Relaties
alle pijlers
Schijnheilige schoonmoeder... en nu?
maandag 11 juni 2007 om 12:31
Ik ben al langer actief op het forum, maar heb vanwege herkenbaarheid even een andere nick aangemaakt.
De korte versie van het probleem: mijn schoonmoeder mag me niet, waardoor er ruzie dreigt te ontstaan tussen haar en mijn vriend.
En dan de lange versie: vriend en ik zijn al 12 jaar samen, wonen hiervan al ruim 8 jaar samen. Vriend is nooit echt een groot familiemens geweest, maar de relatie met zijn ouders is (was) op zich prima. Wij hebben samen een druk leven, werken allebei (meer dan) fulltime en hebben een behoorlijk vol sociaal leven. Hierdoor komen wij niet zo vaak bij zijn ouders, die ca. 60 km bij ons vandaan wonen, als zij zouden willen.
Nu bereiken ons via wederzijdse familie (onder andere het zusje van mijn vriend, die we wel vaker zien en spreken) steeds meer verhalen die zij over mij en mijn vriend tegen hen vertelt. Ze zien ons nooit, mijn vriend zit onder de plak, ik denk dat ik beter ben dan de rest van de familie, dat soort dingen. Ik had al langer door dat ik niet haar favoriete persoon ben, en word hier nu in bevestigd. Ik heb voor mezelf al lang geleden bedacht dat ik dit niet persoonlijk opvat, ik ben gewoon het meisje dat haar zoon heeft afgepakt.
Maar mijn vriend heeft er zo langzamerhand zijn buik van vol. Met name de schijnheiligheid ervan, aangezien ze tegen ons nog nooit met een woord heeft gerept over de dingen waarover ze tegen anderen haar mond vol heeft (het schijnt vaak ter sprake te komen). Ze houdt tegen ons de schone schijn op, terwijl ze op tien vingers na kan tellen dat de personen tegen wie ze het vertelt het aan ons zullen vertellen (mijn eigen moeder notabene!). En afgezien daarvan laat ze zelf ook niet iets van zich horen, die dingen werken over het algemeen twee kanten op.
Vriend is dus op een punt dat hij binnenkort de confrontatie met haar aan wil gaan. Maar ik ken hem en zijn moeder goed genoeg om te weten wat er dan gebeurt: ze zijn allebei heel koppig en ik denk dat het in een ruzie verzandt die ervoor zorgt dat hij zijn ouders helemaal niet meer wil zien (ik weet overigens niet wat het aandeel van mijn schoonvader in de hele zaak is).
Natuurlijk ben ik blij dat mijn vriend vierkant achter mij staat, maar ik wil ook niet de veroorzaker zijn van een breuk met zijn ouders. Zijn zusje wil het liefste dat we de schijn ophouden, omdat ze er anders midden in komt te staan, maar dat kan ook niet eeuwig goedgaan lijkt me.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
De korte versie van het probleem: mijn schoonmoeder mag me niet, waardoor er ruzie dreigt te ontstaan tussen haar en mijn vriend.
En dan de lange versie: vriend en ik zijn al 12 jaar samen, wonen hiervan al ruim 8 jaar samen. Vriend is nooit echt een groot familiemens geweest, maar de relatie met zijn ouders is (was) op zich prima. Wij hebben samen een druk leven, werken allebei (meer dan) fulltime en hebben een behoorlijk vol sociaal leven. Hierdoor komen wij niet zo vaak bij zijn ouders, die ca. 60 km bij ons vandaan wonen, als zij zouden willen.
Nu bereiken ons via wederzijdse familie (onder andere het zusje van mijn vriend, die we wel vaker zien en spreken) steeds meer verhalen die zij over mij en mijn vriend tegen hen vertelt. Ze zien ons nooit, mijn vriend zit onder de plak, ik denk dat ik beter ben dan de rest van de familie, dat soort dingen. Ik had al langer door dat ik niet haar favoriete persoon ben, en word hier nu in bevestigd. Ik heb voor mezelf al lang geleden bedacht dat ik dit niet persoonlijk opvat, ik ben gewoon het meisje dat haar zoon heeft afgepakt.
Maar mijn vriend heeft er zo langzamerhand zijn buik van vol. Met name de schijnheiligheid ervan, aangezien ze tegen ons nog nooit met een woord heeft gerept over de dingen waarover ze tegen anderen haar mond vol heeft (het schijnt vaak ter sprake te komen). Ze houdt tegen ons de schone schijn op, terwijl ze op tien vingers na kan tellen dat de personen tegen wie ze het vertelt het aan ons zullen vertellen (mijn eigen moeder notabene!). En afgezien daarvan laat ze zelf ook niet iets van zich horen, die dingen werken over het algemeen twee kanten op.
Vriend is dus op een punt dat hij binnenkort de confrontatie met haar aan wil gaan. Maar ik ken hem en zijn moeder goed genoeg om te weten wat er dan gebeurt: ze zijn allebei heel koppig en ik denk dat het in een ruzie verzandt die ervoor zorgt dat hij zijn ouders helemaal niet meer wil zien (ik weet overigens niet wat het aandeel van mijn schoonvader in de hele zaak is).
Natuurlijk ben ik blij dat mijn vriend vierkant achter mij staat, maar ik wil ook niet de veroorzaker zijn van een breuk met zijn ouders. Zijn zusje wil het liefste dat we de schijn ophouden, omdat ze er anders midden in komt te staan, maar dat kan ook niet eeuwig goedgaan lijkt me.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
maandag 11 juni 2007 om 15:48
En ach, soms denk ik ook echt wel dat ze idd gewoon een bord voor haar kop heeft en gesprekken helemaal verkeerd interpreteert... Dat heb ik al wel vaker gemerkt. En is toch ook wel heel stom om zo te liegen. Als ze echt zou willen manipuleren, zou ze iets subtieler doen (denk ik toch).
Over het algemeen probeer ik het me allemaal niet aan te trekken. Maar soms kan het toch wel opluchten om op een forum even je hart te luchten.
Schoondochter, laat je iets weten als het gesprek heeft plaats gehad? Ik duim voor jullie dat het op een normale manier verloopt en dat er geen ruzie van komt.
De meeste moeders willen hun zoon echt niet kwijt, en kiezen wel eieren voor hun geld. Maar hopelijk snapt ze ook echt wat haar zoon haar probeert duidelijk te maken.
Over het algemeen probeer ik het me allemaal niet aan te trekken. Maar soms kan het toch wel opluchten om op een forum even je hart te luchten.
Schoondochter, laat je iets weten als het gesprek heeft plaats gehad? Ik duim voor jullie dat het op een normale manier verloopt en dat er geen ruzie van komt.
De meeste moeders willen hun zoon echt niet kwijt, en kiezen wel eieren voor hun geld. Maar hopelijk snapt ze ook echt wat haar zoon haar probeert duidelijk te maken.
dinsdag 12 juni 2007 om 15:58
Ja, ik heb het hem laten lezen en hij had zelf ook jouw aanpak al min of meer in gedachten (proberen emoties niet te hoog op laten lopen, stroop ipv azijn e.d.). Ik weet niet wanneer het gaat gebeuren, zoals gezegd komt hij er niet zo vaak en zitten we in een nogal drukke periode: zijn ouders zijn nu op vakantie en wij gaan over een paar weken verhuizen. En misschien besluit ie alsnog het maar even te laten gaan, tot het weer oplaait...
Als er een gesprek is geweest (en ik vind dit topic dan terug ;), weet niet wanneer het dus zal zijn) dan laat ik het wel weten.
Als er een gesprek is geweest (en ik vind dit topic dan terug ;), weet niet wanneer het dus zal zijn) dan laat ik het wel weten.
