Relaties
alle pijlers
relatie met gescheiden man
zaterdag 3 november 2007 om 10:04
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar ervaringen/verhalen van meiden (met of zonder kinderen)die een relatie hebben of hebben gehad met net gescheiden mannen met een kind of zonder kind...? Hoe gaat/ging het met jullie relaties??? up en downs...?Waar lopen jullie tegenaan... ? of gaat het juist heel goed? Zou hij nog een keer willen trouwen en de hele mikmak? Heeft hij nog verdriet om het stukgelopen huwelijk??? en kan daardoor moeilijk binden??? Is het al weer uit en was je slechts een vlucht voor hem? of is het ondertussen een knipperlichtrelatie geworden ???
Kortom schrijf jullie helemaal los... :-)
Het zal mij erg helpen in de verwerking
thanks
Kortom schrijf jullie helemaal los... :-)
Het zal mij erg helpen in de verwerking
thanks
zaterdag 3 november 2007 om 10:16
Hmmm... ik heb een relatie gehad met een gescheiden man. Was heel erg gek op hem, en hij ook op mij, maar toch had hij het gevoel dat hij nog moest losgaan. Dat had hij voor zijn huwelijk nooit gedaan, dus hij wilde nog flierefluiten, vrouwen ontdekken.
Na een hoop geknipperlicht is het nu dan ook uit...
Na een hoop geknipperlicht is het nu dan ook uit...
zaterdag 3 november 2007 om 11:03
Bij mij is het net zo gegaan als Vinyl. Relatie gehad met een gescheiden man. Maar ondanks dat hij gek op me was en ik op hem, is het stukgelopen. Hij had de breuk nog niet verwerkt, hij was 16 jaar bij haar, waarvan 1 getrouwd, dus echt met zijn jeugdliefde. Begrijpelijk dat hij dat moest verwerken, maar spijtig voor mij natuurlijk. Inmiddels heeft hij alles verwerkt en heeft een nieuwe vriendin. Hij en ik zijn nog steeds bevriend, maar het steekt me soms wel dat hij nu wel kan gaan voor een relatie en dat toen hij met mij was, hij er niet klaar voor was.
zaterdag 3 november 2007 om 11:34
tja ik zit dus in het zelfde... Mijn relatie is nu ook over met een gescheiden man. Heb het er moeilijk mee.... Ik was duidelijk ene vlucht...althans dat voelt zo.. ondanks dat ik wel denk dat hij gevoelens voor mij had... Hij heeft zijn verleden niet verwerkt . Hij heeft 17 jaar een relatie gehad waarvan 7 jaar getrouwd... en ook heeft hij een klein kindje van nu 3,5 jaar... Hij is al 2,5 jaar weg bij haar (hij is verlaten door haar voor een ander) Ik denk ook niet zozeer dat hij het moeilijk heeft vanwege zijn ex (zijn gevoel is over voor haar dat geloof ik wel) maar meer met de situatie...de consequenties, de verhuizing, een kleine alleen voor 50% opvoeden...Hij zocht duidelijk een vrouw met wie hij zijn verleden/oude vanzelfsprekende leventje kon voortzetten.... Hadden jullie dat ook dat gevoel? Dat hij eigenlijk iemand zocht die op zijn ex lijkt...(qua eigenschappen... ).. met dezelfde aanpak en denkwijze.... Ik bleek dingen heel anders aan te pakken.. en daar had hij het erg moeilijk mee.... Andere routines, structuren en andere aanpak van huishoudelijke perikelen... Het werd hem te moeilijk!
zaterdag 3 november 2007 om 14:39
Lastige situatie Muis! Mijn ex had gelukkig geen kinderen met haar. Moet ook eerlijk zijn dat ik dan nooit een relatie was begonnen met hem (vond mezelf te jong en ik wist hoeveel problemen het zou geven). Ik weet niet of hij opzoek was naar iemand om zijn leven mee voort te zetten en dat ik dezelfde eigenschappen had als zij. Moet ook zeggen dat ik haar niet ken. Ik leerde mijn ex kennen toen hij net officieel 2 weken gescheiden was. Zijn ex-vrouw heeft toen nog best lang in hun huis gewoond (met hem dus), want haar huis was niet klaar en dat was de afspraak die zij hadden. Een hele rare situatie, want al die tijd dat zij daar woonde kwam ik niet bij hem over de vloer. En toen het eenmaal zo ver was, was het een heel raar idee, ik "haar" kant van de wastafel en "haar" kant van het bed. Ook de inrichting deed me in alles aan haar denken. En daar heb ik het moeilijk meegehad. Toen het eenmaal uit was heb ik dit ook gezegd. Ik voelde haar aanwezigheid in alles.
Achteraf gezien ben ik blij dat we geen knipperlicht relatie hebben gehad, want dan was ik er onderdoor gegaan, ik was helemaal gek van hem, hield super veel van hem en had denk ik mijn eigen grenzen overschreden. Nu weet ik dat hij ook van mij gehouden heeft en dat geeft me rust, ik was niet zomaar een speeltje en hij wilde er voor gaan, maar de timing was gewoon niet goed, helaas. Poeh ik word er weer helemaal melancholisch van.
Achteraf gezien ben ik blij dat we geen knipperlicht relatie hebben gehad, want dan was ik er onderdoor gegaan, ik was helemaal gek van hem, hield super veel van hem en had denk ik mijn eigen grenzen overschreden. Nu weet ik dat hij ook van mij gehouden heeft en dat geeft me rust, ik was niet zomaar een speeltje en hij wilde er voor gaan, maar de timing was gewoon niet goed, helaas. Poeh ik word er weer helemaal melancholisch van.
zaterdag 3 november 2007 om 18:09
hai magnolia.... ik herken zoveel in je verhaal.. Bij mij is het dus nu voor tweede keer uit.... min of meer... (eerste keer time out maar ja is ook een uit fase) Ik ben zo gek op hem... ik ben er dus ook bijna aan onder doorgegaan... Ik werd zo gek van de situatie... Het is nu ruim 3 weken uit ... Hij kon er niet 100% voor gaan.. omdat hij zoveel onrust heeft van zijn verhuizing etc.... En ik was die vage situatie zo zat.. In het begin ging alles te snel... en na 5 maanden time out en daarna wilde hij langzaam opbouwen... en nu 7 maanden later .. ik trok die onzekerheid en bepaalde afstand niet meer...... Ik ging er onder door... Het koste mij zoveel energie want ik ging er wel 200% voor... zeg maar...Ik ben zo bang dat ik een troostmeisje ben geweest... Ik wou dat hij mij miste...
Trouwens waarom is het dan niet meer tussen jullie goed gekomen... ?? is het contact helemaal afgebroken sindsdien?
Trouwens waarom is het dan niet meer tussen jullie goed gekomen... ?? is het contact helemaal afgebroken sindsdien?
zaterdag 3 november 2007 om 18:32
Hoi Muis, nee logisch dat je die onzekerheid niet meer trekt. Zoiets vreet ook energie en ik vind dat een relatie je energie moet geven en niet moet ontnemen.
Waarom het niet meer goed is gekomen tussen ons, tja ik weet niet. Ik kreeg een half jaar later een relatie met iemand anders. We spraken elkaar wel, en zo af en toe spreken we af. Even bijkletsen. In het begin heb ik heel bewust afstand genomen, geen contact helemaal niets meer. Na een aantal maanden hebben we elkaar weer opgezocht en toen was mijn gevoel heel anders. Vorig jaar juli en augustus zijn we met elkaar in bed beland. Het was vertrouwd en heerlijk, maar ook dat heeft niet geleid tot weer bij elkaar komen. Heb vaak wel gedacht om weer een poging te wagen, maar toen het eenmaal zo ver was, was het te laat. Toen had hij een relatie met zijn huidige vriendin. Het gekke is dat ik hem soms tegenkom tijdens zijn werk en staan we heel leuk te kletsen enzo. Maar dan maakt hij ineens weer zo'n opmerking waarvan ik denk waar komt dat nou weer vandaan. Bv dat als het zo doorgaat zijn vriendin zijn kant op komt (om samen te wonen), om er vervolgens direct achteraan te zeggen dat het niet aan mij gelegen heeft, maw dat het niet aan mij lag dat we niet zijn samen gaan wonen. Ik reageer dan heel adrem door te zeggen dat ik niet eens in zijn huis had willen samenwonen. Dat soort opmerkingen zetten me toch aan het denken. En ik denk dat ik diep van binnen het nog wel een keer zou willen proberen met hem, maar ja hij heeft een relatie.
Waarom het niet meer goed is gekomen tussen ons, tja ik weet niet. Ik kreeg een half jaar later een relatie met iemand anders. We spraken elkaar wel, en zo af en toe spreken we af. Even bijkletsen. In het begin heb ik heel bewust afstand genomen, geen contact helemaal niets meer. Na een aantal maanden hebben we elkaar weer opgezocht en toen was mijn gevoel heel anders. Vorig jaar juli en augustus zijn we met elkaar in bed beland. Het was vertrouwd en heerlijk, maar ook dat heeft niet geleid tot weer bij elkaar komen. Heb vaak wel gedacht om weer een poging te wagen, maar toen het eenmaal zo ver was, was het te laat. Toen had hij een relatie met zijn huidige vriendin. Het gekke is dat ik hem soms tegenkom tijdens zijn werk en staan we heel leuk te kletsen enzo. Maar dan maakt hij ineens weer zo'n opmerking waarvan ik denk waar komt dat nou weer vandaan. Bv dat als het zo doorgaat zijn vriendin zijn kant op komt (om samen te wonen), om er vervolgens direct achteraan te zeggen dat het niet aan mij gelegen heeft, maw dat het niet aan mij lag dat we niet zijn samen gaan wonen. Ik reageer dan heel adrem door te zeggen dat ik niet eens in zijn huis had willen samenwonen. Dat soort opmerkingen zetten me toch aan het denken. En ik denk dat ik diep van binnen het nog wel een keer zou willen proberen met hem, maar ja hij heeft een relatie.
zaterdag 3 november 2007 om 18:37
Ik heb op dit moment een relatie met een gescheiden man. Nou ja relatie, tis nog pril, pas 3 maanden. Woon ook niet samen dus heb nog weinig van de problemen die jullie beschrijven. Mijn vriend woont alweer een aantal jaar op zichzelf. En zijn kinderen zijn een aantal dagen per week bij hem. Ik heb zelf (nog) geen kinderen, hij heeft er twee. Die ken ik nog niet, heb ze nog niet ontmoet.
Mijn enige onzekerheid tot nu toe is mijn toekomst met hem. Hoe ziet hij dat, ziet hij een toekomst met mij? Wil hij inderdaad ooit nog kinderen? Dat is eigenlijk het enige wat mij nu veel bezighoudt. Ik heb daar met hem nog niet over gepraat, omdat het er nog niet van gekomen is en misschien ook wel omdat ik bang ben voor een antwoord dat ik niet wil horen. Ik weet t, tis je kop in het zand steken, maar toch.
Mijn enige onzekerheid tot nu toe is mijn toekomst met hem. Hoe ziet hij dat, ziet hij een toekomst met mij? Wil hij inderdaad ooit nog kinderen? Dat is eigenlijk het enige wat mij nu veel bezighoudt. Ik heb daar met hem nog niet over gepraat, omdat het er nog niet van gekomen is en misschien ook wel omdat ik bang ben voor een antwoord dat ik niet wil horen. Ik weet t, tis je kop in het zand steken, maar toch.
zaterdag 3 november 2007 om 18:44
Ik vind het wel kanp hoor.. hoe jij er mee om bent gegaan.. Een paar maanden geen contact... Ik heb nu 3 weken geen contact en heb het nu erg moeilijk ermee... Ik moet nu die afstand nemen... Het had geen zin meer om ermee door tegaan.. Hij kon niet de 100% voor gaan en ik wilde er niet meer op wachten (hetw as nu al 8 maanden verder )... Ik ging er aan onder door.. We hadden wel een intieme relatie en we zagen elkaar ook zo 1 x ind e week en soms vaker... maar tja van een echte relatie zoals we in het begin hadden was geen sprake meer...over toekomst werd niet gesproken... hij had twijfels of hij gelukkig met mij kon worden... enne.... hij had veel onrust had het gevoel de laatste paar maanden dat hij geleefd werd (scheiding, verhuizing, coouderschap kindje) Hij was ook vaak erg moe... Het is allemaal te begrijpen... Maar ik trok het niet meer... Ik wil geen man die half voor mij kan gaan... enne toch ik ben zo gek op hem....en ik ben gewoon bang dat hij mij niet mist of zo weer een ander heeft... Hij wilde de laatste maanden langzaam iets opbouwen... maar mij ging het gewoon te langzaam... en die bewuste afstand maakt mij gefrustreerd...
Maar ik mis hem zo.... ben zo verdrietig nu...maar ik moet volhouden...
Maar ik mis hem zo.... ben zo verdrietig nu...maar ik moet volhouden...
zaterdag 3 november 2007 om 18:47
daarnaast had ik het gevoel dat hij zijn oude leventje wilde voorzetten met mij... Maar ik ben zijn ex..niet . Ik ben een vrouw die totaal anders is.. Daarnaast is het ook zo dat hije en ander leven gewend is.. met zijn ex... het vanzelfsprekende.. alles ging als een trein thuis, ieder had zijn taken etc...En nu ontmoet hij een nieuwe vrouw 1,5 jaar na zijn scheiding van tafel en bed... en dan moet hij ineens weer moeite doen voor iemand (wat hem dus energie kost) , het is niet meer vanzelfsprekend...
zaterdag 3 november 2007 om 19:41
Relatie met gescheiden man. Nu 1,5 jaar. Hij heeft 1 dochter thuis wonen en 1 dochter en 1 zoon bij zijn ex. Hij ziet die kinderen ook niet meer. Ik woon nu met mijn dochter bij ze. Binnenkort gaan we naar een nieuwe woning met z'n vieren. Met andere woorden het gaat goed. We hebben allebei een verleden (ook ik ben gescheiden en dat is allemaal niet zo gemakkelijk geweest) en blijven praten is mijn advies. Deel je gevoelens en praat. Waarom zou een relatie stuk moeten lopen omdat één van beiden of beiden gescheiden is? Zo'n relatie heeft in mijn ogen net zoveel kansen als dat van een relatie waarin beide partners nog niet een (langdurige) relatie achter de rug heeft.
Je weet ook beter wat je wel en niet wilt.
Je weet ook beter wat je wel en niet wilt.
zaterdag 3 november 2007 om 19:45
Het klinkt heel makkelijk hoor, een aantal maanden geen contact, maar ik heb ontelbare keren met de telefoon in de hand gezeten om hem te bellen of te smsen, maar iedere keer vroeg ik me af want ik dan wilde zeggen en op dat moment besefte ik dat er niks te zeggen viel. Weken heb ik lopen janken in mijn eentje, ik was helemaal kapot toen het uitging. Ik wilde er nog voor vechten, maar ik wilde ook duidelijkheid hebben, ik wilde dat hij 100% voor mij ging, maar juist dat kon hij niet.
Ook tussen mij en mijn ex werd er niet gesproken over de toekomst. Sterker nog, ik heb nooit zijn familie of vrienden ontmoet. En ook mijn familie en vrienden had hij niet ontmoet. We leefden samen in een veilige cocon. Grappig, net als jij zag ik mijn ex heel weinig, soms maar 1x in de 2 weken en al die tijd hield ik mijn mond, want ja hij had ruimte nodig en ik wilde hem niet pushen. Maar het heeft gewoon niet zo mogen zijn.
Muis, natuurlijk ben je verdrietig, maar houd jezelf voor dat dit het beste is, je moet voor jezelf kiezen! Je verdient veel meer dan een man die niet voor je gaat, je verdient een man die voor de volle 100% voor je gaat! Echt volhouden dit, als je hier straks op terugkijkt ben je blij dat je het zo gedaan hebt
Ook tussen mij en mijn ex werd er niet gesproken over de toekomst. Sterker nog, ik heb nooit zijn familie of vrienden ontmoet. En ook mijn familie en vrienden had hij niet ontmoet. We leefden samen in een veilige cocon. Grappig, net als jij zag ik mijn ex heel weinig, soms maar 1x in de 2 weken en al die tijd hield ik mijn mond, want ja hij had ruimte nodig en ik wilde hem niet pushen. Maar het heeft gewoon niet zo mogen zijn.
Muis, natuurlijk ben je verdrietig, maar houd jezelf voor dat dit het beste is, je moet voor jezelf kiezen! Je verdient veel meer dan een man die niet voor je gaat, je verdient een man die voor de volle 100% voor je gaat! Echt volhouden dit, als je hier straks op terugkijkt ben je blij dat je het zo gedaan hebt
zaterdag 3 november 2007 om 20:37
Het schijnt dat in de ogen van menig onderzoek de kans van slagen van ''nieuwe gezinnen'' stukken kleiner is. Wat in mijn ogen ook wel begrijpelijk is.
Heb ook een relatie gehad met een gescheiden man met kindje. Dat wij uit elkaar zijn gegaan had echter niets van doen met het feit dat hij gescheiden was of al een kindje had.
zaterdag 3 november 2007 om 21:03
Heb ook een relatie met een gescheiden man gehad, herken sommige dingen wel. Dat ie aan het begin eigenlijk liet merken het vertrouwde voort te willen zetten, dus eigenlijk een nieuw gezin starten, maar wat later bleek gewoon dat hij niet genoeg rust in zich had, bij mij leerde en ervoer hij sommige dingen voor het eerst, had 22 jaar relatie gehad. Inmiddels is hij in een soort van verlate puberteit gekomen. M.a.w. nog niet tot rust gekomen en dus aan het onderzoeken hoe het zit met aandacht van vrouwen en het leven opnieuw aan het uitzoeken, ook een midlife crisis denk ik. Hij heeft nog geen nieuwe relatie, maar ik verwacht dat iedere dag. (heb nog functioneel contact met hem, helaas...). Enfin, ik zag het aankomen en ben ermee gekapt, met pijn in mijn hart, helaas. Niet leuk dus, maar je doet er niets tegen.
Zal niet alleen het gescheiden zijn, maar ook het soort relatie en de issues die iemand heeft, denk ik. Ken andere mannen die gescheiden zijn en die daarna weer een langdurige relatie hebben gekregen, zonder de behoefte om zich uit te leven.
groet,
Marah
Zal niet alleen het gescheiden zijn, maar ook het soort relatie en de issues die iemand heeft, denk ik. Ken andere mannen die gescheiden zijn en die daarna weer een langdurige relatie hebben gekregen, zonder de behoefte om zich uit te leven.
groet,
Marah
zondag 4 november 2007 om 12:30
hai magnolia
oooh wat herken ik veel in je verhaal... ik moet ook volhouden.. valt niet mee.. Ik wil ook duidelijkheid en een man die voor mij gaat... het enige veschil is dat wij in het begin dus de eerste 5 maanden erg hard van stapel zijn gelopen... Ik heb dus wel zijn familie gekend.. en zijn ex en zijn dochtertje... etc.. We waren zo 4 dagen per week bij elkaar... en elk weekeinde was ik bij hem of hij bij mij... dus ook met zijn kind.. Samen zijn kidn wegbrengen naar ex...Ging allemaal goed hoor... maar het was zo'n cultuurshock... Je slaat ene paar fases over,,, geen afspraakjes samen.. Ik had al sterk het gevoel dat ik het leven leidde van een getrouwde vrouw...
We aten twee keer in de week bij zijn moeder... de bekende regelmaat en sleur kwam al gauw... Hij was niet anders gewend...
Na ee n paar maanden trok hij het niet mee... aandacht verdelen.. vond ie moeilijk.. en hij had steeds minder energie...Hij had geen energie om steeds naar mij te komen en hij merkte dat ik dingen anders aanpakte dan hij en zijn ex.. wat dus ook voor hem weer energie koste etc... Na een korte time out zijn weer weer een opstart begonnen en dat is dus de onduidelijke vage fase geweest... geen uitspraken meer over gezamelijke toekomst, veel twijfels... weghouden bij familie.. en elkaar veel minder zien... .kortom je hebt een relatie maar eigenlijk ook niet...Ik trok dat niet meer... Van zijn kant was er veel onrust en veel verwerking denk ik nog van gevolgen scheiding.. Maar ik merkte vooral dat hij iemand zoekt die zijn leven makkelijker maakt... dus actieve vrouw.. Ik ben zelf namelijk altijd moe... en ben dus wat makkelijker geworden en bepaalde dingen... en heb veel rust en ruimte nodig.. Hij zoekt denk een tegenpool van hem .. iemand die gewoon zijn leven regelt en aanstuurt... Hij heeft een schop onder zijn reet nodig.. en nu schakelt hij constant zijn moeder in voor hulp.....
Wat kan ik ervan vinden hij is niet anders gewend... Hij heeft altijd een vrouw om zich heen gehad die allles voor hem regelde,plande en erg rationeel opstelde.. (ze is nu wel weg bij hem voor een ander).. Ik vind zelf dat je verantwoordelijk bent voor je schop onder je kont.. Ik moet mijzelf ook zo af en toe en schop onder mijn kont geven. hahaha
oooh wat herken ik veel in je verhaal... ik moet ook volhouden.. valt niet mee.. Ik wil ook duidelijkheid en een man die voor mij gaat... het enige veschil is dat wij in het begin dus de eerste 5 maanden erg hard van stapel zijn gelopen... Ik heb dus wel zijn familie gekend.. en zijn ex en zijn dochtertje... etc.. We waren zo 4 dagen per week bij elkaar... en elk weekeinde was ik bij hem of hij bij mij... dus ook met zijn kind.. Samen zijn kidn wegbrengen naar ex...Ging allemaal goed hoor... maar het was zo'n cultuurshock... Je slaat ene paar fases over,,, geen afspraakjes samen.. Ik had al sterk het gevoel dat ik het leven leidde van een getrouwde vrouw...
We aten twee keer in de week bij zijn moeder... de bekende regelmaat en sleur kwam al gauw... Hij was niet anders gewend...
Na ee n paar maanden trok hij het niet mee... aandacht verdelen.. vond ie moeilijk.. en hij had steeds minder energie...Hij had geen energie om steeds naar mij te komen en hij merkte dat ik dingen anders aanpakte dan hij en zijn ex.. wat dus ook voor hem weer energie koste etc... Na een korte time out zijn weer weer een opstart begonnen en dat is dus de onduidelijke vage fase geweest... geen uitspraken meer over gezamelijke toekomst, veel twijfels... weghouden bij familie.. en elkaar veel minder zien... .kortom je hebt een relatie maar eigenlijk ook niet...Ik trok dat niet meer... Van zijn kant was er veel onrust en veel verwerking denk ik nog van gevolgen scheiding.. Maar ik merkte vooral dat hij iemand zoekt die zijn leven makkelijker maakt... dus actieve vrouw.. Ik ben zelf namelijk altijd moe... en ben dus wat makkelijker geworden en bepaalde dingen... en heb veel rust en ruimte nodig.. Hij zoekt denk een tegenpool van hem .. iemand die gewoon zijn leven regelt en aanstuurt... Hij heeft een schop onder zijn reet nodig.. en nu schakelt hij constant zijn moeder in voor hulp.....
Wat kan ik ervan vinden hij is niet anders gewend... Hij heeft altijd een vrouw om zich heen gehad die allles voor hem regelde,plande en erg rationeel opstelde.. (ze is nu wel weg bij hem voor een ander).. Ik vind zelf dat je verantwoordelijk bent voor je schop onder je kont.. Ik moet mijzelf ook zo af en toe en schop onder mijn kont geven. hahaha
zondag 4 november 2007 om 12:36
en marah... nee mijn ex is volgens mij geen type die zich wil uitleven na 17 jaar.... Hij is ook helemaal daar niet mee bezig.. Hij is het type man die weinig zijn pik achter na loopt... zeg maar.. Het afstandelijke type is ie...en zal niet zo snel een vrouw versieren denk ik...
Maar goed na een scheiding kan je veanderen.. Hij is denk ik nu ook bij zichzelf aan het afvragen wat hij wil van het leven en wie hij is...
In eerste instantie toen hij mj ontmoette wilde hij zo snel mogelijk met mij zijn oude leventje oppakken... en we hadden het al over kinderen en samenwonen... maar hij had ook bepaalde verwachtingen van mij waaraan ik moest voldoen...(structuren routines... wat hij met zijn ex gewend was) en dat vond hij niet bij mij... Hij merkte dat het niet zo makkelijk liep allemaal... de gezamelijke aanpak van huishoudelijke perikelen of klussen... Ik ben ook een ander leven gewend.. Ik heb geen kinderen en woon al lange tijd op mijzelf.. Ik ben ook wat flexibeler... in doen en laten...
Maar goed na een scheiding kan je veanderen.. Hij is denk ik nu ook bij zichzelf aan het afvragen wat hij wil van het leven en wie hij is...
In eerste instantie toen hij mj ontmoette wilde hij zo snel mogelijk met mij zijn oude leventje oppakken... en we hadden het al over kinderen en samenwonen... maar hij had ook bepaalde verwachtingen van mij waaraan ik moest voldoen...(structuren routines... wat hij met zijn ex gewend was) en dat vond hij niet bij mij... Hij merkte dat het niet zo makkelijk liep allemaal... de gezamelijke aanpak van huishoudelijke perikelen of klussen... Ik ben ook een ander leven gewend.. Ik heb geen kinderen en woon al lange tijd op mijzelf.. Ik ben ook wat flexibeler... in doen en laten...
zondag 4 november 2007 om 20:16
Had ik dit topic maar eerder gelezen....
Sinds kort in mijn relatie uit. Zijn vrouw was net een half jaar bij hem weg, toen hij verliefd op mij werd. Ik wist niet wat me overkwam en het overviel me. Maar ik werd ook verliefd en er was geen stoppen meer aan. Wel hebben we het toen wel over zijn scheiding gehad. Ik vroeg me af of ik niet te snel er achter aan kwam. Maar hij stelde me gerust. Voor de scheiding waren ze al erg uit elkaar gegroeid en ook de beslissing om te scheiden was al langer geleden dan de daadwerkelijke scheiding (ze wilde alles rustig regelen). Wel heeft hij nog geen contact met zijn ex, maar dat vond ik ook wel normaal. Ze waren ruim 15 jaar samen geweest. Hij probeerde me niet vergelijken met z'n ex, maar natuurlijk gebeurd dat soms wel. Dat vond hij heel vervelend, want ik was toch anders dan zij. Hij was nog nooit zo verliefd geweest zei hij.
Maar ja toen ging het toch stuk. Hij kwam er niet meer uit in zijn hoofd. Hij werd bang dezelfde fouten te maken als bij zijn ex. Merkte dat hij zich te veel ging aanpassen aan mij (terwijl ik dat zeker niet van hem vroeg). Hij merkte dat hij door zijn twijfels en onzekerheid mij pijn deed en kon dat niet meer. Hij verloor langzaam zichzelf en die angst duwde zijn liefde voor mij weg. En toen zag hij nog maar één manier om de negatieve spiraal te doorbreken. Weggaan. Maar hij wilde me wel blijven zien. En omdat ik voordat we wat kregen al bedacht had dat ik hem als vriend wilde hebben, ben ik ermee ingestemd elkaar te blijven zien. En dat is puur vriendschappelijk.
Ik vind het wel moeilijk, want ik hou nog steeds van hem. Maar ik wil hem in mn leven houden. Ik kan hem nu alleen maar de ruimte geven en geniet van elk moment dat we samen hebben. Als het dan weer ouderwets gezellig is doet dat soms veel pijn. Of als ik de afstand voel die hij zeker houdt. Al denk ik dat hij dat ook doet om mij te beschermen.
Het is moeilijk en zwaar. Maar hij is geweldig en ik wil hem om me heen hebben. En ja ergens hoop ik dat we elkaar weer vinden. Nu niet, maar als de tijd daar rijp voor is. Ik denk dat ook kan als het gevoel er van zijn kant idd nog is. Maar ik ben ook bang dat hij terug gaat naar zijn ex. Want laatst gaf hij toe dat hij dat boek toch nog niet zo uit had als hij dacht. Haar relatie is pas gestrand en ze trek weer erg naar hem toe. Misschien wil ze hem terug? Hij zei de laatste keer dat hij niet geloofd dat het nog goed komt tussen hem en zijn ex, omdat er te veel gebeurd is. Dat hij vooral het leventje mist dat ze samen hadden en dat hij weet dat hij dat niet terug gaat vinden. Bij mij. Maar of hij zichzelf nu wel goed inschat???
Hoop ik tegen beter weten in? Maak ik het mezelf extra moeilijk? Mn gevoel zegt dat ik niet anders kan. Ik hou van hem, wil hem weer gelukkig zien en kan hem alleen helpen door ruimte te geven. Maar vergeet ik mezelf dan niet te veel? En moet ik maar eens met hoofd gaan denken?
Sinds kort in mijn relatie uit. Zijn vrouw was net een half jaar bij hem weg, toen hij verliefd op mij werd. Ik wist niet wat me overkwam en het overviel me. Maar ik werd ook verliefd en er was geen stoppen meer aan. Wel hebben we het toen wel over zijn scheiding gehad. Ik vroeg me af of ik niet te snel er achter aan kwam. Maar hij stelde me gerust. Voor de scheiding waren ze al erg uit elkaar gegroeid en ook de beslissing om te scheiden was al langer geleden dan de daadwerkelijke scheiding (ze wilde alles rustig regelen). Wel heeft hij nog geen contact met zijn ex, maar dat vond ik ook wel normaal. Ze waren ruim 15 jaar samen geweest. Hij probeerde me niet vergelijken met z'n ex, maar natuurlijk gebeurd dat soms wel. Dat vond hij heel vervelend, want ik was toch anders dan zij. Hij was nog nooit zo verliefd geweest zei hij.
Maar ja toen ging het toch stuk. Hij kwam er niet meer uit in zijn hoofd. Hij werd bang dezelfde fouten te maken als bij zijn ex. Merkte dat hij zich te veel ging aanpassen aan mij (terwijl ik dat zeker niet van hem vroeg). Hij merkte dat hij door zijn twijfels en onzekerheid mij pijn deed en kon dat niet meer. Hij verloor langzaam zichzelf en die angst duwde zijn liefde voor mij weg. En toen zag hij nog maar één manier om de negatieve spiraal te doorbreken. Weggaan. Maar hij wilde me wel blijven zien. En omdat ik voordat we wat kregen al bedacht had dat ik hem als vriend wilde hebben, ben ik ermee ingestemd elkaar te blijven zien. En dat is puur vriendschappelijk.
Ik vind het wel moeilijk, want ik hou nog steeds van hem. Maar ik wil hem in mn leven houden. Ik kan hem nu alleen maar de ruimte geven en geniet van elk moment dat we samen hebben. Als het dan weer ouderwets gezellig is doet dat soms veel pijn. Of als ik de afstand voel die hij zeker houdt. Al denk ik dat hij dat ook doet om mij te beschermen.
Het is moeilijk en zwaar. Maar hij is geweldig en ik wil hem om me heen hebben. En ja ergens hoop ik dat we elkaar weer vinden. Nu niet, maar als de tijd daar rijp voor is. Ik denk dat ook kan als het gevoel er van zijn kant idd nog is. Maar ik ben ook bang dat hij terug gaat naar zijn ex. Want laatst gaf hij toe dat hij dat boek toch nog niet zo uit had als hij dacht. Haar relatie is pas gestrand en ze trek weer erg naar hem toe. Misschien wil ze hem terug? Hij zei de laatste keer dat hij niet geloofd dat het nog goed komt tussen hem en zijn ex, omdat er te veel gebeurd is. Dat hij vooral het leventje mist dat ze samen hadden en dat hij weet dat hij dat niet terug gaat vinden. Bij mij. Maar of hij zichzelf nu wel goed inschat???
Hoop ik tegen beter weten in? Maak ik het mezelf extra moeilijk? Mn gevoel zegt dat ik niet anders kan. Ik hou van hem, wil hem weer gelukkig zien en kan hem alleen helpen door ruimte te geven. Maar vergeet ik mezelf dan niet te veel? En moet ik maar eens met hoofd gaan denken?
zondag 4 november 2007 om 22:13
Hallo
ik heb ook een relatie met een gescheiden man...hij was 15 jaar getrouwd en kennen elkaar al 20 jaar hij was nog niet gescheiden toen wij verliefd op elkaar werden we zijn nu bijna een jaar verder (ik ben niet de reden van hun scheiding zijn ex ging vreemd en waren al aan het scheiden toen we elkaar leerden kennen) en tot nu toe gaat het goed we zien elkaar alleen in de weekenden en om de weekenden met de kids...hebben beide kinderen uit een eerder huwelijk....hij heeft toen wij elkaar een maand konden heeft een tijdje bij ons gewoond hij had geen huis......was gelijk de vuurdoop ...
Wij hebben wel al touwplannen maar wanneer dat is komt vanzelf wel als de tijd daar rijp voor is
ik heb ook een relatie met een gescheiden man...hij was 15 jaar getrouwd en kennen elkaar al 20 jaar hij was nog niet gescheiden toen wij verliefd op elkaar werden we zijn nu bijna een jaar verder (ik ben niet de reden van hun scheiding zijn ex ging vreemd en waren al aan het scheiden toen we elkaar leerden kennen) en tot nu toe gaat het goed we zien elkaar alleen in de weekenden en om de weekenden met de kids...hebben beide kinderen uit een eerder huwelijk....hij heeft toen wij elkaar een maand konden heeft een tijdje bij ons gewoond hij had geen huis......was gelijk de vuurdoop ...
Wij hebben wel al touwplannen maar wanneer dat is komt vanzelf wel als de tijd daar rijp voor is
maandag 5 november 2007 om 08:25
hai puk..... tja het gevoel.. ken ik goed... Je wil hem ruimte geven in de hoop dat het weer goekomt... en tja hoever moet je gaan... en dat ten koste van jezelf...
In feite heb ik 8 maanden totaal gewacht... In die 8 maanden was een vooruitgang hoor... eerst een time out toen weer daten en toen elkaar weer wat vaker zien etc... Maar nog steeds zag ik in die tijd zijn familie niet.. We hadden wel weer iets.. maar het bleef toch met een bepaalde afstand... Hij zette bij bewust op afstand.. Hij had twijfels.. en wilde langzaam iets opbouwen... om teleurstelling te voorkomen... Maar ja ik trok het niet meer.....Mijn frustraties kwamen steeds vaker eruit.... Mijn eerste deadline was augustus en toen dacht oke ik geef hem tot oktober dan word ik 34 jaar... Toen hij met mijn verjaardag geen moeite had gedaan...was voor mij eiegnlijk de druppel... alles werd helder... Hijvoelt gewoon niet genoeg voor mij... Of je nu een scheiding hebt gehad, een verbouwing en een verhuizing.. als je iets voor iemand voelt dan houd je die persoon niet constant op afstand...en zeker niet voor 8 maanden..... Ik ben er 100% voor gegaan ondanks mijn twijfels over ene toekomst samen... met zijn kindje... Maar ik kan zeggen ik heb alles gegeven en ik kan mijzelf niets meer kwalijk nemen... Hij daarentegen heeft wel aangegeven dat hij spijt heeft dat hij mij teleurgesteld heeft dat hij deze termijn er niet 100% voor heeft kunnen gaan... Nu is de verbouwing af en heeft hij nog steeds geen rust.... Ik trok dit niet meer... Ik ben zelf nu ook helemaal kapot.. het heeft mij teveel energie gekost.... Als hij nog gek op mij is... of whatever dan neemt ie wel nog contact op.. en anders niet meer,,,, Ik moet er mee leren leven.. en loslaten...
En puk.... ik kan je 1 raad geven... pas goed op jezelf.... Als je je eigen grenzen overschrijdt beetje al een stap te ver en uiteindelijk is dat het allemaal niet waard... Diep in mijn hart wil ik een vent die 100% voor mij kan gaan.. en als er problemen zijn mij wel toelaat in zijn leven en gedachten...
Ik wil rust en gelukkig zijn met iemand.. en niet constant een strijd willen aangaan... Ik wil dat iemand mij neemt zoals ik ben.. Dat verrdien ik en dat verdien jij ook....! Meis ik hoop voor je dat hij op een gegeven moment ziet dat jijde moeite waard bent voor hem... echt! maar hoop niet teveel... je komt helaas vaak bedrogen uit...:-(..:-( Ik kan erover meepraten
In feite heb ik 8 maanden totaal gewacht... In die 8 maanden was een vooruitgang hoor... eerst een time out toen weer daten en toen elkaar weer wat vaker zien etc... Maar nog steeds zag ik in die tijd zijn familie niet.. We hadden wel weer iets.. maar het bleef toch met een bepaalde afstand... Hij zette bij bewust op afstand.. Hij had twijfels.. en wilde langzaam iets opbouwen... om teleurstelling te voorkomen... Maar ja ik trok het niet meer.....Mijn frustraties kwamen steeds vaker eruit.... Mijn eerste deadline was augustus en toen dacht oke ik geef hem tot oktober dan word ik 34 jaar... Toen hij met mijn verjaardag geen moeite had gedaan...was voor mij eiegnlijk de druppel... alles werd helder... Hijvoelt gewoon niet genoeg voor mij... Of je nu een scheiding hebt gehad, een verbouwing en een verhuizing.. als je iets voor iemand voelt dan houd je die persoon niet constant op afstand...en zeker niet voor 8 maanden..... Ik ben er 100% voor gegaan ondanks mijn twijfels over ene toekomst samen... met zijn kindje... Maar ik kan zeggen ik heb alles gegeven en ik kan mijzelf niets meer kwalijk nemen... Hij daarentegen heeft wel aangegeven dat hij spijt heeft dat hij mij teleurgesteld heeft dat hij deze termijn er niet 100% voor heeft kunnen gaan... Nu is de verbouwing af en heeft hij nog steeds geen rust.... Ik trok dit niet meer... Ik ben zelf nu ook helemaal kapot.. het heeft mij teveel energie gekost.... Als hij nog gek op mij is... of whatever dan neemt ie wel nog contact op.. en anders niet meer,,,, Ik moet er mee leren leven.. en loslaten...
En puk.... ik kan je 1 raad geven... pas goed op jezelf.... Als je je eigen grenzen overschrijdt beetje al een stap te ver en uiteindelijk is dat het allemaal niet waard... Diep in mijn hart wil ik een vent die 100% voor mij kan gaan.. en als er problemen zijn mij wel toelaat in zijn leven en gedachten...
Ik wil rust en gelukkig zijn met iemand.. en niet constant een strijd willen aangaan... Ik wil dat iemand mij neemt zoals ik ben.. Dat verrdien ik en dat verdien jij ook....! Meis ik hoop voor je dat hij op een gegeven moment ziet dat jijde moeite waard bent voor hem... echt! maar hoop niet teveel... je komt helaas vaak bedrogen uit...:-(..:-( Ik kan erover meepraten
maandag 5 november 2007 om 09:12
he muis,
Ja ik weet het, maar het voelt zo anders. Hij vind me zeker de moeite waard. Hij heeft deze breuk ook voor mij doorgezet, omdat hij zag dat ik stuk ging aan zijn twijfels en de steeds groter wordende afstand. Recent is er iets erg gebeurd in mijn omgeving en toen had ik hem heel hard noidg en was hij er ook voor me. Heel fijn, maar geeft ergens ook de hoop dat het goed komt en dat zou niet moeten.
Zaterdag spraken we af voor zondag om met nog iemand wat leuks te gaan doen. Onze gezamelijk hobby (dat is ook een reden dat ik hem sowieso ga blijven zien, want stoppen met mijn passie gaat echt te ver. al is die passie ook wel weer sterk aan hem gekoppeld en doet het soms wel pijn). Ik was nadat alles geregeld was helemaal blij. Zondag was dan ook erg gezellig. Het voelde allemaal heel goed en zag dat het met hem langzaam beter gaat. Dat deed me goed om te zien en ook dat we gewoon met elkaar kunnen omgaan.
Alleen mis ik wel onze gesprekken. Ik denk dat je die als vrienden ook gewoon moet kunnen hebben. Ik vraag me af of ik hem moet zeggen hoe ik dat mis of dat ik het de tijd moet geven tot dat weer komt. Mijn pogingen om weer eens samen te eten lopen steeds op niets uit. Hij is heel druk en waarschijnlijk is dat de reden, maar het kan ook zijn dat hij dat nu even niet wil. Maar ja dat moet hij dan maar gewoon zeggen denk ik dan.
Vannacht weer gedroomd van hem. Dat hij een nieuwe vriendin had. Ik heb ze beide eens goed de waarheid gezegd en werd heel boos maar ook opgelucht wakker.
Voorlopig hou ik nog vol. Ik heb ook niet echt een keus voor mn gevoel. Al weet ik met mn hoofd dat dat niet helemaal waar is...
maandag 5 november 2007 om 09:34
Muis, het kan zeker ook anders gaan. Toen ik een relatie kreeg met mijn man, was ik 3 maanden van tafel en bed gescheiden, hijzelf ruim een jaar (gedumpt voor een ander na 25 jaar). We waren allebei met onze jeugdliefde getrouwd geweest. Ik herken helemaal niets van bovenstaande verhalen. Ik heb noch bij mezelf noch bij mijn man het minste spoor van twijfel, bindingsangst, enz. ervaren. Ik denk dus dat de moeilijkheden die jullie hebben, meer te maken hebben met de eigen aard van de man en/of met minder goed bij elkaar passen, dan met de situatie.
maandag 5 november 2007 om 09:51
Ik ben zelf gescheiden en heb een relatie met een gescheiden man.
Het gekke is dat het 'gescheiden' zijn tussen ons niet speelt. Want hoe raar is het om jezelf steeds als 'gescheiden' te profileren terwijl je al jarenlang een innige en gelukkige relatie hebt met een man? Dat gevoel van 'gescheiden' zijn, duurt maar korte tijd, daarna ben je weer gewoon jezelf en bouw je je leven opnieuw op. Mijn geliefde is voor mij geen 'gescheiden' man, hij is een man met een verleden, maar dat heeft iedereen die een beetje op leeftijd is, ook als die nooit getrouwd is geweest.
Als je jezelf steeds ´gescheiden´ noemt, dan verbindt je jezelf nog steeds met de partner waar je niet meer mee wil leven.
De maatschappij duwt al snel een plakker op je, zodra je ´gescheiden´ bent, ben je automatisch zielig, terwijl je alleen maar een relatie hebt afgesloten die niet meer levensvatbaar was.
Het gevaar is, dat je je met die ´zieligheid´ gaat identificeren. Doe het niet, begin opnieuw. Blijf niet hangen in het verleden, elke dag is een nieuwe dag met nieuwe kansen op geluk.
Het gekke is dat het 'gescheiden' zijn tussen ons niet speelt. Want hoe raar is het om jezelf steeds als 'gescheiden' te profileren terwijl je al jarenlang een innige en gelukkige relatie hebt met een man? Dat gevoel van 'gescheiden' zijn, duurt maar korte tijd, daarna ben je weer gewoon jezelf en bouw je je leven opnieuw op. Mijn geliefde is voor mij geen 'gescheiden' man, hij is een man met een verleden, maar dat heeft iedereen die een beetje op leeftijd is, ook als die nooit getrouwd is geweest.
Als je jezelf steeds ´gescheiden´ noemt, dan verbindt je jezelf nog steeds met de partner waar je niet meer mee wil leven.
De maatschappij duwt al snel een plakker op je, zodra je ´gescheiden´ bent, ben je automatisch zielig, terwijl je alleen maar een relatie hebt afgesloten die niet meer levensvatbaar was.
Het gevaar is, dat je je met die ´zieligheid´ gaat identificeren. Doe het niet, begin opnieuw. Blijf niet hangen in het verleden, elke dag is een nieuwe dag met nieuwe kansen op geluk.
maandag 5 november 2007 om 10:04
Precies, Nell, dat voel ik ook zo. Toen ik nog niet opnieuw getrouwd was, was ik in de ogen van de maatschappij een 'gescheiden' vrouw, en daardoor werd meer de nadruk gelegd op mijn vorige relatie, dan op de relatie die op dat moment mijn huidige was! Ik heb me sinds ik mijn huidige man ontmoet heb, nooit meer 'gescheiden' gevoeld. Integendeel, ik heb het gevoel dat ik nu pas voor het eerst echt gehuwd ben, omdat dit huwelijk zoveel fijner en intiemer is. Anderzijds ken ik ook mensen die zich hun hele verdere leven gescheiden blijven voelen en niet meer in staat zijn om nog een echte relatie op te bouwen. Of misschien niet de juiste persoon ontmoeten.
