Relaties
alle pijlers
Realitycheck 2.0 nodig: Financiën
vrijdag 15 maart 2024 om 10:02
Hallo allemaal,
Op 28-07-2019 heb ik al een topic hier geplaatst: Realitycheck nodig: Financiën.
Ik weet niet of ik een link kan plaatsen of deze omhoog kan halen, maar de situatie gaat hier dus op door. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vind het erg lastig het kort en bondig uit te leggen..
Intussen ruim 8 jaar een relatie met mijn partner, hij is 13 jaar ouder en heeft 2 volwassen dochters. Ik heb geen kinderen. We hebben het fijn met elkaar en ik ben gelukkig, en ik denk mijn partner ook. Ik ben een prater en een enorme overdenker, te erge overdenker (ook door een 'label' wat ik heb). Ik probeer dit zo goed mogelijk onder controle te houden maar vind het soms lastig en dit kan wel zijn weerslag hebben op de relatie. Mijn partner gaat hier heel fijn mee om gelukkig.
Mijn vriend is alles behalve een prater, vind dit heel lastig en heeft dit absoluut niet van thuis meegekregen. Hij is erg zakelijk en slaat juist dicht bij moeilijke gesprekken. Ondanks deze verschillen hebben we hier toch een fijne middenweg in gevonden.
Financiëel is er een behoorlijk verschil tussen ons. Mijn partner komt uit een erg vermogend gezin en werkt mee in het familiebedrijf. Ik heb het ook leuk voor elkaar, fijne baan en een mooi spaarcentje, maar niet te vergelijken met zijn situatie.
We wonen intussen ongeveer 5 jaar samen in zijn huis. een grote villa die ik nooit of te nimmer zou kunnen betalen. Ik draag elke maand een kleine bijdrage bij zodat ik zelf ook goed kan sparen en zo wat op kan bouwen. mijn partner is royaal met dingen betalen, etentjes etc. maar uit mezelf zorg ik dat het meestal gewoon 50/50 is, maar hij vind het wel fijn om extra dingen voor en met mij te kunnen doen.
Ik had een koopwoning die ik heb verkocht toen we samen gingen wonen, en we hebben toen een samenlevingscontract op laten maken met een testament. Als er iets met mijn partner gebeurd mag ik nog 2 jaar blijven wonen en krijg ik een ruim bedrag (ongeveer 5 X mijn 'vermogen') zodat ik hypotheekvrij een huis zou kunnen kopen. Ik krijg ook de inboedel.
Een mooie royale regeling en mijn partner stond er zo'n beetje op dat hij mijn erfgenaam zou zijn omdat hij de verhoudingen anders wel scheef vond. Ik ben hiermee akkoord gegaan.
En toch... Het zit me niet lekker.
Toen we net samen gingen wonen vond ik het een mooie regeling maar ik merk dat met de jaren ik toch graag samen iets op zou willen bouwen, of in de woning waar we samen ons leven hebben zou mogen blijven wonen.
Een van zijn dochters woont samen en de andere zit in het buitenland, als zij terugkomt gaat ze ook in het familiebedrijf werken en partner is al aan het kijken voor een mooi huis voor haar.
Ik vind dit een erg lastig onderwerp omdat het zo'n gevoelskwestie is, en ik het niet met veel mensen durf en wil bespreken omdat het ook een prive kwestie voor mijn partner is.
Maar ik weet dus niet wat ik met mijn gedachten aan moet en ik merk dat ze steeds negatiever zijn geworden.
Ik heb hier wel met mijn partner over gesproken maar dat gaat zeer moeizaam, hij slaat dicht, word nukkig, vind dat ik niks te klagen heb met deze regeling.
Als ik opper samen iets te kopen kan hij best denigrerend doen over mijn financiële situatie (vind ik) waardoor ik het gevoel krijg dat ik overkom als een golddigger die in zijn villa wil blijven wonen en zelf niks heeft. (mijn gedachten)
Ik heb dit dus laatst na jaren nog een keer aangehaald en dat verliep echt niet fijn, we konden er gewoon niet over praten.
De scheiding met zijn ex is in financiëel opzicht heel vervelend en oneerlijk gelopen (volgens hem) dus dat zal zeker ook zijn weerslag hebben ons verhaal.
Maar goed, partner zegt er vooral zakelijk tegenaan te kijken en dat we het er nog weleens over hebben en that's it...
En ik weet dus niet in hoeverre mijn gedachten waarheid zijn.
en ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben denk ik ook een beetje jaloers op zijn dochters. dat ze het, dankzij de familie en met name mijn partner, zo goed voor elkaar hebben. Mooie huizen, hoeven zich niet druk te maken over de toekomst. en dat ik dus de sleutel van het huis waar partner en ik samen ons leven hebben alsnog bij hun in moet leveren. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoor, maar aan de zijlijn mee mag kijken.
mijn partner vind de regeling die we nou hebben goed omdat er geen gezeur van komt, het onderhoud van het huis te hoog gaat zijn voor mij en het huis eigenlijk ook te groot is om alleen te wonen.
Maar dat verdomde gevoel.
Ik kan overigens wel goed mijn zijn dochters opschieten. we lopen de deur niet plat bij elkaar maar het contact is gewoon fijn. Ook met de rest van zijn familie, en andersom met mijn familie ook.
en ik kom er NIET uit met mijn gedachten.
ik zou willen dat ik het luchtig kon bekijken, we hebben het goed, we hebben het goed geregeld mocht er iets gebeuren en dat ik gewoon blij kan zijn met hoe het gaat.
MAAR
In mijn hoofd ben ik zo boos.. Denk ik dat ik niet belangrijk genoeg ben voor hem, dat ik er niet echt bij hoor etc.. etc.. etc..
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe anderen over deze situatie/regeling denken. Gaan mijn gedachten en gevoel met me aan de haal? Is dit een fijne regeling of is mijn gevoel goed te snappen. Ik weet uiteraard dat alleen wij hier samen uit kunnen komen wat voor ons goed voelt. Maar ik zou het toch fijn vinden wat meningen van anderen te horen..
Op 28-07-2019 heb ik al een topic hier geplaatst: Realitycheck nodig: Financiën.
Ik weet niet of ik een link kan plaatsen of deze omhoog kan halen, maar de situatie gaat hier dus op door. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vind het erg lastig het kort en bondig uit te leggen..
Intussen ruim 8 jaar een relatie met mijn partner, hij is 13 jaar ouder en heeft 2 volwassen dochters. Ik heb geen kinderen. We hebben het fijn met elkaar en ik ben gelukkig, en ik denk mijn partner ook. Ik ben een prater en een enorme overdenker, te erge overdenker (ook door een 'label' wat ik heb). Ik probeer dit zo goed mogelijk onder controle te houden maar vind het soms lastig en dit kan wel zijn weerslag hebben op de relatie. Mijn partner gaat hier heel fijn mee om gelukkig.
Mijn vriend is alles behalve een prater, vind dit heel lastig en heeft dit absoluut niet van thuis meegekregen. Hij is erg zakelijk en slaat juist dicht bij moeilijke gesprekken. Ondanks deze verschillen hebben we hier toch een fijne middenweg in gevonden.
Financiëel is er een behoorlijk verschil tussen ons. Mijn partner komt uit een erg vermogend gezin en werkt mee in het familiebedrijf. Ik heb het ook leuk voor elkaar, fijne baan en een mooi spaarcentje, maar niet te vergelijken met zijn situatie.
We wonen intussen ongeveer 5 jaar samen in zijn huis. een grote villa die ik nooit of te nimmer zou kunnen betalen. Ik draag elke maand een kleine bijdrage bij zodat ik zelf ook goed kan sparen en zo wat op kan bouwen. mijn partner is royaal met dingen betalen, etentjes etc. maar uit mezelf zorg ik dat het meestal gewoon 50/50 is, maar hij vind het wel fijn om extra dingen voor en met mij te kunnen doen.
Ik had een koopwoning die ik heb verkocht toen we samen gingen wonen, en we hebben toen een samenlevingscontract op laten maken met een testament. Als er iets met mijn partner gebeurd mag ik nog 2 jaar blijven wonen en krijg ik een ruim bedrag (ongeveer 5 X mijn 'vermogen') zodat ik hypotheekvrij een huis zou kunnen kopen. Ik krijg ook de inboedel.
Een mooie royale regeling en mijn partner stond er zo'n beetje op dat hij mijn erfgenaam zou zijn omdat hij de verhoudingen anders wel scheef vond. Ik ben hiermee akkoord gegaan.
En toch... Het zit me niet lekker.
Toen we net samen gingen wonen vond ik het een mooie regeling maar ik merk dat met de jaren ik toch graag samen iets op zou willen bouwen, of in de woning waar we samen ons leven hebben zou mogen blijven wonen.
Een van zijn dochters woont samen en de andere zit in het buitenland, als zij terugkomt gaat ze ook in het familiebedrijf werken en partner is al aan het kijken voor een mooi huis voor haar.
Ik vind dit een erg lastig onderwerp omdat het zo'n gevoelskwestie is, en ik het niet met veel mensen durf en wil bespreken omdat het ook een prive kwestie voor mijn partner is.
Maar ik weet dus niet wat ik met mijn gedachten aan moet en ik merk dat ze steeds negatiever zijn geworden.
Ik heb hier wel met mijn partner over gesproken maar dat gaat zeer moeizaam, hij slaat dicht, word nukkig, vind dat ik niks te klagen heb met deze regeling.
Als ik opper samen iets te kopen kan hij best denigrerend doen over mijn financiële situatie (vind ik) waardoor ik het gevoel krijg dat ik overkom als een golddigger die in zijn villa wil blijven wonen en zelf niks heeft. (mijn gedachten)
Ik heb dit dus laatst na jaren nog een keer aangehaald en dat verliep echt niet fijn, we konden er gewoon niet over praten.
De scheiding met zijn ex is in financiëel opzicht heel vervelend en oneerlijk gelopen (volgens hem) dus dat zal zeker ook zijn weerslag hebben ons verhaal.
Maar goed, partner zegt er vooral zakelijk tegenaan te kijken en dat we het er nog weleens over hebben en that's it...
En ik weet dus niet in hoeverre mijn gedachten waarheid zijn.
en ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben denk ik ook een beetje jaloers op zijn dochters. dat ze het, dankzij de familie en met name mijn partner, zo goed voor elkaar hebben. Mooie huizen, hoeven zich niet druk te maken over de toekomst. en dat ik dus de sleutel van het huis waar partner en ik samen ons leven hebben alsnog bij hun in moet leveren. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoor, maar aan de zijlijn mee mag kijken.
mijn partner vind de regeling die we nou hebben goed omdat er geen gezeur van komt, het onderhoud van het huis te hoog gaat zijn voor mij en het huis eigenlijk ook te groot is om alleen te wonen.
Maar dat verdomde gevoel.
Ik kan overigens wel goed mijn zijn dochters opschieten. we lopen de deur niet plat bij elkaar maar het contact is gewoon fijn. Ook met de rest van zijn familie, en andersom met mijn familie ook.
en ik kom er NIET uit met mijn gedachten.
ik zou willen dat ik het luchtig kon bekijken, we hebben het goed, we hebben het goed geregeld mocht er iets gebeuren en dat ik gewoon blij kan zijn met hoe het gaat.
MAAR
In mijn hoofd ben ik zo boos.. Denk ik dat ik niet belangrijk genoeg ben voor hem, dat ik er niet echt bij hoor etc.. etc.. etc..
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe anderen over deze situatie/regeling denken. Gaan mijn gedachten en gevoel met me aan de haal? Is dit een fijne regeling of is mijn gevoel goed te snappen. Ik weet uiteraard dat alleen wij hier samen uit kunnen komen wat voor ons goed voelt. Maar ik zou het toch fijn vinden wat meningen van anderen te horen..
vrijdag 15 maart 2024 om 12:50
Een gemeen dier maar wel iets waar je zelf iets mee moet, want het is gif voor je relaties met anderen. Mijn jeugd was arm én liefdeloos. Maar afgunst voel ik nooit meer, ik ben hooguit trots dat zelf heb kunnen leren zorgen voor mezelf in materiële en immateriële zin. Ik kan ook genieten van een liefdevolle familie van een ander, zonder dat ik er ooit helemaal bij zal horen. Mijn pijn is er ook altijd ergens wel, maar vertaalt zich niet meer naar afgunst.Absori schreef: ↑15-03-2024 12:27Ik snap trouwens wel het afgunstige gevoel naar zijn dochter. Jaloezie is een gemeen naar dier wat soms in je kruipt. Bij mij thuis was het altijd armoe troef en mijn man gewoon normaal maar toch heb ik afgunst dat hij bijv wel zijn rijbewijs kreeg van zijn ouders en een spaarrekening bij start. Ik ken mensen die een huis kunnen kopen voor hun kind en meer van dat soort luxe. Ondanks dat ik het de wereld gun voel ik soms afgunst waarschijnlijk omdat het in mijn jeugd armoe was
Aan de andere kant was er wel veel liefde. En mensen die een liefdeloze jeugd hebben gehad zullen daar vast wel eens een steek van voelen als ze zien dat het bij anderen goed is.
Daarom denk ik dat het bij TO eigenlijk emotioneel niet goed zit in de relatie of bij haarzelf, ipv dat het aan de regeling ligt. Ik denk dat je zulke gevoelens serieus moet nemen, onderzoeken wat er achter zit.
Als dit in 2019 ook al speelde, dat is toch niet best, de hele relatie kan toch niet werken als nergens over gepraat kan worden?
vrijdag 15 maart 2024 om 12:53
Ik kan me mss niet zo goed inleven omdat ik nog nooit in een villa heb gewoond of een bedrag heb gekregen waarmee ik een huis kan kopen.
Maar kun je niet een afspraak maken met de dochters dat jij de villa mag blijven huren?
Verder kun je niet zoveel. Als je de boel gelijk verdeelt, zullen er altijd mensen zijn die jou als golddigger zien. Zeker als je een deel van de erfenis zou krijgen dat anders naar zijn dochters gaat.
En als je de boel niet gelijk verdeelt, maar denkt: zijn bedrijf, zijn geld, zijn familie, dan hou jij altijd het gevoel dat je de buitenstaander bent.
Het enige wat je kunt, is er trots op zijn dat jij je eigen geld verdient en daarnaast jullie gezamenlijke levensstandaard meer in overeenstemming brengen met jouw inkomen. Dus vakanties en etentjes die jij ook zou kiezen zonder zijn geld.
Maar kun je niet een afspraak maken met de dochters dat jij de villa mag blijven huren?
Verder kun je niet zoveel. Als je de boel gelijk verdeelt, zullen er altijd mensen zijn die jou als golddigger zien. Zeker als je een deel van de erfenis zou krijgen dat anders naar zijn dochters gaat.
En als je de boel niet gelijk verdeelt, maar denkt: zijn bedrijf, zijn geld, zijn familie, dan hou jij altijd het gevoel dat je de buitenstaander bent.
Het enige wat je kunt, is er trots op zijn dat jij je eigen geld verdient en daarnaast jullie gezamenlijke levensstandaard meer in overeenstemming brengen met jouw inkomen. Dus vakanties en etentjes die jij ook zou kiezen zonder zijn geld.
vrijdag 15 maart 2024 om 12:57
Ook ik vind het een royale regeling.
Enerzijds omdat de kinderen er nu eenmaal al eerder zijn, en zijn eerste verantwoordelijkheid daar ligt en niet bij een volgende partner. Fijn voor hen dat hij zo goed voor ze zorgt. En daarnaast zorgt hij met deze regeling zeker ook goed voor jou!
Anderzijds omdat een familiebedrijf sowieso vaak een lastige constructie is. De villa is misschien niet eens van hem privé, maar zit in een beheer BV bijvoorbeeld. Dat maakt alles anders! In het geval hij dood omvalt wil je niet hebben dat het bedrijf failliet gaat, omdat jij overal aanspraak op kan maken als buitenstaander (buitenstaander in het bedrijf bedoel ik dan). Maar ook, en dat is net zo belangrijk: als het bedrijf nu failliet gaat, dan heb jij nog altijd je eigen vermogen en wordt je andersom niet meer dan nodig aangetast door de negatieve gevolgen. Dus je kan meeprofiteren zolang het goed gaat en uitstappen als dat niet meer zo is, wat mij betreft een goede uitkomst.
Ik denk dat het gevoel waar je last van hebt veel zegt over hoe jij in je vel zit, getuige ook je toelichting in het tweede bericht, en denk inderdaad ook dat je daarmee aan de slag moet! Je bent niet minderwaardig, ook al heb je autisme en ook al heb je minder geld. Ik lees objectief gezien niets waaruit blijkt dat hij je wel minderwaardig vindt. Het klinkt juist alsof jullie elkaar wel gevonden hebben, en ik gun je dat je dat ook zo voelt en dat het jullie lukt om daarover te praten!
Enerzijds omdat de kinderen er nu eenmaal al eerder zijn, en zijn eerste verantwoordelijkheid daar ligt en niet bij een volgende partner. Fijn voor hen dat hij zo goed voor ze zorgt. En daarnaast zorgt hij met deze regeling zeker ook goed voor jou!
Anderzijds omdat een familiebedrijf sowieso vaak een lastige constructie is. De villa is misschien niet eens van hem privé, maar zit in een beheer BV bijvoorbeeld. Dat maakt alles anders! In het geval hij dood omvalt wil je niet hebben dat het bedrijf failliet gaat, omdat jij overal aanspraak op kan maken als buitenstaander (buitenstaander in het bedrijf bedoel ik dan). Maar ook, en dat is net zo belangrijk: als het bedrijf nu failliet gaat, dan heb jij nog altijd je eigen vermogen en wordt je andersom niet meer dan nodig aangetast door de negatieve gevolgen. Dus je kan meeprofiteren zolang het goed gaat en uitstappen als dat niet meer zo is, wat mij betreft een goede uitkomst.
Ik denk dat het gevoel waar je last van hebt veel zegt over hoe jij in je vel zit, getuige ook je toelichting in het tweede bericht, en denk inderdaad ook dat je daarmee aan de slag moet! Je bent niet minderwaardig, ook al heb je autisme en ook al heb je minder geld. Ik lees objectief gezien niets waaruit blijkt dat hij je wel minderwaardig vindt. Het klinkt juist alsof jullie elkaar wel gevonden hebben, en ik gun je dat je dat ook zo voelt en dat het jullie lukt om daarover te praten!
nietveelmaargenoeg wijzigde dit bericht op 15-03-2024 12:59
1.56% gewijzigd
vrijdag 15 maart 2024 om 12:58
Kunnen jullie dat huis dan nu niet alvast kopen en verhuren? Dan weet jij ook waar je terecht gaat komen, want kan me voorstellen dat je heel onrustig wordt van het idee dat je nu niet op je definitieve plek zit. Als een soort oneindig lange vakantie, want je huis wordt nooit jou thuis op deze manier.
vrijdag 15 maart 2024 om 13:01
Dan zouden heel veel mensen dat toch moeten doen? Ik woon nu in een groot huis met 6 slaapkamers vanwege mijn kinderschare. Een huis dat nu goed past en lekker ruim is. Als de kinderen het huis uit zijn en 1 van ons komt alleen te staan, blijft die zeker niet hier wonen. Hier word ik niet oud. Dat wil echter niet zeggen dat het niet mijn thuis is?pindakaasmetnootjes schreef: ↑15-03-2024 12:58Kunnen jullie dat huis dan nu niet alvast kopen en verhuren? Dan weet jij ook waar je terecht gaat komen, want kan me voorstellen dat je heel onrustig wordt van het idee dat je nu niet op je definitieve plek zit. Als een soort oneindig lange vakantie, want je huis wordt nooit jou thuis op deze manier.
vrijdag 15 maart 2024 om 13:02
Best een goed idee.pindakaasmetnootjes schreef: ↑15-03-2024 12:58Kunnen jullie dat huis dan nu niet alvast kopen en verhuren?
Of een vakantiehuis dat je samen inricht. Heb je toch samen een huis.
vrijdag 15 maart 2024 om 13:04
Zo zou ik het denk ik ook zien als ik in die situatie zou zitten.Blackstar schreef: ↑15-03-2024 10:59Bij ons is het ongeveer net zo geregeld en ik ben daar juist blij mee. Ik kan 3 jaar in het huis blijven wonen en erf genoeg geld om zelf een huis te kopen. Dat geeft mij juist heel veel rust en ik vind het logisch dat de kinderen ook een deel (het huis en een deel van het geld) erven. Ik wil ook helemaal niet in mijn eentje in zo’n groot huis blijven wonen.
Daarbij ben ik dankbaar dat ik nu veel kan doen (o.a. een studie) dankzij hem. Met mijn eigen salaris had ik die er nooit bij kunnen doen. Het zou echt totaal niet in me opkomen om het oneerlijk te vinden.
vrijdag 15 maart 2024 om 13:08
Ik denk dat, hoe zuur ook, je je moet realiseren dat alleen in zo'n woning kunnen blijven slechts is weggelegd voor echt heel weinig mensen.
In veel gevallen willen er erfgenamen gewoon hun geld zien, en daarnaast zijn er de complete volksstammen die door de bank of verhuurder hun huis uit gebonjourd worden, omdat ze in hun eentje de hypotheek/huur niet meer kunnen bekostigen. Zelfs amper meerderjarige tieners die net hun ouders verloren waren konden tot voor kort op schandalig korte termijn vertrekken. En de grote meerderheid van die groep heeft dan helemaal niks om van te kopen, laat staan hypotheekvrij.
Maar het blijft gewoon kut uit je vertrouwde omgeving weg te moeten als je aan het rouwen bent, ook met een grote zak geld.
In veel gevallen willen er erfgenamen gewoon hun geld zien, en daarnaast zijn er de complete volksstammen die door de bank of verhuurder hun huis uit gebonjourd worden, omdat ze in hun eentje de hypotheek/huur niet meer kunnen bekostigen. Zelfs amper meerderjarige tieners die net hun ouders verloren waren konden tot voor kort op schandalig korte termijn vertrekken. En de grote meerderheid van die groep heeft dan helemaal niks om van te kopen, laat staan hypotheekvrij.
Maar het blijft gewoon kut uit je vertrouwde omgeving weg te moeten als je aan het rouwen bent, ook met een grote zak geld.
vrijdag 15 maart 2024 om 13:14
Dat is dan toch jullie eigen keuze? TO heeft geen keuze, als partner vandaag dood gaat weet ze dat ze 15 maart 2026 uit dit huis moet zijn. Jullie zouden daar kunnen blijven wonen maar kiezen er dan zelf voor om dat niet te doen, dat is een wereld van verschil.Nietveelmaargenoeg schreef: ↑15-03-2024 13:01Dan zouden heel veel mensen dat toch moeten doen? Ik woon nu in een groot huis met 6 slaapkamers vanwege mijn kinderschare. Een huis dat nu goed past en lekker ruim is. Als de kinderen het huis uit zijn en 1 van ons komt alleen te staan, blijft die zeker niet hier wonen. Hier word ik niet oud. Dat wil echter niet zeggen dat het niet mijn thuis is?
vrijdag 15 maart 2024 om 13:15
Lucifee2024 schreef: ↑15-03-2024 10:51Ik zou daar dus helemaal niets van hebben, ik woon dan liever ergens anders als ik alleen ben.
Maar snap dat anderen dat misschien niet zouden willen.
TO moet daar dan specifiek over gaan hebben idd.
Ik weet dat ik ook niet wil een kan blijven wonen in het huis waar wij nu wonen. Niet omdat mijn partner dat niet wil, maar het onderhoud is dan te veel om zelf te doen en te duur voor mij alleen om te laten doen. Alleen kan ik de termijn dan wel zelf bepalen. Ik kan verkopen op mijn moment tegen mijn prijs.
Dat ligt niet nu al vast en wordt niet voor mij bepaald.
En ik snap het in het geval van TO als de relatie nog wat pril is, maar op je oude dag er ook nog zo voor staan lijkt me echt naar.
kaarsjevoordesfeer wijzigde dit bericht op 15-03-2024 13:18
9.34% gewijzigd
vrijdag 15 maart 2024 om 13:18
vrijdag 15 maart 2024 om 13:25
Je gevoelens zijn denk ik inherent aan de situatie. Je bént natuurlijk ook een beetje een buitenstaander in het gezin. Ik vind het niet meer dan logisch dat huis uiteindelijk naar kinderen gaat. Kan me je gevoel wel voorstellen maar sec gezien vind ik het redelijk normaal.
De 'regeling' is denk ik ook meer dan royaal.
De 'regeling' is denk ik ook meer dan royaal.
I wanna live my life with the volume full!
vrijdag 15 maart 2024 om 13:26
Lange vakantie, niet je definitieve plek?pindakaasmetnootjes schreef: ↑15-03-2024 12:58Kunnen jullie dat huis dan nu niet alvast kopen en verhuren? Dan weet jij ook waar je terecht gaat komen, want kan me voorstellen dat je heel onrustig wordt van het idee dat je nu niet op je definitieve plek zit. Als een soort oneindig lange vakantie, want je huis wordt nooit jou thuis op deze manier.
Deze mensen zijn niet getrouwd en ze hebben deze regeling omdat ze in zijn huis is komen wonen. Ik vind het een hele nette regeling voor een ongehuwd samenwonend stel. Ik heb zelf heel wat mindere regelingen gehad hoor, met eveneens vermogende mannen. Dat is ook mijn eigen keuze geweest, waar ik geen seconde van wakker lag. Je bent toch niet hier op aarde om zoveel mogelijk vermogen naar je toe te schrapen of zoiets? Wat is nu reëel het risico dat TO loopt met deze regeling?
Het gaat haar volgens mij om iets heel anders, het gevoel dat ze ergens niet in gezien of gehoord wordt door haar partner.
bijtie wijzigde dit bericht op 15-03-2024 13:27
0.19% gewijzigd
vrijdag 15 maart 2024 om 13:27
pindakaasmetnootjes schreef: ↑15-03-2024 13:14Dat is dan toch jullie eigen keuze? TO heeft geen keuze, als partner vandaag dood gaat weet ze dat ze 15 maart 2026 uit dit huis moet zijn. Jullie zouden daar kunnen blijven wonen maar kiezen er dan zelf voor om dat niet te doen, dat is een wereld van verschil.
TO kan nu ook kiezen om in een kleiner huis te gaan wonen, die wel haar thuis is tot haar dood, en gaan latten.
Ze heeft zelf gekozen om te gaan samenwonen in een huis wat niet haar huis was.
Het is niet alsof ze nou helemaal geen keuzes meer heeft.
I wanna live my life with the volume full!
vrijdag 15 maart 2024 om 13:32
TO betaal je mee aan de hypotheek? Dan zou ik inderdaad andere regeling willen waarin je in huis mag blijven.
Als je geen hypotheek betaald snap ik het probleem niet zo en snap ik je partner.
Kijk eens naar wat je wel hebt i.p.v. niet.
Ik vind het een goede regeling. Je krijgt 2 jaar de tijd om dan ander huis te vinden die eigenlijk gewoon voor je betaald wordt als ik het zo lees.
In dit topic vind ik je verwend overkomen. Er zijn zat mensen die het veel slechter afgaat.
Als je geen hypotheek betaald snap ik het probleem niet zo en snap ik je partner.
Kijk eens naar wat je wel hebt i.p.v. niet.
Ik vind het een goede regeling. Je krijgt 2 jaar de tijd om dan ander huis te vinden die eigenlijk gewoon voor je betaald wordt als ik het zo lees.
In dit topic vind ik je verwend overkomen. Er zijn zat mensen die het veel slechter afgaat.
vrijdag 15 maart 2024 om 13:37
Maar dat geldt toch voor heel veel (jongere) mensen dat ze eruit moeten dan? De meesten hebben geen keuze om alleen de hypotheek opzich te nemen en moeten dus verhuizen als partner overlijdt.pindakaasmetnootjes schreef: ↑15-03-2024 13:14Dat is dan toch jullie eigen keuze? TO heeft geen keuze, als partner vandaag dood gaat weet ze dat ze 15 maart 2026 uit dit huis moet zijn. Jullie zouden daar kunnen blijven wonen maar kiezen er dan zelf voor om dat niet te doen, dat is een wereld van verschil.
vrijdag 15 maart 2024 om 13:45
Er zijn ook genoeg niet gescheiden stellen die moeten verhuizen na overlijden van een partner, omdat het niet makkelijk meer op te brengen is. Geniet ervan nu je lekker zit!
Het alternatief is dat jullie nu samen iets zoeken dat bij jouw budget past.
Partner zou de kinderen waarschijnlijk ook gefaciliteerd hebben in huizen etc. als hij nog met zijn ex was.
Het alternatief is dat jullie nu samen iets zoeken dat bij jouw budget past.
Partner zou de kinderen waarschijnlijk ook gefaciliteerd hebben in huizen etc. als hij nog met zijn ex was.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 15-03-2024 13:48
4.34% gewijzigd
vrijdag 15 maart 2024 om 13:55
Ik vind dat TO enorm zeurt. Maar dan ook echt enorm. In deze tijd kunnen de meeste mensen niet alleen de hypotheek ophoesten van het huis waarin ze nu samen met hun partner wonen. Onlangs nog in het nieuws: als je nu een gemiddeld huis wil kopen als alleenstaande heb je een ton aan inkomen nodig per jaar.
Je bent de nieuwe relatie en er zijn kinderen en een familiebedrijf waar die kinderen in gaan. Hij heeft een gigantisch riante regeling voor je getroffen in de erfenis en tijdens jullie relatie leef je als god in Frankrijk met heel weinig lasten. En dan nog vinden dat het niet 'eerlijk en goed' voelt.
Als je vindt dat de betekenis van 'samen iets opbouwen' bestaat uit samen eigenaar zijn van een huis en dat jij daar tot je dood blijft wonen, of dat nu voor of na zijn dood is, dan moet je misschien eens opnieuw gaan kijken naar wat samen iets opbouwen betekent. Want ik denk dat dat helemaal niet in dat huis zit, maar dat je eens te rade bij jezelf moet gaan wat samen iets opbouwen echt betekent voor jou en hoe dat voelt en hoe zich dat zou moeten uiten.
Je bent de nieuwe relatie en er zijn kinderen en een familiebedrijf waar die kinderen in gaan. Hij heeft een gigantisch riante regeling voor je getroffen in de erfenis en tijdens jullie relatie leef je als god in Frankrijk met heel weinig lasten. En dan nog vinden dat het niet 'eerlijk en goed' voelt.
Als je vindt dat de betekenis van 'samen iets opbouwen' bestaat uit samen eigenaar zijn van een huis en dat jij daar tot je dood blijft wonen, of dat nu voor of na zijn dood is, dan moet je misschien eens opnieuw gaan kijken naar wat samen iets opbouwen betekent. Want ik denk dat dat helemaal niet in dat huis zit, maar dat je eens te rade bij jezelf moet gaan wat samen iets opbouwen echt betekent voor jou en hoe dat voelt en hoe zich dat zou moeten uiten.
vrijdag 15 maart 2024 om 14:11
Je maakt echt drama om niks. Je haalt ook twee dingen door elkaar: liefde en zakelijke afspraken. Met de liefde zit het goed zeg je, ook al zijn er wat beperkingen maar nu twijfel je daaraan omdat er volgens jou zakelijk iets niet goed zit.
Laat ik het zo zeggen: zakelijk krijg je meer dan redelijkerwijs verwacht kan worden van een partner en natuurlijk sta jij niet op gelijke voet met de kinderen. Als je partner overlijdt dat moet en kan jij een eigen huis kopen en dat is al zoveel meer dan de meeste anderen in een relatie. Wat een mazzel heb jij
Laat ik het zo zeggen: zakelijk krijg je meer dan redelijkerwijs verwacht kan worden van een partner en natuurlijk sta jij niet op gelijke voet met de kinderen. Als je partner overlijdt dat moet en kan jij een eigen huis kopen en dat is al zoveel meer dan de meeste anderen in een relatie. Wat een mazzel heb jij
vrijdag 15 maart 2024 om 14:11
Samen opbouwen is samen betalen. Hoeft niet perse 50/50 daar kun je prima afspraken over maken.Dannas2 schreef: ↑15-03-2024 13:55Als je vindt dat de betekenis van 'samen iets opbouwen' bestaat uit samen eigenaar zijn van een huis en dat jij daar tot je dood blijft wonen, of dat nu voor of na zijn dood is, dan moet je misschien eens opnieuw gaan kijken naar wat samen iets opbouwen betekent. Want ik denk dat dat helemaal niet in dat huis zit, maar dat je eens te rade bij jezelf moet gaan wat samen iets opbouwen echt betekent voor jou en hoe dat voelt en hoe zich dat zou moeten uiten.
Maar TO je kan niet verwachten een hele villa te erven waar je geen cent aan betaald hebt.
Mijn partner ziet me al aankomen... of hij even alle lasten wil dragen maar ik de lusten.
Als je partner het morgen uitmaakt wat heb je dan? Niets?
Sorry ik ga niet zo lekker op dit entitled geklaagd. Sta me eigen kapot te werken voor een simpele rijtjes woning waarmee we al geluk hadden dat we überhaupt een fatsoenlijke woning konden krijgen en betalen.
nuevenniet wijzigde dit bericht op 15-03-2024 14:13
10.80% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
