Relaties
alle pijlers
Oud zeer?
maandag 1 oktober 2007 om 10:50
Hoi ik ben nieuw hier! Ik ben 27 jaar en sinds februari mama van een zoontje.
Ik heb sinds 2003 een relatie met mijn huidige vriend en vader van ons kind. Zoals iedere relatie is ook de onze veranderd, de gevoelens van verliefdheid gaan over in houden van. Toch is er bij ons nog iets meer veranderd.......dat gevoel krijg ik steeds meer en vannacht wist ik ineens wat!
In 2004/2005 hebben wij een half jaar in Australië gewoond. Mijn vriend ging erheen voor zijn werk. Ik vond het allemaal wel spannend, maar ging er echt heen voor hem. Natuurlijk was ikzelf ook heel benieuwd naar het land en vond ik het een avontuur, maar ik was mij er van tevoren van bewust dat ik veel last zou hebben van heimwee. Ik vond het vreselijk moeilijk in dat vliegtuig te stappen en mijn moeder huilend op de luchthaven achter te laten.
We hebben een tijdje in Sydney gewoond en daar leerde mijn vriend een land genoot van hem kennen (mijn vriend is niet-Nederlands). Samen rookten ze af en toe een joint. Ik ben fel tegen op drugs en in mijn ogen is wiet ook drugs, maar als het bij af en toe bleef........wie ben ik dan om hem dat te verbieden. Ik liet hem wel merken dat ik het er niet mee eens was.
Na een week of 6 trokken we naar de Goldcoast, waar we de resterende tijd van ons verblijf zouden doorbrengen en daar ging het mis. Iedereen om ons heen blowde, ook op het werk! Eerst had ik het niet in de gaten, maar toen merkte ik dat mijn vriend 's avonds smoesjes verzon en dan terug kwam met wiet. Uiteindelijk rookte hij iedere dag. In plaats van leuke dingen te ondernemen en wat van het land te zien, zat hij vaak als een zombie voor de tv. Ik had niemand en ik voelde mij zo intens en vreselijk alleen. Ik had zo'n verschrikkelijke last van heimwee, maar niet het lef om mijn dreigement om op het vliegtuig te stappen uit te voeren.
Inmiddels hadden we iedere dag ruzie. Gelukkig leerde ik ons beneden buurmeisje kennen, een aantal weken voordat we terug zouden gaan naar Nederland. Aan haar heb ik die laatste weken veel steun gehad, maar achteraf liet ik nooit mijn ware gevoelens blijken. Achteraf zou ik willen dat ik een keer flink uitgehuild had bij haar.......
Ik heb mijn vriend in die periode vaak gedreigd het uit te maken, soms hielp het even, maar dat was maar kort.
Na onze terug keer in Nederland zijn we hier maar kort geweest, voordat we afreisden naar een ander land. Daar stonden er hoge straffen op wiet gebruik en was er ook bijna niet aan te komen, dus het probleem hield op te bestaan.
Bij mij was de schade echter al aangericht. Ik geloof niet dat mijn vriend weet en beseft hoe erg hij mij tijdens die periode in Australië gekwetst heeft. Hoe eenzaam en intens alleen ik mij daar altijd voelde. Hoe onbreikbaar en onredelijk hij was. Er is bij mij toen iets geknapt, ik heb ook een stuk respect voor hem verloren en dat is nooit meer goed gekomen.
Ik hou veel van hem, maar na die tijd zijn dingen veranderd.
Ik heb wel eens geprobeerd erover te praten met hem, maar dan wordt het van tafel geschoven met de opmerking 'oude koeien uit de sloot halen'
Ik wil zo graag dat dingen weer net zo worden als vroeger en dat hij inziet hoeveel pijn hij mij heeft gedaan en daarvoor ook zijn excuses aan biedt, maar weet zeker dat hij boos wordt als ik het ter sprake breng.
Wat moet ik doen?! Heb jullie advies nodig!!
Ik heb sinds 2003 een relatie met mijn huidige vriend en vader van ons kind. Zoals iedere relatie is ook de onze veranderd, de gevoelens van verliefdheid gaan over in houden van. Toch is er bij ons nog iets meer veranderd.......dat gevoel krijg ik steeds meer en vannacht wist ik ineens wat!
In 2004/2005 hebben wij een half jaar in Australië gewoond. Mijn vriend ging erheen voor zijn werk. Ik vond het allemaal wel spannend, maar ging er echt heen voor hem. Natuurlijk was ikzelf ook heel benieuwd naar het land en vond ik het een avontuur, maar ik was mij er van tevoren van bewust dat ik veel last zou hebben van heimwee. Ik vond het vreselijk moeilijk in dat vliegtuig te stappen en mijn moeder huilend op de luchthaven achter te laten.
We hebben een tijdje in Sydney gewoond en daar leerde mijn vriend een land genoot van hem kennen (mijn vriend is niet-Nederlands). Samen rookten ze af en toe een joint. Ik ben fel tegen op drugs en in mijn ogen is wiet ook drugs, maar als het bij af en toe bleef........wie ben ik dan om hem dat te verbieden. Ik liet hem wel merken dat ik het er niet mee eens was.
Na een week of 6 trokken we naar de Goldcoast, waar we de resterende tijd van ons verblijf zouden doorbrengen en daar ging het mis. Iedereen om ons heen blowde, ook op het werk! Eerst had ik het niet in de gaten, maar toen merkte ik dat mijn vriend 's avonds smoesjes verzon en dan terug kwam met wiet. Uiteindelijk rookte hij iedere dag. In plaats van leuke dingen te ondernemen en wat van het land te zien, zat hij vaak als een zombie voor de tv. Ik had niemand en ik voelde mij zo intens en vreselijk alleen. Ik had zo'n verschrikkelijke last van heimwee, maar niet het lef om mijn dreigement om op het vliegtuig te stappen uit te voeren.
Inmiddels hadden we iedere dag ruzie. Gelukkig leerde ik ons beneden buurmeisje kennen, een aantal weken voordat we terug zouden gaan naar Nederland. Aan haar heb ik die laatste weken veel steun gehad, maar achteraf liet ik nooit mijn ware gevoelens blijken. Achteraf zou ik willen dat ik een keer flink uitgehuild had bij haar.......
Ik heb mijn vriend in die periode vaak gedreigd het uit te maken, soms hielp het even, maar dat was maar kort.
Na onze terug keer in Nederland zijn we hier maar kort geweest, voordat we afreisden naar een ander land. Daar stonden er hoge straffen op wiet gebruik en was er ook bijna niet aan te komen, dus het probleem hield op te bestaan.
Bij mij was de schade echter al aangericht. Ik geloof niet dat mijn vriend weet en beseft hoe erg hij mij tijdens die periode in Australië gekwetst heeft. Hoe eenzaam en intens alleen ik mij daar altijd voelde. Hoe onbreikbaar en onredelijk hij was. Er is bij mij toen iets geknapt, ik heb ook een stuk respect voor hem verloren en dat is nooit meer goed gekomen.
Ik hou veel van hem, maar na die tijd zijn dingen veranderd.
Ik heb wel eens geprobeerd erover te praten met hem, maar dan wordt het van tafel geschoven met de opmerking 'oude koeien uit de sloot halen'
Ik wil zo graag dat dingen weer net zo worden als vroeger en dat hij inziet hoeveel pijn hij mij heeft gedaan en daarvoor ook zijn excuses aan biedt, maar weet zeker dat hij boos wordt als ik het ter sprake breng.
Wat moet ik doen?! Heb jullie advies nodig!!
maandag 1 oktober 2007 om 11:04
Het is heel erg jammer dat je op dat moment niet wat meer met je vriend geprat hebt, of vlak daarna. Nu ruim 2 jaar na dato kan je vriend niets meer aan zijn gedrag van toen veranderen, en dat jij er nog steeds niet overheen bent, daar kan hij weinig mee. Voor hem zijn het idd oude koeien.
Hoe zou jij reageren als er nu iemand kwam vertellen dat ie eigenlijk heel boos is over iets wat twee jaar geleden speelde? dan denk je toch ook "waarom heb je toen niks gezegd?".
Je zou kunnen proberen hem een brief te schrijven waarin je alles ops chrijft en ook hoeveel je er nu ng mee zit. Wil hij er dan nog niks mee, dan zou ik idd overwegen om bij m weg te gaan.
Wat ik overigens niet begrijp is waarom je zwanger van m bent geworden zonder dat dit is uitgepraat.
Hoe zou jij reageren als er nu iemand kwam vertellen dat ie eigenlijk heel boos is over iets wat twee jaar geleden speelde? dan denk je toch ook "waarom heb je toen niks gezegd?".
Je zou kunnen proberen hem een brief te schrijven waarin je alles ops chrijft en ook hoeveel je er nu ng mee zit. Wil hij er dan nog niks mee, dan zou ik idd overwegen om bij m weg te gaan.
Wat ik overigens niet begrijp is waarom je zwanger van m bent geworden zonder dat dit is uitgepraat.
maandag 1 oktober 2007 om 11:22
Hoi,
Helaas heb ik nooit echt beseft hoe diep dit zat.......het is mij alleen opgevallen dat ik nog regelmatig terug denk aan die tijd. Niet dagelijks, ook niet wekelijks, misschien niet eens maandelijks, maar toch wel met enige regelmaat.
Ik heb er toen wel geprobeerd over te praten, tijdens dat dit allemaal speelde en ook daarna. Hij vond het toen al oude koeien.
Ik vind je opmerking over 'zwanger van hem worden' een beetje kortzichtig. Het is niet zo dat ik niet meer van hem houdt, ook staat dit dus niet dagelijks tussen ons in, het is gewoon iets waar ik nare herinneringen aan heb en ik mis het 'vuur' dat voor die tijd volop in onze relatie aanwezig was. Een zwangerschap is niet altijd gepland, mensen worden zwanger, ondanks de anticonceptie. Ons zoontje is het mooiste dat ons beiden ooit is overkomen.
Helaas heb ik nooit echt beseft hoe diep dit zat.......het is mij alleen opgevallen dat ik nog regelmatig terug denk aan die tijd. Niet dagelijks, ook niet wekelijks, misschien niet eens maandelijks, maar toch wel met enige regelmaat.
Ik heb er toen wel geprobeerd over te praten, tijdens dat dit allemaal speelde en ook daarna. Hij vond het toen al oude koeien.
Ik vind je opmerking over 'zwanger van hem worden' een beetje kortzichtig. Het is niet zo dat ik niet meer van hem houdt, ook staat dit dus niet dagelijks tussen ons in, het is gewoon iets waar ik nare herinneringen aan heb en ik mis het 'vuur' dat voor die tijd volop in onze relatie aanwezig was. Een zwangerschap is niet altijd gepland, mensen worden zwanger, ondanks de anticonceptie. Ons zoontje is het mooiste dat ons beiden ooit is overkomen.
maandag 1 oktober 2007 om 11:24
Eens met Kreng...
Daarbij, een volwassen persoon iets verbieden en dreigen het uit te maken? Mijn vriend zou het niet in zijn hoofd moeten halen om mij dingen te verbieden met dreigement...anders...(vul maar in) Andersom trouwens ook niet. Dat is kinderachtig en manipulerend.
Waarom is het roken van een joint niet bespreekbaar? En waarom heb je zelf niet een sociaal netwerk opgebouwd in Sydney? Misschien had je je dan minder eenzaam gevoeld en meer kunnen genieten van de periode daar. Het klinkt een beetje alsof je jouw plezier in Sydney volledig hebt laten afhangen van je vriend. Hij maakte wel vrienden, jij voelde je eenzaam. Vervolgens maak je door dat eenzaam-gevoel een issue van het roken van een joint.
Jammer.
Ik begrijp wel dat je vriend er nu niks meer mee kan.
Ik denk dat je je hier overheen moet zetten als je weer wilt dat het zoals vroeger wordt. Verwijten blijven maken over wat gebeurd is heeft helemaal geen zin.
Daarbij, een volwassen persoon iets verbieden en dreigen het uit te maken? Mijn vriend zou het niet in zijn hoofd moeten halen om mij dingen te verbieden met dreigement...anders...(vul maar in) Andersom trouwens ook niet. Dat is kinderachtig en manipulerend.
Waarom is het roken van een joint niet bespreekbaar? En waarom heb je zelf niet een sociaal netwerk opgebouwd in Sydney? Misschien had je je dan minder eenzaam gevoeld en meer kunnen genieten van de periode daar. Het klinkt een beetje alsof je jouw plezier in Sydney volledig hebt laten afhangen van je vriend. Hij maakte wel vrienden, jij voelde je eenzaam. Vervolgens maak je door dat eenzaam-gevoel een issue van het roken van een joint.
Jammer.
Ik begrijp wel dat je vriend er nu niks meer mee kan.
Ik denk dat je je hier overheen moet zetten als je weer wilt dat het zoals vroeger wordt. Verwijten blijven maken over wat gebeurd is heeft helemaal geen zin.
maandag 1 oktober 2007 om 11:35
Voor Nastik,
Het roken van een joint alla, maar iedere dag de hele dag door roken? Als dat in jou relatie bespreekbaar is, zitten wij op een totaal andere golflengte.
Een sociaal netwerk opbouwen was nogal lastig in onze situatie. Mijn vriend had ook weinig vrienden, we hadden collega's, we werkten namelijk voor hetzelfde bedrijf. Via collega's kwam hij aan zijn wiet.
Ik voelde me eenzaam doordat hij zich steeds meer terugtrok, door het wiet gebruik en ik hem niet kon bereiken.
Het roken van een joint alla, maar iedere dag de hele dag door roken? Als dat in jou relatie bespreekbaar is, zitten wij op een totaal andere golflengte.
Een sociaal netwerk opbouwen was nogal lastig in onze situatie. Mijn vriend had ook weinig vrienden, we hadden collega's, we werkten namelijk voor hetzelfde bedrijf. Via collega's kwam hij aan zijn wiet.
Ik voelde me eenzaam doordat hij zich steeds meer terugtrok, door het wiet gebruik en ik hem niet kon bereiken.
maandag 1 oktober 2007 om 11:47
Weet je ook waarom je vriend zich terugtrok en zich op het roken van wiet en t.v. stortte?
Misschien voelde hij zich ook eenzaam. En was dit zijn manier om de dag door te komen. (ik gok maar wat hoor!)
En nu zit hij ook nog met oud zeer waar hij weinig aan kan veranderen.
Kijk, ik weet niet wat veel wiet is, of waar jouw grenzen liggen. Ik rook zelf ook. In dit geval hasj, maar daar wordt je niet zo duf van. Ik beperk dat tot max. 1 joint per dag, en soms ook weken helemaal niks. En met stappen juist weer eentje meer. Momenteel rook ik niks, want ik ben zwanger, en ik heb daar ook geen moeite mee.
Nu heb ik wel een beste vriend, en die blowt zich helemaal suf. Hij heeft momenteel geen werk en zit volledig alleen in zijn huis. Tijden het X-boxen draait hij de een na de ander. Zijn manier om de dag door te komen want tja....wat moet je anders?
Ik keur het niet goed en neem hem ook vaak mee op pad, maar ik noem het als voorbeeld. Misschien blowde je vriend als uitvlucht.
Blowt hij nog steed?
Misschien voelde hij zich ook eenzaam. En was dit zijn manier om de dag door te komen. (ik gok maar wat hoor!)
En nu zit hij ook nog met oud zeer waar hij weinig aan kan veranderen.
Kijk, ik weet niet wat veel wiet is, of waar jouw grenzen liggen. Ik rook zelf ook. In dit geval hasj, maar daar wordt je niet zo duf van. Ik beperk dat tot max. 1 joint per dag, en soms ook weken helemaal niks. En met stappen juist weer eentje meer. Momenteel rook ik niks, want ik ben zwanger, en ik heb daar ook geen moeite mee.
Nu heb ik wel een beste vriend, en die blowt zich helemaal suf. Hij heeft momenteel geen werk en zit volledig alleen in zijn huis. Tijden het X-boxen draait hij de een na de ander. Zijn manier om de dag door te komen want tja....wat moet je anders?
Ik keur het niet goed en neem hem ook vaak mee op pad, maar ik noem het als voorbeeld. Misschien blowde je vriend als uitvlucht.
Blowt hij nog steed?
maandag 1 oktober 2007 om 11:51
Dit is allemaal achteraf praten, maar ik denk dat je eenzaamheid in Australie niet perse is veroorzaakt door het wietroken van je vriend, alleen versterkt. Je ging er al heen zonder dat je dit voor jezelf wilde. Je deed het om bij je vriend te kunnen zijn. Dat zet een relatie al meer op scherp. Daarnaast was je vantevoren al overtuigd dat je heimwee zou krijgen en dat was dus ook zo. Waarom ging je dan mee? Vind je dat je een 'offer' hebt gebracht voor hem en dat hij dat niet heeft weten te waarderen doordat hij niet heeft geprobeerd om jou in jullie vrije tijd te vergezellen op uitjes en dergelijke? (En waarom maakte je die dan niet gewoon zelf, zonder hem?)
Je kunt nu, twee jaar na dato (?) hem - en jezelf - nog wel van alles kwalijk blijven nemen uit die tijd toen, maar wat heeft dat voor hem dan nog te maken met het heden? Je kunt ook besluiten dat je nu begrijpt wat je vervelend vond aan het verleden en blij zijn dat het nu niet meer zo is. En zorgen dat het je niet nog eens overkomt, omdat je je eigen keuzes maakt.
Je kunt nu, twee jaar na dato (?) hem - en jezelf - nog wel van alles kwalijk blijven nemen uit die tijd toen, maar wat heeft dat voor hem dan nog te maken met het heden? Je kunt ook besluiten dat je nu begrijpt wat je vervelend vond aan het verleden en blij zijn dat het nu niet meer zo is. En zorgen dat het je niet nog eens overkomt, omdat je je eigen keuzes maakt.
maandag 1 oktober 2007 om 11:59
Ik begrijp dat het een vervelende periode is geweest, en zoveel blowen is niet leuk. Maar het is al bijna 3 jaar geleden...
Jullie zijn verder gegaan, hebben een zoontje en hij blowt niet meer.
Waarom dan toch gebeurtenissen van 3 jaar geleden oprakelen? Ik snap dat je er niet met plezier aan terug denkt, maar het was een relatief korte periode waarin je mijns inziens ook zelf een aandeel in had. Je ging al met tegenzin mee en had moeite vrienden te maken. Heel naar en alles zal zijn reden hebben gehad, maar het zijn wel gevolgen geweest van keuzes.
Wellicht had hij het ook moeilijk, kon hij er niet over praten (want hey, hij had toch naar Australie gewild?) en zocht zijn heil in de wiet.
Ik vind niet dat je nu alles van toen moet oprakelen nu het al jaren voorbij is, en ook niet alles bij hem neer kunt leggen.
Je hebt het alleen over jezelf en wil excuses etcetera maar heb je wel eens nagedacht hoe hij zich toen heeft gevoeld?
Ik kan me voorstellen dat hij kwaad wordt als je jaren na dato in de verwijtende sfeer tegen hem begint. Misschien kunnen jullie er stukken beter over praten als je het in de sfeer legt van: het moet toen voor jou ook geen makkelijke periode zijn geweest. Zonder verwijten en zonder excuses op te eisen. Misschien kan hij dan wel vertellen wat de redenen waren en kan je het beter plaatsen.
Jullie zijn verder gegaan, hebben een zoontje en hij blowt niet meer.
Waarom dan toch gebeurtenissen van 3 jaar geleden oprakelen? Ik snap dat je er niet met plezier aan terug denkt, maar het was een relatief korte periode waarin je mijns inziens ook zelf een aandeel in had. Je ging al met tegenzin mee en had moeite vrienden te maken. Heel naar en alles zal zijn reden hebben gehad, maar het zijn wel gevolgen geweest van keuzes.
Wellicht had hij het ook moeilijk, kon hij er niet over praten (want hey, hij had toch naar Australie gewild?) en zocht zijn heil in de wiet.
Ik vind niet dat je nu alles van toen moet oprakelen nu het al jaren voorbij is, en ook niet alles bij hem neer kunt leggen.
Je hebt het alleen over jezelf en wil excuses etcetera maar heb je wel eens nagedacht hoe hij zich toen heeft gevoeld?
Ik kan me voorstellen dat hij kwaad wordt als je jaren na dato in de verwijtende sfeer tegen hem begint. Misschien kunnen jullie er stukken beter over praten als je het in de sfeer legt van: het moet toen voor jou ook geen makkelijke periode zijn geweest. Zonder verwijten en zonder excuses op te eisen. Misschien kan hij dan wel vertellen wat de redenen waren en kan je het beter plaatsen.
maandag 1 oktober 2007 om 12:43
wat ze bedoelt is
ik wil van hem erkenning naar mij toe dat dat niet leuk was dat hij niet begreep hoe ik me voelde
en ze wil dat hij met haar gaat proberen even te voelen hoe dat voor haar was
en dat hij daar zich even in leeft
als hij dat gedaan heeft oprecht zegt wat erg dat jij je door mij zo hebt gevoelt het spijt me
ik denk dat het zo zit en ja ik kan me daar wel ietss bij voorstellen
ik denk ook dat dat bevrijdend voor haar zal zijn
maar zolang hij dat niet wil doen of snappen dat zei dat wil maar doodleuk zegt het zijn oude koeien.
blijft haar gevoel naar hem een stukje geblokkeerd wat wel groter kan worden
en desassreus kan werken voor de relatie
ik wil van hem erkenning naar mij toe dat dat niet leuk was dat hij niet begreep hoe ik me voelde
en ze wil dat hij met haar gaat proberen even te voelen hoe dat voor haar was
en dat hij daar zich even in leeft
als hij dat gedaan heeft oprecht zegt wat erg dat jij je door mij zo hebt gevoelt het spijt me
ik denk dat het zo zit en ja ik kan me daar wel ietss bij voorstellen
ik denk ook dat dat bevrijdend voor haar zal zijn
maar zolang hij dat niet wil doen of snappen dat zei dat wil maar doodleuk zegt het zijn oude koeien.
blijft haar gevoel naar hem een stukje geblokkeerd wat wel groter kan worden
en desassreus kan werken voor de relatie
maandag 1 oktober 2007 om 12:56
Dank je wel paar!! Dat is precies wat ik bedoel! Dank je echt, want ik voel me een beetje aangevallen. Ik kom hier om 'te praten' over iets dat voor mij nog steeds wel een probleem is. Niet constant, niet dagelijks, maar toch....iets dat aan mij knaagt. Mijn vriend is toen niet eerlijk tegenover mij geweest.
Ik héb echt geprobeerd er met hem over te praten, toen en later ook, maar ik werd nooit begrepen.
Voor wipkipje: ja, ik denk dat als hij sorry zegt of in iedergeval toegeeft dat dat echt een rotperiode is geweest voor mij, het is opgelost.
En dat de periode niet makkelijk voor hem geweest is........mijn vriend had geen problemen op dat moment hoor, het is, of was, gewoon zijn karakter.......Hij had jaren in z'n uppie de wereld bereisd en was gewend om niemand om hem heen te hebben, dat was toen, inmiddels is hij een stuk minder egoïstisch.
Ik héb echt geprobeerd er met hem over te praten, toen en later ook, maar ik werd nooit begrepen.
Voor wipkipje: ja, ik denk dat als hij sorry zegt of in iedergeval toegeeft dat dat echt een rotperiode is geweest voor mij, het is opgelost.
En dat de periode niet makkelijk voor hem geweest is........mijn vriend had geen problemen op dat moment hoor, het is, of was, gewoon zijn karakter.......Hij had jaren in z'n uppie de wereld bereisd en was gewend om niemand om hem heen te hebben, dat was toen, inmiddels is hij een stuk minder egoïstisch.
maandag 1 oktober 2007 om 15:09
Ik vraag me af of je met zijn excuses - begrip kun je niet afdwingen - er wel bent. Dat je hem minder respecteert dan voorheen, is denk ik veel belangrijker.
Hoe je je respect terugkrijgt? Door te kijken hoe hij veranderd is sinds twee jaar. Als dat niet het geval is, kun je je afvragen of het wel slim was om met hem door te gaan. Als hij inderdaad veranderd is, vind je het dan zo belangrijk om vast te houden aan oud zeer?
Hoe je je respect terugkrijgt? Door te kijken hoe hij veranderd is sinds twee jaar. Als dat niet het geval is, kun je je afvragen of het wel slim was om met hem door te gaan. Als hij inderdaad veranderd is, vind je het dan zo belangrijk om vast te houden aan oud zeer?
maandag 1 oktober 2007 om 15:30
Oud zeer is niet iets waar je bewust aan vast houdt, het is eerder een onopgeloste pijnlijke plek in je geest, waar je alleen vanaf komt als je het uitpraat. Ik heb dit gehad met mn ouders. En pas nadat ik de dingen heel goed besproken had, en begrip kreeg, verdween het pijnlijke plekje eindelijk uit mn geest. Ik wilde dat pijnlijke plekje niet hebben, het was verrot en ik wilde er van af, maar de enige manier die bleek te werken was mijn gevoelens te kunnen uiten en er begrip voor te krijgen.
Dat was iig zo voor mij, TO, en misschien is het ook voor jou zo. Dat moet je goed bedenken voordat je het gaat bespreken want ook het uitpraten kost energie en moeite en kan stroef gaan.
Hier zijn wat tips als je besluit het uit te praten:
Ik zou eerst goed mijn gedachten formuleren voor jezelf. Zodat je precies weet wat je wilt zeggen.
Begin het gesprek door te zeggen, dat het erg belangrijk voor jou is om nu eens en voor altijd dit punt uit je hoofd te kunnen verbannen, en dat je het daarom erg graag wilt uitpraten. Praat vooral rustig en redelijk.
Leg het gesprek niet verwijtend neer. Zeg bijvoorbeeld níet 'jij deed dit en jij deed dat en daardoor voelde ik me rot', maar zeg 'ik voelde me erg eenzaam en dat had er mee te maken dat ik het gevoel had dat ik je niet kon bereiken.' Let er op dat je in de 'ik' persoon praat, dan voelt je vriend zich niet zo aangevallen.
Hopelijk heb je hier wat aan.
maandag 1 oktober 2007 om 15:47
Dank je wel summerparty voor je tips. Ze zijn zeker bruikbaar.
Het is inderdaad niet iets waar ik bewust aan vast gehouden heb. Het is er gewoon en soms denk ik er aan terug en dan krijg ik een rot gevoel. Het overschaduwd mijn verblijf in Australië. Had ik een fijne tijd gehad, had ik ook zeker wel mijn familie gemist, maar dan hadden lol en avontuur de overhand gehad.
Nogmaals bedankt voor je tips, ik heb er zeker wat aan.
Ik zal dit niet binnen nu en een week aankaarten bij mijn vriend. Ik ga eerst bij mijzelf te raadde en inderdaad goed mijn woorden formuleren voor wanneer ik het gesprek wel aanga.
Het is inderdaad niet iets waar ik bewust aan vast gehouden heb. Het is er gewoon en soms denk ik er aan terug en dan krijg ik een rot gevoel. Het overschaduwd mijn verblijf in Australië. Had ik een fijne tijd gehad, had ik ook zeker wel mijn familie gemist, maar dan hadden lol en avontuur de overhand gehad.
Nogmaals bedankt voor je tips, ik heb er zeker wat aan.
Ik zal dit niet binnen nu en een week aankaarten bij mijn vriend. Ik ga eerst bij mijzelf te raadde en inderdaad goed mijn woorden formuleren voor wanneer ik het gesprek wel aanga.
maandag 1 oktober 2007 om 18:50
Dat ben ik met je eens. Ik denk dan ook dat men onbewust aan oud zeer vast kan houden. Praten kan helpen. Het op zijn tijd loslaten ook. Wanneer de tijd daar rijp voor is, bepaalt iedereen voor zich, lijkt me.
Maar wanneer oud zeer voor de 1 al heeft afgedaan en de ander kan het niet loslaten en er geen vrede mee hebben, dan zal 1 van de 2 kunnen besluiten dat het zo wel genoeg is geweest samen.
maandag 1 oktober 2007 om 19:35
Ik zie het wat anders. Alleen de ene persoon heeft het oud zeer (TO). De ander heeft er geen last van, die heeft geen zeer van die tijd (vriend van TO). Daarom is het idd logisch dat de vriend het makkelijk los kan laten en dat TO er mee zit. En dan kan het zo zijn dat 1 van de 2 besluit dat het genoeg geweest is, zoals je zegt, maar in dit geval lijkt het me juist veel logischer en fijner om het oud zeer uit te spreken en op die manier met een fijn gevoel verder te kunnen gaan. Aangezien TO en haar vriend ook een kindje hebben en verder alles goed gaat tussen ze.
Ik weet niet of de vriend van TO haar werkelijk zou willen verlaten omdat zij voor eens en voor altijd haar gevoelens en pijn uit het verleden wilt uitleggen, om het zo uit haar hoofd te kunnen krijgen. Dat zou ze zelf moeten inschatten. Ikzelf vind het wel heel belangrijk in mijn relatie dat dingen kunnen worden uitgesproken, zonder dat 1 van de 2 er gelijk mee wil kappen.
@Jeluze, ik ben blij dat je mn tips kunt gebruiken. Veel succes met uitzoeken hoe je dit verder wilt aanpakken. Als je er tzt nog verder over wilt praten dan schrijf maar hier, ik lees mee.
anoniem_40386 wijzigde dit bericht op 01-10-2007 19:36
Reden: toevoegingkje
Reden: toevoegingkje
% gewijzigd
maandag 1 oktober 2007 om 22:55
Hallo!
Ik kan me goed indenken hoe je je voelt, denk ik
. Ik heb niet alle reactie gelezen, dus mss is het al genoemd.
Wat mij het probleem lijkt is dat de vriend van to niet open staat voor een gesprek over haar gevoelens. Die zouden hem donders moeten interesseren, ook al kan hij niets meer aan de situatie zoals die toen was veranderen.
Het is dus geen oude koeien uit de sloot halen, maar het elkaar respecteren: jij hebt er last van, to, en ik neem aan dat je daar erkenning/steun voor wilt NU, in het heden. Dat is niet teveel gevraagd volgens mij. In een goede relatie is er ruimte voor gevoelens, ook al vindt de ander ze lastig. Snap je wat ik bedoel?
Groetjes, en kom voor je eigen gevoelens uit, juist in een langere relatie zou dat moeten kunnen (niet dat het makkelijk is, verre van, maar die betrokkenheid bij elkaar is toch waar het om draait uiteindelijk). Laat je dan ook niet met een kluitje in het riet sturen door je vriend, maar probeer er echt samen naar te kijken....
Groetjes, Misia
Ik kan me goed indenken hoe je je voelt, denk ik
. Ik heb niet alle reactie gelezen, dus mss is het al genoemd.Wat mij het probleem lijkt is dat de vriend van to niet open staat voor een gesprek over haar gevoelens. Die zouden hem donders moeten interesseren, ook al kan hij niets meer aan de situatie zoals die toen was veranderen.
Het is dus geen oude koeien uit de sloot halen, maar het elkaar respecteren: jij hebt er last van, to, en ik neem aan dat je daar erkenning/steun voor wilt NU, in het heden. Dat is niet teveel gevraagd volgens mij. In een goede relatie is er ruimte voor gevoelens, ook al vindt de ander ze lastig. Snap je wat ik bedoel?
Groetjes, en kom voor je eigen gevoelens uit, juist in een langere relatie zou dat moeten kunnen (niet dat het makkelijk is, verre van, maar die betrokkenheid bij elkaar is toch waar het om draait uiteindelijk). Laat je dan ook niet met een kluitje in het riet sturen door je vriend, maar probeer er echt samen naar te kijken....
Groetjes, Misia
dinsdag 2 oktober 2007 om 09:04
Ik begrijp het nu Omen
Er zitten inderdaad risico's verbonden aan zulke gesprekken aangaan. Dat hangt af van hoe de relatie van TO in elkaar zit.
Ik weet wel dat in mijn relatie dit soort dingen kunnen worden uitgesproken, dat lijkt me ook het gezondst. Maar het is goed als TO goed nadenkt over hoe ze het aanpakt, zodat ze tot een goed gesprek komt, en niet tot een zinloze ruzie. Dat doet ze nu ook, dat is mooi.
Met mijn ouders kostte het zelfs meerdere gesprekken om duidelijk te maken hoe ik me nou gevoeld heb in het verleden, en hoe rot dat is geweest. Het kan ingewikkeld zijn om in een dergelijke situatie te proberen een ander zich te laten inleven in jouw belevingswereld.
Mijn ouders hadden niet door hoe ontzettend naar een combinatie van omstandigheden en acties van hun kant voor mij geweest waren. Maar gelukkig heb ik uiteindelijk mijn punt kunnen duidelijk maken. Ook omdat ik de dingen voor mezelf goed op een rijtje had gezet. In dergelijke gesprekken komt het toch vaak aan op het uitleggen van details, het proberen de ander zich helemaal te laten verplaatsen in jouw wereld. En daarbij was het erg belangrijk voor mij om ook goed duidelijk te maken in het gesprek, dat de gebeurde dingen erg vervelend waren, maar dat die de positieve dingen van hun kant nooit zullen overstijgen. Dat ik heel veel liefde heb voor ze, en dat het, juist voor het behouden van een goede warme relatie, belangrijk voor mij was om de dingen uit te spreken. Door dat goed duidelijk te maken streden mn ouders en ik voor een gezamenlijk doel (het behouden van onze goede relatie), in plaats van dat we tégen elkaar streden.
Tegen elkaar strijden doe je bijvoorbeeld als je je gaat bezighouden met wie er 'gelijk' heeft. Het gaat niet om gelijk hebben, het gaat erom je te proberen te verplaatsen in de ander en zijn/haar gevoelens. Op die manier begrepen mijn ouders dat ze, ookal wilden ze het niet, voor veel nare gevoelens bij mij gezorgd hadden.
Er zitten inderdaad risico's verbonden aan zulke gesprekken aangaan. Dat hangt af van hoe de relatie van TO in elkaar zit.
Ik weet wel dat in mijn relatie dit soort dingen kunnen worden uitgesproken, dat lijkt me ook het gezondst. Maar het is goed als TO goed nadenkt over hoe ze het aanpakt, zodat ze tot een goed gesprek komt, en niet tot een zinloze ruzie. Dat doet ze nu ook, dat is mooi.
Met mijn ouders kostte het zelfs meerdere gesprekken om duidelijk te maken hoe ik me nou gevoeld heb in het verleden, en hoe rot dat is geweest. Het kan ingewikkeld zijn om in een dergelijke situatie te proberen een ander zich te laten inleven in jouw belevingswereld.
Mijn ouders hadden niet door hoe ontzettend naar een combinatie van omstandigheden en acties van hun kant voor mij geweest waren. Maar gelukkig heb ik uiteindelijk mijn punt kunnen duidelijk maken. Ook omdat ik de dingen voor mezelf goed op een rijtje had gezet. In dergelijke gesprekken komt het toch vaak aan op het uitleggen van details, het proberen de ander zich helemaal te laten verplaatsen in jouw wereld. En daarbij was het erg belangrijk voor mij om ook goed duidelijk te maken in het gesprek, dat de gebeurde dingen erg vervelend waren, maar dat die de positieve dingen van hun kant nooit zullen overstijgen. Dat ik heel veel liefde heb voor ze, en dat het, juist voor het behouden van een goede warme relatie, belangrijk voor mij was om de dingen uit te spreken. Door dat goed duidelijk te maken streden mn ouders en ik voor een gezamenlijk doel (het behouden van onze goede relatie), in plaats van dat we tégen elkaar streden.
Tegen elkaar strijden doe je bijvoorbeeld als je je gaat bezighouden met wie er 'gelijk' heeft. Het gaat niet om gelijk hebben, het gaat erom je te proberen te verplaatsen in de ander en zijn/haar gevoelens. Op die manier begrepen mijn ouders dat ze, ookal wilden ze het niet, voor veel nare gevoelens bij mij gezorgd hadden.
dinsdag 2 oktober 2007 om 10:12
"Tegen elkaar strijden doe je bijvoorbeeld als je je gaat bezighouden met wie er 'gelijk' heeft. Het gaat niet om gelijk hebben, het gaat erom je te proberen te verplaatsen in de ander en zijn/haar gevoelens."
Dat ben ik roerend met je eens!
Mooi verwoord, hoe jij met je ouders hebt kunnen praten en dat jullie in staat waren om het als een gezamenlijk doel te zien om de relatie met elkaar goed te houden.
Dat ben ik roerend met je eens!
Mooi verwoord, hoe jij met je ouders hebt kunnen praten en dat jullie in staat waren om het als een gezamenlijk doel te zien om de relatie met elkaar goed te houden.
dinsdag 2 oktober 2007 om 13:42
Jezule,
Vergeet je ook niet jezelf te vergeven??
Je eigen aandeel in het verhaal??
Jij hebt er namelijk voor gekozen om iets te zeggen en ergens mee te dreigen, maar het niet te doen.
Dat is jouw aandeel in het verhaal.
En uit hetgeen je schrijft heb jij jezelf ook nog niet vergeven dat je toen niet hebt doorgepakt.
Succes!.
Vergeet je ook niet jezelf te vergeven??
Je eigen aandeel in het verhaal??
Jij hebt er namelijk voor gekozen om iets te zeggen en ergens mee te dreigen, maar het niet te doen.
Dat is jouw aandeel in het verhaal.
En uit hetgeen je schrijft heb jij jezelf ook nog niet vergeven dat je toen niet hebt doorgepakt.
Succes!.
