Relaties
alle pijlers
Partner toont totaal geen interesse meer
donderdag 28 december 2023 om 19:46
Hallo allemaal. Nu de kerstdagen achter de rug zijn en mijn eerdere gevoel nog even weer onderstreept werd, wil ik toch hier om wat advies vragen. Of gewoon horen dat ik niet gek ben, misschien.
Ik ben nu 3 jaar samen met mijn vriend, waarvan we nu 2,5 jaar samenwonen. Dat ging best wel snel, maar het voelde gewoon goed.
Hij is een stuk ouder dan ik, maar dat is nog niet echt een probleem geweest. Wel werkt hij ontzettend veel. Dat deed hij eerder ook wel, maar de laatste maanden, vanaf de zomer, heeft hij wel 3 of 4 x per week iets op z'n werk waardoor hij niet thuis mee-eet en we hem soms de hele dag niet zien.
Hij heeft uit een eerdere relatie een zoon, die hier ook grotendeels (5dagen pw) in huis woont (en de rest van de tijd bij z'n moeder). Partner klaagt dat hij vindt dat ik "meer de moederrol zou moeten aannemen", ipv vriendschappelijk met zijn zoon om te gaan. Ik vind dat lastig, want de zoon is 19en ik ben 30. Gevoelsmatig ligt die fase waarin hij zit, nog maar net achter mij. Bovendien WIL ik niet eens moederen over een volwassen vent.
(We kunnen het heel goed vinden verder hoor,maar zien elkaar absoluut niet in de ouder en kind-rol)
De sex was in het begin van onze relatie helemaal oké. Na het samenwonen werd het voor mij gevoel wat saaier. Maar sinds ongeveer een jaar toont partner echt bijna zelden nog interesse in enige vorm van fysiek samenzijn. Hij "heeft daar nou eenmaal niet zoveel behoefte aan". Maar ik wel! Ik heb het in eerste instantie bij mezelf gezocht. Maar meer dan ik al doe om er leuk uit te zien enz kan ik ook niet. Ik verzorg mezelf goed, draag leuke, vrouwelijke kleding die hij eerder juist altijd mooi vond. Maar afgelopen zomer werd hij zelfs boos vanwege mijn nieuwe outfit (zomerjurkje, niet overdreven bloot,maar benadrukte wel mijn pluspunten) en make-up, en maakte die in het bijzijn van zijn zoon belachelijk. Waarbij de kers op de taart was, dat hij vond dat ik "er bij liep als een hoer".
Wat totaal niet het geval was. Zelfs zijn zoon ging daar toen tegenin en nam het voor me op.
Zo zijn er tig dingen, waardoor ik het gevoel heb dat ik gewoon afgedankt ben. Ik word niet meer meegenomen naar feestjes of etentjes van zijn werk. De keren dat we met z'n tweeën iets hebben gedaan het afgelopen jaar (uit eten, evenement oid bezoeken, gewoon even eruit) zijn op 1 hand te tellen!
Ik doe verdorie meer samen met zijn zoon dan met hem. Avondeten, boodschappen, af en toe naar een evenement.
Partner komt tegenwoordig thuis (op een goede dag), kleedt zich om, schuift aan vijf het eten, praat over koetjes en kalfjes, en na het eten trekt hij zich terug in z'n kantoor óf peert hem terug naar de zaak.
Ik snap dat zijn wel veel van hem vraagt, maar het voelt gewoon alsof er meer aan de hand is. En hij praat niet!
Ik wil best iets van relatietherapie, maar ik denk dat ik hem daar niet eens naar toe krijg, want "geen tijd voor" of juist "er is niks dus niet nodig"..
Advies is zeer welkom
Ik ben nu 3 jaar samen met mijn vriend, waarvan we nu 2,5 jaar samenwonen. Dat ging best wel snel, maar het voelde gewoon goed.
Hij is een stuk ouder dan ik, maar dat is nog niet echt een probleem geweest. Wel werkt hij ontzettend veel. Dat deed hij eerder ook wel, maar de laatste maanden, vanaf de zomer, heeft hij wel 3 of 4 x per week iets op z'n werk waardoor hij niet thuis mee-eet en we hem soms de hele dag niet zien.
Hij heeft uit een eerdere relatie een zoon, die hier ook grotendeels (5dagen pw) in huis woont (en de rest van de tijd bij z'n moeder). Partner klaagt dat hij vindt dat ik "meer de moederrol zou moeten aannemen", ipv vriendschappelijk met zijn zoon om te gaan. Ik vind dat lastig, want de zoon is 19en ik ben 30. Gevoelsmatig ligt die fase waarin hij zit, nog maar net achter mij. Bovendien WIL ik niet eens moederen over een volwassen vent.
(We kunnen het heel goed vinden verder hoor,maar zien elkaar absoluut niet in de ouder en kind-rol)
De sex was in het begin van onze relatie helemaal oké. Na het samenwonen werd het voor mij gevoel wat saaier. Maar sinds ongeveer een jaar toont partner echt bijna zelden nog interesse in enige vorm van fysiek samenzijn. Hij "heeft daar nou eenmaal niet zoveel behoefte aan". Maar ik wel! Ik heb het in eerste instantie bij mezelf gezocht. Maar meer dan ik al doe om er leuk uit te zien enz kan ik ook niet. Ik verzorg mezelf goed, draag leuke, vrouwelijke kleding die hij eerder juist altijd mooi vond. Maar afgelopen zomer werd hij zelfs boos vanwege mijn nieuwe outfit (zomerjurkje, niet overdreven bloot,maar benadrukte wel mijn pluspunten) en make-up, en maakte die in het bijzijn van zijn zoon belachelijk. Waarbij de kers op de taart was, dat hij vond dat ik "er bij liep als een hoer".
Wat totaal niet het geval was. Zelfs zijn zoon ging daar toen tegenin en nam het voor me op.
Zo zijn er tig dingen, waardoor ik het gevoel heb dat ik gewoon afgedankt ben. Ik word niet meer meegenomen naar feestjes of etentjes van zijn werk. De keren dat we met z'n tweeën iets hebben gedaan het afgelopen jaar (uit eten, evenement oid bezoeken, gewoon even eruit) zijn op 1 hand te tellen!
Ik doe verdorie meer samen met zijn zoon dan met hem. Avondeten, boodschappen, af en toe naar een evenement.
Partner komt tegenwoordig thuis (op een goede dag), kleedt zich om, schuift aan vijf het eten, praat over koetjes en kalfjes, en na het eten trekt hij zich terug in z'n kantoor óf peert hem terug naar de zaak.
Ik snap dat zijn wel veel van hem vraagt, maar het voelt gewoon alsof er meer aan de hand is. En hij praat niet!
Ik wil best iets van relatietherapie, maar ik denk dat ik hem daar niet eens naar toe krijg, want "geen tijd voor" of juist "er is niks dus niet nodig"..
Advies is zeer welkom
cheetoss wijzigde dit bericht op 30-12-2023 11:48
0.29% gewijzigd
vrijdag 29 december 2023 om 11:44
Ze zegt het wel, maar nu nog niet. Logisch wat mij betreft. Hij vindt communiceren ook niet zo belangrijk immers. Stel dat hij dwars gaat liggen, dan duurt het inpakken alleen maar langer.
Ik zie dit namelijk niet nog goed komen, dus er nog eens over praten lijkt zinloos.
vrijdag 29 december 2023 om 11:48
vrijdag 29 december 2023 om 11:50
Lekker volwassen.Cheetoss schreef: ↑29-12-2023 10:37Ik heb mijn ouders gebeld, met meer tegenzin dan ik wilde toegeven. Maar gelukkig reageerden ze inderdaad zoals hier al werd voorspeld.
Ik ben wel aardig door het stof gegaan, maar de reactie van mijn moeder na de woorden:"Ik ga bij hem weg", zei me al genoeg. Ik ben nog welkom thuis. Nieuwjaarsdag zorg ik dat ik alles heb gepakt en ga ik terug naar mijn ouders.
Zo kunnen zij nog even wat ruimte maken en heb ik de tijd om mijn dingen hier te verzamelen. En het nieuws aan de zoon te vertellen.
(En nee, tegen partner zeg ik niks, tenzij hij er naar vraagt als hij me ziet inpakken. Praten was eerder ook niet nodig, immers.)
Dank jullie wel voor de bemoedigende woorden en extra schop onder m'n kont. Ik had het even nodig
vrijdag 29 december 2023 om 11:51
Geloof niet dat hij er echt een traan om zal laten gezien zijn gedrag.Zeemeermin84 schreef: ↑29-12-2023 11:49Ik zou het trouwens kort en zakelijk houden als je vertelt dat je weggaat.
Dat geeft hem minder ruimte om je emotioneel over te halen of te laten twijfelen.
vrijdag 29 december 2023 om 11:57
Sjaantje37 schreef: ↑29-12-2023 11:51Geloof niet dat hij er echt een traan om zal laten gezien zijn gedrag.
Zijn ego wordt misschien gekrenkt. Niet huilen, wel boos. Hoezo wil je weg bij mij, je hebt hier toch alles wat je hartje begeert?
vrijdag 29 december 2023 om 12:02
Nee, dat zal hij zeker niet. Maar (tenzij hij een ander klaar heeft staan) zal hij het wel jammer vinden dat hij zijn speelgoed moet inleveren, ook al speelt hij er niet meer mee, het is wel van hem he?Sjaantje37 schreef: ↑29-12-2023 11:51Geloof niet dat hij er echt een traan om zal laten gezien zijn gedrag.
vrijdag 29 december 2023 om 12:15
Cheetoss schreef: ↑29-12-2023 07:56Glashelder, mooi dat jullie vrijwel allemal unaniem zijn.
Doorsparen en opties bekijken om weg te kunnen, zijn nu even m'n eerste punten op mijn plan van aanpak.
Mijn ouders waren ontzettend tegen deze relatie, dus om nu met hangende pootjes bij hen aan te komen schooien om onderdak... liever niet.
Er vroeg iemand of er dan niet gepraat kan worden op de avonden die hij wél thuis is. Maar dan zit hij dus in z'n kantoor. Komt daar rond 22.00 weer uit en is dan moe en gaat naar bed. We leven compleet langs elkaar heen.
En de enkele keer dat hij wel ineens erbij komt zitten in de woonkamer, voelt het alsof er een bom in de lucht hangt die elk moment kan knappen. Heel gespannen, geforceerd.
Kerst was ook ontzettend leuk. Eerst al gedoe over het eten, waarvan ik gezegd had dat ik geen compleet menu inelkaar ging flansen, 't is voor mij ook kerst, ik kook zowat het hele jaar. Dan bestel maar wat.
Waarop hij vond dat ik toch "wel een beetje moeite kon doen?". En ik heb gezegd dat hij het dan zelf mocht doen, "want jij hebt ook gewoon 2 handen, wapper zelf maar eens met die klauwen". En toen ben ik in de logeerkamer gaan liggen met een luisterboek, want op dat punt had doorgaan toch geen zin meer.
Kerst was een aaneenschakeling van vooral veel wijn, "en wat deed jij ook alweer, lieverd?"-achtige vragen en verder oppervlakkig geneuzel over volgende vakanties etc.
Ik ben ergens ook bang dat als ik daadwerkelijk zeg dat ik weg wil, hij me direct op straat zet, zo van: Nou, ga maar.
Ik ga in elk geval voorbereidingen treffen en kijken wat m'n opties zijn buiten dit huis.
Goed zo. Je bent zelf verantwoordelijk voor het organiseren van je eigen leven. Wat kun jij jezelf geven?
Jouw partner geeft niet thuis, nu niet en nooit niet. Je kunt stap voor stap nadenken over wat jij vanaf nu wilt met jouw leven. Dat ga je uitwerken in 2024. Je kunt het en wees onafhankelijk in denken en doen. Deze vrijheid is zo waardevol als je in jezelf gelooft. De dalen zijn moeilijk maar je gaat uiteindelijk pieken in ownership en selfcare en selflove.
Daar heb je die dweil van een vriend niet voor nodig. Wel sneu voor de zoon, maar daar kun je altijd nog mee in verbinding blijven , buiten zijn vader om.
Nu de verbinding met jezelf weer aangaan en naar je hart en zielluisteren. Je beweegt nu al anders door jouw besluiten te nemen ipv een afwachtende houding in de hoop op betere tijden. Gun jezelf meer en alles.... Take care en sterkte TO.
vrijdag 29 december 2023 om 12:18
Zo iets denk ik ook.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑29-12-2023 11:57Zijn ego wordt misschien gekrenkt. Niet huilen, wel boos. Hoezo wil je weg bij mij, je hebt hier toch alles wat je hartje begeert?
Ik zou er ook geen woorden aan vuil maken verder, hij kan vast zelf wel bedenken waarom ze weg is gegaan en zo niet dan niet. Een man die mij een hoer noemt hoeft geen respect meer van mij te verwachten.
vrijdag 29 december 2023 om 12:45
Cheetoss schreef: ↑29-12-2023 10:37Ik heb mijn ouders gebeld, met meer tegenzin dan ik wilde toegeven. Maar gelukkig reageerden ze inderdaad zoals hier al werd voorspeld.
Ik ben wel aardig door het stof gegaan, maar de reactie van mijn moeder na de woorden:"Ik ga bij hem weg", zei me al genoeg. Ik ben nog welkom thuis. Nieuwjaarsdag zorg ik dat ik alles heb gepakt en ga ik terug naar mijn ouders.
Zo kunnen zij nog even wat ruimte maken en heb ik de tijd om mijn dingen hier te verzamelen. En het nieuws aan de zoon te vertellen.
(En nee, tegen partner zeg ik niks, tenzij hij er naar vraagt als hij me ziet inpakken. Praten was eerder ook niet nodig, immers.)
Dank jullie wel voor de bemoedigende woorden en extra schop onder m'n kont. Ik had het even nodig
welkom in het volgende, leuke deel van je leven!
vrijdag 29 december 2023 om 12:50
Nee,dat verwacht ik al niet meer. Maar ik wil op m'n gemak mijn spullen pakken en ben bang dat als ik het nu 'drop', dan hij misschien ineens vindt dat ik dan per direct weg moet.
Als ik maandag wegga, laat ik hem dat uiteraard wel weten.
vrijdag 29 december 2023 om 12:51
Ik erken dat ik een wat fout gevoel voor humor heb, maar persoonlijk zou ik vertrekken zonder iets te zeggen en dan bijhouden hoe lang het duurt voor hij belt waar je bent
vrijdag 29 december 2023 om 12:53
Oude_Man_2 schreef: ↑29-12-2023 12:51Ik erken dat ik een wat fout gevoel voor humor heb, maar persoonlijk zou ik vertrekken zonder iets te zeggen en dan bijhouden hoe lang het duurt voor hij belt waar je bent
On topic, Ik begrijp goed dat je het nu nog niet dropt.
vrijdag 29 december 2023 om 12:53
Groot gelijk, eerst alles over.
vrijdag 29 december 2023 om 12:58
Oude_Man_2 schreef: ↑29-12-2023 12:56Is dat niet een beloning in zichzelf, zo'n kerstig-fuzzy feeling dat we iets goeds zien gebeuren in deze donkere wereld?
.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
