Relaties
alle pijlers
Schijnheilige schoonmoeder... en nu?
maandag 11 juni 2007 om 12:31
Ik ben al langer actief op het forum, maar heb vanwege herkenbaarheid even een andere nick aangemaakt.
De korte versie van het probleem: mijn schoonmoeder mag me niet, waardoor er ruzie dreigt te ontstaan tussen haar en mijn vriend.
En dan de lange versie: vriend en ik zijn al 12 jaar samen, wonen hiervan al ruim 8 jaar samen. Vriend is nooit echt een groot familiemens geweest, maar de relatie met zijn ouders is (was) op zich prima. Wij hebben samen een druk leven, werken allebei (meer dan) fulltime en hebben een behoorlijk vol sociaal leven. Hierdoor komen wij niet zo vaak bij zijn ouders, die ca. 60 km bij ons vandaan wonen, als zij zouden willen.
Nu bereiken ons via wederzijdse familie (onder andere het zusje van mijn vriend, die we wel vaker zien en spreken) steeds meer verhalen die zij over mij en mijn vriend tegen hen vertelt. Ze zien ons nooit, mijn vriend zit onder de plak, ik denk dat ik beter ben dan de rest van de familie, dat soort dingen. Ik had al langer door dat ik niet haar favoriete persoon ben, en word hier nu in bevestigd. Ik heb voor mezelf al lang geleden bedacht dat ik dit niet persoonlijk opvat, ik ben gewoon het meisje dat haar zoon heeft afgepakt.
Maar mijn vriend heeft er zo langzamerhand zijn buik van vol. Met name de schijnheiligheid ervan, aangezien ze tegen ons nog nooit met een woord heeft gerept over de dingen waarover ze tegen anderen haar mond vol heeft (het schijnt vaak ter sprake te komen). Ze houdt tegen ons de schone schijn op, terwijl ze op tien vingers na kan tellen dat de personen tegen wie ze het vertelt het aan ons zullen vertellen (mijn eigen moeder notabene!). En afgezien daarvan laat ze zelf ook niet iets van zich horen, die dingen werken over het algemeen twee kanten op.
Vriend is dus op een punt dat hij binnenkort de confrontatie met haar aan wil gaan. Maar ik ken hem en zijn moeder goed genoeg om te weten wat er dan gebeurt: ze zijn allebei heel koppig en ik denk dat het in een ruzie verzandt die ervoor zorgt dat hij zijn ouders helemaal niet meer wil zien (ik weet overigens niet wat het aandeel van mijn schoonvader in de hele zaak is).
Natuurlijk ben ik blij dat mijn vriend vierkant achter mij staat, maar ik wil ook niet de veroorzaker zijn van een breuk met zijn ouders. Zijn zusje wil het liefste dat we de schijn ophouden, omdat ze er anders midden in komt te staan, maar dat kan ook niet eeuwig goedgaan lijkt me.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
De korte versie van het probleem: mijn schoonmoeder mag me niet, waardoor er ruzie dreigt te ontstaan tussen haar en mijn vriend.
En dan de lange versie: vriend en ik zijn al 12 jaar samen, wonen hiervan al ruim 8 jaar samen. Vriend is nooit echt een groot familiemens geweest, maar de relatie met zijn ouders is (was) op zich prima. Wij hebben samen een druk leven, werken allebei (meer dan) fulltime en hebben een behoorlijk vol sociaal leven. Hierdoor komen wij niet zo vaak bij zijn ouders, die ca. 60 km bij ons vandaan wonen, als zij zouden willen.
Nu bereiken ons via wederzijdse familie (onder andere het zusje van mijn vriend, die we wel vaker zien en spreken) steeds meer verhalen die zij over mij en mijn vriend tegen hen vertelt. Ze zien ons nooit, mijn vriend zit onder de plak, ik denk dat ik beter ben dan de rest van de familie, dat soort dingen. Ik had al langer door dat ik niet haar favoriete persoon ben, en word hier nu in bevestigd. Ik heb voor mezelf al lang geleden bedacht dat ik dit niet persoonlijk opvat, ik ben gewoon het meisje dat haar zoon heeft afgepakt.
Maar mijn vriend heeft er zo langzamerhand zijn buik van vol. Met name de schijnheiligheid ervan, aangezien ze tegen ons nog nooit met een woord heeft gerept over de dingen waarover ze tegen anderen haar mond vol heeft (het schijnt vaak ter sprake te komen). Ze houdt tegen ons de schone schijn op, terwijl ze op tien vingers na kan tellen dat de personen tegen wie ze het vertelt het aan ons zullen vertellen (mijn eigen moeder notabene!). En afgezien daarvan laat ze zelf ook niet iets van zich horen, die dingen werken over het algemeen twee kanten op.
Vriend is dus op een punt dat hij binnenkort de confrontatie met haar aan wil gaan. Maar ik ken hem en zijn moeder goed genoeg om te weten wat er dan gebeurt: ze zijn allebei heel koppig en ik denk dat het in een ruzie verzandt die ervoor zorgt dat hij zijn ouders helemaal niet meer wil zien (ik weet overigens niet wat het aandeel van mijn schoonvader in de hele zaak is).
Natuurlijk ben ik blij dat mijn vriend vierkant achter mij staat, maar ik wil ook niet de veroorzaker zijn van een breuk met zijn ouders. Zijn zusje wil het liefste dat we de schijn ophouden, omdat ze er anders midden in komt te staan, maar dat kan ook niet eeuwig goedgaan lijkt me.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
maandag 11 juni 2007 om 12:39
Ik zou het denk ik toch maar aan hem overlaten. Hij heeft blijkbaar de behoefte om haar ermee te confronteren. Ik zie dan ook niet waarom jij de oorzaak van de breuk zou zijn, áls het al zo ver zou komen, want dat is natuurlijk helemaal niet zeker.Dat zijn zusje de schijn op wil houden is jammer voor haar, lijkt me, dan had zij in eerste instantie haar mond dicht moeten houden.
maandag 11 juni 2007 om 12:39
Ten eeste vind ik het niet bijster slim van zijn zusje dat ze dit doorverteld heeft
Ik hoop dat ze wel tegen zijn moeder heeft gezegd dat ze hier niks mee kan en dat moeder zelf deze kritiek tegen jullie moet uiten!
Nu wordt zijn zus betrokken bij iets wat haar totaal niet aan gaat
Als ik jouw was zou ik hier niets mee doen ,het is geen rechtstreeekse kritiek,maar via via
Ik begrijp dat dit heel naar voor jullie is,en fijn dat je partner achter je staat
Probeer het te relativeren
suc 6
Plom
Ik hoop dat ze wel tegen zijn moeder heeft gezegd dat ze hier niks mee kan en dat moeder zelf deze kritiek tegen jullie moet uiten!
Nu wordt zijn zus betrokken bij iets wat haar totaal niet aan gaat
Als ik jouw was zou ik hier niets mee doen ,het is geen rechtstreeekse kritiek,maar via via
Ik begrijp dat dit heel naar voor jullie is,en fijn dat je partner achter je staat
Probeer het te relativeren
suc 6
Plom
maandag 11 juni 2007 om 12:43
Ik begrijp dat je niet voor een breuk wil zorgen, maar dat doe je ook helemaal niet. Ik denk dat het het beste is om je vriend zijn eigen boontjes te laten doppen. Kan best zijn dat ze dan een tijd ruzie hebben, maar kans is groot dat dat wel terug goed komt. Als jij je ermee "bemoeit" (klinkt beetje raar, want uiteindelijk gaat het wel over jou natuurlijk), heb je het achteraf misschien gedaan. Ook al deed je het gewoon om te helpen... Hij kent zijn ouders beter dan jij en zal dus ook wel beter weten hoe hij met zijn moeder moet omgaan. En als hij er niet mee zit om daar ruzie over te maken, dan is dat zijn beslissing.
Zelf heb ik een gelijkaardig probleem. Ik weet alleen niet of mijn schoonmoeder nu eigenlijk iets tegen me heeft of niet. In mijn gezicht doet ze in ieder geval aardig. Voor het gemak, ga ik er maar even van uit dat ze me wel aardig vindt. Als het toch niet zo blijkt te zijn, kan ik me daar achteraf nog druk genoeg om maken. Maar ze doet soms echt heel raar. Mijn vriend vindt dat gelukkig ook en vorige week zaterdag zijn we gewoon weggegaan omdat ze weer zo bezig was. (ze maakte opmerkingen in mijn richting die nogal venijnig overkwamen maar dan op een subtiele manier...) Mijn vriend vond het in ieder geval niet kunnen wat ze zei en is kwaad opgestapt. Ik ben hem gevolgd. Ik was eigenlijk wat te overdonderd om wat dan ook te zeggen of te doen. Sindsdien heeft ze één sms gestuurd naar mijn vriend (na 5 dagen) gewoon om "hallo" te zeggen. Ze doet dus echt alsof er niks gebeurd is. Hele rare situatie dus. Mijn vriend begrijpt ook niks van haar gedrag.
En ja, ook zij doet regelmatig zielig tegen andere mensen (ook tegen mijn moeder) dat ze mijn vriend zo weinig ziet. Ik denk ook dat zij denkt dat dat aan mij ligt (als ik even naar het toilet ben, begint ze meteen tegen mijn vriend te klagen dat hij vaker moet komen. Als ik er bij ben, zegt ze zulke dingen nooit). Maar het is wel degelijk mijn vriend die geen zin heeft om bij haar langs te gaan. Ik probeer hem vaak wat te porren om toch eens langs te gaan (hoewel ik het er meestal ook niet zo gezellig vind) maar ik kan hem moeilijk dwingen. En dat wil ik trouwens ook niet, hij is oud en wijs genoeg om zulke dingen zelf te beslissen.
Zelf heb ik een gelijkaardig probleem. Ik weet alleen niet of mijn schoonmoeder nu eigenlijk iets tegen me heeft of niet. In mijn gezicht doet ze in ieder geval aardig. Voor het gemak, ga ik er maar even van uit dat ze me wel aardig vindt. Als het toch niet zo blijkt te zijn, kan ik me daar achteraf nog druk genoeg om maken. Maar ze doet soms echt heel raar. Mijn vriend vindt dat gelukkig ook en vorige week zaterdag zijn we gewoon weggegaan omdat ze weer zo bezig was. (ze maakte opmerkingen in mijn richting die nogal venijnig overkwamen maar dan op een subtiele manier...) Mijn vriend vond het in ieder geval niet kunnen wat ze zei en is kwaad opgestapt. Ik ben hem gevolgd. Ik was eigenlijk wat te overdonderd om wat dan ook te zeggen of te doen. Sindsdien heeft ze één sms gestuurd naar mijn vriend (na 5 dagen) gewoon om "hallo" te zeggen. Ze doet dus echt alsof er niks gebeurd is. Hele rare situatie dus. Mijn vriend begrijpt ook niks van haar gedrag.
En ja, ook zij doet regelmatig zielig tegen andere mensen (ook tegen mijn moeder) dat ze mijn vriend zo weinig ziet. Ik denk ook dat zij denkt dat dat aan mij ligt (als ik even naar het toilet ben, begint ze meteen tegen mijn vriend te klagen dat hij vaker moet komen. Als ik er bij ben, zegt ze zulke dingen nooit). Maar het is wel degelijk mijn vriend die geen zin heeft om bij haar langs te gaan. Ik probeer hem vaak wat te porren om toch eens langs te gaan (hoewel ik het er meestal ook niet zo gezellig vind) maar ik kan hem moeilijk dwingen. En dat wil ik trouwens ook niet, hij is oud en wijs genoeg om zulke dingen zelf te beslissen.
maandag 11 juni 2007 om 12:47
Zusje reageert iedere keer standaard dat ze het er niet over wil hebben en dat ze het probleem niet bij haar neer moet leggen, maar met mijn vriend moet praten.
Ik snap jullie reactie dat ze beter niks had kunnen zeggen, maar het wordt haar allemaal teveel. Haar moeder heeft het niet alleen over mij en mijn vriend, maar ook over haar huwelijk, dat blijkbaar niet goed zit. Zijn zusje weet niet wat ze ermee aanmoet, ze is nog vrij jong, heeft geen vriend en heeft een goede band met ons en is daarom naar ons gekomen. Haar moeder heeft bij gebrek aan vriendinnen besloten haar enige dochter als vertrouweling te gebruiken en hoe vaak zijn zusje er ook wat van zegt, ze houdt niet op... Ik heb haar al gezegd dat ze gewoon de deur uit moet lopen als ze weer begint en dat ze moet zeggen dat ze wel weer terugkomt als ze het over wat anders wil hebben, maar dat durft ze niet.
Ik snap jullie reactie dat ze beter niks had kunnen zeggen, maar het wordt haar allemaal teveel. Haar moeder heeft het niet alleen over mij en mijn vriend, maar ook over haar huwelijk, dat blijkbaar niet goed zit. Zijn zusje weet niet wat ze ermee aanmoet, ze is nog vrij jong, heeft geen vriend en heeft een goede band met ons en is daarom naar ons gekomen. Haar moeder heeft bij gebrek aan vriendinnen besloten haar enige dochter als vertrouweling te gebruiken en hoe vaak zijn zusje er ook wat van zegt, ze houdt niet op... Ik heb haar al gezegd dat ze gewoon de deur uit moet lopen als ze weer begint en dat ze moet zeggen dat ze wel weer terugkomt als ze het over wat anders wil hebben, maar dat durft ze niet.
maandag 11 juni 2007 om 12:47
Ik weet niet of die venijnige opmerkingen iets zeggen over of ze je wel of niet mag. Sommige mensen hebben gewoon altijd heel veel op anderen aan te merken onder het mom van 'eerlijkheid'. Ik weet natuurlijk ook niet wat ze heeft gezegd. Als ze normaalgesproken niet zo is dan kan ik me voorstellen dat het erg raar is, maar misschien had ze dan wel gewoon ergens de pest over in. Het zou ook raar zijn als ze van het ene op het andere moment is opgehouden met jou mogen.Verder is het erg lullig dat jij min of meer de schuld krijgt van het feit dat hij niet naar haar toe gaat, maar ik denk dat de gedachte dat hij zelf gewoon geen zin heeft om te komen voor haar nog lulliger is dan het idee dat jij een vinger in de pap hebt. Dus dat ze eigenlijk min of meer hoopt dat het bij jou ligt.
maandag 11 juni 2007 om 12:50
@schoondochter, ja, maar als je het er met je vriend over moet hebben is het dus ook aan jou en je vriend hoe je er mee omgaat. Ik snap wel dat het voor haar moeilijk is omdat haar moeder dan meteen weet dat ze dingen doorvertelt, maar ze heeft toch al duidelijk laten weten geen behoefte te hebben aan dat soort verhalen.
maandag 11 juni 2007 om 12:55
Ik denk dat hier wel iets inzit, het is makkelijker te verkroppen als het aan mij ligt.
Verder denk ik zelf dat het ook een vorm van jaloezie kan zijn, aangezien haar eigen huwelijk blijkbaar niet goed loopt en wij samen erg gelukkig zijn.
Ik heb overigens ook tegen mijn vriend gezegd dat ik me er liever niet mee wil bemoeien, als ik de discussie met haar aan ga, dan maak ik het denk ik alleen maar erger.
maandag 11 juni 2007 om 13:01
schoondochter.. sjee.. zit in een soortgelijke situatie maar dan met mn eigen ouders...
Zij hebben een aantal nare opmerkingen gemaakt en gehandeld waarin heel duidelijk naar voren is gekomen dat ze mijn partner niet accepteren..
Mijn keuze is daarom ook geweest om het contact te verbreken met ze..
Voel je niet schuldig voor de keuzes die je partner gaat maken.. Niets gebeurd voor niets.. een confrontatie aangaan kan altijd.. dan horen jullie misschien HUN kant.. misschien zijn er toch dingen anders bedoeld dan opgevat...
Succes in ieder geval.. jullie hebben in ieder geval elkaar waar je op kunt bouwen!!!
Zij hebben een aantal nare opmerkingen gemaakt en gehandeld waarin heel duidelijk naar voren is gekomen dat ze mijn partner niet accepteren..
Mijn keuze is daarom ook geweest om het contact te verbreken met ze..
Voel je niet schuldig voor de keuzes die je partner gaat maken.. Niets gebeurd voor niets.. een confrontatie aangaan kan altijd.. dan horen jullie misschien HUN kant.. misschien zijn er toch dingen anders bedoeld dan opgevat...
Succes in ieder geval.. jullie hebben in ieder geval elkaar waar je op kunt bouwen!!!
maandag 11 juni 2007 om 13:05
Susannetje, dat had ik zelf ook al bedacht. Ik denk dat ze diep vanbinnen wel weet dat hij zelf niet veel zin heeft om te komen maar dat ze dat niet aan zichzelf wil toegeven. En ik vind het ook wel een beetje zielig hoor. Moet er niet aan denken dat als ik kinderen heb, dat die later niet graag bij me langs komen. Maar langs de andere kant heeft ze het ook wel aan zichzelf te danken. Je kan haar amper iets vertellen, want ze bemoeit zich overal mee. Ook op een stiekeme manier, dat krijg je dan achteraf van andere mensen te horen en dan doet zij alsof ze zich van geen kwaad bewust is. Maar als ze echt vindt dat ze niks verkeerds doet, waarom verzwijgt ze dan dat ze zulke dingen doet?
In het begin dacht ik echt dat het aan mij lag dat ik haar zo opdringerig en dominant vond. Maar sinds een gesprek met mijn schoonzus (schoonmoeder was toen in haar bemoeienis echt veel te ver gegaan bij haar) zijn mijn ogen wel opengegaan. En ook van andere mensen die haar ontmoeten hoor ik vaak: "lijkt me geen makkelijk mens". Of : "ze is wel nogal dominant hè" etc.
Die opmerking ging niet over iets dat ik deed of zei. Ze was gewoon iets aan het vertellen en uiteindelijk zei ze letterlijk dat mijn vriend vroeger nog gelukkig was (toen wij nog geen koppel waren). Achteraf deed ze wel alsof ze het niet zó bedoeld had, maar ze had het toch maar mooi gezegd. We waren in het openbaar dus dat maakte het extra vervelend. Mijn vriend was in ieder geval heel kwaad op haar en dat heeft hij haar ook heel duidelijk gemaakt. Hij denkt dat ze het misschien echt niet zo slecht bedoeld heeft. Maar ze praat nogal veel (om niet te zeggen constant, nog een reden dat ze nooit veel over ons weet, je komt er niet tussen) en ze zegt heel vaak ontzettend domme dingen gewoon omdat ze niet nadenkt. Ze wil gewoon absoluut niet dat er een stilte valt, zo lijkt het wel. Ik weet ook wel dat ze zo is, en ze heeft al wel vaker kwetsende opmerkingen gemaakt (die ze natuurlijk nooit zo bedoelt) maar nu kwam het er echt wel heel venijnig uit. Dus ik weet niet goed wat ik er over moet denken...
Het kan wel zijn dat ze me nu minder aardig vindt omdat vriend minder komt. We wonen nu bijna een jaar samen en het is sinds ons samenwonen dat hij veel minder thuis komt (nogal logisch, want daarvoor woonde hij thuis...). Hij was toen hij thuis woonde ook al wel veel weg (vond het daar toen ook al niet zo geweldig) maar nu gaat hij één keer in de twee weken langs (en nooit langer dan een uurtje). Meestal ga ik mee (omdat mijn vriend dat graag heeft). Zelf komt ze hier bijna nooit. In dat jaar is ze hier twee keer geweest toen we haar uitnodigden (toen moesten we nog aandringen ook). Wel belt ze mijn vriend bijna elke dag op zijn werk. Vriend heeft ook al gezegd dat hij liever heeft dat ze 's avonds belt, maar ze blijft naar zijn werk bellen. Dan begin ik me ook af te vragen: is dat omdat hij 's avonds thuis bij mij is? Maar dat is misschien overdreven van me hoor. Nu ja, sinds vriend kwaad geworden is, heeft ze niet meer gebeld.
Als ik haar een mailtje stuur (met nieuws over verbouwingen of een fotootje of zo) dan belt ze naar mijn vriend om te reageren maar antwoordt ze niet op mijn mail. Maar goed, nu ben ik er echt details aan het bijhalen.
In het begin dacht ik echt dat het aan mij lag dat ik haar zo opdringerig en dominant vond. Maar sinds een gesprek met mijn schoonzus (schoonmoeder was toen in haar bemoeienis echt veel te ver gegaan bij haar) zijn mijn ogen wel opengegaan. En ook van andere mensen die haar ontmoeten hoor ik vaak: "lijkt me geen makkelijk mens". Of : "ze is wel nogal dominant hè" etc.
Die opmerking ging niet over iets dat ik deed of zei. Ze was gewoon iets aan het vertellen en uiteindelijk zei ze letterlijk dat mijn vriend vroeger nog gelukkig was (toen wij nog geen koppel waren). Achteraf deed ze wel alsof ze het niet zó bedoeld had, maar ze had het toch maar mooi gezegd. We waren in het openbaar dus dat maakte het extra vervelend. Mijn vriend was in ieder geval heel kwaad op haar en dat heeft hij haar ook heel duidelijk gemaakt. Hij denkt dat ze het misschien echt niet zo slecht bedoeld heeft. Maar ze praat nogal veel (om niet te zeggen constant, nog een reden dat ze nooit veel over ons weet, je komt er niet tussen) en ze zegt heel vaak ontzettend domme dingen gewoon omdat ze niet nadenkt. Ze wil gewoon absoluut niet dat er een stilte valt, zo lijkt het wel. Ik weet ook wel dat ze zo is, en ze heeft al wel vaker kwetsende opmerkingen gemaakt (die ze natuurlijk nooit zo bedoelt) maar nu kwam het er echt wel heel venijnig uit. Dus ik weet niet goed wat ik er over moet denken...
Het kan wel zijn dat ze me nu minder aardig vindt omdat vriend minder komt. We wonen nu bijna een jaar samen en het is sinds ons samenwonen dat hij veel minder thuis komt (nogal logisch, want daarvoor woonde hij thuis...). Hij was toen hij thuis woonde ook al wel veel weg (vond het daar toen ook al niet zo geweldig) maar nu gaat hij één keer in de twee weken langs (en nooit langer dan een uurtje). Meestal ga ik mee (omdat mijn vriend dat graag heeft). Zelf komt ze hier bijna nooit. In dat jaar is ze hier twee keer geweest toen we haar uitnodigden (toen moesten we nog aandringen ook). Wel belt ze mijn vriend bijna elke dag op zijn werk. Vriend heeft ook al gezegd dat hij liever heeft dat ze 's avonds belt, maar ze blijft naar zijn werk bellen. Dan begin ik me ook af te vragen: is dat omdat hij 's avonds thuis bij mij is? Maar dat is misschien overdreven van me hoor. Nu ja, sinds vriend kwaad geworden is, heeft ze niet meer gebeld.
Als ik haar een mailtje stuur (met nieuws over verbouwingen of een fotootje of zo) dan belt ze naar mijn vriend om te reageren maar antwoordt ze niet op mijn mail. Maar goed, nu ben ik er echt details aan het bijhalen.
maandag 11 juni 2007 om 13:14
Heel erg herkenbaar! (Zij het dat ze nu mijn ex-schoonloeder is) Mijn ex stak gewoon lekker zijn kop in het zand, ging mee in het gedrag van zijn moeder. Zo belde het mens hem op zijn mobiel (we woonden samen en hadden gewoon een vaste lijn), nodigde hem uit voor etentjes, verjaardagen etc. en mij niet. Hij ging gewoon doodleuk, zonder er verder een woord vuil aan te maken. Hij durfde haar niet te confronteren (de man is 39!) Met andere woorden; ik werd onder het tapijt geveegd en hij liet dat gebeuren. Het heeft in onze relatie voor heel veel problemen gezorgd en wellicht is het zelfs de druppel geweest. Ik verwachtte van hem absoluut niet dat hij zijn ouders zou bannen, maar wel dat hij naar hen toe duidelijk aangaf dat ik zijn partner was... Ik voelde me afschuwelijk om zo afgeschoven te worden, met name door hem!
Moraal van het verhaal; zorg ervoor dat jullie 1 team blijven en laat het niet tussen jullie in staan. Verder zou ik haar misschien samen met je vriend confronteren met wat je gehoord hebt. Alles op tafel gooien. Niet op een aanvallende manier, maar op een open manier. Zij kan dan reageren en misschien klaart het de lucht. Hij kan ook aangeven dat het feit dat hij er niet zo vaak komt, niets met jou te maken heeft. En zij krijgt dan iig de boodschap dat jullie haar gedrag niet waarderen.
Sterkte! Ik weet hoeveel stress zoiets toch kan opleveren...
Moraal van het verhaal; zorg ervoor dat jullie 1 team blijven en laat het niet tussen jullie in staan. Verder zou ik haar misschien samen met je vriend confronteren met wat je gehoord hebt. Alles op tafel gooien. Niet op een aanvallende manier, maar op een open manier. Zij kan dan reageren en misschien klaart het de lucht. Hij kan ook aangeven dat het feit dat hij er niet zo vaak komt, niets met jou te maken heeft. En zij krijgt dan iig de boodschap dat jullie haar gedrag niet waarderen.
Sterkte! Ik weet hoeveel stress zoiets toch kan opleveren...
maandag 11 juni 2007 om 13:18
Beste schoondochter,
ms moeten jullie er gewoon niet zo'n punt van maken. Ik krijg de indruk dat alle mensen tegen wie ze over jullie zit te kleppen haar aanmerkingen ook niet erg serieus nemen. Waarschijnlijk omdat ze haar zien als wat ze is: een gewone vrouw met allerlei problemen (slecht huwelijk, weinig sociale contacten enz). Die daardoor verzuurd en/of gefrustreerd is en teveel gefocusd op haar kinderen, die ze veel meer wil zien en claimen en als dat niet lukt de schuld bij de schoondochter legt.
Ik zou dan ook niet kiezen voor een harde confrontatie, voor geen enkele confrontatie, maar haar lekker in haar sop laten gaarkoken, af en toe eens langsgaan (het is tenslotte je vriends moeder).
Jullie kunnen besluiten er vierkant bòven te gaan staan en je door niks van wat ze doet of zegt de kachel te laten aanmaken. Gewoon de wijzere te zijn.
Sterkte evengoed.
ms moeten jullie er gewoon niet zo'n punt van maken. Ik krijg de indruk dat alle mensen tegen wie ze over jullie zit te kleppen haar aanmerkingen ook niet erg serieus nemen. Waarschijnlijk omdat ze haar zien als wat ze is: een gewone vrouw met allerlei problemen (slecht huwelijk, weinig sociale contacten enz). Die daardoor verzuurd en/of gefrustreerd is en teveel gefocusd op haar kinderen, die ze veel meer wil zien en claimen en als dat niet lukt de schuld bij de schoondochter legt.
Ik zou dan ook niet kiezen voor een harde confrontatie, voor geen enkele confrontatie, maar haar lekker in haar sop laten gaarkoken, af en toe eens langsgaan (het is tenslotte je vriends moeder).
Jullie kunnen besluiten er vierkant bòven te gaan staan en je door niks van wat ze doet of zegt de kachel te laten aanmaken. Gewoon de wijzere te zijn.
Sterkte evengoed.
maandag 11 juni 2007 om 13:28
Mabel,
Daar heb je ergens wel gelijk in.
Maar ze doet ook zo tegen mensen die mij en mijn vriend helemaal niet kennen en ik vind het toch wel erg dat mensen zo een verkeerd beeld van me krijgen. Natuurlijk weet ik wel dat ik me niet moet aantrekken wat mensen van me vinden (zeker mensen die ik niet ken) maar je zal ook wel begrijpen dat het geen fijn gevoel is.
Sneez, wat jij vertelt is natuurlijk nog veel erger dan wat mijn schoonmoeder doet.
Schoondochter, het kan best zijn dat er jaloezie in het spel is. Ik denk dat dat bij mijn schoonmoeder ook het geval is. Niet zozeer dat zij geen gelukkig huwelijk heeft (hoewel dat overduidelijk het geval is) maar vooral dat ik de belangrijkste vrouw ben in het leven van mijn vriend. Dat kan ze volgens mij moeilijk verkroppen. Ze heeft heel veel problemen met het loslaten van haar zoons.
Daar heb je ergens wel gelijk in.
Maar ze doet ook zo tegen mensen die mij en mijn vriend helemaal niet kennen en ik vind het toch wel erg dat mensen zo een verkeerd beeld van me krijgen. Natuurlijk weet ik wel dat ik me niet moet aantrekken wat mensen van me vinden (zeker mensen die ik niet ken) maar je zal ook wel begrijpen dat het geen fijn gevoel is.
Sneez, wat jij vertelt is natuurlijk nog veel erger dan wat mijn schoonmoeder doet.
Schoondochter, het kan best zijn dat er jaloezie in het spel is. Ik denk dat dat bij mijn schoonmoeder ook het geval is. Niet zozeer dat zij geen gelukkig huwelijk heeft (hoewel dat overduidelijk het geval is) maar vooral dat ik de belangrijkste vrouw ben in het leven van mijn vriend. Dat kan ze volgens mij moeilijk verkroppen. Ze heeft heel veel problemen met het loslaten van haar zoons.
maandag 11 juni 2007 om 13:39
maandag 11 juni 2007 om 13:52
Nimf,
mijn reactie was eigenlijk gericht aan TO, maar ms heb je er ook wat aan. Het geldt ook niet als algemeen advies, wat er zijn natuurlijke enorme gradaties in schoonmoederproblemen.
Verder denk ik dat vooral de houding van de partner/zoon dorslaggevend is. Hij moet duidelijk maken waar de grenzen liggen. Vaak zie ik bij dit soort topics toch dat de man in het midden de dingen maar liggen. Terwijl het een kwestie is van respect voor hèm en zijn keuzes.
Ik herinner me een topic waarin bij schoonmoeders nog de foto's van vriend+ex aan de muur hingen....... Daar zou ik dan inderdaad mn grens trekken en niet alleen ik, mijn man nog eerder !!
Ik heb het in ieder geval zo gedaan als ik beschreef en voor mij werkte het prima; maar mijn schoonmoeder is eigenlijk een best mens, zit geen spiertje kwaad bij. Maar ze is niet erg slim en daardoor ws erg ontactisch soms. En zo heeft ze me lang geleden een paar keer flink op mn ziel getrapt. En toen heb ik besloten dat ik dan wel niet de oudere was, maar toch maar de wijzere moest zijn (ach ze is ook maar 17jr ouder dan ik) ..........
En ergens in het afgelopen jaar belde ze om een familie-issue mee te delen en er ontspon zich een gesprek, waarin ze behoorlijk persoonlijk werd, over haarzelf, het verleden, dingen die ze had meegemaakt..........
Toen ik mn man s'avonds verslag uitbracht, zei ik: "ik geloof dat je moeder me eindelijk begint te vertrouwen" ........ en dat na 29jaar, er is dus nog hoop
mijn reactie was eigenlijk gericht aan TO, maar ms heb je er ook wat aan. Het geldt ook niet als algemeen advies, wat er zijn natuurlijke enorme gradaties in schoonmoederproblemen.
Verder denk ik dat vooral de houding van de partner/zoon dorslaggevend is. Hij moet duidelijk maken waar de grenzen liggen. Vaak zie ik bij dit soort topics toch dat de man in het midden de dingen maar liggen. Terwijl het een kwestie is van respect voor hèm en zijn keuzes.
Ik herinner me een topic waarin bij schoonmoeders nog de foto's van vriend+ex aan de muur hingen....... Daar zou ik dan inderdaad mn grens trekken en niet alleen ik, mijn man nog eerder !!
Ik heb het in ieder geval zo gedaan als ik beschreef en voor mij werkte het prima; maar mijn schoonmoeder is eigenlijk een best mens, zit geen spiertje kwaad bij. Maar ze is niet erg slim en daardoor ws erg ontactisch soms. En zo heeft ze me lang geleden een paar keer flink op mn ziel getrapt. En toen heb ik besloten dat ik dan wel niet de oudere was, maar toch maar de wijzere moest zijn (ach ze is ook maar 17jr ouder dan ik) ..........
En ergens in het afgelopen jaar belde ze om een familie-issue mee te delen en er ontspon zich een gesprek, waarin ze behoorlijk persoonlijk werd, over haarzelf, het verleden, dingen die ze had meegemaakt..........
Toen ik mn man s'avonds verslag uitbracht, zei ik: "ik geloof dat je moeder me eindelijk begint te vertrouwen" ........ en dat na 29jaar, er is dus nog hoop
maandag 11 juni 2007 om 14:02
Schoondochter, ik begrijp dat je het liever op die manier oplost. Je kan dat ook wel tegen je vriend zeggen, maar laat hem zelf beslissen. Want als het later alsnog tot een confrontatie komt, vindt hij het misschien spijtig dat jullie niet eerder gereageerd hebben. Want misschien wordt de relatie wel beter na een confrontatie (dat kan ook). Hij weet het beste hoe hij maar moet aanpakken.
Mabel, ik had wel door dat je advies aan TO gericht was, maar ik kon er zelf ook wel wat mee.
Aan de ene kant vind ik dat je gelijk hebt. Maar mijn vriend wil het niet zomaar laten gebeuren dat ze zulke dingen zegt. En dat begrijp ik ook wel. Als mijn moeder zoiets deed, zou ik ook tegen haar in gaan. Hij vindt het erg dat hij geen dingen met zijn moeder kan delen zonder dat de hele wereld dat dan te weten komt of dat zij stiekem dingen gaat regelen (waardoor ze meestal voor extra problemen zorgt...). Haar gedrag stoort hem nog meer dan het mij stoort als hij een confrontatie met haar aangaat is dat enkel zijn eigen keuze.
Meestal ben ik ook wel de wijzere (want ik reageer er niet op, onderling hebben mijn vriend en ik het er wel eens over). Zaterdag heb ik ook niet gereageerd. Dat heeft mijn vriend gedaan. Ik heb niks gezegd, maar ben hem wel gevolgd toen hij opstapte. Zoals ik al zei was ik echt geschrokken door wat ze zei en sprakeloos.
Mabel, ik had wel door dat je advies aan TO gericht was, maar ik kon er zelf ook wel wat mee.
Aan de ene kant vind ik dat je gelijk hebt. Maar mijn vriend wil het niet zomaar laten gebeuren dat ze zulke dingen zegt. En dat begrijp ik ook wel. Als mijn moeder zoiets deed, zou ik ook tegen haar in gaan. Hij vindt het erg dat hij geen dingen met zijn moeder kan delen zonder dat de hele wereld dat dan te weten komt of dat zij stiekem dingen gaat regelen (waardoor ze meestal voor extra problemen zorgt...). Haar gedrag stoort hem nog meer dan het mij stoort als hij een confrontatie met haar aangaat is dat enkel zijn eigen keuze.
Meestal ben ik ook wel de wijzere (want ik reageer er niet op, onderling hebben mijn vriend en ik het er wel eens over). Zaterdag heb ik ook niet gereageerd. Dat heeft mijn vriend gedaan. Ik heb niks gezegd, maar ben hem wel gevolgd toen hij opstapte. Zoals ik al zei was ik echt geschrokken door wat ze zei en sprakeloos.
maandag 11 juni 2007 om 14:06
Het probleem is ook dat ik niet weet of er bij mijn schoonmoeder kwaad bijzit of niet. Als ik er echt van overtuigd was dat ze gewoon uit "dommigheid" of "onhandigheid" zulke dingen zei, zou ik me er ook beter over kunnen zetten.
Maar ik heb al wel vaker gemerkt dat ze probeert te manipuleren en dat ze liegt. Dus zó ontzettend naïef is ze nu ook weer niet... Mijn vriend denkt dat ze het echt doet uit dommigheid, maar ik merk dat ook hij soms twijfelt. Anders zou hij ook niet zo kwaad geworden zijn. Ach, ik weet het ook niet.
Als het mijn eigen ouders zouden zijn, zou het makkelijker zijn. Want die ken ik (ik weet meestal wel hoe ze iets bedoelen) en anders kan ik het gewoon vragen. Het blijven mijn ouders en ik hun kind dus ruzies worden toch wel weer goedgemaakt. Maar met schoonfamilie ligt dat toch wat moeilijk. Daarom wil ik ook geen ruzie, want als schoondochter heb je het toch meestal gedaan. Maar het doet soms wel pijn als ze zo doet.
Maar ik heb al wel vaker gemerkt dat ze probeert te manipuleren en dat ze liegt. Dus zó ontzettend naïef is ze nu ook weer niet... Mijn vriend denkt dat ze het echt doet uit dommigheid, maar ik merk dat ook hij soms twijfelt. Anders zou hij ook niet zo kwaad geworden zijn. Ach, ik weet het ook niet.
Als het mijn eigen ouders zouden zijn, zou het makkelijker zijn. Want die ken ik (ik weet meestal wel hoe ze iets bedoelen) en anders kan ik het gewoon vragen. Het blijven mijn ouders en ik hun kind dus ruzies worden toch wel weer goedgemaakt. Maar met schoonfamilie ligt dat toch wat moeilijk. Daarom wil ik ook geen ruzie, want als schoondochter heb je het toch meestal gedaan. Maar het doet soms wel pijn als ze zo doet.
maandag 11 juni 2007 om 14:09
maandag 11 juni 2007 om 14:09
Dat ben ik helemaal met je eens Nimf2, de beslissing is niet aan mij. Dat heb ik hem ook al gezegd, dat ik hem niet kan zeggen de confrontatie wel of niet aan te gaan. Natuurlijk praten we erover samen, maar uiteindelijk is het zijn moeder.
Hij denkt er nu overigens over het eerst eens met zijn oma te bespreken (die eigenlijk een soort moederrol heeft gehad, aangezien zijn eigen moeder erg jong was toen ze hem kreeg). Ik heb geen idee of zij weet wat er speelt, maar zij zou wel eens een neutrale verstandige partij kunnen zijn...
Hij denkt er nu overigens over het eerst eens met zijn oma te bespreken (die eigenlijk een soort moederrol heeft gehad, aangezien zijn eigen moeder erg jong was toen ze hem kreeg). Ik heb geen idee of zij weet wat er speelt, maar zij zou wel eens een neutrale verstandige partij kunnen zijn...
maandag 11 juni 2007 om 14:11
Schoondochter,
Met de ex van mijn vriend kon ze idd ook niet geweldig opschieten. Tot hij met mij samen was. Toen ging ze ineens uitgebreid met zijn ex babbelen toen wij samen ergens waren. Vriend was toen net naar het toilet, dus ze liet mij daar gewoon alleen staan (ik ken alleen mijn vriend en haar daar) om met zijn ex te gaan praten die ze plots zag staan. Toen was mijn vriend ook pissig op zijn moeder. Zelf heeft ze dan achteraf weer absoluut niet in de gaten dat ze iets verkeerds gedaan heeft (of iets dat toch op zijn minst nogal onbeleefd is). Maar als je al die dingen bij elkaar gaat tellen, vraag je je af of het echt wel toeval is.
Mijn vriend had met zijn ex wel een minder serieuze relatie. (hij was toen jonger, studeerde nog en toen het wat serieus werd zag hij het niet meer zitten) Wij hebben wel echt toekomstplannen samen (hebben ook samen een huis gekocht) dus dat zal de problemen ook wel versterken.
Met de ex van mijn vriend kon ze idd ook niet geweldig opschieten. Tot hij met mij samen was. Toen ging ze ineens uitgebreid met zijn ex babbelen toen wij samen ergens waren. Vriend was toen net naar het toilet, dus ze liet mij daar gewoon alleen staan (ik ken alleen mijn vriend en haar daar) om met zijn ex te gaan praten die ze plots zag staan. Toen was mijn vriend ook pissig op zijn moeder. Zelf heeft ze dan achteraf weer absoluut niet in de gaten dat ze iets verkeerds gedaan heeft (of iets dat toch op zijn minst nogal onbeleefd is). Maar als je al die dingen bij elkaar gaat tellen, vraag je je af of het echt wel toeval is.
Mijn vriend had met zijn ex wel een minder serieuze relatie. (hij was toen jonger, studeerde nog en toen het wat serieus werd zag hij het niet meer zitten) Wij hebben wel echt toekomstplannen samen (hebben ook samen een huis gekocht) dus dat zal de problemen ook wel versterken.
maandag 11 juni 2007 om 14:14
Goh, schoondochter, ik vind het moeilijk om advies te geven over de rol van oma. Langs de ene kant vind ik het geen goed idee. Net omdat jullie het ook niet fijn vinden dat ze achter jullie rug bezig is. Als je dat dan zelf ook gaat doen (ook al is het tegen oma) dan kan je je schoonmoeder niet veel meer verwijten....
Maar langs de andere kant ken ik de relatie tussen oma en schoonmoeder en tussen oma en je vriend natuurlijk niet. Dus misschien is het wel een goed idee.
Maar als je vriend de confrontatie wil aangaan, lijkt het me beter dat hij dat rechtstreeks tegen zijn moeder doet. Misschien kan hij er wel voor zorgen dat oma op dat moment ook aanwezig is? Dan kan zij nog steeds de gemoederen wat sussen als het nodig is.
Maar langs de andere kant ken ik de relatie tussen oma en schoonmoeder en tussen oma en je vriend natuurlijk niet. Dus misschien is het wel een goed idee.
Maar als je vriend de confrontatie wil aangaan, lijkt het me beter dat hij dat rechtstreeks tegen zijn moeder doet. Misschien kan hij er wel voor zorgen dat oma op dat moment ook aanwezig is? Dan kan zij nog steeds de gemoederen wat sussen als het nodig is.
maandag 11 juni 2007 om 14:34
maandag 11 juni 2007 om 14:41
Misschien was dat ook de bedoeling van je schoonmoeder? (en praat ze dus daarom met haar dochter over jullie) Dat ze met jouw moeder praat, past natuurlijk niet echt in dat plaatje, maar je weet maar nooit. Hoewel, het lijkt me nogal dom als ze over jou zou willen roddelen tegen je moeder. Misschien is het haar manier om je moeder uit te horen (= wat meer over jou te weten te komen en hoe je tegenover haar staat)?
Ik denk dat je vriend beter gewoon met zijn moeder praat. Op een niet verwijtende manier. Vraag haar gewoon of ze problemen heeft met jullie want dat je zoiets opgevangen hebt, maar dat je liever met haar praat dan uit te gaan van geruchten. Misschien zijn er inderdaad zaken waar zij problemen mee heeft (zoals dat vriend niet zoveel langskomt) en misschien kan je vriend dan uitleggen waarom hij niet vaker komt. Het hoeft niet persé op een ruzie uit te draaien.
Misschien is het ook beter dat je vriend alleen gaat? Dan merkt ze meteen dat jij hemt niet opstookt en dan kan ze niet tegen jou beginnen.
Denk eraan, je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn. Een normaal, niet-aanvallend gesprek kan misschien zorgen voor meer begrip. Bij een ruzie worden er altijd kwetsende dingen gezegd en dat blijft vaak in je hoofd hangen. Bij beide partijen.
Ik denk dat je vriend beter gewoon met zijn moeder praat. Op een niet verwijtende manier. Vraag haar gewoon of ze problemen heeft met jullie want dat je zoiets opgevangen hebt, maar dat je liever met haar praat dan uit te gaan van geruchten. Misschien zijn er inderdaad zaken waar zij problemen mee heeft (zoals dat vriend niet zoveel langskomt) en misschien kan je vriend dan uitleggen waarom hij niet vaker komt. Het hoeft niet persé op een ruzie uit te draaien.
Misschien is het ook beter dat je vriend alleen gaat? Dan merkt ze meteen dat jij hemt niet opstookt en dan kan ze niet tegen jou beginnen.
Denk eraan, je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn. Een normaal, niet-aanvallend gesprek kan misschien zorgen voor meer begrip. Bij een ruzie worden er altijd kwetsende dingen gezegd en dat blijft vaak in je hoofd hangen. Bij beide partijen.
maandag 11 juni 2007 om 15:00
Nimf, ik denk dat wat jij beschrijft het beste is. En als er gepraat gaat worden, gaat mijn vriend in ieder geval alleen, daar waren wij ook al uit. Ik denk niet dat het de discussie ten goede komt als ik er bij ben. Ik zal hem dit eens laten lezen (hij vroeg gisteren zelf aan mij of ik het er hier over gehad had, aangezien iedereen die wij er over spreken toch ook al hun mening hebben over de situatie).
Wat betreft mijn moeder: tegen haar zegt ze niets expliciets over mij, maar klaagt ze wel over de 'domme beslissingen' die we volgens haar nemen. Dat ze ons gewaarschuwd heeft en dat we niet op haar steun hoeven te rekenen dat het fout gaat (financieel bedoelde ze). Terwijl ze hier dan met ons helemaal niet over gesproken heeft. Mijn moeder geeft haar dan lik op stuk, dat we volwassen zijn en prima onze eigen keuzes kunnen maken. En verteld dat vervolgens half verontwaardigd aan mij.
Wat betreft mijn moeder: tegen haar zegt ze niets expliciets over mij, maar klaagt ze wel over de 'domme beslissingen' die we volgens haar nemen. Dat ze ons gewaarschuwd heeft en dat we niet op haar steun hoeven te rekenen dat het fout gaat (financieel bedoelde ze). Terwijl ze hier dan met ons helemaal niet over gesproken heeft. Mijn moeder geeft haar dan lik op stuk, dat we volwassen zijn en prima onze eigen keuzes kunnen maken. En verteld dat vervolgens half verontwaardigd aan mij.
maandag 11 juni 2007 om 15:42
Ja, kan me voorstellen dat je al veel verschillende meningen gehoord hebt. Doe vooral wat jullie zelf het beste vinden! Jullie kunnen de situatie beter inschatten en kennen schoonmoeder ook.
Waarschijnlijk probeert ze steun te vinden bij je moeder over jullie (in haar ogen) geweldig domme beslissingen. Het zal haar wel tegenvallen dat dat niet lukt. En je moeder heeft gelijk dat ze er niet in meegaat.
Mijn moeder was mijn schoonmoeder ook eens tegengekomen en schoonmoeder begon tegen mijn moeder over iets juridisch i.v.m. huis van vriend en mij. Schoonmoeder was aan het zeggen hoe zij vond dat we het moesten regelen en mijn moeder stond een beetje te glimlachen (als schoonmoeder aan het woord is, krijg je er geen speld tussen) en zei uiteindeljk dat ze er zeker van was dat mijn vriend en ik alles wel zouden oplossen, want dat we volwassen genoeg waren. Toen mijn moeder thuis kwam (ik woonde toen nog thuis) vertelde ze me over die ontmoeting. Mijn moeder had iets van: laat haar (schoonmoeder dus) maar praten, ze doet er geen kwaad mee.
De volgende avond kwamen vriend en ik bij schoonmoeder. Zegt ze doodleuk: ik ben gisteren je moeder tegengekomen en die vond dat jullie het zo en zo moesten doen (volgens de manier die schoonmoeder gezegd had dus). En dat zij (schoonmoeder) wel vond dat mijn moeder een punt had.
Volgens mijn vriend had ze dan gewoon niet geluisterd naar mijn moeder en alleen maar gehoord wat ze wilde horen (doet ze idd ook wel vaker) maar ze verzint gewoon dat mijn moeder erover begonnen is! Ik vind dat toch wel een beetje manipulatief. Nu heeft mijn moeder nog nooit over zoiets gelogen tegen mij en schoonmoeder al wel vaker tegen vriend (en ook omgekeerd, dat ze bv. tegen broer van vriend zegt dat vriend iets gezegd heeft, en dan heeft hij dat dus absoluut niet gedaan...) dus dan weet je ook wel wie de waarheid spreekt...
Ach ja, uiteindelijk heeft ze alleen zichzelf er mee. Maar het is wel lastig, want je moet alles wat ze zegt met een grote korrel zout nemen...
Waarschijnlijk probeert ze steun te vinden bij je moeder over jullie (in haar ogen) geweldig domme beslissingen. Het zal haar wel tegenvallen dat dat niet lukt. En je moeder heeft gelijk dat ze er niet in meegaat.
Mijn moeder was mijn schoonmoeder ook eens tegengekomen en schoonmoeder begon tegen mijn moeder over iets juridisch i.v.m. huis van vriend en mij. Schoonmoeder was aan het zeggen hoe zij vond dat we het moesten regelen en mijn moeder stond een beetje te glimlachen (als schoonmoeder aan het woord is, krijg je er geen speld tussen) en zei uiteindeljk dat ze er zeker van was dat mijn vriend en ik alles wel zouden oplossen, want dat we volwassen genoeg waren. Toen mijn moeder thuis kwam (ik woonde toen nog thuis) vertelde ze me over die ontmoeting. Mijn moeder had iets van: laat haar (schoonmoeder dus) maar praten, ze doet er geen kwaad mee.
De volgende avond kwamen vriend en ik bij schoonmoeder. Zegt ze doodleuk: ik ben gisteren je moeder tegengekomen en die vond dat jullie het zo en zo moesten doen (volgens de manier die schoonmoeder gezegd had dus). En dat zij (schoonmoeder) wel vond dat mijn moeder een punt had.
Volgens mijn vriend had ze dan gewoon niet geluisterd naar mijn moeder en alleen maar gehoord wat ze wilde horen (doet ze idd ook wel vaker) maar ze verzint gewoon dat mijn moeder erover begonnen is! Ik vind dat toch wel een beetje manipulatief. Nu heeft mijn moeder nog nooit over zoiets gelogen tegen mij en schoonmoeder al wel vaker tegen vriend (en ook omgekeerd, dat ze bv. tegen broer van vriend zegt dat vriend iets gezegd heeft, en dan heeft hij dat dus absoluut niet gedaan...) dus dan weet je ook wel wie de waarheid spreekt...
Ach ja, uiteindelijk heeft ze alleen zichzelf er mee. Maar het is wel lastig, want je moet alles wat ze zegt met een grote korrel zout nemen...
