Scharrel met/geen gevoelens en commitment issues

Hallo Dames,

Ik wil graag mijn hart luchten bij jullie over het volgende:


Na een aantal toxic relaties was ik heilig overtuigd dat ik beter geen relaties kan aangaan en vond het prima om te scharrelen en meerdere vrouwen tegelijk te daten.
Ik ben altijd eerlijk erin geweest en zodra iemand gevoelens voor mij kreeg, was ik duidelijk, beloofde niks en stopte het contact vanzelf en liet ik het los.

Ongeveer vier maanden terug ontmoette ik via tinder een vrouw van 28 tegen waarmee het best wel ok klikte. We zijn gelijk na de eerste date het bed ingedoken en bleken een geweldige match in bed te zijn.

We zagen elkaar 1 tot 3 keer per week, bleven altijd logeren en belde best vaak en lang en appten dagelijks.

Na ongeveer twee maanden begon ik gevoelens te krijgen, ook omdat ik merkte dat dit zij anders was en deed dan al mijn andere scharrels. Meer knuffelen, meer affectie en meer intimiteit dan wat ik gewend was.
Ik voelde gewoon op een gegevens moment een soort samensmelting als we knuffelden, zoenden en vreeën.

Op een gegeven moment heb ik dat geuit maar kreeg te horen dat zij ons meer als friends with benefits zag. Ik vond het erg tegenstrijdig want ik heb FWB vaker gehad maar niet op deze manier. Dus het bleef een beetje haken en ik kon het niet echt loslaten.

Maar ze bleef erbij dat zij geen gevoelens had en gewoon FWB wilden zijn. Toen ik zei dat ik dat niet genoeg vond en dan liever er mee wilden kappen, werd ze erg verdrietig, ging ze huilen en gaf toe dat er wel wat gevoelens waren. Maar echt overtuigend (ondanks haar verdrietige emoties) was het niet. Want het liefst wilde ze dat onderwerp vermijden, niet over relaties praten en gewoon één tot twee keer per week afspreken voor seks.

We spraken ook vaak binnen af want als we buiten waren, vond ik haar vaker meer afstandelijk dan niet, en niet helemaal zichzelf. Als reden hiervoor gaf ze dat ze niet echt een veilig gevoel van me kreeg als we buiten waren. Terwijl ik juist een heel erg ik-ga-je-beschermen-gevoel over haar had. Heel vreemd.

We hebben meerder keren over (het ontbreken van) gevoelens, gehad en over het stoppen van het contact en hebben ook een paar keer echt afscheid genomen, met de nodige tranen erbij. Ze zei letterlijk ga niet weg, ik heb je nodig, ik huilen, zij huilen en uiteindelijk gaf ze toe dat ze mijn vriendin was. Dit duurde echter maar twee weken omdat ik merkte dat ze toch niet helemaal erin geloofde. Dit patroon herhaalde zich een aantal keer en ik werd gek van die tegenstrijdigheden. Geen gevoelens, wel affectie, diepe gesprekken, ze heeft dingen met mij gedeeld die ze met niemand had gedeeld. Maar uiteindelijk hebben we toch afscheid genomen want het onderwerp was inmiddels beladen geworden, ik had beduidend meer gevoelens of kon ze gemakkelijker uiten. Later ging ik erover lezen en kwam ik achter dat ze best wel commitment issues had. Push en dan pull, push en dan pull.

Relatie zou toch niet werken zei ze, omdat ze mij niet super aantrekkelijk vond, let op het woord super. Omdat ik zovaak de kids heb (Ik ben 38 jarige co-papa en ik heb mijn kids de helft van de week), omdat ze geen veilig gevoel van mij kreeg buiten... maar binnen gedroeg ze zich als mijn vriendin.

Ik heb in al die tijd geen vrienden van haar ontmoet, geen familie, niks.
En nu zit ik met liefdesverdriet, geen contact en merk dat ik tot over mijn oren verliefd op haar was/ben.

Ik wil vragen of jullie iets hierin herkennen? Ik heb veel scharrels gehad maar nooit op zo een manier. En als iemand gevoelens kreeg en mij niet meer wilde zien omdat ik dat niet had, nam ik gewoon netjes afscheid en liet ik haar gaan. Ik ging niet huilen, ik hield haar niet aan het lijntje maar respecteerde en begreep haar beslissing.

Ik denk nu van heb ik mijn gevoelens te snel geuit (ik had ze dus ik uit ze, na twee maanden), heb ik het te erg geforceerd (ik werd gek van de tegenstrijdigheden en onduidelijkheid), gaf ik haar te weinig ruimte of ligt dit echt niet aan mij en heeft zij gewoon zware commitment issues?
Als ze geen gevoelens had zoals ze zei, waarom ging ze dan telkens huilen bij afscheid? waarom liet ze me niet eerder gaan? waarom moesten we 5x uitmaken/vrienden blijven/FWB blijven, voordat het definitief uit ging?

het is nu echt klaar klaar, maar ik wil er van leren. Ik wil het begrijpen en snappen en weten hoe ik hiermee het beste kan omgaan, mocht dit in de toekomst nogmaals gebeuren.

Ik ben wel dankbaar dat het gebeurd is, want ik weet nu over mijzelf dat ik verliefd kan worden, dat vrijen met gevoelens echt next level is, dat ik niet meer wil scharrelen en doelloos daten, dat ik echt voor liefde ga, dat ik niet snel met iemand het bed induik, dat ik voor kwaliteit ga ipv kwantiteit.

Een mooie maar ook wel een beetje pijnlijke ervaring!

Bedankt alvast voor jullie mening/reacties!

Dina1980 schreef: ↑

14-03-2022 17:53

Zo, jij legt je ambitie gelijk hoog en bent gelijk zeker van je zaak dat het je gaat lukken. Zo mag ik het horen!

Als je iets echt wilt, ervoor gaat, moeite voor doet en positief blijft, lukt het. Waarom zou het niet lukken?

Dank jullie allemaal voor het lezen en reageren! Het helpt me enorm

Dina1980 schreef: ↑

14-03-2022 18:13

Waarom niet inderdaad! Je moet er alleen wel rekening mee houden dat wat je zoekt heel zeldzaam is. Kijk maar op de relatiepijler hier, nul succesverhalen. Al is dat natuurlijk niet helemaal een relevante bron, want als je succes hebt, schrijf je hier niet. Toch is het wel algemeen bekend dat veel mensen struggelen met dit thema.

ik ben er me erg goed van bewust dat het heel zeldzaam is...
maar ik geloof er ook in, en dat is niet alleen in relaties, maar in veel dingen, als je goed kijkt waar het de vorige keren fout ging, goed naar jezelf vooral, je filters, selecties, acties daarop aanpast en upgrade, risico's neemt, dat je er uiteindelijk wel komt. Het is denk ik het hoogst haalbare, en daarom ook het meest zeldzame, maar met de juiste focus en acties en een beetje geluk, komt het (bijna) altijd goed. En erin blijven geloven uiteraard, want anders wordt het wel erg moeilijk.

Dina1980 schreef: ↑

14-03-2022 18:13

Waarom niet inderdaad! Je moet er alleen wel rekening mee houden dat wat je zoekt heel zeldzaam is. Kijk maar op de relatiepijler hier, nul succesverhalen. Al is dat natuurlijk niet helemaal een relevante bron, want als je succes hebt, schrijf je hier niet. Toch is het wel algemeen bekend dat veel mensen struggelen met dit thema.

ik heb me altijd afgevraagd, waarom we nooit over dit onderwerp, liefde, je leven delen met iemand, nooit les of voorlichting op school ed hebben gekregen.
Wel hoe je een diameter van een cirkel en de hoek van een driehoek moet berekenen maar niet in zelfkennis, liefde en relaties en alles wat daarbij komt kijken. Een beetje voorlichting, info, studies hierin zou zeker helpen

lilalinda schreef: ↑

14-03-2022 18:37

Niet alles leer je op school, dit soort zaken leer je door te kijken naar je ouders, vrienden etc

Ja maar die weten het vaak ook niet, iedereen doet maar wat. Of je nu het goede of slechte voorbeeld van je ouders meekrijgt, betekent het nog geen garantie. Plus de slechte adviezen die vaak daarbij horen

Dina1980 schreef: ↑

14-03-2022 18:22

Zoiets als een heilige graal? Het hoogst haalbare, maar met de juiste focus en een onwankelbaar geloof erin wel haalbaar?

Maar als een tussenverdieping net onder de heilige graal

andnowwedance schreef: ↑

15-03-2022 00:07

In dit topic, doorspekt met Engelse termen, vind ik dit nog de beste.

De kans dat dit gewoon de reden is, is veel groter dan bindingsangst en weet-ik-veel.

Waarom hadden jullie het eigenlijk überhaupt over het ontmoeten van je kinderen als het niet eens een echte relatie was?

dat gesprek over kinderen kwam pas op het eind als één van de redenen die ze opgaf waarom het geen relatie kon worden. Toen heb ik meegedeeld dat ik geen stiefmoeder zoek en dat ik de kids pas na een lange stabiele tijd aan haar zou voorstellen..

andnowwedance schreef: ↑

15-03-2022 00:09

Met liefde heeft dit weinig te maken hoor.

vanuit mijn kant wel...

Dina1980 schreef: ↑

15-03-2022 00:31

Vanuit zijn kant sowieso wel, en vanuit haar weten we dat niet. En verder is liefde een heel breed begrip met, om met de mooi gevonden term van TO te spreken, vele tussenverdiepingen, dus dit thema valt hier wel degelijk onder. Zonder verder al te vrouwelijk of zweverig te willen worden is er in alles wat je doet liefde te vinden, als je het maar wil zien. Er is ook liefde in een mooie bloem, een glimlach met iemand op straat of zomaar iets goeds doen voor een ander. Dus dan zeker ook in dit. Blijf de liefde voelen TO!

je hebt liefde en je hebt liefde... de zaken die je noemt kunnen ook liefde bevatten, maar vergeleken in een relatie, in de termen van liefdesrelatie, vind ik het een heel ander koek. veel sterker, veel omvattender en veelzeggender. vanuit mijn kant was die er wel, al kwam het niet 100% tot z'n bloei vanwege de struggles en blokkades die zij opwierp. maar ik voel en voelde het wel.... dat het ideaal en optimaal was, is een ander verhaal maar ik heb wel een glimp kunnen ontvangen van wat het is en wat het had kunnen worden mocht het echt wederzijds zijn en dat is wat ik er uit heb gehaald, dat is wat me hoop geeft, dat is wat mijn nieuwe focus heeft gevormd, maar ook wat het teweeg kan brengen mocht het wel tot bloei komen maar somehow mislukken... vergeleken met een echte heartbreak, waarin de relatie veel langer duurt en dan het uitgaat, omdat iemand vreemdgaat, of overlijdt of wat voor reden dan ook, vind ik dit in principe peanuts liefdesverdriet. ik had (gelukkig) niet super veel ervaringen of herinneringen met haar waardoor de verwerking makkelijker zal gaan dan wanneer het veel langer had geduurd...

Anderlicht schreef: ↑

15-03-2022 04:24

Wat ik je wil meegeven is dat deze vrouw kenmerken laat zien van bindingsangst en dat zegt vooral iets over jou dat je nu zo verliefd voelt.
Dat is geen toeval! De onbereikbaarheid van haar triggert het gevoel van liefde. Door de afstand die zij creëert kun jij bij het gevoel van verliefdheid komen. In anderen situaties (zoals de moeder van jouw kinderen) lukt dit niet. Dat komt te dichtbij.
Het zegt dus eigenlijk vooral iets over je eigen (emotionele) onbeschikbaarheid. Het betekent vaak dat je zelf ook een onveilige hechtingstijl hebt.
Leg de focus op jezelf in plaats van haar. Dat is de sleutel van een gelukkige liefdesrelatie.
Er zijn goeie boeken over dit thema. Liefdesbang of van Leed naar Liefde

zo heb ik er niet over nagedacht... mijn gevoelens kwamen eerder, toen er helemaal niet over relaties ed werd gesproken. ze kwamen toen we elkaar gewoon vaak zagen, belden en appten. ik gaf het toen aan, ze zei dat zij het niet had, maar ik geloofde het somehow niet, één omdat je het niet wilt geloven, maar ook omdat ik toen al acties zag die haar woorden tegenspraken. en ja toen ging ik veel over nadenken en analyseren en dat heeft wellicht verliefdheid verder aangewakkerd. maar ze gaf ook toe dat ze meer dan fwb gevoelens had, en met haar gehuil e.d ging ik toch tekenen zien die ik wilde zien.
achteraf gezien, zou het beste geweest zijn, om gelijk na mijn liefdesverklaring, en het ontbreken van die van haar, gelijk om mijn biezen te pakken en afscheid te nemen. hoe erg het gehuil ed zou zijn, want immers geeft ze aan dat zij niet die gevoelens heeft. klaar. maar goed, ik neem het mezelf niet kwalijk. ik was/ben verliefd, eigenwijs en optimistisch dus ik dacht/hoopte dat het wel anders zou verlopen.

ik had ook niet moeten luisteren naar haar toen ze aangaf van geef me de ruimte dan kom ik er misschien wel, je loopt een paar stappen voor. dus ik had genoeg reden om te blijven maar om het cool te spelen, low profile en te doen alsof je niet verliefd bent, vind ik niet makkelijk. ik doe niet graag alsof, ik wil zijn en voelen en uiten wat ik ben en voel.

S-Groot schreef: ↑

15-03-2022 07:33

Je hebt je focus compleet verkeerd, je moet naar jezelf kijken en leren begrijpen waarom jíj bepaalde keuzes hebt gemaakt. Ga daarvan leren.


Dit bijvoorbeeld:






Beetje ziek, of niet? Waar komt dat gevoel vandaan, de behoefte om met iemand te zijn die jij wil beschermen? Lekker ongelijkwaardig en zo'n redderscomplex is ongezond en relaties op die basis zijn altijd ongezond. Dus kijk naar jezelf ipv haar te proberen te analyseren.

het is zoals pioen het zegt.. het is denk een beetje een oer-achtig gevoel, niet dat ik haar als een hulpeloze wezen zag, maar je wilt als man de je vrouw 'beschermen', niet perse omdat het nodig is, maar gewoon voor haar willen zijn als ze je nodig heeft...

en ik heb gedacht of ik idd een redderscomplex heb, maar daar ben ik nog niet over uit. hoe het de afgelopen twee keer is gegaan, is dat je na een tijdje zo comfortabel met elkaar bent, dat je je diepe shit gaat delen, en toen ik dat hoorde, kon ik wel zeggen van, je bent beschadigd, zoek het maar verder uit, maar ik had zoiets van, wow wat ben je toch dapper, dat je nog zo sterk in je schoenen staat ondanks alles wat gebeurd is. dan heb ik juist het gevoel dat ik voor je wil zijn, je helpen als je dat wilt en nodig hebt. en in die zin hebben we allemaal wel trauma's opgelopen, door ouders, relaties, vrienden enz. dan ga je toch iemand niet laten vallen ? de vraag is waarom ik deze vrouwen ontmoet? is dat toeval? word ik juist aangetrokken door deze 'dappere maar beschadigde' vrouwen? ik heb zelf ook trauma's doorlopen, begrijp ik ze daarom juist beter? wat wel zeker is, is dat het niet goed is gegaan, met deze niet en met de andere ook niet.