Schoonouders bezorgd over gewicht vriend

Potterhead_3000 dinsdag 24 oktober 2023 om 13:18

Beste forummers,

Wegens bekendbaarheid heb ik een nieuwe nick aangemaakt. Ik zou graag jullie mening/advies willen...

Mijn schoonouders zijn enorm gesteld op mijn vriend: hij is enigskind en is in hun ogen heilig. Maar het zijn ook behoorlijke controlfreaks. Eén punt waarop ze mijn vriend de afgelopen jaren aanspraken is zijn gewichtstoename.

Mijn vriend is de afgelopen jaren wat in gewicht toegenomen en dit heeft wel te maken met een ongezonde leefstijl. Mijn schoonouders hameren daar bij hem enorm op door controle te houden over hoe veel en wat hij eet (hij woont nog thuis, 25 jaar). Wilt mijn vriend bijv. een extra schep aardappels, dan wordt dit hem geweigerd. Wanneer hij een dagje weg gaat of op vakantie gaat wordt hem gezegd dat hij op zijn eten en gewicht moet letten, ze hebben zelfs een keer een vriend met wie hij op vakantie ging de opdracht gegeven om mijn vriend aan te spreken wanneer hij een ongezonde keuze maakt.

Mijn schoonouders hebben het nu al meerdere keren met hem besproken op een behoorlijk verwijtende toon. Zo benoemde ze dat ze wakker lagen 's nachts van de zorgen omtrent mijn vriend en zijn gewicht. Ook hebben ze mijn vriend op respectloze manier hierop aangesproken (door hem 'moddervet' en 'zo dik als een varken' te noemen).

Nu is mijn vriend behoorlijk onzeker over zijn gewicht en hij wilt er ook mee aan de slag, hij weet alleen niet goed hoe. Hij zit mentaal nu best wel in een behoorlijke dip, waardoor hij ook niet echt de ruimte/rust in zijn hoofd heeft om er mee aan de slag te gaan. Hij vindt het vooral vervelend dat zijn ouders op een verwijtende en soms zelfs respectloze manier hem aanspreken en hij durft er geen weerstand tegen te bieden. Ik zie aan mijn vriend dat hij door dit gedrag van zijn ouders steeds onzekerder wordt en negatiever over zichzelf gaat denken en dit vind ik behoorlijk zorgelijk. Ook trekken mijn schoonouders mij erin mee door het met mij te bespreken en door mij de opdracht te geven hem te ondersteunen en door zelf ook meer op mijn eigen gewicht te letten. Dit vind ik enorm vervelend.

Nu is het zo dat ik mijn vriend met alle liefde wil ondersteunen en helpen, maar ik zou zo graag zien dat hij het voor zichzelf zou doen en niet om zijn ouders tevreden te stellen en dat het op een respectvolle manier kan. Hij is immers 25, is meer dan volwassen en wijs genoeg en het is en blijft zijn keuze en gezondheid. Het stoort me dat mijn schoonouders hem op deze manier onder de duim houden en hem onzeker praten.

Wat moet ik hiermee? Ik hoop echt dat jullie een ander perspectief of adviezen kunnen bieden...

Anoniem_677a6b2c79b65 dinsdag 24 oktober 2023 om 19:57

Nour schreef: ↑
24-10-2023 19:35
Nja en wat je vandaag hebt kun je morgen ook weer kwijt zijn.We weten van tevoren nooit hoe het leven loopt en het gaat hier om een 25-jarige jongeman hé.volgens mij is het vrij normaal tegenwoordig om op die leeftijd nog thuis te wonen (vaak uit bittere noodzaak wel) en ook weinigen die op die leeftijd een stabiele carrière hebben. 25 is gewoon nog erg jong.

Er zit nogal een groot gebied tussen een stabiele carrière hebben en werkloos op de bank van je ouders zitten.

Nour dinsdag 24 oktober 2023 om 20:01

Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑
24-10-2023 19:44
Natuurlijk is vijfentwintig nog heel jong en logisch dat hij zijn leven nog niet helemaal op de rit heeft.

Zie het verschil tussen:
Nog niet helemaal
en
nog helemaal niet.

Geen echte baan, maar wel klaar met studeren. Niet op zichzelf wonend en nog helemaal niet los van zijn ouders die hem eerder tegenhouden dan verder helpen.

Als vriendin hoef TO dit project niet af te maken, ze kan ook iemand anders zoeken met wie het wel meteen helemaal leuk en goed is.

Had je dat ook gezegd als het om een jonge vrouw ging ipv een jongeman?Vind het eigenlijk best naar iemand te reduceren tot “een exemplaar wat niet af is”.Alsof een mens niet meer is dan behaalde/gefaalde successen.

Daarbij,zijn situatie zal niet veel verschillen met het gros van de 25jarigen dus m.i. niet nodig te doen alsof TO éen of ander klaploper aan de haak heeft geslagen die altijd bij mammie zal blijven wonen en zonder toekomstperspectief.Hij werkt. Ookal vind jij het “geen echte baan” whatever that means.

Hello dinsdag 24 oktober 2023 om 20:01

Als ze hem moddervet en een varken noemen zal het geen 10 kilo te veel zijn. Ik zou me zorgen maken over dat hij erg dik aan het worden is en het niet lukt om er iets aan te doen of eigenlijk nog meer dat hij niet lekker in zijn vel zit.met deze arbeidsmarkt kan hij hopelijk snel een baan vinden die genoeg verdient om iets te huren, kan hij zolang niet bij jou gaan wonen? Zijn jullie van ze verlost en kunnen jullie samen gezonder gaan leven en sporten zodat hij lekkerder in zijn vel komt te zitten.

Kaarsjevoordesfeer dinsdag 24 oktober 2023 om 20:14

Nour schreef: ↑
24-10-2023 20:01
Had je dat ook gezegd als het om een jonge vrouw ging ipv een jongeman?

Ja, ook bij een jonge vrouw.

Vind het eigenlijk best naar iemand te reduceren tot “een exemplaar wat niet af is”.Alsof een mens niet meer is dan behaalde/gefaalde successen.
Daarbij,zijn situatie zal niet veel verschillen met het gros van de 25jarigen dus m.i. niet nodig te doen alsof TO éen of ander klaploper aan de haak heeft geslagen die altijd bij mammie zal blijven wonen en zonder toekomstperspectief.Hij werkt. Ookal vind jij het “geen echte baan” whatever that means.

Als je niet meer studeert maar alleen nog maar een paar uur werkt in, wat ooit een bijbaan was, dan heb je dus geen 'echte baan'. Geen baan om je week mee te vullen en dat vind ik best gek op die leeftijd.

Mijn kinderen (zelfde leeftijd ongeveer) en hun vrienden doen allemaal meer dan een paar uurtjes werken nadat ze zijn afgestudeerd. Sommigen wonen op zichzelf, anderen bij hun ouders, maar iedereen werkt, (bijna) de hele week.

Sommige hebben hun bijbaan aangehouden naast hun nieuwe baan omdat ze anders niet aan een volle werkweek komen.

Avena dinsdag 24 oktober 2023 om 20:22

Nour schreef: ↑
24-10-2023 14:54
Heeft hij serieus overgewicht of gaat het echt om een paar kilo’s meer waar schoonouders moeilijk overdoen?Dat zou voor mij het verschil maken. Als hij serieus overgewicht heeft hoe erg is het dan dat zijn ouders erop toezien dat hij niet onnodig veel eet?Vooral omdat hij aangeeft zelf niet te weten hoe dit aan te pakken. Nare benamingen vind ik dan weer totaal onnodig en echt over de grens.

Dat zou geen enkel verschil moeten maken. Of hij nou een paar kilo's te zwaar is of serieus overgewicht heeft, door hem als een klein kind te behandelen gaan zijn ouders hem daar niet vanaf helpen. Ze helpen hem zo eerder aan een eetprobleem. Ze willen hem ook niet serieus helpen, want ze willen alleen maar dat hij 'gewoon' naar hen luistert en minder gaat eten. Als 'gewoon' minder eten de oplossing was, dan had niet de helft van de Nederlandse volwassen bevolking overgewicht.

The impossible just takes a little longer.

tv-icoon dinsdag 24 oktober 2023 om 20:24

Vanaf een jaar of zestien - misschien jongens een paar jaar later - weet iedereen wat voor figuur hij/zij heeft en bij een te hoog gewicht dat hij/zij minder calorieën zal moeten eten en meer calorieën zal moeten verbranden om zijn gewicht omlaag te krijgen. Het is niet nuttig om op iemand in te praten, aanwijzingen te geven en dergelijke. Meestal wordt iemand die te dik is later niet meer slank (tenzij hij vreselijk ziek wordt).

Ik zou hier ook vanuit gaan en als je zeker weet dat je hiermee toch goed kan leven en niet voortdurend je partner aan zijn hoofd gaat zeuren, dan heeft niemand, ook zijn ouders niet, er iets mee te maken.

Ik zou zoiets zeggen als: je punt is duidelijk, en ik wil er verder niets meer over horen. Volgende onderwerp.

tv-icoon wijzigde dit bericht op 24-10-2023 20:28

0.60% gewijzigd

Dan moet het maar zoals het kan

Nour dinsdag 24 oktober 2023 om 20:27

Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑
24-10-2023 20:14
Ja, ook bij een jonge vrouw.

Als je niet meer studeert maar alleen nog maar een paar uur werkt in, wat ooit een bijbaan was, dan heb je dus geen 'echte baan'. Geen baan om je week mee te vullen en dat vind ik best gek op die leeftijd.

Mijn kinderen (zelfde leeftijd ongeveer) en hun vrienden doen allemaal meer dan een paar uurtjes werken nadat ze zijn afgestudeerd. Sommigen wonen op zichzelf, anderen bij hun ouders, maar iedereen werkt, (bijna) de hele week.

Sommige hebben hun bijbaan aangehouden naast hun nieuwe baan omdat ze anders niet aan een volle werkweek komen.

Zijn belastbaarheid kan op dit moment even wat verminderd zijn.To liet al doorschemeren dat het mentaal nu niet goed met hem gaat,maar hij werkt desalniettemin. En hij heeft een aardige financiële buffer,dat zijn al twee positieve dingen wat ook iets zegt over zijn karakter.Op mijn 25ste jaste ik alles erdoor heen wat ik verdiende met mijn full-time baantje,leuk dat je dan een “echte baan” hebt maar dat hoeft nog niets te zeggen over de level van volwassenheid.

Nour dinsdag 24 oktober 2023 om 20:41

Avena schreef: ↑
24-10-2023 20:22
Dat zou geen enkel verschil moeten maken. Of hij nou een paar kilo's te zwaar is of serieus overgewicht heeft, door hem als een klein kind te behandelen gaan zijn ouders hem daar niet vanaf helpen. Ze helpen hem zo eerder aan een eetprobleem. Ze willen hem ook niet serieus helpen, want ze willen alleen maar dat hij 'gewoon' naar hen luistert en minder gaat eten. Als 'gewoon' minder eten de oplossing was, dan had niet de helft van de Nederlandse volwassen bevolking overgewicht.

Dat is vaak wel de oplossing,maar er zijn allerlei redenen waarom dat niet voor iedereen lukt.Voor mij werkt een stok achter de deur heel goed maarja als je het bij voorbaat al als ongewenste bemoeienis ziet als iemand je bewust maakt van wat en hoeveel je eet dan ga je gelijk al ageren,terwijl als je het als hulp ziet bij een probleem waarvan je zelf ook onderkent dat het er is dan ga je er ook al anders in.Ik althans wel.
Denk dat ouders het echt wel goed met hun zoon voor hebben hoor.

CrazyLittleThing dinsdag 24 oktober 2023 om 20:55

Nour schreef: ↑
24-10-2023 20:41
Dat is vaak wel de oplossing,maar er zijn allerlei redenen waarom dat niet voor iedereen lukt.Voor mij werkt een stok achter de deur heel goed maarja als je het bij voorbaat al als ongewenste bemoeienis ziet als iemand je bewust maakt van wat en hoeveel je eet dan ga je gelijk al ageren,terwijl als je het als hulp ziet bij een probleem waarvan je zelf ook onderkent dat het er is dan ga je er ook al anders in.Ik althans wel.
Denk dat ouders het echt wel goed met hun zoon voor hebben hoor.

Misschien ben jij wel de uitzondering dan, ook gezien je eerdere opmerking dat je een knop omzette door reacties van je moeder en broer.
Voor de meeste mensen werkt het niet zo. Die hebben wel degelijk door dat ze te zwaar zijn en die zijn zich er echt wel van bewust dat elk pondje door het mondje gaat en dat elke dag een schep extra aardappelen veel kan schelen op jaarbasis. Die voelen zich er alleen maar naarder door als iemand ze daar continu op gaat zitten wijzen, want ze weten het echt wel, maar dat hongergevoel. Of die emoties. Of vul maar in….

Nour dinsdag 24 oktober 2023 om 21:16

CrazyLittleThing schreef: ↑
24-10-2023 20:55
Misschien ben jij wel de uitzondering dan, ook gezien je eerdere opmerking dat je een knop omzette door reacties van je moeder en broer.
Voor de meeste mensen werkt het niet zo. Die hebben wel degelijk door dat ze te zwaar zijn en die zijn zich er echt wel van bewust dat elk pondje door het mondje gaat en dat elke dag een schep extra aardappelen veel kan schelen op jaarbasis. Die voelen zich er alleen maar naarder door als iemand ze daar continu op gaat zitten wijzen, want ze weten het echt wel, maar dat hongergevoel. Of die emoties. Of vul maar in….

Is ook zo hoor.
Aan de andere kant durft amper iemand nog een opmerking te maken over het gewicht van een ander wat geheel begrijpelijk is,want je wil de ander niet kwetsen maar juist doordat er mensen in mijn omgeving waren die het wel durfde kwam ik erachter dat het mij wel helpt en ook ik ben een emotie-eter,maar de sociale druk woog zwaar genoeg waardoor mijn vechtlust terug kwam.Maar als zoon aangeeft dit niet prettig te vinden moeten ze er gewoon mee stoppen natuurlijk.

Lupa dinsdag 24 oktober 2023 om 21:22

Doreia* schreef: ↑
24-10-2023 15:10
Ik raak een snaar dus.

Je vader kon niet op een gezonde manier voor zichzelf zorgen. Was overmatig en moest door anderen flink gestuurd worden.

Je schoonmoeder is een vrouw die van wanten weet. Het voor iedereen kan oplossen en zegt : laat mij maar even, dan weet ik tenminste zeker dat het goed komt.

Ik zie toch wel wat parallellen.

En straks ontaard dit in een machtsstrijd binnen zijn gezin en jij.

Misschien vind je dit voor nu te confronterend. Hang het dan aan een haakje, zie het dan als een zaadje.

Hoe op joh met deze psychologie van de koude grond. Wil je to nu ook nog relatieproblemen aanpraten ofzo? En dat op basis van slechts een paar posts van haar over hoe zij reageert als haar vriend zich over het gedrag van zijn ouders beklaagt.

Ik vind ook niet dat to zo gek reageert richting haar vriend. Is toch ook gewoon normale communicatie in een relatie. De een vertelt waar hij/zij mee zit en de ander probeert mee te denken hoe hij dit beste kan aanpakken. Om dat dan gelijk als bemoederen weg te zetten…

Anoniem_677a6b2c79b65 dinsdag 24 oktober 2023 om 21:39

Potterhead_3000 schreef: ↑
24-10-2023 18:32
Ik heb veel aan deze reactie, dank! Ik ben er 100% van overtuigd dat dit ook het probleem is, gezien zijn ouders op meerdere vlakken invloed proberen uit te oefenen. Hij trekt zich er op aan zijn ouders, maar geeft ook wel aan door dit soort situaties wel in te zien dat zijn ouders niet heilig zijn. Anderzijds: hij doet er niets tegen, roept ja en amen en blijft het voor ze goed praten. Ik houd mijn schoonouders zo veel mogelijk op dit vlak op afstand, mijn schoonouders hebben ook wel eens benoemd naar mijn vriend dat ze mij daardoor ontoegankelijk vinden. Heb ik vrede mee. Maar ik merk dat ik het nu lastiger vind omdat ik merk aan mijn vriend wat het met hem doet en ik er steeds op subtiele wijze erin word meegetrokken en ik het steeds lastiger vind om mijzelf eruit te trekken naarmate mijn schoonouders door blijven gaan. Zoals vele reacties al zeggen: zij gaan niet veranderen, mijn vriend en ik moeten hierin grenzen stellen. Ik hoop alleen dat mijn vriend dat ook inziet en daartoe bereid is.

Als je zelf niet in een dergelijke familie dynamiek bent opgevoed, is het ook heel moeilijk te begrijpen waarom iemand niet gewoon van zich af bijt.
Mijn man had een moeder die erg dominant, controlerend, betuttelend en kritisch was. Hij heeft van kinds af aan geleerd om maar vooral níet te zeggen wat je echt vindt, want dan werd het alleen maar erger. Moeder had op een weerwoord de tactiek om te huilen en een scène te trappen. Het heeft jaren geduurd voordat ik echt goed kon doorzien wat de patronen waren in dit gezin en hoe dit doorwerkt in het gedrag van de gezinsleden. Dat is geen kwestie van zeggen: joh, kom eens voor jezelf op.
Maar het is zíjn strijd. Voor hem opkomen was erger geweest, want dan had hij nog "kleiner" en slapper geleken.
Ook ik werd hier wel eens in betrokken. Dat ik bijvoorbeeld moest gaan zorgen dat hij de tuin beter bij ging houden of zich beter ging kleden. Dat was wel mijn kans, want dan kon ik wél zeggen: ik vind dat hij zich heel leuk kleedt. Dan kon ik hem wel openlijk verdedigen. Dat mij erin betrekken heeft ze dus vrij snel afgeleerd.
Verder kom ik niet uit deze dynamiek, dus ik ben niet van plan om rotopmerkingen te pikken. Zegt ze iets lulligs tegen mij, dan verweer ik me. Bijvoorbeeld door heel vriendelijk door te vragen op wat ze precies bedoelt. Dan trekt ze snel haar keutel weer in, maar dat laat ik niet gebeuren. Maar dat kan dus alleen als ze zich rechtstreeks tegen mij richt. Opkomen voor hem terwijl de kritiek tegen hem was, werkt alleen maar ontkrachtend, hij zal als slap gezien worden daardoor.

Potterhead_3000 dinsdag 24 oktober 2023 om 21:54

Jufjoke schreef: ↑
24-10-2023 21:39
Als je zelf niet in een dergelijke familie dynamiek bent opgevoed, is het ook heel moeilijk te begrijpen waarom iemand niet gewoon van zich af bijt.
Mijn man had een moeder die erg dominant, controlerend, betuttelend en kritisch was. Hij heeft van kinds af aan geleerd om maar vooral níet te zeggen wat je echt vindt, want dan werd het alleen maar erger. Moeder had op een weerwoord de tactiek om te huilen en een scène te trappen. Het heeft jaren geduurd voordat ik echt goed kon doorzien wat de patronen waren in dit gezin en hoe dit doorwerkt in het gedrag van de gezinsleden. Dat is geen kwestie van zeggen: joh, kom eens voor jezelf op.
Maar het is zíjn strijd. Voor hem opkomen was erger geweest, want dan had hij nog "kleiner" en slapper geleken.
Ook ik werd hier wel eens in betrokken. Dat ik bijvoorbeeld moest gaan zorgen dat hij de tuin beter bij ging houden of zich beter ging kleden. Dat was wel mijn kans, want dan kon ik wél zeggen: ik vind dat hij zich heel leuk kleedt. Dan kon ik hem wel openlijk verdedigen. Dat mij erin betrekken heeft ze dus vrij snel afgeleerd.
Verder kom ik niet uit deze dynamiek, dus ik ben niet van plan om rotopmerkingen te pikken. Zegt ze iets lulligs tegen mij, dan verweer ik me. Bijvoorbeeld door heel vriendelijk door te vragen op wat ze precies bedoelt. Dan trekt ze snel haar keutel weer in, maar dat laat ik niet gebeuren. Maar dat kan dus alleen als ze zich rechtstreeks tegen mij richt. Opkomen voor hem terwijl de kritiek tegen hem was, werkt alleen maar ontkrachtend, hij zal als slap gezien worden daardoor.

Ik ben wel in een dergelijke familie dynamiek opgegroeid, alleen leerde ik van mij af te bijten richting mijn ouders (met succes). Mijn vriend lukt dat minder goed, omdat hij het lastig vindt om zijn ouders van hun voetstukje af te halen. Hij heeft jaren lang gedacht dat zijn ouders perfect zijn en dat het gezin perfect is en hoewel zeker niet elk gezin dysfunctioneel is, heeft wel elk huisje zijn kruisje. Daar komt mijn vriend nu meer achter. Juist omdat hij meer weerstand begint te creëren en het niet eens is met zijn ouders, maakt dat hij en zijn ouders wat vaker tegen dit soort 'conflicten' aanlopen. Zijn ouders willen de controle houden, terwijl hij zich los probeert te maken. Mijn vriend is vrij beinvloedbaar en aan zijn ouders trekt hij zich erg op, dus wanneer zij hem weer 'geruststellen' (''We bedoelen het goed'', ''We maken ons gewoon zorgen, dat is het'', ''We willen je beschermen/we willen het beste voor je'' etc.), wordt hij weer omgepraat en is het ineens allemaal weer goed. En een maand later loopt hij er weer tegenaan...

Avena dinsdag 24 oktober 2023 om 22:04

Nour schreef: ↑
24-10-2023 20:41
Denk dat ouders het echt wel goed met hun zoon voor hebben hoor.

Ouders die hun zoon uitschelden voor dik varken en boos worden omdat hij nu nog steeds niet is afgevallen, hebben niet het beste met hun kind voor.

The impossible just takes a little longer.

Nour dinsdag 24 oktober 2023 om 22:27

Avena schreef: ↑
24-10-2023 22:04
Ouders die hun zoon uitschelden voor dik varken en boos worden omdat hij nu nog steeds niet is afgevallen, hebben niet het beste met hun kind voor.

Ik vind dat ook echt verkeerd.
Soort tough love benadering in de hoop zoon aan te zetten tot afvallen wellicht.

LuciFee2023 dinsdag 24 oktober 2023 om 22:28

Avena schreef: ↑
24-10-2023 22:04
Ouders die hun zoon uitschelden voor dik varken en boos worden omdat hij nu nog steeds niet is afgevallen, hebben niet het beste met hun kind voor.

Precies.

Jaja.

Anoniem_65cc5baf55376 dinsdag 24 oktober 2023 om 23:07

Ik kom uit een gezinssituatie waarin mijn ouders ook kwetsend en overheersend waren.
Deed wel eens mijn best om een weerwoord te geven, maar dat hielp niet.
Ik had het gevoel muur en muur vast te zitten.
Ook omdat ze me vertelden dat ik toch nergens heen kon. Geen geld, geen woonruimte, geen toekomst.

Toen kwam er iemand die zei dat ik zo goed als volwassen was, en er als volwassen vrouw dus gewoon voor koos om me zo te laten behandelen. Dat ik het blijkbaar wel best vond, want anders ging ik wel weg.

Ik boos. Honderd mitsen, maren en goede redenen waarom dat niet kon.

Binnen een maand had ik -met haar hulp- veul extra uren bij mijn bijbaantje, fondsen en duo aangeschreven (ik was 17 en had nog niet eens mijn middelbare school diploma), op 15 studentenkamers gereageerd en op heel veel plekken in haar netwerk laten weten dat ik zoekende was.
Voor mijn 18e had ik een donker klein totaal uitgewoonde vochtige kamer in een oud uitgewoond huis met wildvreemde huisgenoten.

Mijn eindexamen uitslag kreeg ik daar.
Zonder internet, Netflix, auto, sportabbonementen, kleedgeld en met in het begin alleen een matras, bureautje en een plastic bak waar mijn kleding inzat.

Ik kreeg een oud servies van iemand, een oud kastje van de ouders van een vriendin, een boekenkast van het grof vuil, een schommelstoel van de kringloop en voelde me eindelijk vrij vrij vrij.

Studeren deed ik vaak op de uni, daar waren computers en internet. Eind van de maand at ik pasta met diepvries spinazie of met huisgenoten mee die nog wel geld hadden.
Kleding kreeg ik weer doorgeschoven.

Anyway, wat ik wilde zeggen:
Als ik wegkon, kan iedereen het.
Qua luxe en gemak vast 20 stappen achteruit.
En keihard werken.
Vrijheid komt met een prijs.

Dus.
Als ie het echt zat is, eraan onderdoor gaat, help hem herinneren aan dat hier blijven wonen zijn keuze is.
Hij is meerderjarig, en zelfs afgestudeerd.

evelien2010 woensdag 25 oktober 2023 om 16:18

To vraag jezelf af waarom een man van 25 nog steeds aan alle kanten afhankelijk is van zijn ouders. Nog thuis woont en (ondanks het afstuderen) geen echte baan heeft. Overal zit men te springen om werknemers.

Als jij verder met hem gaat heb je nog jarenlang met deze schoonouders te maken. De enige die daar wat aan kan doen is je vriend zelf. Hij kan niet voor zichzelf opkomen. Niet eens zichzelf redden in de maatschappij. Heb jij daar echt zin in? Klinkt niet als een man voor de toekomst. Zwak, onzeker en afhankelijk. En iemand die vriendin in wil ruilen voor moeders vleugels. Een mankind. Handig als je ooit zelf een gezin wilt.

Als je vriend weer komt klagen is het enige antwoord: dat laat jijzelf gebeuren hoor.

Wat een waslap...

Anoniem_677a6b2c79b65 woensdag 25 oktober 2023 om 17:20

Potterhead_3000 schreef: ↑
24-10-2023 21:54
Ik ben wel in een dergelijke familie dynamiek opgegroeid, alleen leerde ik van mij af te bijten richting mijn ouders (met succes). Mijn vriend lukt dat minder goed, omdat hij het lastig vindt om zijn ouders van hun voetstukje af te halen. Hij heeft jaren lang gedacht dat zijn ouders perfect zijn en dat het gezin perfect is en hoewel zeker niet elk gezin dysfunctioneel is, heeft wel elk huisje zijn kruisje. Daar komt mijn vriend nu meer achter. Juist omdat hij meer weerstand begint te creëren en het niet eens is met zijn ouders, maakt dat hij en zijn ouders wat vaker tegen dit soort 'conflicten' aanlopen. Zijn ouders willen de controle houden, terwijl hij zich los probeert te maken. Mijn vriend is vrij beinvloedbaar en aan zijn ouders trekt hij zich erg op, dus wanneer zij hem weer 'geruststellen' (''We bedoelen het goed'', ''We maken ons gewoon zorgen, dat is het'', ''We willen je beschermen/we willen het beste voor je'' etc.), wordt hij weer omgepraat en is het ineens allemaal weer goed. En een maand later loopt hij er weer tegenaan...

Juist als jij zelf in een dergelijke dynamiek bent opgegroeid, zou je moeten begrijpen hoe moeilijk het kan zijn om patronen te doorbreken.

S-Groot dinsdag 31 oktober 2023 om 18:57

Jufjoke schreef: ↑
25-10-2023 17:20
Juist als jij zelf in een dergelijke dynamiek bent opgegroeid, zou je moeten begrijpen hoe moeilijk het kan zijn om patronen te doorbreken.

En dat de kans heel groot is dat de man altijd dit soort gedoe zal blijven houden met zijn ouders en dat heel erg in de weg kan staan in je relatie (want hij stelt veel liever jou teleur dan zijn ouders).

Zijn ouders gaan niet veranderen. Of vriend gaat veranderen is nog maar zeer de vraag. Zijn drang naar vrijheid is op dit moment in elk geval niet groot genoeg om te veranderen. Ik zou me er verre van houden, laat hem ophouden met zeuren over z'n ouders tegen jou en kap z'n ouders ook gewoon af. En heroverweeg de relatie.

Actieve topics