Relaties
alle pijlers
Partner met morbide obesitas [Geen OP]
dinsdag 9 januari 2024 om 22:30
Zo bedoel ik het niet hoor, excuus.HiltjeHillegonda schreef: ↑09-01-2024 22:11Ik denk dat die man echt de noodzaak wel ziet en weet.
Een morbide obees lijf is volgens mij een soort gevangenis waar je op eigen (wils)kracht en motivatie echt niet uit komt.
Op eigen kracht, nee dat denk ik ook niet, maar wel dat er iets in werking moet worden gezet.
dinsdag 9 januari 2024 om 22:38
dinsdag 9 januari 2024 om 23:07
Dankjewel!
Ik hoop dat het jou ook lukt om het gevecht te winnen.
Wat je eerder zei over de veilige haven kwam binnen, ik wil hem geen pijn doen en zijn zelfbeeld nog lager maken maar wil wel dat er iets aan gedaan wordt en hij gezond wordt.
Hopelijk lukt het eindelijk als we een keer samen naar de huisarts gaan.
dinsdag 9 januari 2024 om 23:12
Weet je man van de nieuwe ontwikkeling op het gebied van obesitas behandeling? Medicatie kan hem wellicht ondersteunen in het ingewikkelde proces.
Ik denk dat je man zich net zo goed zorgen maakt en angsten heeft. Maar ze benoemen maakt het echt. Dat kan een grote stap zijn. Het gesprek op een rustig moment opengooien helpt hem misschien?
Ik denk dat je man zich net zo goed zorgen maakt en angsten heeft. Maar ze benoemen maakt het echt. Dat kan een grote stap zijn. Het gesprek op een rustig moment opengooien helpt hem misschien?
dinsdag 9 januari 2024 om 23:36
Net als met verslaafden werkt soms een interventie gesprek. Want veel verslaafden steken hun kop in het zand, ontkennen de problemen en reageren boos of emotioneel op kritiek, in de hoop dat de ander stopt met het gesprek. En als ze niet boos of emotioneel reageren, kunnen ze ook nog verder uit contract treden door in zichzelf terug te trekken. Maar ook dan ben je het lijntje kwijt.
Soms ervaart een verslaafde last van het eigen gedrag, maakt zich zorgen om zijn eigen toekomst en doet een poging om eraf te komen. Maar als de onderliggende problematiek niet is aangepakt, vallen ze heel vaak weer terug. Ik denk dat hoe ouder en complexer de verslaving, hoe groter de kans op terugval. Voor een echt forse verslavingsproblematiek is een (dag)opname vaak nodig en inderdaad levenslange begeleiding. En medicatie ter ondersteuning.
Sterkte met dit proces to. Ik denk alleen wel dat je jezelf niet hoeft te vergeten, hoe verdrietig het ook. Daarom is het zo belangrijk om het beestje bij de naam te noemen. Stoornis of verslaving. Een verslaving is per definitie een stoornis. Dit type stoornis is een verslaving. Met alle onderliggende complexe psychopathologie. Een lang traject, een verslaving die niet gegarandeerd te verhelpen is, maar in alle gevallen wel een grote impact heeft op zijn/jullie leven.
Als je al langer het gevoel hebt dat je geen geliefden meer bent, maar vooral vrienden en ouders, mag je ook vanuit een andere rol in het contact staan en afscheid nemen van het idee dat je dit als relatie partner samen aan moet gaan. Dat zou ik alleen doen als je dat zelf wil, niet omdat het anders zielig is. Vanuit zieligheid moet je toch niet bij hem willen blijven?
Soms ervaart een verslaafde last van het eigen gedrag, maakt zich zorgen om zijn eigen toekomst en doet een poging om eraf te komen. Maar als de onderliggende problematiek niet is aangepakt, vallen ze heel vaak weer terug. Ik denk dat hoe ouder en complexer de verslaving, hoe groter de kans op terugval. Voor een echt forse verslavingsproblematiek is een (dag)opname vaak nodig en inderdaad levenslange begeleiding. En medicatie ter ondersteuning.
Sterkte met dit proces to. Ik denk alleen wel dat je jezelf niet hoeft te vergeten, hoe verdrietig het ook. Daarom is het zo belangrijk om het beestje bij de naam te noemen. Stoornis of verslaving. Een verslaving is per definitie een stoornis. Dit type stoornis is een verslaving. Met alle onderliggende complexe psychopathologie. Een lang traject, een verslaving die niet gegarandeerd te verhelpen is, maar in alle gevallen wel een grote impact heeft op zijn/jullie leven.
Als je al langer het gevoel hebt dat je geen geliefden meer bent, maar vooral vrienden en ouders, mag je ook vanuit een andere rol in het contact staan en afscheid nemen van het idee dat je dit als relatie partner samen aan moet gaan. Dat zou ik alleen doen als je dat zelf wil, niet omdat het anders zielig is. Vanuit zieligheid moet je toch niet bij hem willen blijven?
woensdag 10 januari 2024 om 10:32
Ik denk ook dat een (respectvolle) confrontatie beter is. Misschien dat er zelfs nog veel meer moet gebeuren voordat hij kan zien dat het niet om zijn gewicht gaat of om wat hij eet maar om zijn manier van omgaan met levensproblemen. Een mens kan heel lang in ontkenning blijven.NomenNescio schreef: ↑09-01-2024 23:36Net als met verslaafden werkt soms een interventie gesprek. Want veel verslaafden steken hun kop in het zand, ontkennen de problemen en reageren boos of emotioneel op kritiek, in de hoop dat de ander stopt met het gesprek.
woensdag 10 januari 2024 om 11:46
Ik denk alleen wel dat to voor zichzelf in de tussentijd de balans mag opmaken. Ze hóeft er niet naast te blijven staan. Want het dealen en omgaan met een verslaving en het traject om dat -hoop hoop hoop- opgelost te krijgen kan lang duren, zonder garanties. Als dat op een gegeven moment stilaan de conclusie wordt, dan is dat pijnlijk en verdrietig voor alle partijen. Maar uit medelijden bij je partner blijven zou ik haar niet adviseren. Of je zou samen moeten afspreken dat je vrienden blijft onder 1 dak en ieder dat deel van het leven zelf inricht. Maar vrijen met een partner die je niet meer aantrekkelijk vindt, zou ik zeker niet doen.bijtie schreef: ↑10-01-2024 10:32Ik denk ook dat een (respectvolle) confrontatie beter is. Misschien dat er zelfs nog veel meer moet gebeuren voordat hij kan zien dat het niet om zijn gewicht gaat of om wat hij eet maar om zijn manier van omgaan met levensproblemen. Een mens kan heel lang in ontkenning blijven.
woensdag 10 januari 2024 om 12:23
Dat kan bij een BMI van 47 anders zijn. Van https://huisarts.bsl.nl/medicatie-ter-b ... -obesitas/ :
"voor volwassenen met een BMI van ≥ 40 kg/m2 bestaat er een intensievere GLI (GLI+). In deze intensievere GLI+ is cognitieve gedragstherapie altijd onderdeel van de behandeling. Momenteel zijn er echter nog geen erkende GLI+-programma’s voorhanden in Nederland. Voor de groep mensen die in aanmerking komen voor GLI+, zou al eerder medicatie als behandeling kunnen worden ingezet. "
Met een BMI van 47 ben je ernstig ziek, dat is nog weer anders dan bij een BMI van 32 of zo.
woensdag 10 januari 2024 om 13:13
@NomenNescio exact. Ik vind het een gek idee op dit punt als je echt aan de slag moet met zn tweeën, er op of er onder, dat er dan gezegd wordt niet te veel dit of dat zeggen want dat kwetst. Niemand in dit verhaal wil kwetsen, dat staat als een paal boven water. Maar wat moet je dan doen als je je niet meer aangetrokken voelt? Seksen voor t vaderland? Dat moet toch ook besproken. Ik vind het ergens kwalijk dat 'veilige haven' thuis toneel moet spelen omdat iemand zich zogezegd dan heel heel alleen voelt. Er wordt al van alles aan gedaan, partner geeft volledige support, dan mag er ook een eerlijk gesprek zijn over niet meer aantrekkelijk vinden. Dat kan je toch ook niet verwachten van je vrouw? Klinkt heel hard maar ik bedoel het niet lullig.
woensdag 10 januari 2024 om 13:37
Ik denk dat je niet weet wat BED is.HiltjeHillegonda schreef: ↑09-01-2024 22:06De kans dat je met een BMI van 47 door een ' gewone' afslank poging (minder calorieën gaan eten en meer bewegen met allerlei hulpmiddelen als apps en tips als meer water drinken) blijvend substantieel gewicht verliest is volgens mij minder dan 2,5%.
Voor die kans kwam ik ook mijn bed niet uit en ik vind het eigenlijk heel verdrietig dat iemand dan toch weer op wilskracht aan de slag gaat terwijl dat hem niet gaat worden.
Volgens mij zijn de enige echte oplossingen voor dit gezondheidsprobleem/handicap ofwel de gasttic bypass ofwel Ozempic.
Weet je zeker dat gastric bypass niet kan vanwege binge eating? Ik denk nml dat iedereen met een BMI van 47 wel in meer of mindere mate aan binge-eating doet.
Een vriend van mij, die ook al heel erg lang worstelt, gaat heel goed op Ozempic nu.
Ik zou echt medische hulp zoeken, en dan bedoel ik geen psychische hulp want van therapie of je emoties beter te begrijpen, of van een therapeut die echt door je heen prikt, zoals jij het noemt, word je wel gelukkiger maar niet slanker.
Ik denk dat partner van TO eerst zal moeten uitzoeken of hij BED heeft, dat zal dan toch echt met een psychiater of psychotherapeut moeten.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
woensdag 10 januari 2024 om 13:38
Allereerst TO kom je over als een ontzettende lieve supportive partner!
Ik ben wel voor eerlijkheid in een relatie maar ik zou het allereerst gooien op dat je je ontzettend zorgen maakt om zijn gezondheid (en terecht), dat het jullie beperkt in samen, en als gezin, dingen ondernemen en het voorbeeld dat hij wilt zijn voor zijn kinderen. Het is niet alleen het bijhouden van je kids, maar ook je kinderen een gezonde leefstijl meegeven. Ik zou het juist enorm knap vinden als jullie dit samen aangaan, en hoe mooi voorbeeld is het naar je kinderen dat je dat laat zien, dat gezondheid belangrijk is.
Verder eens met wat er gezegd wordt: zoek hulp. Geef ook aan bij je man dat hij dit niet alleen hoeft te doen of samen. Dat jullie dit echt samen met professionele hulp moeten gaan doen, en dat daar ook niks mis mee is. En dat hij het juist niet moet opgeven, maar gewoon nog niet de juiste hulp/zorgverlener heeft gevonden, maar dat wil niet zeggen dat die persoon er niet is.
Wat betreft het seksleven. Ik zou er nooit over liegen. Maar ik weet niet of je dat perse nu en in dit gesprek moet opbrengen. Volgens mij zijn er op dit moment genoeg andere argumenten. Mocht je partner er actief naar vragen ('waarom doen we het zo weinig') dan zou ik altijd eerlijk zijn. Ik snap dat het voor de obese partner ontzettend moeilijk is om te horen, maar het is ook naïef om je hoofd in het zand te steken en te verwachten dat het voor je partner allemaal nog steeds even leuk is. Het is niet perse alleen de aantrekkingskracht denk ik, maar er zijn wrs ook minder mogelijkheden in bed.
Ik ben wel voor eerlijkheid in een relatie maar ik zou het allereerst gooien op dat je je ontzettend zorgen maakt om zijn gezondheid (en terecht), dat het jullie beperkt in samen, en als gezin, dingen ondernemen en het voorbeeld dat hij wilt zijn voor zijn kinderen. Het is niet alleen het bijhouden van je kids, maar ook je kinderen een gezonde leefstijl meegeven. Ik zou het juist enorm knap vinden als jullie dit samen aangaan, en hoe mooi voorbeeld is het naar je kinderen dat je dat laat zien, dat gezondheid belangrijk is.
Verder eens met wat er gezegd wordt: zoek hulp. Geef ook aan bij je man dat hij dit niet alleen hoeft te doen of samen. Dat jullie dit echt samen met professionele hulp moeten gaan doen, en dat daar ook niks mis mee is. En dat hij het juist niet moet opgeven, maar gewoon nog niet de juiste hulp/zorgverlener heeft gevonden, maar dat wil niet zeggen dat die persoon er niet is.
Wat betreft het seksleven. Ik zou er nooit over liegen. Maar ik weet niet of je dat perse nu en in dit gesprek moet opbrengen. Volgens mij zijn er op dit moment genoeg andere argumenten. Mocht je partner er actief naar vragen ('waarom doen we het zo weinig') dan zou ik altijd eerlijk zijn. Ik snap dat het voor de obese partner ontzettend moeilijk is om te horen, maar het is ook naïef om je hoofd in het zand te steken en te verwachten dat het voor je partner allemaal nog steeds even leuk is. Het is niet perse alleen de aantrekkingskracht denk ik, maar er zijn wrs ook minder mogelijkheden in bed.
woensdag 10 januari 2024 om 13:44
Ook dat, want tot nu toe zijn het vermoedens van een BED.Chienandalou schreef: ↑10-01-2024 13:37Ik denk dat je niet weet wat BED is.
Ik denk dat partner van TO eerst zal moeten uitzoeken of hij BED heeft, dat zal dan toch echt met een psychiater of psychotherapeut moeten.
woensdag 10 januari 2024 om 15:22
En mocht het financieel kunnen voor TO en partner is medicatie ook zonder vergoeding beschikbaar. (Saxenda 250 pm, ozempic 100 ongeveer).Ginevra schreef: ↑10-01-2024 12:23Dat kan bij een BMI van 47 anders zijn. Van https://huisarts.bsl.nl/medicatie-ter-b ... -obesitas/ :
"voor volwassenen met een BMI van ≥ 40 kg/m2 bestaat er een intensievere GLI (GLI+). In deze intensievere GLI+ is cognitieve gedragstherapie altijd onderdeel van de behandeling. Momenteel zijn er echter nog geen erkende GLI+-programma’s voorhanden in Nederland. Voor de groep mensen die in aanmerking komen voor GLI+, zou al eerder medicatie als behandeling kunnen worden ingezet. "
Met een BMI van 47 ben je ernstig ziek, dat is nog weer anders dan bij een BMI van 32 of zo.
Let op, ik zeg vergoeding, niet zonder recept of zonder begeleiding van arts
donderdag 11 januari 2024 om 18:47
Mee eens. Als die man een BMI heeft van 47 weegt hij minstens 160 kilo (bij een lengte van 185 M.) Dan sluit je bepaalde standjes al uit. Ik begrijp dat de man een ernstig probleem heeft maar het leven van TO wordt daardoor wel beperkt. Dat moet toch bespreekbaar kunnen zijn. Het kan het zetje zijn wat hij nodig heeft, of juist niet maar zij verdient het niet om haar leven deels op on hold te zetten. Samen hulp zoeken.tinder schreef: ↑10-01-2024 13:13@NomenNescio exact. Ik vind het een gek idee op dit punt als je echt aan de slag moet met zn tweeën, er op of er onder, dat er dan gezegd wordt niet te veel dit of dat zeggen want dat kwetst. Niemand in dit verhaal wil kwetsen, dat staat als een paal boven water. Maar wat moet je dan doen als je je niet meer aangetrokken voelt? Seksen voor t vaderland? Dat moet toch ook besproken. Ik vind het ergens kwalijk dat 'veilige haven' thuis toneel moet spelen omdat iemand zich zogezegd dan heel heel alleen voelt. Er wordt al van alles aan gedaan, partner geeft volledige support, dan mag er ook een eerlijk gesprek zijn over niet meer aantrekkelijk vinden. Dat kan je toch ook niet verwachten van je vrouw? Klinkt heel hard maar ik bedoel het niet lullig.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
donderdag 11 januari 2024 om 18:55
maandag 29 januari 2024 om 08:43
Mutsie87 schreef: ↑09-01-2024 23:07Dankjewel!
Ik hoop dat het jou ook lukt om het gevecht te winnen.
Wat je eerder zei over de veilige haven kwam binnen, ik wil hem geen pijn doen en zijn zelfbeeld nog lager maken maar wil wel dat er iets aan gedaan wordt en hij gezond wordt.
Hopelijk lukt het eindelijk als we een keer samen naar de huisarts gaan.
Hoe staat het er nu mee?
maandag 29 januari 2024 om 11:18
Nog niet veel beter. Hij was zelf weer aan het afvallen en zelfde patroon als altijd, gaat een tijdje goed en dan weer mis dus de eerste kilo zit er alweer aan.
Weet zelf ook niet meer zo goed wat je te doen, zouden eigenlijk naar huisarts gaan als dit niet zou lukken maar nu wil hij eerst proberen om met meditatie meer rust in zijn hoofd te krijgen. Toen hij rust had voelde hij zich beter en ging het afvallen ook makkelijker zegt hij.
Hij heeft niet zo’n goede ervaringen met huisartsen en krijg hem er dus echt niet makkelijk heen.
Hebben het hier gisteren toevallig even kort over gehad en aangegeven dat ik het idee heb dat het steeds even werkt en dan weer terugvalt. Dus ook huisarts benoemd, maar hij wil het eerst weer zelf proberen. Had het idee dat hij aan mijn wat vermoeide toon wel merkte dat ik het zo ook niet meer leuk vind.
Zit te denken om zelf eens zonder hem bij huisarts langs te gaan om te vragen hoe er mee om te gaan en wat opties zijn. Weet het anders ook niet meer.
Ik hou echt van hem, maar soms twijfel ik ook of ik nog wel zo verder wil.
maandag 29 januari 2024 om 11:56
Wat ingewikkeldMutsie87 schreef: ↑29-01-2024 11:18Nog niet veel beter. Hij was zelf weer aan het afvallen en zelfde patroon als altijd, gaat een tijdje goed en dan weer mis dus de eerste kilo zit er alweer aan.
Weet zelf ook niet meer zo goed wat je te doen, zouden eigenlijk naar huisarts gaan als dit niet zou lukken maar nu wil hij eerst proberen om met meditatie meer rust in zijn hoofd te krijgen. Toen hij rust had voelde hij zich beter en ging het afvallen ook makkelijker zegt hij.
Hij heeft niet zo’n goede ervaringen met huisartsen en krijg hem er dus echt niet makkelijk heen.
Hebben het hier gisteren toevallig even kort over gehad en aangegeven dat ik het idee heb dat het steeds even werkt en dan weer terugvalt. Dus ook huisarts benoemd, maar hij wil het eerst weer zelf proberen. Had het idee dat hij aan mijn wat vermoeide toon wel merkte dat ik het zo ook niet meer leuk vind.
Zit te denken om zelf eens zonder hem bij huisarts langs te gaan om te vragen hoe er mee om te gaan en wat opties zijn. Weet het anders ook niet meer.
Ik hou echt van hem, maar soms twijfel ik ook of ik nog wel zo verder wil.
Jammer dat het zo gaat! En een andere ingang? Misschien via een fysio of psycholoog? Of de praktijkondersteuner?Ik zat te denken... en om samen iets sportiefs te gaan doen? Ook voor de verbinding tussen jullie 2? Zwemmen bijvoorbeeld? Ik weet niet hoe jullie werkdagen eruit zien maar ons zwembad bied op doordeweekse momenten ook therapie baantjes zwemmen aan. Daar gaan vooral wat oudere/keuvelende mensen naar toe. Dan wordt je niet zo geconfronteerd met afgetrainde snelzwemmers.
Al is zelf bij de huisarts aan de bel trekken ook geen verkeerd idee. Of zelf informatie ophalen bij die eetstoornisklinieken? Succes!!
maandag 29 januari 2024 om 12:44
Mutsie87 schreef: ↑29-01-2024 11:18Nog niet veel beter. Hij was zelf weer aan het afvallen en zelfde patroon als altijd, gaat een tijdje goed en dan weer mis dus de eerste kilo zit er alweer aan.
Weet zelf ook niet meer zo goed wat je te doen, zouden eigenlijk naar huisarts gaan als dit niet zou lukken maar nu wil hij eerst proberen om met meditatie meer rust in zijn hoofd te krijgen. Toen hij rust had voelde hij zich beter en ging het afvallen ook makkelijker zegt hij.
Hij heeft niet zo’n goede ervaringen met huisartsen en krijg hem er dus echt niet makkelijk heen.
Hebben het hier gisteren toevallig even kort over gehad en aangegeven dat ik het idee heb dat het steeds even werkt en dan weer terugvalt. Dus ook huisarts benoemd, maar hij wil het eerst weer zelf proberen. Had het idee dat hij aan mijn wat vermoeide toon wel merkte dat ik het zo ook niet meer leuk vind.
Zit te denken om zelf eens zonder hem bij huisarts langs te gaan om te vragen hoe er mee om te gaan en wat opties zijn. Weet het anders ook niet meer.
Ik hou echt van hem, maar soms twijfel ik ook of ik nog wel zo verder wil.
Dat begrijp ik, wel heel naar dat er ook jonge kinderen in het spel zijn.
Wat voor medicatie wil hij gaan proberen dan? Dat moet dan toch ook via de HA?
Als jij twijfelt of je wel verder wil zo, waarom trek je dan niet heel hard aan de bel bij hem? Want hij voelt nog steeds geen urgentie terwijl jij dat wel voelt, dan is het wel eerlijker om dat aan te kaarten. Niet alleen eerlijker, maar ook constructiever want misschien geeft het hem net dat zetje om zich over zijn zorgmijding heen te zetten.
maandag 29 januari 2024 om 12:49
Precies, zeker in combinatie met "ik denk dat hij aan mijn vermoeide toon ook wel door heeft dat".. waarom iets belangrijks laten afhangen van een aanname dat man wel kan gedachtenlezen?S-Groot schreef: ↑29-01-2024 12:44Dat begrijp ik, wel heel naar dat er ook jonge kinderen in het spel zijn.
Wat voor medicatie wil hij gaan proberen dan? Dat moet dan toch ook via de HA?
Als jij twijfelt of je wel verder wil zo, waarom trek je dan niet heel hard aan de bel bij hem? Want hij voelt nog steeds geen urgentie terwijl jij dat wel voelt, dan is het wel eerlijker om dat aan te kaarten. Niet alleen eerlijker, maar ook constructiever want misschien geeft het hem net dat zetje om zich over zijn zorgmijding heen te zetten.
Dit houdt jou bezig, je piekert erover, je zoekt informatie, je maakt je zorgen, je opent een topic. Maar je gaat niet het gesprek aan en hoopt dat hij er vanzelf over begint op een goed moment en op een constructieve manier en met een positieve uitkomst.
Ik snap je angst om hem te kwetsen. Maar als hij wist dat je serieus begint te twijfelen aan je liefde voor hem, en tóch niet aan de bel trekt, dat kwetst toch veel meer?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
