Scharrel met/geen gevoelens en commitment issues

Hallo Dames,

Ik wil graag mijn hart luchten bij jullie over het volgende:


Na een aantal toxic relaties was ik heilig overtuigd dat ik beter geen relaties kan aangaan en vond het prima om te scharrelen en meerdere vrouwen tegelijk te daten.
Ik ben altijd eerlijk erin geweest en zodra iemand gevoelens voor mij kreeg, was ik duidelijk, beloofde niks en stopte het contact vanzelf en liet ik het los.

Ongeveer vier maanden terug ontmoette ik via tinder een vrouw van 28 tegen waarmee het best wel ok klikte. We zijn gelijk na de eerste date het bed ingedoken en bleken een geweldige match in bed te zijn.

We zagen elkaar 1 tot 3 keer per week, bleven altijd logeren en belde best vaak en lang en appten dagelijks.

Na ongeveer twee maanden begon ik gevoelens te krijgen, ook omdat ik merkte dat dit zij anders was en deed dan al mijn andere scharrels. Meer knuffelen, meer affectie en meer intimiteit dan wat ik gewend was.
Ik voelde gewoon op een gegevens moment een soort samensmelting als we knuffelden, zoenden en vreeën.

Op een gegeven moment heb ik dat geuit maar kreeg te horen dat zij ons meer als friends with benefits zag. Ik vond het erg tegenstrijdig want ik heb FWB vaker gehad maar niet op deze manier. Dus het bleef een beetje haken en ik kon het niet echt loslaten.

Maar ze bleef erbij dat zij geen gevoelens had en gewoon FWB wilden zijn. Toen ik zei dat ik dat niet genoeg vond en dan liever er mee wilden kappen, werd ze erg verdrietig, ging ze huilen en gaf toe dat er wel wat gevoelens waren. Maar echt overtuigend (ondanks haar verdrietige emoties) was het niet. Want het liefst wilde ze dat onderwerp vermijden, niet over relaties praten en gewoon één tot twee keer per week afspreken voor seks.

We spraken ook vaak binnen af want als we buiten waren, vond ik haar vaker meer afstandelijk dan niet, en niet helemaal zichzelf. Als reden hiervoor gaf ze dat ze niet echt een veilig gevoel van me kreeg als we buiten waren. Terwijl ik juist een heel erg ik-ga-je-beschermen-gevoel over haar had. Heel vreemd.

We hebben meerder keren over (het ontbreken van) gevoelens, gehad en over het stoppen van het contact en hebben ook een paar keer echt afscheid genomen, met de nodige tranen erbij. Ze zei letterlijk ga niet weg, ik heb je nodig, ik huilen, zij huilen en uiteindelijk gaf ze toe dat ze mijn vriendin was. Dit duurde echter maar twee weken omdat ik merkte dat ze toch niet helemaal erin geloofde. Dit patroon herhaalde zich een aantal keer en ik werd gek van die tegenstrijdigheden. Geen gevoelens, wel affectie, diepe gesprekken, ze heeft dingen met mij gedeeld die ze met niemand had gedeeld. Maar uiteindelijk hebben we toch afscheid genomen want het onderwerp was inmiddels beladen geworden, ik had beduidend meer gevoelens of kon ze gemakkelijker uiten. Later ging ik erover lezen en kwam ik achter dat ze best wel commitment issues had. Push en dan pull, push en dan pull.

Relatie zou toch niet werken zei ze, omdat ze mij niet super aantrekkelijk vond, let op het woord super. Omdat ik zovaak de kids heb (Ik ben 38 jarige co-papa en ik heb mijn kids de helft van de week), omdat ze geen veilig gevoel van mij kreeg buiten... maar binnen gedroeg ze zich als mijn vriendin.

Ik heb in al die tijd geen vrienden van haar ontmoet, geen familie, niks.
En nu zit ik met liefdesverdriet, geen contact en merk dat ik tot over mijn oren verliefd op haar was/ben.

Ik wil vragen of jullie iets hierin herkennen? Ik heb veel scharrels gehad maar nooit op zo een manier. En als iemand gevoelens kreeg en mij niet meer wilde zien omdat ik dat niet had, nam ik gewoon netjes afscheid en liet ik haar gaan. Ik ging niet huilen, ik hield haar niet aan het lijntje maar respecteerde en begreep haar beslissing.

Ik denk nu van heb ik mijn gevoelens te snel geuit (ik had ze dus ik uit ze, na twee maanden), heb ik het te erg geforceerd (ik werd gek van de tegenstrijdigheden en onduidelijkheid), gaf ik haar te weinig ruimte of ligt dit echt niet aan mij en heeft zij gewoon zware commitment issues?
Als ze geen gevoelens had zoals ze zei, waarom ging ze dan telkens huilen bij afscheid? waarom liet ze me niet eerder gaan? waarom moesten we 5x uitmaken/vrienden blijven/FWB blijven, voordat het definitief uit ging?

het is nu echt klaar klaar, maar ik wil er van leren. Ik wil het begrijpen en snappen en weten hoe ik hiermee het beste kan omgaan, mocht dit in de toekomst nogmaals gebeuren.

Ik ben wel dankbaar dat het gebeurd is, want ik weet nu over mijzelf dat ik verliefd kan worden, dat vrijen met gevoelens echt next level is, dat ik niet meer wil scharrelen en doelloos daten, dat ik echt voor liefde ga, dat ik niet snel met iemand het bed induik, dat ik voor kwaliteit ga ipv kwantiteit.

Een mooie maar ook wel een beetje pijnlijke ervaring!

Bedankt alvast voor jullie mening/reacties!

OriginalHeleen schreef: ↑

13-03-2022 22:42

Ehm... je bent vader van meerdere kinderen, maar je ontdekt nu pas dat je verliefd kunt worden en dat 'vrijen met gevoelens' echt next level is. Je was dus niet verliefd op de moeder(s) van die kinderen?

Ik wist dat die vraag er aan zat te komen..
Nee met de moeder van m'n Kids had ik zeker niet zulke gevoelens en was het besluit meer rationeel dan emotioneel. En de laatste keer dat ik verliefd was, was ik echt nog jong jong, dus de ervaring was anders en minder bewust en intens

Dina1980 schreef: ↑

14-03-2022 00:22

Wow, echt een ervaring om nooit te vergeten dus met deze vrouw. Dan was het dus echt bijzonder. Des te meer reden dus om het niet kapot te maken met het kapot te denken door het teveel te gaan analyseren of antwoorden te willen die je toch niet gaat krijgen. Bedenk dat op veel vragen die je hebt zij wellicht ook de antwoorden niet heeft, gevoelens en emoties zijn voor iedereen ingewikkeld en niemand weet van alles wat ze doen altijd precies waarom ze het doen. Zeker als het gaat om liefde en de vele varianten en tussenverdiepingen die daarin bestaan, dat kan soms zo verwarrend zijn dat je dan zelf ook niet weet waarom je doet zoals je doet of waarom je iets doet. Dat is het hetzelfde met verliefd zijn, waarom wordt je op de ene persoon verliefd en op de andere niet, dat is vaak ook onverklaarbaar, en soms zijn er personen die op papier echt perfect bij je passen en dan voel je het toch niet en dat snap je dan niet en soms zijn er personen waar je op papier echt nooit van je levensdagen op zou vallen en dan wordt je er toch verliefd op en dan zal je nooit snappen waarom en toch is het dan zo. En zo is dat met alles in de liefde en dan zal je de antwoorden nooit krijgen en soms in dat ook juist het mooie.

Je beschrijft het helemaal goed. Het was een mooie ervaring, met wat onduidelijkheden maar het is wat het is.

Ja gek he, dat verliefdheid op zo een manier gaat. En wat een jackpot als het wederzijds is en alles koek en ei laat het maar komen!!

Plentyplenty schreef: ↑

14-03-2022 07:50

Denk dat ze niet in het openbaar met je gezien wil worden. Ze schaamt zich voor je. Jouw adoratie en genegenheid vindt ze leuk maar je bent geen relatiemateriaal.

Nee dat had ik ook al gevraagd.. Ze wilde dat ik juist meer aanhankelijk en intiemer zou zijn buiten, meer als een man die heel erg op zijn vrouwtje let, maar zo gedraag ik me niet buiten. Ik voel me veilig en relaxed buiten en natuurlijk let ik op haar maar ik ga me niet gedragen alsof we in een jungle zijn en elk moment aangevallen kunnen worden door een tijger...

Ik had het gevoel dat ze somehow wel wilde maar somehow niet en dan allerlei redenen zocht om dat te rechtvaardigen. Ze had ook nooit een langere relatie dan een half jaar gehad. Dat zei ze ook in het begin maar ik dacht dat het aan die gasten lag...

Tuurlijk kan het zijn niet genoeg gevoelens, niet leuk genoeg maar ik zag ook typische symptomen van commitment issues

Foux schreef: ↑

14-03-2022 12:19

“Meer als een man die heel erg op z’n vrouwtje let”
Ik neem aan dat ze niet in je broekzak past dus ze is gewoon een vrouw, geen meisje aangezien ze geen 18 is.
Jullie houden beide wel van drama zo te lezen met dat aantrekken en afstoten. Je moet er maar zin in hebben.

Ja zo een 'verwijt' hoorde ik ook voor het eerst...

En ja ik snap waarom je dat zegt maar wanneer gaat niet snel willen opgeven en ervoor 'vechten' over naar drama King/Queen...

Sjaantje37 schreef: ↑

14-03-2022 13:40

Laat je niet misleiden door krokodillentranen, mijn ex jankte bij ons afscheid van elkaar het hele flat bij elkaar, denk dat iedereen hem gehoord heeft. Zo kapot was hij er van, zo kapot dat hij de volgend dag al met mijn vriendin in bed lag.

Wees blij dat je ervan af bent, ik bedoel als ze al zegt dat het niets kan worden omdat ze je niet superaantrekkelijk vindt, echt onnodig kwetsen vind ik dit.

Dat meisje moet echt nog een beetje opgroeien.

dat ook wat met je he... als je iemand zo voor/om jou ziet huilen en dag erna met je vriendin in bed vindt...

ach ja, ik denk in mijn situatie was het een mieshmoesh van al die tussenverdiepingen en bijbehorende gevoelens, het missen van de aandacht en liefde, bindingsangst en een laag zelfbeeld waardoor de weegschaal in het nadeel van de liefde is overgetipt...

Foux schreef: ↑

14-03-2022 13:59

Hoezo opgeven of vechten. Het is niet alsof jullie een jarenlange relatie hadden met kinderen en trouwringen. Jullie waren FWB, dat is leuk zolang het duurt en dan is het klaar.

ja dat klopt maar als je potentie ziet voor liefde en een leuke relatie, dan ga je toch niet gelijk opgeven ? door die tegenstrijdigheden zag ik ook tekenen dat zij ook wel meer wilde maar die tekenen wist ze wel goed de kop in te drukken of te compenseren.
we hebben niet vanaf het begin dit gezeik gehad, eerste paar maanden ging alles op rolletjes, totdat ik met mijn gevoelens aankwam

lilalinda schreef: ↑

14-03-2022 14:25

tja, jullie hadden afgesproken FWB's te zijn, geen-gevoelens. En jij verandert de spelregels
Natuurlijk, is het dan ineens allemaal anders

Jullie kunnen elkaar niet bieden, wat je nodig hebt. Laat elkaar los

we hadden niks afgesproken. we begonnen gewoon te daten en zagen elkaar vaak. fwb ed begon pas op te komen toen ik haar ging vertellen over mijn gevoelens, zij wilde fwb blijven en ik wilde meer. ik ging nog wel proberen om fwb te blijven toen het andere niet werkte, maar dat gaat gewoon niet als je gevoelens hebt... en ik kon die gevoelens natuurlijk niet bewust uit of aan zetten. dan zijn ze er en moet je er mee dealen
en ja nu weet ik dat we elkaar niet kunnen bieden wat we nodig hebben....maar dat ging niet zo gemakkelijk

Foux schreef: ↑

14-03-2022 14:36

Wel als die gevoelens niet wederzijds zijn. Je kan heel mooi allerlei tekenen zien of denken te zien in het gedrag van een ander maar als die persoon niet wil, om welke reden dan ook dan houdt t op.
Als t zoveel potentie had om een relatie te worden dan had het niet zoveel gezeik gegeven hoor als jij je gevoelens deelt. En als zij een leuke vrouw zou zijn dan had er niet zo’n drama ontstaan na het delen van die gevoelens.

ja eens... just not ment to be...
even voor mijn beeldvorming, zijn al jullie leuke, liefdevolle, wederzijdse relaties zonder slag of stoot begonnen? moet het echt gelijk vanaf moment one heel smooth en natuurlijk vloeien? en indien niet, is dat dan gelijk een slecht teken? of mag de weg wel een beetje hobbelig zijn?

lilalinda schreef: ↑

14-03-2022 14:39

of ze vindt hem leuk voor een beetje sekspret, maar verder niks aan

ik heb ook FWB's (gehad) die echt nooit in aanmerking zouden komen voor een relatie hoor

seks vond ze geweldig maar dan ga je toch niet zeggen: ga niet weg, blijf, ik heb je nodig? zo erg ben je toch niet op seks belust?
ik heb echt wel wat ervaring hoor, het is niet dat ik allerlei vage tekenen wilde omvormen tot het beeld wat ik het liefst zou zien..
ik heb dit gewoon nog nooit meegemaakt, zo een tussenverdieping boven FWB, wel/geen relatie/ bindingsangst, etc etc