Relaties
alle pijlers
Relaties; my 2cents
woensdag 7 november 2007 om 15:57
Een goede relatie is HARD werken voor twee partijen
Als ik zo het forum doorlees dan krijg ik wel is het idee dat een goede (of) slechte relatie "zomaar" ontstaat. Mijn filosofie is dat een relatie een "keuze" is, die veel verder gaat dan de eerste gevoelens van verliefdheid, sex en lust. Ik zelf ben nu bijna 7 jaar getrouwd, we heb 2 kindjes en een ontzettend gelukkig en stabiele releatie. Guess what, ik krijg ook zin om die leuke collega'tje met die grote tieten en die mij leuk vind een lekkere beurt te geven, mijn vrouw heeft ook niet te klagen over aandacht van de andere sexe, het gebeurt bij ons zeker dat we maar 1x in de twee weken sex hebben. Er zijn zat avonden dat we samen uitgeput voor de TV zitten en om 23:00 in slaap vallen. Als ik een zware dag op de zaak heb gehad ben ik ronduit onuitstaanbaar. Als mijn vrouw ongesteld moet worden is ze zeker een week onuitstaanbaar.. en toch we zijn supergelukkig. Straks als ik kaal, dik en 65+ ben, mijn vrouw uitgezakte tieten (hopenlijk niet kaal) maar toch zeker grijs en rimpelig is houden we nog steeds ongeloofelijk veel van elkaar. En waarom.. omdat een goede relatie een keuze is en geen toevalligheid. Je moet alletwee hard werken voor een goede relatie, uitgaan van gelijkheid, meer geven dan willen nemen en een ander zijn -en je eigen onhebbelijkheden kunnen accepteren. Zonder die dingen kun je heerlijke geile sex hebben, een opwindend liefdesleven maar GEEN relatie. Vreemdgaan is een keuze voor kortdurende bevrediging, geen probleem op zich, maar dan heb je direct de bewuste keuze gemaakt dat je geen relatie meer wilt. Pas als je naar je partner kunt kijken +30 jaar bij zijn/haar leeftijd op telt en dan nog steeds oprecht van die persoon kan houden ben je klaar voor een relatie of weet je dat je je huidige relatie moet doorzeten. Krijg je dat gevoel niet begin dan niet aan een relatie of stop er direct mee. Die tijd kun je dan beter besteden om zoveel mogelijk lol en sex met zoveel mogelijk andere mensen te hebben. Als je om wat voor reden ook twijfelt aan je relatie en je bent er van overtuigd van dat je meer gegeven dan gekregen hebt, dan is het tijd om er een punt achter te zetten.
Just my 2cents
Als ik zo het forum doorlees dan krijg ik wel is het idee dat een goede (of) slechte relatie "zomaar" ontstaat. Mijn filosofie is dat een relatie een "keuze" is, die veel verder gaat dan de eerste gevoelens van verliefdheid, sex en lust. Ik zelf ben nu bijna 7 jaar getrouwd, we heb 2 kindjes en een ontzettend gelukkig en stabiele releatie. Guess what, ik krijg ook zin om die leuke collega'tje met die grote tieten en die mij leuk vind een lekkere beurt te geven, mijn vrouw heeft ook niet te klagen over aandacht van de andere sexe, het gebeurt bij ons zeker dat we maar 1x in de twee weken sex hebben. Er zijn zat avonden dat we samen uitgeput voor de TV zitten en om 23:00 in slaap vallen. Als ik een zware dag op de zaak heb gehad ben ik ronduit onuitstaanbaar. Als mijn vrouw ongesteld moet worden is ze zeker een week onuitstaanbaar.. en toch we zijn supergelukkig. Straks als ik kaal, dik en 65+ ben, mijn vrouw uitgezakte tieten (hopenlijk niet kaal) maar toch zeker grijs en rimpelig is houden we nog steeds ongeloofelijk veel van elkaar. En waarom.. omdat een goede relatie een keuze is en geen toevalligheid. Je moet alletwee hard werken voor een goede relatie, uitgaan van gelijkheid, meer geven dan willen nemen en een ander zijn -en je eigen onhebbelijkheden kunnen accepteren. Zonder die dingen kun je heerlijke geile sex hebben, een opwindend liefdesleven maar GEEN relatie. Vreemdgaan is een keuze voor kortdurende bevrediging, geen probleem op zich, maar dan heb je direct de bewuste keuze gemaakt dat je geen relatie meer wilt. Pas als je naar je partner kunt kijken +30 jaar bij zijn/haar leeftijd op telt en dan nog steeds oprecht van die persoon kan houden ben je klaar voor een relatie of weet je dat je je huidige relatie moet doorzeten. Krijg je dat gevoel niet begin dan niet aan een relatie of stop er direct mee. Die tijd kun je dan beter besteden om zoveel mogelijk lol en sex met zoveel mogelijk andere mensen te hebben. Als je om wat voor reden ook twijfelt aan je relatie en je bent er van overtuigd van dat je meer gegeven dan gekregen hebt, dan is het tijd om er een punt achter te zetten.
Just my 2cents
woensdag 7 november 2007 om 16:05
Ik denk eerlijk gezegd dat je wel een punt hebt. Over het algemeen heerst toch wel de gedachte dat je het elk moment van de dag geweldig moet hebben samen, alles rozegeur en maneschijn moet zijn, enz. De realiteit is anders. Ik denk wel dat mensen tegenwoordig steeds sneller een relatie beeindigen, puur omdat de relatie niet aan het ideale beeld voldoet dat heerst.
Hard werken is inderdaad nodig, echter, als het alleen maar kommer en kwel is, dan schiet het uiteraard ook niet op. Tuurlijk heb je zo je ups en downs, maar ik heb ooit iets gelezen over een echtpaar dat al 60 jaar getrouwd was.
Hun geheim? Zolang je niet allebei op hetzelfde moment stopt met van elkaar houden, dan komt het goed. En ik denk eerlijk gezegd dat daar wel iets in zit. Als je er allebei niet meer voor wil vechten, houdt het op. Wil de een wel en zit de ander wat dat betreft in een dipje, dan kom je daar vaak wel weer uit.
Hard werken is inderdaad nodig, echter, als het alleen maar kommer en kwel is, dan schiet het uiteraard ook niet op. Tuurlijk heb je zo je ups en downs, maar ik heb ooit iets gelezen over een echtpaar dat al 60 jaar getrouwd was.
Hun geheim? Zolang je niet allebei op hetzelfde moment stopt met van elkaar houden, dan komt het goed. En ik denk eerlijk gezegd dat daar wel iets in zit. Als je er allebei niet meer voor wil vechten, houdt het op. Wil de een wel en zit de ander wat dat betreft in een dipje, dan kom je daar vaak wel weer uit.
woensdag 7 november 2007 om 18:08
ok
mijn mening
Ik ben het niet met je eens.
Ik zie het precies andersom.
Liefde is geen keuze, het is een toevalligheid.
Was het een keuze dan liep ik nu naar die uiterst succesvolle man met genoeg geld om nooit meer te hoeven werken.
Dan zou ik ervoor kiezen om van hem te houden
Maar helaas is het niet zo
, liefde overkomt je en is dus een toevalligheid.Ik vind dus ook niet dat het vanzelfsprekend moet zijn dat je altijd maar hard moet werken voor een relatie, een relatie moet vanzelf gaan. Ook al steek je er even geen energie in, de relatie blijft wel bloeien
anoniem_56550 wijzigde dit bericht op 07-11-2007 18:10
Reden: whoops
Reden: whoops
% gewijzigd
woensdag 7 november 2007 om 18:48
Je hoeft in mijn nederige mening ook niet hard te werken voor een relatie (dat klinkt me persoonlijk als hangen en wurgen) maar ook niet het op zijn beloop te laten (dat klinkt mij te makkelijk, en je loopt het risico ineens op een dag te ontdekken dat je niet meer samen opgaat).
Ik heb geleerd in mijn bescheiden ervaring (anderhalf jaar nu echt een goede relatie) dat een relatie vooral werken aan jezelf betekent.
Bijstellen van je opvattingen: in de sfeer van compromissen sluiten, maar zónder je eigen ik te verliezen. Over je eigen onzekerheden heen komen. In mijn geval: niet bang zijn om iets bespreekbaar te maken, ookal loop je het risico dat je partner het niet met je eens is. Leren vertrouwen op jezelf en vertrouwen hebben in die ander, dat hij/zij bv ziet wie jij bent en ook trouw aan zichzelf blijft.
Zolang je oprechte aandacht voor je partner én voor jezelf blijft houden, hou je de relatie levend. En dan kan die relatie ups en downs verdragen. En loop je niet het risico plotsklaps met een voldongen feit geconfronteerd te worden omdat je een uit elkaar groeien niet aan zag komen.
En als het dan toch niet samen gaat, heb je met een beetje mazzel dat op tijd bij jezelf en bij die ander het bespeurd, het besproken en een besluit kunnen nemen. Grip hebben dus. Niet: in control zijn, maar wel: de regie voor je eigen leven en welzijn hebben.
Dat waren mijn twee centjes.
Ik heb geleerd in mijn bescheiden ervaring (anderhalf jaar nu echt een goede relatie) dat een relatie vooral werken aan jezelf betekent.
Bijstellen van je opvattingen: in de sfeer van compromissen sluiten, maar zónder je eigen ik te verliezen. Over je eigen onzekerheden heen komen. In mijn geval: niet bang zijn om iets bespreekbaar te maken, ookal loop je het risico dat je partner het niet met je eens is. Leren vertrouwen op jezelf en vertrouwen hebben in die ander, dat hij/zij bv ziet wie jij bent en ook trouw aan zichzelf blijft.
Zolang je oprechte aandacht voor je partner én voor jezelf blijft houden, hou je de relatie levend. En dan kan die relatie ups en downs verdragen. En loop je niet het risico plotsklaps met een voldongen feit geconfronteerd te worden omdat je een uit elkaar groeien niet aan zag komen.
En als het dan toch niet samen gaat, heb je met een beetje mazzel dat op tijd bij jezelf en bij die ander het bespeurd, het besproken en een besluit kunnen nemen. Grip hebben dus. Niet: in control zijn, maar wel: de regie voor je eigen leven en welzijn hebben.
Dat waren mijn twee centjes.
donderdag 8 november 2007 om 14:44
Hoi LfL, mijn man zag op het scherm jouw bericht staan : 'Een goede relatie is HARD werken voor beide partijen'. Hij zei al lachtend dat hij helemaal niet het gevoel heeft dat hij voor onze relatie moet werken. Ik heb dat gevoel ook niet. Ik denk dat, als beide partners geen moeilijke mensen zijn (niet dominant, trouw van nature, tolerant, met gevoel voor humor, relativeringsvermogen en zelfreflectie) én als ze goed bij elkaar passen, een goede relatie dan helemaal niet hard werken is.
Mijn relatie is voor mij een warm bad waarin het heerlijk ontspannen is, na een dag hard werken (voor de kost).
Mijn relatie is voor mij een warm bad waarin het heerlijk ontspannen is, na een dag hard werken (voor de kost).
