Relaties
alle pijlers
Schoonvader dillema [Lege OP]
zondag 9 augustus 2020 om 21:39
Stuur ze maar naar mij, er moet hier van alles gebeuren!
Nee grapje. Dit is een opgebouwd patroon dat je niet op een leuke en gezellige manier gaat oplossen. Maar stap 1 is wel dat je met je vriend bepaalt wat jullie samen prettig en acceptabel vinden. Daar zul je een compromis in moeten vinden. En de uitkomst daarvan mag vriend aan zijn ouders vertellen.
Alternatief is dat je om de lieve vrede accepteert dat het gaat zoals het gaat. Zou mijn keuze niet zijn, maar het kan..
Nee grapje. Dit is een opgebouwd patroon dat je niet op een leuke en gezellige manier gaat oplossen. Maar stap 1 is wel dat je met je vriend bepaalt wat jullie samen prettig en acceptabel vinden. Daar zul je een compromis in moeten vinden. En de uitkomst daarvan mag vriend aan zijn ouders vertellen.
Alternatief is dat je om de lieve vrede accepteert dat het gaat zoals het gaat. Zou mijn keuze niet zijn, maar het kan..
Beter een half motto....
zondag 9 augustus 2020 om 21:50
Als iemand in mijn huis een bus verf en een kwast ging pakken om iets opnieuw te schilderen dan zou ik zeggen: Nee dat hoeft niet hoor; ik wou dat gelijk schilderen als ik de andere kasten doe, en dan doe ik alles tegelijk in dezelfde kleur! Dat gaat in een moeite door dus dat zou dan zonde van je werk zijn; dan moet het over.
Of: ik weet nog niet welke kleur ik neem!
Of: ga gezellig zitten; ik vind het zo ongezellig als je in een andere kamer zit.
Als je dat vaker doet dan raakt hij ontmoedigd.
Of: ik weet nog niet welke kleur ik neem!
Of: ga gezellig zitten; ik vind het zo ongezellig als je in een andere kamer zit.
Als je dat vaker doet dan raakt hij ontmoedigd.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 10 augustus 2020 om 13:25
Nee, dat wil TO. Haar vriend wil dat helemaal niet.
maandag 10 augustus 2020 om 14:38
A-Ha!
@TO, wat is er leuk aan jouw relatie?
Of is het de angst om af te gaan, terug te moeten naar je ouders, die maakt dat je bij hem blijft?
Want het is me na het lezen van je topics van afgelopen voorjaar duidelijk dat jouw vriend jou niet respecteert. Hoe kun je dan in hemelsnaam verwachten dat zijn ouders dat wél zouden doen?
Je vriend is inderdaad het probleem.
Of beter nog. Jij hebt het probleem. Het probleem dat je jezelf zo weinig waard vindt dat je denkt dat dit een ‘fijne’ relatie is en dat je bij hem blijft.
Ik heb met je te doen, meid.
Begin alsjeblieft niet aan kinderen met dit weggewaaid dakraam van een man.
maandag 10 augustus 2020 om 15:17
Ik zou hier ook niet tegen kunnen. Sterker nog, hier is al eens een relatie op stuk gelopen. Nou ja, onder andere. Niet alleen daardoor.
Ik waardeer het beslist niet als wie dan ook door het huis raast alsof het van hen is en ongevraagd van alles gaat doen (uitgezonden boodschap: anders gebeurt het niet/niet goed). Als zoiets in goed overleg gebeurt, is het al meteen heel anders. En dan ben je nog ondankbaar ook! Lekker dan.
Maar ik heb dus ervaring met een partner die dat totaal niet snapt en schoonouders dus al helemaal niet. Dan trek je altijd aan het kortste eind.
Je moet dus hoe dan ook vriend proberen duidelijk te maken waarom je dit zo niet wil, én wat eventueel wél akkoord zou zijn. Schoonouders komen daarna pas.
In mijn huidige relatie is het in het begin trouwens ook lastig geweest. Schoonouders die hun zoon moeilijk los konden laten en het huis zagen als een soort gezamenlijk bezit. Gelukkig vond mijn partner dat zelf ook vervelend en is het hooguit een proces geweest voor hem om zich los te maken van zijn dominante ouders. Maar als je samen op dezelfde lijn zit, is het een gezamenlijk 'probleem' en kun je elkaar steunen in een oplossing vinden.
Zover ben jij met je vriend niet. Dus dat is stap één.
Ik waardeer het beslist niet als wie dan ook door het huis raast alsof het van hen is en ongevraagd van alles gaat doen (uitgezonden boodschap: anders gebeurt het niet/niet goed). Als zoiets in goed overleg gebeurt, is het al meteen heel anders. En dan ben je nog ondankbaar ook! Lekker dan.
Maar ik heb dus ervaring met een partner die dat totaal niet snapt en schoonouders dus al helemaal niet. Dan trek je altijd aan het kortste eind.
Je moet dus hoe dan ook vriend proberen duidelijk te maken waarom je dit zo niet wil, én wat eventueel wél akkoord zou zijn. Schoonouders komen daarna pas.
In mijn huidige relatie is het in het begin trouwens ook lastig geweest. Schoonouders die hun zoon moeilijk los konden laten en het huis zagen als een soort gezamenlijk bezit. Gelukkig vond mijn partner dat zelf ook vervelend en is het hooguit een proces geweest voor hem om zich los te maken van zijn dominante ouders. Maar als je samen op dezelfde lijn zit, is het een gezamenlijk 'probleem' en kun je elkaar steunen in een oplossing vinden.
Zover ben jij met je vriend niet. Dus dat is stap één.
maandag 10 augustus 2020 om 15:20
Dat is hier ook het geval geweest toen ik bijna twintig jaar geleden bij mijn vriend introk. Zijn huis, zat een erfdeel van zijn ouders in. Dat betekent in mijn ogen nog niet dat het mede hun huis is en toen ik er ook woonde, vond ik toch wel dat ik het volste recht had om het niet leuk te vinden om thuis te komen en schoonpa een stoep aan te zien leggen in de tuin!sneeuwwitje80 schreef: ↑10-08-2020 14:44Van wie is het huis? Als jij bijvoorbeeld in zijn koophuis bent getrokken vind ik dat je er wat minder over te zeggen hebt dan je vriend. Als die zijn pa dat wil laten doen dan moet hij dat zelf weten.
maandag 10 augustus 2020 om 15:27
maandag 10 augustus 2020 om 15:30
Dit heb ik ook en m’n ouders weten dat
Vriend vond dat in het begin minder fijn dus daar hielden/houden ze rekening mee, nu vindt hij het niet erg omdat hij weet dat het is om te ontlasten. Niet als commentaar op hoe we dingen doen.Maar to jij vindt het niet fijn dus jullie moeten er samen uitkomen hoe jullie het willen hebben. En dan moet vriend dat naar schoonouders communiceren (anders is het weer jouw schuld..).
maandag 10 augustus 2020 om 16:16
Ohh hier heb ik ook echt een hekel aan. Verschrikkelijk en dat heb ik ook gewoon gezegd. Ons huis, ons huishouden en onze klusjes. Als we hulp nodig hebben, vragen we het wel. Maar dat ongevraagde klussen en schoonmaken, gatsie.
Mijn schoonouders hebben een keer vol trots onze hele schuur opgeruimd, planken gemaakt aan de muur, geverfd en spullen uitgezocht die wij nog even naar het grofvuil moesten brengen. Ongevraagd en ongewild. Het stond mij er prima. Ik heb niet eens bedankt. Mijn spul, mijn zooi en ik bepaal zelf wel wat ik weg wil brengen of niet. Ook toen er iets niet klopte in ons nieuwe huis, de paniek in de ogen van mn schoonmoeder die het wel even ging bespreken met schoonvader om op te lossen.. uhm, hallo... ik kan het prima zelf oplossen hoor. Als we hulp nodig hebben, horen jullie het wel.
Mijn schoonouders hebben een keer vol trots onze hele schuur opgeruimd, planken gemaakt aan de muur, geverfd en spullen uitgezocht die wij nog even naar het grofvuil moesten brengen. Ongevraagd en ongewild. Het stond mij er prima. Ik heb niet eens bedankt. Mijn spul, mijn zooi en ik bepaal zelf wel wat ik weg wil brengen of niet. Ook toen er iets niet klopte in ons nieuwe huis, de paniek in de ogen van mn schoonmoeder die het wel even ging bespreken met schoonvader om op te lossen.. uhm, hallo... ik kan het prima zelf oplossen hoor. Als we hulp nodig hebben, horen jullie het wel.
maandag 10 augustus 2020 om 20:11
Je kunt proberen of je ze dit aan het verstand kunt peuteren.
Te beginnen met je vriend. Als het daar niet lukt, dan misschien bij de ouders ook niet.
Het lijkt alsof het om dankbaarheid gaat. Maar daar gaat het niet om.
Voer een fictieve vriend/kennis op.
Ik heb een (al dan niet bestaande) kennis die vrij handig is. Hij zag een ongeschilderde wand of een scheve kastdeur en zei 'die kan ik wel even fixen als jij op vakantie bent'.
Dat is heel aardig van hem. En als ik dat toelaat vindt ben ik ook heel dankbaar.
Weet je wat ik zei? "Nee, kan wel als ik thuis ben". En dat is prima.
En dat is het punt. Hij accepteert als jij 'doe maar een andere keer' zegt.
En nu voel je niet de vrijheid om dat te zeggen. Je voelt een druk om 'ok' te zeggen en het gaat niet om de 'ok'... het gaat erom: Heb ik de vrijheid om 'nee' te zeggen?
Als ik dan druk krijg over 'ondankbaarheid' of over 'dan doen we nóóit meer iets voor je' heb ik die vrijheid dus niet. Die vriend accepteert 'nee' zonder negatieve gevolgen.
Het gaat er niet om of ik dankbaar ben - het gaat erom of ik die vrijheid heb.
Het gaat er niet om of ik 'nee' zeg. Het gaat erom of het mag.
Te beginnen met je vriend. Als het daar niet lukt, dan misschien bij de ouders ook niet.
Het lijkt alsof het om dankbaarheid gaat. Maar daar gaat het niet om.
Voer een fictieve vriend/kennis op.
Ik heb een (al dan niet bestaande) kennis die vrij handig is. Hij zag een ongeschilderde wand of een scheve kastdeur en zei 'die kan ik wel even fixen als jij op vakantie bent'.
Dat is heel aardig van hem. En als ik dat toelaat vindt ben ik ook heel dankbaar.
Weet je wat ik zei? "Nee, kan wel als ik thuis ben". En dat is prima.
En dat is het punt. Hij accepteert als jij 'doe maar een andere keer' zegt.
En nu voel je niet de vrijheid om dat te zeggen. Je voelt een druk om 'ok' te zeggen en het gaat niet om de 'ok'... het gaat erom: Heb ik de vrijheid om 'nee' te zeggen?
Als ik dan druk krijg over 'ondankbaarheid' of over 'dan doen we nóóit meer iets voor je' heb ik die vrijheid dus niet. Die vriend accepteert 'nee' zonder negatieve gevolgen.
Het gaat er niet om of ik dankbaar ben - het gaat erom of ik die vrijheid heb.
Het gaat er niet om of ik 'nee' zeg. Het gaat erom of het mag.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
dinsdag 11 augustus 2020 om 15:12
Waarom is 'vriend het probleem'?
Het zijn zijn normen en waarden dat hij zijn familie zo dichtbij zich wil hebben.
Mag hij helemaal zelf weten.
Jij ook als je dat niet wilt hebben.
Klinkt mij meer als een 'schoondochter-dilemma'.
Het zijn zijn normen en waarden dat hij zijn familie zo dichtbij zich wil hebben.
Mag hij helemaal zelf weten.
Jij ook als je dat niet wilt hebben.
Klinkt mij meer als een 'schoondochter-dilemma'.
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
(Pamela Druckerman)
dinsdag 11 augustus 2020 om 15:12
Ik begrijp jouw frustratie 100% TO, maar .... het is een gedeelde verantwoordelijkheid!
(Schoon)ouders moeten hun samenwonend (en dus volwassen) kind niet blijven zien als het kindje waar ze voor moeten zorgen. En volwassen kinderen moeten inzien dat ze nu hun eigen verantwoordelijkheden moeten nemen. Mekaar helpen is goed, maar pamperen niet.
In dit specifieke geval is het jouw man die zijn terrein moet afbaken en zijn grenzen bewaken. In mijn ogen ligt voor 60% de schuld bij jouw vriend en 'slechts' 40% bij jouw schoonouders.
En al wie hier schrijft: 'lekker makkelijk', volgens mij word je na een tijd horendol van als die gratis en goedbedoelde hulp.
Vanavond met jouw vriend praten en met de vuist op tafel slaan!
Succes!
(Schoon)ouders moeten hun samenwonend (en dus volwassen) kind niet blijven zien als het kindje waar ze voor moeten zorgen. En volwassen kinderen moeten inzien dat ze nu hun eigen verantwoordelijkheden moeten nemen. Mekaar helpen is goed, maar pamperen niet.
In dit specifieke geval is het jouw man die zijn terrein moet afbaken en zijn grenzen bewaken. In mijn ogen ligt voor 60% de schuld bij jouw vriend en 'slechts' 40% bij jouw schoonouders.
En al wie hier schrijft: 'lekker makkelijk', volgens mij word je na een tijd horendol van als die gratis en goedbedoelde hulp.
Vanavond met jouw vriend praten en met de vuist op tafel slaan!
Succes!
