Samenwonen

Ja, ik heb ervaring - ben ook snel gaan samenwonen in zijn huis. Is me niet goed bekomen. Maar dat zegt natuurlijk niks. Wat ik wil zeggen; op je vraag zul je zowel positieve als negatieve antwoorden (ervaringen) krijgen. Het blijft heel persoonlijk en dus een kwestie van proberen, lijkt me... Kun je voor de zekerheid je kamer niet nog even aanhouden/onderverhuren?

Ik zou er gewoon eens met hem over praten over welke spulletjes jij mee wilt nemen zodat het ook jouw plekje wordt. Toen mijn vriend en ik gingen samenwonen was dat wel in een, voor ons beiden, nieuw appartementje maar we moesten wel uit onze spullen een keuze maken wat we gingen houden en wat we weg gingen doen. En daar is uuuuuuuuuuuuuuurenlang over gediscussieërd hahaha;) Financieel doen we alles 50-50, maar omdat hij meer verdiend dan ik, betaalt hij de meeste uitstapjes enzo.



Veel plezier met het samenwonen iig...ik vind het iig heerlijk!

Ik vraag me echt af hoe je zoiets doet...samenwonen...financieel, maar ook met smaak (meubels) en je eigen plek vinden.. Ik trek toch bij hem in, zou het dan meer zijn huis zijn? Ik weet het allemaal echt niet...

Wat vindt je vriend ervan??? ik neem aan dat jullie hierover al uitgebreid hebben gesproken? Ideeën hebben uitgewisseld. Hebben jullie het al over de huishouding gehad.



Je vraag "hoe doe je zoiets" valt alleen door jullie samen te beantwoorden. natuurlijk kun je ideeën en suggesties van anderen daarin meenemen, maar toch ............... jullie moeten het sàmen uitvinden.

quote: Izzy_81 schreef



ik vind het maar spannend en hoop dat alles goed blijft gaan dan. Ik vraag me echt af hoe je zoiets doet...samenwonen...financieel, maar ook met smaak (meubels) en je eigen plek vinden.. Ik trek toch bij hem in, zou het dan meer zijn huis zijn? Ik weet het allemaal echt niet...

 





Sorry, maar dit vraag je toch veel eerder af dan wanneer je al gaat samenwonen?

Lijkt me logischer om dat allemaal eerst uit te zoeken en dan pas de beslissing te nemen.

Hey Izzy, hier net dezelfde situatie. Mn vriend en ik zijn vandaag 4

maand samen en hebben ook al afgesproken om te gaan samenwonen.

Oorspronkelijk officieel in november om wij dachten dat mijn huishuur

dan afliep, maar blijkbaar kan ik dat om het even wanneer doen. Ik heb

er ook schrik voor, ik heb al samengewoond en zal mijn meubels en een

groot deel van mijn spullen moeten verkopen, mijn vriend heeft een

eigen huis maar dat is niet groot genoeg om daar alles te plaatsen.

Voordat ik er volledig ga wonen moet er ook nog een trap geplaatst

worden naar de zolder (die was voorzien maar moet er nu ook effectief

komen)... Maar ondertussen ben ik al een stuk met het verhuizen

begonnen. Ik had ook zoiets van: dit is eigenlijk zijn huis, gaat het

ooit het 'onze' zijn. Heb hem die vraag gesteld en hij zegt dat het de

bedoeling is om als koppel door het leven te gaan, een koppel dat

'alles' deelt, dus ook zijn huisje. Hij heeft het zelfs al zo ingericht

dat mijn spulletjes al een plaatsje gekregen hebben, wat ik super vind

natuurlijk.





Het is (volgens anderen) een risico om 'zo vlug' te gaan samenwonen.

Maar je kent elkaar maar echt eens je samenwoont. Ik ben nu ook iedere

dag bij mijn vriendje en het gaat super tussen ons. Ik heb 9 jaar samen

gewoond en ook dat is verkeerd afgelopen. M.a.w. je weet het toch nooit

op voorhand. Of je nu beslist om samen te wonen na 4 maanden, 10

maanden, 2 jaar... wat maakt het uit. Je bent al gewoon om veel tijd

met elkaar door te brengen, jullie kennen elkaar toch al een beetje,

weet wat je kan verwachten van de ander... Zekerheid heb je nooit, dus

zou ik zeggen: doen





Veel geluk samen en geniet ervan. en ik ben toch nog niet zo zeker dat jij de leukste man hebt, ik heb ook zo eentje  :P ;)

*;

Dat is zeker waar, als het goed voelt maakt tijd weinig uit. Je hoort vaak dat mensen alsnog na twee maanden samenwonen uit elkaar gaan, maar dat is nooit je intentie. Het wordt anders als er kinderen in het spel zijn, vind ik. Nu zijn jullie alleen zijn gedupeerd als het misloopt. Het is lullig dat jij dan degene bent die opnieuw een woning moet zoeken, de spullen heb je al.

Maar als je het risico niet neemt, gebeurt er nooit wat. Kwestie van uitproberen en ervan uitgaan dat je datgene doet wat goed voelt. Dat is nooit fout.

Mijn man en ik leerden elkaar kennen vlák nadat mijn ex hier het huis uit was (na een berg ellende). Ik was dus zéker in het begin erg voorzichtig, maar na een aantal weken was er "geen houden meer aan". Wij wilden gewoon bij elkaar zijn en mijn huis was ook nog eens 40 km dichter bij zijn werk dus...



Na een maand was hij hier ´gewoon´ altijd in huis, bij mij en mijn zoontje. In de weekenden gingen we dan wel eens ´op vakantie´ naar zijn appartement. Dat heeft 8 maanden geduurd en toen hebben we zijn appartement opgezegd. Hij vond dat heel eng want... stel... dat... Maar het was héérlijk voor beiden toen hij de sleutel er voor de laatste keer omdraaide en we samen naar óns huis gingen.



We hebben met alle 'dubbele' spullen goed gekeken wat nog het mooist, het beste en het meest praktische was. Er zijn dus heel veel van mijn én zijn spullen verkocht of naar de stort gegaan.



Daarnaast zijn we nu ruimte voor ruimte het huis aan het opknappen / veranderen zodat het écht óns huis is. Sowieso staan mijn man en ik veel meer op één lijn qua onderhoud / inrichting van het huis dan mijn ex en ik, alleen financieel al was dat een ramp en een huis stond zéker niet bovenaan zijn prioriteitenlijstje. Het was dus ook écht wel nodig dat het huis een grondige opknapbeurt kreeg!



Het huis wordt nu echt een thuis, met spullen van hem en van mij en inmiddels ook spullen die we samen hebben gekocht.



Over de financien: maak een lijstje met vaste uitgaven (huur, gas, water, stroom, gemeentelijke belastingen, uitwaterende sluizen, verzekeringen, internet & telefonie, boodschappen etc.) en kijk hoeveel dat bedrag is. Aan de hand daarvan kun je beslissen hoeveel een ieder betaalt (het makkelijkste is naar een en/of rekening waar vanaf alles betaald wordt).



Heel veel geluk samen!



Groetjes,



Carrrie.

Izzy, ik begrijp dat je het eng vindt (zeker als je voor de 1e keer gaat samenwonen- dat klopt toch?) Maar als het nu al zo goed voelt, dan zou ik zeggen- ga ervoor! Soms moet je nou eenmaal risico's nemen in het leven, anders ontzeg je jezelf misschien wel iets heel moois.

Ik ben ervan overtuigd dat als de relatie goed zit, dat zijn huis voor jou uiteindelijk ook als jouw huis gaat aanvoelen. En wat verschil in smaken betreft, dan kom je er ook wel uit samen, en anders compromissen sluiten (bijvoorbeeld jij krijgt je zilveren vaas en hij zijn gouden spiegel:))

Ik zou van tevoren goede afspraken maken over hoe jullie het financieel gaan regelen- alles gezamenlijk of alles apart en een gezamenlijke rekening (dat laatste lijkt me sowieso handig voor huur en boodschappen etc.)

Maar vooral- geniet van jouw heerlijke man, samenwonen is echt geweldig vind ik, het gaat natuurlijk met ups en downs, maar het is zo fijn om thuis te komen bij degene van wie je houdt.. Ik zelf ben ook behoorlijk snel samen gaan wonen met mijn vriend toen we allebei student waren, het is inmiddels 6 jaar geleden en we hebben onlangs ons allereerste huis samen gekocht.

Succes!

Ik ben ook zo'n iemand die al snel ging samenwonen. Vanaf dag 3 idd was ik ook vaak bij hem. Het was een hele stap om mijn eigen (huur)woniing op te zeggen, maar na 3 maanden proef-samenwonen heb ik toch de stap genomen.

Tot nu toe absoluut geen spijt van! Ik kwam in zijn (koop)huis met alle meubels inclusief. Mijn meubels zijn geplaatst in de kantoor en logeerkamer enzo, dus ook hun plek gekregen. Ik mocht weer de aankleding doen, dus schilderijtjes en accesoires, daarin liet hij me weer vrij. Ik heb wel de mazzel gehad dat hij dezelfde smaak heeft als mij, dus zijn inrichting vond ik ook mooi.



Heb afgesproken met hem dat hij het eerlijk aangeeft als hij iets niet mooi vind en ook ik heb dingen aangegeven anders te willen zien.

We doen beide niet moeilijk, heerlijk dus.

Qua financien lag het door omstandheden nogal moeilijk bij ons, maar we hebben ons weg gevonden.

Bij mij viel de huur weg en voor dat geld betaal ik nu de vaste lasten mee zeg maar.



Wat enkel bij mij nog wennen is is dat ik niet meer het gevoel heb dat alles van mij is, bij mijn huurwoning was dat wel zo, trots dat alles van mij was en ik kon beslissen.

Nu is het van ons samen, in het begin voelde het idd meer als ZIJN huis, maar dat went echt! Als ik iets wil veranderen aan het huis dan geef ik het wel aan, maar sommige dingen moeten wachten of kan hij niet mee eens zijn bijv, dat is dus wennen, maar dat hoort nou eenmaal bij samenwonen.



Voor de rest is het heerlijk genieten van het samen zijn!

Succes!