
Scheiden of niet?

donderdag 10 december 2020 om 19:41
Hoi,
het is al een vaak besproken onderwerp: scheiden of niet? En ik lees al lang mee bij vergelijkbare vragen, maar nu toch een account aangemaakt. Ik zou graag wat advies of gezichtspunten krijgen van vrouwen die in een soorgelijke situatie hebben gezeten/zitten.
Ik ben nu zo'n 15 jaar samen met mijn (veel oudere) man. We hebben een J+M op de basisschool (groep 8 en groep 5). Ik twijfel al heel erg lang aan onze relatie, ongeveer sinds de geboorte van de tweede. Eerst weet ik het vooral aan de vermoeidheid en de nieuwe situatie van twee kinderen, nieuwe stad en nieuw werk ook nog.
Maar eigenlijk is de twijfel nooit echt over gegaan. Soms is het minder prominent, soms meer. Al met al ben ik al jaren aan het twijfelen en met dat de kinderen ouder worden, wordt het moeilijker om weg te gaan.
We hebben vrij veel irritaties, weinig echte ruzie, als we ruzie hebben 'start' ik die meestal, mijn man vindt vrij veel goed, is niet zo uitgesproken, leeft vooral in zijn hoofd, heeft niet veel andere mensen nodig, praat ook niet zo veel, neemt weinig intiatief, is erg gelijkmatig in zijn gevoelsleven en gedrag. We hebben al tien jaar geen intiem leven, ook niet knuffels of wat dan ook.
Ik zie op tegen scheiden. Heb het beeld van alleen in een klein appartementje ergens in een trieste buitenwijk met kinderen die jaren gebukt gaan onder de scheiding. Het gezinsleven vind ik ook prettig in zekere zin, omdat het geborgenheid geeft. Mijn man is ook niet onvriendelijk, en hij steunt me veel in mijn werk bijvoorbeeld. Ik denk dat er niet heel veel spanning en ruzie is voor de kinderen, wel af en toe. Maar er is zo weinig plezier, zo weinig liefde, geen verbinding, geen enthousiasme - alleen maar broer en zus en de dagelijkse logistiek van kinderen opvoeden. Ik moet tegenwoordig huilen als ik een liefdesscene zie in een film oid. Ik denk dat de kinderen ook wel zien dat er weinig is tussen ons.
Ik weet niet goed of ik er verstandig aan doe om getrouwd te blijven omwille van de kinderen of dat scheiden toch een beter idee is, omdat het ook over mijn leven gaat.
Victoria
het is al een vaak besproken onderwerp: scheiden of niet? En ik lees al lang mee bij vergelijkbare vragen, maar nu toch een account aangemaakt. Ik zou graag wat advies of gezichtspunten krijgen van vrouwen die in een soorgelijke situatie hebben gezeten/zitten.
Ik ben nu zo'n 15 jaar samen met mijn (veel oudere) man. We hebben een J+M op de basisschool (groep 8 en groep 5). Ik twijfel al heel erg lang aan onze relatie, ongeveer sinds de geboorte van de tweede. Eerst weet ik het vooral aan de vermoeidheid en de nieuwe situatie van twee kinderen, nieuwe stad en nieuw werk ook nog.
Maar eigenlijk is de twijfel nooit echt over gegaan. Soms is het minder prominent, soms meer. Al met al ben ik al jaren aan het twijfelen en met dat de kinderen ouder worden, wordt het moeilijker om weg te gaan.
We hebben vrij veel irritaties, weinig echte ruzie, als we ruzie hebben 'start' ik die meestal, mijn man vindt vrij veel goed, is niet zo uitgesproken, leeft vooral in zijn hoofd, heeft niet veel andere mensen nodig, praat ook niet zo veel, neemt weinig intiatief, is erg gelijkmatig in zijn gevoelsleven en gedrag. We hebben al tien jaar geen intiem leven, ook niet knuffels of wat dan ook.
Ik zie op tegen scheiden. Heb het beeld van alleen in een klein appartementje ergens in een trieste buitenwijk met kinderen die jaren gebukt gaan onder de scheiding. Het gezinsleven vind ik ook prettig in zekere zin, omdat het geborgenheid geeft. Mijn man is ook niet onvriendelijk, en hij steunt me veel in mijn werk bijvoorbeeld. Ik denk dat er niet heel veel spanning en ruzie is voor de kinderen, wel af en toe. Maar er is zo weinig plezier, zo weinig liefde, geen verbinding, geen enthousiasme - alleen maar broer en zus en de dagelijkse logistiek van kinderen opvoeden. Ik moet tegenwoordig huilen als ik een liefdesscene zie in een film oid. Ik denk dat de kinderen ook wel zien dat er weinig is tussen ons.
Ik weet niet goed of ik er verstandig aan doe om getrouwd te blijven omwille van de kinderen of dat scheiden toch een beter idee is, omdat het ook over mijn leven gaat.
Victoria

vrijdag 11 december 2020 om 17:14
Ze opent niet voor niets dit topic. Ze huilt als ze een romantische film kijkt. Het is ook nogal iets om al 10 jaar te missen en te weten dat je de rest van je leven geen seks meer zal hebben, geen intimiteit (als je niet vreemd wil gaan, maar dat zorgt weer voor andere complexe situaties die ook vaak weer voor verdriet zorgen op termijn).Antoon69 schreef: ↑11-12-2020 17:09Wat die man van TO betreft is het vooral onmacht denk ik. Misschien is hij wel afhankelijk van TO en vereenzaamt hij na een scheiding. En als hij nog kwiek is heeft hij misschien ook wel de puf en het geld voor een vechtscheiding. TO is geen 20 meer en hoeft geen nieuw perfect gezinnetje meer want dat heeft ze al. Misschien heeft ze wel helemaal geen zin meer in een nieuwe relatie en heeft ze andere wensen. En die zijn niet een flatje met fulltime de zorg over haar (verdrietige) kinderen.

vrijdag 11 december 2020 om 17:19
HawaZon schreef: ↑11-12-2020 17:14Ze opent niet voor niets dit topic. Ze huilt als ze een romantische film kijkt. Het is ook nogal iets om al 10 jaar te missen en te weten dat je de rest van je leven geen seks meer zal hebben, geen intimiteit (als je niet vreemd wil gaan, maar dat zorgt weer voor andere complexe situaties die ook vaak weer voor verdriet zorgen op termijn).
Seks en romantiek zonder verplichtingen lijkt me geen enkel probleem om te vinden, als ze dat wil (volgens mij wel). En verder beschrijf ik hoe ik er zelf in deze situatie over zou denken. Jij zou dat misschien ruggegraatloos noemen en weer andere keuzes maken.

vrijdag 11 december 2020 om 19:18
Waarom is dat geen enkel probleem? Misschien is het voor die man wel een onoverkomelijk probleem als hij erachter komt dat zijn vrouw een minnaar heeft. Misschien gaat het lijnrecht in tegen de morele normen van TO.
vrijdag 11 december 2020 om 19:29
Antoon69 schreef: ↑11-12-2020 14:59Wie is er uiteindelijk mee gebaad om alles zo principieel te bekijken? Hij is een stuk ouder en raakt haar nooit aan. Dat weet hij. Als zij op een discrete manier een minnaar heeft dan hoeft daar helemaal niet over gepraat te worden of afspraken over worden gemaakt.
Uiteindelijk wil die man de warmte van een (jongere) vrouw om zich heen en in zijn huis. Verder wil hij dat zijn kinderen altijd hun moeder om zich heen hebben en hij de kinderen kan zien wanneer hij wil (alleen voor de kinderen zorgen in co-ouderschap wil hij denk ik niet; daar is hij waarschijnlijk ook te oud voor). Gewoon een gezellig en geborgen gezin met de vrouw waar hij zo aan gehecht is in de buurt. Een fijne en comfortabele oude dag waar hij ook nog voldoening uit haalt. Zijn vrouw is voor hem waarschijnlijk onvervangbaar.
Zij wil met haar kinderen in dat huis blijven wonen. In een prettige woonomgeving waar zij en de kinderen zich thuisvoelen. Zij haat hem verder niet en kan hem prima om zich heen hebben. Zij wil ook dat de kinderen hun vader om zich heen hebben want die is ook goed voor hen. Hun vader is voor de kinderen ook onvervangbaar. Zij wil de stabiliteit in de thuissituatie behouden omdat daar genoeg goede redenen voor zijn. Ze wil (denk ik) alleen niet het gevoel hebben dat haar beste jaren door haar handen glippen bij een man die haar nooit meer aan gaat raken. Met een minnaar (of wat dan ook) voelt ze nog een keer hartstocht in haar leven, nu ze daar nog jong genoeg voor is. Ze heeft dan misschien wel het beste uit twee werelden zolang zij alles discreet houdt. En niets is voor eeuwig. Mettertijd erft ze het huis en wat geld en is ze vrij om te doen wat ze wil. Het opgebouwde vermogen blijft intact in plaats van dat het in een scheiding grotendeels verloren gaat en kan later weer gebruikt worden om de kinderen een voorsprong te geven.
Kinderen zien hun beide ouders die gelukkig zijn en elkaar met respect behandelen. Ze groeien op met beide ouders in een fijn huis.
Zo krijgt iedereen wat hij of zij nodig heeft om gelukkig te zijn. Ga daar nou niet principieel over doen en hou het op een gedoogconstructie met nnog genoeg liefde voor elkaar. Niemand doet hier een ander onrecht aan.
Ja, jij omschrijft precies wat ik ook bedoelde.
Als alleen het gebrek aan seks de issue is, zou je wel gek zijn om een verder gelukkig leven van alle partijen op te gaan breken.
Am Yisrael Chai!

vrijdag 11 december 2020 om 20:01
Kinderen zien hun beide ouders die gelukkig zijn en elkaar met respect behandelen. Ze groeien op met beide ouders in een fijn huis.
Als ze wilt dat ouders elkaar met respect behandelen moet alles ook open en eerlijk gaan, stiekem een minaar/minnares erop na houden en mooi weer spelen tegenover de andere partner vind ik niet echt van respect getuigen. Als er een compromis is afgesproken is dit natuurlijk een heel ander verhaal en wie weet idd de beste oplossing zeker voor de kinderen.
Als ze wilt dat ouders elkaar met respect behandelen moet alles ook open en eerlijk gaan, stiekem een minaar/minnares erop na houden en mooi weer spelen tegenover de andere partner vind ik niet echt van respect getuigen. Als er een compromis is afgesproken is dit natuurlijk een heel ander verhaal en wie weet idd de beste oplossing zeker voor de kinderen.
vrijdag 11 december 2020 om 21:49
Klopt, daarom schrijf ik ook 'misschien. En natuurlijk schrijf ik uit mijn eigen ervaring, dat doen wij allemaal. Ik wil alleen graag belichten dat soms (!) een wat mindere periode in een relatie nog niet meteen het einde hoeft te betekenen.PietjeBello schreef: ↑11-12-2020 16:26Dat weet jij toch helemaal niet? Jij vult dit zelf in met jouw N=1 ervaring. TO geeft hier aan niet te willen scheiden omdat ze bang is voor een flatje 3 hoog etc etc. Bovendien schrijft ze: er is weinig plezier, weinig liefde en weinig verbinding. Het is toch jammer en zonde als je dat allemaal 10 jaar lang moet missen terwijl er zat relaties zijn waarin je dat niet hoeft te missen.
TO kan ook over nadenken waarom ze oorspronkelijk voor hem gevallen is. En dan een beslissing nemen.
Niet een impulsbeslissing maar een weloverwogen beslissing.
Hoewel ze lijkt het inderdaad al genomen te hebben...
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
(Pamela Druckerman)


vrijdag 11 december 2020 om 22:53
Wat fijn dat jullie allemaal zo meedenken.
Ik denk niet dat driehoogachter per definitie ongelukkig maakt - heb heerlijke tijden gehad in kleine flatjes - het was meer symbolisch bedoeld. Al is de huizenmarkt indd wel zo op dit moment dat in de stad waar ik woon, ik ook met mijn boven modale inkomen geen huis of 3-kamerappartement kan kopen. De suggestie om goed uit te zoeken wat de financiële gevolgen zijn, is terecht. Dat ga ik sowieso doen.
Het klopt denk ik wel dat ik (ook) al een tijdje ben 'uitgecheckt', zoals iemand het noemde. Niet altijd en continue, maar wel regelmatig. Ik ervaar het nu vooral als een keuze die ik maak voor mijn kinderen, en misschien inderdaad ook wel voor het comfort, zoals gesuggereerd wordt door een aantal van jullie. Maar goed, ik vraag me dus af of het nu echt nodig is om nog jaren in zo'n suboptimale situatie te zitten.
En dan denk ik weer aan mijn kinderen en dat een gezinsleven erg prettig is voor hen. Iemand postte een artikel dat scheiden regelmatig niet gelukkig maakt - en dat, samen met de wetenschap dat veel kinderen het er lang moeilijk mee hebben - doet me zo twijfelen. Ik snap ook wel dat het geen exacte wetenschap is. De 'obstakels' in mijn hoofd bespreken met een therapeut is een goed idee.
Ik heb een tijdje - met toestemming - wat gescharreld, zoals sommigen ook suggereerden. En dat was leuk
maar toch geen vervanging voor intimiteit in een relatie. Een minnaar (in tegenstelling tot losse contacten) gaat me te ver omdat het dan wel heel erg parallele werelden worden. Dat lijkt me heel gek.
Ik denk niet dat driehoogachter per definitie ongelukkig maakt - heb heerlijke tijden gehad in kleine flatjes - het was meer symbolisch bedoeld. Al is de huizenmarkt indd wel zo op dit moment dat in de stad waar ik woon, ik ook met mijn boven modale inkomen geen huis of 3-kamerappartement kan kopen. De suggestie om goed uit te zoeken wat de financiële gevolgen zijn, is terecht. Dat ga ik sowieso doen.
Het klopt denk ik wel dat ik (ook) al een tijdje ben 'uitgecheckt', zoals iemand het noemde. Niet altijd en continue, maar wel regelmatig. Ik ervaar het nu vooral als een keuze die ik maak voor mijn kinderen, en misschien inderdaad ook wel voor het comfort, zoals gesuggereerd wordt door een aantal van jullie. Maar goed, ik vraag me dus af of het nu echt nodig is om nog jaren in zo'n suboptimale situatie te zitten.
En dan denk ik weer aan mijn kinderen en dat een gezinsleven erg prettig is voor hen. Iemand postte een artikel dat scheiden regelmatig niet gelukkig maakt - en dat, samen met de wetenschap dat veel kinderen het er lang moeilijk mee hebben - doet me zo twijfelen. Ik snap ook wel dat het geen exacte wetenschap is. De 'obstakels' in mijn hoofd bespreken met een therapeut is een goed idee.
Ik heb een tijdje - met toestemming - wat gescharreld, zoals sommigen ook suggereerden. En dat was leuk

vrijdag 11 december 2020 om 22:56
Bwah ... Als je co-ouder wil - hij zal die kinderen toch niet zomaar opgeven? - moet je wel bij elkaar in de buurt blijven wonen.
Als 't enige betaalbare in de buurt dan een triest flatje is ...
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

vrijdag 11 december 2020 om 23:09
Ja, ze schrijft dat ze met haar bovenmodale inkomen geen huis of driekamerflat kan kopen. Dus is ze overgeleverd aan de particuliere huur waar je ook niet blij van wordt, maar ja je moet iets. Misschien hebben ze nu een koophuis of spaargeld dat ze kan helpen als basis iets te kopen bij elkaar in de buurt.

zaterdag 12 december 2020 om 02:54
Als het zo'n 'en ze leefden nog lang en gelukkig' verhaaltje is waar het voor iedereen winst is, waarom daar niet open over zijn? Zij haar minnaar, hij zijn jonge vrouw en ze leefden nog lang en gelukkig. Als dit voor alle partijen winst is in jouw ogen, lijkt me dat je daar prima open over kunt zijn.Antoon69 schreef: ↑11-12-2020 14:59Wie is er uiteindelijk mee gebaad om alles zo principieel te bekijken? Hij is een stuk ouder en raakt haar nooit aan. Dat weet hij. Als zij op een discrete manier een minnaar heeft dan hoeft daar helemaal niet over gepraat te worden of afspraken over worden gemaakt.
Uiteindelijk wil die man de warmte van een (jongere) vrouw om zich heen en in zijn huis. Verder wil hij dat zijn kinderen altijd hun moeder om zich heen hebben en hij de kinderen kan zien wanneer hij wil (alleen voor de kinderen zorgen in co-ouderschap wil hij denk ik niet; daar is hij waarschijnlijk ook te oud voor). Gewoon een gezellig en geborgen gezin met de vrouw waar hij zo aan gehecht is in de buurt. Een fijne en comfortabele oude dag waar hij ook nog voldoening uit haalt. Zijn vrouw is voor hem waarschijnlijk onvervangbaar.
Zij wil met haar kinderen in dat huis blijven wonen. In een prettige woonomgeving waar zij en de kinderen zich thuisvoelen. Zij haat hem verder niet en kan hem prima om zich heen hebben. Zij wil ook dat de kinderen hun vader om zich heen hebben want die is ook goed voor hen. Hun vader is voor de kinderen ook onvervangbaar. Zij wil de stabiliteit in de thuissituatie behouden omdat daar genoeg goede redenen voor zijn. Ze wil (denk ik) alleen niet het gevoel hebben dat haar beste jaren door haar handen glippen bij een man die haar nooit meer aan gaat raken. Met een minnaar (of wat dan ook) voelt ze nog een keer hartstocht in haar leven, nu ze daar nog jong genoeg voor is. Ze heeft dan misschien wel het beste uit twee werelden zolang zij alles discreet houdt. En niets is voor eeuwig. Mettertijd erft ze het huis en wat geld en is ze vrij om te doen wat ze wil. Het opgebouwde vermogen blijft intact in plaats van dat het in een scheiding grotendeels verloren gaat en kan later weer gebruikt worden om de kinderen een voorsprong te geven.
Kinderen zien hun beide ouders die gelukkig zijn en elkaar met respect behandelen. Ze groeien op met beide ouders in een fijn huis.
Zo krijgt iedereen wat hij of zij nodig heeft om gelukkig te zijn. Ga daar nou niet principieel over doen en hou het op een gedoogconstructie met nnog genoeg liefde voor elkaar. Niemand doet hier een ander onrecht aan.
De praktijk is waarschijnlijk anders: zij de jonge minnaar, alleen voor de seks in den beginne. Maar die jongere man die haar wél begeerd is eigenlijk wel een stuk spannender dan haar man. Ze wordt verliefd en hoppa, er ontstaat een romance. Maar ja, je wil natuurlijk het liefst al je tijd bij je liefje zijn en natuurlijk helemaal niet meer bij die saaie ouwe man die welliswaar betrouwbaar en veilig is. Maar nu heb je wat beters in je net zitten. Alleen ben je daarbij en passant ook nog alle onwetende toeschouwers uit deze situatie vergeten: de kinderen en je ouwe lul thuis op de bank. Wat nu?
zaterdag 12 december 2020 om 04:20
Probeer dit verhaal eens voor jezelf te visualiseren :
Marjan schoof dichter bij het kacheltje en rilde. Omdat olie en gas
zo duur zijn, houden bijstandsmoeders zich voornamelijk warm met rillen met klagen.
Maar klagen tegen wie?
Haar dochtertje Natasja lag al een uur te slapen en Marjans enige gezelschap was de papegaai. Om daar nu tegen te gaan praten, dat vond Marjan meteen
zo erg armetierig. Jacco zei trouwens toch niets terug, want spreken
was hij nooit gaan doen en de garantie was verlopen. Marjan rilde
nog maar eens. Haar vingers voelden stijf aan: dik van de kou en
eeltig van het omdraaien van dubbeltjes‘
Jacco krijste vals. In hem zat ook al enigszins de klad Marjan gaf
hem wat snoepzaad, bet laatste uit het pak, maar zo’n beest mag
toch wel wat extra’s op de avond voor Kerstmis? En een mens? Marjan zuchtte.
Eigenlijk zou ze er wel een lusten, maar voor drank was
er a! helemaal geen geld. Werktuiglijk liep ze naar de kast en opende
dé deur. Veel stond er niet meer in, maar wel een fles vermout. Om-
dat ze dat niet lustte. Maar eigenlijk was het lang geleden dat ze vermouth
daadwerkelijk had geproefd. Marian nam een slok.
Tong en keel protesteerden , maar in haar maag of iets daaromtrent brak iets heel vredigs uit.
Met de fles en nog een oud kristallen glaasje van oma ging Marjan weer zitten en dacht aan vroeger.
Aan Kerstmis thuis en aan Henk natuurlijk, van wie ze Natasja had gekregen en met wie ze Jacco had gekocht.
`Tachtig jaar kan hij worden' had de verkoper nog gezegd, `die overleefd u beiden'.
Nu had Henk de t.v. en zij de papegaai.
Waardoor het dier haar steeds weer aan hem deed denken.
Toch waren ze wel gelukkig geweest,
samen. Verdomme.
Naarmate het peil in de vermouthfles daalde, kregen de gedachten
aan Kerstmis de overhand. De boom, de kaarsjes, de visite, de fazant!
Bij het vijfde glaasje begon zich te wreken dat vermouth een aperitief
is, de fazant dook steeds vaker op in de herinnering. Tussen het zevende
en achtste glaasje begon de honger lijfelijk te knagen en had
de fazant zowel de kerstboom als Henk definitief naar de achtergrond
gedrongen. Stel je voor dat er morgen fazant zou zijn, net als vroeger.
Wat zou Natasja dat heerlijk vinden. Droevig schudde de bijstandsmoeder het hoofd en keek op.
Was het haar al eerder opgevallen hoe sterk een papegaai op een fazant kan lijken?
In Marjans ogen fonkelde het vreemde lichtje op dat uiteindelijk Henk het huis uit
had gedreven. Ze nam er nog een. De vraag was nu niet meer of,
maar hoe. Een mes of bijl kwam net niet in aanmerking. Ze zag het bloed-
bad al voor zich, en dat met kerst.
Ook dit keer bracht de kast uitkomst. Marjan nam een flinke pluk
uit de watten, goot er veel chloroform op en drukte de prop op de
neusopeningen van de grijze roodstaart, tot deze slap van zijn stok
in haar armen gleed. Zo, als een wiegekind, hield ze hem twee glaas-
jes lang vast. Na het twaalfde nam ze de vogel tussen haar knieën,
zoals ze op vakantie in Frankrijk de boerinnen met eenden had zien
doen, en trok hem, met meer vastberaden dan vaste hand, de veren
uit.
Om kwart voor twaalf, met nog slechts drie glaasjes en twee staart-
veren te gaan, gebeurde het. Het leek of Marjans eigen hart stil bleef
staan teen ze in het lauwe lijfje in haar handen iets voelde kloppen,
zwak eerst en alras sterker. Praten kon Jacco nog steeds niet, maar
krijsen we]. Nooit heeft de evolutie een vreemder combinatie opge-
leverd dan deze krijsende vogel, slechts gekleed in kippevel,
kleumend en kwaad tussen de knieën van een dronken zoogdier.
Toen Natasja de volgende ochtend, kerstochtend, op haar kouse-
voeten de kamer binnenkwam, lag haar moeder in de stoel te slapen.
Aan de mascara , het laatste offer aan haar ijdelheid, was to zien dat
ze had gehuild. Op zijn stok zat Jacco moeite te doen er niet af
vallen zo zonder staart. Maar dat was niet het merkwaardigste.
Merkwaardig was vooral hoe de dikke papegaaie nek uitstak boven een dik jasje van een oude
geitewollen sok. De papegaai rilde. Natasja schoof hem dichter bij het kacheltje met een vaag voornemen iets beters voor hem te breien.
Het mocht niet baten. Op tweede Kerstdag was hij dood. Alsnog te laat en tevergeefs.
Niemand had meer honger. Ze hebben hem begraven
Uit "De Dinosaurus" van M. Dekkers.
Ik wens je veel wijsheid en geluk toe.
Count your blessings
Marjan schoof dichter bij het kacheltje en rilde. Omdat olie en gas
zo duur zijn, houden bijstandsmoeders zich voornamelijk warm met rillen met klagen.
Maar klagen tegen wie?
Haar dochtertje Natasja lag al een uur te slapen en Marjans enige gezelschap was de papegaai. Om daar nu tegen te gaan praten, dat vond Marjan meteen
zo erg armetierig. Jacco zei trouwens toch niets terug, want spreken
was hij nooit gaan doen en de garantie was verlopen. Marjan rilde
nog maar eens. Haar vingers voelden stijf aan: dik van de kou en
eeltig van het omdraaien van dubbeltjes‘
Jacco krijste vals. In hem zat ook al enigszins de klad Marjan gaf
hem wat snoepzaad, bet laatste uit het pak, maar zo’n beest mag
toch wel wat extra’s op de avond voor Kerstmis? En een mens? Marjan zuchtte.
Eigenlijk zou ze er wel een lusten, maar voor drank was
er a! helemaal geen geld. Werktuiglijk liep ze naar de kast en opende
dé deur. Veel stond er niet meer in, maar wel een fles vermout. Om-
dat ze dat niet lustte. Maar eigenlijk was het lang geleden dat ze vermouth
daadwerkelijk had geproefd. Marian nam een slok.
Tong en keel protesteerden , maar in haar maag of iets daaromtrent brak iets heel vredigs uit.
Met de fles en nog een oud kristallen glaasje van oma ging Marjan weer zitten en dacht aan vroeger.
Aan Kerstmis thuis en aan Henk natuurlijk, van wie ze Natasja had gekregen en met wie ze Jacco had gekocht.
`Tachtig jaar kan hij worden' had de verkoper nog gezegd, `die overleefd u beiden'.
Nu had Henk de t.v. en zij de papegaai.
Waardoor het dier haar steeds weer aan hem deed denken.
Toch waren ze wel gelukkig geweest,
samen. Verdomme.
Naarmate het peil in de vermouthfles daalde, kregen de gedachten
aan Kerstmis de overhand. De boom, de kaarsjes, de visite, de fazant!
Bij het vijfde glaasje begon zich te wreken dat vermouth een aperitief
is, de fazant dook steeds vaker op in de herinnering. Tussen het zevende
en achtste glaasje begon de honger lijfelijk te knagen en had
de fazant zowel de kerstboom als Henk definitief naar de achtergrond
gedrongen. Stel je voor dat er morgen fazant zou zijn, net als vroeger.
Wat zou Natasja dat heerlijk vinden. Droevig schudde de bijstandsmoeder het hoofd en keek op.
Was het haar al eerder opgevallen hoe sterk een papegaai op een fazant kan lijken?
In Marjans ogen fonkelde het vreemde lichtje op dat uiteindelijk Henk het huis uit
had gedreven. Ze nam er nog een. De vraag was nu niet meer of,
maar hoe. Een mes of bijl kwam net niet in aanmerking. Ze zag het bloed-
bad al voor zich, en dat met kerst.
Ook dit keer bracht de kast uitkomst. Marjan nam een flinke pluk
uit de watten, goot er veel chloroform op en drukte de prop op de
neusopeningen van de grijze roodstaart, tot deze slap van zijn stok
in haar armen gleed. Zo, als een wiegekind, hield ze hem twee glaas-
jes lang vast. Na het twaalfde nam ze de vogel tussen haar knieën,
zoals ze op vakantie in Frankrijk de boerinnen met eenden had zien
doen, en trok hem, met meer vastberaden dan vaste hand, de veren
uit.
Om kwart voor twaalf, met nog slechts drie glaasjes en twee staart-
veren te gaan, gebeurde het. Het leek of Marjans eigen hart stil bleef
staan teen ze in het lauwe lijfje in haar handen iets voelde kloppen,
zwak eerst en alras sterker. Praten kon Jacco nog steeds niet, maar
krijsen we]. Nooit heeft de evolutie een vreemder combinatie opge-
leverd dan deze krijsende vogel, slechts gekleed in kippevel,
kleumend en kwaad tussen de knieën van een dronken zoogdier.
Toen Natasja de volgende ochtend, kerstochtend, op haar kouse-
voeten de kamer binnenkwam, lag haar moeder in de stoel te slapen.
Aan de mascara , het laatste offer aan haar ijdelheid, was to zien dat
ze had gehuild. Op zijn stok zat Jacco moeite te doen er niet af
vallen zo zonder staart. Maar dat was niet het merkwaardigste.
Merkwaardig was vooral hoe de dikke papegaaie nek uitstak boven een dik jasje van een oude
geitewollen sok. De papegaai rilde. Natasja schoof hem dichter bij het kacheltje met een vaag voornemen iets beters voor hem te breien.
Het mocht niet baten. Op tweede Kerstdag was hij dood. Alsnog te laat en tevergeefs.
Niemand had meer honger. Ze hebben hem begraven
Uit "De Dinosaurus" van M. Dekkers.
Ik wens je veel wijsheid en geluk toe.
Count your blessings

tomos wijzigde dit bericht op 12-12-2020 04:23
Reden: spelling
Reden: spelling
0.86% gewijzigd
Welkom in de tropen
zaterdag 12 december 2020 om 07:08
Dit is geen huwelijk joh! Het is allang dood en begraven, je moet alleen de stap nog zetten van het daadwerkelijk stappen ondernemen.
Pas als de angst voor het onbekende je niet meer verlamd, pas dan ben je klaar voor de volgende stap.
Succes want het is moeilijk maar zo blijven zitten is ook niks. Gun jezelf een liefdevol leven.
Pas als de angst voor het onbekende je niet meer verlamd, pas dan ben je klaar voor de volgende stap.
Succes want het is moeilijk maar zo blijven zitten is ook niks. Gun jezelf een liefdevol leven.
Ja en?

zaterdag 12 december 2020 om 08:05
Daarom vraag ik me ook af, of de situatie zoals geschetst werkelijk zo gunstig is voor TO. Ik denk van niet.diyer schreef: ↑12-12-2020 02:54Als het zo'n 'en ze leefden nog lang en gelukkig' verhaaltje is waar het voor iedereen winst is, waarom daar niet open over zijn? Zij haar minnaar, hij zijn jonge vrouw en ze leefden nog lang en gelukkig. Als dit voor alle partijen winst is in jouw ogen, lijkt me dat je daar prima open over kunt zijn.
De praktijk is waarschijnlijk anders: zij de jonge minnaar, alleen voor de seks in den beginne. Maar die jongere man die haar wél begeerd is eigenlijk wel een stuk spannender dan haar man. Ze wordt verliefd en hoppa, er ontstaat een romance. Maar ja, je wil natuurlijk het liefst al je tijd bij je liefje zijn en natuurlijk helemaal niet meer bij die saaie ouwe man die welliswaar betrouwbaar en veilig is. Maar nu heb je wat beters in je net zitten. Alleen ben je daarbij en passant ook nog alle onwetende toeschouwers uit deze situatie vergeten: de kinderen en je ouwe lul thuis op de bank. Wat nu?
zaterdag 12 december 2020 om 08:08

zaterdag 12 december 2020 om 09:35
Dit ja. Snap niet dat je überhaupt nog denkt dat hier sprake is van een huwelijk. Ik heb nog meer met een buurman, collega of iemand achter de kassa.snoopylynn schreef: ↑12-12-2020 07:08Dit is geen huwelijk joh! Het is allang dood en begraven, je moet alleen de stap nog zetten van het daadwerkelijk stappen ondernemen.
Pas als de angst voor het onbekende je niet meer verlamd, pas dan ben je klaar voor de volgende stap.
Succes want het is moeilijk maar zo blijven zitten is ook niks. Gun jezelf een liefdevol leven.

zaterdag 12 december 2020 om 11:16
We hebben het er wel over gehad, maar dat maakt het voor mij niet duidelijker. Hij zegt dat hij ook behoefte heeft aan intimiteit, maar in de praktijk merk ik daar niet echt iets van. Moet zeggen dat ik ondertussen ook wel geblokkeerd ben.boekenlegger0 schreef: ↑12-12-2020 08:08To je schrijft dat je met toestemming hebt gescharreld. Heb je met je man ook gesproken over de reden van het gebrek aan intimiteit? Je leek in het begin van het topic positief te staan tegenover suggesties om zelf actief hulp te zoeken. Hoe sta je daar nu tegenover?
Ik vind het nog steeds een goed idee om zelf met een thereapeut te gaan praten om te kijken of dat 'onbekende' wat behapbaarder kan worden gemaakt.
zaterdag 12 december 2020 om 11:22
Dit lijkt me een ingang om verder te praten. Aan welke vorm van intimiteit heeft hij behoefte? Wat is er nodig om die intimiteit tot stand te brengen? Therapie voor jezelf lijkt me altijd winst. je relatie met jezelf is voor de rest van je leven.Victoria75 schreef: ↑12-12-2020 11:16We hebben het er wel over gehad, maar dat maakt het voor mij niet duidelijker. Hij zegt dat hij ook behoefte heeft aan intimiteit, maar in de praktijk merk ik daar niet echt iets van. Moet zeggen dat ik ondertussen ook wel geblokkeerd ben.
Ik vind het nog steeds een goed idee om zelf met een thereapeut te gaan praten om te kijken of dat 'onbekende' wat behapbaarder kan worden gemaakt.
zaterdag 12 december 2020 om 12:50
Je wil niet weten in wat voor puinzooi je terecht kan komen na een breuk.Hexopbezemsteel schreef: ↑12-12-2020 09:33Tomos, wat wil je precies zeggen met jouw verhaal? TO is en wordt geen bijstandsmoeder. Ze heeft gewoon een baan.
Maar zoals zo vaak 'de partner is niet goed of hij/zij deugt niet'.
Heel veel wijsheid toegewenst

Welkom in de tropen

zaterdag 12 december 2020 om 12:51
diyer schreef: ↑12-12-2020 02:54Als het zo'n 'en ze leefden nog lang en gelukkig' verhaaltje is waar het voor iedereen winst is, waarom daar niet open over zijn? Zij haar minnaar, hij zijn jonge vrouw en ze leefden nog lang en gelukkig. Als dit voor alle partijen winst is in jouw ogen, lijkt me dat je daar prima open over kunt zijn.
De praktijk is waarschijnlijk anders: zij de jonge minnaar, alleen voor de seks in den beginne. Maar die jongere man die haar wél begeerd is eigenlijk wel een stuk spannender dan haar man. Ze wordt verliefd en hoppa, er ontstaat een romance. Maar ja, je wil natuurlijk het liefst al je tijd bij je liefje zijn en natuurlijk helemaal niet meer bij die saaie ouwe man die welliswaar betrouwbaar en veilig is. Maar nu heb je wat beters in je net zitten. Alleen ben je daarbij en passant ook nog alle onwetende toeschouwers uit deze situatie vergeten: de kinderen en je ouwe lul thuis op de bank. Wat nu?
Ze kan daar een paar jaar een balans in vinden tot de kinderen volwassen zijn. Daarna kan ze verder zien wat ze dan wil.
zaterdag 12 december 2020 om 13:35
Ik geloof ook dat geluk pas komt als dit een open constructie is. Geen stiekem gedoe en elkaar en daarmee jezelf voor de gek houden.diyer schreef: ↑12-12-2020 02:54Als het zo'n 'en ze leefden nog lang en gelukkig' verhaaltje is waar het voor iedereen winst is, waarom daar niet open over zijn? Zij haar minnaar, hij zijn jonge vrouw en ze leefden nog lang en gelukkig. Als dit voor alle partijen winst is in jouw ogen, lijkt me dat je daar prima open over kunt zijn.
They call me the Wild Rose, but my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
zaterdag 12 december 2020 om 13:36
Tegen die tijd weet ze dan vast niet meer wie ze nou werkelijk is door al het gelieg en gestiekem.
They call me the Wild Rose, but my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day