Relaties
alle pijlers
praatgraag
maandag 7 april 2008 om 14:41
Hallo allemaal,
Het gaat op het moment niet zo heel geweldig tussen mijn vriend en ik. Ik weet alleen niet zo goed of ik bepaalde dingen van hem kan en mag verwachten of dat ik er mee moet dealen onder het mom van 'dat wist ik toch van te voren'. Vandaar mijn verhaal hier neer te zetten, zodat ik er hopelijk een wat helderder kijk op krijg.
Ik ken mijn vriend nu zo'n 7jaar, sinds een jaar hebben wij een relatie. Waar ik moeite mee heb, is dat hij ontzettend druk kan doen (lees: heel veel praten) Dit vooral in het bijzijn van andere mensen. In mijn ogen heeft hij moeite met andere mensen laten uitpraten, luistert niet altijd naar wat anderen te zeggen hebben, heeft vooral zijn eigen verhaal te vertellen. Ik ken hem niet anders, ik wist dit van te voren, maar nu wij een relatie hebben, is het voor mij niet meer mogelijk om er geen aandacht aan te besteden. Het begint mij te irriteren. Ten eerste omdat ik het gevoel heb dat ik niet de ruimte heb om mijn verhaal te doen. Ten tweede omdat ik zie dat hij zich anders gaat gedragen in bijzijn van anderen. Ik heb dit een aantal weken terug bij hem aangegeven en zijn oplossing is om, als wij ergens zijn, dan maar niet bij mij in de buurt te komen. Tja. Dat is nou ook weer niet wat ik wil. Ik heb dit gevoel lang kunnen negeren, soms vroeg ik hem om anderen ook eens uit te laten praten of 'hallo, ik was aan het praten' enz enz maar nu ik het eenmaal tegen hem gezegd heb in hoeverre dit mij moeilijk valt, valt het voor mij niet meer te negeren.
Mijn vriend voelt zich nu aangevallen door mij, wat ik best begrijp want het is wel een onderdeel van zijn persoonlijkheid, en hij zou geen andere oplossing weten dan dan maar niet meer samen ergens heen te gaan. Ook krijg ik te horen dat hij mij niet tot last wil zijn, dus dan maken we het toch uit? Aan dat soort antwoorden heb ik niet zo veel, dan zou ik helemaal niets kunnen aangeven als de enige oplossing, de relatie verbreken is. Het komt voor hem uit machteloosheid om dat te zeggen, maar ik vind het redelijk kinderachtig. En makkelijk. Even ter indicatie: ik ben niet de enige die vind dat hij soms wel erg veel praat, het is echt een gegeven. Naar alle waarschijnlijkheid heeft hij adhd, maar heeft hier geen diagnose van. Hoewel ik hem geen stempel op wil drukken, vraag ik mij wel af in hoeverre hij iets zou kunnen veranderen aan zijn enorm drukke gedrag (en dat dan met name in het bijzijn van anderen, misschien ook combinatie met onzekerheid..) en in hoeverre ik daarover iets kan en mag zeggen.
Ik zou nog meer willen en kunnen opschrijven, maar het verhaal is zo wel lang genoeg. Het spreekt voor zich dat ik hem niet kwijt wil, ik van hem hou en hem ook niet in zijn totaliteit wil veranderen. Ik wil hem sowieso niet veranderen. Ik vraag alleen van hem om na te denken over dat het soms echt vervelend voor mij kan zijn als hij alle aandacht naar zich toetrekt en ik amper de ruimte heb op zulke momenten. Alleen ben ik bang dat hij dat niet zo ziet.
Alvast bedankt voor het lezen en alle reacties zijn welkom.
Het gaat op het moment niet zo heel geweldig tussen mijn vriend en ik. Ik weet alleen niet zo goed of ik bepaalde dingen van hem kan en mag verwachten of dat ik er mee moet dealen onder het mom van 'dat wist ik toch van te voren'. Vandaar mijn verhaal hier neer te zetten, zodat ik er hopelijk een wat helderder kijk op krijg.
Ik ken mijn vriend nu zo'n 7jaar, sinds een jaar hebben wij een relatie. Waar ik moeite mee heb, is dat hij ontzettend druk kan doen (lees: heel veel praten) Dit vooral in het bijzijn van andere mensen. In mijn ogen heeft hij moeite met andere mensen laten uitpraten, luistert niet altijd naar wat anderen te zeggen hebben, heeft vooral zijn eigen verhaal te vertellen. Ik ken hem niet anders, ik wist dit van te voren, maar nu wij een relatie hebben, is het voor mij niet meer mogelijk om er geen aandacht aan te besteden. Het begint mij te irriteren. Ten eerste omdat ik het gevoel heb dat ik niet de ruimte heb om mijn verhaal te doen. Ten tweede omdat ik zie dat hij zich anders gaat gedragen in bijzijn van anderen. Ik heb dit een aantal weken terug bij hem aangegeven en zijn oplossing is om, als wij ergens zijn, dan maar niet bij mij in de buurt te komen. Tja. Dat is nou ook weer niet wat ik wil. Ik heb dit gevoel lang kunnen negeren, soms vroeg ik hem om anderen ook eens uit te laten praten of 'hallo, ik was aan het praten' enz enz maar nu ik het eenmaal tegen hem gezegd heb in hoeverre dit mij moeilijk valt, valt het voor mij niet meer te negeren.
Mijn vriend voelt zich nu aangevallen door mij, wat ik best begrijp want het is wel een onderdeel van zijn persoonlijkheid, en hij zou geen andere oplossing weten dan dan maar niet meer samen ergens heen te gaan. Ook krijg ik te horen dat hij mij niet tot last wil zijn, dus dan maken we het toch uit? Aan dat soort antwoorden heb ik niet zo veel, dan zou ik helemaal niets kunnen aangeven als de enige oplossing, de relatie verbreken is. Het komt voor hem uit machteloosheid om dat te zeggen, maar ik vind het redelijk kinderachtig. En makkelijk. Even ter indicatie: ik ben niet de enige die vind dat hij soms wel erg veel praat, het is echt een gegeven. Naar alle waarschijnlijkheid heeft hij adhd, maar heeft hier geen diagnose van. Hoewel ik hem geen stempel op wil drukken, vraag ik mij wel af in hoeverre hij iets zou kunnen veranderen aan zijn enorm drukke gedrag (en dat dan met name in het bijzijn van anderen, misschien ook combinatie met onzekerheid..) en in hoeverre ik daarover iets kan en mag zeggen.
Ik zou nog meer willen en kunnen opschrijven, maar het verhaal is zo wel lang genoeg. Het spreekt voor zich dat ik hem niet kwijt wil, ik van hem hou en hem ook niet in zijn totaliteit wil veranderen. Ik wil hem sowieso niet veranderen. Ik vraag alleen van hem om na te denken over dat het soms echt vervelend voor mij kan zijn als hij alle aandacht naar zich toetrekt en ik amper de ruimte heb op zulke momenten. Alleen ben ik bang dat hij dat niet zo ziet.
Alvast bedankt voor het lezen en alle reacties zijn welkom.
maandag 7 april 2008 om 14:49
heb je gezien hoe vaak je het woord IK gebruikt? je denkt, zoals ik het nu zie, alleen maar aan je eigen ongemak...van iets als een praatgrage persoonlijkheid laat je toch niet afhangen of je relatie nog kan slagen of niet?
je vriend zit zo gewoon in elkaar.
toegegeven, zijn reactie is wel een beetje over the top, maar het is logisch dat hij zich aangevallen voelt vind ik...
je vriend zit zo gewoon in elkaar.
toegegeven, zijn reactie is wel een beetje over the top, maar het is logisch dat hij zich aangevallen voelt vind ik...
maandag 7 april 2008 om 14:50
Ik begrijp je probleem ermee, het zou mij ook storen. Het vervelende alleen is dat hij het moet ervaren als een probleem, wil er iets veranderen. Anders probeer jij hem te veranderen en tja, dat werkt niet. Het moet van binnenuit komen. Vindt hij het vervelend dat anderen er ook tegenaan lopen of heeft hij bij iedereen zoiets van: zo ben ik nou eenmaal, graag of niet?
Zou dit een reden voor jou zijn om hier zo geen toekomst in te zien? En heb je dit ook aangekaart? Misschien dat dan de ernst ervan zou doordringen maar dan moet je het wel daadwerkelijk zo voelen.
Zou dit een reden voor jou zijn om hier zo geen toekomst in te zien? En heb je dit ook aangekaart? Misschien dat dan de ernst ervan zou doordringen maar dan moet je het wel daadwerkelijk zo voelen.
maandag 7 april 2008 om 14:56
Ik heb het woordje ik zo vaak gebruikt omdat ik niet voor hem kan spreken en het mijn beleving is. Het grappige is dat het juist gaat over dat mijn vriend alle aandacht naar zich toe trekt in gezelschap, daar komt geen ik, van mijn kant uit, aan te pas. Ik heb lang gedacht er niets over te zeggen, juist omdat hij gewoon zo is, maar in hoeverre moet ik op zo'n moment mijn eigen gevoel dan onderdrukken? Dat is wat IK mij afvraag...
maandag 7 april 2008 om 14:57
maandag 7 april 2008 om 15:03
Heb het altijd moeilijk gevonden dat hij zo veel praat. Maar toen we nog geen relatie hadden was het niet aan mij om daar iets van te vinden of te zeggen. Hoewel ik toentertijd het ook weleens heb vermeld. Hij heeft wel een beetje de instelling 'zo ben ik nu eenmaal' maar aan de andere kant is hij ook supergevoelig. Hij voelt zich snel aangevallen en ik ben bang dat als ik aangeef dat dit toch wel erg in weg staat, hij niet weet wat en hoe en het dan niet meer ziet zitten met mij ofzo...pff tja hij zou het idd echt zelf moeten willen veranderen, ik weet het.
maandag 7 april 2008 om 15:06
Ik zou toch echt zijn gedrag spiegelen. Dus gewoon net doen alsof je luister of ook duizenduitgaanpraten over alles
Herkenbaar voor mij want ik ben ook iemand die het liefst over zichzelf heeft (niemand is toch leuker dan ik haha) maar met de jaren heb ik wel geleerd om naar andere mensen te vragen en te luisteren maar dat heeft tidj gekost.
Herkenbaar voor mij want ik ben ook iemand die het liefst over zichzelf heeft (niemand is toch leuker dan ik haha) maar met de jaren heb ik wel geleerd om naar andere mensen te vragen en te luisteren maar dat heeft tidj gekost.
maandag 7 april 2008 om 15:08
Seintjes geef ik genoeg! Ben 1 grote zendmast haha...Nee, hij heeft het gewoon echt niet door. Zeg ik er daarna nog iets over, zegt hij dat hij er juist op gelet had. Het lijkt wel alsof hij met zijn vele praten een soort van zekerheid wil krijgen; als ik maar genoeg praat dan laat ik andere mensen geen ruimte om iets negatiefs te zeggen of te denken of ? ?
maandag 7 april 2008 om 15:15
O ja anderen...iedereen kent hem zo dus die laten hem wel praten, maar ik heb het er wel eens met zijn goede vriend erover gehad (nog voor wij een relatie hadden) en toen vertelde ik dat hij een speciaal plekje voor mij heeft, maar dat het jammer is dat hij in gezelschap de neiging heeft om anders te gaan doen. Daar was die goede vriend het met mij eens. En ik krijg weleens te horen 'hij is wel druk hè' of 'zal ook niet altijd makkelijk voor je zijn'.
En nee, tegen kritiek kan hij absoluut niet. Hoewel dat ook niet makkelijk is te verwerken, vind ik het niet eerlijk gelijk maar met 'dan maar uitmaken' te lopen gooien. Vind het dan dubbel zo moeilijk iets erover te zeggen.
En nee, tegen kritiek kan hij absoluut niet. Hoewel dat ook niet makkelijk is te verwerken, vind ik het niet eerlijk gelijk maar met 'dan maar uitmaken' te lopen gooien. Vind het dan dubbel zo moeilijk iets erover te zeggen.
maandag 7 april 2008 om 15:17
Ik vind het nogal gemakkelijk om er gelijk een stickertje met ADHD op te plakken als het zo is dat als hij met mensen in aanraking komt, meer gaat praten. Ik weet van mezelf dat ik dat ook doe, maar heb absoluut geen adhd. Als ik weet dat ik allemaal mensen ga zien, dus een drukke verjaardag ofzo met veel mensen die ik niet ken, kan ik daar heel zenuwachtig van worden. En hoewel ik in normale situaties ook heel veel praat, doe ik het dan nog erger. Om mijn onzekerheid te onderdrukken praat ik over van alles en nog wat. Als mijn vriend daar iets van zou zeggen, zou ik zoiets hebben van: meng je zelf maar onder de mensen, het is al moeilijk zat.
Ik merk wel dat ik in andere situaties (bijvoorbeeld als ik mensen een hele tijd niet heb gezien en dus een hoop te vertellen heb of tijdens een verhitte discussie), bewust nadenk wanneer ik begin met praten ofzo, zodat ik mensen uit laat praten. Het kost me verschrikkelijk veel moeite, onderschat dat niet!
Ik denk dat je je vriend gewoon even rustig moet laten wennen aan het idee dat er mensen zijn, en vooral zijn eigen vriendin!, die het onplezierig vinden. Als hij is bijgekomen van het gekrenkte ego, gaat hij er vanzelf over nadenken. Verwacht geen wonderen! Ik hoop dat het zo gaat als bij mij en dat het over een tijdje beter is.
Spreek hem er trouwens ook niet aanvallend op aan en betrek het niet alleen op jezelf, dat maakt het voor hem niet gemakkelijker en dan voelt hij zich helemaal aangevallen! Leg uit hoe je denkt dat het beter werkt, vertel hem wat je opvalt, maar zeg niet dat je je irriteert. Maak geen ruzie en laat hem uitpraten in de discussie om aan te geven hoeveel gemakkelijker dat praat.
Ik merk wel dat ik in andere situaties (bijvoorbeeld als ik mensen een hele tijd niet heb gezien en dus een hoop te vertellen heb of tijdens een verhitte discussie), bewust nadenk wanneer ik begin met praten ofzo, zodat ik mensen uit laat praten. Het kost me verschrikkelijk veel moeite, onderschat dat niet!
Ik denk dat je je vriend gewoon even rustig moet laten wennen aan het idee dat er mensen zijn, en vooral zijn eigen vriendin!, die het onplezierig vinden. Als hij is bijgekomen van het gekrenkte ego, gaat hij er vanzelf over nadenken. Verwacht geen wonderen! Ik hoop dat het zo gaat als bij mij en dat het over een tijdje beter is.
Spreek hem er trouwens ook niet aanvallend op aan en betrek het niet alleen op jezelf, dat maakt het voor hem niet gemakkelijker en dan voelt hij zich helemaal aangevallen! Leg uit hoe je denkt dat het beter werkt, vertel hem wat je opvalt, maar zeg niet dat je je irriteert. Maak geen ruzie en laat hem uitpraten in de discussie om aan te geven hoeveel gemakkelijker dat praat.
maandag 7 april 2008 om 15:25
ik denk dat hij roept "dan maak ik het wel uit" uit onzekerheid, dat hij niet weet wat hij met de situatie aanmoet.
praat eens rustig, op een reflecterende en niet bekritiserene manier met hem...hoe ziet hij zichzelf en zijn drukke gedrag? ziet hij wat het met jou doet? en van daaruit kunnen jullie dan aan de slag.
praat eens rustig, op een reflecterende en niet bekritiserene manier met hem...hoe ziet hij zichzelf en zijn drukke gedrag? ziet hij wat het met jou doet? en van daaruit kunnen jullie dan aan de slag.
maandag 7 april 2008 om 15:25
Ja, dat stickertje adhd, dat vereist nog meer uitleg. Hij heeft in het verleden weleens medicatie gekregen ervoor. Dit werkte voor hem niet omdat hij er paranoide van werd, dacht dat andere mensen over hem praatten enz enz..Naast het vele praten is hij ook erg chaotisch in zijn hoofd. Heb het dus niet zo maar vermeld, maar begrijp dat het wel zo leek.
Ik probeer ook om niet aanvallend te zijn, maar heb soms moeite met mezelf te formuleren. Best frustrerend. Ik hoop in ieder geval dat hij er serieus over na gaat denken.
Ik probeer ook om niet aanvallend te zijn, maar heb soms moeite met mezelf te formuleren. Best frustrerend. Ik hoop in ieder geval dat hij er serieus over na gaat denken.
maandag 7 april 2008 om 15:30
Ja je kan twee dingen doen: het accepteren, hij is nu eenmaal zo, of je er aan blijven ergeren.
in de basis zal hij niet veranderen.
misschien kan hij wel bepaalde dingen leren, maar alleen als hij dat zelf ook echt wil en ziet. maar dat kan je niet afdwingen.
als jet het niet kan accepteren kan je er beter een punt achter zetten
in de basis zal hij niet veranderen.
misschien kan hij wel bepaalde dingen leren, maar alleen als hij dat zelf ook echt wil en ziet. maar dat kan je niet afdwingen.
als jet het niet kan accepteren kan je er beter een punt achter zetten
maandag 7 april 2008 om 15:43
Vana77.Het gaat er ook om hoe ik hem duidelijk kan maken dat het best vervelend voor mij kan zijn. Heb lang gedacht 'zo is hij nu eenmaal', maar als hij met zijn gedrag mij de ruimte niet geeft, in hoeverre lever ik dan iets in? En in hoeverre kan hij een beetje aan mij denken? Ik hoef hem in de basis niet te veranderen. Druk zal hij altijd blijven zijn, maar hij zou wel wat meer kunnen nadenken over de gevolgen van zijn gedrag. Vooral als ik aangeef dat het erg vervelend kan zijn. Dit is de eerste keer dat ik er zo duidelijk over ben geweest dus er is nog een weg te gaan. Ik ga zo naar hem toe en hopelijk komen we een stapje verder. En iets afdwingen zal zeker niet lukken nee..
maandag 7 april 2008 om 17:16
Libra, je kende je vriend al 6 jaar voor je verkering kreeg, en was bekend met zijn drukke gedrag. Zo ben je blijkbaar toch op hem gevallen. Nu jullie eenmaal een relatie hebben, wil je hem ineens veranderen. je zegt dat je hem niet wezenlijk wilt veranderen, maar je wilt wel dat zijn gedrag verandert. Gedrag, waar hij zelf zo te horen weinig problemen mee heeft.
Ten eerste vind ik het niet helemaal eerlijk dat je hem, terwijl je hem al zo lang kent zoals hij is, nu opeens bij wilt schaven. Natuurlijk voelt jouw vriend zich aangevallen!
Daarnaast heb je weinig kans dat hij zijn gedrag verandert, als hij er zelf geen last van heeft en aangeeft zijn gedrag niet te willen veranderen omdat hij wel blij is met zichzelf. Misschien heeft hij er best moeite mee gehad, om zichzelf te accepteren zoals hij is.
In een relatie zal je nu eenmaal moeten accepteren dat je partner trekjes heeft die je minder leuk vindt. Je kunt je daar heel erg aan gaan ergeren, en op die manier de relatie verknoeien, of je kunt het accepteren als iets dat nu eenmaal bij hem hoort. Kun je beide niet, tsja, dan denk ik dat je niet anders kunt dan de relatie be-eindigen, daar je vriend al heeft aangegeven niet te willen veranderen.
Dat je veel 'ik' gebruikt is prima, daarmee hou je het probleem bij jezelf. Maar wellicht dat je ook wat meer 'ik' toe moet voegen in het bedenken van de oplossing. Want het is jouw probleem, niet het zijne.
Ten eerste vind ik het niet helemaal eerlijk dat je hem, terwijl je hem al zo lang kent zoals hij is, nu opeens bij wilt schaven. Natuurlijk voelt jouw vriend zich aangevallen!
Daarnaast heb je weinig kans dat hij zijn gedrag verandert, als hij er zelf geen last van heeft en aangeeft zijn gedrag niet te willen veranderen omdat hij wel blij is met zichzelf. Misschien heeft hij er best moeite mee gehad, om zichzelf te accepteren zoals hij is.
In een relatie zal je nu eenmaal moeten accepteren dat je partner trekjes heeft die je minder leuk vindt. Je kunt je daar heel erg aan gaan ergeren, en op die manier de relatie verknoeien, of je kunt het accepteren als iets dat nu eenmaal bij hem hoort. Kun je beide niet, tsja, dan denk ik dat je niet anders kunt dan de relatie be-eindigen, daar je vriend al heeft aangegeven niet te willen veranderen.
Dat je veel 'ik' gebruikt is prima, daarmee hou je het probleem bij jezelf. Maar wellicht dat je ook wat meer 'ik' toe moet voegen in het bedenken van de oplossing. Want het is jouw probleem, niet het zijne.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 7 april 2008 om 18:31
Even het verhaal vanuit een ander perspectief misschien.
Ik ben er ook zo eentje.
Ik praat niet....ik ratel.
Bij mij niet zo zeer uit onzekerheid, maar gewoon omdat ik graag ALLES met iedereen wil delen
Dodelijk vermoeiend naar het schijnt
Mijn lief houdt zielsveel van me, hij is op me gevallen mede doordat ik zo veel babbel (hij is de rustige van ons twee) maar soms trekt hij het ook slecht.
Hij geeft dat dan gewoon aan, Summer wat denk je, zou je het hele verhaal ook in 10 minuten kunnen vertellen ipv in 2 uur?
En ja....soms wordt het hem echt iets te veel en dan vertrekt tie voor een paar uurtjes naar zolder...
(ff met zijn oren op vakantie zegt tie dan)
En ja, ook ik probeer er op te letten, maar ik vind praten gewoon zo leuk!
Merk wel dat naarmate ik wat ouder word ik zelf ook steeds meer ga zien dat een half woord soms ook genoeg is ipv die hele waterval van woorden.
Maar ik kan je zeggen, veranderen doe je hem niet.
Alleen als hij het zelf gaat zien, DAN gaat er misschien wat veranderen.
Vind het net als sommige anderen wel een beetje vreemd dat je er nu een punt van gaat maken, je kende hem al jaren.
Ik bedoel....je wist waar je aan begon toch?
Ik ben er ook zo eentje.
Ik praat niet....ik ratel.
Bij mij niet zo zeer uit onzekerheid, maar gewoon omdat ik graag ALLES met iedereen wil delen
Dodelijk vermoeiend naar het schijnt
Mijn lief houdt zielsveel van me, hij is op me gevallen mede doordat ik zo veel babbel (hij is de rustige van ons twee) maar soms trekt hij het ook slecht.
Hij geeft dat dan gewoon aan, Summer wat denk je, zou je het hele verhaal ook in 10 minuten kunnen vertellen ipv in 2 uur?
En ja....soms wordt het hem echt iets te veel en dan vertrekt tie voor een paar uurtjes naar zolder...
(ff met zijn oren op vakantie zegt tie dan)
En ja, ook ik probeer er op te letten, maar ik vind praten gewoon zo leuk!
Merk wel dat naarmate ik wat ouder word ik zelf ook steeds meer ga zien dat een half woord soms ook genoeg is ipv die hele waterval van woorden.
Maar ik kan je zeggen, veranderen doe je hem niet.
Alleen als hij het zelf gaat zien, DAN gaat er misschien wat veranderen.
Vind het net als sommige anderen wel een beetje vreemd dat je er nu een punt van gaat maken, je kende hem al jaren.
Ik bedoel....je wist waar je aan begon toch?
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 7 april 2008 om 19:56
Ik wou net hetzelfde zeggen als Summerdance. Ook ik ben een waterval van woorden; gewoon omdat ik graag praat, maar ook omdat ik graag het middelpunt van aandacht ben in gezelschap. Mijn vrienden waarderen deze eigenschap juist erg aan mij en daardoor bepaalt veel praten mijn identiteit. Ik heb van anderen wel eens kritiek gehad. Het gevolg is, dat ik dan in hun gezelschap me heel ongemakkelijk ga voelen, want ik moet me inhouden en stil zijn, waardoor ik dus helemaal niet meer mezelf ben. En je wilt toch juist jezelf kunnen zijn in een relatie? Ik schrijf dit vanuit het gezichtspunt van je vriend: je moet hem echt niet op dit punt willen veranderen; dat zal hem erg ongelukkig maken. Dus mijn advies is: accepteer het of ga op zoek naar een rustige man.
dinsdag 8 april 2008 om 09:45
Mijn ervaring: moeilijk te veranderen. MIjn ex was ook zo. Als hij ergens binnen kwam (of komt, hij is de vader van mijn zoontje dus met feestjes 'hoort hij erbij') dan is gelijk die hele kamer gevuld. En het gaat altijd over hetzelfde: auto's en aanverwanten. Heel vervelend.
Afgelopen zondag was er ook een gebeurtenis waarbij hij aanwezig was en natúúrlijk moest hij even vertellen dat hij 'zijn motorblok in de prak had gereden etc. etc. blablablabla'.
Hij heeft gewoon niet in de gaten dat dat anderen niet interesseert maar ja. Als ik er vroeger iets van zei dan zei hij 'maar ze luisterden toch?' Tja, inderdaad, ze moesten wel, maar zaten vaak om hen heen te kijken om te zien of er iemand anders was om mee te kletsen...
Nu laat ik hem gewoon. Hij zet zichzelf te kakken.
Voor jou de tip: vraag hem eens wat anderen hém te vertellen hadden. Waar de gesprekken over gingen. Waarschijnlijk alleen zijn eigen onderwerpen. Probeer op die manier een gesprek aan te gaan. Dus niet met een bestraffend vingertje: 'jij praat teveel', maar vragend ergens komen.
Succes!
Groetjes,
Carrrie.
Afgelopen zondag was er ook een gebeurtenis waarbij hij aanwezig was en natúúrlijk moest hij even vertellen dat hij 'zijn motorblok in de prak had gereden etc. etc. blablablabla'.
Hij heeft gewoon niet in de gaten dat dat anderen niet interesseert maar ja. Als ik er vroeger iets van zei dan zei hij 'maar ze luisterden toch?' Tja, inderdaad, ze moesten wel, maar zaten vaak om hen heen te kijken om te zien of er iemand anders was om mee te kletsen...
Nu laat ik hem gewoon. Hij zet zichzelf te kakken.
Voor jou de tip: vraag hem eens wat anderen hém te vertellen hadden. Waar de gesprekken over gingen. Waarschijnlijk alleen zijn eigen onderwerpen. Probeer op die manier een gesprek aan te gaan. Dus niet met een bestraffend vingertje: 'jij praat teveel', maar vragend ergens komen.
Succes!
Groetjes,
Carrrie.
dinsdag 8 april 2008 om 09:56
mmmmz ik kan ook zo een ratel zijn. Ben me er zelf echter wel van bewust en vriendjelief mag ook gewoon zeggen dat het even genoeg is.
Bij mij is het ook geen onzekerheid maar mijn hoofd zit gewoon zonder verhalen en die gooi er gewoon maar uit (wel op gepaste momenten hoor)
ik denk niet dat het te veranderen is en als het wel te veranderen is moet hij het echt zelf doen. Als hij zich er namelijk zelf niet aan irriteert zal hij het ook niet veranderen.
Bij mij is het ook geen onzekerheid maar mijn hoofd zit gewoon zonder verhalen en die gooi er gewoon maar uit (wel op gepaste momenten hoor)
ik denk niet dat het te veranderen is en als het wel te veranderen is moet hij het echt zelf doen. Als hij zich er namelijk zelf niet aan irriteert zal hij het ook niet veranderen.
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
dinsdag 8 april 2008 om 10:56
Poezewoes, Summerdance, Bijke..jullie hebben ook wel gelijk. Ik wil hem ook helemaal niet veranderen, ik ken hem idd al jaren zo dus waarom nu opeens een probleem ervan maken? Ik sta nu dichterbij hem..misschien dat dat de reden is. Maar we hebben er gisteren over gepraat en zegt zelf ook te weten dat hij soms te veel praat, maar dat hij niet weet hoe dat te veranderen. Daarbij wilde hij dan ook iets zeggen wat hem weleens lastig valt en dat is dat ik te weinig vertel! haha..is zo, ik heb soms wat moeite met het vertellen van alledaagse dingen, vind het gauw niet interessant genoeg. Dus hebben we afgesproken dat ik wat meer probeer te vertellen en dat hij probeert om soms even adem te halen..Ik was zo gefocust op zijn vele praten dat ik blij ben dat hij ook iets over mij te ´klagen´ had...
dinsdag 8 april 2008 om 11:11
Ik denk dat ik je punt wel begrijp, maar dan van de andere kant. Zelf ben ik ook een echte kletskous, kan eigenlijk heel slecht luisteren naar iemand en praat veel, heel veel.
Een tijdje terug zei mijn vriend tegen me dat hij het irritant vond, ik voelde me natuurlijk aangevallen. Vooral omdat ik ook al zo was toen ik hem leerde kennen, had ik zoiets van: Ja, dat wist je toen ook al.
Ik ben er toen eens goed over na gaan denken, en zijn probleem met mij is niet dat ik zoveel praat, maar meer dat ik slecht luister. Dat is ook irritant en ik heb het nu zelf door. Ik zal nooit een stil typje worden of willen worden, maar dat luisteren, daar kan ik wel aan werken. Dat probeer ik nu dan ook, hoe moeilijk het ook is. (klinkt heel stom, maar zo is het nu eenmaal)
Als ik jou was, zou ik het zo aan je vriend uitleggen. Dat je het gezellig vind dat het zo'n kletskous is, maar dat het fijn zou zijn als hij af en toe ook kan luisteren en anderen uit kan laten praten. Wellicht vat hij het dan iets anders op!
Een tijdje terug zei mijn vriend tegen me dat hij het irritant vond, ik voelde me natuurlijk aangevallen. Vooral omdat ik ook al zo was toen ik hem leerde kennen, had ik zoiets van: Ja, dat wist je toen ook al.
Ik ben er toen eens goed over na gaan denken, en zijn probleem met mij is niet dat ik zoveel praat, maar meer dat ik slecht luister. Dat is ook irritant en ik heb het nu zelf door. Ik zal nooit een stil typje worden of willen worden, maar dat luisteren, daar kan ik wel aan werken. Dat probeer ik nu dan ook, hoe moeilijk het ook is. (klinkt heel stom, maar zo is het nu eenmaal)
Als ik jou was, zou ik het zo aan je vriend uitleggen. Dat je het gezellig vind dat het zo'n kletskous is, maar dat het fijn zou zijn als hij af en toe ook kan luisteren en anderen uit kan laten praten. Wellicht vat hij het dan iets anders op!
