overdrijf ik?

Ik heb sinds 9 maanden een lat relatie met een man met autisme. We hebben het heel fijn samen. Seksleven is minder doordat ik geen libido heb. Seks komt daarom van zijn kant. Afgelopen nacht is er wat vervelends gebeurt.

Ik was 1 pil vergeten en voor de zekerheid wilde ik geen seks vanaf de "voorkant", ookal ben ik volgens de bijsluiter nog steeds veilig. Ik heb hem van de week geappt om me dat te helpen herinneren. Vannacht kwam ik bij hem slapen en toen initieerde hij seks. Ik zei nogmaals dat ik niet via de voorkant wilde. Dus we gingen via de achterkant en dit lukte niet zo goed. Tijdens dit proces stak hij hem meerdere keren richting voorkant maar steeds zei ik "verkeerde gat" en draaide dan weg. Na een tijdje kwam hij ineens aan de voorkant naar binnen. Ik zei "ga eruit" en toen hield hij een tijdje stil en probeerde hij mij met zijn hand te bevredigen vooraan zeg maar. Toen begon hij langzaam te stoten. Toen zei ik "ga eruit" en stopte hij weer en ging door met bevredigen. Dit ging zo door waarbij ik minstens 5x maar mogelijk ook 10x heb gezegt "eruit" en "ga er uit" en "jonge..!" met korte tussenpozen op rustige neutrale toon met wat schudden van mijn bips. Hij lag plat boven op mijn rug met zijn gewicht dus ik kon niet meer dan dat bewegen, tenzij ik echt had gaan beuken. Na de zoveelste keer zei hij "nog even" en ging hij nog steeds door en toen zei ik weer "ga er uit" en toen ging hij er eindelijk uit en kwam klaar achterop. Ik heb niet geschreeuwd of ben boos geworden of zo, ik heb het steeds op een rustige neutrale toon gezegd. Ik was op dat moment ook helemaal niet boos maar ik had met mezelf afgesproken dat ik dit niet zou doen dus wilde het daarom afbreken.

Ik was na afloop niet blij, vooral geirriteerd maar toen voelde ik ineens mijn tranen stromen. Hij zag dat en schrok en vroeg wat er was. Toen heb ik een tijdje op de badkamer zitten snikken. Ik zei daarna dat ik duidelijk zei dat ik niet wilde en hij toch door ging en dat ik dat niet wilde. Hij zei dat hij niet had begrepen dat hij moest stoppen en dacht dat het goed zat. Ik zei "wat begrijp jij niet aan ga er uit?" En hij zei dat hij het had begrepen als ik stop had gezegt. Hij vond het heel erg wat er was gebeurd en we zijn allebei verdrietig van slapen. Ik hoorde hem naast me snikken maar ik was zelf erg verdrietig dus liet hem maar.

De volgende dag hebben we het er over gehad. Toen gaf ik aan dat ik zowel op app als meerdere keren tijdens de daad had gezegd dat ik het niet wilde vanwege de anticonceptie. Hij zegt dat hij niet wist dat hij aan de voorkant zat en hij dacht dat hij aan de achterkant zat en begreep nu pas echt waarom ik zo verdrietig werd omdat hij weet hoe voorzichtig ik ben met anticonceptie. Hij heeft nog eens 10x sorry gezegd en dat hij niet had begrepen dat het niet goed zat.

Daar is het bij gebleven. Na dat gesprek had ik er vrede mee want hij had echt spijt en vond het heel rot dat het was gebeurd. Maar toen ik net terug in de trein naar huis zat begon ik ineens weer te huilen. Ik kan niet helemaal plaatsen waarom want hij heeft mij geen pijn gedaan en had het niet zo bedoeld. Maar iets in mij twijfelt of hij de waarheid zegt dat hij niet wist dat hij voorin zat. Ik heb zelf geen piemel maar het lijkt me toch dat het anders voelt? En iets in mij vind mijzelf een enorme suftrut dat ik zo rustig bleef en niet op een gegeven moment ging trappen of slaan of roepen dat hij nu onmiddelijk moest kappen of iets dergelijks want ik had zelf al door dat de boodschap niet binnen kwam. Dat het dus mijn eigen schuld is dat het gebeurd is. Had ik maar assertiever moeten zijn. Hij heeft autisme dus heeft duidelijke signalen nodig.

Ik huil nu weer en ik vraag me af of ik me nou zo aan het aanstellen ben, want er is toch niks erg gebeurt er er zit geen greintje kwaad in hem. Wat vinden jullie?

Rosalind schreef: ↑

20-02-2021 15:40

Stop zou hij begrepen hebben maar Ga eruit niet? Sorry, maar dat is echt bullshit.
En dat hij dacht dat hij in het goede gat zat ook. Een man voelt echt wel het verschil tussen anaal of vaginaal.

Ik geloof best dat hij geschrokken is en spijt heeft maar dat doet niks af aan het feit dat hij fout zat. En dat valt niet goed te praten. Ook niet met huilen, of het feit dat hij een moeilijke jeugd had. Ik denk niet dat ik hierover heen zou kunnen stappen en ik vraag me af of jij dat wel kan.


Ik ben wel wat verbaasd over je uitspraken over "geen libido" hebben maar toch seks hebben, anaal nog wel. Wil je dit werkelijk? Misschien kun je eens met de huisarts gaan praten over een andere vorm van anticonceptie want dit is voor jou toch niet fijn?
Ook denk ik dat het goed is als je het over anaal en vaginaal hebt ipv van de achterkant of van de voorkant. Want van achteren kan ook worden opgevat als vaginaal via de achterkant. Al was het in dit geval prima duidelijk dat je bedoelde dat je geen vaginale seks wilde.

Ja ik vond dat ook een non-argument, stop vs ga eruit. Dat voor en achter kan ik niet goed beoordelen als vrouw (al lijkt de locatie mij redelijk duidelijk), maar zelfs al zat hij goed dan nog had hij er uit gemoeten.

Voor nu is het gebrek aan libido even geen issue meer want ik ga stoppen met de pil. Ik heb het uitgemaakt vandaag. In tegen stelling tot het snikken en heel erg verdrietig reageren, was hij er nu gelaten onder. Wel tranen, maar hij begreep het en had er vrede mee. Goddank, want iemand die helemaal breekt is nog veel lastiger om van weg te gaan. We hebben nog gegeten en gewandeld samen en toen heb ik al mijn spullen gepakt en nu ben ik thuis. Een last is van mijn schouders en ik voel me 100x beter nu. Heb inmiddels mijn verhaal kunnen doen bij bekenden, dat was ook heel fijn. Heb de afgelopen dag of dagen(?) alles bij elkaar gejankt en voel me nu leeg en opgelucht. Na nekpijn en schouder pijn van de stress is dat nu ineens allemaal weg. Wat zal ik lekker slapen vannacht.

Heel erg bedankt voor alle reacties. Soms lijkt iets voor een buitenstaander zo duidelijk, maar als je er midden in zit is het soms ineens zo lastig en helpt het om een duwtje in de rug naar de goede richting te krijgen van een buitenstaander die er met een fris hoofd naar kan kijken. En bedankt voor de steun en het luisterend oor, ik dacht in het begin echt dat ik me aanstelde en van een mug een olifant maakte.

noglangnietjarig schreef: ↑

21-02-2021 11:41

TO:
Ook nog mijn welgemeende excuses voor mijn opmerking in het begin.

Geen punt hoor, ik vind meningen van alle kanten fijn omdat je dan weet dat er eerlijk naar gekeken is en je niet naar de mond gepraat wordt. Ik heb geen ene post hier als offensive ervaren.

calvijn1 schreef: ↑

21-02-2021 20:32

Wat een details allenaal zeg

Ik weet het maar ik vond ze wel belangrijk voor een goed beeld van het verhaal. Ik vindt sowieso schrijven over relaties heel ongemakkelijk en seks is al helemaal awkward. Ik heb ze ook over mijn naasten heen gegooid, ze doen het er maar mee.

menta schreef: ↑

21-02-2021 21:45

Ik heb jouw posts gelezen TO en ik vond pijnlijk om te lezen dat je zoveel schuld bij jezelf legt. Had ik maar dit of dat. Maar zo werkt het leven niet: perfecte situaties zijn er niet.

Een hele rare vergelijking waar ik nu mee kom, maar bij sport weten de mensen buiten de lijn ook perfect wat de spelers moeten doen. Maar dat lukt nooit. Omdat het echte leven gewoon niet zo werkt. Het is geen perfect geconditioneerde omgeving, maar onvoorspelbaar en met veel variabelen. Perfecte reacties bestaan gewoon niet. Je hebt het prima gedaan en er is geen reden om jezelf af te vallen.

Zijn verhaal is overduidelijk onzin. En ook al zeg je dat er 0 kwaad in zit, hij doet je nog eens kwaad door je van een leugen te willen overtuigen en je daarbij duidelijk aan jezelf te laten twijfelen en je slecht te laten voelen.

Dat van dat verkeerde gat is wel het toppunt. Allereerst niet relevant want er uit is er uit, waar je ook in zit, maar je voelt zelf ook dat dat niet klopt wat hij zegt. "Ik ben geen man", kom op nou. Je wéét gewoon dat het niet waar is. Het IS niet waar. Het is 100% niet waar.
Begin met dat aan jezelf toe te geven, het sterkt je.

Ach en die 'stop' ook joh. Dan was het vast geweest van, ik dacht dat je "o stop, ga door" bedoelde. En als je meer had gevochten, dat hij dacht dat je het zo lekker vond dat je zo kronkelde. Hij had altijd een antwoord gehad dat jij zelf iets verkeerds deed. Maar de feiten zijn dat híj dat was. En hij weet dat ook. 100%.

Sterk dat je het hebt uitgemaakt en het er over gehad hebt met mensen die je kent. Het ga je goed.

Zoals je het zegt is wel een goeie inderdaad. Hoe je het altiijd beter denkt te weten vanaf de zijlijn. Het schuldgevoel is inmiddels weg. Het kan zijn dat hij het echt niet snapte, maar dan nog ben ik niet de persoon die hem dat wil gaan leren of zijn fouten moet ondergaan. Niet op dat gebied, in elk geval. En dat verkeerde kant verhaal en niet snappen wat ga er uit betekende geloof ik ook niet en dat verkeerde kant verhaal is nog niet relevant ook. Dat het niet binnenkwam kan, maar dan was stop ook niet binnengekomen. Dus noem dat dan niet als juiste reactie. En als ik wel heftiger had gereageerd had ik me vast weer schuldig gevoeld over dat ik zo reageerde tegen iemand die het niet zo bedoelde. Ofzo. Er is altijd wel een schuldgevoel aan te breien.

Het steekt nog wel wat dat ik hem kwijt ben, maar verder ben ik nu gelukkig. De rust in mijn hoofd is teruggekeerd en ik kan met een trots gevoel op terug kijken op mijn keuze. Ik ben normaal heel erg lief en laat makkelijk over me heen lopen, maar dit heb ik gewoon niet gepikt. Ik heb dus best ballen als het moet, dat is wel fijn om te weten.