Relaties
alle pijlers
Partner bij Defensie en zwanger ( Iemand ervaring met deze situatie)
woensdag 27 juni 2007 om 22:29
hallo mensen morgen ben 10 weken zwanger.,.
ik en mijn vriend zijn er nu wel heel blij mee
Alleen hij is vorig jaar op uitzending geweest en ik zie het echt niet zitten dat hij weer 5 maanden weg moet..
hij wil misschien naar de marechausee BSB ofzo had die het over.
maar dan gaat die maximaal 10 weken weg. maar dat kan wel 1 op andere dag dan zo zijn... ik kan niet van hem verwachten dat die zomaar stopt met die baan natuurlijk..
ik ga nu al bijna 2 jaar met hem maar ik blijf het altijd moeilijk hebben met die baan van hem,
hij zegt dat ik het moet accepteren en dat het bij zijn baan hoort als die zo ver weg moet .. Maar er komt zo veel angst bij kijken.
hoe gaan andere vrouwen van militairen hier mee om???
alvast bedankt!!! liefss shanna
ik en mijn vriend zijn er nu wel heel blij mee
Alleen hij is vorig jaar op uitzending geweest en ik zie het echt niet zitten dat hij weer 5 maanden weg moet..
hij wil misschien naar de marechausee BSB ofzo had die het over.
maar dan gaat die maximaal 10 weken weg. maar dat kan wel 1 op andere dag dan zo zijn... ik kan niet van hem verwachten dat die zomaar stopt met die baan natuurlijk..
ik ga nu al bijna 2 jaar met hem maar ik blijf het altijd moeilijk hebben met die baan van hem,
hij zegt dat ik het moet accepteren en dat het bij zijn baan hoort als die zo ver weg moet .. Maar er komt zo veel angst bij kijken.
hoe gaan andere vrouwen van militairen hier mee om???
alvast bedankt!!! liefss shanna
woensdag 27 juni 2007 om 23:28
woensdag 27 juni 2007 om 23:35
Kan me er alleen maar bij aansluiten. Getrouwd zijn of een relatie hebben met een militair vraagt om een sterke zelfstandige vrouw te zijn. Ik vind niet dat je je partner moet pushen ermee te stoppen, zoiets moet hij zelf willen en hij moet er zelf van balen.
Inderdaad je koos een partner met dit beroep en dat vraagt wat van jou. Alleen jij weet of je dat kunt maar leg het probleem niet bij je partner neer. Accepteer hem zoals hij is met de baan die hij wil. Zo niet, ben jij niet de juiste partner voor hem. Klinkt hard en ik snap je situatie nu maar ik vind het onterecht als je nu ineens druk gaat uitoefenen, ten slotte had hij die baan al. Liefde is ook dit aanvaarden.
Inderdaad je koos een partner met dit beroep en dat vraagt wat van jou. Alleen jij weet of je dat kunt maar leg het probleem niet bij je partner neer. Accepteer hem zoals hij is met de baan die hij wil. Zo niet, ben jij niet de juiste partner voor hem. Klinkt hard en ik snap je situatie nu maar ik vind het onterecht als je nu ineens druk gaat uitoefenen, ten slotte had hij die baan al. Liefde is ook dit aanvaarden.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 27 juni 2007 om 23:40
Hij heeft hier zeker een punt maar vind het een dooddoener om te zeggen dat je voor hem en dus ook zijn beroep hebt gekozen,aan zulke info heb je niets want dat weet je zelf ook wel..
Ik ben een dochter van een millitair en kan alleen maar zeggen dat mijn(onze) moeder en helemaal geen problemen mee had maar een tip,nee sry die kan ik je ook niet geven. Ik zou zeggen probeer het te accepteren op een of andere manier....
Succes ermee*;
Ik ben een dochter van een millitair en kan alleen maar zeggen dat mijn(onze) moeder en helemaal geen problemen mee had maar een tip,nee sry die kan ik je ook niet geven. Ik zou zeggen probeer het te accepteren op een of andere manier....
Succes ermee*;
donderdag 28 juni 2007 om 10:03
Hallo Shanna!
Ik ben getrouwd met een militair en we hebben 3 kinderen. Toen ik hem ontmoette, had hij deze baan al, dus ook ik heb moeten overwegen of ik daar mee om kon gaan en of de combinatie met een gezin te doen was.
Het gaat met ons heel goed. Ik ben erg zelfstandig, maar in de tijden dat hij op uitzending is, krijg ik wel eens wat extra hulp van familie, vrienden of buren als het nodig is. Ik heb geleerd dat ik niet te bang moet zijn om hulp te vragen, mensen vinden het vaak juist wel leuk om eens op de kinderen te passen o.i.d.. Zou jij hulp kunnen krijgen als hij weg is denk je? Heb jij een moeder, vader, zus, vriendin, die jou kan steunen en helpen als het nodig is? Dat lijkt me namelijk wel belangrijk in jouw situatie.
De uitzendingsperiodes zijn natuurlijk best wel moeilijk, het gaat om lange periodes, je mist elkaar en de kinderen missen hem ook. Verder moet je leren omgaan met het feit dat hij eventueel in een gevaarlijke situatie kan terechtkomen, je kunt niet elke nacht wakkerliggen. Aan de andere kant, we zijn nog steeds heel verliefd op elkaar, elke keer als hij weer terugkomt!
Het gevaar relativeren we ook wel hoor, volgens mij doet je man minstens zo gevaarlijk werk als hij bijvoorbeeld politieagent in een grote stad is, of als hij voor zijn werk hele dagen onderweg is in de auto. Ik noem maar wat.
Ik zou hem nooit vragen zijn werk op te geven, hij doet dit al bijna 20 jaar en heeft er nog steeds plezier in. Dat hij gelukkig is in zijn werk is voor ons als gezin natuurlijk ook positief!
Succes! Lemmy
Ik ben getrouwd met een militair en we hebben 3 kinderen. Toen ik hem ontmoette, had hij deze baan al, dus ook ik heb moeten overwegen of ik daar mee om kon gaan en of de combinatie met een gezin te doen was.
Het gaat met ons heel goed. Ik ben erg zelfstandig, maar in de tijden dat hij op uitzending is, krijg ik wel eens wat extra hulp van familie, vrienden of buren als het nodig is. Ik heb geleerd dat ik niet te bang moet zijn om hulp te vragen, mensen vinden het vaak juist wel leuk om eens op de kinderen te passen o.i.d.. Zou jij hulp kunnen krijgen als hij weg is denk je? Heb jij een moeder, vader, zus, vriendin, die jou kan steunen en helpen als het nodig is? Dat lijkt me namelijk wel belangrijk in jouw situatie.
De uitzendingsperiodes zijn natuurlijk best wel moeilijk, het gaat om lange periodes, je mist elkaar en de kinderen missen hem ook. Verder moet je leren omgaan met het feit dat hij eventueel in een gevaarlijke situatie kan terechtkomen, je kunt niet elke nacht wakkerliggen. Aan de andere kant, we zijn nog steeds heel verliefd op elkaar, elke keer als hij weer terugkomt!
Het gevaar relativeren we ook wel hoor, volgens mij doet je man minstens zo gevaarlijk werk als hij bijvoorbeeld politieagent in een grote stad is, of als hij voor zijn werk hele dagen onderweg is in de auto. Ik noem maar wat.
Ik zou hem nooit vragen zijn werk op te geven, hij doet dit al bijna 20 jaar en heeft er nog steeds plezier in. Dat hij gelukkig is in zijn werk is voor ons als gezin natuurlijk ook positief!
Succes! Lemmy
donderdag 28 juni 2007 om 12:12
ontzettend bedankt voor jullie reactie's
ik zie ook wel in dat ik het moet accepteren.. Maar ik ben in de tijd dat hij in afganistan zat heel bang geweest..
ik weet dat hem hier ook wat kan over komen maar toch..
en jah ik heb zeker wel steun van familie en vrienden. in de tijd dat hij op uitzending was heb ik zelfs bij zijn ouders gewoont. en dat was erg gezellig.
die zitten dan in ongeveer de zelfde situatie als ik.
Ik zou alleen 1 ding niet wilen en dat is dat die het eerste jaar van zijn kind mist.. stel de baby is 3 maanden en hij moet een half jaar weg.. dan kan het waarschijnlijk al een beetje stappen en woordjes zeggen dat kan die toch niet missen! dan hekend die hem niet eens! :(
dikke zoennn
ik zie ook wel in dat ik het moet accepteren.. Maar ik ben in de tijd dat hij in afganistan zat heel bang geweest..
ik weet dat hem hier ook wat kan over komen maar toch..
en jah ik heb zeker wel steun van familie en vrienden. in de tijd dat hij op uitzending was heb ik zelfs bij zijn ouders gewoont. en dat was erg gezellig.
die zitten dan in ongeveer de zelfde situatie als ik.
Ik zou alleen 1 ding niet wilen en dat is dat die het eerste jaar van zijn kind mist.. stel de baby is 3 maanden en hij moet een half jaar weg.. dan kan het waarschijnlijk al een beetje stappen en woordjes zeggen dat kan die toch niet missen! dan hekend die hem niet eens! :(
dikke zoennn
zondag 1 juli 2007 om 12:09
Ik ben ook getrouwt met een militair en we hebben 3 kinderen.
Ik heb uitzendingen meegemaakt zonder en met kinderen.
Zelf vind ik de uitzendingen makkelijker met kinderen. Je hebt constant gezelligheid in huis en je hebt heel redenen om het gezellig te maken en (vooral in mijn geval) gezond te blijven koken. Alleen is een patatje zo gehaald. Al blijft alleen slapen natuurlijk wel K..
Wel heb ik gemerkt dat de uitzendingen voor manlief zwaarder werden hoe meer kinderen we kregen. Hij heeft nu 4 ipv 1 persoon te missen. Hij ziet dus erg op tegen de komende uitzending, terwijl hij naar de eerste uitzending uitkeek.
Ik heb uitzendingen meegemaakt zonder en met kinderen.
Zelf vind ik de uitzendingen makkelijker met kinderen. Je hebt constant gezelligheid in huis en je hebt heel redenen om het gezellig te maken en (vooral in mijn geval) gezond te blijven koken. Alleen is een patatje zo gehaald. Al blijft alleen slapen natuurlijk wel K..
Wel heb ik gemerkt dat de uitzendingen voor manlief zwaarder werden hoe meer kinderen we kregen. Hij heeft nu 4 ipv 1 persoon te missen. Hij ziet dus erg op tegen de komende uitzending, terwijl hij naar de eerste uitzending uitkeek.
zondag 1 juli 2007 om 21:20
zondag 1 juli 2007 om 23:19
Ik zat alleen toen mijn eerste baby zeven weken oud was. Balen ja, maar dat was nou eenmaal het werk van mijn man.
Ik was er al redelijk aan gewend want hij was altijd zo'n vijf maanden per jaar van huis. Mijn ervaring was dat na een paar dagen het eerste verdriet weg was en ik in een nieuw ritme kwam, waarin ik lekker zelfstandig alle beslissingen kon nemen.
Natuurlijk was het niet leuk dat hij al zo snel na de geboorte weg moest, ik zat nota bene nog in mijn zwangerschapsverlof en mijn eerste werkdag en de eerste keer naar het kinderdagverblijf is hij dus niet bij geweest.
Toch vond ik de voordelen zwaarder wegen dan de nadelen. Hij was voor en na een trip vaak een paar dagen thuis, en bij defensie had hij sowieso heel veel dagen, dus plakte hij er vaak nog een paar aan vast en heel vaak was hij lekker een weekje vrij.
Ook vond ik de financiële vergoeding voor de trips een welkome bijkomstigheid. Daar hebben wij heel wat auto en vakantie van bekostigd.
Hij was dan wel geregeld weg, maar we zaten financieel wel in een ruimere jas en dat is met een klein kind mooi meegenomen, vooral als moeder minder gaat werken als de kleine er is.
Die tijd dat hij weg is, vloog altijd voorbij, en ik genoot dubbel van de tijd met de kinderen. Lekker alle aandacht voor mij alleen. Mama voor en mama na, heerlijk.
Ik was er al redelijk aan gewend want hij was altijd zo'n vijf maanden per jaar van huis. Mijn ervaring was dat na een paar dagen het eerste verdriet weg was en ik in een nieuw ritme kwam, waarin ik lekker zelfstandig alle beslissingen kon nemen.
Natuurlijk was het niet leuk dat hij al zo snel na de geboorte weg moest, ik zat nota bene nog in mijn zwangerschapsverlof en mijn eerste werkdag en de eerste keer naar het kinderdagverblijf is hij dus niet bij geweest.
Toch vond ik de voordelen zwaarder wegen dan de nadelen. Hij was voor en na een trip vaak een paar dagen thuis, en bij defensie had hij sowieso heel veel dagen, dus plakte hij er vaak nog een paar aan vast en heel vaak was hij lekker een weekje vrij.
Ook vond ik de financiële vergoeding voor de trips een welkome bijkomstigheid. Daar hebben wij heel wat auto en vakantie van bekostigd.
Hij was dan wel geregeld weg, maar we zaten financieel wel in een ruimere jas en dat is met een klein kind mooi meegenomen, vooral als moeder minder gaat werken als de kleine er is.
Die tijd dat hij weg is, vloog altijd voorbij, en ik genoot dubbel van de tijd met de kinderen. Lekker alle aandacht voor mij alleen. Mama voor en mama na, heerlijk.
maandag 2 juli 2007 om 14:02
Heeft hij deze baan nog niet? Wil hij nu bewust kiezen voor een baan waarbij hij zomaar uitgezonden wordt terwijl jij zwanger bent? Daar zou ik het wel moeilijk mee hebben. Je kiest samen voor een kind en dus ook samen voor een levensstijl die bij het ouderschap past. Als je vriendin net zwanger is waarom zou je er dan voor kiezen om zo lang weg te gaan?
maandag 2 juli 2007 om 14:19
Mijn man is ook militair. Samen hebben we een zoontje van een half jaar, en over twee weken gaat hij voor het eerst sinds we een kind hebben op uitzending.
Zoals iemand hier ook al schreef denk ik dat het voor mij makkelijker wordt dan zonder kind, omdat je de hele dag bezig bent. Voor hem zal het moeilijker zijn, want hij zal inderdaad dingen gaan missen. Wij hebben een filmcamera gekocht, zodat ik zoveel mogelijk nieuwe dingen vast kan leggen, en hem dit eventueel op kan sturen.
Ik denk dat het wel bij je moet passen om een militair als partner te hebben, je moet het niet erg vinden om veel zelfstandige beslissingen te gaan nemen.
Als ik jou was zou ik je vriend niet stimuleren om met zijn werk te stoppen. Als hij nu doet wat hij echt leuk vindt zal hij geen gezelligere partner worden met een baan waar hij geen plezier in heeft.
Zorg dat je een goed vangnet van familie en vrienden om je heen hebt, Maak duidelijke afspraken over hoeveel contact je hebt (als dat al mogelijk is). Wij schrijven elkaar bijvoorbeeld elke dag, bellen meestal 2 keer in de week.
Zoals iemand hier ook al schreef denk ik dat het voor mij makkelijker wordt dan zonder kind, omdat je de hele dag bezig bent. Voor hem zal het moeilijker zijn, want hij zal inderdaad dingen gaan missen. Wij hebben een filmcamera gekocht, zodat ik zoveel mogelijk nieuwe dingen vast kan leggen, en hem dit eventueel op kan sturen.
Ik denk dat het wel bij je moet passen om een militair als partner te hebben, je moet het niet erg vinden om veel zelfstandige beslissingen te gaan nemen.
Als ik jou was zou ik je vriend niet stimuleren om met zijn werk te stoppen. Als hij nu doet wat hij echt leuk vindt zal hij geen gezelligere partner worden met een baan waar hij geen plezier in heeft.
Zorg dat je een goed vangnet van familie en vrienden om je heen hebt, Maak duidelijke afspraken over hoeveel contact je hebt (als dat al mogelijk is). Wij schrijven elkaar bijvoorbeeld elke dag, bellen meestal 2 keer in de week.
maandag 2 juli 2007 om 14:45
Hier nog een vriendin van een militair. Ik vind niet dat je alles maar te accepteren hebt als het om zijn baan gaat. Het gaat niet alleen maar om zijn geluk. Het gaat ook om jou. Zelfs al had hij dat werk al voor jullie elkaar leerden kennen. Dat maakt toch niks uit!
Ik kan er zelf echt niet meer tegen dat mijn vent altijd maar weg is. Door zijn werk gaat het op het moment niet al te best met mij. Vooral afgelopen uitzending heeft er bij mij dusdanig ingehakt dat we in overleg hebben besloten dat hij ander werk gaat zoeken. In overleg, dat wel, je kunt hem niet dwingen natuurlijk.
De BSB is een functie die veel van jullie als gezin gaat vragen. Als je er echt niet tegen kunt, dan moet je dat duidelijk aangeven. Heb ik ook gedaan en gelukkig begrijpt hij dat het voor mij niet meer te doen is.
Dus: Praat met elkaar. Jouw geluk telt net zo zwaar!
Ik kan er zelf echt niet meer tegen dat mijn vent altijd maar weg is. Door zijn werk gaat het op het moment niet al te best met mij. Vooral afgelopen uitzending heeft er bij mij dusdanig ingehakt dat we in overleg hebben besloten dat hij ander werk gaat zoeken. In overleg, dat wel, je kunt hem niet dwingen natuurlijk.
De BSB is een functie die veel van jullie als gezin gaat vragen. Als je er echt niet tegen kunt, dan moet je dat duidelijk aangeven. Heb ik ook gedaan en gelukkig begrijpt hij dat het voor mij niet meer te doen is.
Dus: Praat met elkaar. Jouw geluk telt net zo zwaar!
dinsdag 3 juli 2007 om 01:07
Nou, dat vind ik niet. Je moet gewoon een invulling geven aan de tijd dat hij er niet is. Met een kindje is dat inderdaad gemakkelijker, je bent er de hele dag druk mee.
Maar toen ik nog geen kidneren had wist ik me ook prima te vermaken als hij er niet was. Ik las dikke pillen van boeken en keek alle zwijmelfilms die hij niet leuk vond. Zo vloog de tijd voorbij.
Het familiële vangnet vond ik vaak wat minder geslaagd, omdat dat bij ons in de familie te veel naar bemoeizucth neigde. Op een gegeven moment zat ik vijf dagen per week ergens te eten, dat vond ik helemaal niet leuk.
dinsdag 3 juli 2007 om 08:31
Ik heb het toch wel ervaren dat ik zelfstandig (grote) beslissingen moet nemen, bijvoorbeeld een nieuwe wasmachine, en in de komende maanden waarschijnlijk een huis en hypotheek.
Met familie heb je inderdaad wel kans dat mensen je erg veel uitnodigen, omdat ze je 'zielig' vinden, maar ik zeg gewoon vaak nee.
woensdag 4 juli 2007 om 23:02
jemig weeer veel reacties zeg!! bedankt
ik zie wel dat veel meningen verschillen van elkaar!
de vrouwen waarvan een hun partners nu op uitzending is.Heel veel sterkte wensen!dus ook (KleinPrinsesj)
en Qua ander werk van mijn vriend zoals eventueel BSB vind ik lastig want mijn vriend wil eigenlijk van alles wel maar zonder mij nou eens uit te leggen wat het precies inhoud.
EN jah ik weet het ik zou hem dan eens aan zijn oren moeten sleuren voor info. Maar laat het er soms ook wel beetje bij zitten...
toch ben ik het inderdaad wel eens dat ik het hem niet kan ontnemen.. Maar waar ik het ook mee eens ben is dat ik niet alles kan toe laten voor zijn geluk! hij is niet de enige ik ben er ook en er komt nog iemand aan! een combi van ons beide dus moet hij daar ook de verantwoordelijkheid voor nemen, Maar jah het was niet geplant zou die dan zeggen en jij koos voor een militair
Jah ik koos voor een militair maar wist ik hoe het was met een militair? ik heb er niet eerder 1 gehad! dus dat vind ik dikke onzin.
en jah ik geloof wel dat het makkelijker is als je kinderen thuis hebt zitten om voor te zorgen.! dan heb je nog een doel voor je gevoel thuis..
maar het oproepje met dat Saskia65 alleen was met haar baby vind ik erg sterk van je..
ik zou het wel kunnen maar niet willen dat heb ik ook heel duidelijk aan mijn vriend gemaakt: dat hij er voor zorgt dat hij het eerste jaar van zijn eerste kind niet mist! (maar jah is dat haalbaar? als hij moet dan moet die) dus vandaar ander werk of militaire school voor sergeant. dan ben je ook meer als een jaar inopleiding dus geen uitzending!!
en mickey82 vind ik ook sterk met een kind van een half jaar... oooooh ik krijg er kippevel van als ik denk aan dat mijn vriend weer zou moeten! ik heb echt een PIEP tijd gehad... en jah dan zou ik zeggen dan past een militair niet bij mij en dan? ik hou van hem en ik ben zwanger van hem.. dat zet je niet aan de kant, teminsten niet van 1 op andere dag,
daarbij is zijn eerste uitzending niet vlekkeloos verlopen en kwam hij ook niet echt lekker thuis.. erg gestresst en erg kort lontje zou ik het zo maarnoemen.. woede aanvallen..! alles... dat wil ik niet met een kleine er bij.,..
en toch wil die nog een keer terug om iets te doen bepaald team verband : met zijn alle tegen de rest ofzo?
Ik irriteer me er aan en kan zelf er heeeel erg kwaad om worden...
SNAPT IEMAND DIT>?
alles is zo makkelijk gezegt maar hoe krijgt je het gedaan zonder je eigen geluk te belemmeren,,
inderdaad veel praten
ik zie wel dat veel meningen verschillen van elkaar!
de vrouwen waarvan een hun partners nu op uitzending is.Heel veel sterkte wensen!dus ook (KleinPrinsesj)
en Qua ander werk van mijn vriend zoals eventueel BSB vind ik lastig want mijn vriend wil eigenlijk van alles wel maar zonder mij nou eens uit te leggen wat het precies inhoud.
EN jah ik weet het ik zou hem dan eens aan zijn oren moeten sleuren voor info. Maar laat het er soms ook wel beetje bij zitten...
toch ben ik het inderdaad wel eens dat ik het hem niet kan ontnemen.. Maar waar ik het ook mee eens ben is dat ik niet alles kan toe laten voor zijn geluk! hij is niet de enige ik ben er ook en er komt nog iemand aan! een combi van ons beide dus moet hij daar ook de verantwoordelijkheid voor nemen, Maar jah het was niet geplant zou die dan zeggen en jij koos voor een militair
Jah ik koos voor een militair maar wist ik hoe het was met een militair? ik heb er niet eerder 1 gehad! dus dat vind ik dikke onzin.
en jah ik geloof wel dat het makkelijker is als je kinderen thuis hebt zitten om voor te zorgen.! dan heb je nog een doel voor je gevoel thuis..
maar het oproepje met dat Saskia65 alleen was met haar baby vind ik erg sterk van je..
ik zou het wel kunnen maar niet willen dat heb ik ook heel duidelijk aan mijn vriend gemaakt: dat hij er voor zorgt dat hij het eerste jaar van zijn eerste kind niet mist! (maar jah is dat haalbaar? als hij moet dan moet die) dus vandaar ander werk of militaire school voor sergeant. dan ben je ook meer als een jaar inopleiding dus geen uitzending!!
en mickey82 vind ik ook sterk met een kind van een half jaar... oooooh ik krijg er kippevel van als ik denk aan dat mijn vriend weer zou moeten! ik heb echt een PIEP tijd gehad... en jah dan zou ik zeggen dan past een militair niet bij mij en dan? ik hou van hem en ik ben zwanger van hem.. dat zet je niet aan de kant, teminsten niet van 1 op andere dag,
daarbij is zijn eerste uitzending niet vlekkeloos verlopen en kwam hij ook niet echt lekker thuis.. erg gestresst en erg kort lontje zou ik het zo maarnoemen.. woede aanvallen..! alles... dat wil ik niet met een kleine er bij.,..
en toch wil die nog een keer terug om iets te doen bepaald team verband : met zijn alle tegen de rest ofzo?
Ik irriteer me er aan en kan zelf er heeeel erg kwaad om worden...
SNAPT IEMAND DIT>?
alles is zo makkelijk gezegt maar hoe krijgt je het gedaan zonder je eigen geluk te belemmeren,,
inderdaad veel praten
donderdag 5 juli 2007 om 15:02
Goedemiddag Shanna,
Ik heb alles gedaan wat hier beschreven is.
Met man een kind gedragen en gekregen, zonder man een kind gedragen, en toen zoonlief 14 dagen oud was was manlief weer weg, Huizen gekocht met en zonder zijn aanwezigheid, huizen verkocht met en zonder zijn aanwezigheid en ga zo maar door.
Ik denk dat de keuze heel simpel is.
Kies voor je eigen leven, en neem de aanwezigheid van je vriend/vader van je kind als een extra bijkomstigheid, maar vertrouw en bouw op je eigen vaardigheden.
Ga er vanuit dat je zelf verantwoordelijk bent voor het geluk in je leven, en maak dat niet afhankelijk van datgene wat je vriend doet.
Richt je zwangerschap en de bevalling en de periode zo in, dat jij je er het beste bij voelt. Als je behoefte hebt aan een stabiele factor in die periode, zoek dat bij een zus, moeder, vriendin of buurvrouw.
Als je dat gedaan heeft, en hij vind dat niet leuk ( en dat merk je wel na verloop van tijd) dan zal hij zelf wel initiatief ontplooien om dat te veranderen. Doet hij dat niet, dan weet je waar je aan toe bent.
JOjanneke. ( Het leven kan zo simpel zijn)
Ik heb alles gedaan wat hier beschreven is.
Met man een kind gedragen en gekregen, zonder man een kind gedragen, en toen zoonlief 14 dagen oud was was manlief weer weg, Huizen gekocht met en zonder zijn aanwezigheid, huizen verkocht met en zonder zijn aanwezigheid en ga zo maar door.
Ik denk dat de keuze heel simpel is.
Kies voor je eigen leven, en neem de aanwezigheid van je vriend/vader van je kind als een extra bijkomstigheid, maar vertrouw en bouw op je eigen vaardigheden.
Ga er vanuit dat je zelf verantwoordelijk bent voor het geluk in je leven, en maak dat niet afhankelijk van datgene wat je vriend doet.
Richt je zwangerschap en de bevalling en de periode zo in, dat jij je er het beste bij voelt. Als je behoefte hebt aan een stabiele factor in die periode, zoek dat bij een zus, moeder, vriendin of buurvrouw.
Als je dat gedaan heeft, en hij vind dat niet leuk ( en dat merk je wel na verloop van tijd) dan zal hij zelf wel initiatief ontplooien om dat te veranderen. Doet hij dat niet, dan weet je waar je aan toe bent.
JOjanneke. ( Het leven kan zo simpel zijn)
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
donderdag 5 juli 2007 om 15:58
Jojanneke, wat nou als het gewoon niet zo makkelijk gaat als jij schrijft ?
Wat nou als het maar in je hoofd blijft spoken dat hij weer weg gaat? Wat als je ongelukkig word van zijn werk? Wat nou als je bang bent voor de toekomst? Wat moet je met je verdriet? Je kunt je gevoelens toch niet uitschakelen?
Ik heb echt het idee dat het voor Shanna niet zo makkelijk is als jij het beschrijft, omdat haar gevoel over zijn werk niet goed is. Niet iedereen kan het leven met een militair aan. Ik ook niet, het rotgevoel gaat niet weg, wat ik ook probeer. Dan moet je niet jezelf ongelukkig maken en alles maar laten gebeuren. Dan moet je kiezen... voor jezelf.
Soms is het leven zo moeilijk
Wat nou als het maar in je hoofd blijft spoken dat hij weer weg gaat? Wat als je ongelukkig word van zijn werk? Wat nou als je bang bent voor de toekomst? Wat moet je met je verdriet? Je kunt je gevoelens toch niet uitschakelen?
Ik heb echt het idee dat het voor Shanna niet zo makkelijk is als jij het beschrijft, omdat haar gevoel over zijn werk niet goed is. Niet iedereen kan het leven met een militair aan. Ik ook niet, het rotgevoel gaat niet weg, wat ik ook probeer. Dan moet je niet jezelf ongelukkig maken en alles maar laten gebeuren. Dan moet je kiezen... voor jezelf.
Soms is het leven zo moeilijk
donderdag 5 juli 2007 om 18:40
Als je niet met zijn werk kunt leven, als je niet tegen het alleen zijn kunt, als je niet zonder zijn aanwezigheid kunt functioneren, dan moet je voor jezelf kiezen.
Jojanneke, wat nou als het gewoon niet zo makkelijk gaat als jij schrijft ?
Wat nou als het maar in je hoofd blijft spoken dat hij weer weg gaat? Wat als je ongelukkig word van zijn werk? Wat nou als je bang bent voor de toekomst? Wat moet je met je verdriet? Je kunt je gevoelens toch niet uitschakelen?
Ik heb echt het idee dat het voor Shanna niet zo makkelijk is als jij het beschrijft, omdat haar gevoel over zijn werk niet goed is. Niet iedereen kan het leven met een militair aan. Ik ook niet, het rotgevoel gaat niet weg, wat ik ook probeer. Dan moet je niet jezelf ongelukkig maken en alles maar laten gebeuren. Dan moet je kiezen... voor jezelf.
Soms is het leven zo moeilijk
En dus zet je een punt achter je relatie.
Zo simpel is het echt.... En ja, ik weet dat het heel gemakkelijk klinkt, en dat ik dit in 5 minuten geschreven heb.
Maar laten we eerlijk zijn.... Noch jij, noch je partner worden er gelukkiger op als één van beiden niet gelukkig is in de relatie zoals hij nu is. En of dat nu door het werk komt, of door andere factoren... Dat maakt allemaal niet zo veel uit.
Een partner kàn deel uitmaken van je geluk, kàn deel uitmaken van je leven. Maar als je tot de conclusie komt dat je van die partner alleen maar ongelukkig wordt, dat die partner afbreuk doet aan het geluk wat je zou kunnen hebben, dan moet je er een punt achter zetten.
En dit staat los van het houden van.... Houden van is soms niet genoeg....
Ook ik heb in mijn relatie veel met de mantel der liefde bedekt, en keer op keer voelde ik dat er gaten vielen in die mantel. En dan komt er een moment, dat er alleen nog maar gaten in die mantel zitten, en dat de wind er koud en guur doorheen waait. En dat je je koud en ongelukkig voelt in die mantel der liefde, en dat hij niet meer datgene doet wat hij zou moeten doen, namelijk je verwarmen.
En dan wordt het tijd om te kiezen. Of kijken of die mantel gerepareerd kan worden of er voor kiezen om die mantel niet meer te dragen.
Bij ons kon hij gerepareerd worden. Maar ik had wel het punt bereikt, dat ik ondanks mijn liefde voor hem op deze manier niet meer kon leven.
Liefde alleen is niet genoeg. Als die liefde namelijk inhoudt dat je jezelf beschadigd, en je kapot gaat van ellende, dan is die liefde alleen niet goed voor je.
Dàt is hetgeen wat ik er mee wil zeggen.
je schreef ook : Soms is het leven zo moeilijk
Oh, daar kan ik het helemaal mee eens zijn. Maar nogmaals, kies voor jezelf. Kies voor een liefde waarbij je kunt groeien en bloeien, en waarbij jij je warm voelt, en je je geborgen kunt voelen.
En ondanks het feit dat mijn man nu ook niet thuis is, kan ik mij warm en geborgen voelen in onze relatie, dat heeft voor ons niets meer te maken met tijd en afstand. Het is een weten dat het goed zit, en een weten dat ik alleen ook prima in staat ben om mezelf gelukkig te maken.
En nee, dat is niet iets wat vanzelf is gegaan. Daar heb ik ook behoorlijk wat zielepijn van gehad. Ik wilde namelijk ook graag dat ik gelukkig werd door hem. Maar zo werkt het niet.
Als ik mijn geluk volledig van hem afhankelijk had gemaakt, dan was ik heel ongelukkig geworden. En bovendien, ik zou niet verantwoordelijk willen zijn geluk, en waarom zou een ander dan wel verantwoordelijk moeten zijn voor mijn geluk?
Nee, mijn militair draagt bij tot mijn geluk, draagt bij tot mijn "vrouw" zijn, maar hij is god zij dank niet verantwoordelijk voor mijn geluk..
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
donderdag 5 juli 2007 om 19:04
Jouw mantelverhaal ga ik zeker onthouden Jojanneke. Heel mooi geschreven. Maarrrr.....
Waarom is het altijd de keuze uit die twee opties?
- pas je aan aan zijn leven als militair.
- verbreek je relatie met de militar.
Ik mis altijd de optie - militair past zich aan aan vriendin. Zogenaamd omdat een militair niet gelukkig kan worden in een burgerfunctie. Dat geloof ik niet. Er zijn zoveel meer beroepen op de wereld dan alleen militair. Hij kan ook gelukkig worden met ander werk. Maar dan moet hij goed zoeken en er open voor staan.
Ik had bijna hetzelfde probleem als TO. Ben alleen niet zwanger. Gelukkig gaat mijn vriend weg bij defensie. Hij ziet dat ik het niet meer trek en kiest voor mij. Nog een jaartje, dan loopt zijn contract af. Ik ga echt aftellen! Ik heb echt wel geprobeerd om me aan te passen aan zijn leven als militair maar dat ging dus echt niet.
En ook in mijn verhaaltje overwint de liefde.
Waarom is het altijd de keuze uit die twee opties?
- pas je aan aan zijn leven als militair.
- verbreek je relatie met de militar.
Ik mis altijd de optie - militair past zich aan aan vriendin. Zogenaamd omdat een militair niet gelukkig kan worden in een burgerfunctie. Dat geloof ik niet. Er zijn zoveel meer beroepen op de wereld dan alleen militair. Hij kan ook gelukkig worden met ander werk. Maar dan moet hij goed zoeken en er open voor staan.
Ik had bijna hetzelfde probleem als TO. Ben alleen niet zwanger. Gelukkig gaat mijn vriend weg bij defensie. Hij ziet dat ik het niet meer trek en kiest voor mij. Nog een jaartje, dan loopt zijn contract af. Ik ga echt aftellen! Ik heb echt wel geprobeerd om me aan te passen aan zijn leven als militair maar dat ging dus echt niet.
En ook in mijn verhaaltje overwint de liefde
.
donderdag 5 juli 2007 om 19:15
Jouw mantelverhaal ga ik zeker onthouden Jojanneke. Heel mooi geschreven. Maarrrr.....
Waarom is het altijd de keuze uit die twee opties?
- pas je aan aan zijn leven als militair.
- verbreek je relatie met de militar.
Ik mis altijd de optie - militair past zich aan aan vriendin. Zogenaamd omdat een militair niet gelukkig kan worden in een burgerfunctie. Dat geloof ik niet. Er zijn zoveel meer beroepen op de wereld dan alleen militair. Hij kan ook gelukkig worden met ander werk. Maar dan moet hij goed zoeken en er open voor staan.
Ik had bijna hetzelfde probleem als TO. Ben alleen niet zwanger. Gelukkig gaat mijn vriend weg bij defensie. Hij ziet dat ik het niet meer trek en kiest voor mij. Nog een jaartje, dan loopt zijn contract af. Ik ga echt aftellen! Ik heb echt wel geprobeerd om me aan te passen aan zijn leven als militair maar dat ging dus echt niet.
En ook in mijn verhaaltje overwint de liefde
In mijn eerste bericht deze middag, begon ik er mee dat het heel simpel was. Namelijk dat je op jezelf moest bouwen, en dat je je geluk en kracht in jezelf moest zoeken.
Dat de militair een aanvulling is, en geen basis behoefte.
De derde optie, dat de militair zich bij zijn vriendin aanpast, die is er ook, en dat is tevens een optie die ik in mijn eerste bericht vanmiddag beschreef , ik schreef namelijk iets in de geest van :
Als je behoefte hebt aan een stabiele factor in die periode, zoek dat bij een zus, moeder, vriendin of buurvrouw.
Als je dat gedaan hebt, en hij vind dat niet leuk ( en dat merk je wel na verloop van tijd) dan zal hij zelf wel initiatief ontplooien om dat te veranderen. Doet hij dat niet, dan weet je waar je aan toe bent.
Op deze manier past de man zich aan aan de vrouw, en niet anders om.
Want het is tenslotte ook zo, dat als de vrouw zich keer op keer (klakkeloos) richt naar de wensen en voorkeuren van de man, dan is er toch ook niet de noodzaak om te veranderen?
Ik ben voor jou blij dat je vriend oog heeft voor jou noden en behoeften.
Dat geeft een mens toch even een warm gevoel om het hart.
dag dag JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
donderdag 5 juli 2007 om 21:53
Hoi Shanna,
Heb deze discussie niet helemaal goed gevolgd; heb zelf een vriend waar ik al vijf jaar mee samen ben en die op dit moment ook is uitgezonden (schreef in topis: militair als partner).
De vraag die meteen bij mij opkwam toen ik je topic las: Waarom denk je nu pas na over de gevolgen?! Nu je al in verwachting bent...
Natuurlijk kan ik alleen voor mezelf spreken, maar ik denk er nu al over na hoe ik de toekomst zie en hoe ik dat voor me zie met eventueel kinderen. Mijn vriend en ik hebben hier ook al best vaak over gesproken.
Nu kunnen ook alle opties goed overwogen worden ...
Jij zou nu het liefst willen dat hij een andere baan zoekt, zonder uitzendingen e.d. maar dat is nog niet 1,2,3 geregeld lijkt me ... en met een kleine op komst lijkt baangarantie mij ook meer dan welkom!
Ik hoop dat je iig goed met je vriend kunt praten over je gevoelens en de mogelijke oplossingen.
In ieder geval veel genieten van je zwangerschap!
Groetjes Robine
Heb deze discussie niet helemaal goed gevolgd; heb zelf een vriend waar ik al vijf jaar mee samen ben en die op dit moment ook is uitgezonden (schreef in topis: militair als partner).
De vraag die meteen bij mij opkwam toen ik je topic las: Waarom denk je nu pas na over de gevolgen?! Nu je al in verwachting bent...
Natuurlijk kan ik alleen voor mezelf spreken, maar ik denk er nu al over na hoe ik de toekomst zie en hoe ik dat voor me zie met eventueel kinderen. Mijn vriend en ik hebben hier ook al best vaak over gesproken.
Nu kunnen ook alle opties goed overwogen worden ...
Jij zou nu het liefst willen dat hij een andere baan zoekt, zonder uitzendingen e.d. maar dat is nog niet 1,2,3 geregeld lijkt me ... en met een kleine op komst lijkt baangarantie mij ook meer dan welkom!
Ik hoop dat je iig goed met je vriend kunt praten over je gevoelens en de mogelijke oplossingen.
In ieder geval veel genieten van je zwangerschap!
Groetjes Robine
maandag 16 juli 2007 om 23:42
reactie op robin.
waarom ik nu er pas over na denk nu ik zwanger ben?
Dat komt omdat ik niet gepland zwanger ben.. Dus heb hier dus nooit bewust van te voren over na kunnen denken omdat we beide nog jong zijn..
en pruttel ik heb erg gelachen op jou gemiste optie militair pas zich aan , aan vriendin!!!
enne jah hij wil zich wel aanpassen maar wil nog niet weg bij defensie en moet ik je zeggen afgelopen week was die de hele week gewoon thuis. Nou dat is ook niet alleen. Vind wel lekker dat die door de weeks maar 1 avond thuis is.. Heb je ook de kans om elkaar te missen,
en over die mantel jah het maar net hoe iedereen er mee om gaat.
ik kan ook nie alles accepteren. Maar ik zou niet willen dat mijn vriend wat op ging geven. Het is simpel weg een deel van zijn leven.
en dat zou ik wel moeten accepteren.ik kan het gewoon niet van hem eisen omdat er geen andere baan is dan defensie of marechauchee dus hij gaat waarschijnlijk wachtmeester opleiding doen zodat die een dik jaar ander ander half jaar niet op uitzending gaat..
da is een eis (niet het eerste jaar van je kind op uitzending)
en daarna gaat hij kijken wat die binnen de marechauchee kan gaan doen.
dat is dus positief!
waarom ik nu er pas over na denk nu ik zwanger ben?
Dat komt omdat ik niet gepland zwanger ben.. Dus heb hier dus nooit bewust van te voren over na kunnen denken omdat we beide nog jong zijn..
en pruttel ik heb erg gelachen op jou gemiste optie militair pas zich aan , aan vriendin!!!
enne jah hij wil zich wel aanpassen maar wil nog niet weg bij defensie en moet ik je zeggen afgelopen week was die de hele week gewoon thuis. Nou dat is ook niet alleen. Vind wel lekker dat die door de weeks maar 1 avond thuis is.. Heb je ook de kans om elkaar te missen,
en over die mantel jah het maar net hoe iedereen er mee om gaat.
ik kan ook nie alles accepteren. Maar ik zou niet willen dat mijn vriend wat op ging geven. Het is simpel weg een deel van zijn leven.
en dat zou ik wel moeten accepteren.ik kan het gewoon niet van hem eisen omdat er geen andere baan is dan defensie of marechauchee dus hij gaat waarschijnlijk wachtmeester opleiding doen zodat die een dik jaar ander ander half jaar niet op uitzending gaat..
da is een eis (niet het eerste jaar van je kind op uitzending)
en daarna gaat hij kijken wat die binnen de marechauchee kan gaan doen.
dat is dus positief!
dinsdag 17 juli 2007 om 14:07
Hoi Shanna,
Ja, als de zwangerschap als een verassing kwam, en je nog relatief jong bent, kan ik me voorstellen dat jullie er nog nooit heel erg over gesproken/nagedacht hebben.
Het is wel een goed idee dat hij dan idd een opleiding gaat volgen! Heeft mijn vriend na zijn vorige uitzending ook gedaan en dan is ie idd een behoorlijk tijdje niet uitgezonden, wat natuurlijk heel fijn is het eerste jaar!!
Je hebt dan ook meteen goed de gelegenheid om zelf te ervaren hoe het is om een kindje te hebben in combinatie met een man, die toch relatief veel van huis is (weet niet of hij met de komst van de kleine vaker door de weeks thuis komt?). Want het is sowieso heel moeilijk om vooraf in te schatten hoe de nieuwe situatie voor je is.
Het komt uiteindelijk sowieso allemaal goed!!
Hoe ver ben je nu met de zwangerschap?! En gaat alles goed?!
Hoop het wel!!!
Groetjes Robine
Ja, als de zwangerschap als een verassing kwam, en je nog relatief jong bent, kan ik me voorstellen dat jullie er nog nooit heel erg over gesproken/nagedacht hebben.
Het is wel een goed idee dat hij dan idd een opleiding gaat volgen! Heeft mijn vriend na zijn vorige uitzending ook gedaan en dan is ie idd een behoorlijk tijdje niet uitgezonden, wat natuurlijk heel fijn is het eerste jaar!!
Je hebt dan ook meteen goed de gelegenheid om zelf te ervaren hoe het is om een kindje te hebben in combinatie met een man, die toch relatief veel van huis is (weet niet of hij met de komst van de kleine vaker door de weeks thuis komt?). Want het is sowieso heel moeilijk om vooraf in te schatten hoe de nieuwe situatie voor je is.
Het komt uiteindelijk sowieso allemaal goed!!
Hoe ver ben je nu met de zwangerschap?! En gaat alles goed?!
Hoop het wel!!!
Groetjes Robine
