Relaties
alle pijlers
schoonzus wil een stapje terug
zaterdag 19 januari 2008 om 19:09
Ik heb ook weer wat hoor. We zouden morgen gezellig op visite gaan naar mijn zwager, schoonzus en kids. Maar toen belde bij mijn man op dat we niet welkom waren, want ze wilden een stapje terug doen met het contact met ons. Man snapte er niets van en was met stomheidgeslagen.
Ik snapte het sávonds ook niet dus hup gebeld. Zwager aan de telefoon en die vertelde me dat ze erg teleurgesteld waren om het feit dat we in december niet gebeld hadden, omdat haar vader in het ziekenhuis lag voor zijn hart. Nu komt het mooiste van het hele verhaal. Ik hoorde hier pas van toen die man alweer thuis was na 1 1/2 week ziekenhuis. Niet van hun, maar van mijn vriendin die oomzegger is van die man. Dus toen heb ik meteen gebeld hoe het was etc etc. Daarna in 3 weken nog 3 maal gebeld en elke keer gevraagd of we langs konden komen. Bij de derde keer eindelijk wel, maar dit belden ze dus af! Ik heb tijdens het telefoongesprek uitgelegd dat we het niet wisten en dat we toen we het wel wisten toch wel vaak gebeld hadden. Maar dit ging er niet bij hem in.
Hallo!!! Ik kan toch niet ruiken dat die man ziek is? Ik ga er verder niet mee om. Toen mijn vader met een hartstilstand opgenomen was en een week in het ziekenhuis heeft gelegen toen ook nog is overleden heb ik ze meteen die dag van ziekenhuis opname gebeld. Als zij dat nu ook hadden gedaan dan wisten wij hier van.
Ik heb het dus uitgelegd en nog voorgesteld om langs te komen en het uit te praten. Want het is blijkbaar een misverstand, maar NEE, we zijn NIET welkom. En dat zegt hij tegen zijn eigen broer!
Toen ik ook nog eens de opmerking maakte dat ik nooit met mijn schoonzus bel, MAAR zij ook niet met mij. Moest hij even kwijt dat hij vond dat ik een slecht karakter heb. Nouja, zeg dan heeft zijn vrouw die net zo slecht als ik blijkbaar. Wat was ik woest en wat heeft hij mij gekwetst met deze woorden.
Ja, ik heb blijkbaar een heel slecht karakter. Wij doen niets anders dan oppassen, naar de film, dierentuin, pretparken en manege met hun kinderen. Slepen altijd met Bart Smit cadeautjes en denken dan ach ze vinden die barbie zo mooi dan maar weer iets extra;s erbij. (terwijl we bij de geboorte van ons kindje goedkope Action slabbertjes kregen, hadden ze toch wel iets meer moeite voor kunnen doen) Ik weet het dat doen we allemaal zelf, maar om dan te horen te krijgen dat ik een slecht karakter heb. GRRRRRRRRRRRRR dat maakt me zo kwaad! Ik stuur altijd kaartjes, bel met cito toetsen, eerste dag grote school, ziekte etc.
Dit was dus allemaal dinsdag. Toen die beleding kwam heeft mijn man de telefoon overgenomen en met hem gepraat, maar hij blijft erbij. Wil het overleggen met zijn vrouw, maar we hebben nu nog niets gehoord. Wel zei hij als ze er weer aan toe zijn dan bellen ze wel en dan mogen we weer langs komen. PARDON? Ik ben toch niet gek. Me laten beledigen en dan moet ik ook nog eens komen als hun er weer aan toe zijn. Echt niet!
Maar nu komt het dus. We zien die meiden dan niet meer. Dat is voor mijn man echt onverteerbaar, maarja mams praat oma ook altijd al slecht dus zal ze dat over ons ook wel gewoon doen. Ze wil denk ik niets meer met haar man zijn kant te maken hebben. En hij is zo soft dat hij alles doet wat zij zegt. Ze wilde zelf het woord niet eens doen.
Ik heb het gevoel dat sinds we een baby hebben (5 maand) dat ze ons niet meer echt nodig zijn. We kunnen immers niet meer makkelijk oppassen. Is echt erg, maar dit denk ik echt.
Wat zouden jullie doen in deze situatie? Toch weer gaan praten maar dan hier thuis of ze hun zin geven maar dan ook nooit meer heen gaan ook niet als ze bellen. Ik had dit nooit verwacht om over een misverstand ruzie te krijgen. En als haar vader nou nog ziek was, maar die man loopt weer vrolijk te winkelen en zij heeft het zo moeilijk? Terwijl ik mijn vader wel heb verloren en ze daar ook nooit over belt? Ik weet het niet meer......
Ik snapte het sávonds ook niet dus hup gebeld. Zwager aan de telefoon en die vertelde me dat ze erg teleurgesteld waren om het feit dat we in december niet gebeld hadden, omdat haar vader in het ziekenhuis lag voor zijn hart. Nu komt het mooiste van het hele verhaal. Ik hoorde hier pas van toen die man alweer thuis was na 1 1/2 week ziekenhuis. Niet van hun, maar van mijn vriendin die oomzegger is van die man. Dus toen heb ik meteen gebeld hoe het was etc etc. Daarna in 3 weken nog 3 maal gebeld en elke keer gevraagd of we langs konden komen. Bij de derde keer eindelijk wel, maar dit belden ze dus af! Ik heb tijdens het telefoongesprek uitgelegd dat we het niet wisten en dat we toen we het wel wisten toch wel vaak gebeld hadden. Maar dit ging er niet bij hem in.
Hallo!!! Ik kan toch niet ruiken dat die man ziek is? Ik ga er verder niet mee om. Toen mijn vader met een hartstilstand opgenomen was en een week in het ziekenhuis heeft gelegen toen ook nog is overleden heb ik ze meteen die dag van ziekenhuis opname gebeld. Als zij dat nu ook hadden gedaan dan wisten wij hier van.
Ik heb het dus uitgelegd en nog voorgesteld om langs te komen en het uit te praten. Want het is blijkbaar een misverstand, maar NEE, we zijn NIET welkom. En dat zegt hij tegen zijn eigen broer!
Toen ik ook nog eens de opmerking maakte dat ik nooit met mijn schoonzus bel, MAAR zij ook niet met mij. Moest hij even kwijt dat hij vond dat ik een slecht karakter heb. Nouja, zeg dan heeft zijn vrouw die net zo slecht als ik blijkbaar. Wat was ik woest en wat heeft hij mij gekwetst met deze woorden.
Ja, ik heb blijkbaar een heel slecht karakter. Wij doen niets anders dan oppassen, naar de film, dierentuin, pretparken en manege met hun kinderen. Slepen altijd met Bart Smit cadeautjes en denken dan ach ze vinden die barbie zo mooi dan maar weer iets extra;s erbij. (terwijl we bij de geboorte van ons kindje goedkope Action slabbertjes kregen, hadden ze toch wel iets meer moeite voor kunnen doen) Ik weet het dat doen we allemaal zelf, maar om dan te horen te krijgen dat ik een slecht karakter heb. GRRRRRRRRRRRRR dat maakt me zo kwaad! Ik stuur altijd kaartjes, bel met cito toetsen, eerste dag grote school, ziekte etc.
Dit was dus allemaal dinsdag. Toen die beleding kwam heeft mijn man de telefoon overgenomen en met hem gepraat, maar hij blijft erbij. Wil het overleggen met zijn vrouw, maar we hebben nu nog niets gehoord. Wel zei hij als ze er weer aan toe zijn dan bellen ze wel en dan mogen we weer langs komen. PARDON? Ik ben toch niet gek. Me laten beledigen en dan moet ik ook nog eens komen als hun er weer aan toe zijn. Echt niet!
Maar nu komt het dus. We zien die meiden dan niet meer. Dat is voor mijn man echt onverteerbaar, maarja mams praat oma ook altijd al slecht dus zal ze dat over ons ook wel gewoon doen. Ze wil denk ik niets meer met haar man zijn kant te maken hebben. En hij is zo soft dat hij alles doet wat zij zegt. Ze wilde zelf het woord niet eens doen.
Ik heb het gevoel dat sinds we een baby hebben (5 maand) dat ze ons niet meer echt nodig zijn. We kunnen immers niet meer makkelijk oppassen. Is echt erg, maar dit denk ik echt.
Wat zouden jullie doen in deze situatie? Toch weer gaan praten maar dan hier thuis of ze hun zin geven maar dan ook nooit meer heen gaan ook niet als ze bellen. Ik had dit nooit verwacht om over een misverstand ruzie te krijgen. En als haar vader nou nog ziek was, maar die man loopt weer vrolijk te winkelen en zij heeft het zo moeilijk? Terwijl ik mijn vader wel heb verloren en ze daar ook nooit over belt? Ik weet het niet meer......
zaterdag 19 januari 2008 om 19:17
Ik zou eens even niets doen. Gewoon helemaal niets. Alles wat je nu onderneemt is olie op het vuur aangezien jij de grote agressor bent voor je schoonfamilie, als ik het goed begrijp. Niet dat jij dat bent maar dat zij dat vinden bedoel ik.
Geef het eens even rustig de tijd en ga eens na voor jezelf wat contact met je zwager en schoonzus je waard is. Bespreek dat ook met je man natuurlijk maar hou de gemoederen kalm want jullie hebben elkaar al erg gekwetst over en weer en waar het ook vandaan komt, eerst moet dat eens even een tijdje liggen en bedaren.
Jij hebt het neem ik aan druk met jullie baby, geniet daarvan en realiseer je dat er in veel families weleens gelazer is. Het zijn mensen die je zelf niet hebt uitgezocht en zij jou niet. Hou daar rekening mee.
Over een paar weken is de boel wel gekalmeerd en denk dan eens na over wat jij en je man willen ondernemen om een en ander eens uit te praten maar je hoeft je niet al te kwetsbaar op te stellen hoor, vind ik. Misschien een kaart sturen en een voorstel doen om eens samen te eten en te kijken wat er dan gebeurt. Altijd de eer aan jezelf houden in dit soort situaties is mijn advies.
Geef het eens even rustig de tijd en ga eens na voor jezelf wat contact met je zwager en schoonzus je waard is. Bespreek dat ook met je man natuurlijk maar hou de gemoederen kalm want jullie hebben elkaar al erg gekwetst over en weer en waar het ook vandaan komt, eerst moet dat eens even een tijdje liggen en bedaren.
Jij hebt het neem ik aan druk met jullie baby, geniet daarvan en realiseer je dat er in veel families weleens gelazer is. Het zijn mensen die je zelf niet hebt uitgezocht en zij jou niet. Hou daar rekening mee.
Over een paar weken is de boel wel gekalmeerd en denk dan eens na over wat jij en je man willen ondernemen om een en ander eens uit te praten maar je hoeft je niet al te kwetsbaar op te stellen hoor, vind ik. Misschien een kaart sturen en een voorstel doen om eens samen te eten en te kijken wat er dan gebeurt. Altijd de eer aan jezelf houden in dit soort situaties is mijn advies.
zaterdag 19 januari 2008 om 19:26
eleonora, dat is dus het mooiste. Ook al zouden we willen bellen, dit willen zij niet hebben. Ze hebben dit ook al eens gehad met mijn schoonouders en deze ruzie heeft 4 jaar geduurd, waarvan mijn schoonouders hun kleinkinderen dus ook niet zagen. Dit alles ook om een misverstand. Ik ben tijdens het telefoongesprek netjes gebleven. Ik snap gewoon echt niet wat het probleem is. We hebben nog nooit problemen met hun gehad en het was altijd er gezellig. Tja, we komen niet zo vaak meer als eerst (bijna elke week wel eventje ze wonen vlakbij mijn moeder), maar dat moeten zij toch ook een beetje begrijpen. Mijn kindje heeft ook rust en regelmaat nodig. Toen we af wilden spreken hadden hun daar weer geen zin in. Het is niet zo dat we ze links hebben laten liggen hoor na de geboorte. Ik begrijp er echt niets van, maar ga echt geen kaart sturen. Ben benieuwd hoe lang het duurt voordat ze contact opnemen. Maar bedankt voor je advies, daar ben je altijd goed in ook op andere topics!
zaterdag 19 januari 2008 om 19:28
Eens met Eleonora (zoals altijd 
).
Ik heb zelf (zijdelings) eens zoiets meegemaakt, en heb hiervan geleerd dat je je niet teveel moet aantrekken van mensen die zo doen. Als ik lees wat je allemaal schrijft, ligt het echt aan je schoonzus (en haar man die niet voor zichzelf en zijn familie opkomt). Het is jouw schuld niet. Schijnbaar wil zij het zo, en je kunt haar nu toch niet overtuigen van dat het beter anders kan. Sommige mensen zijn nu eenmaal zo moeilijk, helaas.
). Ik heb zelf (zijdelings) eens zoiets meegemaakt, en heb hiervan geleerd dat je je niet teveel moet aantrekken van mensen die zo doen. Als ik lees wat je allemaal schrijft, ligt het echt aan je schoonzus (en haar man die niet voor zichzelf en zijn familie opkomt). Het is jouw schuld niet. Schijnbaar wil zij het zo, en je kunt haar nu toch niet overtuigen van dat het beter anders kan. Sommige mensen zijn nu eenmaal zo moeilijk, helaas.
