Relaties
alle pijlers
Relatie op afstand
maandag 27 augustus 2007 om 15:20
Hoi forummeiden,
Ik lees regelmatig wat rond in deze pijler, en ben verder altijd te vinden in de pijler 'eten'.
Nu heb ik sinds kort iemand leren kennen, waardoor de kriebels weer opspelen en ik hier vaker lees.
Ik krijg dan ook sneller de behoefte mijn gevoelens te delen, vandaar dit topic.
Ik ben sinds mei vorig jaar vrijgezel, na een relatie van 4 jaar, incl. samenwonen. Het duurde even, maar na 5 maanden ging ik verder met mijn leven. Lang leven de lol en genieten van het vrijgezellenbestaan. Maar ook dat blijft niet leuk. Sinds een paar maanden voel ik toch echt de behoefte weer aan genegenheid, een knuffel en liefde.
Daar heeft uiteindelijk internet me bij geholpen. Het is nog heel erg vers, maar ik ben hoteldebotel.
Mailtjes, veel msn (met webcam aan waardoor je iemand direct ziet en de communicatie niet alleen verbaal is), bellen en smsen. Alles was super. En toen de date, afgelopen vrijdag. Hoge verwachtingen, van beide kanten. En gelukkig niet voor niks. Zondags gelijk weer afgesproken, het was weer enorm leuk. Vrijdags is hij zelfs mee naar mij thuis gegaan, en er is het een en ander gebeurd. Ik voel me daar erg goed bij. Het was meer dan alleen seks. Juist die knuffel, die genegenheid en het vertrouwde gevoel, dat was er ook.
Hij woont erg ver weg, ik heb daar geen ervaring mee. 160km (2,5 uur met openbaar vervoer, 1uur 45 min met de auto) wonen we bij elkaar vandaan. Het enige wat ik nu denk is, wat maakt dat uit! We maken tijd voor elkaar, dat moet lukken. Het is wat puzzelen met een studie, baan van 24uur per week en een hond en 2 katten, maar alles kan! We willen er allebei voor gaan!
Onuitgesproken hebben we voor elkaar gekozen. Onze profieltjes op de datingsite zijn ook verwijderd.
Nu denken jullie vast, wat is het probleem! Niks, eigenlijk! Alleen mijn onervarenheid met deze afstand.
Dus ik vraag me af wie hier wat over wil vertellen. Wie heeft dit ook (meegemaakt)? Wat zijn jullie ervaringen? Herkennen jullie mijn gevoel, een gevoel alsof je alles aankan, ondanks de afstand?
Het lijkt me fijn vragen en ervaringen met anderen te delen!
Liefs Sabine
(nogmaals, ik ben nu al dol op hem. wil niet op de zaken vooruitlopen, er kan nog vanalles misgaan, we kennen elkaar pas net. maar toch, het voelt alsof het zo hoort...)
Ik lees regelmatig wat rond in deze pijler, en ben verder altijd te vinden in de pijler 'eten'.
Nu heb ik sinds kort iemand leren kennen, waardoor de kriebels weer opspelen en ik hier vaker lees.
Ik krijg dan ook sneller de behoefte mijn gevoelens te delen, vandaar dit topic.
Ik ben sinds mei vorig jaar vrijgezel, na een relatie van 4 jaar, incl. samenwonen. Het duurde even, maar na 5 maanden ging ik verder met mijn leven. Lang leven de lol en genieten van het vrijgezellenbestaan. Maar ook dat blijft niet leuk. Sinds een paar maanden voel ik toch echt de behoefte weer aan genegenheid, een knuffel en liefde.
Daar heeft uiteindelijk internet me bij geholpen. Het is nog heel erg vers, maar ik ben hoteldebotel.
Mailtjes, veel msn (met webcam aan waardoor je iemand direct ziet en de communicatie niet alleen verbaal is), bellen en smsen. Alles was super. En toen de date, afgelopen vrijdag. Hoge verwachtingen, van beide kanten. En gelukkig niet voor niks. Zondags gelijk weer afgesproken, het was weer enorm leuk. Vrijdags is hij zelfs mee naar mij thuis gegaan, en er is het een en ander gebeurd. Ik voel me daar erg goed bij. Het was meer dan alleen seks. Juist die knuffel, die genegenheid en het vertrouwde gevoel, dat was er ook.
Hij woont erg ver weg, ik heb daar geen ervaring mee. 160km (2,5 uur met openbaar vervoer, 1uur 45 min met de auto) wonen we bij elkaar vandaan. Het enige wat ik nu denk is, wat maakt dat uit! We maken tijd voor elkaar, dat moet lukken. Het is wat puzzelen met een studie, baan van 24uur per week en een hond en 2 katten, maar alles kan! We willen er allebei voor gaan!
Onuitgesproken hebben we voor elkaar gekozen. Onze profieltjes op de datingsite zijn ook verwijderd.
Nu denken jullie vast, wat is het probleem! Niks, eigenlijk! Alleen mijn onervarenheid met deze afstand.
Dus ik vraag me af wie hier wat over wil vertellen. Wie heeft dit ook (meegemaakt)? Wat zijn jullie ervaringen? Herkennen jullie mijn gevoel, een gevoel alsof je alles aankan, ondanks de afstand?
Het lijkt me fijn vragen en ervaringen met anderen te delen!
Liefs Sabine
(nogmaals, ik ben nu al dol op hem. wil niet op de zaken vooruitlopen, er kan nog vanalles misgaan, we kennen elkaar pas net. maar toch, het voelt alsof het zo hoort...)
maandag 27 augustus 2007 om 16:17
Hoi Sabine, ik heb 3,5 jaar een afstandsrelatie gehad: wij woonden 300 km bij elkaar vandaan, in een ander land, 5 uur enkele reis met het OV.
We kenden elkaar ook via internet, hoewel we niet op die manier op zoek waren, het was toeval.
En ook wij waren vanaf de eerste date irl helemaal hoteldebotel en wisten dat het helemaal goed zat.
Door omstandigheden (werk en kinderen) konden we niet snel samenwonen. We hebben wel ieder weekend, iedere vrije dag en vakantie samen doorgebracht.
Hoe langer het duurde, hoe moeilijker ik het vond om op zondagavond afscheid te nemen. Toen we na 3,5 jaar konden samenwonen, was dat een van de allergelukkigste dagen van ons leven, we vieren die dag nog ieder jaar en nog iedere zondagavond hebben we het er even over: weet je nog, zoveel jaar geleden, toen zat jij in de trein op dit moment... En dan voelen we ons heel gelukkig omdat we nu niet meer afscheid hoeven te nemen
Het kan dus beslist goed gaan!
We kenden elkaar ook via internet, hoewel we niet op die manier op zoek waren, het was toeval.
En ook wij waren vanaf de eerste date irl helemaal hoteldebotel en wisten dat het helemaal goed zat.
Door omstandigheden (werk en kinderen) konden we niet snel samenwonen. We hebben wel ieder weekend, iedere vrije dag en vakantie samen doorgebracht.
Hoe langer het duurde, hoe moeilijker ik het vond om op zondagavond afscheid te nemen. Toen we na 3,5 jaar konden samenwonen, was dat een van de allergelukkigste dagen van ons leven, we vieren die dag nog ieder jaar en nog iedere zondagavond hebben we het er even over: weet je nog, zoveel jaar geleden, toen zat jij in de trein op dit moment... En dan voelen we ons heel gelukkig omdat we nu niet meer afscheid hoeven te nemen
Het kan dus beslist goed gaan!
maandag 27 augustus 2007 om 16:26
Hoi _Sabine_,
Misschien kan je het topic van de Long Distance Relaties ff checken... Ik heb m'n hele leven bijna alleen long distance relaties gehad. M'n eerste vriendje woonde op 200km, wat toen als 15 jarige niet evident was. M'n eerste man woonde 600km bij me vandaan en m'n toekomstige woont 4000km bij me vandaan. Of nee, is misschien niet correct, aangezien we samen wonen, maar al ik ff (meestal heel kort, maar soms langere tijd) naar België ga, dan is die afstand er ook.
Ik denk dat het belangrijkste is dat beide partijen evenveel tijd en energie erin steken. Ok, bij m'n huidige relatie is het een beetje anders, maar vroeger ging ik af en toe naar m'n (ex)vriendjes toe en zij af en toe naar mij... Anders wordt het echt té vermoeiend, als het maar van één kant komt.
Verder kan ik je alleen maar zeggen: als jij voelt dat het goed zit en je merkt dat hij ook goed in jullie relatie zit, dan moet je er gewoon voor gaan. Tijd zal alles wel uitwijzen denk ik.
Misschien kan je het topic van de Long Distance Relaties ff checken... Ik heb m'n hele leven bijna alleen long distance relaties gehad. M'n eerste vriendje woonde op 200km, wat toen als 15 jarige niet evident was. M'n eerste man woonde 600km bij me vandaan en m'n toekomstige woont 4000km bij me vandaan. Of nee, is misschien niet correct, aangezien we samen wonen, maar al ik ff (meestal heel kort, maar soms langere tijd) naar België ga, dan is die afstand er ook.
Ik denk dat het belangrijkste is dat beide partijen evenveel tijd en energie erin steken. Ok, bij m'n huidige relatie is het een beetje anders, maar vroeger ging ik af en toe naar m'n (ex)vriendjes toe en zij af en toe naar mij... Anders wordt het echt té vermoeiend, als het maar van één kant komt.
Verder kan ik je alleen maar zeggen: als jij voelt dat het goed zit en je merkt dat hij ook goed in jullie relatie zit, dan moet je er gewoon voor gaan. Tijd zal alles wel uitwijzen denk ik.
maandag 27 augustus 2007 om 16:31
Hoi
Ik ben nu bijna 3 jaar samen met mijn vriend waarvan we een jaar samenwonen. Voordat we samenwoonden zat er ook een dikke 130 km tussen. En omdat hij in een heel klein dorpje woonde was het met OV bijna 3,5 uur van deur tot deur enkele reis (we hadden toen geen van beide een rijbewijs). Met een muziekje of een boekje vond ik de afstand geen probleem. Ik vond het op een gegeven moment vaak een stukje ontspanning. Ik ging vaak vanuit mijn werk naar hem toe en dan kon ik in de trein even lekker bijkomen en t werk daarlaten.
Ik vond het prima te doen, maar had, toen ik hem net kende, zeker mijn bedenkingen bij de afstand. Maar ja, toen waren we verliefd en dan kun je je bedenkingen hebben, maar we gingen er toch voor. Ging prima!
Dus als je hem echt leuk vindt, joh, ga er voor en geniet!
Ik ben nu bijna 3 jaar samen met mijn vriend waarvan we een jaar samenwonen. Voordat we samenwoonden zat er ook een dikke 130 km tussen. En omdat hij in een heel klein dorpje woonde was het met OV bijna 3,5 uur van deur tot deur enkele reis (we hadden toen geen van beide een rijbewijs). Met een muziekje of een boekje vond ik de afstand geen probleem. Ik vond het op een gegeven moment vaak een stukje ontspanning. Ik ging vaak vanuit mijn werk naar hem toe en dan kon ik in de trein even lekker bijkomen en t werk daarlaten.
Ik vond het prima te doen, maar had, toen ik hem net kende, zeker mijn bedenkingen bij de afstand. Maar ja, toen waren we verliefd en dan kun je je bedenkingen hebben, maar we gingen er toch voor. Ging prima!
Dus als je hem echt leuk vindt, joh, ga er voor en geniet!
anoniem_54414 wijzigde dit bericht op 27-08-2007 16:32
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
maandag 27 augustus 2007 om 17:11
Hoi Sabine,
Leuk dat je verliefd bent! Jullie wonen iets verder uit elkaar dan ik en m'n vriend, maar wij zijn toch ook wel bijna 2 uur bezig om met het OV naar elkaar toe te komen. Dit gaat al een jaar goed! Echt geen probleem, we vinden het reizen allebei niet heel vervelend. We zien elkaar in de weekenden en soms nog een nachtje doordeweek (vanaf mijn werk is het maar een uur), en we wisselen goed af, de ene keer bij mij en de andere keer bij hem. Ook hebben we allebei een kat en een fulltime baan.
Over een tijdje gaan we eens kijken waar we willen samenwonen, maar tot die tijd: geen probleem! Dus geniet ervan, komt wel goed als jullie elkaar de moeite waard vinden!
Leuk dat je verliefd bent! Jullie wonen iets verder uit elkaar dan ik en m'n vriend, maar wij zijn toch ook wel bijna 2 uur bezig om met het OV naar elkaar toe te komen. Dit gaat al een jaar goed! Echt geen probleem, we vinden het reizen allebei niet heel vervelend. We zien elkaar in de weekenden en soms nog een nachtje doordeweek (vanaf mijn werk is het maar een uur), en we wisselen goed af, de ene keer bij mij en de andere keer bij hem. Ook hebben we allebei een kat en een fulltime baan.
Over een tijdje gaan we eens kijken waar we willen samenwonen, maar tot die tijd: geen probleem! Dus geniet ervan, komt wel goed als jullie elkaar de moeite waard vinden!
.
maandag 27 augustus 2007 om 19:17
Leuk zeg om te lezen!
Tot nu toe zelfs alleen maar positief!
Zoals ik al zei, ik ben nu ook erg positief, maar omdat het de eerste keer is toch echt even wennen. Ik heb altijd vriendjes gehad die dichtbij woonden, eigenlijk allemaal in dezelfde stad zelfs.
Ik merk nu al dat veel reacties zo zijn als: 'jee, dat is wel ver weg joh! gaat dat allemaal lukken?'
Toch heb ik er vertrouwen in! Heb zitten schuiven in mijn agenda en ga morgenavond tot woensdagochtend vroeg eventjes op en neer!
Nog meer mensen die hun ervaring willen delen?
Tot nu toe zelfs alleen maar positief!
Zoals ik al zei, ik ben nu ook erg positief, maar omdat het de eerste keer is toch echt even wennen. Ik heb altijd vriendjes gehad die dichtbij woonden, eigenlijk allemaal in dezelfde stad zelfs.
Ik merk nu al dat veel reacties zo zijn als: 'jee, dat is wel ver weg joh! gaat dat allemaal lukken?'
Toch heb ik er vertrouwen in! Heb zitten schuiven in mijn agenda en ga morgenavond tot woensdagochtend vroeg eventjes op en neer!
Nog meer mensen die hun ervaring willen delen?
maandag 27 augustus 2007 om 21:50
Ja hoor, hier nog een. Allereerst: wat geweldig voor je dat je verliefd bent! Ik herinner mijn eigen eerste maanden met mijn vriend nog zo goed, mooi was dat! We hebben elkaar toevallig ontmoet, bij wederzijdse vrienden. We woonden 350 kilometer bij elkaar vandaan, 3.15 uur met het openbaar vervoer, beide een 40-urige werkweek. We hebben geen moment getwijfeld en in die tijd geen enkel weekend overgeslagen.
De verwachtingen waarmee we naar elk weekend toeleefden waren heerlijk. Hem afhalen van het station, of afgehaald worden, waren net merci-reclames (picture jongen en meisje in slow-motion met gespreide armen op elkaar afrennen, eindigend in een warme omhelzing met filmkus - het is walgelijk romantisch, maar zo was het echt). De weekenden waren altijd leuk omdat dat de enige tijd was die we samen irl hadden. En het voordeel was dat we beide door de week ons eigen leven konden hebben, met onze eigen vrienden en hobby's.
Na twee jaar hadden we er trouwens schoon genoeg van en besloten we een huis te kopen en samen te gaan wonen. En binnenkort gaan we trouwen. Ja. zo'n lange afstandsrelatie kan ik van harte aanbeleven!
De verwachtingen waarmee we naar elk weekend toeleefden waren heerlijk. Hem afhalen van het station, of afgehaald worden, waren net merci-reclames (picture jongen en meisje in slow-motion met gespreide armen op elkaar afrennen, eindigend in een warme omhelzing met filmkus - het is walgelijk romantisch, maar zo was het echt). De weekenden waren altijd leuk omdat dat de enige tijd was die we samen irl hadden. En het voordeel was dat we beide door de week ons eigen leven konden hebben, met onze eigen vrienden en hobby's.
Na twee jaar hadden we er trouwens schoon genoeg van en besloten we een huis te kopen en samen te gaan wonen. En binnenkort gaan we trouwen. Ja. zo'n lange afstandsrelatie kan ik van harte aanbeleven!
maandag 27 augustus 2007 om 22:04
Mijn man en ik hebben elkaar 2½ jaar geleden via een datingsite leren kennen en we woonden 150 km uit elkaar. Vanaf de 1e date was het bij ons ook raak, maar we waren ongeduldig en woonden binnen 3 maanden samen. In mei van dit jaar zijn we getrouwd en het gaat heel goed tussen ons, ik heb er geen sekonde spijt van dat ik de afstand destijds geen beletsel heb laten zijn.
Overigens brachten we ieder weekend samen door voordat we samenwoonden en soms ook een doordeweekse avond/nacht.
Marion
Overigens brachten we ieder weekend samen door voordat we samenwoonden en soms ook een doordeweekse avond/nacht.
Marion
woensdag 29 augustus 2007 om 11:51
Gisteren naar hem toe gegaan. 2,5 uur gereisd met ov, hondje mee. Reis was lekker, even relaxen en gedachten bij hem. Het was echt super, het voelde alsof ik 'thuis' kwam, voelde zo goed. Was er om 20uur, vanmorgen om 9uur samen de trein gepakt. Dus de avond en nacht samen gehad. Zeker de moeite, ondanks het reizen!
Ik heb er het volle vertrouwen in. En nog eens extra na het lezen van jullie verhalen!
Ik heb er het volle vertrouwen in. En nog eens extra na het lezen van jullie verhalen!
donderdag 30 augustus 2007 om 18:26
hallo
Ik heb ook een relatie op afstand....wij wonen met de auto 1.40 minuten rijden met de trein 2.5 uur....
Wij zien elkaar elk weekend....de ene weekend met kids en de andere zonder...Wij doen dit nu 10 maanden en willen als alles aan beide kanten geregeld is samenwonen....want de afstrand gaat ons opbreken.....afscheid wordt steeds moeilijker.....een doordeweeks avondje kan alleen als de kids bij hun vader blijven slapen...maar dan wel de volgende ochtend heel vroeg weg om weer optijd op het werk te zijn...van hem ook zo'n 2,00 rijden....en idd een relatie op afstand is idd een aanbeveling.
Ik heb ook een relatie op afstand....wij wonen met de auto 1.40 minuten rijden met de trein 2.5 uur....
Wij zien elkaar elk weekend....de ene weekend met kids en de andere zonder...Wij doen dit nu 10 maanden en willen als alles aan beide kanten geregeld is samenwonen....want de afstrand gaat ons opbreken.....afscheid wordt steeds moeilijker.....een doordeweeks avondje kan alleen als de kids bij hun vader blijven slapen...maar dan wel de volgende ochtend heel vroeg weg om weer optijd op het werk te zijn...van hem ook zo'n 2,00 rijden....en idd een relatie op afstand is idd een aanbeveling.
vrijdag 31 augustus 2007 om 21:09
Hoi Sabine,
Tijdens een vakantie in Zuid Frankrijk zijn wij elkaar tegen gekomen, zij 16 en ik 18. Een echte vakantieliefde dus,hoewel we allebei uit Nederland kwamen. We woonde echter 185km uit elkaar en hebben elkaar het eerste jaar alleen geschreven en gebeld. Dit tot grote ergernis van onze ouders omdat de telefoonrekening sky high was.
Na een jaar elkaar weer gezien en daarna regelmatig in het weekend, ja ja zo zijn we de eerste 2 jaar doorgekomen.
Daarna was het eigenlijk ieder weekend prijs, ik maar haar of zij kwam naar mij.
Hoe het nu is vraag je je waarschijnlijk af?!?
Ik 38 en zij 36, gelukkig getrouwd en 2 prachtige kinderen!!!
Moraal van het verhaal, ga ervoor als het de ware is en laat je door niemand ontmoedigen. Wij hoorden heel vaak de open deuren "Ach joh, das maar een vakantieliefde"
Ware liefde overwint alles, succes met het volgen van je hart!!!!
Tijdens een vakantie in Zuid Frankrijk zijn wij elkaar tegen gekomen, zij 16 en ik 18. Een echte vakantieliefde dus,hoewel we allebei uit Nederland kwamen. We woonde echter 185km uit elkaar en hebben elkaar het eerste jaar alleen geschreven en gebeld. Dit tot grote ergernis van onze ouders omdat de telefoonrekening sky high was.
Na een jaar elkaar weer gezien en daarna regelmatig in het weekend, ja ja zo zijn we de eerste 2 jaar doorgekomen.
Daarna was het eigenlijk ieder weekend prijs, ik maar haar of zij kwam naar mij.
Hoe het nu is vraag je je waarschijnlijk af?!?
Ik 38 en zij 36, gelukkig getrouwd en 2 prachtige kinderen!!!
Moraal van het verhaal, ga ervoor als het de ware is en laat je door niemand ontmoedigen. Wij hoorden heel vaak de open deuren "Ach joh, das maar een vakantieliefde"
Ware liefde overwint alles, succes met het volgen van je hart!!!!
vrijdag 31 augustus 2007 om 21:30
Mooi verhaal Jos! Super om te lezen! Wat kan het toch allemaal mooi zijn! Dit is pas echt een story zeg. Mooi verhaal.
Ik heb er nog steeds een heel goed gevoel bij. We smsen veel, en bellen. En kijken beide enorm uit naar zaterdagavond. Dat is een fijn gevoel, echt uitkijken naar het moment waarop we elkaar eindelijk weer zien en kunnen vasthouden, hihi. Ik ben dolblij dat wij er allebei op dezelfde manier over denken.
De opmerkingen in mijn omgeving worden minder. Ze merken aan mij dat ik het toch echt best serieus meen, ondanks dat het nog allemaal zo pril is. Ik kan het wel van de daken schreeuwen!
Ik heb er nog steeds een heel goed gevoel bij. We smsen veel, en bellen. En kijken beide enorm uit naar zaterdagavond. Dat is een fijn gevoel, echt uitkijken naar het moment waarop we elkaar eindelijk weer zien en kunnen vasthouden, hihi. Ik ben dolblij dat wij er allebei op dezelfde manier over denken.
De opmerkingen in mijn omgeving worden minder. Ze merken aan mij dat ik het toch echt best serieus meen, ondanks dat het nog allemaal zo pril is. Ik kan het wel van de daken schreeuwen!
