Relaties
alle pijlers
Realitycheck 2.0 nodig: Financiën
vrijdag 15 maart 2024 om 10:02
Hallo allemaal,
Op 28-07-2019 heb ik al een topic hier geplaatst: Realitycheck nodig: Financiën.
Ik weet niet of ik een link kan plaatsen of deze omhoog kan halen, maar de situatie gaat hier dus op door. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vind het erg lastig het kort en bondig uit te leggen..
Intussen ruim 8 jaar een relatie met mijn partner, hij is 13 jaar ouder en heeft 2 volwassen dochters. Ik heb geen kinderen. We hebben het fijn met elkaar en ik ben gelukkig, en ik denk mijn partner ook. Ik ben een prater en een enorme overdenker, te erge overdenker (ook door een 'label' wat ik heb). Ik probeer dit zo goed mogelijk onder controle te houden maar vind het soms lastig en dit kan wel zijn weerslag hebben op de relatie. Mijn partner gaat hier heel fijn mee om gelukkig.
Mijn vriend is alles behalve een prater, vind dit heel lastig en heeft dit absoluut niet van thuis meegekregen. Hij is erg zakelijk en slaat juist dicht bij moeilijke gesprekken. Ondanks deze verschillen hebben we hier toch een fijne middenweg in gevonden.
Financiëel is er een behoorlijk verschil tussen ons. Mijn partner komt uit een erg vermogend gezin en werkt mee in het familiebedrijf. Ik heb het ook leuk voor elkaar, fijne baan en een mooi spaarcentje, maar niet te vergelijken met zijn situatie.
We wonen intussen ongeveer 5 jaar samen in zijn huis. een grote villa die ik nooit of te nimmer zou kunnen betalen. Ik draag elke maand een kleine bijdrage bij zodat ik zelf ook goed kan sparen en zo wat op kan bouwen. mijn partner is royaal met dingen betalen, etentjes etc. maar uit mezelf zorg ik dat het meestal gewoon 50/50 is, maar hij vind het wel fijn om extra dingen voor en met mij te kunnen doen.
Ik had een koopwoning die ik heb verkocht toen we samen gingen wonen, en we hebben toen een samenlevingscontract op laten maken met een testament. Als er iets met mijn partner gebeurd mag ik nog 2 jaar blijven wonen en krijg ik een ruim bedrag (ongeveer 5 X mijn 'vermogen') zodat ik hypotheekvrij een huis zou kunnen kopen. Ik krijg ook de inboedel.
Een mooie royale regeling en mijn partner stond er zo'n beetje op dat hij mijn erfgenaam zou zijn omdat hij de verhoudingen anders wel scheef vond. Ik ben hiermee akkoord gegaan.
En toch... Het zit me niet lekker.
Toen we net samen gingen wonen vond ik het een mooie regeling maar ik merk dat met de jaren ik toch graag samen iets op zou willen bouwen, of in de woning waar we samen ons leven hebben zou mogen blijven wonen.
Een van zijn dochters woont samen en de andere zit in het buitenland, als zij terugkomt gaat ze ook in het familiebedrijf werken en partner is al aan het kijken voor een mooi huis voor haar.
Ik vind dit een erg lastig onderwerp omdat het zo'n gevoelskwestie is, en ik het niet met veel mensen durf en wil bespreken omdat het ook een prive kwestie voor mijn partner is.
Maar ik weet dus niet wat ik met mijn gedachten aan moet en ik merk dat ze steeds negatiever zijn geworden.
Ik heb hier wel met mijn partner over gesproken maar dat gaat zeer moeizaam, hij slaat dicht, word nukkig, vind dat ik niks te klagen heb met deze regeling.
Als ik opper samen iets te kopen kan hij best denigrerend doen over mijn financiële situatie (vind ik) waardoor ik het gevoel krijg dat ik overkom als een golddigger die in zijn villa wil blijven wonen en zelf niks heeft. (mijn gedachten)
Ik heb dit dus laatst na jaren nog een keer aangehaald en dat verliep echt niet fijn, we konden er gewoon niet over praten.
De scheiding met zijn ex is in financiëel opzicht heel vervelend en oneerlijk gelopen (volgens hem) dus dat zal zeker ook zijn weerslag hebben ons verhaal.
Maar goed, partner zegt er vooral zakelijk tegenaan te kijken en dat we het er nog weleens over hebben en that's it...
En ik weet dus niet in hoeverre mijn gedachten waarheid zijn.
en ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben denk ik ook een beetje jaloers op zijn dochters. dat ze het, dankzij de familie en met name mijn partner, zo goed voor elkaar hebben. Mooie huizen, hoeven zich niet druk te maken over de toekomst. en dat ik dus de sleutel van het huis waar partner en ik samen ons leven hebben alsnog bij hun in moet leveren. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoor, maar aan de zijlijn mee mag kijken.
mijn partner vind de regeling die we nou hebben goed omdat er geen gezeur van komt, het onderhoud van het huis te hoog gaat zijn voor mij en het huis eigenlijk ook te groot is om alleen te wonen.
Maar dat verdomde gevoel.
Ik kan overigens wel goed mijn zijn dochters opschieten. we lopen de deur niet plat bij elkaar maar het contact is gewoon fijn. Ook met de rest van zijn familie, en andersom met mijn familie ook.
en ik kom er NIET uit met mijn gedachten.
ik zou willen dat ik het luchtig kon bekijken, we hebben het goed, we hebben het goed geregeld mocht er iets gebeuren en dat ik gewoon blij kan zijn met hoe het gaat.
MAAR
In mijn hoofd ben ik zo boos.. Denk ik dat ik niet belangrijk genoeg ben voor hem, dat ik er niet echt bij hoor etc.. etc.. etc..
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe anderen over deze situatie/regeling denken. Gaan mijn gedachten en gevoel met me aan de haal? Is dit een fijne regeling of is mijn gevoel goed te snappen. Ik weet uiteraard dat alleen wij hier samen uit kunnen komen wat voor ons goed voelt. Maar ik zou het toch fijn vinden wat meningen van anderen te horen..
Op 28-07-2019 heb ik al een topic hier geplaatst: Realitycheck nodig: Financiën.
Ik weet niet of ik een link kan plaatsen of deze omhoog kan halen, maar de situatie gaat hier dus op door. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vind het erg lastig het kort en bondig uit te leggen..
Intussen ruim 8 jaar een relatie met mijn partner, hij is 13 jaar ouder en heeft 2 volwassen dochters. Ik heb geen kinderen. We hebben het fijn met elkaar en ik ben gelukkig, en ik denk mijn partner ook. Ik ben een prater en een enorme overdenker, te erge overdenker (ook door een 'label' wat ik heb). Ik probeer dit zo goed mogelijk onder controle te houden maar vind het soms lastig en dit kan wel zijn weerslag hebben op de relatie. Mijn partner gaat hier heel fijn mee om gelukkig.
Mijn vriend is alles behalve een prater, vind dit heel lastig en heeft dit absoluut niet van thuis meegekregen. Hij is erg zakelijk en slaat juist dicht bij moeilijke gesprekken. Ondanks deze verschillen hebben we hier toch een fijne middenweg in gevonden.
Financiëel is er een behoorlijk verschil tussen ons. Mijn partner komt uit een erg vermogend gezin en werkt mee in het familiebedrijf. Ik heb het ook leuk voor elkaar, fijne baan en een mooi spaarcentje, maar niet te vergelijken met zijn situatie.
We wonen intussen ongeveer 5 jaar samen in zijn huis. een grote villa die ik nooit of te nimmer zou kunnen betalen. Ik draag elke maand een kleine bijdrage bij zodat ik zelf ook goed kan sparen en zo wat op kan bouwen. mijn partner is royaal met dingen betalen, etentjes etc. maar uit mezelf zorg ik dat het meestal gewoon 50/50 is, maar hij vind het wel fijn om extra dingen voor en met mij te kunnen doen.
Ik had een koopwoning die ik heb verkocht toen we samen gingen wonen, en we hebben toen een samenlevingscontract op laten maken met een testament. Als er iets met mijn partner gebeurd mag ik nog 2 jaar blijven wonen en krijg ik een ruim bedrag (ongeveer 5 X mijn 'vermogen') zodat ik hypotheekvrij een huis zou kunnen kopen. Ik krijg ook de inboedel.
Een mooie royale regeling en mijn partner stond er zo'n beetje op dat hij mijn erfgenaam zou zijn omdat hij de verhoudingen anders wel scheef vond. Ik ben hiermee akkoord gegaan.
En toch... Het zit me niet lekker.
Toen we net samen gingen wonen vond ik het een mooie regeling maar ik merk dat met de jaren ik toch graag samen iets op zou willen bouwen, of in de woning waar we samen ons leven hebben zou mogen blijven wonen.
Een van zijn dochters woont samen en de andere zit in het buitenland, als zij terugkomt gaat ze ook in het familiebedrijf werken en partner is al aan het kijken voor een mooi huis voor haar.
Ik vind dit een erg lastig onderwerp omdat het zo'n gevoelskwestie is, en ik het niet met veel mensen durf en wil bespreken omdat het ook een prive kwestie voor mijn partner is.
Maar ik weet dus niet wat ik met mijn gedachten aan moet en ik merk dat ze steeds negatiever zijn geworden.
Ik heb hier wel met mijn partner over gesproken maar dat gaat zeer moeizaam, hij slaat dicht, word nukkig, vind dat ik niks te klagen heb met deze regeling.
Als ik opper samen iets te kopen kan hij best denigrerend doen over mijn financiële situatie (vind ik) waardoor ik het gevoel krijg dat ik overkom als een golddigger die in zijn villa wil blijven wonen en zelf niks heeft. (mijn gedachten)
Ik heb dit dus laatst na jaren nog een keer aangehaald en dat verliep echt niet fijn, we konden er gewoon niet over praten.
De scheiding met zijn ex is in financiëel opzicht heel vervelend en oneerlijk gelopen (volgens hem) dus dat zal zeker ook zijn weerslag hebben ons verhaal.
Maar goed, partner zegt er vooral zakelijk tegenaan te kijken en dat we het er nog weleens over hebben en that's it...
En ik weet dus niet in hoeverre mijn gedachten waarheid zijn.
en ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben denk ik ook een beetje jaloers op zijn dochters. dat ze het, dankzij de familie en met name mijn partner, zo goed voor elkaar hebben. Mooie huizen, hoeven zich niet druk te maken over de toekomst. en dat ik dus de sleutel van het huis waar partner en ik samen ons leven hebben alsnog bij hun in moet leveren. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoor, maar aan de zijlijn mee mag kijken.
mijn partner vind de regeling die we nou hebben goed omdat er geen gezeur van komt, het onderhoud van het huis te hoog gaat zijn voor mij en het huis eigenlijk ook te groot is om alleen te wonen.
Maar dat verdomde gevoel.
Ik kan overigens wel goed mijn zijn dochters opschieten. we lopen de deur niet plat bij elkaar maar het contact is gewoon fijn. Ook met de rest van zijn familie, en andersom met mijn familie ook.
en ik kom er NIET uit met mijn gedachten.
ik zou willen dat ik het luchtig kon bekijken, we hebben het goed, we hebben het goed geregeld mocht er iets gebeuren en dat ik gewoon blij kan zijn met hoe het gaat.
MAAR
In mijn hoofd ben ik zo boos.. Denk ik dat ik niet belangrijk genoeg ben voor hem, dat ik er niet echt bij hoor etc.. etc.. etc..
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe anderen over deze situatie/regeling denken. Gaan mijn gedachten en gevoel met me aan de haal? Is dit een fijne regeling of is mijn gevoel goed te snappen. Ik weet uiteraard dat alleen wij hier samen uit kunnen komen wat voor ons goed voelt. Maar ik zou het toch fijn vinden wat meningen van anderen te horen..
vrijdag 15 maart 2024 om 10:59
Bij ons is het ongeveer net zo geregeld en ik ben daar juist blij mee. Ik kan 3 jaar in het huis blijven wonen en erf genoeg geld om zelf een huis te kopen. Dat geeft mij juist heel veel rust en ik vind het logisch dat de kinderen ook een deel (het huis en een deel van het geld) erven. Ik wil ook helemaal niet in mijn eentje in zo’n groot huis blijven wonen.
Daarbij ben ik dankbaar dat ik nu veel kan doen (o.a. een studie) dankzij hem. Met mijn eigen salaris had ik die er nooit bij kunnen doen. Het zou echt totaal niet in me opkomen om het oneerlijk te vinden.
Daarbij ben ik dankbaar dat ik nu veel kan doen (o.a. een studie) dankzij hem. Met mijn eigen salaris had ik die er nooit bij kunnen doen. Het zou echt totaal niet in me opkomen om het oneerlijk te vinden.
vrijdag 15 maart 2024 om 11:00
Is het niet bespreekbaar er een of/of constructie van te maken in geval van overlijden van je partner mag je kiezen:
a) je krijgt vruchtgebruik over de villa zolang je leeft en je mag gewoon blijven wonen waar je woont tot aan je eigen overlijden
of
b) je maakt gebruik van de regeling die je nu hebt
misschien komt dat tegemoet aan jullie beiden wensen ?
a) je krijgt vruchtgebruik over de villa zolang je leeft en je mag gewoon blijven wonen waar je woont tot aan je eigen overlijden
of
b) je maakt gebruik van de regeling die je nu hebt
misschien komt dat tegemoet aan jullie beiden wensen ?
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
vrijdag 15 maart 2024 om 11:01
Dat TO zelf niet zo goed dingen kan aankaarten bij hem maakt dat wat er nu geregeld voor haar niets iets is waar je voor zou moeten kruipen.
Misschien moet jij zelf even normaal doen.
anoniem_672bb4a395dd7 wijzigde dit bericht op 15-03-2024 11:08
2.35% gewijzigd
vrijdag 15 maart 2024 om 11:01
Ik ben team partner. Hij heeft een prachtig huis wat jij op jouw inkomen niet kunt aanhouden als hij wegvalt. Hij wil het huis wellicht in de familie houden voor zijn kinderen.
Hij biedt jou een meer dan royale regeling zodat jij een huis kan kopen. Bovendien kun je nu ook al flink sparen omdat hij vrijwel alles betaalt. Je mag in je handen knijpen met zo'n regeling!
Hij biedt jou een meer dan royale regeling zodat jij een huis kan kopen. Bovendien kun je nu ook al flink sparen omdat hij vrijwel alles betaalt. Je mag in je handen knijpen met zo'n regeling!
vrijdag 15 maart 2024 om 11:01
Ik vind het een goede regeling. Je kunt nu al sparen, hij betaalt meer. Als hij er niet meer is dan heb je de tijd om een ander huis te kopen zonder hypotheek.
Hij ziet het zakelijk en ik vind dat je het ook zo moet zien. Dat zijn kinderen meer krijgen snap ik ook. Dat blijven immers in zijn leven, van een partner weet je dat niet zeker.
Hij ziet het zakelijk en ik vind dat je het ook zo moet zien. Dat zijn kinderen meer krijgen snap ik ook. Dat blijven immers in zijn leven, van een partner weet je dat niet zeker.
Cum non tum age
vrijdag 15 maart 2024 om 11:02
Ik snap je gevoel echt wel.
Maaaarrr.. van je vriend vind ik het logisch dat hij zijn vermogen wil doen overerven aan zijn kinderen, en jou ook netjes achter wil laten. In dat opzicht is de huidige regeling prima. Zeker als je vriend niet oud wordt (en jij hem misschien wel met 20-30 jaar overleeft) is het heel fijn voor zijn kinderen dat ze niet hoeven te wachten tot jij ook overleden bent voordat zij hun erfenis kunnen krijgen, want die zit vast voor een groot gedeelte in de villa. Dat lijkt me ook niet helemaal de bedoeling toch? Ik zou dat zelf iig ook niet willen voor mijn kinderen.
Maaaarrr.. van je vriend vind ik het logisch dat hij zijn vermogen wil doen overerven aan zijn kinderen, en jou ook netjes achter wil laten. In dat opzicht is de huidige regeling prima. Zeker als je vriend niet oud wordt (en jij hem misschien wel met 20-30 jaar overleeft) is het heel fijn voor zijn kinderen dat ze niet hoeven te wachten tot jij ook overleden bent voordat zij hun erfenis kunnen krijgen, want die zit vast voor een groot gedeelte in de villa. Dat lijkt me ook niet helemaal de bedoeling toch? Ik zou dat zelf iig ook niet willen voor mijn kinderen.
vrijdag 15 maart 2024 om 11:05
vrijdag 15 maart 2024 om 11:11
En; wederom een man met een crazy ex.
Misschien hoorde zij er ook nooit helemaal bij, ondanks dat ze de moeder van zijn kinderen is?
In familiebedrijven gaat dit waarschijnlijk vaker zo, financiële beslissingen worden daar anders genomen, werk en familie lopen door elkaar. Als "partner van" kom je daar niet tussen.
Misschien hoorde zij er ook nooit helemaal bij, ondanks dat ze de moeder van zijn kinderen is?
In familiebedrijven gaat dit waarschijnlijk vaker zo, financiële beslissingen worden daar anders genomen, werk en familie lopen door elkaar. Als "partner van" kom je daar niet tussen.
vrijdag 15 maart 2024 om 11:11
vrijdag 15 maart 2024 om 11:15
Ik vind het alleen maar heel verstandig dat mensen hun familiebedrijf niet op het spel zetten door gemeenschap van goederen. Bovendien is dit geen relatie met de moeder van zijn kinderen en die kinderen hebben de oudste rechten op de erfenis. Het is juist enorm gul dat TO een flinke zak met geld mee krijgt om zonder geldzorgen hypotheekvrij te kunnen wonen.bijtie schreef: ↑15-03-2024 11:11En; wederom een man met een crazy ex.
Misschien hoorde zij er ook nooit helemaal bij, ondanks dat ze de moeder van zijn kinderen is?
In familiebedrijven gaat dit waarschijnlijk vaker zo, financiële beslissingen worden daar anders genomen, werk en familie lopen door elkaar. Als "partner van" kom je daar niet tussen.
vrijdag 15 maart 2024 om 11:16
Ik zou ze de kost niet willen geven, al die mensen die nu ook gewoon de hut moeten verkopen als de partner onverwachts omkiept/wil scheiden omdat ze die hut alleen niet kunnen betalen/onderhouden.Doreia* schreef: ↑15-03-2024 10:48Mensen, ik weet niet wat ik lees.
Denk jullie allemaal eens in: het huis waarin je nu woont. Daar mag je in blijven wonen tót je partner overlijdt. En dan begint voor jou de tijd te tikken. Dan heb je, bovenop het verdriet van het overlijden van je partner, 24 maanden de tijd om te verhuizen. Je mag niet in je huis blijven wonen.
Kijk even om je heen in je eigen huis en besef dat je er niet tot JOUW dood mag wonen, maar tot je partners dood.
Ik zou dus graag een regeling wensen waarin je in het huis mag blijven wonen waarin je nu woont.
vrijdag 15 maart 2024 om 11:25
En eerlijk gezegd vind ik het best een luxe regeling hoor. Je betaalt nu een ‘kleine bijdrage’ zodat je de rest kunt sparen. Je hebt jouw huis verkocht. En je krijgt dan ook nog eens een bedrag van vijf keer je huidige vermogen, naast twee jaar de tijd om iets te zoeken. Dus qua financiën woon je zo’n beetje voor een habbekrats en kun je het grootste gedeelte oppotten.
Blijft over: gevoel. De inboedel mag je meenemen dus die spullen met herinneringen krijg je ook mee als je dat wil. Het gevoel er niet bij te horen: voor die dochters zal dat ook niet zo’n band zijn. Ze waren al volwassen en uit huis voordat jij ten tonele verscheen (dus anders dan als ze jaren met jou hebben samengewoond onder één dak). Dat gevoel van ‘erbij horen’ kunnen die dames jou niet geven. Je bent niet hun moeder, je hebt nooit een ouderrol gehad in hun leven en jullie lopen nu ook niet de deur bij elkaar plat. Ik zou het bijzonder vreemd vinden als jouw partner die villa aan jou na zou laten plus nog geld uit de erfenis voor de kinderen onttrekken zodat jij die hut ook kan onderhouden.
Blijft over: gevoel. De inboedel mag je meenemen dus die spullen met herinneringen krijg je ook mee als je dat wil. Het gevoel er niet bij te horen: voor die dochters zal dat ook niet zo’n band zijn. Ze waren al volwassen en uit huis voordat jij ten tonele verscheen (dus anders dan als ze jaren met jou hebben samengewoond onder één dak). Dat gevoel van ‘erbij horen’ kunnen die dames jou niet geven. Je bent niet hun moeder, je hebt nooit een ouderrol gehad in hun leven en jullie lopen nu ook niet de deur bij elkaar plat. Ik zou het bijzonder vreemd vinden als jouw partner die villa aan jou na zou laten plus nog geld uit de erfenis voor de kinderen onttrekken zodat jij die hut ook kan onderhouden.
vrijdag 15 maart 2024 om 11:29
vrijdag 15 maart 2024 om 11:31
Normaal doen, wat een goed idee.Lucifee2024 schreef: ↑15-03-2024 11:01Dat TO zelf niet zo goed dingen kan aankaarten bij hem maakt dat wat er nu geregeld voor haar niets iets is waar je voor zou moeten kruipen.
Misschien moet jij zelf even normaal doen.
vrijdag 15 maart 2024 om 11:34
En nu ik er verder over nadenk: als ik dood neerval en zoon is 21+, dan heeft man ook twee jaar de tijd om zijn vermogen om te zetten in een eigen woning. Of het huis van zoon te kopen. En als man morgen de spreekwoordelijke secretaresse leuker vindt, dan heeft hij ook alleen zijn vermogen wat hij al die jaren heeft kunnen sparen. Dan krijgt hij geen cent los uit dit huis want dit is mijn huis en dit huis plus vermogen gaat volledig naar zoon. Net zoals zijn vermogen ook volledig naar zoon gaat.
vrijdag 15 maart 2024 om 11:59
Jeetje wat een boel reacties al, bedankt voor de moeite van het lezen en het reageren.
Er speelt inderdaad wel meer, en ook veel onzekerheid bij mij, dat klopt.
Ik ben vroeger erg gepest wat zijn sporen na heeft gelaten en ik heb autisme en mijn hele leven veel last gehad van dwang(gedachten). Een eerdere serieuze relatie is ook om o.a. deze reden gestrand.
Hierdoor ben ik erg onzeker geworden en ik vind het hebben van een relatie ook erg lastig. Heb ook last van eet/hoestgeluiden etc. en vrij veel tijd alleen nodig.
Toen partner en ik elkaar ontmoetten klikte het meteen erg goed, en het gevoel samen te willen zijn was ook bij ons beiden heel sterk.
We hebben hier wel echt een goede weg in gevonden maar het valt niet altijd mee, en vooral voor mijn partner niet. En dat weet en voel ik zelf ook. Ik zou heel graag anders willen zijn daarin maar heb op sommige vlakken helaas mijn tekortkomingen.
Mijn partner probeert altijd zo lief mogelijk te doen, mij tegemoet te komen en als het hem echt teveel word komt dit er vaak (te) laat uit.
Hier hebben we een tijd terug ook weer een goed gesprek over gehad waarin we beiden uitspraken echt heel gek op elkaar te zijn en samen oud te willen worden. Dat was heel fijn.
Door bovenstaande heb ik misschien ook vaak het gevoel dat ik al blij moet zijn dat ik iemand gevonden heb waar het zo goed mee klikt en die zo goed met mij om kan gaan. En andersom ook, want uiteraard is hij ook niet perfect. Maar we vullen elkaar aan en hebben het oprecht fijn verder!
En dat wil niet zeggen dat mijn gevoel qua hoe we het geregeld hebben er niet mag zijn, maar ik denk dat ik het daardoor extra lastig vind dat in perspectief te plaatsen.
Er speelt inderdaad wel meer, en ook veel onzekerheid bij mij, dat klopt.
Ik ben vroeger erg gepest wat zijn sporen na heeft gelaten en ik heb autisme en mijn hele leven veel last gehad van dwang(gedachten). Een eerdere serieuze relatie is ook om o.a. deze reden gestrand.
Hierdoor ben ik erg onzeker geworden en ik vind het hebben van een relatie ook erg lastig. Heb ook last van eet/hoestgeluiden etc. en vrij veel tijd alleen nodig.
Toen partner en ik elkaar ontmoetten klikte het meteen erg goed, en het gevoel samen te willen zijn was ook bij ons beiden heel sterk.
We hebben hier wel echt een goede weg in gevonden maar het valt niet altijd mee, en vooral voor mijn partner niet. En dat weet en voel ik zelf ook. Ik zou heel graag anders willen zijn daarin maar heb op sommige vlakken helaas mijn tekortkomingen.
Mijn partner probeert altijd zo lief mogelijk te doen, mij tegemoet te komen en als het hem echt teveel word komt dit er vaak (te) laat uit.
Hier hebben we een tijd terug ook weer een goed gesprek over gehad waarin we beiden uitspraken echt heel gek op elkaar te zijn en samen oud te willen worden. Dat was heel fijn.
Door bovenstaande heb ik misschien ook vaak het gevoel dat ik al blij moet zijn dat ik iemand gevonden heb waar het zo goed mee klikt en die zo goed met mij om kan gaan. En andersom ook, want uiteraard is hij ook niet perfect. Maar we vullen elkaar aan en hebben het oprecht fijn verder!
En dat wil niet zeggen dat mijn gevoel qua hoe we het geregeld hebben er niet mag zijn, maar ik denk dat ik het daardoor extra lastig vind dat in perspectief te plaatsen.
vrijdag 15 maart 2024 om 12:03
Ik vind het ook helemaal geen rare regeling. Als je niet beide vanuit hetzelfde begint, is er gewoon een deel dat al is opgebouwd voor die tijd. En ik vind het heel normaal dat dat naar de kinderen gaat en niet naar jou. Je krijgt ruim de tijd en mogelijkheden om verder te gaan na zijn overlijden.
En levensverzekering zou ook een optie kunnen zijn, maar gezien het een erg duur huis is, zal dat ook voor een flink bedrag moeten, wat ook een hoge maandelijkse premie geeft. Vraag of je liever dat betaalt, of dat je liever dat bedrag spaart.
En levensverzekering zou ook een optie kunnen zijn, maar gezien het een erg duur huis is, zal dat ook voor een flink bedrag moeten, wat ook een hoge maandelijkse premie geeft. Vraag of je liever dat betaalt, of dat je liever dat bedrag spaart.
vrijdag 15 maart 2024 om 12:24
Badoo79 schreef: ↑15-03-2024 11:59Jeetje wat een boel reacties al, bedankt voor de moeite van het lezen en het reageren.
Er speelt inderdaad wel meer, en ook veel onzekerheid bij mij, dat klopt.
Ik ben vroeger erg gepest wat zijn sporen na heeft gelaten en ik heb autisme en mijn hele leven veel last gehad van dwang(gedachten). Een eerdere serieuze relatie is ook om o.a. deze reden gestrand.
Hierdoor ben ik erg onzeker geworden en ik vind het hebben van een relatie ook erg lastig. Heb ook last van eet/hoestgeluiden etc. en vrij veel tijd alleen nodig.
Toen partner en ik elkaar ontmoetten klikte het meteen erg goed, en het gevoel samen te willen zijn was ook bij ons beiden heel sterk.
We hebben hier wel echt een goede weg in gevonden maar het valt niet altijd mee, en vooral voor mijn partner niet. En dat weet en voel ik zelf ook. Ik zou heel graag anders willen zijn daarin maar heb op sommige vlakken helaas mijn tekortkomingen.
Mijn partner probeert altijd zo lief mogelijk te doen, mij tegemoet te komen en als het hem echt teveel word komt dit er vaak (te) laat uit.
Hier hebben we een tijd terug ook weer een goed gesprek over gehad waarin we beiden uitspraken echt heel gek op elkaar te zijn en samen oud te willen worden. Dat was heel fijn.
Door bovenstaande heb ik misschien ook vaak het gevoel dat ik al blij moet zijn dat ik iemand gevonden heb waar het zo goed mee klikt en die zo goed met mij om kan gaan. En andersom ook, want uiteraard is hij ook niet perfect. Maar we vullen elkaar aan en hebben het oprecht fijn verder!
En dat wil niet zeggen dat mijn gevoel qua hoe we het geregeld hebben er niet mag zijn, maar ik denk dat ik het daardoor extra lastig vind dat in perspectief te plaatsen.
aiaiai
echt, ga eens met jezelf aan de slag
vrijdag 15 maart 2024 om 12:24
Klinkt juist als een prima regeling. Enige onderdeel wat ik niet snap is dat je je eigen huis hebt verkocht. Die zou ik hebben verhuurd. Maar goed logisch dat je gaat samenwonen zijn mooiere grotere huis en als je die niet van je eigen salaris kan betalen (met name onderhoud) ook logisch dat je weer weg verhuist als hij overlijd Superfijn geregeld dat je dan niet op straat staat. En eerlijk dat zijn verdere bezit naar de kinderen gaat
vrijdag 15 maart 2024 om 12:27
Ik snap trouwens wel het afgunstige gevoel naar zijn dochter. Jaloezie is een gemeen naar dier wat soms in je kruipt. Bij mij thuis was het altijd armoe troef en mijn man gewoon normaal maar toch heb ik afgunst dat hij bijv wel zijn rijbewijs kreeg van zijn ouders en een spaarrekening bij start. Ik ken mensen die een huis kunnen kopen voor hun kind en meer van dat soort luxe. Ondanks dat ik het de wereld gun voel ik soms afgunst waarschijnlijk omdat het in mijn jeugd armoe was
Aan de andere kant was er wel veel liefde. En mensen die een liefdeloze jeugd hebben gehad zullen daar vast wel eens een steek van voelen als ze zien dat het bij anderen goed is.
Aan de andere kant was er wel veel liefde. En mensen die een liefdeloze jeugd hebben gehad zullen daar vast wel eens een steek van voelen als ze zien dat het bij anderen goed is.
vrijdag 15 maart 2024 om 12:33
Ik krijg de indruk dat:
- voor jou is samen oud worden dat je alles samen op een hoop veegt en een eenheid wordt. En daar hoort bij dat bezit gezamenlijk is en dat jij de rechten op het huis krijgt.
- Voor hem is samen oud worden dat jullie vanaf het moment dat je een relatie kreeg, samen opwandelen naar de ouderdom. Maar de historie van daarvóór blijft bestaan en verandert niks aan jullie situatie. Dus de kinderen hebben oudste rechten. Voor jou wordt gezorgd, maar je gaat niet voor op de kinderen.
Wij kunnen van alles vinden over wat 'eerlijk' of redelijk is, maar jullie moeten eruit zien te komen of je die verschillende visies samen kunt brengen.
vrijdag 15 maart 2024 om 12:38
Doreia* schreef: ↑15-03-2024 10:48Denk jullie allemaal eens in: het huis waarin je nu woont. Daar mag je in blijven wonen tót je partner overlijdt. En dan begint voor jou de tijd te tikken. Dan heb je, bovenop het verdriet van het overlijden van je partner, 24 maanden de tijd om te verhuizen. Je mag niet in je huis blijven wonen. Kijk even om je heen in je eigen huis en besef dat je er niet tot JOUW dood mag wonen, maar tot je partners dood.
Sorry, maar dit vind ik emotioneel op het manipulatieve af. Je haalt er nu één aspect uit en maakt daar een soort drama van, alsof TO onder de brug gezet wordt. TO woont nu in een villa en krijgt genoeg geld om een eigen huis te kopen.
Het lijkt me zinniger om te kijken naar het totaalplaatje, want TO en haar man hebben een verschillende visie op wat 'samen oud worden' voor financiele implicaties heeft. Er zijn ook kinderen en je kunt net zo goed een emotioneel betoog houden over waarom die recht hebben op het huis van hun vader. Maar dit soort conflicten gaat niet over alleen maar het huis. En zoals iemand anders ook al zegt: genoeg mensen die hun huis kwijtraken door overlijden of scheiding, en die géén zak geld meekrijgen om een nieuw te kopen.
vrijdag 15 maart 2024 om 12:38
Ik vind de regeling ook niet zo raar eigenlijk. Zeker omdat het een familiebedrijf is. Daar gaan dingen anders en is familie, familie en de koude kant hoort erbij, zolang het goed gaat. Als je partner overlijdt zal de band met de familie afgesloten zijn. Het blijft zakelijk, een bedrijf kan niet om gaan vallen, omdat jij als koude kant eisen hebt.
Jullie hebben het nu fijn samen, in zijn huis. Jij hebt een leuk leven nu, omdat hij jou dat gunt. Zelfs als hij overlijdt, gunt hij jou een goed leven, door jou niet op te zadelen met een te groot en te duur huis, waar je het onderhoud niet van kan betalen. Hij zorgt dat jij na zijn overlijden 2 jaar de tijd hebt, om rustig naar een ander huis uit te zien, waar jij hypotheekvrij kunt wonen en een nieuw leven op kunt bouwen.
Mijn enige vraag zou zijn, wat de "waarde" van 5x jouw vermogen is. Is dat tegen die tijd dat het speelt, nog voldoende om hypotheekvrij een huis te kunnen kopen, gezien de enorme prijsstijgingen van de afgelopen jaren. Dat zou voor mij een bespreekpunt zijn. Niet dat je op het moment van opstellen testament een leuk vrijstaand huisje kon kopen en als het zo ver is, alleen een 1 kamer studio, 3 hoog achter.
Jullie hebben het nu fijn samen, in zijn huis. Jij hebt een leuk leven nu, omdat hij jou dat gunt. Zelfs als hij overlijdt, gunt hij jou een goed leven, door jou niet op te zadelen met een te groot en te duur huis, waar je het onderhoud niet van kan betalen. Hij zorgt dat jij na zijn overlijden 2 jaar de tijd hebt, om rustig naar een ander huis uit te zien, waar jij hypotheekvrij kunt wonen en een nieuw leven op kunt bouwen.
Mijn enige vraag zou zijn, wat de "waarde" van 5x jouw vermogen is. Is dat tegen die tijd dat het speelt, nog voldoende om hypotheekvrij een huis te kunnen kopen, gezien de enorme prijsstijgingen van de afgelopen jaren. Dat zou voor mij een bespreekpunt zijn. Niet dat je op het moment van opstellen testament een leuk vrijstaand huisje kon kopen en als het zo ver is, alleen een 1 kamer studio, 3 hoog achter.
Ik doe mijn best
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
