Relaties
alle pijlers
Sociale angst en opgeven vrijwilligerswerk
vrijdag 22 juli 2022 om 12:35
Hoi allemaal,
De laatste tijd ben ik aan het werk aan mezelf. Ik heb niet een al te groot netwerk wat ik wel graag wil uitbreiden, anderzijds vind ik het heel eng om dingen te ondernemen waar ik niemand ken. Ik ben dan bang dat anderen niet op mij te zitten wachten. Dat ik een last ben voor iedereen en helemaal niet gezellig ben. Wanneer ik dit relativeer weet ik dat dit niet de realiteit is. Ik vind heel veel leuk, ik ben een ontzettende bezige bij en ik weet dat ik veel voor anderen kan betekenen. Maar mijn gedachtes blijven vaak maar wat anders zeggen.
Om uit mijn comfortzone te stappen heb ik mij aangemeld voor vrijwilligerswerk. Dit vrijwilligerswerk duurt meerdere dagen in de vakantie en leek me al een lange tijd heel erg leuk, maar ik durfde mij nooit op te geven. De vrijwilligers hier kennen elkaar al jaren. Zij zijn echt een groep en daar kom jij dan als 'vreemde' bij.
Echter had ik mij al afgelopen maart moeten aanmelden, wilde ik dit jaar nog mee kunnen als vrijwilliger. Dit heb ik niet gedaan. Nu heb ik gisteren de mail gestuurd met de vraag of ze nog hulp kunnen gebruiken deze zomer. Het duurde lang voordat ik de mail verstuurde, maar uiteindelijk is het me wel gelukt.
Nu voel ik me echter vreselijk stom. Ik ben dan gelijk bang dat ze toch niet gaan antwoorden, dat ze me dom vinden dat ik de mail nu pas verstuur terwijl er duidelijk staat dat ik mij al eerder had moeten aanmelden, etc. Etc. Ik maak mezelf echt helemaal gek.
Is er iemand die dit herkend?
De laatste tijd ben ik aan het werk aan mezelf. Ik heb niet een al te groot netwerk wat ik wel graag wil uitbreiden, anderzijds vind ik het heel eng om dingen te ondernemen waar ik niemand ken. Ik ben dan bang dat anderen niet op mij te zitten wachten. Dat ik een last ben voor iedereen en helemaal niet gezellig ben. Wanneer ik dit relativeer weet ik dat dit niet de realiteit is. Ik vind heel veel leuk, ik ben een ontzettende bezige bij en ik weet dat ik veel voor anderen kan betekenen. Maar mijn gedachtes blijven vaak maar wat anders zeggen.
Om uit mijn comfortzone te stappen heb ik mij aangemeld voor vrijwilligerswerk. Dit vrijwilligerswerk duurt meerdere dagen in de vakantie en leek me al een lange tijd heel erg leuk, maar ik durfde mij nooit op te geven. De vrijwilligers hier kennen elkaar al jaren. Zij zijn echt een groep en daar kom jij dan als 'vreemde' bij.
Echter had ik mij al afgelopen maart moeten aanmelden, wilde ik dit jaar nog mee kunnen als vrijwilliger. Dit heb ik niet gedaan. Nu heb ik gisteren de mail gestuurd met de vraag of ze nog hulp kunnen gebruiken deze zomer. Het duurde lang voordat ik de mail verstuurde, maar uiteindelijk is het me wel gelukt.
Nu voel ik me echter vreselijk stom. Ik ben dan gelijk bang dat ze toch niet gaan antwoorden, dat ze me dom vinden dat ik de mail nu pas verstuur terwijl er duidelijk staat dat ik mij al eerder had moeten aanmelden, etc. Etc. Ik maak mezelf echt helemaal gek.
Is er iemand die dit herkend?
zaterdag 30 juli 2022 om 22:24
Haha, ik moet eigenlijk wel lachen om je reactie. Je hebt ook gewoon gelijk. Maar dat is dus wat angst doet. Angst maakt je letterlijk gekhimalaya schreef: ↑30-07-2022 22:21Dus nu ben je welkom en ga je alsnog van alles verzinnen waardoor het niet zal lukken.
Waarom denk je dat iedereen-behalve-jij samen in een tentje slaapt? Dat niemand op zijn privacy is gesteld, geen zin heeft om in de warmte met meer personen in een klein tentje te slapen?
En ‘je kent er niemand’. Nee, als je niet heen gaat, leer je ook niemand kennen hè? Denk je dat het allemaal kwade heksen zijn die er alles aan doen om jou maar buiten te sluiten?
Wat is het ergste wat kan gebeuren? Dat je het toch niet zo leuk vond als dat je had bedacht? Nou, dan haal je een paar keer diep adem, snuit je je neus en vink je het af van je lijstje.
maandag 1 augustus 2022 om 09:06
Ik ben zo vaak vanuit die positie ergens aan begonnen. Soms bleek het heel makkelijk en leuk, ging het meteen prima.
Soms duurde het een dag of twee voordat we echt een klik was. Ik heb wel eens gehoord “in het begin vond ik jou maar een rare vogel, maar je bent heel leuk!”.
En een heel enkele keer was er toch niet zo’n klik. Nou, dan wist ik dat ook weer maar was ik blij dat ik het toch geprobeerd had.
Soms duurde het een dag of twee voordat we echt een klik was. Ik heb wel eens gehoord “in het begin vond ik jou maar een rare vogel, maar je bent heel leuk!”.
En een heel enkele keer was er toch niet zo’n klik. Nou, dan wist ik dat ook weer maar was ik blij dat ik het toch geprobeerd had.
Na zevenhonderd jaren
maandag 1 augustus 2022 om 09:40
Het lijkt mij persoonlijk heerlijk om me na een drukke dag met allemaal mensen even terug te kunnen trekken in mijn eigen tentje.
En een groep van 70 lijkt natuurlijk groot, maar het voordeel is dat er altijd wel een gezellig iemand tussen zit die een praatje met je aanknoopt. In zo'n grote groep ga je als nieuweling ook veel minder opvallen dan in een clubje van 5-10 personen. En je gaat natuurlijk met elkaar aan het werk, dus op dat vlak gaat het contact sowieso vanzelf. Voor je het weet lunch je ook samen en tref je elkaar aan het ontbijt.
Ik hoop dat het je lukt om er gewoon voor te gaan en heel veel leuke nieuwe ervaringen op te doen!
En een groep van 70 lijkt natuurlijk groot, maar het voordeel is dat er altijd wel een gezellig iemand tussen zit die een praatje met je aanknoopt. In zo'n grote groep ga je als nieuweling ook veel minder opvallen dan in een clubje van 5-10 personen. En je gaat natuurlijk met elkaar aan het werk, dus op dat vlak gaat het contact sowieso vanzelf. Voor je het weet lunch je ook samen en tref je elkaar aan het ontbijt.
Ik hoop dat het je lukt om er gewoon voor te gaan en heel veel leuke nieuwe ervaringen op te doen!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
