Relaties
alle pijlers
Realitycheck 2.0 nodig: Financiën
vrijdag 15 maart 2024 om 10:02
Hallo allemaal,
Op 28-07-2019 heb ik al een topic hier geplaatst: Realitycheck nodig: Financiën.
Ik weet niet of ik een link kan plaatsen of deze omhoog kan halen, maar de situatie gaat hier dus op door. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vind het erg lastig het kort en bondig uit te leggen..
Intussen ruim 8 jaar een relatie met mijn partner, hij is 13 jaar ouder en heeft 2 volwassen dochters. Ik heb geen kinderen. We hebben het fijn met elkaar en ik ben gelukkig, en ik denk mijn partner ook. Ik ben een prater en een enorme overdenker, te erge overdenker (ook door een 'label' wat ik heb). Ik probeer dit zo goed mogelijk onder controle te houden maar vind het soms lastig en dit kan wel zijn weerslag hebben op de relatie. Mijn partner gaat hier heel fijn mee om gelukkig.
Mijn vriend is alles behalve een prater, vind dit heel lastig en heeft dit absoluut niet van thuis meegekregen. Hij is erg zakelijk en slaat juist dicht bij moeilijke gesprekken. Ondanks deze verschillen hebben we hier toch een fijne middenweg in gevonden.
Financiëel is er een behoorlijk verschil tussen ons. Mijn partner komt uit een erg vermogend gezin en werkt mee in het familiebedrijf. Ik heb het ook leuk voor elkaar, fijne baan en een mooi spaarcentje, maar niet te vergelijken met zijn situatie.
We wonen intussen ongeveer 5 jaar samen in zijn huis. een grote villa die ik nooit of te nimmer zou kunnen betalen. Ik draag elke maand een kleine bijdrage bij zodat ik zelf ook goed kan sparen en zo wat op kan bouwen. mijn partner is royaal met dingen betalen, etentjes etc. maar uit mezelf zorg ik dat het meestal gewoon 50/50 is, maar hij vind het wel fijn om extra dingen voor en met mij te kunnen doen.
Ik had een koopwoning die ik heb verkocht toen we samen gingen wonen, en we hebben toen een samenlevingscontract op laten maken met een testament. Als er iets met mijn partner gebeurd mag ik nog 2 jaar blijven wonen en krijg ik een ruim bedrag (ongeveer 5 X mijn 'vermogen') zodat ik hypotheekvrij een huis zou kunnen kopen. Ik krijg ook de inboedel.
Een mooie royale regeling en mijn partner stond er zo'n beetje op dat hij mijn erfgenaam zou zijn omdat hij de verhoudingen anders wel scheef vond. Ik ben hiermee akkoord gegaan.
En toch... Het zit me niet lekker.
Toen we net samen gingen wonen vond ik het een mooie regeling maar ik merk dat met de jaren ik toch graag samen iets op zou willen bouwen, of in de woning waar we samen ons leven hebben zou mogen blijven wonen.
Een van zijn dochters woont samen en de andere zit in het buitenland, als zij terugkomt gaat ze ook in het familiebedrijf werken en partner is al aan het kijken voor een mooi huis voor haar.
Ik vind dit een erg lastig onderwerp omdat het zo'n gevoelskwestie is, en ik het niet met veel mensen durf en wil bespreken omdat het ook een prive kwestie voor mijn partner is.
Maar ik weet dus niet wat ik met mijn gedachten aan moet en ik merk dat ze steeds negatiever zijn geworden.
Ik heb hier wel met mijn partner over gesproken maar dat gaat zeer moeizaam, hij slaat dicht, word nukkig, vind dat ik niks te klagen heb met deze regeling.
Als ik opper samen iets te kopen kan hij best denigrerend doen over mijn financiële situatie (vind ik) waardoor ik het gevoel krijg dat ik overkom als een golddigger die in zijn villa wil blijven wonen en zelf niks heeft. (mijn gedachten)
Ik heb dit dus laatst na jaren nog een keer aangehaald en dat verliep echt niet fijn, we konden er gewoon niet over praten.
De scheiding met zijn ex is in financiëel opzicht heel vervelend en oneerlijk gelopen (volgens hem) dus dat zal zeker ook zijn weerslag hebben ons verhaal.
Maar goed, partner zegt er vooral zakelijk tegenaan te kijken en dat we het er nog weleens over hebben en that's it...
En ik weet dus niet in hoeverre mijn gedachten waarheid zijn.
en ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben denk ik ook een beetje jaloers op zijn dochters. dat ze het, dankzij de familie en met name mijn partner, zo goed voor elkaar hebben. Mooie huizen, hoeven zich niet druk te maken over de toekomst. en dat ik dus de sleutel van het huis waar partner en ik samen ons leven hebben alsnog bij hun in moet leveren. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoor, maar aan de zijlijn mee mag kijken.
mijn partner vind de regeling die we nou hebben goed omdat er geen gezeur van komt, het onderhoud van het huis te hoog gaat zijn voor mij en het huis eigenlijk ook te groot is om alleen te wonen.
Maar dat verdomde gevoel.
Ik kan overigens wel goed mijn zijn dochters opschieten. we lopen de deur niet plat bij elkaar maar het contact is gewoon fijn. Ook met de rest van zijn familie, en andersom met mijn familie ook.
en ik kom er NIET uit met mijn gedachten.
ik zou willen dat ik het luchtig kon bekijken, we hebben het goed, we hebben het goed geregeld mocht er iets gebeuren en dat ik gewoon blij kan zijn met hoe het gaat.
MAAR
In mijn hoofd ben ik zo boos.. Denk ik dat ik niet belangrijk genoeg ben voor hem, dat ik er niet echt bij hoor etc.. etc.. etc..
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe anderen over deze situatie/regeling denken. Gaan mijn gedachten en gevoel met me aan de haal? Is dit een fijne regeling of is mijn gevoel goed te snappen. Ik weet uiteraard dat alleen wij hier samen uit kunnen komen wat voor ons goed voelt. Maar ik zou het toch fijn vinden wat meningen van anderen te horen..
Op 28-07-2019 heb ik al een topic hier geplaatst: Realitycheck nodig: Financiën.
Ik weet niet of ik een link kan plaatsen of deze omhoog kan halen, maar de situatie gaat hier dus op door. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vind het erg lastig het kort en bondig uit te leggen..
Intussen ruim 8 jaar een relatie met mijn partner, hij is 13 jaar ouder en heeft 2 volwassen dochters. Ik heb geen kinderen. We hebben het fijn met elkaar en ik ben gelukkig, en ik denk mijn partner ook. Ik ben een prater en een enorme overdenker, te erge overdenker (ook door een 'label' wat ik heb). Ik probeer dit zo goed mogelijk onder controle te houden maar vind het soms lastig en dit kan wel zijn weerslag hebben op de relatie. Mijn partner gaat hier heel fijn mee om gelukkig.
Mijn vriend is alles behalve een prater, vind dit heel lastig en heeft dit absoluut niet van thuis meegekregen. Hij is erg zakelijk en slaat juist dicht bij moeilijke gesprekken. Ondanks deze verschillen hebben we hier toch een fijne middenweg in gevonden.
Financiëel is er een behoorlijk verschil tussen ons. Mijn partner komt uit een erg vermogend gezin en werkt mee in het familiebedrijf. Ik heb het ook leuk voor elkaar, fijne baan en een mooi spaarcentje, maar niet te vergelijken met zijn situatie.
We wonen intussen ongeveer 5 jaar samen in zijn huis. een grote villa die ik nooit of te nimmer zou kunnen betalen. Ik draag elke maand een kleine bijdrage bij zodat ik zelf ook goed kan sparen en zo wat op kan bouwen. mijn partner is royaal met dingen betalen, etentjes etc. maar uit mezelf zorg ik dat het meestal gewoon 50/50 is, maar hij vind het wel fijn om extra dingen voor en met mij te kunnen doen.
Ik had een koopwoning die ik heb verkocht toen we samen gingen wonen, en we hebben toen een samenlevingscontract op laten maken met een testament. Als er iets met mijn partner gebeurd mag ik nog 2 jaar blijven wonen en krijg ik een ruim bedrag (ongeveer 5 X mijn 'vermogen') zodat ik hypotheekvrij een huis zou kunnen kopen. Ik krijg ook de inboedel.
Een mooie royale regeling en mijn partner stond er zo'n beetje op dat hij mijn erfgenaam zou zijn omdat hij de verhoudingen anders wel scheef vond. Ik ben hiermee akkoord gegaan.
En toch... Het zit me niet lekker.
Toen we net samen gingen wonen vond ik het een mooie regeling maar ik merk dat met de jaren ik toch graag samen iets op zou willen bouwen, of in de woning waar we samen ons leven hebben zou mogen blijven wonen.
Een van zijn dochters woont samen en de andere zit in het buitenland, als zij terugkomt gaat ze ook in het familiebedrijf werken en partner is al aan het kijken voor een mooi huis voor haar.
Ik vind dit een erg lastig onderwerp omdat het zo'n gevoelskwestie is, en ik het niet met veel mensen durf en wil bespreken omdat het ook een prive kwestie voor mijn partner is.
Maar ik weet dus niet wat ik met mijn gedachten aan moet en ik merk dat ze steeds negatiever zijn geworden.
Ik heb hier wel met mijn partner over gesproken maar dat gaat zeer moeizaam, hij slaat dicht, word nukkig, vind dat ik niks te klagen heb met deze regeling.
Als ik opper samen iets te kopen kan hij best denigrerend doen over mijn financiële situatie (vind ik) waardoor ik het gevoel krijg dat ik overkom als een golddigger die in zijn villa wil blijven wonen en zelf niks heeft. (mijn gedachten)
Ik heb dit dus laatst na jaren nog een keer aangehaald en dat verliep echt niet fijn, we konden er gewoon niet over praten.
De scheiding met zijn ex is in financiëel opzicht heel vervelend en oneerlijk gelopen (volgens hem) dus dat zal zeker ook zijn weerslag hebben ons verhaal.
Maar goed, partner zegt er vooral zakelijk tegenaan te kijken en dat we het er nog weleens over hebben en that's it...
En ik weet dus niet in hoeverre mijn gedachten waarheid zijn.
en ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben denk ik ook een beetje jaloers op zijn dochters. dat ze het, dankzij de familie en met name mijn partner, zo goed voor elkaar hebben. Mooie huizen, hoeven zich niet druk te maken over de toekomst. en dat ik dus de sleutel van het huis waar partner en ik samen ons leven hebben alsnog bij hun in moet leveren. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoor, maar aan de zijlijn mee mag kijken.
mijn partner vind de regeling die we nou hebben goed omdat er geen gezeur van komt, het onderhoud van het huis te hoog gaat zijn voor mij en het huis eigenlijk ook te groot is om alleen te wonen.
Maar dat verdomde gevoel.
Ik kan overigens wel goed mijn zijn dochters opschieten. we lopen de deur niet plat bij elkaar maar het contact is gewoon fijn. Ook met de rest van zijn familie, en andersom met mijn familie ook.
en ik kom er NIET uit met mijn gedachten.
ik zou willen dat ik het luchtig kon bekijken, we hebben het goed, we hebben het goed geregeld mocht er iets gebeuren en dat ik gewoon blij kan zijn met hoe het gaat.
MAAR
In mijn hoofd ben ik zo boos.. Denk ik dat ik niet belangrijk genoeg ben voor hem, dat ik er niet echt bij hoor etc.. etc.. etc..
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe anderen over deze situatie/regeling denken. Gaan mijn gedachten en gevoel met me aan de haal? Is dit een fijne regeling of is mijn gevoel goed te snappen. Ik weet uiteraard dat alleen wij hier samen uit kunnen komen wat voor ons goed voelt. Maar ik zou het toch fijn vinden wat meningen van anderen te horen..
zaterdag 16 maart 2024 om 21:08
zondag 17 maart 2024 om 09:11
Stel het is echt je gevoel TO.
Dan zijn er vanuit jouw berichten eigenlijk twee dingen.
Hij heeft kinderen uit een eerdere relatie waarbij jij moeite hebt ten aanzien van jouw positie. Je vergelijkt je teveel met hen,
En al dat gedoe over na overlijden. Kan dat niet een manier zijn om om te gaan met je angst dat deze relatie ooit weer voorbij kan gaan?
Meest voor de hand liggend is dat je last hebt van de ongelijkwaardigheid dat hij rijk en succesvol is, en jij maar 'gewoontjes' met een 'label'.
Daar gaat geen enkele financiële regeling wat aan veranderen. Blijkbaar vindt hij jou de moeite waard, ondanks dat verschil. Misschien moeilijk te accepteren, maar wie ben jij om te bepalen wie hij leuk vindt?
Dan zijn er vanuit jouw berichten eigenlijk twee dingen.
Hij heeft kinderen uit een eerdere relatie waarbij jij moeite hebt ten aanzien van jouw positie. Je vergelijkt je teveel met hen,
En al dat gedoe over na overlijden. Kan dat niet een manier zijn om om te gaan met je angst dat deze relatie ooit weer voorbij kan gaan?
Meest voor de hand liggend is dat je last hebt van de ongelijkwaardigheid dat hij rijk en succesvol is, en jij maar 'gewoontjes' met een 'label'.
Daar gaat geen enkele financiële regeling wat aan veranderen. Blijkbaar vindt hij jou de moeite waard, ondanks dat verschil. Misschien moeilijk te accepteren, maar wie ben jij om te bepalen wie hij leuk vindt?
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 17 maart 2024 om 09:31
In een testament kan vastgelegd worden dat als de langstlevende het huis wil verkopen de opbrengst eerst naar de kinderen gaat.
zondag 17 maart 2024 om 09:32
Ja, maar dat duurt vaak ontzettend lang. Zeker als de langstlevende partner jonger is.
Ik ken al twee voorbeelden die zelf al waren overleden voor de langstlevende partner. Dan gaat de opbrengst wel door in de lijn (in een geval een totaal niet onderhouden huis, sinds overlijden partner niets meer aan gedaan), maar leuk is anders. Bovendien blijf je dan verbonden met iemand die feitelijk niets van je is.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 17-03-2024 09:35
43.36% gewijzigd
zondag 17 maart 2024 om 12:15
'Wat me vooral verbaasd dat je 5 jaar (!) na oorspronkelijke topic waarin je ook al werd verteld dat je goed achtergelaten wordt, nog steeds zo wrokkig bent. Het is je in 5 jaar niet gelukt om met de feedback die je toen hebt gekregen je denkwijze om te buigen en nog steeds ben je 5 jaar later jaloers. Je noemt jezelf geen golddigger en ik snap best dat het lastig is om met zo'n vermogensverschil om te gaan. Maar je begint met je onterechte jaloezie inmiddels wel over te komen als een golddigger. Je bent simpelweg jaloers op het feit dat je niet met net zo'n gouden lepel in je mond geboren bent als zijn kinderen. Hoe triest is dat.
Als je een bom onder je relatie wilt leggen, ben je op de goede weg. Want als jij mijn partner zou zijn en ik zou jouw gedachten opmerken en je jalouzie op mijn kinderen, dan zou dat mijn liefde wel doen bekoelen. Je bent duidelijk niet de beste versie van jezelf en je komt hierdoor over alsof het je om het geld te doen is. Zo ontzettend onaantrekkelijk.
Echt, pak jezelf bij de kladden en wordt vooral volwassen. Je hebt misschien moeite met inleven, maar je staat gewoonweg niet (!) op dezelfde lijn als zijn kinderen. Ik ben zelf een moeder en de hell mag losbreken, maar mijn kinderen gaan voor. Voor op welke partner dan ook, hoe gek ik ook op hem ben. Ik zal mijn erfenis voor mijn kinderen nooit voor een partner opzij schuiven, als dat niet de man is waarmee ik samen die kinderen heb gekregen en opgevoed. Elke secundaire partner zal moeten accepteren dat er regelingen kunnen ontstaan (naarmate een relatie langer duurt en stabieler is, hoe steviger die regelingen zullen zijn) die welliswaar recht doen aan mijn leven met hem, maar dat ze nooit in de plaats van de erfenis komen.
Ik denk ook dat verreweg de meeste volwassen mensen (die geen golddiggers mentaliteit hebben) dit concept begrijpen en zelfs zullen aanmoedigen. Kinderen op de eerste plek. Dat jij jezelf voelt concurreren met zijn dochters is heel triest, zeker na een topic 5 jaar geleden toen je dezelfde adviezen kreeg. Denk dat het idd het beste is om met jezelf aan de slag te gaan als je relatie je lief is.
Als je een bom onder je relatie wilt leggen, ben je op de goede weg. Want als jij mijn partner zou zijn en ik zou jouw gedachten opmerken en je jalouzie op mijn kinderen, dan zou dat mijn liefde wel doen bekoelen. Je bent duidelijk niet de beste versie van jezelf en je komt hierdoor over alsof het je om het geld te doen is. Zo ontzettend onaantrekkelijk.
Echt, pak jezelf bij de kladden en wordt vooral volwassen. Je hebt misschien moeite met inleven, maar je staat gewoonweg niet (!) op dezelfde lijn als zijn kinderen. Ik ben zelf een moeder en de hell mag losbreken, maar mijn kinderen gaan voor. Voor op welke partner dan ook, hoe gek ik ook op hem ben. Ik zal mijn erfenis voor mijn kinderen nooit voor een partner opzij schuiven, als dat niet de man is waarmee ik samen die kinderen heb gekregen en opgevoed. Elke secundaire partner zal moeten accepteren dat er regelingen kunnen ontstaan (naarmate een relatie langer duurt en stabieler is, hoe steviger die regelingen zullen zijn) die welliswaar recht doen aan mijn leven met hem, maar dat ze nooit in de plaats van de erfenis komen.
Ik denk ook dat verreweg de meeste volwassen mensen (die geen golddiggers mentaliteit hebben) dit concept begrijpen en zelfs zullen aanmoedigen. Kinderen op de eerste plek. Dat jij jezelf voelt concurreren met zijn dochters is heel triest, zeker na een topic 5 jaar geleden toen je dezelfde adviezen kreeg. Denk dat het idd het beste is om met jezelf aan de slag te gaan als je relatie je lief is.
zondag 17 maart 2024 om 12:21
zondag 17 maart 2024 om 12:34
NomenNescio schreef: ↑17-03-2024 12:15'Wat me vooral verbaasd dat je 5 jaar (!) na oorspronkelijke topic waarin je ook al werd verteld dat je goed achtergelaten wordt, nog steeds zo wrokkig bent. Het is je in 5 jaar niet gelukt om met de feedback die je toen hebt gekregen je denkwijze om te buigen en nog steeds ben je 5 jaar later jaloers. Je noemt jezelf geen golddigger en ik snap best dat het lastig is om met zo'n vermogensverschil om te gaan. Maar je begint met je onterechte jaloezie inmiddels wel over te komen als een golddigger. Je bent simpelweg jaloers op het feit dat je niet met net zo'n gouden lepel in je mond geboren bent als zijn kinderen. Hoe triest is dat.
Als je een bom onder je relatie wilt leggen, ben je op de goede weg. Want als jij mijn partner zou zijn en ik zou jouw gedachten opmerken en je jalouzie op mijn kinderen, dan zou dat mijn liefde wel doen bekoelen. Je bent duidelijk niet de beste versie van jezelf en je komt hierdoor over alsof het je om het geld te doen is. Zo ontzettend onaantrekkelijk.
Echt, pak jezelf bij de kladden en wordt vooral volwassen. Je hebt misschien moeite met inleven, maar je staat gewoonweg niet (!) op dezelfde lijn als zijn kinderen. Ik ben zelf een moeder en de hell mag losbreken, maar mijn kinderen gaan voor. Voor op welke partner dan ook, hoe gek ik ook op hem ben. Ik zal mijn erfenis voor mijn kinderen nooit voor een partner opzij schuiven, als dat niet de man is waarmee ik samen die kinderen heb gekregen en opgevoed. Elke secundaire partner zal moeten accepteren dat er regelingen kunnen ontstaan (naarmate een relatie langer duurt en stabieler is, hoe steviger die regelingen zullen zijn) die welliswaar recht doen aan mijn leven met hem, maar dat ze nooit in de plaats van de erfenis komen.
Ik denk ook dat verreweg de meeste volwassen mensen (die geen golddiggers mentaliteit hebben) dit concept begrijpen en zelfs zullen aanmoedigen. Kinderen op de eerste plek. Dat jij jezelf voelt concurreren met zijn dochters is heel triest, zeker na een topic 5 jaar geleden toen je dezelfde adviezen kreeg. Denk dat het idd het beste is om met jezelf aan de slag te gaan als je relatie je lief is.
Mooie post en totaal met je eens!
Live Life to the fullest
zondag 17 maart 2024 om 12:44
Misschien omdat het ook een dom voorstel is? Het is toch een onnozele gedachte om in een ‘minder’ luxe woning (en omgeving) te gaan wonen, puur om het misplaatste gevoel van ongelijkwaardigheid van je partner recht te breien? Daarvoor je huis op te geven waarin je kinderen zijn opgegroeid, zij nog regelmatig komen en ook hun fijne jeugdherinneringen hebben?
Nu wordt hem dus verweten ‘verknocht’ te zijn aan die villa, althans, zo komt de vraag enigszins wel over, maar zou het wel een terecht gevoel van TO zijn als ze zegt dat ze het zo ontzettend erg vindt het huis binnen 2 jaar te moeten verlaten na zijn overlijden?
M.a.w. hij mag niet verknocht zijn aan de villa, maar zij wel?
Live Life to the fullest
zondag 17 maart 2024 om 14:01
Dat kan zeker. Maar dat was niet de situatie waarop ik reageerde. Ik reageerde op een poster die stelde dat kinderen altijd het kindsdeel krijgen
zondag 17 maart 2024 om 14:28
GeweldigWeer schreef: ↑17-03-2024 12:44Misschien omdat het ook een dom voorstel is? Het is toch een onnozele gedachte om in een ‘minder’ luxe woning (en omgeving) te gaan wonen, puur om het misplaatste gevoel van ongelijkwaardigheid van je partner recht te breien? Daarvoor je huis op te geven waarin je kinderen zijn opgegroeid, zij nog regelmatig komen en ook hun fijne jeugdherinneringen hebben?
Nu wordt hem dus verweten ‘verknocht’ te zijn aan die villa, althans, zo komt de vraag enigszins wel over, maar zou het wel een terecht gevoel van TO zijn als ze zegt dat ze het zo ontzettend erg vindt het huis binnen 2 jaar te moeten verlaten na zijn overlijden?
M.a.w. hij mag niet verknocht zijn aan de villa, maar zij wel?
Dat was meer een 'stel dat" (als man het hele verhaal en het nu door TO aangevoerde argument zou kennen).
En natuurlijk zou die man die villa gewoon aan kunnen houden of zijn dochter daar laten wonen.
Het punt is dat TO eerst (misschien al jaren lang) alleen woonde in haar eigen huis. Toen zij ging samenwonen in de villa, kon zij dat huis gewoon achter zich laten.
Maar als man komt te overlijden, dan kan TO (wederom als/dan alleenstaande) het "thuisgevoel" van de villa niet achter zich laten? Zelfs niet als het dan inmiddels al twee jaar geleden is dat man is overleden.
Man 'ziet' waarschijnlijk niet zo veel in dit argument en kapt daarom het gespreksonderwerp af.
zondag 17 maart 2024 om 14:44
Ja dat vond ik ook bijzonder, dat TO haar eigen koopwoning zonder blikken of blozen opgaf toen ze beter kon krijgen. Dus zo gehecht was ze niet aan haar eigen plekje en/of haar eigen onafhankelijkheid door haar eigen woning te gaan verhuren toen ze ging samenwonen.Gebruna schreef: ↑17-03-2024 14:28Dat was meer een 'stel dat" (als man het hele verhaal en het nu door TO aangevoerde argument zou kennen).
En natuurlijk zou die man die villa gewoon aan kunnen houden of zijn dochter daar laten wonen.
Het punt is dat TO eerst (misschien al jaren lang) alleen woonde in haar eigen huis. Toen zij ging samenwonen in de villa, kon zij dat huis gewoon achter zich laten.
Maar als man komt te overlijden, dan kan TO (wederom als/dan alleenstaande) het "thuisgevoel" van de villa niet achter zich laten? Zelfs niet als het dan inmiddels al twee jaar geleden is dat man is overleden.
Man 'ziet' waarschijnlijk niet zo veel in dit argument en kapt daarom het gespreksonderwerp af.
Natuurlijk snap ik dat een upgrade naar een luxe villa zeer aangenaam is maar realistisch gezien kan ze wonen in die villa überhaupt niet betalen als vriend en zijn inkomen wegvallen, ook als er geen dochters in het spel waren.
zondag 17 maart 2024 om 15:49
Een relatie is, financieel gezien, toch eigenlijk nooit gelijkwaardig.
Er is altijd 1 iemand die meer betaalt dan de ander.
Juist daarom zijn er wettelijke regelingen als alimentatie en is het van belang om bij een huwelijk na te gaan of je in gemeenschap van goederen wil trouwen.
Nee, dat zijn geen romantische onderwerpen.
En in dit geval vind ik dat de man het heel correct en ruimhartig heeft geregeld (ook omdat hij een familiebedrijf heeft) en ik snap ook nog wel dat hij hier verder niet over wil discussiëren.
Het is aan TO om te beslissen of ze dit een acceptabele situatie vindt.
Er is altijd 1 iemand die meer betaalt dan de ander.
Juist daarom zijn er wettelijke regelingen als alimentatie en is het van belang om bij een huwelijk na te gaan of je in gemeenschap van goederen wil trouwen.
Nee, dat zijn geen romantische onderwerpen.
En in dit geval vind ik dat de man het heel correct en ruimhartig heeft geregeld (ook omdat hij een familiebedrijf heeft) en ik snap ook nog wel dat hij hier verder niet over wil discussiëren.
Het is aan TO om te beslissen of ze dit een acceptabele situatie vindt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
