Relaties
alle pijlers
partner heeft een burn-out en is depressief
zondag 16 december 2007 om 19:27
Al een aantal weken geeft mijn vriend aan niet lekker in zijn vel te zitten. Dit zorgt ervoor dat hij aan onze relatie is gaan twijfelen. (we zijn 7 jaar samen, waarvan we er 3 samen wonen en we zijn verloofd) Het is dit weekend zover gekomen dat hij een time-out wilde. Dus ik heb vannacht bij mijn ouders gelogeerd. Vandaag belde hij dat hij wilde dat ik terug kwam omdat hij me ontzettend mistte en omdat hij denkt dat hij mij absoluut niet kwijt wil. Hij heeft een goed gesprek met zijn ouders gehad en dit heeft hem enigzins de ogen geopend.
Hij heeft sinds 1,5 jaar een eigen bedrijf en werkt zichzelf een slag in de rondte. Zijn vader denkt dat hij een burn-out heeft. Na lang praten denk ik dat dit wel eens heel goed zou kunnen kloppen. De symptomen komen in elk geval overeen. Omdat hij zo somber is heb ik ook in mijn schoolboeken opgezocht wat de symptomen van depressiviteit zijn en eerlijk gezegd denk ik dat hij ook depressief is, of hard op weg is om dit te worden. Kortom het gaat echt niet goed met hem.
Het vervelende is dat het absoluut geen prater is. Hij kan met niemand praten. Hij zegt ook zelf zijn gevoelens geen naam te kunnen geven. Ik heb al gezegd dat ik hem aanraad met een psycholoog te gaan praten, maar dit ziet hij niet zitten. We hebben nu afgesproken dat hij een paar weken vrij neemt en dat we zo snel mogelijk om vakantie gaan om uit te rusten en tijd voor ons te maken.
Wat ik zo moeilijk vind, is dat ik zie dat hij het moeilijk heeft en dat het niet goed met hem gaat, maar ik kan zo weinig voor hem doen! Ik neem altijd al veel bij hem uit zn handen maar dat is blijkbaar niet genoeg. Hij gaf zelfs toe dat hij tegenwoordig rookt (was hij altijd fel op tegen) omdat hij zoveel stress op zn werk heeft. Ik weet niet hoe we nu verder moeten en hoe ik hem kan steunen, het vreet ook zoveel energie van mij om alles uit hem te moeten trekken. Soms moet ik een uur vragen stellen voordat hij alleen al toegeeft niet zo happy te zijn.
Het doet me zoveel verdriet om hem zo te zien, en zeker wanneer hij hierdoor twijfelt over ons ben ik erg bang dat dit ons uit elkaar drijft.
Heeft iemand misschien tips of zijn er dames die in hetzelfde schuitje zitten? Ik zou er graag over praten.
Hij heeft sinds 1,5 jaar een eigen bedrijf en werkt zichzelf een slag in de rondte. Zijn vader denkt dat hij een burn-out heeft. Na lang praten denk ik dat dit wel eens heel goed zou kunnen kloppen. De symptomen komen in elk geval overeen. Omdat hij zo somber is heb ik ook in mijn schoolboeken opgezocht wat de symptomen van depressiviteit zijn en eerlijk gezegd denk ik dat hij ook depressief is, of hard op weg is om dit te worden. Kortom het gaat echt niet goed met hem.
Het vervelende is dat het absoluut geen prater is. Hij kan met niemand praten. Hij zegt ook zelf zijn gevoelens geen naam te kunnen geven. Ik heb al gezegd dat ik hem aanraad met een psycholoog te gaan praten, maar dit ziet hij niet zitten. We hebben nu afgesproken dat hij een paar weken vrij neemt en dat we zo snel mogelijk om vakantie gaan om uit te rusten en tijd voor ons te maken.
Wat ik zo moeilijk vind, is dat ik zie dat hij het moeilijk heeft en dat het niet goed met hem gaat, maar ik kan zo weinig voor hem doen! Ik neem altijd al veel bij hem uit zn handen maar dat is blijkbaar niet genoeg. Hij gaf zelfs toe dat hij tegenwoordig rookt (was hij altijd fel op tegen) omdat hij zoveel stress op zn werk heeft. Ik weet niet hoe we nu verder moeten en hoe ik hem kan steunen, het vreet ook zoveel energie van mij om alles uit hem te moeten trekken. Soms moet ik een uur vragen stellen voordat hij alleen al toegeeft niet zo happy te zijn.
Het doet me zoveel verdriet om hem zo te zien, en zeker wanneer hij hierdoor twijfelt over ons ben ik erg bang dat dit ons uit elkaar drijft.
Heeft iemand misschien tips of zijn er dames die in hetzelfde schuitje zitten? Ik zou er graag over praten.
zondag 16 december 2007 om 19:58
Pinkydinky, allereerst denk ik dat je al alles doet wat je kunt doen en dat dat meer dan voldoende is. Misschien wil hij juist af en toe ook graag met rust gelaten worden. Het is wel heel lief dat je meteen de boeken induikt om uit te vinden wat hij heeft, maar het punt is dat hij zelf zal moeten erkennen dat er een probleem is en zelf hiermee aan de slag zal moeten. Het is juist ook belangrijk dat hij het zelf doet, hoe goed je het ook allemaal bedoelt.
Dat hij geen prater is hoeft niet per sé een probleem te zijn, het kan al heel goed zijn als hij nu rust gaat nemen en wat meer tijd gaat nemen voor de leuke dingen in het leven (laat hem dat dan wel zelf bepalen wat dat is).
Hoewel ik jouw bezorgdheid heel goed snap en het heel lief vind, komt het op mij ook wat betuttelend over, hij is en blijft een volwassen vent die ook zijn eigen problemen op moet kunnen lossen. Een beetje steun en hulp is wel fijn, natuurlijk, maar laat hem zelf bepalen in welke vorm hij steun wil (en dat kan dus ook zijn 'even met rust laten').
Dat hij geen prater is hoeft niet per sé een probleem te zijn, het kan al heel goed zijn als hij nu rust gaat nemen en wat meer tijd gaat nemen voor de leuke dingen in het leven (laat hem dat dan wel zelf bepalen wat dat is).
Hoewel ik jouw bezorgdheid heel goed snap en het heel lief vind, komt het op mij ook wat betuttelend over, hij is en blijft een volwassen vent die ook zijn eigen problemen op moet kunnen lossen. Een beetje steun en hulp is wel fijn, natuurlijk, maar laat hem zelf bepalen in welke vorm hij steun wil (en dat kan dus ook zijn 'even met rust laten').
zondag 16 december 2007 om 20:30
Ik sluit me bij Sunshine aan.
Als partner sta je naast elkaar en ben je geen hulpverlener (steun en er voor elkaar zijn is wat anders natuurlijk).
Geef eenmalig aan je vriend aan dat je hem nu een tijdje met rust zal laten en als hij wil praten, kan hij altijd bij je terecht.
Denk dat er druk afneemt bij je vriend en misschien dat hij juist wil praten met je, omdat het nu niet moet maar zijn keuze is.(en zo niet, dan moet je je er bj neerleggen dat iedereen anders is en hij er misschien gewoon geen behoefte aan heeft om over zichzelf te praten)
Ga gewoon lekker op vakantie, wees er voor hem en zorg dat hij tot rust komt.
Sterkte!
Als partner sta je naast elkaar en ben je geen hulpverlener (steun en er voor elkaar zijn is wat anders natuurlijk).
Geef eenmalig aan je vriend aan dat je hem nu een tijdje met rust zal laten en als hij wil praten, kan hij altijd bij je terecht.
Denk dat er druk afneemt bij je vriend en misschien dat hij juist wil praten met je, omdat het nu niet moet maar zijn keuze is.(en zo niet, dan moet je je er bj neerleggen dat iedereen anders is en hij er misschien gewoon geen behoefte aan heeft om over zichzelf te praten)
Ga gewoon lekker op vakantie, wees er voor hem en zorg dat hij tot rust komt.
Sterkte!
zondag 16 december 2007 om 21:55
Als ik me goed herinner, heb je van de week ook een topic hierover geopend, waarin je aangaf dat zijnvader veel invloed op hem heeft? Als ik het mis heb sorry.
Zijn vader denkt dat hij een burn out heeft. Ten eerste, zijn vader kan dat niet beoordelen, ten tweede, als dit echt het geval is, zal hij echt met een psych moeten gaan praten, hoe wil hij dit anders oplossen?
Je vriend gaf aan een time-out te willen, en na 1 dag besluit hij dat hij zeker weet dat hij je terug wil.Komt op mij een beetje impulsief en besluiteloos over eerlijk gezegd.
Anyway, probeer er op aan te sturen dat hij naar een psycholoog oid gaat, praat met hem, maar hij zal het grootste gedeelte zelf moeten doen.
Zijn vader denkt dat hij een burn out heeft. Ten eerste, zijn vader kan dat niet beoordelen, ten tweede, als dit echt het geval is, zal hij echt met een psych moeten gaan praten, hoe wil hij dit anders oplossen?
Je vriend gaf aan een time-out te willen, en na 1 dag besluit hij dat hij zeker weet dat hij je terug wil.Komt op mij een beetje impulsief en besluiteloos over eerlijk gezegd.
Anyway, probeer er op aan te sturen dat hij naar een psycholoog oid gaat, praat met hem, maar hij zal het grootste gedeelte zelf moeten doen.
zondag 16 december 2007 om 22:08
Geef hem de rust en ruimte die hij nodig denkt te hebben.
Biedt een luisterend oor aan maar dring het in geen geval op.
Ik heb zelf een tijdje in soortgelijke situatie gezeten. Op het werk liep het e.e.a. niet lekker. M'n partner merkte dat natuurlijk en begon thuis ook nog eens m'n kop gek te maken dat ik er over moest praten. Dat werkt juist averrechts! Na een lange dag hard werken, is het genoeg geweest en wil je het juist ff niet over het werk en bijbehorende problemen hebben.
Ontlast hem thuis dus zoveel mogelijk. En geef aan dat je er voor hem bent indien hij behoefte heeft aan eeen luisterend oor. Leg wat dat betreft de bal bij hem neer !
En blijf begrip tonen, hoe lastig het ook voor je is.
Dan komen jullie er vast samen sterker uit!
Biedt een luisterend oor aan maar dring het in geen geval op.
Ik heb zelf een tijdje in soortgelijke situatie gezeten. Op het werk liep het e.e.a. niet lekker. M'n partner merkte dat natuurlijk en begon thuis ook nog eens m'n kop gek te maken dat ik er over moest praten. Dat werkt juist averrechts! Na een lange dag hard werken, is het genoeg geweest en wil je het juist ff niet over het werk en bijbehorende problemen hebben.
Ontlast hem thuis dus zoveel mogelijk. En geef aan dat je er voor hem bent indien hij behoefte heeft aan eeen luisterend oor. Leg wat dat betreft de bal bij hem neer !
En blijf begrip tonen, hoe lastig het ook voor je is.
Dan komen jullie er vast samen sterker uit!
dinsdag 18 december 2007 om 15:41
Ik heb zelf een burnout, wat je vooral niet moet doen, is een uur op hem in praten om hem tot praten uit te dagen.
Maak duidelijk dat je je zorgen om hem mkt en vraag of hij, al is het maar voor jouw gemoedsrust, naar de huisarts wil gaan.
Ik ben ook naar een psycholoog gegaan maar ik had meer aan een haptonoom. Zeker voor iemand die van nature niet zo'n prater is, is dat misschien een beter idee.
Bij het onderwerp "Psyche"is een heel groot topic over burnout.Misschien wel interessant om dat eens te lezen.
Je vriend moet in ieder geval er niet te lang mee blijven doorlopen anders duurt het nl ook alleen maar langer eer dat hij weer opknapt.
Maak duidelijk dat je je zorgen om hem mkt en vraag of hij, al is het maar voor jouw gemoedsrust, naar de huisarts wil gaan.
Ik ben ook naar een psycholoog gegaan maar ik had meer aan een haptonoom. Zeker voor iemand die van nature niet zo'n prater is, is dat misschien een beter idee.
Bij het onderwerp "Psyche"is een heel groot topic over burnout.Misschien wel interessant om dat eens te lezen.
Je vriend moet in ieder geval er niet te lang mee blijven doorlopen anders duurt het nl ook alleen maar langer eer dat hij weer opknapt.
