Samen een huis kopen of toch niet

Candy schreef: ↑

17-06-2025 15:37

....dubbel

Pelle schreef: ↑

17-06-2025 12:59

Maar hij heeft zijn huurwoning opgegeven. Als TO de stekker eruit trekt, staat hij op straat.

Dat is waar.

Senseo schreef: ↑

17-06-2025 14:51

Ik zou het niet doen. Zoals eerder gezegd zou ik mijn financiële zekerheid niet meer opgeven voor een partner.

Ik zag Granny71 aanhalen dat zij dat dan 28 jaar geleden niet had moeten doen? Nou, ik vind de markt wel heel anders dan 28 jaar geleden. Nu is het bijna onmogelijk om aan een woning te komen, toen kon je kiezen.

Maar nee dus, ik zou niet samen wat anders kopen. Had je ook gegaan als je geen partner had gehad?

En ook, ja, als je nog met je partner bent na 28 jaar, dan maakt het allemaal geen drol uit, nee. Maar wie weet had Granny 28 jaar geleden ook wel flink in de penarie gezeten als het mis was gegaan.

Senseo schreef: ↑

17-06-2025 14:51

Ik zou het niet doen. Zoals eerder gezegd zou ik mijn financiële zekerheid niet meer opgeven voor een partner.

Ik zag Granny71 aanhalen dat zij dat dan 28 jaar geleden niet had moeten doen? Nou, ik vind de markt wel heel anders dan 28 jaar geleden. Nu is het bijna onmogelijk om aan een woning te komen, toen kon je kiezen.

Maar nee dus, ik zou niet samen wat anders kopen. Had je ook gegaan als je geen partner had gehad?

De markt was toen echt heel anders inderdaad. Mijn eerste keer samenwonen was in een gezamenlijk gekocht appartement. Twee jaar later ging het mis. Ik had pas drie inschrijfjaren bij de woningbouwvereniging, maar had binnen zes weken een huurwoning. Hij bleef in het koopappartement met een (achteraf voor mij niet gunstige) uitkoopregeling. Zo gepiept allemaal en in onder de twee maanden zat ik ergens anders te wonen.
Dat is nu 25 jaar geleden. Dat zou nu zo echt niet meer lopen.

pina schreef: ↑

17-06-2025 14:39

Oh, als het haar alleen om het verhuizen gaat, dan zou ik aanraden zelf wat te kopen, op haar naam. Lekker met haar overwaarde.

Toch zou ik hier als partner wel veel moeite mee hebben.
Ik zit in een vergelijkbare situatie. Mijn man en ik hebben elkaar leren kennen toen ik begin twintig en hij eind twintig was. Ik kwam uit een relatie die we op een voor mij niet handige manier financieel afgerond hadden. Ik had dus weinig. Maar een prima huurwoning.
Man was in die tijd net begonnen met de bouw van een eigen huis. Hij heeft een vrijstaand huis kunnen bouwen door een paar mazzeltjes: werklui in de familie, flink voorschot op erfenis van ouders, en nog net in het tijdperk van de gulden. Maar goed, wel van hem dus. Niet van mij. Ik heb een baan, maar niet de mogelijkheid om zó veel geld opzij te zetten dat ik me kon inkopen in het huis van mijn man.
Het is en blijft dus van hem. En dat voelt best als een onbalans in de relatie. Ik kan zomaar op straat komen te staan. Dat voelt toch niet helemaal in balans, maar dat is niet meer recht te trekken.
Ik zou veel liever in de situatie hebben gezeten dat we destijds samen een huis hadden kunnen kopen, dat had veel gelijkwaardiger gevoeld.

Ik had toen niet zo ontzettend vele keuze; zo was de situatie nou eenmaal.
Dus ik vind het nogal wat om je partner bewust in die positie te brengen en ik zou er zelf niet mee akkoord gaan als er andere mogelijkheden zijn.

Itsnojoke schreef: ↑

17-06-2025 16:07

Toch zou ik hier als partner wel veel moeite mee hebben.
Ik zit in een vergelijkbare situatie. Mijn man en ik hebben elkaar leren kennen toen ik begin twintig en hij eind twintig was. Ik kwam uit een relatie die we op een voor mij niet handige manier financieel afgerond hadden. Ik had dus weinig. Maar een prima huurwoning.
Man was in die tijd net begonnen met de bouw van een eigen huis. Hij heeft een vrijstaand huis kunnen bouwen door een paar mazzeltjes: werklui in de familie, flink voorschot op erfenis van ouders, en nog net in het tijdperk van de gulden. Maar goed, wel van hem dus. Niet van mij. Ik heb een baan, maar niet de mogelijkheid om zó veel geld opzij te zetten dat ik me kon inkopen in het huis van mijn man.
Het is en blijft dus van hem. En dat voelt best als een onbalans in de relatie. Ik kan zomaar op straat komen te staan. Dat voelt toch niet helemaal in balans, maar dat is niet meer recht te trekken.
Ik zou veel liever in de situatie hebben gezeten dat we destijds samen een huis hadden kunnen kopen, dat had veel gelijkwaardiger gevoeld.

Ik had toen niet zo ontzettend vele keuze; zo was de situatie nou eenmaal.
Dus ik vind het nogal wat om je partner bewust in die positie te brengen en ik zou er zelf niet mee akkoord gaan als er andere mogelijkheden zijn.

Dit zijn toch dingen die je later in het leven aan kunt passen? Wat nu wordt besloten is toch niet voor altijd? Je kunt altijd de hypotheek aanpassen.

pina schreef: ↑

17-06-2025 16:25

Dit zijn toch dingen die je later in het leven aan kunt passen? Wat nu wordt besloten is toch niet voor altijd? Je kunt altijd de hypotheek aanpassen.

Ja. Dan moet je dat wel allebei willen.

Candy schreef: ↑

17-06-2025 15:37

Hoe zit dat dan?
Is het beter om het nieuwe huis helemaal op haar naam te hebben en dan niet trouwen?

Dat trouwen maakt niet uit als de nieuwe woning alleen van de één is. Sinds 2018 blijft een woning op eigen naam, tenzij je dat anders beslist in huwelijkse voorwaarden.

Maar pas op met een gezamenlijke woning: die wordt nu 50-50 gedeeld bezit bij een huwelijk zonder HV.

En TO, je wilt rekening houden met drie mogelijke scenario’s:

1) jullie gaan uit elkaar en jij wilt je investering veiligstellen bij verkoop van de gezamenlijke woning. Dat beschrijf je bij de notaris en dan is de keuze of je jouw extra deel als bedrag (met indexatie) of proportioneel terugkrijgt.

2) jullie gaan uit elkaar en een van jullie wil in de woning blijven. Krijg je dan de hypotheek op één naam? Als niet nu, op welke termijn (met aflossingen) zou dat wel realistisch zijn?

3) een van jullie twee overlijdt en de ander wil in de woning blijven. Dat kun je regelen met testamenten of een verblijvingsbeding.

Itsnojoke schreef: ↑

17-06-2025 17:10

Ja. Dan moet je dat wel allebei willen.

Als hij dat na 20 jaar (want gulden tijdperk) nog niet wil kun je beter single worden.