Stieftopic

stokbootje schreef: ↑

03-11-2023 12:30

Hier gaat het goed. Laatst was de jongste van mijn vriend aan het knutselen, hij was gezichtjes op ballonnen aan het tekenen. Die stelden allemaal iemand voor, dus eerst had hij zichzelf, zijn zus, zijn moeder, zijn tante, etc. En toen ook mij, zonder dat vriend mijn naam gezegd had. Vond ik leuk om te horen. Ook dat hij zijn moeder en mij allebei had getekend, dat daar voor hem dus nul conflict lijkt te zitten. Hij zit in groep 2, echt een jonkie nog wel dus. Ik vind het fijn om te merken dat ik onderdeel van de familie ben voor hem, maar tegelijkertijd ook zo'n gewoon onderwerp, niks bijzonders.

meisje85 schreef: ↑

03-11-2023 12:36

Haha, ja Advocaatje, hoe staan de pannen erbij?

Hier is het vooralsnog zo dat de kinderen bij ons zijn, een van de kerstochtenden naar hun moeder heen en weer gaan voor ontbijt en cadeautjes (ze woont op 2 minuten fietsen) en aan het eind van tweede kerstdag naar hun moeder gaan en daar dan een tijd blijven. Het plan is vooralsnog wel al twee keer gewijzigd vanuit hun moeder, dus vriend gaat wel aangeven dat hij op datum X gewoon een vaststaand plan wil horen. Anders - leert de ervaring inmiddels - wijzigt het een dag van tevoren nog en dat is voor niemand leuk of handig.

meisje85 schreef: ↑

11-11-2023 08:35

Vooralsnog is het met de feestdagen wel prima gegaan, maar zat 't 'm in andere dingen die last minute gewijzigd of gedaan werden. Bijvoorbeeld toen ze eens jarig was en één van de kinderen corona had, had ze bedacht dat ziek kind dan wel in ons kon zodat niemand besmet kon worden tijdens haar verjaardagsetentje. Wij waren toen een weekend weg en toen we onderweg naar huis waren, appte ze doodleuk dat dochter in ons huis was omdat ze ziek was. In dit geval was ik om meerdere redenen boos, vriend ook overigens. Agendatechnisch is ze gewoon soms ook heel onhandig en is het wel een paar keer gebeurd dat de kinderen ineens een dag eerder op de stoep stonden omdat zij een weekend weg ging ofzo. Ook worden vakanties op datum X afgesproken, die dan toch last minute niet doorgaan waardoor ze het schema weer wil wijzigen omdat ze toch ook weer wat anders heeft geboekt. Dat is gelukkig allemaal wel veel minder nu, het was in het begin ook nog erger omdat het deels nog een beetje de dynamiek van het huwelijk was waarin zij dit soort dingen deed en mijn vriend het allemaal opving/oploste/meebewoog. Maar hij is er nu strenger in, dat bepaalde dingen gewoon vaststaan en niet gewijzigd worden en dat ze zelf oplossingen moet zoeken als ze iets onhandig heeft geregeld. Mijn vriend was er eerst makkelijker in omdat hij de kinderen niet de dupe wilde laten zijn, maar inmiddels heeft hij wel door dat het deels ook gewoon gemakzucht is en dat zij het ook prima regelt als het moet, zónder dat kinderen tussen wal en schip belanden en zich ergens niet welkom voelen.

meisje85 schreef: ↑

11-11-2023 10:05

Nou nou, rustig maar en ook maar wat beter lezen, zou ik zeggen. We wisten sowieso van niks. Ze testte die ochtend kennelijk positief, voelde zich verder niet heel ziek en is toen door ex in haar eentje naar ons huis gestuurd zodat ze op verjaardagsfeestje van ex niemand kon besmetten. Wij vonden (en vinden) het op onze beurt dan weer niet echt normaal om een kind weg te sturen, in haar eentje in een huis zonder boodschappen te zetten, zodat zij haar verjaardag gewoon kon vieren, en dat alles ook nog zonder dat wij op dat moment ergens van wisten. Wij zouden nog ergens een tussenstop maken, maar zijn sneller naar huis gekomen toen we dit wisten.

Advocaatje schreef: ↑

11-11-2023 11:02

Ik weet niet meer of dat in dit topic was, maar er zit in sommige situaties ook spanning tussen altijd voor de kinderen klaar staan en een ex-partner die daarbij zijn of haar gang gaat met de gedachte dat het dan toch wel opgelost wordt. Hoe ga je grenzen aangeven zonder ruzie of zonder de kinderen in een nare situatie te plaatsen? Met daarbij nog alle patronen uit een relatie die voorbij is.

Inbox3991 schreef: ↑

11-11-2023 10:36

Ik bedoelde het niet onaardig, maar vond wel dat er erg denigrerend over de moeder van jouw partner zijn kinderen wordt gesproken en gedacht.
Ook bij haar zal niet alles gepland verlopen, zeker niet met kinderen. Het is voor haar al vervelend genoeg en ze zal tijdens deze vervelende verrassing als eerste deze oplossing hebben bedacht. Wellicht waren er andere oplossingen geweest, maar ik lees nergens dat er meegedacht is of overlegt is. Vanuit beide kanten niet, maar dat valt natuurlijk niet alleen haar te verwijten.

Je schrijft vanuit een insteek dat ze het hoe dan ook niet goed had kunnen doen en dat viel me op.

Inbox3991 schreef: ↑

11-11-2023 11:13

Goede vraag en ik denk dat het antwoord is: door te accepteren dat iemand is wie die is. En soms is iemand misschien even egoïstisch en heeft diegene tijd voor zichzelf nodig en soms moet de andere persoon even een extra tandje bijzetten. Over een leven lang zal dit om en om gelden.
Door niet veroordelend naar elkaar te kijken, een ander wat te gunnen en zelf je grenzen te bewaken vanuit jouw eigen welzijn en niet vanuit rancune.
En daarbij beseffen dat de kinderen altijd op 1 staan. Dus ook als je een weekendje voor jezelf hebt gepland en je de kinderen dat weekendje niet zou hebben.

canis-felis schreef: ↑

11-11-2023 11:24

Mwoah, het komt op mij als buitenstaander niet erg vriendelijk over en bovendien wat beladen vanuit jou. Er zijn nu eenmaal veel relaties waarin de een heel hard loopt en van alles oplost (wellicht ook ongevraagd), en de ander al dan niet bewust steeds gemakzuchtiger wordt. Dat is toch ook wat meisje85 min of meer benoemt, dat het hun dynamiek was die ze inmiddels ook al deels ontgroeid zijn? In de relatie van mijn vriend ging het ook zo: hij gestructureerd en ook nogal verzorgend/faciliterend ingesteld. Tja, dat is dan even wennen als het huwelijk voorbij is (haar keus). Dat is helemaal begrijpelijk, maar ik vind het terecht dat mijn vriend na verloop van tijd meer grenzen aan is gaan geven. Natuurlijk kunnen de kinderen bij hem terecht en zal hij 'bij nood' alles uit zijn handen laten vallen, maar in het geval van het voorbeeld van meisje85 zou hij ook not amused zijn. Dan viert ex haar verjaardag maar op een ander moment. Dat was als ze nog samen waren geweest ook de meest voor de hand liggende oplossing geweest, toch?

Mangogo schreef: ↑

11-11-2023 11:35

Ik vind wel dat als er een omgangsregeling is en er komt iets tussen dat kind dan in overleg naar de andere ouder moet kunnen mar niet zomaar naar dat huis gestuurd worden. In de basis is de ouder waar het kind is op dat moment gewoon de verzorgende ouder.

In mijn omgeving is een gescheiden koppel waabi moeder vader opbelt als kind 'te moeilijk' is en haalt vader alleen dat kind op en blijven de andere kinderen wel bij de moeder. Daar heb ik ook wel een mening over, maar die zal ik niet richting hun delen.

Inbox3991 schreef: ↑

11-11-2023 11:34

Dat is natuurlijk wel vanuit perspectief vriend bekeken. Ex zal misschien ook wel hebben gedacht er alleen voor te staan. Ze zijn tenslotte niet voor niets uit elkaar en vaak zie ik toch dat partners beiden het gevoel te hebben voor alles verantwoordelijk te zijn geweest.

Het is natuurlijk een belangenafweging waarbij de verjaardag voor de moeder net zo belangrijk is geweest als het weekendje weg. Vandaar ook dat ze het op deze manier heeft geprobeerd te handelen. Zij wist misschien wel helemaal niet dat ze weg waren of dat het huis leeg was en er geen boodschappen waren.
Daarom mis ik een stukje overleg. Wat vaak een oud patroon is en waarvan ik in ieder geval vind dat er niet gekeken moet worden naar wie oorzaak is, maar hoe kunnen we dit in de toekomst voorkomen.

Is dat gesprek er al geweest? Of is het alleen klagen over hoe verkeerd moeder dit heeft aangepakt?

canis-felis schreef: ↑

11-11-2023 11:47

Dat kan, maar dat is in reactie op jouw post(s) waarin jij vooral een kant van het verhaal belicht en moeder bijna als slachtoffer neer lijkt te zetten. Dat vind ik wat bijzonder en roept bij mij dus de indruk op dat jouw eigen ervaring hierin meespeelt?

Ik trok het overigens breder. Ik zie in mijn omgeving meerdere van dergelijke relaties. Waarbij ik het met je eens ben dat beide personen zich mogelijk alleen voelen staan, dat is ook een lastige dynamiek. Maar voor mij staat dat eigenlijk los van de situatie waarin het zo gegroeid is dat de een de boel opvangt als de ander om wat voor redenen ook ad hoc problemen ervaart of zelfs creëert. Nou ben ik net als mijn vriend van structuur, maar verzorgend/faciliterend een stuk minder. Als we samen zouden wonen en kinderen hebben zou zich ook een bepaalde dynamiek kunnen ontwikkelen waarin ik het me wat laat aanleunen zolang hij geen grenzen stelt. En dat hij dat eerder zou doen als dat fictief gedeelde huishouden weg zou vallen, lijkt mij niet verwonderlijk. Waarom zou het dan moeten betekenen dat een partij of zelfs beiden niet zichzelf kunnen zijn en/of kinderen benadeeld worden?

Inbox3991 schreef: ↑

11-11-2023 11:58

Maar maakt het wat uit vanuit welk perspectief ik schrijf? Dat kan toch ook juist verfrissend zijn? Zeker als beide partijen niet meer praten lijkt het me goed om vanuit beide perspectieven te praten. Zeker voor een buitenstaander, die invloed kan hebben op de situatie kan dat juist voor mildheid zorgen.

Inbox3991 schreef: ↑

11-11-2023 10:36

Ik bedoelde het niet onaardig, maar vond wel dat er erg denigrerend over de moeder van jouw partner zijn kinderen wordt gesproken en gedacht.
Ook bij haar zal niet alles gepland verlopen, zeker niet met kinderen. Het is voor haar al vervelend genoeg en ze zal tijdens deze vervelende verrassing als eerste deze oplossing hebben bedacht. Wellicht waren er andere oplossingen geweest, maar ik lees nergens dat er meegedacht is of overlegt is. Vanuit beide kanten niet, maar dat valt natuurlijk niet alleen haar te verwijten.

Je schrijft vanuit een insteek dat ze het hoe dan ook niet goed had kunnen doen en dat viel me op.

canis-felis schreef: ↑

11-11-2023 12:13

Uh, nee, maar jij meldde mij dat ik het vanuit één perspectief zou bekijken en ik geef aan dat dat - voor zover ik het al met die observatie eens ben - een reactie is op jouw perspectief. Daarnaast vind ik dat je, zeker in die eerste post, daar nogal lading aan hangt.

Ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt met partijen die niet meer praten? Daar is in de situatie waar het nu over gaat toch geen sprake van?

meisje85 schreef: ↑

11-11-2023 12:17

Vanuit die insteek schrijf ik niet. Ik schreef toch juist dat we van niks wisten? Hoe kan je dan meedenken? Ze had ons mee kunnen laten denken, als ze gewoon had gezegd dat ze even klem zat ofzo, maar het was sec het zelf beslissen dat kind in ons huis moest verblijven terwijl ze wist dat wij een weekend weg waren en iedereen, ons maar kind net zo goed, voor een voldongen feit zetten nadat kind al sinds die ochtend zonder ons weten in ons huis was ondergebracht. Andere oplossingen waren er zeker geweest, áls ze überhaupt had gezegd wat er speelde. En varianten hierop zijn in het begin heel vaak gebeurd.