Relaties
alle pijlers
Realitycheck 2.0 nodig: Financiën
vrijdag 15 maart 2024 om 10:02
Hallo allemaal,
Op 28-07-2019 heb ik al een topic hier geplaatst: Realitycheck nodig: Financiën.
Ik weet niet of ik een link kan plaatsen of deze omhoog kan halen, maar de situatie gaat hier dus op door. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vind het erg lastig het kort en bondig uit te leggen..
Intussen ruim 8 jaar een relatie met mijn partner, hij is 13 jaar ouder en heeft 2 volwassen dochters. Ik heb geen kinderen. We hebben het fijn met elkaar en ik ben gelukkig, en ik denk mijn partner ook. Ik ben een prater en een enorme overdenker, te erge overdenker (ook door een 'label' wat ik heb). Ik probeer dit zo goed mogelijk onder controle te houden maar vind het soms lastig en dit kan wel zijn weerslag hebben op de relatie. Mijn partner gaat hier heel fijn mee om gelukkig.
Mijn vriend is alles behalve een prater, vind dit heel lastig en heeft dit absoluut niet van thuis meegekregen. Hij is erg zakelijk en slaat juist dicht bij moeilijke gesprekken. Ondanks deze verschillen hebben we hier toch een fijne middenweg in gevonden.
Financiëel is er een behoorlijk verschil tussen ons. Mijn partner komt uit een erg vermogend gezin en werkt mee in het familiebedrijf. Ik heb het ook leuk voor elkaar, fijne baan en een mooi spaarcentje, maar niet te vergelijken met zijn situatie.
We wonen intussen ongeveer 5 jaar samen in zijn huis. een grote villa die ik nooit of te nimmer zou kunnen betalen. Ik draag elke maand een kleine bijdrage bij zodat ik zelf ook goed kan sparen en zo wat op kan bouwen. mijn partner is royaal met dingen betalen, etentjes etc. maar uit mezelf zorg ik dat het meestal gewoon 50/50 is, maar hij vind het wel fijn om extra dingen voor en met mij te kunnen doen.
Ik had een koopwoning die ik heb verkocht toen we samen gingen wonen, en we hebben toen een samenlevingscontract op laten maken met een testament. Als er iets met mijn partner gebeurd mag ik nog 2 jaar blijven wonen en krijg ik een ruim bedrag (ongeveer 5 X mijn 'vermogen') zodat ik hypotheekvrij een huis zou kunnen kopen. Ik krijg ook de inboedel.
Een mooie royale regeling en mijn partner stond er zo'n beetje op dat hij mijn erfgenaam zou zijn omdat hij de verhoudingen anders wel scheef vond. Ik ben hiermee akkoord gegaan.
En toch... Het zit me niet lekker.
Toen we net samen gingen wonen vond ik het een mooie regeling maar ik merk dat met de jaren ik toch graag samen iets op zou willen bouwen, of in de woning waar we samen ons leven hebben zou mogen blijven wonen.
Een van zijn dochters woont samen en de andere zit in het buitenland, als zij terugkomt gaat ze ook in het familiebedrijf werken en partner is al aan het kijken voor een mooi huis voor haar.
Ik vind dit een erg lastig onderwerp omdat het zo'n gevoelskwestie is, en ik het niet met veel mensen durf en wil bespreken omdat het ook een prive kwestie voor mijn partner is.
Maar ik weet dus niet wat ik met mijn gedachten aan moet en ik merk dat ze steeds negatiever zijn geworden.
Ik heb hier wel met mijn partner over gesproken maar dat gaat zeer moeizaam, hij slaat dicht, word nukkig, vind dat ik niks te klagen heb met deze regeling.
Als ik opper samen iets te kopen kan hij best denigrerend doen over mijn financiële situatie (vind ik) waardoor ik het gevoel krijg dat ik overkom als een golddigger die in zijn villa wil blijven wonen en zelf niks heeft. (mijn gedachten)
Ik heb dit dus laatst na jaren nog een keer aangehaald en dat verliep echt niet fijn, we konden er gewoon niet over praten.
De scheiding met zijn ex is in financiëel opzicht heel vervelend en oneerlijk gelopen (volgens hem) dus dat zal zeker ook zijn weerslag hebben ons verhaal.
Maar goed, partner zegt er vooral zakelijk tegenaan te kijken en dat we het er nog weleens over hebben en that's it...
En ik weet dus niet in hoeverre mijn gedachten waarheid zijn.
en ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben denk ik ook een beetje jaloers op zijn dochters. dat ze het, dankzij de familie en met name mijn partner, zo goed voor elkaar hebben. Mooie huizen, hoeven zich niet druk te maken over de toekomst. en dat ik dus de sleutel van het huis waar partner en ik samen ons leven hebben alsnog bij hun in moet leveren. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoor, maar aan de zijlijn mee mag kijken.
mijn partner vind de regeling die we nou hebben goed omdat er geen gezeur van komt, het onderhoud van het huis te hoog gaat zijn voor mij en het huis eigenlijk ook te groot is om alleen te wonen.
Maar dat verdomde gevoel.
Ik kan overigens wel goed mijn zijn dochters opschieten. we lopen de deur niet plat bij elkaar maar het contact is gewoon fijn. Ook met de rest van zijn familie, en andersom met mijn familie ook.
en ik kom er NIET uit met mijn gedachten.
ik zou willen dat ik het luchtig kon bekijken, we hebben het goed, we hebben het goed geregeld mocht er iets gebeuren en dat ik gewoon blij kan zijn met hoe het gaat.
MAAR
In mijn hoofd ben ik zo boos.. Denk ik dat ik niet belangrijk genoeg ben voor hem, dat ik er niet echt bij hoor etc.. etc.. etc..
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe anderen over deze situatie/regeling denken. Gaan mijn gedachten en gevoel met me aan de haal? Is dit een fijne regeling of is mijn gevoel goed te snappen. Ik weet uiteraard dat alleen wij hier samen uit kunnen komen wat voor ons goed voelt. Maar ik zou het toch fijn vinden wat meningen van anderen te horen..
Op 28-07-2019 heb ik al een topic hier geplaatst: Realitycheck nodig: Financiën.
Ik weet niet of ik een link kan plaatsen of deze omhoog kan halen, maar de situatie gaat hier dus op door. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vind het erg lastig het kort en bondig uit te leggen..
Intussen ruim 8 jaar een relatie met mijn partner, hij is 13 jaar ouder en heeft 2 volwassen dochters. Ik heb geen kinderen. We hebben het fijn met elkaar en ik ben gelukkig, en ik denk mijn partner ook. Ik ben een prater en een enorme overdenker, te erge overdenker (ook door een 'label' wat ik heb). Ik probeer dit zo goed mogelijk onder controle te houden maar vind het soms lastig en dit kan wel zijn weerslag hebben op de relatie. Mijn partner gaat hier heel fijn mee om gelukkig.
Mijn vriend is alles behalve een prater, vind dit heel lastig en heeft dit absoluut niet van thuis meegekregen. Hij is erg zakelijk en slaat juist dicht bij moeilijke gesprekken. Ondanks deze verschillen hebben we hier toch een fijne middenweg in gevonden.
Financiëel is er een behoorlijk verschil tussen ons. Mijn partner komt uit een erg vermogend gezin en werkt mee in het familiebedrijf. Ik heb het ook leuk voor elkaar, fijne baan en een mooi spaarcentje, maar niet te vergelijken met zijn situatie.
We wonen intussen ongeveer 5 jaar samen in zijn huis. een grote villa die ik nooit of te nimmer zou kunnen betalen. Ik draag elke maand een kleine bijdrage bij zodat ik zelf ook goed kan sparen en zo wat op kan bouwen. mijn partner is royaal met dingen betalen, etentjes etc. maar uit mezelf zorg ik dat het meestal gewoon 50/50 is, maar hij vind het wel fijn om extra dingen voor en met mij te kunnen doen.
Ik had een koopwoning die ik heb verkocht toen we samen gingen wonen, en we hebben toen een samenlevingscontract op laten maken met een testament. Als er iets met mijn partner gebeurd mag ik nog 2 jaar blijven wonen en krijg ik een ruim bedrag (ongeveer 5 X mijn 'vermogen') zodat ik hypotheekvrij een huis zou kunnen kopen. Ik krijg ook de inboedel.
Een mooie royale regeling en mijn partner stond er zo'n beetje op dat hij mijn erfgenaam zou zijn omdat hij de verhoudingen anders wel scheef vond. Ik ben hiermee akkoord gegaan.
En toch... Het zit me niet lekker.
Toen we net samen gingen wonen vond ik het een mooie regeling maar ik merk dat met de jaren ik toch graag samen iets op zou willen bouwen, of in de woning waar we samen ons leven hebben zou mogen blijven wonen.
Een van zijn dochters woont samen en de andere zit in het buitenland, als zij terugkomt gaat ze ook in het familiebedrijf werken en partner is al aan het kijken voor een mooi huis voor haar.
Ik vind dit een erg lastig onderwerp omdat het zo'n gevoelskwestie is, en ik het niet met veel mensen durf en wil bespreken omdat het ook een prive kwestie voor mijn partner is.
Maar ik weet dus niet wat ik met mijn gedachten aan moet en ik merk dat ze steeds negatiever zijn geworden.
Ik heb hier wel met mijn partner over gesproken maar dat gaat zeer moeizaam, hij slaat dicht, word nukkig, vind dat ik niks te klagen heb met deze regeling.
Als ik opper samen iets te kopen kan hij best denigrerend doen over mijn financiële situatie (vind ik) waardoor ik het gevoel krijg dat ik overkom als een golddigger die in zijn villa wil blijven wonen en zelf niks heeft. (mijn gedachten)
Ik heb dit dus laatst na jaren nog een keer aangehaald en dat verliep echt niet fijn, we konden er gewoon niet over praten.
De scheiding met zijn ex is in financiëel opzicht heel vervelend en oneerlijk gelopen (volgens hem) dus dat zal zeker ook zijn weerslag hebben ons verhaal.
Maar goed, partner zegt er vooral zakelijk tegenaan te kijken en dat we het er nog weleens over hebben en that's it...
En ik weet dus niet in hoeverre mijn gedachten waarheid zijn.
en ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben denk ik ook een beetje jaloers op zijn dochters. dat ze het, dankzij de familie en met name mijn partner, zo goed voor elkaar hebben. Mooie huizen, hoeven zich niet druk te maken over de toekomst. en dat ik dus de sleutel van het huis waar partner en ik samen ons leven hebben alsnog bij hun in moet leveren. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoor, maar aan de zijlijn mee mag kijken.
mijn partner vind de regeling die we nou hebben goed omdat er geen gezeur van komt, het onderhoud van het huis te hoog gaat zijn voor mij en het huis eigenlijk ook te groot is om alleen te wonen.
Maar dat verdomde gevoel.
Ik kan overigens wel goed mijn zijn dochters opschieten. we lopen de deur niet plat bij elkaar maar het contact is gewoon fijn. Ook met de rest van zijn familie, en andersom met mijn familie ook.
en ik kom er NIET uit met mijn gedachten.
ik zou willen dat ik het luchtig kon bekijken, we hebben het goed, we hebben het goed geregeld mocht er iets gebeuren en dat ik gewoon blij kan zijn met hoe het gaat.
MAAR
In mijn hoofd ben ik zo boos.. Denk ik dat ik niet belangrijk genoeg ben voor hem, dat ik er niet echt bij hoor etc.. etc.. etc..
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe anderen over deze situatie/regeling denken. Gaan mijn gedachten en gevoel met me aan de haal? Is dit een fijne regeling of is mijn gevoel goed te snappen. Ik weet uiteraard dat alleen wij hier samen uit kunnen komen wat voor ons goed voelt. Maar ik zou het toch fijn vinden wat meningen van anderen te horen..
vrijdag 15 maart 2024 om 10:33
Ik vind dat je gelijk hebt.
Je leeft dus je leven zolang je partner er is. Zodra hij komt te overlijden, krijg je een beetje geld mee en dan moet je binnen 2 jaar helemaal uit dat leven zijn verdwenen.
Ja, dat voelt alsof je er niet bij hoort in mijn optiek. Niet belangrijk genoeg. Klopt.
Je leeft dus je leven zolang je partner er is. Zodra hij komt te overlijden, krijg je een beetje geld mee en dan moet je binnen 2 jaar helemaal uit dat leven zijn verdwenen.
Ja, dat voelt alsof je er niet bij hoort in mijn optiek. Niet belangrijk genoeg. Klopt.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 15 maart 2024 om 10:36
Afgezien van de zakelijke regeling, daar kan je iets van vinden of niet
Echoot in je verhaal veel meer door. De angst een golddigger gevonden te worden. De angst te zeuren. Niet durven bespreken.. jouw gevoel dat hij niet genoeg om je geeft
Zijn nurksigheid. Jouw begrip voor zijn gedrag
Ben je wel eens gedoken in waarom jij reageert zoals je reageert?
Echoot in je verhaal veel meer door. De angst een golddigger gevonden te worden. De angst te zeuren. Niet durven bespreken.. jouw gevoel dat hij niet genoeg om je geeft
Zijn nurksigheid. Jouw begrip voor zijn gedrag
Ben je wel eens gedoken in waarom jij reageert zoals je reageert?
vrijdag 15 maart 2024 om 10:40
vrijdag 15 maart 2024 om 10:42
Ze kwám al uit een koophuis.
Ze mag dus niet in dit huis, waar ze nu aan het samenwonen zijn, blijven.
Als hij doodgaat, is het niet de bedoeling dat zij in haar huis blijft wonen, want het is niet háár huis. Het is zíjn huis. En met deze regeling is dat heel erg duidelijk gemaakt. Ze mag hier verblijven, tot hij (13 jaar ouder) komt te overlijden. Dan moet ze wieberen. Uit haar eigen huis, dat niet haar eigen huis is, maar in bruikleen voor haar levenspartner.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 15 maart 2024 om 10:43
een BEETJE geld?Doreia* schreef: ↑15-03-2024 10:33Ik vind dat je gelijk hebt.
Je leeft dus je leven zolang je partner er is. Zodra hij komt te overlijden, krijg je een beetje geld mee en dan moet je binnen 2 jaar helemaal uit dat leven zijn verdwenen.
Ja, dat voelt alsof je er niet bij hoort in mijn optiek. Niet belangrijk genoeg. Klopt.
ze kan 2 jaar in het huis blijven wonen, erft genoeg om hypotheekvrij een huis te kopen én de inboedel?
ik vind het eigenlijk allemaal goed geregeld, en snap niet goed waarom zij zich zo opzij gezet voelt.
en waarom jaloers op de dochters? zij woont nu toch ook mooi en bij overlijden krijgt ze ook een huis.
en vanuit zijn standpunt: hij heeft al eens de ervaring van een vervelende scheiding én komt uit een welgestelde familie.
welgesteld word je niet als je niet je financien strak in de hand houdt, dus op dat vlak is hij allicht ook heel anders opgevoed dan TO.
leef gewoon je leven, en geniet ervan dat je geen financiele zorgen hebt, nu en in de toekomst.
er zijn niet veel mensen die dat kunnen zeggen.
aliva wijzigde dit bericht op 15-03-2024 10:47
30.14% gewijzigd
vrijdag 15 maart 2024 om 10:45
Ik heb eigenlijk de indruk dat jullie het financieel goed geregeld hebben. Jij houdt genoeg over van je salaris om flink te sparen. Als hij zou overlijden krijg je een flink bedrag en heb je twee jaar de tijd om een ander huis te zoeken. In die zin zorgt hij goed voor je, volgens mij. Hij zorgt er op deze manier ook voor dat er geen gedoe komt over de erfenis en dat duidelijk is wat zijn dochters erven.
Gaat het vooral om het gevoel van samen iets hebben? En zo ja, moet dat dan per se een huis zijn? Heb je het gevoel dat de relatie voor hem tijdelijk of voorwaardelijk is?
Gaat het vooral om het gevoel van samen iets hebben? En zo ja, moet dat dan per se een huis zijn? Heb je het gevoel dat de relatie voor hem tijdelijk of voorwaardelijk is?
vrijdag 15 maart 2024 om 10:46
vrijdag 15 maart 2024 om 10:47
Zou zeker hier het gesprek nog eens over aangaan. Dat is erg moeilijk, maar je hebt niet voor niets een rotgevoel over deze situatie.
Ik heb niet in een geheel vergelijkbare situatie gezeten, want mijn partner heeft geen kinderen, en komt niet uit een zeer vermogende familie. Maar we hadden wel tot voor kort een vergelijkbare constructie vwb de situatie als hij zou overlijden. Ik zou dan 2 jaar in het huis mogen blijven en zijn ouderlijk gezin zou daarna de boel mogen bepalen.
Dat vond ik prima voor de eerste jaren dat we samenwoonden, maar inmiddels heb ik hier ook een leven opgebouwd en voel ik me helemaal thuis hier. Ik heb dat ook enkele keren subtiel moeten aankaarten, want mijn partner is niet zo van de botte bijl in dat opzicht. Maar hij zag wel in dat het nu na jaren anders ligt en inmiddels hebben we dingen anders geregeld bij de notaris, naar beider tevredenheid.
Laat je niet afschepen. Het is begrijpelijk dat je partner bepaalde dingen na wil laten aan zijn kinderen bijvoorbeeld. Maar zeker als zij al prima voorzien zijn van een woning e.d. zou het minste wel zijn dat jij eigenaar wordt van jullie woning mocht hij overlijden.
Ik heb niet in een geheel vergelijkbare situatie gezeten, want mijn partner heeft geen kinderen, en komt niet uit een zeer vermogende familie. Maar we hadden wel tot voor kort een vergelijkbare constructie vwb de situatie als hij zou overlijden. Ik zou dan 2 jaar in het huis mogen blijven en zijn ouderlijk gezin zou daarna de boel mogen bepalen.
Dat vond ik prima voor de eerste jaren dat we samenwoonden, maar inmiddels heb ik hier ook een leven opgebouwd en voel ik me helemaal thuis hier. Ik heb dat ook enkele keren subtiel moeten aankaarten, want mijn partner is niet zo van de botte bijl in dat opzicht. Maar hij zag wel in dat het nu na jaren anders ligt en inmiddels hebben we dingen anders geregeld bij de notaris, naar beider tevredenheid.
Laat je niet afschepen. Het is begrijpelijk dat je partner bepaalde dingen na wil laten aan zijn kinderen bijvoorbeeld. Maar zeker als zij al prima voorzien zijn van een woning e.d. zou het minste wel zijn dat jij eigenaar wordt van jullie woning mocht hij overlijden.
vrijdag 15 maart 2024 om 10:47
Je zou misschien liever in een kleinere, goedkopere woning met hem gaan wonen, die van jullie samen is en waar je herinneringen in kunt opbouwen en na zijn dood in zou kunnen blijven wonen?
Het klinkt allemaal heel koud en niet-invoelend, vooral dat jij op stel en sprong je leven opnieuw zou moeten opbouwen zodra hij er niet meer is. En ik bedoel er niet perse mee dat jij meer geld zou moeten krijgen, ik denk dat je dit met geld niet oplost.
Het klinkt allemaal heel koud en niet-invoelend, vooral dat jij op stel en sprong je leven opnieuw zou moeten opbouwen zodra hij er niet meer is. En ik bedoel er niet perse mee dat jij meer geld zou moeten krijgen, ik denk dat je dit met geld niet oplost.
vrijdag 15 maart 2024 om 10:48
Mensen, ik weet niet wat ik lees.
Denk jullie allemaal eens in: het huis waarin je nu woont. Daar mag je in blijven wonen tót je partner overlijdt. En dan begint voor jou de tijd te tikken. Dan heb je, bovenop het verdriet van het overlijden van je partner, 24 maanden de tijd om te verhuizen. Je mag niet in je huis blijven wonen.
Kijk even om je heen in je eigen huis en besef dat je er niet tot JOUW dood mag wonen, maar tot je partners dood.
Ik zou dus graag een regeling wensen waarin je in het huis mag blijven wonen waarin je nu woont.
Denk jullie allemaal eens in: het huis waarin je nu woont. Daar mag je in blijven wonen tót je partner overlijdt. En dan begint voor jou de tijd te tikken. Dan heb je, bovenop het verdriet van het overlijden van je partner, 24 maanden de tijd om te verhuizen. Je mag niet in je huis blijven wonen.
Kijk even om je heen in je eigen huis en besef dat je er niet tot JOUW dood mag wonen, maar tot je partners dood.
Ik zou dus graag een regeling wensen waarin je in het huis mag blijven wonen waarin je nu woont.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 15 maart 2024 om 10:48
Nou, je mag dus dankbaar zijn. Je bent niet gelijkwaardig financieel, maar je bent ook niet gelijkwaardig in de relatie. Hij geeft ruimhartig, en jij ontvangt. Dat is geen gezamenlijkheid, maar je zit in een ondergeschikte positie. Zoals zijn dochters, maar slechter.
Persoonlijk zou ik passen voor een relatie met iemand die ik dankbaar moet zijn. Maar als jij er blij mee bent, dan vooral van genieten. Maar stop dan je gevoel hierover weg. Ik zou hetzelfde gevoel hebben, maar ik zou niet accepteren dat de relatie hier op gebaseerd zou zijn.
Persoonlijk zou ik passen voor een relatie met iemand die ik dankbaar moet zijn. Maar als jij er blij mee bent, dan vooral van genieten. Maar stop dan je gevoel hierover weg. Ik zou hetzelfde gevoel hebben, maar ik zou niet accepteren dat de relatie hier op gebaseerd zou zijn.
vrijdag 15 maart 2024 om 10:51
Ik zou daar dus helemaal niets van hebben, ik woon dan liever ergens anders als ik alleen ben.Doreia* schreef: ↑15-03-2024 10:48Mensen, ik weet niet wat ik lees.
Denk jullie allemaal eens in: het huis waarin je nu woont. Daar mag je in blijven wonen tót je partner overlijdt. En dan begint voor jou de tijd te tikken. Dan heb je, bovenop het verdriet van het overlijden van je partner, 24 maanden de tijd om te verhuizen. Je mag niet in je huis blijven wonen.
Kijk even om je heen in je eigen huis en besef dat je er niet tot JOUW dood mag wonen, maar tot je partners dood.
Ik zou dus graag een regeling wensen waarin je in het huis mag blijven wonen waarin je nu woont.
Maar snap dat anderen dat misschien niet zouden willen.
TO moet daar dan specifiek over gaan hebben idd.
vrijdag 15 maart 2024 om 10:52
Kruipen? Hahaha. Overdrijven is ook een kunst, TO kruip jij voor je partner?Oude_Man_2 schreef: ↑15-03-2024 10:51Ik wel. Geld is kennelijk wat telt. Dat je daarvoor moet kruipen, ach, dat hoort er kennelijk bij.
vrijdag 15 maart 2024 om 10:53
Je raakt je thuis kwijt, mocht er iets met hem gebeuren dan heb je geen thuis meer, van een nieuw huis een thuis maken dat is ook niet maar zo gedaan.
En waar je nu woont is ook alleen een thuis zolang het alles goed gaat maar jij hebt daar geen zeggenschap over, bent van hem afhankelijk.
Sterkte, ik denk dat ik je probleem snap.
En waar je nu woont is ook alleen een thuis zolang het alles goed gaat maar jij hebt daar geen zeggenschap over, bent van hem afhankelijk.
Sterkte, ik denk dat ik je probleem snap.
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
vrijdag 15 maart 2024 om 10:54
je hebt een punt, maar dan moet TO dat ook op deze manier aankaarten.Doreia* schreef: ↑15-03-2024 10:48Mensen, ik weet niet wat ik lees.
Denk jullie allemaal eens in: het huis waarin je nu woont. Daar mag je in blijven wonen tót je partner overlijdt. En dan begint voor jou de tijd te tikken. Dan heb je, bovenop het verdriet van het overlijden van je partner, 24 maanden de tijd om te verhuizen. Je mag niet in je huis blijven wonen.
Kijk even om je heen in je eigen huis en besef dat je er niet tot JOUW dood mag wonen, maar tot je partners dood.
Ik zou dus graag een regeling wensen waarin je in het huis mag blijven wonen waarin je nu woont.
en niet "ik voel me opzij gezet" of "ik krijg minder dan de dochters" of "ik wil samen iets opbouwen/kopen"
maar heel concreet: dit is een heel pijnlijk scenario bij overlijden en ik zou dit punt graag anders zien.
vrijdag 15 maart 2024 om 10:55
Anders lees je de OP gewoon eens wat beter.Lucifee2024 schreef: ↑15-03-2024 10:52Kruipen? Hahaha. Overdrijven is ook een kunst, TO kruip jij voor je partner?
vrijdag 15 maart 2024 om 10:57
en Iets houdt haar tegen, het is slim om daar mee aan de slag te gaanaliva schreef: ↑15-03-2024 10:54je hebt een punt, maar dan moet TO dat ook op deze manier aankaarten.
en niet "ik voel me opzij gezet" of "ik krijg minder dan de dochters" of "ik wil samen iets opbouwen/kopen"
maar heel concreet: dit is een heel pijnlijk scenario bij overlijden en ik zou dit punt graag anders zien.
vrijdag 15 maart 2024 om 10:58
Wij hebben overigens wel iets vast laten leggen, dat wanneer ik de woning zou erven en binnen X jaar wil verkopen, zonder dat daar bijvoorbeeld medische redenen voor zijn, eventuele opbrengsten voor een deel naar de kinderen van broers en zussen gaan. De bedoeling van de woning behouden is namelijk, zodat ik niet weg hoef uit mijn vertrouwde omgeving. Als ik dan ervoor kies die omgeving toch te verlaten, is dat niet voor mijn financiële gewin. Dat klinkt allemaal heel hard en zakelijk, maar zo bekijken wij dit ook. Ik heb mijn eigen testament ook zeer zakelijk benaderd en zo opgesteld, dat ik vrij zeker weet dat niemand ervan profiteert op een manier die ik niet goed zou keuren.
Misschien vindt je partner het een prettig idee om zoiets vast te leggen, en jij hoeft je geen golddigger te voelen. (Hoeft sowieso niet, maar ik snap je ergens wel. Verstand en gevoel gaan soms niet dezelfde kant op.)
Misschien vindt je partner het een prettig idee om zoiets vast te leggen, en jij hoeft je geen golddigger te voelen. (Hoeft sowieso niet, maar ik snap je ergens wel. Verstand en gevoel gaan soms niet dezelfde kant op.)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
