Relaties
alle pijlers
Realitycheck 2.0 nodig: Financiën
vrijdag 15 maart 2024 om 10:02
Hallo allemaal,
Op 28-07-2019 heb ik al een topic hier geplaatst: Realitycheck nodig: Financiën.
Ik weet niet of ik een link kan plaatsen of deze omhoog kan halen, maar de situatie gaat hier dus op door. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vind het erg lastig het kort en bondig uit te leggen..
Intussen ruim 8 jaar een relatie met mijn partner, hij is 13 jaar ouder en heeft 2 volwassen dochters. Ik heb geen kinderen. We hebben het fijn met elkaar en ik ben gelukkig, en ik denk mijn partner ook. Ik ben een prater en een enorme overdenker, te erge overdenker (ook door een 'label' wat ik heb). Ik probeer dit zo goed mogelijk onder controle te houden maar vind het soms lastig en dit kan wel zijn weerslag hebben op de relatie. Mijn partner gaat hier heel fijn mee om gelukkig.
Mijn vriend is alles behalve een prater, vind dit heel lastig en heeft dit absoluut niet van thuis meegekregen. Hij is erg zakelijk en slaat juist dicht bij moeilijke gesprekken. Ondanks deze verschillen hebben we hier toch een fijne middenweg in gevonden.
Financiëel is er een behoorlijk verschil tussen ons. Mijn partner komt uit een erg vermogend gezin en werkt mee in het familiebedrijf. Ik heb het ook leuk voor elkaar, fijne baan en een mooi spaarcentje, maar niet te vergelijken met zijn situatie.
We wonen intussen ongeveer 5 jaar samen in zijn huis. een grote villa die ik nooit of te nimmer zou kunnen betalen. Ik draag elke maand een kleine bijdrage bij zodat ik zelf ook goed kan sparen en zo wat op kan bouwen. mijn partner is royaal met dingen betalen, etentjes etc. maar uit mezelf zorg ik dat het meestal gewoon 50/50 is, maar hij vind het wel fijn om extra dingen voor en met mij te kunnen doen.
Ik had een koopwoning die ik heb verkocht toen we samen gingen wonen, en we hebben toen een samenlevingscontract op laten maken met een testament. Als er iets met mijn partner gebeurd mag ik nog 2 jaar blijven wonen en krijg ik een ruim bedrag (ongeveer 5 X mijn 'vermogen') zodat ik hypotheekvrij een huis zou kunnen kopen. Ik krijg ook de inboedel.
Een mooie royale regeling en mijn partner stond er zo'n beetje op dat hij mijn erfgenaam zou zijn omdat hij de verhoudingen anders wel scheef vond. Ik ben hiermee akkoord gegaan.
En toch... Het zit me niet lekker.
Toen we net samen gingen wonen vond ik het een mooie regeling maar ik merk dat met de jaren ik toch graag samen iets op zou willen bouwen, of in de woning waar we samen ons leven hebben zou mogen blijven wonen.
Een van zijn dochters woont samen en de andere zit in het buitenland, als zij terugkomt gaat ze ook in het familiebedrijf werken en partner is al aan het kijken voor een mooi huis voor haar.
Ik vind dit een erg lastig onderwerp omdat het zo'n gevoelskwestie is, en ik het niet met veel mensen durf en wil bespreken omdat het ook een prive kwestie voor mijn partner is.
Maar ik weet dus niet wat ik met mijn gedachten aan moet en ik merk dat ze steeds negatiever zijn geworden.
Ik heb hier wel met mijn partner over gesproken maar dat gaat zeer moeizaam, hij slaat dicht, word nukkig, vind dat ik niks te klagen heb met deze regeling.
Als ik opper samen iets te kopen kan hij best denigrerend doen over mijn financiële situatie (vind ik) waardoor ik het gevoel krijg dat ik overkom als een golddigger die in zijn villa wil blijven wonen en zelf niks heeft. (mijn gedachten)
Ik heb dit dus laatst na jaren nog een keer aangehaald en dat verliep echt niet fijn, we konden er gewoon niet over praten.
De scheiding met zijn ex is in financiëel opzicht heel vervelend en oneerlijk gelopen (volgens hem) dus dat zal zeker ook zijn weerslag hebben ons verhaal.
Maar goed, partner zegt er vooral zakelijk tegenaan te kijken en dat we het er nog weleens over hebben en that's it...
En ik weet dus niet in hoeverre mijn gedachten waarheid zijn.
en ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben denk ik ook een beetje jaloers op zijn dochters. dat ze het, dankzij de familie en met name mijn partner, zo goed voor elkaar hebben. Mooie huizen, hoeven zich niet druk te maken over de toekomst. en dat ik dus de sleutel van het huis waar partner en ik samen ons leven hebben alsnog bij hun in moet leveren. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoor, maar aan de zijlijn mee mag kijken.
mijn partner vind de regeling die we nou hebben goed omdat er geen gezeur van komt, het onderhoud van het huis te hoog gaat zijn voor mij en het huis eigenlijk ook te groot is om alleen te wonen.
Maar dat verdomde gevoel.
Ik kan overigens wel goed mijn zijn dochters opschieten. we lopen de deur niet plat bij elkaar maar het contact is gewoon fijn. Ook met de rest van zijn familie, en andersom met mijn familie ook.
en ik kom er NIET uit met mijn gedachten.
ik zou willen dat ik het luchtig kon bekijken, we hebben het goed, we hebben het goed geregeld mocht er iets gebeuren en dat ik gewoon blij kan zijn met hoe het gaat.
MAAR
In mijn hoofd ben ik zo boos.. Denk ik dat ik niet belangrijk genoeg ben voor hem, dat ik er niet echt bij hoor etc.. etc.. etc..
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe anderen over deze situatie/regeling denken. Gaan mijn gedachten en gevoel met me aan de haal? Is dit een fijne regeling of is mijn gevoel goed te snappen. Ik weet uiteraard dat alleen wij hier samen uit kunnen komen wat voor ons goed voelt. Maar ik zou het toch fijn vinden wat meningen van anderen te horen..
Op 28-07-2019 heb ik al een topic hier geplaatst: Realitycheck nodig: Financiën.
Ik weet niet of ik een link kan plaatsen of deze omhoog kan halen, maar de situatie gaat hier dus op door. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vind het erg lastig het kort en bondig uit te leggen..
Intussen ruim 8 jaar een relatie met mijn partner, hij is 13 jaar ouder en heeft 2 volwassen dochters. Ik heb geen kinderen. We hebben het fijn met elkaar en ik ben gelukkig, en ik denk mijn partner ook. Ik ben een prater en een enorme overdenker, te erge overdenker (ook door een 'label' wat ik heb). Ik probeer dit zo goed mogelijk onder controle te houden maar vind het soms lastig en dit kan wel zijn weerslag hebben op de relatie. Mijn partner gaat hier heel fijn mee om gelukkig.
Mijn vriend is alles behalve een prater, vind dit heel lastig en heeft dit absoluut niet van thuis meegekregen. Hij is erg zakelijk en slaat juist dicht bij moeilijke gesprekken. Ondanks deze verschillen hebben we hier toch een fijne middenweg in gevonden.
Financiëel is er een behoorlijk verschil tussen ons. Mijn partner komt uit een erg vermogend gezin en werkt mee in het familiebedrijf. Ik heb het ook leuk voor elkaar, fijne baan en een mooi spaarcentje, maar niet te vergelijken met zijn situatie.
We wonen intussen ongeveer 5 jaar samen in zijn huis. een grote villa die ik nooit of te nimmer zou kunnen betalen. Ik draag elke maand een kleine bijdrage bij zodat ik zelf ook goed kan sparen en zo wat op kan bouwen. mijn partner is royaal met dingen betalen, etentjes etc. maar uit mezelf zorg ik dat het meestal gewoon 50/50 is, maar hij vind het wel fijn om extra dingen voor en met mij te kunnen doen.
Ik had een koopwoning die ik heb verkocht toen we samen gingen wonen, en we hebben toen een samenlevingscontract op laten maken met een testament. Als er iets met mijn partner gebeurd mag ik nog 2 jaar blijven wonen en krijg ik een ruim bedrag (ongeveer 5 X mijn 'vermogen') zodat ik hypotheekvrij een huis zou kunnen kopen. Ik krijg ook de inboedel.
Een mooie royale regeling en mijn partner stond er zo'n beetje op dat hij mijn erfgenaam zou zijn omdat hij de verhoudingen anders wel scheef vond. Ik ben hiermee akkoord gegaan.
En toch... Het zit me niet lekker.
Toen we net samen gingen wonen vond ik het een mooie regeling maar ik merk dat met de jaren ik toch graag samen iets op zou willen bouwen, of in de woning waar we samen ons leven hebben zou mogen blijven wonen.
Een van zijn dochters woont samen en de andere zit in het buitenland, als zij terugkomt gaat ze ook in het familiebedrijf werken en partner is al aan het kijken voor een mooi huis voor haar.
Ik vind dit een erg lastig onderwerp omdat het zo'n gevoelskwestie is, en ik het niet met veel mensen durf en wil bespreken omdat het ook een prive kwestie voor mijn partner is.
Maar ik weet dus niet wat ik met mijn gedachten aan moet en ik merk dat ze steeds negatiever zijn geworden.
Ik heb hier wel met mijn partner over gesproken maar dat gaat zeer moeizaam, hij slaat dicht, word nukkig, vind dat ik niks te klagen heb met deze regeling.
Als ik opper samen iets te kopen kan hij best denigrerend doen over mijn financiële situatie (vind ik) waardoor ik het gevoel krijg dat ik overkom als een golddigger die in zijn villa wil blijven wonen en zelf niks heeft. (mijn gedachten)
Ik heb dit dus laatst na jaren nog een keer aangehaald en dat verliep echt niet fijn, we konden er gewoon niet over praten.
De scheiding met zijn ex is in financiëel opzicht heel vervelend en oneerlijk gelopen (volgens hem) dus dat zal zeker ook zijn weerslag hebben ons verhaal.
Maar goed, partner zegt er vooral zakelijk tegenaan te kijken en dat we het er nog weleens over hebben en that's it...
En ik weet dus niet in hoeverre mijn gedachten waarheid zijn.
en ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben denk ik ook een beetje jaloers op zijn dochters. dat ze het, dankzij de familie en met name mijn partner, zo goed voor elkaar hebben. Mooie huizen, hoeven zich niet druk te maken over de toekomst. en dat ik dus de sleutel van het huis waar partner en ik samen ons leven hebben alsnog bij hun in moet leveren. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoor, maar aan de zijlijn mee mag kijken.
mijn partner vind de regeling die we nou hebben goed omdat er geen gezeur van komt, het onderhoud van het huis te hoog gaat zijn voor mij en het huis eigenlijk ook te groot is om alleen te wonen.
Maar dat verdomde gevoel.
Ik kan overigens wel goed mijn zijn dochters opschieten. we lopen de deur niet plat bij elkaar maar het contact is gewoon fijn. Ook met de rest van zijn familie, en andersom met mijn familie ook.
en ik kom er NIET uit met mijn gedachten.
ik zou willen dat ik het luchtig kon bekijken, we hebben het goed, we hebben het goed geregeld mocht er iets gebeuren en dat ik gewoon blij kan zijn met hoe het gaat.
MAAR
In mijn hoofd ben ik zo boos.. Denk ik dat ik niet belangrijk genoeg ben voor hem, dat ik er niet echt bij hoor etc.. etc.. etc..
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe anderen over deze situatie/regeling denken. Gaan mijn gedachten en gevoel met me aan de haal? Is dit een fijne regeling of is mijn gevoel goed te snappen. Ik weet uiteraard dat alleen wij hier samen uit kunnen komen wat voor ons goed voelt. Maar ik zou het toch fijn vinden wat meningen van anderen te horen..
zaterdag 16 maart 2024 om 15:38
WTF ongelofelijk! Ook toen dezelfde antwoorden. TO zit vast in een enorme groef.
zaterdag 16 maart 2024 om 15:38
WTF ongelofelijk! Ook toen dezelfde antwoorden. TO zit vast in een enorme groef.
zaterdag 16 maart 2024 om 15:40
Natuurlijk niet. En dat kan ook helemaal niet, de dochters hebben recht op hun kindsdeelnerdopviva schreef: ↑16-03-2024 14:36En ik ben in shock dat zoveel mensen het prima vinden om de dochters over te slaan en alles te geven aan de nieuwe partner. Zouden jullie dat echt doen? Je nieuwe partner volledig erfgenaam maken (inclusief bezittingen die al jaren in de familie zijn) en je kinderen niets geven?
zaterdag 16 maart 2024 om 16:07
Zou grappig zijn als man zou zeggen: oké we gaan het anders doen:
We verscheuren alle oude afspraken. Zoek jij maar een huis dat wij allebei 50/50 kunnen betalen én waarbij jij mij voor de helft kan uitkopen als de relatie spaak loopt. Verder op geen enkele manier elkaars erfgenaam zijn; alles wat we tot nu hebben blijft in onze eigen families.
Dan blijft alles wat man had (én alle rechten van de dochters) in zijn familie.
En TO heeft precies wat zij wil: samen met hem in een huis wonen dat zij allebei kunnen betalen. Volkomen gelijkwaardig.
Nichtjes van TO erven van TO.
TO heeft dan volle kans op het zo gewenste echte thuis "gevoel".
Dan klopt alles dus wél volgens TO.
Maar iets zegt mij dat dit nou ook weer niet de bedoeling is....
In 2019 beviel de afspraak eigenlijk haar al niet en nu, vijf jaar later, probeert TO nog maar eens het 'gelijk' aan haar kant te krijgen.
Nu op basis van "gevoel", want daar kan je met argumenten niet tegenop. Sterker nog, je kan het omdraaien en zeggen dat man zo'n moeite heeft om over zijn emoties te praten en hij dus eigenlijk in therapie zou moeten gaan. Brrrr!
We verscheuren alle oude afspraken. Zoek jij maar een huis dat wij allebei 50/50 kunnen betalen én waarbij jij mij voor de helft kan uitkopen als de relatie spaak loopt. Verder op geen enkele manier elkaars erfgenaam zijn; alles wat we tot nu hebben blijft in onze eigen families.
Dan blijft alles wat man had (én alle rechten van de dochters) in zijn familie.
En TO heeft precies wat zij wil: samen met hem in een huis wonen dat zij allebei kunnen betalen. Volkomen gelijkwaardig.
Nichtjes van TO erven van TO.
TO heeft dan volle kans op het zo gewenste echte thuis "gevoel".
Dan klopt alles dus wél volgens TO.
Maar iets zegt mij dat dit nou ook weer niet de bedoeling is....
In 2019 beviel de afspraak eigenlijk haar al niet en nu, vijf jaar later, probeert TO nog maar eens het 'gelijk' aan haar kant te krijgen.
Nu op basis van "gevoel", want daar kan je met argumenten niet tegenop. Sterker nog, je kan het omdraaien en zeggen dat man zo'n moeite heeft om over zijn emoties te praten en hij dus eigenlijk in therapie zou moeten gaan. Brrrr!
zaterdag 16 maart 2024 om 16:19
Ik vermoed dat een groot deel van het probleem zit in het feit dat TO geen kinderen heeft en zich dus ook niet voor kan stellen hoe je als ouder voor je kinderen wil zorgen, ook als ze al lang en breed volwassen zijn. Er is waarschijnlijk niet zo’n groot leeftijdsverschil tussen TO en de dochters en TO is jaloers. It’s as simple as that
zaterdag 16 maart 2024 om 16:21
Waarom zou hij ver beneden zijn stand gaan wonen enkel omdat TO issues heeft? Zij kan nu haar spaargeld laten groeien en in weelde leven. Bovendien zal hij zijn familielandgoed niet verkopen maar in de familie houden.
5 Jaar geleden was voor de corona- en energiecrisis. Wellicht heeft man ook wel geld vrij moeten maken voor het familiebedrijf in de afgelopen paar jaar.
zaterdag 16 maart 2024 om 16:25
Die villa kan hij toch gewoon aanhouden als hij met TO in hun gezamenlijke huis of appartement gaat wonen?
Is voor hem misschien ook wel een leuk avontuur als in "anders dan anders".
De villa daar kan dan voorlopig die ene dochter in die terugkomt uit het buitenland en waar man een huis voor ging zoeken. Of de villa kan in de verhuur of B&B.
TO wil verder niets, het gaat niet om het geld. Zij wil alleen dat "thuisgevoel". En gelijkwaardigheid.
zaterdag 16 maart 2024 om 16:39
Waarom zou hij? Hij heeft een prachtig huis voorzien van alle comfort en waarschijnlijk een mooie tuin. Dan ga je toch niet in een rijtjeshuis zitten?Gebruna schreef: ↑16-03-2024 16:25Die villa kan hij toch gewoon aanhouden als hij met TO in hun gezamenlijke huis of appartement gaat wonen?
Is voor hem misschien ook wel een leuk avontuur als in "anders dan anders".
De villa daar kan dan voorlopig die ene dochter in die terugkomt uit het buitenland en waar man een huis voor ging zoeken. Of de villa kan in de verhuur of B&B.
TO wil verder niets, het gaat niet om het geld. Zij wil alleen dat "thuisgevoel". En gelijkwaardigheid.
Als die man dit topic onder ogen zou krijgen zegt ie wellicht wel dat ze op mag hoepelen en dan is er geen riante erfenis meer in het vooruitzicht.
zaterdag 16 maart 2024 om 16:45
Niet als er een langstlevende testament is.
Even nuanceren. Ook met een langstlevende testament erven de kinderen, maar houdt de partner het vruchtgebruik. De kinderen hebben een vordering op de langstlevende partner. Partner kan met de erfenis doen wat ze wil.
nerdopviva wijzigde dit bericht op 16-03-2024 16:51
34.82% gewijzigd
zaterdag 16 maart 2024 om 16:48
Dubois schreef: ↑16-03-2024 16:39Waarom zou hij? Hij heeft een prachtig huis voorzien van alle comfort en waarschijnlijk een mooie tuin. Dan ga je toch niet in een rijtjeshuis zitten?
Als die man dit topic onder ogen zou krijgen zegt ie wellicht wel dat ze op mag hoepelen en dan is er geen riante erfenis meer in het vooruitzicht.
Alle kans dat die man veel werkt en dat het hem weinig kan schelen om "onder zijn stand" te wonen. En hij hoeft er die villa niet voor op te geven, dus dat scheelt natuurlijk wel. Misschien doet man dat wel uit echte liefde voor TO en/of ziet hij de humor er wel van in om dat voor te stellen als zij er nog eens over begint.
Het zou voor TO wel de ultieme Realitycheck 2.0 zijn waar zij om vraagt.
zaterdag 16 maart 2024 om 16:53
Als hij veel werkt is het wel lekker om thuis even de sauna en zwembad in te kunnen springen en voor de openhaard zn krantje te kunnen lezen.Gebruna schreef: ↑16-03-2024 16:48Alle kans dat die man veel werkt en dat het hem weinig kan schelen om "onder zijn stand" te wonen. En hij hoeft er die villa niet voor op te geven, dus dat scheelt natuurlijk wel. Misschien doet man dat wel uit echte liefde voor TO en/of ziet hij de humor er wel van in om dat voor te stellen als zij er nog eens over begint.
Het zou voor TO wel de ultieme Realitycheck 2.0 zijn waar zij om vraagt.
Ik zou dan eerder een 50/50 vakantiehuis als investering nemen.
zaterdag 16 maart 2024 om 17:06
Dit alles is op te lossen door jou vruchtgebruik van de woning te geven bij overlijden.
https://www.erfwijzer.nl/vruchtgebruik-testament.html
Hij kan dan de woning aan zijn kinderen nalaten, maar jij mag er dan blijven wonen
https://www.erfwijzer.nl/vruchtgebruik-testament.html
Hij kan dan de woning aan zijn kinderen nalaten, maar jij mag er dan blijven wonen
zaterdag 16 maart 2024 om 17:09
Dan hebben de kinderen niet de lusten maar wel de lasten. Als hij verstandig is (en zo komt hij tot nu toe op me over) dan begint hij hier niet aan.lila01 schreef: ↑16-03-2024 17:06Dit alles is op te lossen door jou vruchtgebruik van de woning te geven bij overlijden.
https://www.erfwijzer.nl/vruchtgebruik-testament.html
Hij kan dan de woning aan zijn kinderen nalaten, maar jij mag er dan blijven wonen
zaterdag 16 maart 2024 om 17:33
Inderdaad. En t.z.t. met een half miljoen euro op de bank, kan TO prima zelf haar broek ophouden. Dat ze dat niet wil, is een tweede. Maar daar hoeven die kinderen niet voor op te draaien. Maar door haar jaloezie wil TO dat maar niet inzien.
zaterdag 16 maart 2024 om 17:42
Ja dat zou kunnen maar daar heeft men niet voor gekozen en waarom zouden ze ook? Dat huis is niet van TO het is van hem en zijn familie en zijn dochters hebben gewoon recht op de erfenis. Logisch ook dat ze niet hoeven te wachten tot hun (veel jongere) stiefmoeder het loodje legt. En bizar en schandalig dat TO dit al vijf jaar aanhangig maakt. Alsof ze erop zit te wachten, op dat geld. TO praat het goed door te zeggen dat ze het ‘gevoel’ heeft en dat dat wel iets zegt, maar laat ik het zo zeggen: gevoel is geen waarschuwing dat er iets niet klopt, het is een oorzaak van alles dat in je eigen hoofd gebeurt: verwachting, ervaring, hormonen, gedachten, andere gevoelens et cetera.nerdopviva schreef: ↑16-03-2024 16:45Niet als er een langstlevende testament is.
Even nuanceren. Ook met een langstlevende testament erven de kinderen, maar houdt de partner het vruchtgebruik. De kinderen hebben een vordering op de langstlevende partner. Partner kan met de erfenis doen wat ze wil.
zaterdag 16 maart 2024 om 17:52
Wow. Als ik mijn dagboek van vijf jaar terug lees lach ik altijd vertederd maar dit is gewoon tot op de letter exact dezelfde klacht 
Als ik die man was en ik las dit dagboek zou ik serieuze golddigger vibes krijgen.
Echt nooit levenslang vruchtgebruik van een kapitale villa geven aan zo'n persoon, de ellende voor de nabestaanden is niet te overzien.
Als ik die man was en ik las dit dagboek zou ik serieuze golddigger vibes krijgen.
Echt nooit levenslang vruchtgebruik van een kapitale villa geven aan zo'n persoon, de ellende voor de nabestaanden is niet te overzien.
zaterdag 16 maart 2024 om 18:10
Dit is in de praktijk echt vooral gedoe voor de nabestaanden. Bovendien komt het geld dan niet vrij.lila01 schreef: ↑16-03-2024 17:06Dit alles is op te lossen door jou vruchtgebruik van de woning te geven bij overlijden.
https://www.erfwijzer.nl/vruchtgebruik-testament.html
Hij kan dan de woning aan zijn kinderen nalaten, maar jij mag er dan blijven wonen
zaterdag 16 maart 2024 om 18:23
Nee hoor, dat is niet altijd het geval. Dat was vroeger wel zo. Maar oud geld zit vaak ook in stenen, bedrijven, en hulp inkopen is ontzettend duur. Je moet dat geld er dan wel voor op je rekening hebben staan
zaterdag 16 maart 2024 om 19:02
Nogmaals bedankt voor de reacties, ook al zijn ze soms een beetje pijnlijk om te lezen, het is wel een eye-opener voor me.
Ik heb ook benadrukt dat het mijn gevoel is, wat ik zelf ook heel vervelend vind dat ik het zo heb. En helaas is dit voor mij niet zo makkelijk op te lossen.. Ik zou dan ook heel graag willen dat ik die nare gedachten kon ombuigen.
Verder ben ik echt niet zo'n vervelend mens, en hebben we een fijne relatie en heeft mijn partner op andere (emotionele) vlakken echt wel veel aan me.
De grote les die ik uit dit topic haal is dat ik inderdaad aan mezelf moet gaan werken en zal daar gepaste hulp voor gaan zoeken.
Ik heb ook benadrukt dat het mijn gevoel is, wat ik zelf ook heel vervelend vind dat ik het zo heb. En helaas is dit voor mij niet zo makkelijk op te lossen.. Ik zou dan ook heel graag willen dat ik die nare gedachten kon ombuigen.
Verder ben ik echt niet zo'n vervelend mens, en hebben we een fijne relatie en heeft mijn partner op andere (emotionele) vlakken echt wel veel aan me.
De grote les die ik uit dit topic haal is dat ik inderdaad aan mezelf moet gaan werken en zal daar gepaste hulp voor gaan zoeken.
zaterdag 16 maart 2024 om 19:04
Families met ´oud geld´ hebben in de loop der geschiedenis echt wel e.e.a. geleerd c.q. (veel) leergeld betaald. En zeker wanneer een deel van het familiekapitaal in een familiebedrijf zit, is men doorgaans erg zorgvuldig.
Familiekapitaal "mag" meestal niet verbrast worden door de volgende generatie, maar wordt doorgaans goed beheerd om van generatie op generatie over te gaan, of om in het bedrijf van de familie te investeren als dan nodig of wenselijk is.
Dus die maken gewoon goede afspraken met 'de vriendin van één van de gescheiden broers uit het familiebedrijf' (die ook niet de moeder is van de erfopvolgers). En, zoals in dit geval, vaak ook heel erg netjes.
Maar wel 'veilig' v.w.b. het familiekapitaal of -bedrijf.
Men is zich heus wel goed bewust van de verschillen met mensen die uit een hele andere (geld) omgeving komen. Niet perse als 'slechter' maar zij zullen ook weer geen onnodige risico's nemen als het aankomt op (behouden van) het bedrijf of het familiekapitaal vanwege het ontbreken van het gewenste "thuisgevoel" (want geen eigendom) van de vriendin van één van de broers die pas in diens leven is gekomen toen de kinderen al volwassen waren.
Voor zover mij bekend geldt in die kringen (en eigenlijk voor wel meer erg vermogende mensen) ook dat je er altijd voor moet zorgen dat je (ja, ook voor een partner) te allen tijde "levend méér waard moet zijn dan dood".
Naarmate de (financiële) belangen groter zijn en/of meer mensen treffen, zal je duidelijke afspraken moeten maken.
Welnu, dat heeft de partner van TO m.i. gedaan. Tijdig. En heel netjes geregeld.
Dit is geen standaard samenwoon-situatie van "zal ik wel/niet meebetalen aan de rente/aflossing of de g/w/l/ nota en is dat dan wel gelijkwaardig qua opbouwen van bezit".
Als TO zoiets wil, kan zij uit deze relatie stappen en met een andere man iets opbouwen; ik neem aan dat zij niet wordt gegijzeld in die villa.
En dat man niet zwicht voor het (bij gebrek aan echte argumenten) "gevoels" argument dat TO nu aanvoert, zegt m.i. helemaal niets over of hij wel/niet over zijn emoties kan praten.
Familiekapitaal "mag" meestal niet verbrast worden door de volgende generatie, maar wordt doorgaans goed beheerd om van generatie op generatie over te gaan, of om in het bedrijf van de familie te investeren als dan nodig of wenselijk is.
Dus die maken gewoon goede afspraken met 'de vriendin van één van de gescheiden broers uit het familiebedrijf' (die ook niet de moeder is van de erfopvolgers). En, zoals in dit geval, vaak ook heel erg netjes.
Maar wel 'veilig' v.w.b. het familiekapitaal of -bedrijf.
Men is zich heus wel goed bewust van de verschillen met mensen die uit een hele andere (geld) omgeving komen. Niet perse als 'slechter' maar zij zullen ook weer geen onnodige risico's nemen als het aankomt op (behouden van) het bedrijf of het familiekapitaal vanwege het ontbreken van het gewenste "thuisgevoel" (want geen eigendom) van de vriendin van één van de broers die pas in diens leven is gekomen toen de kinderen al volwassen waren.
Voor zover mij bekend geldt in die kringen (en eigenlijk voor wel meer erg vermogende mensen) ook dat je er altijd voor moet zorgen dat je (ja, ook voor een partner) te allen tijde "levend méér waard moet zijn dan dood".
Naarmate de (financiële) belangen groter zijn en/of meer mensen treffen, zal je duidelijke afspraken moeten maken.
Welnu, dat heeft de partner van TO m.i. gedaan. Tijdig. En heel netjes geregeld.
Dit is geen standaard samenwoon-situatie van "zal ik wel/niet meebetalen aan de rente/aflossing of de g/w/l/ nota en is dat dan wel gelijkwaardig qua opbouwen van bezit".
Als TO zoiets wil, kan zij uit deze relatie stappen en met een andere man iets opbouwen; ik neem aan dat zij niet wordt gegijzeld in die villa.
En dat man niet zwicht voor het (bij gebrek aan echte argumenten) "gevoels" argument dat TO nu aanvoert, zegt m.i. helemaal niets over of hij wel/niet over zijn emoties kan praten.
zaterdag 16 maart 2024 om 19:04
Nou, tot over vijf jaar dan maar weer!Badoo79 schreef: ↑16-03-2024 19:02Nogmaals bedankt voor de reacties, ook al zijn ze soms een beetje pijnlijk om te lezen, het is wel een eye-opener voor me.
Ik heb ook benadrukt dat het mijn gevoel is, wat ik zelf ook heel vervelend vind dat ik het zo heb. En helaas is dit voor mij niet zo makkelijk op te lossen.. Ik zou dan ook heel graag willen dat ik die nare gedachten kon ombuigen.
Verder ben ik echt niet zo'n vervelend mens, en hebben we een fijne relatie en heeft mijn partner op andere (emotionele) vlakken echt wel veel aan me.
De grote les die ik uit dit topic haal is dat ik inderdaad aan mezelf moet gaan werken en zal daar gepaste hulp voor gaan zoeken.
zaterdag 16 maart 2024 om 19:10
Je zult je moeten beseffen dat een samengesteld gezin nooit volledig gelijkwaardig zal worden. En dat het niet te vergelijken is met een kerngezin. Hoe sommige mensen ook hun best doen. Kinderen zijn er voor het leven. Bij een partner hoeft dat niet het geval te zijn.
To heeft een zeer riante regeling. Zeker gezien het feit dat ze zelf een totaal andere uitgangspositie heeft.
Deze man zorgt ervoor dat de erfenis na zijn overlijden niet jarenlang voort hoeft te duren. Maar alles binnen 2 jaar wordt afgehandeld waarbij alle partijen netjes en volgens vooraf duidelijke richtlijnen worden afgehandeld. Iedereen kan verder met zijn leven. Wel zo prettig.
To heeft een zeer riante regeling. Zeker gezien het feit dat ze zelf een totaal andere uitgangspositie heeft.
Deze man zorgt ervoor dat de erfenis na zijn overlijden niet jarenlang voort hoeft te duren. Maar alles binnen 2 jaar wordt afgehandeld waarbij alle partijen netjes en volgens vooraf duidelijke richtlijnen worden afgehandeld. Iedereen kan verder met zijn leven. Wel zo prettig.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
