Relaties
alle pijlers
samengestelde gezinnen en familieperikelen
dinsdag 12 juni 2007 om 14:13
Hoi allemaal,
Ik wil graag jullie mening over het volgende. MIjn vriend en ik wonen nu sinds een jaar samen. Hij heeft 2 kinderen; ik heb er 3 waarvan er 2 bij ons wonen.
Nu mijn probleem. De moeder en zus van mijn vriend hebben te kennen gegeven dat ze niet op de verjaardagen van mijn kinderen zullen komen; want dat wordt ze teveel.
Vandaag is dochtertje van zus jarig en nu wordt er dus wel verwacht dat wij zaterdag op het feest van haar komen. Terwijl er niemand geweest is op de verjaardag van mijn jongste.
Van de ene kant wil ik gewoon niet gaan dus; van de andere kant heb ik daar natuurlijk ook mijn vriend mee. Hij zit echt tussen 2 vuren en weet niet goed wat ie met de situatie aan moet. Hij heeft altijd goed contact met zijn zus gehad; en ook ik had het idee dat ze mij en mijn kids volledig accepteerde. Maar voor mijn gevoel blijkt nu dus wat anders.
Ik sta nu op het punt om een gesprek met haar aan te gaan met de vraag wat ze nu verwacht.... Wel op de verjaardagen van zijn kinderen komen ( en de baby van ons samen die onderweg is) maar niet op die van mijn kinderen? Zijn moeder is een verhaal apart... die is altijd tegen onze relatie geweest en heeft daar nooit een geheim van gemaakt. Is ook niet op mijn verjaardag geweest, geen kaartje of telefoontje. Whatever...
Ik heb er nooit zo'n punt van willen maken maar nu het de kids betreft ligt het anders. Zeg eens eerlijk... maak ik er teveel een drama van?
Ik wil graag jullie mening over het volgende. MIjn vriend en ik wonen nu sinds een jaar samen. Hij heeft 2 kinderen; ik heb er 3 waarvan er 2 bij ons wonen.
Nu mijn probleem. De moeder en zus van mijn vriend hebben te kennen gegeven dat ze niet op de verjaardagen van mijn kinderen zullen komen; want dat wordt ze teveel.
Vandaag is dochtertje van zus jarig en nu wordt er dus wel verwacht dat wij zaterdag op het feest van haar komen. Terwijl er niemand geweest is op de verjaardag van mijn jongste.
Van de ene kant wil ik gewoon niet gaan dus; van de andere kant heb ik daar natuurlijk ook mijn vriend mee. Hij zit echt tussen 2 vuren en weet niet goed wat ie met de situatie aan moet. Hij heeft altijd goed contact met zijn zus gehad; en ook ik had het idee dat ze mij en mijn kids volledig accepteerde. Maar voor mijn gevoel blijkt nu dus wat anders.
Ik sta nu op het punt om een gesprek met haar aan te gaan met de vraag wat ze nu verwacht.... Wel op de verjaardagen van zijn kinderen komen ( en de baby van ons samen die onderweg is) maar niet op die van mijn kinderen? Zijn moeder is een verhaal apart... die is altijd tegen onze relatie geweest en heeft daar nooit een geheim van gemaakt. Is ook niet op mijn verjaardag geweest, geen kaartje of telefoontje. Whatever...
Ik heb er nooit zo'n punt van willen maken maar nu het de kids betreft ligt het anders. Zeg eens eerlijk... maak ik er teveel een drama van?
dinsdag 12 juni 2007 om 14:42
ik zou ook zeggen.. het is allemaal of niemand!...
niet de een wel en de ander niet.. jouw kinderen horen net zoveel bij het gezin als zijn kinderen..
Hier namelijk ook zoiets.. mijn vriend heeft 3 kids.. familie van mij vergeet ze te bellen op verjaardag of laten niets horen. Inclusief mijn eigen moeder.
Ben nu 22 weken zwanger en heb toen( voor deze zwangerschap) al aangegeven.. ga je straks ook je "echte" kleinkind vergeten te bellen op zijn/haar verjaardag.. met als resultaat .. ik heb geen contact meer.. Ze heeft de keuze gehad en gehandels alsof zijn kids niet bij mijn horen.. dus adios..
niet de een wel en de ander niet.. jouw kinderen horen net zoveel bij het gezin als zijn kinderen..
Hier namelijk ook zoiets.. mijn vriend heeft 3 kids.. familie van mij vergeet ze te bellen op verjaardag of laten niets horen. Inclusief mijn eigen moeder.
Ben nu 22 weken zwanger en heb toen( voor deze zwangerschap) al aangegeven.. ga je straks ook je "echte" kleinkind vergeten te bellen op zijn/haar verjaardag.. met als resultaat .. ik heb geen contact meer.. Ze heeft de keuze gehad en gehandels alsof zijn kids niet bij mijn horen.. dus adios..
dinsdag 12 juni 2007 om 14:48
Pfff, moeilijk Woelwater. Ik zit in een vergelijkbare situatie, alleen wonen wij niet samen, wat het iets gemakkelijker maakt denk ik.
Ik ga bijvoorbeeld nooit naar de verjaardag van de zoon van mijn vriend, behalve dan als hij dan toevallig bij mijn vriend is, maar betaal wel mee aan het kado.
Mijn vriend komt wel op de verjaardag van mijn kinderen, ik zie mijn ouders eerlijk gezegd ook niet zo snel op de verjaardag van mij 'stiefzoon' komen, het is tenslotte niet hun kleinkind.
Dit soort dingen zijn altijd moeilijk, stiefkleinkinderen en stiefneefjes/nichtjes, zijn nu eenmaal niet eigen en je hebt daar een hele andere band mee. Is alleen wel moeilijk om uit te leggen aan jouw kinderen waarom die mensen niet op hun verjaardag komen.
Heb je hierover al een gesprek gehad met de zus van je vriend en zijn ouders, of ze begrijpt dat dit voor jouw kinderen moeilijk te begrijpen is?
Het is natuurlijk wel goed als mensen hun grenzen aangeven, als het hen echt teveel wordt dan hebben ze het recht dat aan te geven, maar misschien realiseren ze zich niet de gevolgen voor jouw kinderen. Misschien kun jij of je vriend dit op een rustige manier uitleggen? (probeer je gekwetste gevoel daarbij even opzij te zetten voor zover mogelijk)
Ik ga bijvoorbeeld nooit naar de verjaardag van de zoon van mijn vriend, behalve dan als hij dan toevallig bij mijn vriend is, maar betaal wel mee aan het kado.
Mijn vriend komt wel op de verjaardag van mijn kinderen, ik zie mijn ouders eerlijk gezegd ook niet zo snel op de verjaardag van mij 'stiefzoon' komen, het is tenslotte niet hun kleinkind.
Dit soort dingen zijn altijd moeilijk, stiefkleinkinderen en stiefneefjes/nichtjes, zijn nu eenmaal niet eigen en je hebt daar een hele andere band mee. Is alleen wel moeilijk om uit te leggen aan jouw kinderen waarom die mensen niet op hun verjaardag komen.
Heb je hierover al een gesprek gehad met de zus van je vriend en zijn ouders, of ze begrijpt dat dit voor jouw kinderen moeilijk te begrijpen is?
Het is natuurlijk wel goed als mensen hun grenzen aangeven, als het hen echt teveel wordt dan hebben ze het recht dat aan te geven, maar misschien realiseren ze zich niet de gevolgen voor jouw kinderen. Misschien kun jij of je vriend dit op een rustige manier uitleggen? (probeer je gekwetste gevoel daarbij even opzij te zetten voor zover mogelijk)
dinsdag 12 juni 2007 om 14:56
Onderscheid maken vind ik ook niet kunnen, zeker niet als het om kinderen gaat.
Aan de andere kant is het nodig om alle verjaardagen mee te vieren?
Dit gebruik is ontstaan toen de gezinnen (en dus families) kleiner werden en het best te doen was om naar de verjaardagen van neefjes en nichtjes te gaan.
Nu er door scheidingen en nieuwe relaties in feite weer veel grotere (stief)familiebanden ontstaan, kan er misschien ook weer gekozen worden voor het inkrimpen van de verjaardagsfeestdeelname.
Aan de andere kant is het nodig om alle verjaardagen mee te vieren?
Dit gebruik is ontstaan toen de gezinnen (en dus families) kleiner werden en het best te doen was om naar de verjaardagen van neefjes en nichtjes te gaan.
Nu er door scheidingen en nieuwe relaties in feite weer veel grotere (stief)familiebanden ontstaan, kan er misschien ook weer gekozen worden voor het inkrimpen van de verjaardagsfeestdeelname.
dinsdag 12 juni 2007 om 15:10
Tja mabel, dat ligt idd overal anders. In zijn familie is altijd heel veel aandacht besteed aan verjaardagen. Zijn kids worden dan echt door opa en oma en oom en tante in de watten gelegd; met soms wel 6 kadootjes. Natuurlijk is dat heerlijk voor de kinderen maar wel extra pijnlijk voor die van mij dus.
Toen ze vroegen of tante met kids ook op de verjaardag van mijn jongste kwamen, heb ik gezegd dat ze niet konden.... dat ze wegmoesten. Maar dat smoesje kun je natuurlijk niet altijd gebruiken. Zo dom zijn die blagen nou ook weer niet. Verder is het nou ook weer niet zo dat we giga families hebben; allebei 1 zus met man en kids dus dat is toch wel te doen of niet? En natuurlijk is de band anders als met eigen bloed.. maar een kopje koffie komen drinken met wat gebak erbij moet toch wel kunnen of niet?
Toen ze vroegen of tante met kids ook op de verjaardag van mijn jongste kwamen, heb ik gezegd dat ze niet konden.... dat ze wegmoesten. Maar dat smoesje kun je natuurlijk niet altijd gebruiken. Zo dom zijn die blagen nou ook weer niet. Verder is het nou ook weer niet zo dat we giga families hebben; allebei 1 zus met man en kids dus dat is toch wel te doen of niet? En natuurlijk is de band anders als met eigen bloed.. maar een kopje koffie komen drinken met wat gebak erbij moet toch wel kunnen of niet?
dinsdag 12 juni 2007 om 15:15
Btw mijn partner voelt hierin hetzelfde als mij. Maar voor hem is het natuurlijk wel dubbel. Hij staat er tussenin. Heeft wel al eens met zijn zus erover gepraat en gezegd dat het voor hem zo niet hoeft. Het is eigenlijk nooit zo'n issue geweest maar nu er een paar verjaardagen op rij zijn geweest en de geboorte van de baby nadert, begint het mij echt te storen. Wat als strax de kleine er is? Gaan ze dan onderscheid maken in 3 categorien? Ik wil dit eigenlijk voor de geboorte duidelijk hebben; zodat we weten waar we aan toe zijn.
dinsdag 12 juni 2007 om 20:30
Woelwater, wat een nare situatie. Aan de ene kant kan ik me de gedachte van jouw schoonouders wel voorstellen, maar aan de andere kant zijn het wel kinderen. En voor kinderen is het heel anders dan voor volwassenen. Ik vind dat als ze nog klein zijn dit niet kan. Helemaal omdat jij voor hun mag uitleggen aan jouw kids hoe de vork in de steel zit, fijn bedankt...
Ik heb zelf 2 stiefkinderen en geen eigen kinderen. Mijn ouders komen (vooralsnog) niet op de verjaardagen van de kinderen, maar dat is eerder mijn keuze dan de hunne (of in elk geval die van mijn moeder). Maar ze krijgen wel een cadeautje voor hun verjaardag van mijn ouders, maar op een ander moment. Maar dat is een andere situatie. Als er ook kinderen van mijn kant zouden zijn en we zouden hier in huis alle kids regelmatig hebben dan zouden op de verjaardagen alle opa's en oma's komen en dus ook de ouders van mijn vriend op de verjaardag van mijn kinderen.
Moeilijk, ook voor je vriend die er lekker tussen zit. Maar ik zou zeker het gesprek aangaan en uitleggen dat het voor de kinderen onbegrijpelijk is, helemaal als jullie ze ook gelijk behandelen (wat ik wel aanneem.)
Ik heb zelf 2 stiefkinderen en geen eigen kinderen. Mijn ouders komen (vooralsnog) niet op de verjaardagen van de kinderen, maar dat is eerder mijn keuze dan de hunne (of in elk geval die van mijn moeder). Maar ze krijgen wel een cadeautje voor hun verjaardag van mijn ouders, maar op een ander moment. Maar dat is een andere situatie. Als er ook kinderen van mijn kant zouden zijn en we zouden hier in huis alle kids regelmatig hebben dan zouden op de verjaardagen alle opa's en oma's komen en dus ook de ouders van mijn vriend op de verjaardag van mijn kinderen.
Moeilijk, ook voor je vriend die er lekker tussen zit. Maar ik zou zeker het gesprek aangaan en uitleggen dat het voor de kinderen onbegrijpelijk is, helemaal als jullie ze ook gelijk behandelen (wat ik wel aanneem.)
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
dinsdag 12 juni 2007 om 20:54
Beste Woelwater,
Om de situatie in jullie eigen gezin plezierig te houden is het belangrijk om alle kinderen gelijkwaardig te behandelen. En zo te lezen doen jullie dat ook. En dus maken jullie zelf geen onderscheid tussen de verjaardag van jouw kind of de verjaardag van het kind van je partner. Dat laat echter onverlet dat de omgeving op een andere manier naar jullie gezin kijkt en wel degelijk onderscheid maakt tussen de kinderen. Op die wijze word je steeds opnieuw herinnerd aan het feit dat de achtergrond van de kinderen in jullie gezin verschillend is. Dat is niet fijn maar helaas wel de realiteit.
Wij hebben zelf de afspraak dat alle familieleden worden uitgenodigd als een kind van mijn vriend jarig is. Wie wil komen is welkom, wie wil wegblijven kan dat met een gerust hart doen. Omgekeerd, als een neefje of nichtje jarig is en een feestje geeft, gaat mijn vriend zonder mij op visite. Het cadeau is van ons samen maar ik ga niet mee. De voornaamste reden is dat het mij teveel tijd kost om naar al die feestjes te gaan. De familie weet dit en heeft het idee zelfs overgenomen. Mijn schoonzus komt tegenwoordig zonder haar nieuwe vriend op de kinderfeestjes bij ons thuis.
Waarom niet aan jullie kinderen uitgelegd dat sommige oma's en tantes snel kunnen wennen aan een nieuw gezin en dat anderen langzaam wennen aan een nieuw gezin? Dat sommige tantes altijd naar verjaardagsfeestjes komen en anderen niet? En dat sommige oma's en tantes veel cadeautjes geven en anderen niet zoveel? En dat (stief-) vader soms naar een feestje gaat terwijl (stief-) moeder iets anders gaat doen? Waarom gaat je vriend niet met zijn kinderen naar dat feestje en ga jij met jouw kinderen gezellig de stad in?
Heus, ik weet hoe het voelt. Maar dit zijn spannende tijden voor jullie. Focus je op wat nu echt belangrijk is. Steek geen energie in het overtuigen van mensen die daar duidelijk (nog) niet aan toe zijn.
Hou je taai, Wuiles
Om de situatie in jullie eigen gezin plezierig te houden is het belangrijk om alle kinderen gelijkwaardig te behandelen. En zo te lezen doen jullie dat ook. En dus maken jullie zelf geen onderscheid tussen de verjaardag van jouw kind of de verjaardag van het kind van je partner. Dat laat echter onverlet dat de omgeving op een andere manier naar jullie gezin kijkt en wel degelijk onderscheid maakt tussen de kinderen. Op die wijze word je steeds opnieuw herinnerd aan het feit dat de achtergrond van de kinderen in jullie gezin verschillend is. Dat is niet fijn maar helaas wel de realiteit.
Wij hebben zelf de afspraak dat alle familieleden worden uitgenodigd als een kind van mijn vriend jarig is. Wie wil komen is welkom, wie wil wegblijven kan dat met een gerust hart doen. Omgekeerd, als een neefje of nichtje jarig is en een feestje geeft, gaat mijn vriend zonder mij op visite. Het cadeau is van ons samen maar ik ga niet mee. De voornaamste reden is dat het mij teveel tijd kost om naar al die feestjes te gaan. De familie weet dit en heeft het idee zelfs overgenomen. Mijn schoonzus komt tegenwoordig zonder haar nieuwe vriend op de kinderfeestjes bij ons thuis.
Waarom niet aan jullie kinderen uitgelegd dat sommige oma's en tantes snel kunnen wennen aan een nieuw gezin en dat anderen langzaam wennen aan een nieuw gezin? Dat sommige tantes altijd naar verjaardagsfeestjes komen en anderen niet? En dat sommige oma's en tantes veel cadeautjes geven en anderen niet zoveel? En dat (stief-) vader soms naar een feestje gaat terwijl (stief-) moeder iets anders gaat doen? Waarom gaat je vriend niet met zijn kinderen naar dat feestje en ga jij met jouw kinderen gezellig de stad in?
Heus, ik weet hoe het voelt. Maar dit zijn spannende tijden voor jullie. Focus je op wat nu echt belangrijk is. Steek geen energie in het overtuigen van mensen die daar duidelijk (nog) niet aan toe zijn.
Hou je taai, Wuiles
woensdag 13 juni 2007 om 12:05
Ik snap je gevoel wel, maar denk toch dat je er meer van maakt dan het is.
Jouw kinderen hebben oma's opa's en tantes en ooms, die komen op hun verjaardag. de kinderen van je vriend heeft die hele set ook, en die komen op hun verjaardag.
dat er dus op de verjaardag van jouw kinderen een andere opa en oma zitten dan op de verjaardag van je vriends kind dat geeft toch niet?
zolang jullie zelf geen onderscheid maken, zie ik er echt geen probleem in.
je bent nu eenmaal een samengesteld gezin, en dus hebben de kinderen andere achtergronden, dat gaat niet over hoor.
jullie kindje samen die heeft weer een andere achtergrond en van beide families weer een pak oma's, opa's enzo. zitten.
Jouw kinderen hebben oma's opa's en tantes en ooms, die komen op hun verjaardag. de kinderen van je vriend heeft die hele set ook, en die komen op hun verjaardag.
dat er dus op de verjaardag van jouw kinderen een andere opa en oma zitten dan op de verjaardag van je vriends kind dat geeft toch niet?
zolang jullie zelf geen onderscheid maken, zie ik er echt geen probleem in.
je bent nu eenmaal een samengesteld gezin, en dus hebben de kinderen andere achtergronden, dat gaat niet over hoor.
jullie kindje samen die heeft weer een andere achtergrond en van beide families weer een pak oma's, opa's enzo. zitten.
maandag 18 juni 2007 om 16:02
Hey die Woelwater,
Zelf denk ik net als Zomerbloempje,je maakt er meer van dan het is.Aan de andere kant hebben jullie strax wel een kindje van jullie samen..
Denk ook dat je het voor jullie zelf niet moeilijker moet maken,zo zonde van de energie.Je nodigt gewoon familie uit en wie komen wil die komt en anders toch lekker niet,graag of helemaal niet.Anders blijf je je keer op keer storen en samen hebben jullie toch best een aantal verjaardagen te vieren.
Ik lat nog steeds en dan ligt de boel toch wat anders,ik kom wel op de verjaardagen van de kinderen van mijn vriend maar mijn familie niet en dat hoeft ook niet,daar zijn ze vrij in.Geld natuurlijk ook andersom voor mijn kinderen.Mochten we strax gaan samenwonen dan houd ik die regel erin,wie komen wil,die mag natuurlijk komen maar niets moet.Zo houd je het hopenlijk leuk en de kinderen leg ik het gewoon zo uit zoals het is.
Wanneer ben je uitgerekend en hoe gaat het verder met je?
greetzz Rose
Zelf denk ik net als Zomerbloempje,je maakt er meer van dan het is.Aan de andere kant hebben jullie strax wel een kindje van jullie samen..
Denk ook dat je het voor jullie zelf niet moeilijker moet maken,zo zonde van de energie.Je nodigt gewoon familie uit en wie komen wil die komt en anders toch lekker niet,graag of helemaal niet.Anders blijf je je keer op keer storen en samen hebben jullie toch best een aantal verjaardagen te vieren.
Ik lat nog steeds en dan ligt de boel toch wat anders,ik kom wel op de verjaardagen van de kinderen van mijn vriend maar mijn familie niet en dat hoeft ook niet,daar zijn ze vrij in.Geld natuurlijk ook andersom voor mijn kinderen.Mochten we strax gaan samenwonen dan houd ik die regel erin,wie komen wil,die mag natuurlijk komen maar niets moet.Zo houd je het hopenlijk leuk en de kinderen leg ik het gewoon zo uit zoals het is.
Wanneer ben je uitgerekend en hoe gaat het verder met je?
greetzz Rose
maandag 18 juni 2007 om 16:18
Ai, gevoelig onderwerp, maar heel erg herkenbaar. Ik heb twee kids uit een eerdere relatie en samen met manlief nu een derde zoon erbij gekregen (en zwanger van de vierde uk). Zwager heeft een vrouw die al een kind had uit een eerdere relatie en zelf geen kinderen. Er word onderscheid gemaakt. Hoe je het ook wil uitleggen. De kinderen die zijn meegekomen zeg maar worden gewoon niet gezien als onderdeel van de familie. Tenminste niet door iedereen. De omliggende schoonfamilie en zwager doen niet moeilijk. Die zien gewoon dat de oudste twee ook onze kinderen zijn, al mist die biologische connectie. Schoonmoeder is een ander verhaal. Die wilde een weekend weg op de dag dat de oudste jarig was. Ik pissed, want ze zou het niet in haar hoofd halen om de verjaardag van onze derde te missen. Na een email die kant op hebben ze het weekend maar uitgesteld, maar van harte ging het niet. Ze komt een bekende tegen toen ik nog zwanger was en die vroeg naar de jongens. Ja, zegt ze, ik ben aan het oefenen voor het echte kleinkind. Grrrrr. De jongens worden officieël op naam van manlief gezet en zij is het daar dus niet mee eens. Pech voor haar, wij willen het zo. Ze verwacht wel gezellig op de jongste te mogen passen, maar de oudste twee kan ze zogezegd niet aan. Tot ik zei dat ze of allemaal mochten of geen een. Tja, dan moet het toch maar geprobeerd. Het is lastig. Het zijn allemaal mijn kinderen. Mijn man ziet ze allemaal als zijn kinderen, alleen zijn moeder dus niet. Die ziet het kind van de vrouw van zwager ook niet als kleinkind. En dat na een jaar of vijf inmiddels. Verrassend genoeg lijkt ze ook niet veel op te hebben met het aankomende ukje. Blijkbaar is alleen de eerste kleinzoon met een bloedband goed genoeg. Waar ze tijdens die zwangerschap zo ongeveer kon dromen wanneer ik waar heen moest voor controles etc. vergeet ze nu dat ik überhaupt op controle moet. Vreemd, maar ach. Overigens wist een vage tante ook wel een leuke. Die vroeg me toen ik zwanger was van de derde of het niet spannend was, zo´n eerste kindje. Dus ik vroeg of ze dacht dat die andere twee van de Kruidvat kwamen. Nee, maar het was nu toch allemaal anders. Ik reageer heftig op zwangerschapshormonen. Dus ben negen maanden ziek. Maar ook dat was volgens hun allemaal anders dit keer. Eeeeeh, een ander zaadje maakt mijn hormoontolerantie echt niet groter hoor. Tijdens de zwangerschap van de derde kreeg ik ook ineens allemaal opvoedadvies. Net alsof ze wilde voorkomen dat de derde ook zo word opgevoed als de eerste twee. En nu de derde er is, moet ik niet zeggen dat hij iets van zijn broers heeft. Want dat is allemaal onzin. De derde lijkt op zijn vader of haar kant van de familie. Verder op niemand uiteraard. Zucht, kan er heel boos om worden. Ik houd haar op afstand en grijp in als ze te ver gaan. Wel op de ene verjaardag en niet op de ander zou voor mij genoeg zijn om de band definitief te verbreken. Ik ben ongeacht de kinderen gewoon niet goed genoeg voor haar zoon. Tja, maar hij koos nu eenmaal voor mij en daar moet zij maar mee leren leven.
