Sinterklaas met familie

Speculaastaart schreef: ↑

22-12-2024 06:22

Maar zou hij zich dan werkelijk redden? Of lost hij de helft van de problemen op een laat hij de andere helft liggen voor haar?

Hij maakt wel het spugende kind schoon, maar verschoont niet het bed? Of haalt het bed wel af en zet niet de wasmachine aan?

Volgens mij wordt het geweldig dat hij zich wel zou redden hier sarcastisch bedoeld, maar ik vermoed idd dat het meer zoiets zou zijn als wat jij hier beschrijft. Maar TO zou volgens mij zelf aanbieden om thuis te blijven als er kinderen ziek zijn, dus dan hoeft hij sowieso niet te bellen.

Niet elke autist is hetzelfde maar dit ronduit egocentrische horkengedrag aan autisme toeschrijven is te makkelijk.

Als deze man werkelijk waar door een stoornis totaal de aanwijzingen mist dat wanneer alle kinderen spugen hij gewoon zijn vrouw helpt dan zou hij op zijn werk ook allang tegen de lamp zijn gelopen want dan mist hij het vermogen tot het anticiperen op praktische zaken.

Dan had hij nooit met vrienden en collegas kunnen functioneren. Dat soort autisten bestaan wel maar dat zijn vaak die compleet onaangepaste zonderlinge types die vaak ook niet functioneren op een werkvloer.

Ik heb zelf autisme en add en twee kinderen en no way dat ik wanneer ik toevallig degene ben die de deur uit is maar gewoon uren wegblijft als ze ziek zijn had ik gewoon meteen afgebeld. Kinderen gaan altijd voor.

Speculaastaart schreef: ↑

22-12-2024 06:22

Maar zou hij zich dan werkelijk redden? Of lost hij de helft van de problemen op een laat hij de andere helft liggen voor haar?

Hij maakt wel het spugende kind schoon, maar verschoont niet het bed? Of haalt het bed wel af en zet niet de wasmachine aan?

Ja, hij zou het dus inderdaad prima redden. Want waarom is kots dat overal ligt een probleem? En waarom zou je de wasmachine meteen aanzetten? Dat zijn geen problemen. En sec gezien is dat natuurlijk ook zo: de zorg voor de kinderen is het belangrijkst, prioriteiten stellen is helemaal prima. Als je alleen bent met twee kotsende kinderen hoef je echt niet alles perfect op te gaan ruimen, dat komt wel als de andere ouder er weer is. Die houding zou TO zich natuurlijk ook aan kunnen meten, en in deze situatie ook aan moeten meten eigenlijk, ze heeft helemaal niet de energie om dit op deze manier aan te pakken. Dus laat liggen wat kan blijven liggen en vertel man dat ie dat aanpakt als ie thuiskomt of de volgende ochtend.

En hij heeft er, vermoed ik, ook niet de emoties bij zoals TO. Veel mensen, waaronder ik en ik vermoed dus ook TO, hebben ook 'last' van een ziek kind, dat je 'meelijdt' omdat je het zo naar vindt om je kind zo ziek te zien. Dat kost ook heel veel energie. Volgens mij heeft de man van TO daar helemaal geen last van, bij hem lijkt het niet (veel) verder te gaan dan dat ie ze moet verzorgen op dat moment.

Ja dat laatste heb ik ook en vind ik bijzonder. Voelt hij er niks bij als jij en/of zijn kinderen ziek zijn? Een baby die zich heel slecht voelt, doet hem dat niks? Leeft hij helemaal voor zichzelf?

S-Groot schreef: ↑

22-12-2024 09:10

Ja, hij zou het dus inderdaad prima redden. Want waarom is kots dat overal ligt een probleem? En waarom zou je de wasmachine meteen aanzetten? Dat zijn geen problemen. En sec gezien is dat natuurlijk ook zo: de zorg voor de kinderen is het belangrijkst, prioriteiten stellen is helemaal prima. Als je alleen bent met twee kotsende kinderen hoef je echt niet alles perfect op te gaan ruimen, dat komt wel als de andere ouder er weer is. Die houding zou TO zich natuurlijk ook aan kunnen meten, en in deze situatie ook aan moeten meten eigenlijk, ze heeft helemaal niet de energie om dit op deze manier aan te pakken. Dus laat liggen wat kan blijven liggen en vertel man dat ie dat aanpakt als ie thuiskomt of de volgende ochtend.

En hij heeft er, vermoed ik, ook niet de emoties bij zoals TO. Veel mensen, waaronder ik en ik vermoed dus ook TO, hebben ook 'last' van een ziek kind, dat je 'meelijdt' omdat je het zo naar vindt om je kind zo ziek te zien. Dat kost ook heel veel energie. Volgens mij heeft de man van TO daar helemaal geen last van, bij hem lijkt het niet (veel) verder te gaan dan dat ie ze moet verzorgen op dat moment.

Nou, omdat het stinkt en eenmaal ingedroogd nog lastiger te verwijderen is. Omdat het vreselijk kan uitbleken vanwege het zuur. Omdat het diep in je matras trekt als je het bed niet snel afhaalt. Etc.

Kots is iets anders dan Lego zeg maar.

Ik was alleen thuis toen een van de kinderen mij al kotsend kwam zoeken. Tapijt op zijn kamer, tapijt op de trap, behang langs de trap alles had gebleekte vlekken toen ik eenmaal zover was dat ik dat kon opruimen. Kind ging immers voor.

Alvast mijn excuses voor deze lange post.
Ik heb dit topic met veel bewondering gelezen aangezien ik er mezelf zo hard in herken. Het is verhelderend om alle reacties te lezen waaruit blijkt dat dit gedrag absoluut niet normaal is. Zelf heb ik lange tijd alles aanvaard en goedgepraat en dankzij dit topic (alsook de gesprekken met mijn vriendinnen) besef ik dat dit niet meer zo verder kan. Bedankt aan iedereen daarvoor.

Waarom ik nu wil reageren is omdat ik een groot misverstand de wereld uit wil helpen: dit is geen autisme. Ik ken (en werk met) heel wat mensen met autisme en ik vind de vergelijking met TO’s man zelfs een belediging voor mensen met deze diagnose. De diagnose die bij TO haar man past kan je definiëren met volgende termen: luiheid, egoïsme en egocentrisme. Het is niet meer dan dat.

Sommigen kunnen zich hier niet voorstellen dat iemand zo apathisch en egocentrisch kan zijn. Geloof me, het kan wel. Ik heb thuis namelijk ook zo’n exemplaar.

Mijn situatie is zo vergelijkbaar met die van jou, Minik. Hoewel wij geen kinderen hebben, is zijn gedrag precies een kopie van die van jouw man. Ik zou er een boek over kunnen schrijven. Man heeft enkel en alleen oog voor zichzelf, doet altijd gewoon zijn zin, helpt me niet in het huishouden, verwacht dat ik alles voor hem doe/regel/oplos en altijd klaar sta voor hem terwijl ik er weinig/niets voor terugkrijg, is er niet voor me, ontlast me niet met hulp wanneer ik het druk heb, zet zijn vrienden altijd voorop, neemt geen verantwoordelijkheid, heeft altijd gelijk, ziet zijn fouten of verantwoordelijkheden niet in,… en wanneer ik er hem op wijs, of wanneer hij me bovenop alles nog de zoveelste opmerking geeft, trekt hij steevast dezelfde kaart ‘Ik kan tegen jou niks zeggen, je verdraagt niets’. En neen, dit gaat niet om een jonge twintiger die nog veel moet leren in relaties, dit gaat over een 40+er.

Alles wat ik doe, doe ik in functie van 2, zonder iets terug te mogen verwachten. Dat is dodelijk vermoeiend. De realiteit is dat ik alles in deze relatie op mijn eentje doe/red/regel. Van boodschappen tot cadeaus voor zijn familie. Iemand beschreef het hier heel mooi: voor zijn vrienden staat hij te springen, en ik moet strijden voor zijn aandacht en betrokkenheid.

Het is hopeloos en uitzichtloos. Ik ben er na heel veel geduld dan ook klaar mee. Een partner die zich zo gedraagt, daar kijk je niet meer naar op, ben je niet meer trots op. Ik ben opgelucht dat het (eindelijk) mijn liefde voor hem negatief beïnvloedt en dat ik mezelf stilaan zelfverzekerd voel om er een streep onder te trekken. Ik merk dat ik terug begin te verlangen naar mijn eigen leven. Hij wilt me niet kwijt, maar hij wil/kan ook niet veranderen. Dit is nu eenmaal wie hij is.

Onlangs zag ik een mooie quote passeren, met als titel ‘What did you really lose?’ Dit was zo raak. Ik besef dat ik eigenlijk niets verlies als ik hem kwijt ben, want ik deed alles op mijn eentje. Mijn 2 lieve honden moet ik bij hem achterlaten (zijn helaas van hem), wat het enigste is dat me nog bij hem houd en waar mijn hart in 1000 stukken van breekt.

Lieve Minik, dit wordt niet beter. Geloof me. Mijn ogen zijn alvast opengegaan. Ik weet dat het voor jou nog moeilijker is gezien je gezin, maar ofwel accepteer je wat het is, ofwel laat je het los. Je hoeft deze strijd niet meer aan te gaan, je hoeft je niet meer elke dag te verontwaardigen en te frustreren, want dit ga je niet winnen.

Maar Minik. Stel dat je hem zou bellen, en het écht zo bedoelde zoals hij dacht. Dus 'niet te laat' thuiskomen i.p.v. nu gelijk. Hoe is dat volgens hem logisch? Waarom zou je dat doen? Kan hij uitleggen hoe dat in zijn hoofd een plausibel verhaal is?

Hij doet gewoon wat hem uitkomt en redeneert er dan een verhaal bij.

Fiorah schreef: ↑

22-12-2024 19:54

Maar Minik. Stel dat je hem zou bellen, en het écht zo bedoelde zoals hij dacht. Dus 'niet te laat' thuiskomen i.p.v. nu gelijk. Hoe is dat volgens hem logisch? Waarom zou je dat doen? Kan hij uitleggen hoe dat in zijn hoofd een plausibel verhaal is?

Hij doet gewoon wat hem uitkomt en redeneert er dan een verhaal bij.

Precies. Zijn verhaal slaat nergens op, hij lult er gewoon een punt aan.
Ook best schofterig van hem om het dan om te draaien, Minik, dat JIJ te needy bent, en dat HIJ in een zelfde situatie jou niet zou bellen. Laat je niet gek maken, dat is gaslighting.
Het is echt helemaal niet raar dat je verwacht dat allebei de ouders verantwoordelijkheid nemen als er voor twee kotsende kinderen gezorgd moet worden.
Absoluut idioot van hem om te verwachten dat HIJ gewoon door kan gaan met leuke dingen doen buitenshuis terwijl JIJ in de loopgraven alle shit opvangt. Hij is ook gewoon de ouder van die kinderen.
Wat een schijthaan, ik begin steeds meer een hekel aan hem te krijgen.

Jufjoke schreef: ↑

22-12-2024 21:52

Precies. Zijn verhaal slaat nergens op, hij lult er gewoon een punt aan.
Ook best schofterig van hem om het dan om te draaien, Minik, dat JIJ te needy bent, en dat HIJ in een zelfde situatie jou niet zou bellen. Laat je niet gek maken, dat is gaslighting.
Het is echt helemaal niet raar dat je verwacht dat allebei de ouders verantwoordelijkheid nemen als er voor twee kotsende kinderen gezorgd moet worden.
Absoluut idioot van hem om te verwachten dat HIJ gewoon door kan gaan met leuke dingen doen buitenshuis terwijl JIJ in de loopgraven alle shit opvangt. Hij is ook gewoon de ouder van die kinderen.
Wat een schijthaan, ik begin steeds meer een hekel aan hem te krijgen.

Amen. Wat een lulhannes zeg.

Ik zou zeggen begin 2025 een leven zonder die vent. Wat een enorme egoïstische lul de behanger. Als hij zo graag ergens anders wil zijn dan thuis, laat hem dan maar vertrekken.

Net als je denkt dat het niet erger kan maakt die man het nog bonter. Jou betitelen tot needy aandachtstrekker omdat jij teamwerk van je partner wil is volstrekt onfatsoenlijk vind ik. Zum kotzen.

Merkimer schreef: ↑

22-12-2024 09:06

Als deze man werkelijk waar door een stoornis totaal de aanwijzingen mist dat wanneer alle kinderen spugen hij gewoon zijn vrouw helpt dan zou hij op zijn werk ook allang tegen de lamp zijn gelopen want dan mist hij het vermogen tot het anticiperen op praktische zaken. Dan had hij nooit met vrienden en collegas kunnen functioneren.

Precies, die man heeft een verantwoordelijke functie op zijn werk. Lijkt me sterk dat hij zichzelf daar ook gedraagt als een lul met vingers zoals hij dat thuis doet.

Heb je in dit voorbeeld ook je grens aan man duidelijk gemaakt? Het probleem zit hem wederom in zijn reactie en dat hij jou niet steunt. Sterker nog, hij laat je als een baksteen vallen tegenover zijn familie.

Overigens snap ik jou in dit geval wel. Kijk verkoudheid ok, maar buikgriep? Dan wil je zelf toch ook niet bij een kerstfeest aanwezig zijn? Dan voel je je toch beroerd? En daarnaast, lekker fris met al die borrelhapjes waar daar iedereen uit snaait. Bijzonder.

Minik schreef: ↑

28-12-2024 18:37

Oef het is weer een uitdaging. Kerst bij schoonfamilie, we komen binnen en ontdekken direct dat familielid buikgriep heeft. Maar dan ben je er dus al en iedereen vindt het normaal dat je er ondanks dat bij bent. Ik reageerde direct dat ik graag had gewild dat dit van tevoren even was medegedeeld. Reactie was lauwtjes, het zal wel meevallen joh, ik houd wel een beetje afstand. Dag erna de een na de ander ziek… goh. En ik zou echt willen dat dit de eerste keer was dat zoiets gebeurt, maar helaas.. griep, buikvirussen, het is echt een terugkerend iets dat de zieke er toch bij is en het vervolgens rond gaat.

Ik heb de familie nu in een whatsapp bericht laten weten dat ik het fijn zou vinden als in het vervolg dit soort dingen gecommuniceerd kunnen worden bij voorbaat zodat je zelf een keuze kunt maken of je dan wel of niet wilt komen.

Dat schoot in het verkeerde keelgat, bij familie en bij man. De rest heeft blijkbaar ziek worden over voor het samenzijn en stelt dat iedereen vrij is om daar eigen keuzes in te maken, maar gaat voorbij aan het feit dat ik met ons gezin voor een voldongen feit werd gesteld doordat we er al waren en het dus niet gezegd was.

Man is nu geïrriteerd want ik had het niet in een berichtje moeten zeggen maar face to face en hij wil niet dat zijn familie mij een zeikerd vindt (zijn letterlijke woorden).

Ik heb tegen man gezegd dat ik prima een zeikerd wil zijn als ik daarmee mijn eigen grenzen kan aangeven maar man vindt dat dus heel vervelend.

De sfeer is hier thuis nu om te snijden.

Ik heb als goede voornemen om in 2025 mijn grenzen aan te leren geven, en dit is er echt eentje waar er zwaar overheen gegaan wordt. Man vindt dat je offers moet brengen voor familie en dat ik best mijn grenzen kan verleggen. Wat een gezeik is alles toch.

Ik voel wel steeds meer ook voor individuele therapie voor mezelf omdat ik keer op keer merk hoe lang ik mezelf al wegcijfer. En nu weet ik gewoon niet goed hoe het te doorbreken en dat gaat vast allemaal ook niet zo handig.

Mooi moment voor man om te laten zien hoe hij het doet met 3 kotsende kinderen zonder jou te bellen! Succes man!

Niet gek dat hij het standpunt van zijn familie als 'normaal' ziet. Hij is binnen dat gezin opgevoed. Dat wil echter niet zeggen dat anderen dat ook vinden (wij houden zieken echt thuis bijvoorbeeld).

Minik schreef: ↑

28-12-2024 19:05

Ja zeker, hij was dus geïrriteerd dat ik dit op eigen houtje bracht. Ik zei dat ik van hem ervaar dat als ik een punt maak, hij niets doet en vindt dat ik overdrijf. We hebben deze situatie namelijk uiteraard besproken op de terugweg en de afgelopen dagen. Hij zegt te snappen dat ik het vervelend vind maar ja… het is toch leuk om samen te zijn? Als ik dan zeg dat ik dit écht heel vervelend vind en dat ik dit dus niet meer wil in het vervolg, zwakt hij het af dat het echt een uitzondering was blabla. Maar helaas is dat het dus ook nog eens niet en zelfs die uitzondering vind ik dan onacceptabel. Dus ik gaf aan dat ik dan maar vanuit mezelf het punt moet maken. Maar dan zegt hij dus dat hij niet wil dat de rest mij een zeikerd gaat vinden en dat ik de enige ben die een probleem ervaart dus dat het aan mij ligt.

Daarop heb ik letterlijk gezegd dat hij dus niet mij steunt en dat dat precies is wat er steeds mis gaat. Hij vindt dat ik nu alles aangrijp om een punt te maken naar hem.

Het gesprek an zich klinkt best ok. Alleen die conclusie… Sja. Het is natuurlijk wel zo dat je soms gewoon van mening kan verschillen. Misschien vond hij het echt minder erg dan jij. En dat mag natuurlijk. Maar het past wel in een patroon…. Hij vindt jou een zeikerd en wil vooral niet tegen zijn familie ingaan. Dus ergens heeft je man gelijk dat je alles aangrijpt, maar het zou zo fijn zijn als hij het patroon ook zou zien…. Zolang dat niet gebeurt kom je denk ik nergens..

Minik schreef: ↑

28-12-2024 19:12

Klopt hoor. Maar dit gaat mij echt te ver en dat hij daarin geen enkele steun is en juist zich schaamt dat ik voor mijn mening uit kom, vind ik lastig.

Ik zou ook echt not pleased zijn als mijn man in de groepsapp van mijn kant van de familie zoiets zou schrijven. Dat is dan aan mij, vind ik.
En dat is vooral gevoelsmatig, zoiets.
Maar zeker als ik al niet dezelfde mening zou hebben en man zou dan de normen van mijn familie bekritiseren in de app …. Dat zou ruzie worden.

Waarom mag de familie jou geen zeikerd vinden? Ik denk dat je moet accepteren dat zijn familie jou een zeikerd vindt en je daar niks van aantrekken. Ik zou dus tegen je man zeggen: pech dan vinden ze me maar een zeikerd, dit is mijn mening. En dan moet hij dat gevoel van schaamte maar leren verdragen.

Minik schreef: ↑

28-12-2024 19:18

Man zegt net letterlijk dat hij mij ook niet wil steunen als hij het niet met me eens is. Hij is het dus niet met me eens. Wat dan?

Ik zou het geweldig vinden als man dit zelf zou bespreken met zijn familie, maar dat gaat van zijn levensdagen niet gebeuren.

Tja dan steunt hij je maar niet. Dit is jouw mening en die mag gezegd worden toch? Jij steunt hem ook niet in alles, meningen verschillen.