Relaties
alle pijlers
Schoonouders bezorgd over gewicht vriend
dinsdag 24 oktober 2023 om 13:18
Beste forummers,
Wegens bekendbaarheid heb ik een nieuwe nick aangemaakt. Ik zou graag jullie mening/advies willen...
Mijn schoonouders zijn enorm gesteld op mijn vriend: hij is enigskind en is in hun ogen heilig. Maar het zijn ook behoorlijke controlfreaks. Eén punt waarop ze mijn vriend de afgelopen jaren aanspraken is zijn gewichtstoename.
Mijn vriend is de afgelopen jaren wat in gewicht toegenomen en dit heeft wel te maken met een ongezonde leefstijl. Mijn schoonouders hameren daar bij hem enorm op door controle te houden over hoe veel en wat hij eet (hij woont nog thuis, 25 jaar). Wilt mijn vriend bijv. een extra schep aardappels, dan wordt dit hem geweigerd. Wanneer hij een dagje weg gaat of op vakantie gaat wordt hem gezegd dat hij op zijn eten en gewicht moet letten, ze hebben zelfs een keer een vriend met wie hij op vakantie ging de opdracht gegeven om mijn vriend aan te spreken wanneer hij een ongezonde keuze maakt.
Mijn schoonouders hebben het nu al meerdere keren met hem besproken op een behoorlijk verwijtende toon. Zo benoemde ze dat ze wakker lagen 's nachts van de zorgen omtrent mijn vriend en zijn gewicht. Ook hebben ze mijn vriend op respectloze manier hierop aangesproken (door hem 'moddervet' en 'zo dik als een varken' te noemen).
Nu is mijn vriend behoorlijk onzeker over zijn gewicht en hij wilt er ook mee aan de slag, hij weet alleen niet goed hoe. Hij zit mentaal nu best wel in een behoorlijke dip, waardoor hij ook niet echt de ruimte/rust in zijn hoofd heeft om er mee aan de slag te gaan. Hij vindt het vooral vervelend dat zijn ouders op een verwijtende en soms zelfs respectloze manier hem aanspreken en hij durft er geen weerstand tegen te bieden. Ik zie aan mijn vriend dat hij door dit gedrag van zijn ouders steeds onzekerder wordt en negatiever over zichzelf gaat denken en dit vind ik behoorlijk zorgelijk. Ook trekken mijn schoonouders mij erin mee door het met mij te bespreken en door mij de opdracht te geven hem te ondersteunen en door zelf ook meer op mijn eigen gewicht te letten. Dit vind ik enorm vervelend.
Nu is het zo dat ik mijn vriend met alle liefde wil ondersteunen en helpen, maar ik zou zo graag zien dat hij het voor zichzelf zou doen en niet om zijn ouders tevreden te stellen en dat het op een respectvolle manier kan. Hij is immers 25, is meer dan volwassen en wijs genoeg en het is en blijft zijn keuze en gezondheid. Het stoort me dat mijn schoonouders hem op deze manier onder de duim houden en hem onzeker praten.
Wat moet ik hiermee? Ik hoop echt dat jullie een ander perspectief of adviezen kunnen bieden...
Wegens bekendbaarheid heb ik een nieuwe nick aangemaakt. Ik zou graag jullie mening/advies willen...
Mijn schoonouders zijn enorm gesteld op mijn vriend: hij is enigskind en is in hun ogen heilig. Maar het zijn ook behoorlijke controlfreaks. Eén punt waarop ze mijn vriend de afgelopen jaren aanspraken is zijn gewichtstoename.
Mijn vriend is de afgelopen jaren wat in gewicht toegenomen en dit heeft wel te maken met een ongezonde leefstijl. Mijn schoonouders hameren daar bij hem enorm op door controle te houden over hoe veel en wat hij eet (hij woont nog thuis, 25 jaar). Wilt mijn vriend bijv. een extra schep aardappels, dan wordt dit hem geweigerd. Wanneer hij een dagje weg gaat of op vakantie gaat wordt hem gezegd dat hij op zijn eten en gewicht moet letten, ze hebben zelfs een keer een vriend met wie hij op vakantie ging de opdracht gegeven om mijn vriend aan te spreken wanneer hij een ongezonde keuze maakt.
Mijn schoonouders hebben het nu al meerdere keren met hem besproken op een behoorlijk verwijtende toon. Zo benoemde ze dat ze wakker lagen 's nachts van de zorgen omtrent mijn vriend en zijn gewicht. Ook hebben ze mijn vriend op respectloze manier hierop aangesproken (door hem 'moddervet' en 'zo dik als een varken' te noemen).
Nu is mijn vriend behoorlijk onzeker over zijn gewicht en hij wilt er ook mee aan de slag, hij weet alleen niet goed hoe. Hij zit mentaal nu best wel in een behoorlijke dip, waardoor hij ook niet echt de ruimte/rust in zijn hoofd heeft om er mee aan de slag te gaan. Hij vindt het vooral vervelend dat zijn ouders op een verwijtende en soms zelfs respectloze manier hem aanspreken en hij durft er geen weerstand tegen te bieden. Ik zie aan mijn vriend dat hij door dit gedrag van zijn ouders steeds onzekerder wordt en negatiever over zichzelf gaat denken en dit vind ik behoorlijk zorgelijk. Ook trekken mijn schoonouders mij erin mee door het met mij te bespreken en door mij de opdracht te geven hem te ondersteunen en door zelf ook meer op mijn eigen gewicht te letten. Dit vind ik enorm vervelend.
Nu is het zo dat ik mijn vriend met alle liefde wil ondersteunen en helpen, maar ik zou zo graag zien dat hij het voor zichzelf zou doen en niet om zijn ouders tevreden te stellen en dat het op een respectvolle manier kan. Hij is immers 25, is meer dan volwassen en wijs genoeg en het is en blijft zijn keuze en gezondheid. Het stoort me dat mijn schoonouders hem op deze manier onder de duim houden en hem onzeker praten.
Wat moet ik hiermee? Ik hoop echt dat jullie een ander perspectief of adviezen kunnen bieden...
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:01
Dit vind ik best wel een dooddoener, sorry. De vergelijking tussen mij en mijn schoonmoeder is niet te trekken en al helemaal niet op basis van een aantal posts. Daarnaast zou deze uitspraak betekenen dat mijn vriend een man is met een narcistische persoonlijkheidsstoornis en alcoholmisbruik (dat kenmerkte namelijk mijn vader) en dat is niet zo.
Ik zie in dat ik mijn vriend met mijn adviezen onbewust aan het moedere ben, dit zal ik loslaten in ons eerst volgende gesprek. Ik zou graag advies willen over wat ik het beste in deze situatie kan doen en één advies wordt al gegeven, namelijk niet zelf gaan moederen. Dit zal ik oppakken. Zou de aandacht naar andere adviezen mogen gaan?
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:04
Dankjewel voor je fijne reactie! Daar ben ik ook bang voor, gezien deze situatie zich blijft voordoen. Alleen is het lastig om voor mijn vriend te bepalen dat hij maar 'even' uit huis moet, hoe graag hij dat zelf ook wil. Ik maak me wel zorgen dat mijn vriend in een diep(er) dal belandt hierdoor.Pigwidgeon_ schreef: ↑24-10-2023 14:55Zijn ouders gaan niet veranderen, ze zien daar namelijk geen reden toe. Hoe vaak je vriend ook zal zeggen wat het met hem doet. Mensen veranderen pas als hetzelfde blijven pijnlijker is dan verandering. Voor hen kleven er geen nadelen aan hun manier van communiceren, want zoonlief moet "gewoon luisteren". De zogenaamde harde waarheid moet gehoord worden, tot ze het gewenste resultaat zien.
Dit is het type bemoeial waar je niet tegen op kan en wil boksen. Enige oplossing daarvoor is meer afstand, dan heeft je vriend ook ruimte om te groeien in zijn persoonlijkheid. Constant met je kleinerende ouders opgescheept zitten, maakt dat je je ook klein voelt. Je zegt dat het financieel niet haalbaar is dat hij op zichzelf gaat en dat geloof ik best. Ik ben alleen bang dat door in dat huis blijven, zorgt dat je vriend zichzelf ingraaft in deze negativiteit.
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:08
Wat is er met zijn financiën aan de hand dan?Potterhead_3000 schreef: ↑24-10-2023 15:04Dankjewel voor je fijne reactie! Daar ben ik ook bang voor, gezien deze situatie zich blijft voordoen. Alleen is het lastig om voor mijn vriend te bepalen dat hij maar 'even' uit huis moet, hoe graag hij dat zelf ook wil. Ik maak me wel zorgen dat mijn vriend in een diep(er) dal belandt hierdoor.
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:10
Ik raak een snaar dus.
Je vader kon niet op een gezonde manier voor zichzelf zorgen. Was overmatig en moest door anderen flink gestuurd worden.
Je schoonmoeder is een vrouw die van wanten weet. Het voor iedereen kan oplossen en zegt : laat mij maar even, dan weet ik tenminste zeker dat het goed komt.
Ik zie toch wel wat parallellen.
En straks ontaard dit in een machtsstrijd binnen zijn gezin en jij.
Misschien vind je dit voor nu te confronterend. Hang het dan aan een haakje, zie het dan als een zaadje.
Je vader kon niet op een gezonde manier voor zichzelf zorgen. Was overmatig en moest door anderen flink gestuurd worden.
Je schoonmoeder is een vrouw die van wanten weet. Het voor iedereen kan oplossen en zegt : laat mij maar even, dan weet ik tenminste zeker dat het goed komt.
Ik zie toch wel wat parallellen.
En straks ontaard dit in een machtsstrijd binnen zijn gezin en jij.
Misschien vind je dit voor nu te confronterend. Hang het dan aan een haakje, zie het dan als een zaadje.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:12
Hij is in between jobs. Hij heeft een bijbaan nu voor enkele uren per week, maar is nog zoekende naar een passende baan binnen het werkveld waarin hij is afgestudeerd. Hij heeft wel een goede financiële buffer en zou die kunnen gebruiken om op zichzelf te gaan/te gaan samenwonen, maar hij heeft niet het maandelijkse inkomen ervoor.
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:12
Stap er tussenuit. Je pakt een rol die je niet past, je bent een derde in dezen. Die volwassen vriend van je moet dit zelf oppakken/aanpakken/oplossen. Als je schoonmoeder je in wil zetten geef je je grenzen aan. Als je vriend zijn hart moet luchten biedt je een luisterend oor. Het is niet aan jou om je vriend te instrueren of je schoonouders op te voeden.
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:14
Graag gedaan. Ik voel erg mee met je vriend, omdat ik zelf ook heb meegemaakt dat je je naar voelt in je ouderlijk huis. Ik kon toen gelukkig gaan samenwonen met vriend (nu man). Ik zeg absoluut niet dat jij nu je vriend daarin moet "redden" door te gaan samenwonen. Het blijft zijn verantwoordelijkheid. Als fysieke afstand nemen niet lukt dmv uit huis gaan dan, dan denk ik dat het mentaal moet. Dus dat hij zich omringt met mensen waar hij zich wel gehoord, gesteund en gerespecteerd voelt. Misschien therapie, om zich los te weken van de kwetsende visie van zijn ouders. Zodat hij het niet gaat internaliseren. Mijn ouders hadden een heel negatief beeld van mij, alles wat ik deed zou wel kwade opzet zijn. Dus voelde ik me een naar en kwaadaardig mens. Dat er toe leidde dat ik altijd maar over me heen liet lopen, want je grenzen aangeven is gemeen. Ik ben daar uitgekomen door mijn man, lieve vrienden en therapeut. Ik gun dat je vriend ook.Potterhead_3000 schreef: ↑24-10-2023 15:04Dankjewel voor je fijne reactie! Daar ben ik ook bang voor, gezien deze situatie zich blijft voordoen. Alleen is het lastig om voor mijn vriend te bepalen dat hij maar 'even' uit huis moet, hoe graag hij dat zelf ook wil. Ik maak me wel zorgen dat mijn vriend in een diep(er) dal belandt hierdoor.
Harry stared at the word "Pig," and looked up at the tiny owl now fluttering around the light fixture on the ceiling. He had never seen anything that looked less like a pig.
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:16
Ik zou je willen vragen om niet dit soort conclusies te trekken en om dit advies af te sluiten. Het is mij nu wel duidelijk.Doreia* schreef: ↑24-10-2023 15:10Ik raak een snaar dus.
Je vader kon niet op een gezonde manier voor zichzelf zorgen. Was overmatig en moest door anderen flink gestuurd worden.
Je schoonmoeder is een vrouw die van wanten weet. Het voor iedereen kan oplossen en zegt : laat mij maar even, dan weet ik tenminste zeker dat het goed komt.
Ik zie toch wel wat parallellen.
En straks ontaard dit in een machtsstrijd binnen zijn gezin en jij.
Misschien vind je dit voor nu te confronterend. Hang het dan aan een haakje, zie het dan als een zaadje.
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:17
Dit is precies wat ik heel erg probeer te doen, maar doordat ik van beide kanten er telkens ingetrokken word mer ik dat ik nu zelf op een punt kom van 'Wat moet ik nu?'. Hoe meer afstand ik lijk te nemen van de situatie, hoe harder ik erin wordt teruggetrokken (vooral door mijn schoonouders).Pinaco schreef: ↑24-10-2023 15:12Stap er tussenuit. Je pakt een rol die je niet past, je bent een derde in dezen. Die volwassen vriend van je moet dit zelf oppakken/aanpakken/oplossen. Als je schoonmoeder je in wil zetten geef je je grenzen aan. Als je vriend zijn hart moet luchten biedt je een luisterend oor. Het is niet aan jou om je vriend te instrueren of je schoonouders op te voeden.
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:22
Dit vind ik wel een goede vraag…Nour schreef: ↑24-10-2023 14:54Heeft hij serieus overgewicht of gaat het echt om een paar kilo’s meer waar schoonouders moeilijk overdoen?Dat zou voor mij het verschil maken. Als hij serieus overgewicht heeft hoe erg is het dan dat zijn ouders erop toezien dat hij niet onnodig veel eet?Vooral omdat hij aangeeft zelf niet te weten hoe dit aan te pakken. Nare benamingen vind ik dan weer totaal onnodig en echt over de grens.
Heeft hij 5/10 kg teveel of heeft hij 40 kg teveel??
als het dat laatste is snap ik de zorg van zijn ouders wel.
Dat het niet leuk is om te horen snap ik en de manier waarop is uiteraard niet oké..
Hij moet zelf leren zijn grenzen aan te geven.. zolang hij dat niet doet gaat er niks veranderen
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:25
Hier ben je zelf bij.Potterhead_3000 schreef: ↑24-10-2023 15:17Dit is precies wat ik heel erg probeer te doen, maar doordat ik van beide kanten er telkens ingetrokken word mer ik dat ik nu zelf op een punt kom van 'Wat moet ik nu?'. Hoe meer afstand ik lijk te nemen van de situatie, hoe harder ik erin wordt teruggetrokken (vooral door mijn schoonouders).
Ook jij mag het afkappen als ze je betrekken.
'Als wim het wil, zal ik hem ondersteunen.'
'Ik ga hem niet opnieuw opvoeden, hij heeft al een moeder'
'Thea, als je nu weer begint over zijn gewicht, dan stap ik maar weer eens op'.
Hebben jullie wel alleen tijd bij hem, of zitten jullie bij hen op de bank op visite? Slapen jullie daar ook samen?
Kan schoonmoeder jou gewoon ook mee trekken terug naar de 6 jarige jij, omdat ze jullie niet voor vol aanziet?
Ik zou zo weinig mogelijk afspreken bij hem thuis.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:31
Hoezo snap je het dan wel eigenlijk? Deze jongen heeft echt wel een spiegel en weet heus wel dat hij te zwaar is. Een ouder die hem een extra schep aardappelen ontzegt helpt echt helemaal niks hoor. Het werkt eerder averechts als je hele zelfvertrouwen ondermijnt wordt. Het is veel makkelijker om controle te nemen over je eigen leven als je een beetje lekker in je vel zit. Iemand die je zegt dat je te zwaar bent, wat iedereen die te zwaar is écht wel weet, draagt daar niet bepaald aan bij.biol schreef: ↑24-10-2023 15:22Dit vind ik wel een goede vraag…
Heeft hij 5/10 kg teveel of heeft hij 40 kg teveel??
als het dat laatste is snap ik de zorg van zijn ouders wel.
Dat het niet leuk is om te horen snap ik en de manier waarop is uiteraard niet oké..
Hij moet zelf leren zijn grenzen aan te geven.. zolang hij dat niet doet gaat er niks veranderen
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:41
En?Potterhead_3000 schreef: ↑24-10-2023 14:28Mijn schoonmoeder zou graag zien dat ik over hem ga moederen door hem overal op aan te spreken en hem te ondersteunen in het bieden van gezonde opties etc. Ik ben het daar juist niet mee eens, gezien ik vind dat mijn vriend dit zelf mag bepalen en ik mij hier niet verantwoordelijk voor voel (hij is immers oud genoeg om het zelf te bepalen). Als mijn vriend echt vanuit zichzelf er mee bezig wilt gaan, wil ik hem daarin ondersteunen mits hij daar behoefte aan heeft. Maar voor op staat dat hij het zelf moet doen.
Doet ie dat (al)?
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:41
Ja, dat ze zich zorgen maken, dat begrijp ik.biol schreef: ↑24-10-2023 15:22Dit vind ik wel een goede vraag…
Heeft hij 5/10 kg teveel of heeft hij 40 kg teveel??
als het dat laatste is snap ik de zorg van zijn ouders wel.
Dat het niet leuk is om te horen snap ik en de manier waarop is uiteraard niet oké..
Hij moet zelf leren zijn grenzen aan te geven.. zolang hij dat niet doet gaat er niks veranderen
Maar je gaat niet spontaan afvallen van kritiek. Er gaat over het algemeen niet ineens een knop om, omdat anderen kritiek hebben. Het is ook niet zo dat degene die te zwaar is, dit niet door heeft. Diegene heeft ook een spiegel of die heeft ook gemerkt dat er nieuwe kleding gekocht moet worden omdat hetgeen dat je hebt te zwaar is.
Welk effect heeft het vaak wel? Dat iemand zich te kakken gezet voelt. Dat hun zelfvertrouwen minder wordt. Dat de sfeer verpest wordt doordat de ander steeds zeurt. Dat er onmin ontstaan. Dat mensen die er wel mee bezig zijn, balen dat een ander ze er alleen maar op wijst, hoe ver ze nog moeten. Enz.
Als kritiek hebben tot afvallen zou leiden, dan zou bijna niemand nog overgewicht hebben. Dat weet je heus wel.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:43
Dat verschilt per persoon.Ik was flink wat aangekomen de laatste jaren dat zag ik in de spiegel natuurlijk zelf ook wel maar pas toen mijn moeder op een dag tegen mij zei “je bent dik geworden!” en daarna mijn broer ook nog een opmerking maakte ging bij mij de knop om.Ik had ook beledigd kunnen gaan zitten wezen,maar ik had gewoon even die reality-check nodig van iemand anders. Ben inmiddels 10 kilo lichter.CrazyLittleThing schreef: ↑24-10-2023 15:31Hoezo snap je het dan wel eigenlijk? Deze jongen heeft echt wel een spiegel en weet heus wel dat hij te zwaar is. Een ouder die hem een extra schep aardappelen ontzegt helpt echt helemaal niks hoor. Het werkt eerder averechts als je hele zelfvertrouwen ondermijnt wordt. Het is veel makkelijker om controle te nemen over je eigen leven als je een beetje lekker in je vel zit. Iemand die je zegt dat je te zwaar bent, wat iedereen die te zwaar is écht wel weet, draagt daar niet bepaald aan bij.
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:53
Ik snap de zorg van zijn ouders.. (dat schrijf ik ook letterlijk)..CrazyLittleThing schreef: ↑24-10-2023 15:31Hoezo snap je het dan wel eigenlijk? Deze jongen heeft echt wel een spiegel en weet heus wel dat hij te zwaar is. Een ouder die hem een extra schep aardappelen ontzegt helpt echt helemaal niks hoor. Het werkt eerder averechts als je hele zelfvertrouwen ondermijnt wordt. Het is veel makkelijker om controle te nemen over je eigen leven als je een beetje lekker in je vel zit. Iemand die je zegt dat je te zwaar bent, wat iedereen die te zwaar is écht wel weet, draagt daar niet bepaald aan bij.
Overgewicht hebben zie ik redelijk in hetzelfde hoekje als een verslaving aan alcohol.. daar is het echter wel geaccepteerd om iets te zeggen..
Ik vind dat je als ouders prima mag zeggen dat je kind te zwaar wordt en dat het zijn gezondheid beïnvloed. Dit gaat niet op als het om 10 kg gaat maar als iemand 40 kg te zwaar is dan vind ik dat het begrijpelijk is als ouders daar iets van proberen te vinden.
De wijze waarop is een tweede..
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
dinsdag 24 oktober 2023 om 15:59
Maar ook met een alcoholverslaving of andere verslaving helpt het toch niet door te zeggen dat diegene moet stoppen. Dat moeten ze zelf inzien en willen.biol schreef: ↑24-10-2023 15:53Ik snap de zorg van zijn ouders.. (dat schrijf ik ook letterlijk)..
Overgewicht hebben zie ik redelijk in hetzelfde hoekje als een verslaving aan alcohol.. daar is het echter wel geaccepteerd om iets te zeggen..
Ik vind dat je als ouders prima mag zeggen dat je kind te zwaar wordt en dat het zijn gezondheid beïnvloed. Dit gaat niet op als het om 10 kg gaat maar als iemand 40 kg te zwaar is dan vind ik dat het begrijpelijk is als ouders daar iets van proberen te vinden.
De wijze waarop is een tweede..
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 24 oktober 2023 om 16:33
Het feit dat mijn schoonouders het telkens benoemen, zorgt er vooral voor dat mijn vriend zich rot voelt over zichzelf. Het helpt hem niet om er daadwerkelijk wat aan te veranderen. Hij geeft ook aan eerst beter in zijn vel te willen zitten, gezien hij merkt dat wanneer hij goed in zijn vel zit hij ook meer beweegt etc. Hij geeft aan er nu geen rust/ruimte voor te hebben in zijn hoofd en het 'gezeur' van mijn schoonouders helpt daar niet bij... Harde grenzen stellen doet hij niet bij hen. Ik kan mijn schoonouders tot op zekere hoogte begrenzen door aan te geven dat het iets is tussen hen, dat het zijn verantwoordelijkheid is en niet die van mij en dus niet bij mij ligt etc., maar hoe meer weerstand je geeft hoe veller ze worden, dus ik snap dat mijn vriend zich klein voelt en zich er ook naar gedraagt...
dinsdag 24 oktober 2023 om 16:38
dinsdag 24 oktober 2023 om 16:40
Ik zou tegen vriend zeggen dat je dit gesprek niet meer met hem wil voeren, het zijn zijn ouders en hij moet zelf een manier vinden met hen te communiceren. Tegen schoonouders als zij het weer bij jou ter sprake brengen zou ik zeggen dat je partner een volwassene is, en dat jij hem ook zo behandeld, dat je dus niet zijn prakje gaat blenderen zodat hij zijn vitamientjes krijgt.
De enige manier dat dit stopt is als hij er zelf wat aan gaat doen, en dat gaat hij niet doen zolang jij er tussen blijft staan. Zelf laten oplossen dus.
(maar ik heb makkelijk praten met lieve schoonouders)
De enige manier dat dit stopt is als hij er zelf wat aan gaat doen, en dat gaat hij niet doen zolang jij er tussen blijft staan. Zelf laten oplossen dus.
(maar ik heb makkelijk praten met lieve schoonouders)
dinsdag 24 oktober 2023 om 16:43
Maar inderdaad, is hij obees of gaat meer om paar kilo die te zien zijn in gezicht of heupen ofzo?
En een schepje meer aardappelen zal het probleem niet zijn.
Vriend heeft geen echt werk maar ene bijbaan, woont bij zijn ouders ( wat helemaal niet gek is nu) maar heeft wel een flinke buffer laat zich zo behandelen, wil advies van jou maar doet en zegt zelf niets.
Waarom een parttimebaan ipv gewoon een fulltime baan en dan verder zoeken in zijn specifieke werkveld?
Is hij op zoek naar woonruimte, waar hij zelf kan bepalen wat hij eet?
Loopt hij bij diëtiste als hij echt zelf hulp wil voor zijn eetpatronen?
Waarom zegt hij zelf niets tegen zijn ouders over hun kwetsende opmerkingen?
Vind beetje als een slapjanus klinken.
En een schepje meer aardappelen zal het probleem niet zijn.
Vriend heeft geen echt werk maar ene bijbaan, woont bij zijn ouders ( wat helemaal niet gek is nu) maar heeft wel een flinke buffer laat zich zo behandelen, wil advies van jou maar doet en zegt zelf niets.
Waarom een parttimebaan ipv gewoon een fulltime baan en dan verder zoeken in zijn specifieke werkveld?
Is hij op zoek naar woonruimte, waar hij zelf kan bepalen wat hij eet?
Loopt hij bij diëtiste als hij echt zelf hulp wil voor zijn eetpatronen?
Waarom zegt hij zelf niets tegen zijn ouders over hun kwetsende opmerkingen?
Vind beetje als een slapjanus klinken.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 24-10-2023 16:55
1.51% gewijzigd
Jaja.
dinsdag 24 oktober 2023 om 16:53
In beide gevallen heeft hij zelf ook een spiegel en na 1,2, 3 of misschien wel 4 keer is de boodschap ook echt wel duidelijk. En in beide gevallen is het ook aan hemzelf wat hij ermee doet.Nour schreef: ↑24-10-2023 14:54Heeft hij serieus overgewicht of gaat het echt om een paar kilo’s meer waar schoonouders moeilijk overdoen?Dat zou voor mij het verschil maken. Als hij serieus overgewicht heeft hoe erg is het dan dat zijn ouders erop toezien dat hij niet onnodig veel eet?Vooral omdat hij aangeeft zelf niet te weten hoe dit aan te pakken. Nare benamingen vind ik dan weer totaal onnodig en echt over de grens.
Doet me heel erg denken aan de ouders van een ex van mij, die waren precies zo en dat ging echt heel ver. Bij hen was het echt extreem. Hijzelf zag zijn ouders als een lastige en bijzonder nare verplichting waar hij niet onderuit kwam, maar kon zich ook niet van ze losmaken. Wat op zich heel begrijpelijk is want zo'n patroon werkt heel ver door, helaas.
TO: het is logisch dat je vriend en jij hier samen over praten, al is het maar zodat hij even stoom af kan blazen. Maar inderdaad uitkijken dat je de rol van hulpverlener vanuit je werk niet hierin overneemt.
Het lijkt me ontzettend moeilijk om op die leeftijd nog thuis te moeten wonen en hij is dus ook min of meer financieel afhankelijk van zijn ouders, wat het extra lastig maakt. Zou het kunnen dat zijn ouders ook daarom vinden dat ze nog iets over hem te zeggen hebben? (het wie betaalt wie bepaalt idee, en 'je woont onder ons dak', ook daarmee houden ze hem klein).
Hoe groot acht hij de kans dat hij binnen afzienbare tijd een baan vindt in zijn vakgebied waarin hij is afgestudeerd? Is het anders een mogelijkheid dat hij de uren op zijn bijbaan uit kan breiden of een andere betrekking met meer uren? Want al is het maar een studio of desnoods ergens een kamer, dat hij in ieder geval uit huis kan en op eigen benen kan gaan staan. Want deze situatie is voor niemand gezond en uiteindelijk ook niet houdbaar, en het is ook voor niemand leuk.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in