Partner heeft kinderwens, ik niet, relatiecrisis..

Dit is echt een hele moeilijke situatie, want als iemand echt een kinderwens heeft dan duw je die niet zomaar weg. Je zegt dat je hem het gevoel probeert te geven hem serieus te nemen in zijn rol van verzorger, maar hij wil geen verzorger zijn hij wil vader zijn. Daarnaast als jij echt geen kinderwens meer hebt kan je er ook niet voor hem toch aan gaan beginnen dat is vragen om problemen. Ik zie hier eigenlijk geen oplossing voor misschien beter om een tijdje uit elkaar te gaan en te kijken wat dat doet met de gevoelens naar elkaar.

Wat een moeilijk en verdrietig dilemma, voor jullie allebei. Ik begrijp jou, dat je geen kinderen meer wilt, maar ik begrijp hem ook heel goed. Verschil in kinderwens is zo moeilijk te overkomen omdat het om zo'n essentieel iets gaat.



Het voorstel dat hij de helft van de zorg op zich zou nemen is eentje die je alleen moet doen, als je onder die omstandigheden ook echt bereid bent om weer zwanger te worden, te baren en de andere helft van de zorg op je te nemen. Als je daar aan twijfelt, moet je het denk ik niet als optie naar voren brengen. Stel dat hij zegt 'Deal! Doe ik!' Waar blijf jij dan met je andere argumenten.... Je kunt het dan haast niet meer maken om te zeggen' en toch wil ik het niet'.



Het enige wat je kunt doen, is denk ik toch voor jezelf in overweging nemen of je voor hem bereid bent om toch nog een keer zwangerschap/bevalling/zorg mee te gaan maken. Hij is van gedachten veranderd en dat moet je serieus nemen, wat ik zo zie doe je dat ook. Met een kinderwens vind ik niet dat je iemand kan houden aan 'ja maar 2 jaar geleden....' Als iemands gevoel daar over veranderd is, moet hij/zij dat ook eerlijk kunnen zeggen.



Ik vind wel dat je vriend je min of meer voor het blok zet, en ook onaardige argumenten naar voren brengt. Is dit wellicht ook de reden waarom het voor jou moeilijk is om de optie om toch nog een kind te krijgen, te overwegen? Zou je die overweging wel kunnen maken als hij je minder onder druk zou zetten?



Let wel: overweging. Ik zeg niet dat je voor hem je eigen gevoel opzij moet zetten.

Sinds wanneer komt hij er eigenlijk mee, dat hij toch graag een kind van jullie samen wil?

Ow, ik lees nu in je OP dat hij van het begin af aan heeft aangegeven heel graag een eigen kind te willen, maar dat jullie samen anders hebben beslist.



De stelling 'hij wist dat jij geen kinderen wilde dus had hij geen relatie met je aan moeten gaan' gaat dus ook de andere kant op. Jij wist dat hij wel graag kinderen wilde en kon dus verwachten dat dit vroeger of later een issue zou kunnen worden.



Heeft hij zich onder druk gezet gevoeld om 2 jaar geleden anders te beslissen? Hij zegt dat zijn bio-klok gaat tikken, dat klinkt alsof hij toen mee is gegaan met jou wens, in de (onbewuste) hoop dat de toekomst voor hem nog wel opties zou bieden.



Klinkt misschien gek, maar ik ken iemand die altijd een enorme kinderwens had, maar trouwde met een vrouw die zeker geen kinderen wilde. Na hun scheiding een aantal jaar later, heeft hij me wel eens verteld dat het niet zo voelde, toen hij daar in meeging, dat hij dat stuk definitief afsloot. OK, niet wijs, maar dat komt dus voor. (Overigens heeft deze man nu 2 kinderen met een andere vrouw, en zijn ex heeft een kind met een andere man...)

Jemig, wat een dilemma.

En toch zou ik voet bij stuk houden, je om laten praten om toch maar een kind met hem te krijgen, omdat hij zo graag wil.....

Volgens mij is dat niet een basis om een kind te krijgen en op te voeden.

Orkaankracht,



In zn algemeenheid vind ik dat het niet fout is om op eerder gemaakte afspraken terug te komen. Je maakt afspraken op een bepaald moment met de kennis of het gevoel die je dan hebt. Later kan blijken (door veranderde omstandigheden/gevoel) dat de afspraak toch begint te knellen. Dan moet het mogelijk zijn om de afspraak opnieuw te evalueren.

Zodoende vind ik het ook niet fout dat je vriend nu opnieuw over zn kinderwens begint. Het had immers ook mogelijk kunnen zijn dat jij er nu ook anders over dacht. Of dat hij voldoende argumenten aandraagt om jouw bezwaren weg te nemen. En dat laatste mis ik heel erg bij hem, voorzover ik uit je postings kan opmaken. Als het zo belangrijk voor hem is, zou hij alles uit de kast moeten trekken, offers willen brengen.

Waarom zou hij niet een (flink) deel van de zorg op zich kunnen nemen? Omdat hij een eigen bedrijf heeft en dus veel moet werken? Nou, een eigen bedrijf kan hij verkopen en ergens in loondienst treden voor 3dgn. Op de 2dgn dat hij dan thuis is en overal voor zorgt, zou jij meer kunnen werken, b.v.

Hij verwacht van jou dat je je leven èn je toekomst radicaal omgooit, waarom kan hij dat dan niet; hij wil immers deze verandering zo graag, jij niet.

Hij zou met goede argumenten, reële voorstellen, begrip moeten komen en niet met de emotionele chantage die hij nu toepast (eerst zwanger, dan samenwonen??!!). Ik vind het eerlijk gezegd nogal kinderachtig van hem. Deze houding alleen al zou een extra bezwaar zijn, als ik in jouw schoenen stond.

Dus alles staat nog los van je leeftijds- en gezondheidsbezwaren.



Aangezien de situatie nu zo is dat jullie beiden bij je standpunt blijven: Jij wilt niet, hij wil wel, een tussenweg is er niet, je kunt moeilijk een half kind krijgen.

Dus gaat jouw mening voor, ten eerste omdat er al de oorspronkelijke afspraak staat. Ten tweede omdat jouw standpunt een handhaving van huidige situatie is, er verandert niets. Terwijl het volgen van zijn standpunt hele grote veranderingen brengt (vooral voor jou notabene).



Je loopt weliswaar het risico dat hij de relatie vebreekt. Maar om tegen heug en meug toch maar een kind te krijgen om je vriend niet kwijt te raken, lijkt me heel fout, ook voor het kind trouwens.



Ik wens je heel veel sterkte.

Orkaankracht, ik lees in je postings dat je partner zich niet leuk opstelt naar jou en je kinderen toe. Oké, misschien heeft hij 2 jaar geleden tegen zijn gevoel in mee kunnen gaan met het besluit geen kind samen te nemen. En ja, hij mag zich bedenken. Als die wens voor hem zo zwaar weegt dat hij bereid is jullie relatie op te offeren, dan is het erg belangrijk voor hem. En je moet ook je eigen geluk nastreven in het leven.



Wat mij alleen erg tegenstaat is dat hij jou, je kinderen en jullie woonsituatie tegen je gebruikt, om je onder druk te zetten. Wat een ongelofelijke k#utopmerking van hem om te beweren dat je geen moederhart hebt omdat je geen kind meer van jullie samen wilt!



Hij impliceert hiermee dus indirect dat je geen goede moeder zou zijn. Waarom wil hij dan nog een kind met jou samen? Ik zou me, gezien zijn opstelling, wel tweemaal bedenken of dit nu de man is waarmee ik oud wil worden. Nu gaat het om een kind, de volgende keer gaat het over iets anders en probeert hij je opnieuw te manipuleren. Deze man is emotioneel onvolwassen! En twijfelachtig vadermateriaal!!!



Sterkte in ieder geval!

Pff zeg, die opmerking over je moederhart is wel erg beneden peil; ik vind het bijna karaktermoord. Maar het kan inderdaad zijn manier zijn om zich af te zetten tegen jou o,i,d,; Dat kun jij zelf het best beoordelen, jij kent hem al 5jr. Is deze houding nieuw of speelde dat altijd al ?

Maar ook al is het afreageren, dan nog vind ik het weer erg kinderachtig.

Net een kleuter in een volwassen lichaam, die stampvoet "ik wil een kind en ik wil het nu" en als jij "nee" zegt........ "Je bent een rotmoeder"........

En het is erg contraproduktief, want jij zult steeds minder geneigd zijn om met hem mee te denken. Zoals Pinksterbloempje zegt: slecht vadermateriaal.



Sterkte

Knap van jullie, om een manier te vinden om met elkaar aan het praten te blijven.

Orkaankracht, ik had al eens gereageerd op je verhaal en ben mee blijven lezen. In navolging op Omen ook van mijn kant uit applaus. Als je je in dit geval alleen laat leiden door jouw gevoel, en niet door bewuste en onbewuste angsten met betrekking tot je relatie, ben ik het helemaal met Omen eens: goed dat je met elkaar in gesprek bent gebleven.

Ik wens je veel wijsheid en blijdschap met je keuzes toe, welke die ook mogen zijn als ze maar de JOUWE zijn.

groet,

TD