Relaties
alle pijlers
Partner met morbide obesitas [Geen OP]
maandag 29 januari 2024 om 13:16
Succes TO, hoe moeilijk het ook is, je moet het gesprek aangaan. BInge Eating Disorder is echt een serieus mentaal probleem. Je man heeft echt gespecialiseerde hulp nodig. Ga opzoek naar een behandeling voor mannen met een eetstoornis.
Het probleem blijven negeren of alleen focussen op hoeveel je man eet gaat de oplossing niet zijn.
Je man, jij en jullie gezin verdienen een goede oplossing en een gezonde man.
Sterkte!
Het probleem blijven negeren of alleen focussen op hoeveel je man eet gaat de oplossing niet zijn.
Je man, jij en jullie gezin verdienen een goede oplossing en een gezonde man.
Sterkte!
maandag 29 januari 2024 om 13:43
Geen medicatie maar meditatie om rust te krijgenS-Groot schreef: ↑29-01-2024 12:44Dat begrijp ik, wel heel naar dat er ook jonge kinderen in het spel zijn.
Wat voor medicatie wil hij gaan proberen dan? Dat moet dan toch ook via de HA?
Als jij twijfelt of je wel verder wil zo, waarom trek je dan niet heel hard aan de bel bij hem? Want hij voelt nog steeds geen urgentie terwijl jij dat wel voelt, dan is het wel eerlijker om dat aan te kaarten. Niet alleen eerlijker, maar ook constructiever want misschien geeft het hem net dat zetje om zich over zijn zorgmijding heen te zetten.
En je hebt gelijk, merk dat ik het heel moeilijk vind om hem hiermee te confronteren en zoek steeds een ‘goed moment’ maar dat is er voor zo’n gesprek denk ik nooit.
En merk aan mezelf ook dat het me steeds meer dwars gaat zitten dus zal toch een keer het gesprek aan moeten gaan.
maandag 29 januari 2024 om 14:28
Volgens mij zitten jullie allebei in een patroon van vermijden. Hij vermijdt zorg, want te confronterend. En jij vermijdt het gesprek, want te pijnlijk. Terwijl je eigenlijk al langzaam maar zeker aan het uitchecken bent binnen de relatie. Waar overigens niemand van ons een mening over heeft, want ik denk dat als je langdurig dezelfde patronen steeds ziet herhalen (belofte na belofte die niet nagekomen wordt), het vertrouwen in een goede afloop verdwijnt. En die loze beloften doen vaak wel veel met je gevoelens voor iemand.
Je houdt van hem en dat geloven wij allemaal. Houden van alleen is vaak niet genoeg om een relatie te doen slagen. Want ergens onderweg ben je je partner kwijtgeraakt waar je op gevallen was en is hij een andere man geworden (die afhankelijk is van zijn eetverslaving). Hij belooft steeds dat die man weer terugkomt, met zijn pogingen tot lijnen. Maar binnen een aantal weken al blijkt dat het niet uitkomt (of dat nu zijn schuld is, is niet eens belangrijk), omdat hij zijn belofte niet kan nakomen. Hij is een man geworden die je niet meer aantrekkelijk vindt, die fysiek niet meer mee kan komen, die vermijdend is en er zal vast nog een heleboel meer bij zijn komen kijken in zijn gedrag wat hem minder aantrekkelijk maakt.
Vat de koe bij de horens en wees eerlijk. De man op wie je verliefd werd is stilaan steeds meer aan het verdwijnen en zachte heelmeesters gaan dat niet oplossen.
Je houdt van hem en dat geloven wij allemaal. Houden van alleen is vaak niet genoeg om een relatie te doen slagen. Want ergens onderweg ben je je partner kwijtgeraakt waar je op gevallen was en is hij een andere man geworden (die afhankelijk is van zijn eetverslaving). Hij belooft steeds dat die man weer terugkomt, met zijn pogingen tot lijnen. Maar binnen een aantal weken al blijkt dat het niet uitkomt (of dat nu zijn schuld is, is niet eens belangrijk), omdat hij zijn belofte niet kan nakomen. Hij is een man geworden die je niet meer aantrekkelijk vindt, die fysiek niet meer mee kan komen, die vermijdend is en er zal vast nog een heleboel meer bij zijn komen kijken in zijn gedrag wat hem minder aantrekkelijk maakt.
Vat de koe bij de horens en wees eerlijk. De man op wie je verliefd werd is stilaan steeds meer aan het verdwijnen en zachte heelmeesters gaan dat niet oplossen.
maandag 29 januari 2024 om 16:07
Zelf naar de huisarts gaan kan geen kwaad. Misschien dat een paar gesprekken met de POH GGZ jouw duidelijkheid geeft. Dat je daar voor jezelf e.e.a. op een rijtje kan zetten en je sterker wordt in een gesprek met je man.
Je man heeft echt hulp nodig en zal dus toch naar de huisarts moeten voor een doorverwijzing naar bijvoorbeeld een obesitaskliniek.
Je man heeft echt hulp nodig en zal dus toch naar de huisarts moeten voor een doorverwijzing naar bijvoorbeeld een obesitaskliniek.
dinsdag 30 januari 2024 om 10:43
Wat jammer dat eerdere trajecten niet hebben geholpen. GGZ kon hem niet verder helpen omdat? lijkt mij dat doorverwijzing naar een eetstoorniskliniek voor de hand ligt in deze situatie. Ook als het geen BED blijkt heeft hij nog steeds last van extreme eetgewoonten. Met extreme gevolgen. Het weer zelf wilen proberen zou ik afraden. De teleurstelling/frustratie die dat oplevert omdat het weer niet is gelukt zullen zeker niet helpen in zijn herstel.Mutsie87 schreef: ↑09-01-2024 21:53Bedankt allemaal voor het reageren!
Het klopt dat hij het zeker serieus neemt en daarom dus ook al meerde pogingen heeft gedaan en trajecten heeft doorlopen o.a. bij de obesitas kliniek en GGZ. Ook inderdaad ivm de kinderen, ze zijn nog jong maar hij kan ze nu al niet meer bijhouden als ze bijvoorbeeld rennen. En ik wil ook dat ze hun vader nog lang hebben.
Wel denk ik dat we inderdaad beide onze kop in het zand steken over hoe er mee om te gaan.
Ik vind het lastig erover te beginnen omdat ik weet dat het confronterend voor hem is en ik hem geen pijn wil doen. Ook ben ik ergens bang dat hij daardoor in de emotie/stress schiet en juist nog meer gaat eten.
Apps als voedingsmeter enzo hebben we ook al vaker gebruikt maar heeft nooit genoeg geholpen.
Ik denk dat er niks anders op zit dan toch het gesprek aan te gaan en (samen) naar de huisarts te gaan om te kijken wat er verder nog voor mogelijkheden zijn. Wellicht de medicijnen en human concern die genoemd zijn of iets soortgelijks, ik denk dat we gewoon ook de juiste persoon/psycholoog tegen moeten komen die 'door hem heen kan prikken'.
Bedankt voor alle tips, hij is nu niet thuis maar deze week wil ik het gesprek aangaan, ook al is het misschien even moeilijk en confronterend.
Sowieso is herstel een langdurig proces. Ga er vanuit dat de vreetbuien niet meteen wegblijven maar mettertijd zullen afnemen/er steeds langere periodes zijn dat het wel goed/beter gaat. Het gevaar van zelf dieten is ook dat hij te streng is voor zichzelf en dat juist vreetbuien triggert. Die psychische ondersteuning en cognitieve gedragstherapie zijn echt onmisbaar.
Ik hoop dat jullie de juiste hulp gaan vinden en dat jullie iemand treffen in wie hij vertrouwen heeft en die hem kan confronteren met de situatie. Het is mss het engste wat hij ooit gaat doen, maar zelf aanmodderen lijkt mij geen optie meer.
Sterkte.
dinsdag 30 januari 2024 om 11:27
Wat goed dat je dit topic hebt gestart ! Dat is al een eerste stap voor jouzelf.
Moeilijk hoor morbide obesitas, jeetje.... Niet vreemd dat jullie worstelen.
Eens met hierboven, beide handelen jullie vanuit angst. Wat jij kunt doen is jouw eigen angsten onderzoeken: waarom ben je bang dat hij meer gaat eten uit stress?
Waarom wil je hem zo sparen en geen pijn doen - op korte termijn om op lange termijn te winnen-?
Vanuit welke uitgangspunten kijken jullie naar crisis en ziekte? Geloven jullie dat met hulp iedereen in staat is zijn of haar problemen op te lossen? Hebben jullie vertrouwen in dat het anders kan ? Geloof je in je man? En hij in zichzelf?
Houd vertrouwen, goed dat je het gesprek blijft houden, ook al is het nog niet helemaal gelukt om je te uiten, mogelijk lukt dat volgende keer wat beter? Is een brief schrijven evt een optie? Zijn er momenten waarop je het verdriet over de ziekte van je man voelt? Wanneer is dat nog meer buiten gesprekken die jullie voeren?
Moeilijk hoor morbide obesitas, jeetje.... Niet vreemd dat jullie worstelen.
Eens met hierboven, beide handelen jullie vanuit angst. Wat jij kunt doen is jouw eigen angsten onderzoeken: waarom ben je bang dat hij meer gaat eten uit stress?
Waarom wil je hem zo sparen en geen pijn doen - op korte termijn om op lange termijn te winnen-?
Vanuit welke uitgangspunten kijken jullie naar crisis en ziekte? Geloven jullie dat met hulp iedereen in staat is zijn of haar problemen op te lossen? Hebben jullie vertrouwen in dat het anders kan ? Geloof je in je man? En hij in zichzelf?
Houd vertrouwen, goed dat je het gesprek blijft houden, ook al is het nog niet helemaal gelukt om je te uiten, mogelijk lukt dat volgende keer wat beter? Is een brief schrijven evt een optie? Zijn er momenten waarop je het verdriet over de ziekte van je man voelt? Wanneer is dat nog meer buiten gesprekken die jullie voeren?
dinsdag 30 januari 2024 om 16:37
Zou het kunnen dat haar man confronteren (en aanspreken) ook voor haarzelf te confronterend is? Zodra je het beestje een naam gaat geven en dingen gaat uitspreken, kan je er niet meer voor weglopen. En dat is het moment waarop to ook voor zichzelf niet meer in de ontkenning kan dat haar relatie niet meer is wat het was, haar partner niet meer is wat het was en mogelijk zelfs wel tot de conclusie zou kunnen komen dat je daar iets mee moet of wil. Of zou moeten volgens de normen van buitenstaanders.
Wegkijken en doen alsof het niet bestaat of vanzelf wel over gaat, is dan voorbij. En ja, dat is eng. Misschien moet je dan jezelf idd schurende vragen gaan stellen (en beantwoorden) of de liefde wel diep genoeg is, je het geduld hebt om het traject aan te gaan, het vertrouwen er nog wel voldoende is, etc.
Hem de vraag stellen is ook jezelf de vraag stellen.
Wegkijken en doen alsof het niet bestaat of vanzelf wel over gaat, is dan voorbij. En ja, dat is eng. Misschien moet je dan jezelf idd schurende vragen gaan stellen (en beantwoorden) of de liefde wel diep genoeg is, je het geduld hebt om het traject aan te gaan, het vertrouwen er nog wel voldoende is, etc.
Hem de vraag stellen is ook jezelf de vraag stellen.
woensdag 31 januari 2024 om 11:53
We hebben het er een paar dagen terug over gehad, ik vond het moeilijk maar het ging mezelf te veel in de weg zitten dus er over begonnen. Heb daarbij aangegeven wat het soms met mij doet en welk effect het op mij heeft en dat ik bang ben dat het tussen ons in komt te staan.
Hij denkt nu zelf mogelijk te weten wat (mede) een oorzaak is en wil nu mogelijk toch contact zoeken met een psycholoog om hem te helpen deze oorzaak aan te pakken, dus dat is al iets.
Afgesproken dat we er allebei even over na gaan denken en het er volgende week nog een keer over gaan hebben en daarbij allebei dan helemaal eerlijk gaan zijn, ook als we dit moeilijk vinden.
Hij is al bij de GGZ geweest, bij de Obesitas kliniek en een ander traject met psycholoog, arts, diëtist en fysio. Bijna allemaal ook met cognitieve gedragstherapie, maar ook allemaal zonder effect waardoor het vertrouwen daarin een beetje weg is en we dus heel erg zoekende zijn wat wel helpt.
Wat betreft het confronterend voor mezelf, dat zou inderdaad ook mee kunnen spelen denk ik. Ben bang dat als ik uitspreek dat ik twijfels heb en dat het voor mij af en toe te zwaar wordt we niet meer terug kunnen. En ik wil hem ook helpen en steunen waar nodig, maar (ondertussen) niet meer ten koste van mezelf.
Het blijft lastig, al hoop ik dat we in gesprek volgende week weer wat verder komen.
Bedankt voor alle reacties!
Hij denkt nu zelf mogelijk te weten wat (mede) een oorzaak is en wil nu mogelijk toch contact zoeken met een psycholoog om hem te helpen deze oorzaak aan te pakken, dus dat is al iets.
Afgesproken dat we er allebei even over na gaan denken en het er volgende week nog een keer over gaan hebben en daarbij allebei dan helemaal eerlijk gaan zijn, ook als we dit moeilijk vinden.
Hij is al bij de GGZ geweest, bij de Obesitas kliniek en een ander traject met psycholoog, arts, diëtist en fysio. Bijna allemaal ook met cognitieve gedragstherapie, maar ook allemaal zonder effect waardoor het vertrouwen daarin een beetje weg is en we dus heel erg zoekende zijn wat wel helpt.
Wat betreft het confronterend voor mezelf, dat zou inderdaad ook mee kunnen spelen denk ik. Ben bang dat als ik uitspreek dat ik twijfels heb en dat het voor mij af en toe te zwaar wordt we niet meer terug kunnen. En ik wil hem ook helpen en steunen waar nodig, maar (ondertussen) niet meer ten koste van mezelf.
Het blijft lastig, al hoop ik dat we in gesprek volgende week weer wat verder komen.
Bedankt voor alle reacties!
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
(uiteraard hoef je niet te antwoorden als je daar geen behoefte aan hebt) Gewoon benieuwd en sowieso sterkte!
zaterdag 16 maart 2024 om 09:39
Het lijkt met kleine stapjes beter te gaan.
Ben een keer het gesprek aan gegaan, nog niet meteen met alles maar wel paar punten en op basis daarvan praten we nu meer. Ik merk dat ik dat ook heel erg gemist heb.
Pas aangegeven dat er bij mij soms wel echt grote twijfels waren. Daar is hij erg van geschrokken. Gaan er nu samen hard aan werken en hij is ook opener over alles.
Sinds eerste gesprek is hij weer meer op eten aan het letten en eerste kilo’s zijn er af. Vraag is natuurlijk of dit net als vorige keren tijdelijk is, maar gaan er voor en het lijkt nu echt beter te gaan.
Ben er achter dat er bij mij ook nog wel dingen spelen, dus daar wil ik ook mee aan het werk.
Mijn twijfels zijn nog niet weg, maar de eerste stappen zijn gemaakt en ik wil er samen voor gaan om onze relatie weer goed te krijgen en toekomst te geven.
Ben een keer het gesprek aan gegaan, nog niet meteen met alles maar wel paar punten en op basis daarvan praten we nu meer. Ik merk dat ik dat ook heel erg gemist heb.
Pas aangegeven dat er bij mij soms wel echt grote twijfels waren. Daar is hij erg van geschrokken. Gaan er nu samen hard aan werken en hij is ook opener over alles.
Sinds eerste gesprek is hij weer meer op eten aan het letten en eerste kilo’s zijn er af. Vraag is natuurlijk of dit net als vorige keren tijdelijk is, maar gaan er voor en het lijkt nu echt beter te gaan.
Ben er achter dat er bij mij ook nog wel dingen spelen, dus daar wil ik ook mee aan het werk.
Mijn twijfels zijn nog niet weg, maar de eerste stappen zijn gemaakt en ik wil er samen voor gaan om onze relatie weer goed te krijgen en toekomst te geven.
zaterdag 16 maart 2024 om 11:11
Jammer dat je je OP hebt weggehaald.Mutsie87 schreef: ↑16-03-2024 09:39Pas aangegeven dat er bij mij soms wel echt grote twijfels waren. Daar is hij erg van geschrokken. Gaan er nu samen hard aan werken en hij is ook opener over alles.
Sinds eerste gesprek is hij weer meer op eten aan het letten en eerste kilo’s zijn er af. Vraag is natuurlijk of dit net als vorige keren tijdelijk is, maar gaan er voor en het lijkt nu echt beter te gaan.
Zie je zelf niet in dat er weer een externe factor -de angst jou kwijt te raken- hem tot een betere leefstijl heeft geleid? Dit gaat natuurlijk nooit werken, het is gewoon wachten tot het effect is uitgewerkt. Een andere levensstijl moet van binnenuit komen.
dinsdag 11 juni 2024 om 21:37
Lang geleden maar ik zet het toch hier maar weer bij.
Het is een hele tijd goed gegaan, zowel met eten als samen praten en intimiteit. Maar sinds 1 a 2 maanden ofzo gaat het weer minder.
Hij komt weer aan, we praten minder en ik stak m’n kop weer in het zand en ging gewoon verder alsof er niks aan de hand is.
Laatst toch weer bespreekbaar gemaakt en man ziet in dat het alleen niet gaat lukken. Hij gaat daarom binnenkort weer naar de huisarts of er nog andere mogelijkheden zijn dan die hij al geprobeerd heeft en staat hierbij ook open voor medicatie.
Ik hoop echt dat hij doorzet en dat huisarts iets weet natuurlijk.
Merk bij mezelf dat ik aan ene kant weer uit begin te checken, maar ook niet op mag geven van mezelf. Daarnaast duw ik het ook vaak weg omdat ik anders veel zit te huilen ben ik bang. Soms weet ik echt niet meer wat ik moet doen.
Tips zijn welkom, maar wilde vooral even m’n verhaal kwijt.
Het is een hele tijd goed gegaan, zowel met eten als samen praten en intimiteit. Maar sinds 1 a 2 maanden ofzo gaat het weer minder.
Hij komt weer aan, we praten minder en ik stak m’n kop weer in het zand en ging gewoon verder alsof er niks aan de hand is.
Laatst toch weer bespreekbaar gemaakt en man ziet in dat het alleen niet gaat lukken. Hij gaat daarom binnenkort weer naar de huisarts of er nog andere mogelijkheden zijn dan die hij al geprobeerd heeft en staat hierbij ook open voor medicatie.
Ik hoop echt dat hij doorzet en dat huisarts iets weet natuurlijk.
Merk bij mezelf dat ik aan ene kant weer uit begin te checken, maar ook niet op mag geven van mezelf. Daarnaast duw ik het ook vaak weg omdat ik anders veel zit te huilen ben ik bang. Soms weet ik echt niet meer wat ik moet doen.
Tips zijn welkom, maar wilde vooral even m’n verhaal kwijt.
woensdag 12 juni 2024 om 17:53
och Mutsie, verandering gaat met vallen en opstaan. Je zou een lange aanloop naar succes wensen maar de praktijk is nu eenmaal taai. Dat zegt niets over jullie , jullie moed, intentie, relatie etc. Het is simpel hoe ons brein werkt op een manier die niet perse heel helpend is. Stoicijns bijsturen, extra hulp inzetten. Je man klinkt te 'complex' voor een leefstijlprogramma, ik zou goed overleggen met gespecialiseerde artsen wat de beste optie is voor je man. Ik denk eerder aan een overeetkliniek al weet ik niet of die bestaan. Huisarts is een eerste stap maar niet meer dat. Ga op zoek naar gespecialiseerde artsen.
woensdag 12 juni 2024 om 18:00
Mutsie87 schreef: ↑11-06-2024 21:37Lang geleden maar ik zet het toch hier maar weer bij.
Het is een hele tijd goed gegaan, zowel met eten als samen praten en intimiteit. Maar sinds 1 a 2 maanden ofzo gaat het weer minder.
Hij komt weer aan, we praten minder en ik stak m’n kop weer in het zand en ging gewoon verder alsof er niks aan de hand is.
Laatst toch weer bespreekbaar gemaakt en man ziet in dat het alleen niet gaat lukken. Hij gaat daarom binnenkort weer naar de huisarts of er nog andere mogelijkheden zijn dan die hij al geprobeerd heeft en staat hierbij ook open voor medicatie.
Ik hoop echt dat hij doorzet en dat huisarts iets weet natuurlijk.
Merk bij mezelf dat ik aan ene kant weer uit begin te checken, maar ook niet op mag geven van mezelf. Daarnaast duw ik het ook vaak weg omdat ik anders veel zit te huilen ben ik bang. Soms weet ik echt niet meer wat ik moet doen.
Tips zijn welkom, maar wilde vooral even m’n verhaal kwijt.
Wat goed dat je het weer bespreekbaar gemaakt hebt! En fijn dat je man nu wel meer hulp wil zoeken.
Ik begrijp dat het nu onwijs rot voelt en misschien wel hopeloos. Ik weet natuurlijk niet waar het gaat eindigen maar ik vind het heel positief dat het een tijd goed is gegaan met praten (en eten en intimiteit)! Dat is weer afgegleden maar je bent nu sneller weer in actie gekomen én je man wil ook in actie komen nu. Vind ik positief. Hopelijk kun je dat meenemen en wat vertrouwen in jezelf gaan krijgen dat je steeds eerder in actie zult komen als er iets niet goed loopt tussen jullie.
Maar ik begrijp ook goed dat dat je nu niet meteen beter doet voelen, voor nu is het ook gewoon even shit. Is man wel al echt in actie of moet het maken van de afspraak nog gaan gebeuren (en mag jij daar dan op gaan zitten wachten)?
Zorg goed voor jezelf hè! Probeer je niet alleen op te laten slokken door dit grote probleem plus de dingen van alledag, neem ook tijd voor jezelf.
donderdag 13 juni 2024 om 13:30
Bedankt voor jullie reacties, toch wel even fijn 
Hij heeft ondertussen een afspraak gemaakt, maar hij kan pas volgende week terecht.
Ben echt benieuwd welke mogelijkheden er nog zijn en dat er iets gevonden wordt dat werkt.
Ik hou me ook vast aan de positieve periode die we hadden en hoop echt dat we dit weer door kunnen zetten.
Hij heeft ondertussen een afspraak gemaakt, maar hij kan pas volgende week terecht.
Ben echt benieuwd welke mogelijkheden er nog zijn en dat er iets gevonden wordt dat werkt.
Ik hou me ook vast aan de positieve periode die we hadden en hoop echt dat we dit weer door kunnen zetten.
maandag 17 juni 2024 om 19:18
Traject via huisarts voor GLI is zeker prettig dat het er is. Soms leerzame dingen, maar bij morbide obesitas vind het het onvoldoende steunen op psychisch vlak. Ons traject wordt ook gegeven door een fysiotherapeute.
Bij een hoge BMI zonder aanwijsbare eetstoornis is het enorm lastig de juiste hulp te vinden.
Zelf heb ik Saxenda gebruikt. Haalde het hongergevoel eventjes weg en gaf wat rust. 15 kg afgevallen maar dat ben ik nu ook weer aangekomen.
Probleem met de aantrekking etc ook herkenbaar. Hier mede door depressie maar intimiteit speelt ook mee. Zowel moeilijk richting man als ook je zelfbeeld dat ervoor zorgt dat er niet veel meer gebeurd op dat vlak...ingewikkeld
Sterkte TO
Als tip wellicht dan via huisarts eerst naar spec ggz voor een basistherapie, zij kunnen als het goed is na ongeveer 10 sessies doorverwijzen naar hulp bij het eetprobleem
Ik wilde zelf de weg andersom aanpakken. Ook via eerder genoemde instanties, maar daar zit een max BMI op ( voor mij onbegrijpelijk )
Bij een hoge BMI zonder aanwijsbare eetstoornis is het enorm lastig de juiste hulp te vinden.
Zelf heb ik Saxenda gebruikt. Haalde het hongergevoel eventjes weg en gaf wat rust. 15 kg afgevallen maar dat ben ik nu ook weer aangekomen.
Probleem met de aantrekking etc ook herkenbaar. Hier mede door depressie maar intimiteit speelt ook mee. Zowel moeilijk richting man als ook je zelfbeeld dat ervoor zorgt dat er niet veel meer gebeurd op dat vlak...ingewikkeld
Sterkte TO
Als tip wellicht dan via huisarts eerst naar spec ggz voor een basistherapie, zij kunnen als het goed is na ongeveer 10 sessies doorverwijzen naar hulp bij het eetprobleem
Ik wilde zelf de weg andersom aanpakken. Ook via eerder genoemde instanties, maar daar zit een max BMI op ( voor mij onbegrijpelijk )
maandag 17 juni 2024 om 19:26
Ik las ergens dat we het hier hebben over een bmi van 47.
Dan gaat een leefstijlprogramma niet helpen.
Die (b)lijken sowieso al niet zo effectief, maar zeker niet bij zoveel overgewicht.
Niet alles gelezen, maar waarom geen maagverkleining?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 18 juni 2024 om 22:54
Is hij inmiddels bij de huisarts geweest?
Ik zit een beetje in dezelfde situatie. Mijn vriend heeft een bmi van 42. Afvallen is ontzettend moeilijk. (Zowel voor hem als voor mij)
Het is zo frustrerend als je ziet dat het met pieken en dalen gaat. Van de ene kant wil je iemand heel hard wakker schudden. Maar van de andere kant weet je ook wel dat het voor je partner echt niets nieuws is, en bij hem de frustratie nóg dieper zit.
Ik zit een beetje in dezelfde situatie. Mijn vriend heeft een bmi van 42. Afvallen is ontzettend moeilijk. (Zowel voor hem als voor mij)
Het is zo frustrerend als je ziet dat het met pieken en dalen gaat. Van de ene kant wil je iemand heel hard wakker schudden. Maar van de andere kant weet je ook wel dat het voor je partner echt niets nieuws is, en bij hem de frustratie nóg dieper zit.
dinsdag 18 juni 2024 om 23:10
Ik heb zelf al zeker twintig jaar een eetstoornis die ook tot morbide obesitas heeft geleid (hoogste BMI was 59). Vijftien jaar geleden ofzo ben ik begonnen met hulp zoeken daarvoor. Op verschillende plekken/manieren, verspreid over meerdere jaren, maar ik merkte ook dat het mij niet voldoende hielp. Kon mij ook niet voldoende openstellen voor die hulp, ik merkte dat er toch veel meer onder zat. Ik heb me uiteindelijk (vijf jaar geleden) laten doorverwijzen voor verdere diagnostiek (sindsdien loopt alles bij mij via de specialistische GGZ), waar onder andere persoonlijkheidsproblematiek uit naar voren kwam. Dus vervolgens daar intensieve therapie voor gehad. Langzamerhand ging dat wat beter (daar was ik een paar jaar zoet mee) en toen dacht ik twee jaar geleden ja, leuk dat dingen beter gaan, maar ik heb nog steeds een eetstoornis. Dus toen daar weer intensieve therapie voor gevolgd. Dat ging toen beter omdat het met mijzelf mentaal beter ging. Toch had ik voor mijn gevoel nooit helemaal controle over mijn eetstoornis. Uiteindelijk vorig jaar na lang wikken en wegen besloten om het traject voor een gastric bypass in te gaan. Ik was me ervan bewust dat ik niet per se de beste uitgangspositie had, maar ik had er zoveel last van dat er ook wel wat moest gebeuren. En met de vele therapie en verbeteringen in mijn rugzak durfde ik het nu wel aan. Ben nu twee maand verder sinds mijn operatie. Ik zou zeggen dat ik mijn eetstoornis nu 75% onder controle heb en ik weet dat ik moet werken aan de resterende 25% dus dat doe ik ook. In de praktijk gaat het goed en val ik ook netjes af maar het zal de nodige inspanning vereisen om dat ook voor de lange termijn op de rit de houden, vooral in mijn hoofd.
Lang verhaal. Conclusie: het is een heel erg ingewikkeld probleem, zeker als er nog onderliggende aandoeningen/stoornissen meespelen. Dus ik zou adviseren om dat echt eerst goed helder te krijgen. Het is al lastig genoeg om grip te krijgen op een eetstoornis terwijl je wél aan onderliggende issues hebt gewerkt, laat staan als die onderliggende issues niét goed duidelijk zijn / behandeld zijn.
Nog een aanvulling/kanttekening: je moet het echt zelf willen. De therapieën, tijdsinvestering, eerlijk zijn naar jezelf en therapeuten, jezelf durven blootgeven in therapie, bereid zijn om je eigen overtuigingen/ideeën te onderzoeken / los te laten / aan te passen. Dat is moeilijk en er gaat vaak veel tijd overheen zonder dat het direct resultaat heeft op de problemen waar je het meest last van hebt.
Nouja ik spreek natuurlijk voor mezelf maar dit is mijn verhaal/ervaring dus wie weet heb jij / heeft hij er wat aan.
Niet quoten svp.
Lang verhaal. Conclusie: het is een heel erg ingewikkeld probleem, zeker als er nog onderliggende aandoeningen/stoornissen meespelen. Dus ik zou adviseren om dat echt eerst goed helder te krijgen. Het is al lastig genoeg om grip te krijgen op een eetstoornis terwijl je wél aan onderliggende issues hebt gewerkt, laat staan als die onderliggende issues niét goed duidelijk zijn / behandeld zijn.
Nog een aanvulling/kanttekening: je moet het echt zelf willen. De therapieën, tijdsinvestering, eerlijk zijn naar jezelf en therapeuten, jezelf durven blootgeven in therapie, bereid zijn om je eigen overtuigingen/ideeën te onderzoeken / los te laten / aan te passen. Dat is moeilijk en er gaat vaak veel tijd overheen zonder dat het direct resultaat heeft op de problemen waar je het meest last van hebt.
Nouja ik spreek natuurlijk voor mezelf maar dit is mijn verhaal/ervaring dus wie weet heb jij / heeft hij er wat aan.
Niet quoten svp.
rainydays wijzigde dit bericht op 19-06-2024 00:13
18.36% gewijzigd
Here am I in my little bubble
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
