Relaties
alle pijlers
Partner vindt mij te gesloten
zaterdag 27 oktober 2007 om 16:27
Ik heb sinds 2 jaar een relatie met mijn vriend, we hebben een dochtertje van 10 maanden samen. We wonen niet in 1 huis, maar zo om de dag is hij bij mij.
Mijn vriend is een heel spontaan iemand, praat heel veel, heeft ook een hele sterke persoonlijkheid, mede daarom ben ik op hem gevallen denk ik.
Mijn ex ( ik ben hiervoor 14 jaar getrouwd geweest) was het complete tegenovergestelde, praatte heel weinig, en kon totaal niet communiceren, vooral niet wbt het uiten van gevoelens etc.
Van huis uit was ook iedereen vrij gesloten, ik was vrij snel op mijzelf en heb altijd alleen mijn ding moeten doen, ook in mijn huwelijk.
Mijn vriend heeft er moeite mee dat ik gesloten ben, ik weet heel veel van hem, maar andersom zegt hij na 2 jaar mij nog steeds niet echt goed te kennen omdat ik veel voor mijzelf hou.
Ik doe dit niet bewust, heb geen enkel geheim, maar vaak komt het er gewoon niet van om bepaalde dingen te melden, of ik vind het niet belangrijk genoeg om te melden of het komt niet in me op. Ook omdat ik altijd gewend ben mijn eigen ding te doen regel ik gewoon mijn zaakjes en ga er niet uitgebreid over babbelen.
En misschien mede door zijn sterke persoonlijkheid en sterke mening ben ik ook wel eens een beetje geremd om mij te uiten, want ik ga van `niets` ( met mijn ex) naar `alles` .
Ik ben mij er wel van bewust, maar zou dit te veranderen zijn?
Ben ik gewoon zo, is dat mijn persoonlijkheid, of kun je wel leren om opener te worden en toch jezelf te blijven?
Is het een kwestie van steeds op gaan letten van `oh ja, ik moet dit vermelden en uiten` of zou het op een gegeven moment meer vanzelf gaan?
Iemand die hier ervaring mee heeft?
Mijn vriend is een heel spontaan iemand, praat heel veel, heeft ook een hele sterke persoonlijkheid, mede daarom ben ik op hem gevallen denk ik.
Mijn ex ( ik ben hiervoor 14 jaar getrouwd geweest) was het complete tegenovergestelde, praatte heel weinig, en kon totaal niet communiceren, vooral niet wbt het uiten van gevoelens etc.
Van huis uit was ook iedereen vrij gesloten, ik was vrij snel op mijzelf en heb altijd alleen mijn ding moeten doen, ook in mijn huwelijk.
Mijn vriend heeft er moeite mee dat ik gesloten ben, ik weet heel veel van hem, maar andersom zegt hij na 2 jaar mij nog steeds niet echt goed te kennen omdat ik veel voor mijzelf hou.
Ik doe dit niet bewust, heb geen enkel geheim, maar vaak komt het er gewoon niet van om bepaalde dingen te melden, of ik vind het niet belangrijk genoeg om te melden of het komt niet in me op. Ook omdat ik altijd gewend ben mijn eigen ding te doen regel ik gewoon mijn zaakjes en ga er niet uitgebreid over babbelen.
En misschien mede door zijn sterke persoonlijkheid en sterke mening ben ik ook wel eens een beetje geremd om mij te uiten, want ik ga van `niets` ( met mijn ex) naar `alles` .
Ik ben mij er wel van bewust, maar zou dit te veranderen zijn?
Ben ik gewoon zo, is dat mijn persoonlijkheid, of kun je wel leren om opener te worden en toch jezelf te blijven?
Is het een kwestie van steeds op gaan letten van `oh ja, ik moet dit vermelden en uiten` of zou het op een gegeven moment meer vanzelf gaan?
Iemand die hier ervaring mee heeft?
zaterdag 27 oktober 2007 om 16:39
Ik snap nooit zo goed hoe je dan een relatie krijgt, hoe je elkaar leert kennen.
Ik wil altijd graag weten wat er in mn man omgaat, hoe hij zich voelt, dat soort dingen.
Deel jij dan niets met hem, dat je ergens blij over bent, verdrietig?
Praat je ook niet over je gevoelens voor hem, voor jullie kind? Laat je het wel merken? Zijn je gevoelens ook erg vlak?
Hmm, ik vraag wel veel, het lijkt me erg lastig om met zo'n gesloten persoon te moeten leven.
Ik denk wel dat je het kunt leren, zelfs leren waarderen. Begin eenvoudig: als je samen lekker op de bank zit en je voelt je erg gelukkig . gewoon hardop zeggen.
Ik wil altijd graag weten wat er in mn man omgaat, hoe hij zich voelt, dat soort dingen.
Deel jij dan niets met hem, dat je ergens blij over bent, verdrietig?
Praat je ook niet over je gevoelens voor hem, voor jullie kind? Laat je het wel merken? Zijn je gevoelens ook erg vlak?
Hmm, ik vraag wel veel, het lijkt me erg lastig om met zo'n gesloten persoon te moeten leven.
Ik denk wel dat je het kunt leren, zelfs leren waarderen. Begin eenvoudig: als je samen lekker op de bank zit en je voelt je erg gelukkig . gewoon hardop zeggen.
zaterdag 27 oktober 2007 om 16:44
Zoals ik je verhaal lees, krijg je te weinig ruimte om je verhaal te doen. Je zou met je vriend een afspraak kunnen maken, dat jij een 'eigen' kwartiertje (half uurtje of langer) per dag inlast om jouw verhaal te doen. Heel bewust gepland en jij moet wel wat vertellen aan hem. Kan over gewoon de dag gaan, maar wel met de bedoeling om steeds wat verder te gaan.
Gaandeweg zul jij dan beter gaan leren om je zegje te doen.
Gaandeweg zul jij dan beter gaan leren om je zegje te doen.
zaterdag 27 oktober 2007 om 16:49
Nee, ik denk dat mijn gevoelens zeker niet vlak zijn, alleen uit ik ze niet zo snel uit mijzelf, gewoon ook omdat er eigenlijk nooit iemand was die het heel veel boeide hoe ik mij voelde.
Ik praat wel over bepaalde gevoelens met mijn vriend natuurlijk, zeker over ons kindje, maar als het over mijzelf gaat, ik weet niet, zoals ik al zei, ik hou het niet bewust voor mijzelf, maar het komt er gewoon niet zo makkelijk uit uit mijzelf.
We schrijven elkaar ook regelmatig en dan komt er meer uit heb ik het idee, maar ik praat niet zo makkelijk en op 1 of andere manier vooral met hem omdat hij er bovenop zit en alles wil weten wat er in mij omgaat en dat is best confronterend voor me omdat ik dat niet gewend ben..
Maar misschien heb je gelijk en moet ik klein beginnen met gewoon `simpele` gevoelens uiten.
Ik praat wel over bepaalde gevoelens met mijn vriend natuurlijk, zeker over ons kindje, maar als het over mijzelf gaat, ik weet niet, zoals ik al zei, ik hou het niet bewust voor mijzelf, maar het komt er gewoon niet zo makkelijk uit uit mijzelf.
We schrijven elkaar ook regelmatig en dan komt er meer uit heb ik het idee, maar ik praat niet zo makkelijk en op 1 of andere manier vooral met hem omdat hij er bovenop zit en alles wil weten wat er in mij omgaat en dat is best confronterend voor me omdat ik dat niet gewend ben..
Maar misschien heb je gelijk en moet ik klein beginnen met gewoon `simpele` gevoelens uiten.
zaterdag 27 oktober 2007 om 16:53
zaterdag 27 oktober 2007 om 16:57
Denk dat het fijn is als ook hij het nodige doet om jou opener te krijgen. Je bent gesloten en je zult niet makkelijk een open persoon worden. Kan het ook zijn dat je die kleine dingetjes eigenlijk de moeite van het vermelden niet waard vindt? Wat je hebt gedaan op een dag.
Als hij vragen aan je stelt beantwoord je die toch wel? Als hij meer van je wil weten moet hij zelf leren om via vragen jou uit te lokken om te vertellen.
Ondertussen kan je jezelf best trainen tot iets meer onbenulligheden vertellen, maar laat jezelf niet aanpraten dat jij de enige bent die moet veranderen in deze communicatie. Geslotenheid is een eigenschap, geen zonde.
-ben zelf doodstil... ik vraag mijn kinderen wel wat ze zoal hebben gedaan op school, maar zal echt niet makkelijk gaan vertellen wat ik zoal heb uitgespookt-
Als hij vragen aan je stelt beantwoord je die toch wel? Als hij meer van je wil weten moet hij zelf leren om via vragen jou uit te lokken om te vertellen.
Ondertussen kan je jezelf best trainen tot iets meer onbenulligheden vertellen, maar laat jezelf niet aanpraten dat jij de enige bent die moet veranderen in deze communicatie. Geslotenheid is een eigenschap, geen zonde.
-ben zelf doodstil... ik vraag mijn kinderen wel wat ze zoal hebben gedaan op school, maar zal echt niet makkelijk gaan vertellen wat ik zoal heb uitgespookt-
zaterdag 27 oktober 2007 om 17:03
Boks, soms als ik een drukke dag heb gehad dan heb ik even helemaal geen zin om daar met hem over te praten. En dan blijft hij maar vragen stellen, terwijl ik alleen met ja en nee antwoord. Dan heb ik er gewoon even geen zin in. Maar ik heb ook momenten dat ik het heerlijk vindt om mijn verhaal bij hem kwijt te kunnen en vooral als ike rgens enthousiast over ben geeft het me een goed gevoel dat ik dat even allemaal mag uitstorten.
Probeer hem misschien eerst gewoon de leuke dingen te vertellen, wie weet ga je er vanzelf de lol van inzien om je smart te delen....
Probeer hem misschien eerst gewoon de leuke dingen te vertellen, wie weet ga je er vanzelf de lol van inzien om je smart te delen....
zaterdag 27 oktober 2007 om 17:04
Communiceren is inderdaad een spel van reageren op elkaar, ik denk dat het veel scheelt als hij inderdaad door vragen te stellen mij wat meer laat praten.
Ik geef een klein voorbeeld, van de week stelde ik hem de vraag, weet niet meer hoe we erop kwamen, of er bepaalde ziektes bij hem in de familie voorkwamen, en voor we het weten zit hij dan op zijn praatstoel en is hele verhalen aan het vertellen over zijn familie, hoe alles eraan toe ging enz enz, geeft niks want ik vind het leuk om te horen want hij kan ontzettend leuk vertellen en het boeit me ook, maar puntje bij paaltje is hij heel de avond aan het praten geweest en schiet mijn kant van het verhaal erbij in.
Inderdaad vind ik kleine dingetjes vaak niet het vermelden waard terwijl een ander daar een heel verhaal over kan vertellen.
Ben ook iemand die heel veel moeite heeft met hulp vragen, ik los liever alles alleen op en `lijdt` in stilte..
Ik geef een klein voorbeeld, van de week stelde ik hem de vraag, weet niet meer hoe we erop kwamen, of er bepaalde ziektes bij hem in de familie voorkwamen, en voor we het weten zit hij dan op zijn praatstoel en is hele verhalen aan het vertellen over zijn familie, hoe alles eraan toe ging enz enz, geeft niks want ik vind het leuk om te horen want hij kan ontzettend leuk vertellen en het boeit me ook, maar puntje bij paaltje is hij heel de avond aan het praten geweest en schiet mijn kant van het verhaal erbij in.
Inderdaad vind ik kleine dingetjes vaak niet het vermelden waard terwijl een ander daar een heel verhaal over kan vertellen.
Ben ook iemand die heel veel moeite heeft met hulp vragen, ik los liever alles alleen op en `lijdt` in stilte..
zaterdag 27 oktober 2007 om 17:12
Ja, daar heb je gelijk in...mij geeft dat ook een goed gevoel..
Maar ik sta liever met mijn 9 maanden zwangere buik boven op een ladder om zelf die heg te knippen dan dat ik het iemand anders voor me laat doen, ik weet niet wat dat is...ik wil gewoon geen hulp, ik wil het zelf opknappen..raar he?
Dat is ook wat hij bedoeld met dat ik hem niet echt toelaat in mijn leven, maar wat doe je daar nu aan als je het niet echt bewust doet?
Maar ik sta liever met mijn 9 maanden zwangere buik boven op een ladder om zelf die heg te knippen dan dat ik het iemand anders voor me laat doen, ik weet niet wat dat is...ik wil gewoon geen hulp, ik wil het zelf opknappen..raar he?
Dat is ook wat hij bedoeld met dat ik hem niet echt toelaat in mijn leven, maar wat doe je daar nu aan als je het niet echt bewust doet?
zaterdag 27 oktober 2007 om 17:18
Misschien stapje voor stapje hem een beetje toe laten.
Geniet eens van het feit dat hij trots op die ladder de heg aan het knippen is voor zijn zwangere vrouw! Daar houdt hij waarschijnlijk een beter gevoel aan over dan dat hij jou dat ziet doen.
Een relatie is geven en nemen. En nemen is zeker net zo belangrijk (voornamelijk naar de partner toe). Denk maar aan sex, dat het vaak fijner is om de ander te zien genieten, dan zelf te genieten. Denk aan kadootjes geven, geven is vaak leuker dan krijgen. Ook hij geniet daarvan.
Geniet eens van het feit dat hij trots op die ladder de heg aan het knippen is voor zijn zwangere vrouw! Daar houdt hij waarschijnlijk een beter gevoel aan over dan dat hij jou dat ziet doen.
Een relatie is geven en nemen. En nemen is zeker net zo belangrijk (voornamelijk naar de partner toe). Denk maar aan sex, dat het vaak fijner is om de ander te zien genieten, dan zelf te genieten. Denk aan kadootjes geven, geven is vaak leuker dan krijgen. Ook hij geniet daarvan.
zaterdag 27 oktober 2007 om 17:22
Zelluf doen: herkenbaar. Feit is wel dat als je kinderen krijgt dat je dan vanzelf meer afhankelijk wordt. Wel zo prettig om alvast wat taken uit te besteden ook al heb je zelf het gevoel dat je het zelf wel aankan, om eventuele overspannenheid in de toekomst te voorkomen.
Wat betreft dat verhaal over ziektes in de familie, zou je een volgende keer kunnen beginnen met zelf je verhaal doen. En dan maar heel gekunsteld met 'ik wil het hebben over ziektes in de familie, en ik denk dat ik zelf maar begin .... dan krijg je in elk geval mijn verhaal te horen'.
Dan blijft je verhaal nog steeds eigenlijk te kort om te noemen bijna. Ik zie het al helemaal voor me: 'er zit hooikoorts in mijn familie, en wat zit er bij jou?'
Maar goed, je kan niet meer dan je best doen, koester in elk geval al die kleine dingetjes die je wél hebt weten te vertellen.
Wat betreft dat verhaal over ziektes in de familie, zou je een volgende keer kunnen beginnen met zelf je verhaal doen. En dan maar heel gekunsteld met 'ik wil het hebben over ziektes in de familie, en ik denk dat ik zelf maar begin .... dan krijg je in elk geval mijn verhaal te horen'.
Dan blijft je verhaal nog steeds eigenlijk te kort om te noemen bijna. Ik zie het al helemaal voor me: 'er zit hooikoorts in mijn familie, en wat zit er bij jou?'
Maar goed, je kan niet meer dan je best doen, koester in elk geval al die kleine dingetjes die je wél hebt weten te vertellen.
zaterdag 27 oktober 2007 om 17:30
Ja..daar heb je gelijk in..
Vanmiddag gebeurde het nog...we zijn een weekje naar Barcelona geweest en we kwamen terug en dan vraagt hij, zal ik nog even met je meegaan naar winkel zodat je boodschappen kunt doen, dan breng ik je met de auto, dan hoef je niet te sjouwen..En wat zeg ik `neee...hoeft niet hoor, ik heb niet zoveel nodig dus ga maar naar huis`
Ik kan me voorstellen dat het iemand op een gegeven moment ook de strot uit gaat hangen als je altijd maar `afgewezen` wordt, waarom kan ik dan niet gewoon zeggen `ja, schat, wat lief van je!! Dat zou ik fijn vinden!!` Want tuurlijk zou ik het van binnen fijn vinden!
Maar nee hoor...bokstertje knapt het zelf wel op, die rijdt liever met 6 tassen aan haar stuur de sloot in dat dat ze hulp accepteert van iemand..
Ik heb de afgelopen 2 jaar best wel veel op mijn bordje gehad, maar niemand die het aan me merkt, ik los het zelf wel op, praat er weinig over, want geweest is geweest en wat helpt het om erover te blijven `zeuren`
Als ik dit schrijf springen de tranen in mijn ogen want waarom doe ik dit toch? Ik doe het nieteesn om te bewijzen hoe goed en sterk ik ben dat ik het allemaal zelf wel alleen kan, maar voor mij is het gewoon `normaal`dat ik het zelf opknap, ben er ook niet trots op, heb 6 kinderen, sta er min of meer alleen voor, heb een full time baan en altijd krijg ik te horen, `goh, ik heb zo`n bewondering voor je`maar denk ik, huh, waarom, ik doe toch gewoon mijn ding?, niks bijzonders hoor..`
Vanmiddag gebeurde het nog...we zijn een weekje naar Barcelona geweest en we kwamen terug en dan vraagt hij, zal ik nog even met je meegaan naar winkel zodat je boodschappen kunt doen, dan breng ik je met de auto, dan hoef je niet te sjouwen..En wat zeg ik `neee...hoeft niet hoor, ik heb niet zoveel nodig dus ga maar naar huis`
Ik kan me voorstellen dat het iemand op een gegeven moment ook de strot uit gaat hangen als je altijd maar `afgewezen` wordt, waarom kan ik dan niet gewoon zeggen `ja, schat, wat lief van je!! Dat zou ik fijn vinden!!` Want tuurlijk zou ik het van binnen fijn vinden!
Maar nee hoor...bokstertje knapt het zelf wel op, die rijdt liever met 6 tassen aan haar stuur de sloot in dat dat ze hulp accepteert van iemand..
Ik heb de afgelopen 2 jaar best wel veel op mijn bordje gehad, maar niemand die het aan me merkt, ik los het zelf wel op, praat er weinig over, want geweest is geweest en wat helpt het om erover te blijven `zeuren`
Als ik dit schrijf springen de tranen in mijn ogen want waarom doe ik dit toch? Ik doe het nieteesn om te bewijzen hoe goed en sterk ik ben dat ik het allemaal zelf wel alleen kan, maar voor mij is het gewoon `normaal`dat ik het zelf opknap, ben er ook niet trots op, heb 6 kinderen, sta er min of meer alleen voor, heb een full time baan en altijd krijg ik te horen, `goh, ik heb zo`n bewondering voor je`maar denk ik, huh, waarom, ik doe toch gewoon mijn ding?, niks bijzonders hoor..`
zaterdag 27 oktober 2007 om 17:37
Ik zat hier toevalling vanochtend aan te denken.
Mijn vriend is ook verschrikkelijk gesloten. Hij kan me soms de oren van de kop kletsen maar over belangrijke dingen of gevoelens en gedachten zegt hij nooit wat! Gisteren zat ik ergens mee en dat vertel ik aan hem, verwacht tevens zijn gedachten daarover maar als om zijn recatie vraag is het : ja..... ik weet het niet.
Kan daar -van binnen- heel pissig om worden omdat het net lijkt alsof het hem niks boeit.
Hij zegt dat hij van alles denkt maar het erg lastig vind om het te vertellen. Omdat hij het niet onder woorden kan brengen of omdat hij denkt dat het niet interessant genoeg is.
En nu heb ik de truc... praten in bed. Lekker tegen elkaar aanliggen, licht uit en kletsen.
Hij heeft dan niet zo het idee dat de spotlights op hem gericht staan en hij kan veel makkelijker vertellen wat hem bezighoudt. Werkt perfect
En zo gana we stapjes vooruit, straks een lampje aan, daarna kletsen onder de douche... we komen vanzelf op de bank
Mijn vriend is ook verschrikkelijk gesloten. Hij kan me soms de oren van de kop kletsen maar over belangrijke dingen of gevoelens en gedachten zegt hij nooit wat! Gisteren zat ik ergens mee en dat vertel ik aan hem, verwacht tevens zijn gedachten daarover maar als om zijn recatie vraag is het : ja..... ik weet het niet.
Kan daar -van binnen- heel pissig om worden omdat het net lijkt alsof het hem niks boeit.
Hij zegt dat hij van alles denkt maar het erg lastig vind om het te vertellen. Omdat hij het niet onder woorden kan brengen of omdat hij denkt dat het niet interessant genoeg is.
En nu heb ik de truc... praten in bed. Lekker tegen elkaar aanliggen, licht uit en kletsen.
Hij heeft dan niet zo het idee dat de spotlights op hem gericht staan en hij kan veel makkelijker vertellen wat hem bezighoudt. Werkt perfect
En zo gana we stapjes vooruit, straks een lampje aan, daarna kletsen onder de douche... we komen vanzelf op de bank
zaterdag 27 oktober 2007 om 17:38
Je bent eraan gewend, hebt misschien het grootste gedeelte van je leven je eigen sores moeten opknappen.
Je kunt als je ervan bewust bent ook terugkomen op een situatie. Zeggen dat je het lief van hem vond dat 'ie je wilde brengen naar de winkel en dat je van binnen wilde dat je wat makkelijker ja, lief, zou kunnen zeggen. Je gevoel benoemen dus. Dan hoeft er nog niets in je handelen te veranderen, maar dan weet je meestgeliefde toch weer een stukje meer van wat er in je omgaat.
Als je stukje bij beetje met zulke dingetjes leert om jezelf ietwat meer bloot te geven, wordt het tussen jullie mogelijk nog een grote grap, dat nee zeggen van jou.
Je kunt als je ervan bewust bent ook terugkomen op een situatie. Zeggen dat je het lief van hem vond dat 'ie je wilde brengen naar de winkel en dat je van binnen wilde dat je wat makkelijker ja, lief, zou kunnen zeggen. Je gevoel benoemen dus. Dan hoeft er nog niets in je handelen te veranderen, maar dan weet je meestgeliefde toch weer een stukje meer van wat er in je omgaat.
Als je stukje bij beetje met zulke dingetjes leert om jezelf ietwat meer bloot te geven, wordt het tussen jullie mogelijk nog een grote grap, dat nee zeggen van jou.
zaterdag 27 oktober 2007 om 17:41
Ik vind het wel heel bijzonder hoor!
Je doet me een beetje denken aan mijn mams...
Ik heb veel van haar meegekregen oa dus ook het niet accepteren van hulp. Heb soms een beetje het gevoel dat ik eronder doorga maar zelfs dat zal ik nooit toegeven....
Hoe ga jij ermee om als je vriend zegt; ik breng je even naar de winkel ipv het vragen?
Ik merk aan mezelf dat ik dat sneller accepteer
-en lief kent me veel te goed, die nemt geen genoegen met nee van mijn kant-
Je doet me een beetje denken aan mijn mams...
Ik heb veel van haar meegekregen oa dus ook het niet accepteren van hulp. Heb soms een beetje het gevoel dat ik eronder doorga maar zelfs dat zal ik nooit toegeven....
Hoe ga jij ermee om als je vriend zegt; ik breng je even naar de winkel ipv het vragen?
Ik merk aan mezelf dat ik dat sneller accepteer
-en lief kent me veel te goed, die nemt geen genoegen met nee van mijn kant-
zaterdag 27 oktober 2007 om 17:53
In bed kletsen Sourire,,,dat is nou de enige plaats waar ik wel hulp accepteer van hem `ga door..ga door!!` :D:D, maar zelfs in bed heb ik moeten leren open te zijn en erover te praten, maar daarin was ik een snelle leerling 
Het zou een optie kunnen zijn ware het niet dat we in bed meestal vrijen en hij daarna echt als een blok in slaap valt..weet niet of ik hem wakker zou kunnen houden als ik ga kletsen..
Het zou een optie kunnen zijn ware het niet dat we in bed meestal vrijen en hij daarna echt als een blok in slaap valt..weet niet of ik hem wakker zou kunnen houden als ik ga kletsen..
zondag 28 oktober 2007 om 09:34
Boksertje,
Ik vind jou een dappere vrouw die steeds doorzet, ook als het tegenzit. Maar ergens is het niet goed als bij het schrijven van bovenstaand berichtje de tranen in je ogen springen. Wellicht dat je zult moeten accepteren dat je soms een klein beetje hulp nodig hebt. Misschien staat jouw vriend te dicht bij, en is iemand van een afstand beter. Maar misschien is het voor jou prettiger om met iemand hier over te praten die juis wel dicht bij jou staat. Het is aan jou. Het is helemaal niet erg om hulp te accepteren, dat is ook heel dapper!
Zeker als je schrijft dat het niet niks is dat je de afgelopen 2 jaar op je bordje gekregen hebt. Maar als je een relatie hebt van 2 jaar is jouw vriend van deze "problemen" op de hoogte? Of heb je dat ook voor hem in stilte gehouden?
Ik vind het niet niks dat je zes kinderen hebt en een full time baan. Klasse!!!! Die waardering mag je jezelf ook geven!!!
Ik denk dat er weinig mensen zijn die jou dat nadoen!!!
zondag 28 oktober 2007 om 10:02
Bokser je bent een sterk type en je bent er denk ik aan gewend je eigen boontjes te doppen. En dan is er iemand die meer wil. Je mag ineens afhankelijk zijn, hij wil weten wat er in je omgaat heel raar voor jou. Het lijkt bijna (misschien) of iemand je iets wil afnemen.
Maar zie het positief. Probeer stapje voor stapje te geven, het klinkt raar maar ook je vriend wil nodig zijn in je leven. Dus vraag hem de vuilnis buiten te zetten of eens een bakkie koffie in te schenken als je moe bent. Geef om te oefenen die kleine minder belangrijke zaken weg.
En leren praten kan, je zal nooit zo'n tovernaar met woorden worden als je vriend maar het kan beter worden. Mijn man is na jaren eindelijk meer gaan praten. Vraagt ook van mij begrip. Ik moet niet meteen een felle pittige discussie willen of een diepgravend gesprek. Als hij wat verteld luister ik en probeer hem niet te overdonderen met wedervragen. Eerst maar leren praten dan leren schakelen naar antwoorden etc. Het klinkt misschien raar, maar voor mij is praten over mijn gevoel onmisbaar, voor hem is het een groot probleem. Door niet meteen alles te willlen maar aan te pakken wat hij me geeft gaat het steeds beter. Hij leert te praten, en ik leer niet te diepgravend te worden.
Succes.
Maar zie het positief. Probeer stapje voor stapje te geven, het klinkt raar maar ook je vriend wil nodig zijn in je leven. Dus vraag hem de vuilnis buiten te zetten of eens een bakkie koffie in te schenken als je moe bent. Geef om te oefenen die kleine minder belangrijke zaken weg.
En leren praten kan, je zal nooit zo'n tovernaar met woorden worden als je vriend maar het kan beter worden. Mijn man is na jaren eindelijk meer gaan praten. Vraagt ook van mij begrip. Ik moet niet meteen een felle pittige discussie willen of een diepgravend gesprek. Als hij wat verteld luister ik en probeer hem niet te overdonderen met wedervragen. Eerst maar leren praten dan leren schakelen naar antwoorden etc. Het klinkt misschien raar, maar voor mij is praten over mijn gevoel onmisbaar, voor hem is het een groot probleem. Door niet meteen alles te willlen maar aan te pakken wat hij me geeft gaat het steeds beter. Hij leert te praten, en ik leer niet te diepgravend te worden.
Succes.
maandag 29 oktober 2007 om 09:49
Jojootje, mijn vriend weet wel van de problemen die ik op mijn bordje gekregen heb. Hij zal er ook zeker voor open staan om het mij daar over te hebben, en natuurlijk hebben we ook wel wat gedeeld, maar over het algemeen trek ik mij meer terug en probeer er zelf mee te dealen.
Ik wil mij gewoon niet kwetsbaar opstellen op 1 of andere manier, niemand hoeft te zien dat ik ergens verdriet van heb of dat ik ergens moeite mee heb.
Het gekke is dat als iemand mij zegt van `joh, meid, dat is inderdaad niet niks, daar zul je het wel moeilijk mee hebben!` ik dan alles ga bagataliseren, en ga roepen van `ach, welnee joh, eigenlijk valt het best wel mee!`
Heel raar..
Wat je zegt Puk, is denk ik inderdaad wel waar, ergens voel ik het als een inbreuk op mijn privacy als er ineens iemand is die alles van me wil weten, hij MAG ook alles van weten, want ik heb geen geheimen, maar echt heel makkelijk vloeit het er niet uit.
Daar komt ook bij zoals ik al zei dat mijn vriend me nogal kan ondersneeuwen, hij is heel direct en kan een pak melk zuur lullen dus soms kan ik daar gewoon niet tegenop als we bv een discussie ergens over hebben.
Ik heb niet met alle mensen dit probleem, want op mijn werk of in andere omstandigheden kan ik prima mijn mannetje staan, maar hij is voor mij soms net een graadje te hoog gegrepen op dit gebied. Ik klap dan dicht en hij heeft het gevoel dat hij niet te weten komt hoe ik ergens over denk of voel.
Ik zie het overigens ook om mij heen wel eens gebeuren dat mensen moeite hebben om met hem een discussie aan te gaan, omdat hij verbaal gewoon vreselijk sterk is.
Dus het zal ook een beetje een wisselwerking zijn.
Hij heeft ook die ambitie om mij door en door te willen kennen, alles van me te willen weten, en ook niet iedere partner heeft dat denk ik.
Al met al best lastig, maar ik zal er zeker aan werken, mede door jullie tips dus bedankt..
Ik wil mij gewoon niet kwetsbaar opstellen op 1 of andere manier, niemand hoeft te zien dat ik ergens verdriet van heb of dat ik ergens moeite mee heb.
Het gekke is dat als iemand mij zegt van `joh, meid, dat is inderdaad niet niks, daar zul je het wel moeilijk mee hebben!` ik dan alles ga bagataliseren, en ga roepen van `ach, welnee joh, eigenlijk valt het best wel mee!`
Heel raar..
Wat je zegt Puk, is denk ik inderdaad wel waar, ergens voel ik het als een inbreuk op mijn privacy als er ineens iemand is die alles van me wil weten, hij MAG ook alles van weten, want ik heb geen geheimen, maar echt heel makkelijk vloeit het er niet uit.
Daar komt ook bij zoals ik al zei dat mijn vriend me nogal kan ondersneeuwen, hij is heel direct en kan een pak melk zuur lullen dus soms kan ik daar gewoon niet tegenop als we bv een discussie ergens over hebben.
Ik heb niet met alle mensen dit probleem, want op mijn werk of in andere omstandigheden kan ik prima mijn mannetje staan, maar hij is voor mij soms net een graadje te hoog gegrepen op dit gebied. Ik klap dan dicht en hij heeft het gevoel dat hij niet te weten komt hoe ik ergens over denk of voel.
Ik zie het overigens ook om mij heen wel eens gebeuren dat mensen moeite hebben om met hem een discussie aan te gaan, omdat hij verbaal gewoon vreselijk sterk is.
Dus het zal ook een beetje een wisselwerking zijn.
Hij heeft ook die ambitie om mij door en door te willen kennen, alles van me te willen weten, en ook niet iedere partner heeft dat denk ik.
Al met al best lastig, maar ik zal er zeker aan werken, mede door jullie tips dus bedankt..
