Relaties
alle pijlers
taboe? Niet met relatie kunnen stoppen ivm geld?
woensdag 24 oktober 2007 om 14:59
Hi, wellicht heb ik het over het hoofd gezien (dan sorry) maar in dit relatie forum lees ik nooit iets over dat je eigelijk niet wilt/kunt stoppen met een relatie vanwege het geld. Is dit een taboe? In mijn omgeving zie ik veel vrouwen 2 a 3 dagen werken. Mocht het mis gaan met de relatie, dan kun je daar niet van rondkomen lijkt mij.Wie heeft er wel ervaring mee?
Blijf je bij je partner omdat je anders financieel enorme stappen terug moet doen? Of heb je wel de relatie verbroken met als gevolg dat je nu op een houtje moet bijten of ben er weer financieel bovenop gekomen.
Blijf je bij je partner omdat je anders financieel enorme stappen terug moet doen? Of heb je wel de relatie verbroken met als gevolg dat je nu op een houtje moet bijten of ben er weer financieel bovenop gekomen.
donderdag 25 oktober 2007 om 09:18
De praktijk is nog steeds, dat veel vrouwen na de geboorte van hun kinderen op halve kracht of helemaal niet blijven werken, zodat de man zich volop op het werk kan storten en al carrieremakend een stevige financiele basis voor het gezin kan leggen.
Als het huwelijk stukloopt, heeft pa een mooie carriere en ma heeft lege handen. Wat dat betreft vind ik partneralimentatie niet eens zo gek.
Dat ik er zelf géén gebruik van maak, heeft te maken met trots. Ik wil niet meer afhankelijk van ex zijn. Liever droog brood vreten dan mijn hand op moeten houden! Het is al erg genoeg dat ik vanwege de omgangsregeling tot confrontaties ben veroordeeld en hij nog steeds denkt dat hij het Stralend Middelpunt in ieders leven is en zich geweldig kan opdringen als "weldoener" *bráák!* maar ondertussen meer kapotmaakt dan heelt.
Kinderalimentatie is een ander verhaal; tenslotte is en blijft hij vader.
donderdag 25 oktober 2007 om 09:46
Natuurlijk begrijp ik wat je bedoelt Saskia, maar ik denk dat je één ding vergeet: veel vrouwen zijn minder gaan werken omdat de man dat niet doet. En er 'moet' toch voor de kinderen gezorgd worden. Sommige vrouwen zijn zelfs helemaal gestopt met werken. Dat betekent dat de vrouw een 'achterstand' kan hebben op de arbeidsmarkt in alle opzichten omdat zij voor de kinderen ging zorgen. In dat soort situaties vind ik het niet meer dan normaal dat de partner die het meeste verdiende (wat dus meestal neer komt op de man) meebetaalt aan het inkomen van de vrouw.
Overigens is hier wel een maximum qua tijd aan gesteld.
Het zelfde geldt voor pensioen: doordat de vrouw voor de kinderen zorgde en minder werkte, heeft de man meer pensioen op kunnen bouwen. De vrouw heeft hier dus ook recht op, ook al is dat 10 jaar na beeindiging van het huwelijk.
Toen mijn ex en ik gingen scheiden heb ik ab-so-luut geen partneralimentatie aan willen nemen. In de uiteindelijke berekening is het er ook niet meer uit gekomen (in de eerste berekeningen wel maar ik wilde dit gewoon niet). Hij zal voor zijn zoon moeten zorgen en dat doet hij (weliswaar is hij niet eerlijk over zijn inkomen en betaalt hij dus te weinig, wat een verantwoordelijk persoontje... pfff...) maar zelf wil ik niets maar dan ook helemaal niets meer met hem te maken hebben.
Van pensioen wilde ik ook afzien, echter dit was niet verstandig volgens mijn advocaat. Reden: als mijn ex dan wat was overkomen had ik geen vervangend inkomen gehad voor de kinderalimentatie. Dit heeft te maken met weduwen- en wezenpensioen. Tegen de tijd dat mijn ex aan het pensioen toe is kan ik altijd nog beslissen of ik aanspraak wil maken op een klein deel van zijn pensioen. Ehhhh.... dacht het niet he!
Maar goed, het topic ging niet over pensioen en alimentatie, maar over het (langer) bij iemand blijven vanwege de financiele situatie.
Mijn ex deed dit wel: hij had achter mijn rug om al een relatie met mijn vriednin, maar wilde nog een tijdje bij mij blijven zodat de schulden zouden zijn afbetaald en hij met een 'schone lei' bij mijn vriendin kon gaan wonen. Nou, mooi niet he!
Groetjes,
Carrrie.
Overigens is hier wel een maximum qua tijd aan gesteld.
Het zelfde geldt voor pensioen: doordat de vrouw voor de kinderen zorgde en minder werkte, heeft de man meer pensioen op kunnen bouwen. De vrouw heeft hier dus ook recht op, ook al is dat 10 jaar na beeindiging van het huwelijk.
Toen mijn ex en ik gingen scheiden heb ik ab-so-luut geen partneralimentatie aan willen nemen. In de uiteindelijke berekening is het er ook niet meer uit gekomen (in de eerste berekeningen wel maar ik wilde dit gewoon niet). Hij zal voor zijn zoon moeten zorgen en dat doet hij (weliswaar is hij niet eerlijk over zijn inkomen en betaalt hij dus te weinig, wat een verantwoordelijk persoontje... pfff...) maar zelf wil ik niets maar dan ook helemaal niets meer met hem te maken hebben.
Van pensioen wilde ik ook afzien, echter dit was niet verstandig volgens mijn advocaat. Reden: als mijn ex dan wat was overkomen had ik geen vervangend inkomen gehad voor de kinderalimentatie. Dit heeft te maken met weduwen- en wezenpensioen. Tegen de tijd dat mijn ex aan het pensioen toe is kan ik altijd nog beslissen of ik aanspraak wil maken op een klein deel van zijn pensioen. Ehhhh.... dacht het niet he!
Maar goed, het topic ging niet over pensioen en alimentatie, maar over het (langer) bij iemand blijven vanwege de financiele situatie.
Mijn ex deed dit wel: hij had achter mijn rug om al een relatie met mijn vriednin, maar wilde nog een tijdje bij mij blijven zodat de schulden zouden zijn afbetaald en hij met een 'schone lei' bij mijn vriendin kon gaan wonen. Nou, mooi niet he!
Groetjes,
Carrrie.
donderdag 25 oktober 2007 om 10:35
[quote]:
Natuurlijk begrijp ik wat je bedoelt Saskia, maar ik denk dat je één ding vergeet: veel vrouwen zijn minder gaan werken omdat de man dat niet doet. En er 'moet' toch voor de kinderen gezorgd worden.
Wel vreemd: omdat de man dat niet doet?? Dit lijkt mij toch al een alarmbel: als je partner weigert minder te gaan werken. Je wilt toch allebei kinderen, dan ga je allebei minder werken lijkt mij. Volgens mij begint het daar al met de scheve/ongelijke verhoudingen. Of zie ik het allemaal te simpel. Kan ook hoor...
Natuurlijk begrijp ik wat je bedoelt Saskia, maar ik denk dat je één ding vergeet: veel vrouwen zijn minder gaan werken omdat de man dat niet doet. En er 'moet' toch voor de kinderen gezorgd worden.
Wel vreemd: omdat de man dat niet doet?? Dit lijkt mij toch al een alarmbel: als je partner weigert minder te gaan werken. Je wilt toch allebei kinderen, dan ga je allebei minder werken lijkt mij. Volgens mij begint het daar al met de scheve/ongelijke verhoudingen. Of zie ik het allemaal te simpel. Kan ook hoor...
donderdag 25 oktober 2007 om 10:59
Petrokia, dat zie je idd te simpel.
In Nederland is het vaak zo dat de man net iets ouder en iets hoger opgeleidd is dan de partner. dat betekent dat de man vaak ook ( behoorlijk) meer verdiend. Voor het totale gezinsinkomen leveren door de man gewerkte uren dan dus meer op dan door de vrouw gewerkte uren. Logsche keuze is dus dat de man fylltime blijft werken en de vrouw minder, ook omdat het in het bedrijfsleven vaak nog z werkt dat tegen parttime werkende mannen nog raar wordt angekeken en dat die meestal minder snel voor promotie in aanmerking komen dan hun fulltime collega's. Uiteraard wordt het hoog tijd dat hier verandering in komt, maar er zijn maar weinig mensen bereid die strijd aan te gaan, want ja, de hypotheek moet betaald.
Dus om het gezinsinkomen zo hoog mogelijk te houden, gaat de vrouw 3 dagen werken en de man fulltime. sl het stel totaan pensioen samenblijft, of de vrouw gaat weer meer werken zodra kinderen groter zijn, is er weinig aan het handje.
Maar zodra het stel uitelkaar gaat heeft de vrouw veel minder. carreierekansen. En daarom is er partneralimentatie, zodat de vrouw gecompenseerd kan worden voor de nadelige gevolgen die de gezamenlijke keuze destijds had. Voor de hoofdkostwinner is het mss zuur dat hij nog moet betalen voor de ex. maar asl die ex ook fultime was bljven werken had manlief dat geld moeten betalen aan kinderopvang boor zijn kroost en een huishoudster. Doordat zijn vrouw minder is gaan werken heeft zij hem die kosten bespaard.
Overigens vind ik partneralimentatie als er gen kindren zijn onzin.
En Sunny, leuk beadacht dat je met kinderen niet meer dan 3 dagen moet werken, maar er moet wel brood op de plank. als jij in drie dagen genoeg kunt verdienen om van te leven, prima. Ik vind echter niet dat je van de matschappij moet verwachten dat ze jou willen onderhouden omdat jij lekker bij je kinderen wilt zitten. Dus als je niet kunt rondkomen van je drie dagen baantje, moet je of een beter betaalde baan zoeken, of toch meer gaan werken.
In Nederland is het vaak zo dat de man net iets ouder en iets hoger opgeleidd is dan de partner. dat betekent dat de man vaak ook ( behoorlijk) meer verdiend. Voor het totale gezinsinkomen leveren door de man gewerkte uren dan dus meer op dan door de vrouw gewerkte uren. Logsche keuze is dus dat de man fylltime blijft werken en de vrouw minder, ook omdat het in het bedrijfsleven vaak nog z werkt dat tegen parttime werkende mannen nog raar wordt angekeken en dat die meestal minder snel voor promotie in aanmerking komen dan hun fulltime collega's. Uiteraard wordt het hoog tijd dat hier verandering in komt, maar er zijn maar weinig mensen bereid die strijd aan te gaan, want ja, de hypotheek moet betaald.
Dus om het gezinsinkomen zo hoog mogelijk te houden, gaat de vrouw 3 dagen werken en de man fulltime. sl het stel totaan pensioen samenblijft, of de vrouw gaat weer meer werken zodra kinderen groter zijn, is er weinig aan het handje.
Maar zodra het stel uitelkaar gaat heeft de vrouw veel minder. carreierekansen. En daarom is er partneralimentatie, zodat de vrouw gecompenseerd kan worden voor de nadelige gevolgen die de gezamenlijke keuze destijds had. Voor de hoofdkostwinner is het mss zuur dat hij nog moet betalen voor de ex. maar asl die ex ook fultime was bljven werken had manlief dat geld moeten betalen aan kinderopvang boor zijn kroost en een huishoudster. Doordat zijn vrouw minder is gaan werken heeft zij hem die kosten bespaard.
Overigens vind ik partneralimentatie als er gen kindren zijn onzin.
En Sunny, leuk beadacht dat je met kinderen niet meer dan 3 dagen moet werken, maar er moet wel brood op de plank. als jij in drie dagen genoeg kunt verdienen om van te leven, prima. Ik vind echter niet dat je van de matschappij moet verwachten dat ze jou willen onderhouden omdat jij lekker bij je kinderen wilt zitten. Dus als je niet kunt rondkomen van je drie dagen baantje, moet je of een beter betaalde baan zoeken, of toch meer gaan werken.
donderdag 25 oktober 2007 om 11:01
'Partneralimentatie' ? Ik denk dat hier 'ex-partneralimentatie' bedoeld wordt 
Ik vind overigens dat nogal gauw gesteld wordt dat de vrouw zich opoffert door (gedeeltelijk) thuis te blijven bij de kinderen. Voor mij was het helemaal geen opoffering om minder te werken toen de kinderen er kwamen, ik was blij dat mijn ex fulltime wou werken, waardoor ik meer voor de kinderen kon zorgen. Heerlijk vond ik dat! Ik heb weliswaar nauwelijks pensioen opgebouwd daardoor, maar heb toch van pensioenverevening afgezien, omdat ik vind dat het feit dat ik bij mijn kinderen kon zijn, voor mij al een voldoende compensatie is.
Toch vind ik het principe van de pensioenverevening wel redelijk rechtvaardig.
Ik vind overigens dat nogal gauw gesteld wordt dat de vrouw zich opoffert door (gedeeltelijk) thuis te blijven bij de kinderen. Voor mij was het helemaal geen opoffering om minder te werken toen de kinderen er kwamen, ik was blij dat mijn ex fulltime wou werken, waardoor ik meer voor de kinderen kon zorgen. Heerlijk vond ik dat! Ik heb weliswaar nauwelijks pensioen opgebouwd daardoor, maar heb toch van pensioenverevening afgezien, omdat ik vind dat het feit dat ik bij mijn kinderen kon zijn, voor mij al een voldoende compensatie is.
Toch vind ik het principe van de pensioenverevening wel redelijk rechtvaardig.
donderdag 25 oktober 2007 om 17:49
Overigens vind ik partneralimentatie als er gen kindren zijn onzin.
Ben ik niet met je eens. Ik zie in mijn werk regelmatig vrouwen langskomen (zo ongeveer 45 a 50 plus) die gaan scheiden, die vroeger voor de kinderen hebben gezorgd (zoals dat toen nog gewoonlijk was) weinig of geen opleiding hebben genoten, geen werkervaring, kinderen al het huis uit, die dus zo goed als geen mogelijk hebben om zelf voor inkomsten te zorgen.
Ben ik niet met je eens. Ik zie in mijn werk regelmatig vrouwen langskomen (zo ongeveer 45 a 50 plus) die gaan scheiden, die vroeger voor de kinderen hebben gezorgd (zoals dat toen nog gewoonlijk was) weinig of geen opleiding hebben genoten, geen werkervaring, kinderen al het huis uit, die dus zo goed als geen mogelijk hebben om zelf voor inkomsten te zorgen.
donderdag 25 oktober 2007 om 17:54
Ach, vroeger was scheiden minder ingeburgerd dan het nu is en verdroegen mensen elkaar ook alleen nog maar om praktische redenen. Ik zie niet in waarom de mensheid in een paar decennia zo veranderd zou zijn dat ze niet alleen met hun emoties, maar ook met hun verstand denken.
Of ik het zelf zo zou doen is een ander verhaal, maar ik kan me voorstellen dat voor veel mensen de zee van een scheiding daardoor veel te hoog gaat. Het is niet aan mij om daarover te oordelen.
Of ik het zelf zo zou doen is een ander verhaal, maar ik kan me voorstellen dat voor veel mensen de zee van een scheiding daardoor veel te hoog gaat. Het is niet aan mij om daarover te oordelen.
vrijdag 26 oktober 2007 om 13:08
Tjonge, parterallimentatie. Ik wist ook niet van het bestaan ervan. Handig inderdaad voor als je niet getrouwd bent. Mijn keuze zou zijn om beide 4 dagen per week te werken. Ik denk dat je dat in de meeste banen kunt regelen - als je dat perse wil en bereid bent hiervoor op de bres te gaan (en desnood ander werk te zoeken). Maar goed, dat is mijn mening :-) Dames dank voor jullie bericht.
vrijdag 26 oktober 2007 om 13:30
@Bran, ik zie eigenlijk ook nog best veel jonge stellen, zelfs zonder kinderen, waarbij de vrouw niet fulltime werkt. Hoe gemeenschappelijk die 'keuze' is is nog maar de vraag. Wat doe je concreet als je partner, van wie je houdt, besluit om minder te willen gaan werken ? Is het dan reeel dat je van de ex-partner verwacht dat hij (of zij) betaalt omdat jij destijds zo graag een extra dagje voor jezelf had ?
vrijdag 26 oktober 2007 om 13:57
Nu even een ander geval. Ik heb WAO kan niet werken, ben ook echt voor de rest van m'n leven afgekeurd. M'n ex (vader van mijn zoon) verdient het minimum en heeft schulden en betaald geen alimentatie. Als ik nu dus weg zou willen bij mijn huidige vriend dan zou ik zeker weten niet meer rondkomen, hij zou zonder huis zitten, dit gegeven heeft ervoor gezorgd dat we heel snel zijn gaan samenwonen, op zich hou ik m'n hart vast want als het niet meer gaat weet ik niet meer hoe ik het moet gaan redden.
vrijdag 26 oktober 2007 om 14:28
@Vent70. Ha, ha, goed punt. In mijn omgeving werd met verbazing gereageerd toen ik in mijn nieuwe baan ook 'gewoon' (zo gewoon is dat dus schijnbaar niet) full-time wilde werken. A joh, lekker een dagje voor jezelf, hoor ik vaak uit de mond van mijn samenwonende vriendinnen. Of dit altijd met hun partners goedvinden is weet ik eigenlijk niet.
vrijdag 26 oktober 2007 om 15:25
vrijdag 26 oktober 2007 om 17:53
Hier even een bericht uit de praktijkhoek. Voor partneralimentatie zijn hele berekeningen, tis dus geen natte vingerwerk. Het is gebaseerd op het inkomen zoals dat tijdens het huwelijk was. Als je samen 3000 netto had, dan is de zgn behoefte van de vrouw 60% (want alleen wonen is duurder dan samen) dus 1800. En dan wordt aan de vrouw afhankelijk van de omstandigheden een verdiencapaciteit toegekend, als er kinderen zijn is dat meestal niet hoger dan bijstandsnorm, rond 900. Dat haal je van die 1800 af en dan kom je op 900 partner-ali, wat nog gebruteerd wordt. Maar dan is nog maar de vraag of de man dat kan betalen (bijv als hij de echtelijke woning houdt en daar de kosten van betaalt en dan nog de kinder-ali). En er wordt ook nog wel eens jusvergelijking gemaakt, dan wordt bekeken of de vrije ruimte (wat je over hebt na je vaste kosten) van twee partners zo'n beetje gelijkmatig verdeeld is. Degene die ali ontvangt moet het opgeven bij de belasting en degene die het betaalt mag het aftrekken.
vrijdag 26 oktober 2007 om 18:13
Voor eenieder die samen met zijn/haar partner afspraken maakt en samen de consequenties daarvan draagt: prima, zo hoort het te gaan. Helaas doen elk jaar honderdduizenden vrouwen, vaak met kinderen, een beroep op een bijstandsuitkering omdat zij na een scheiding niet meer in hun eigen onderhoud kunnen voorzien en hun ex-partner geen alimentatie kan betalen. Ik vind dat je binnen een relatie samen afspraken moet maken over verdeling van arbeid, zorg en financiën. Helaas blijken vele vrouwen zulke slechte afspraken te maken dat ze na een scheiding moeten terugvallen op een collectief gefinancierd vangnet als de bijstand. De consequenties van hun slechte keuzes dragen ze dus niet alleen. Ik vind de bijstand een prima voorziening die we vooral in stand moeten houden voor mensen die financieel echt niet voor zichzelf kunnen zorgen. Maar zou het niet veel verstandiger zijn als sómmige vrouwen hun roze bril afzetten, de verantwoordelijkheid voor hun eigen inkomen op hun eigen schouders nemen en de consequenties van hun keuzes niet langer afwenden op anderen? En dan graag stellingen als "ik hoef niet economisch zelfstandig te zijn want we gaan toch niet uit elkaar" voortaan laten waar ze thuishoren: in het museum.
zaterdag 27 oktober 2007 om 00:37
Wat ik denk:
a) dat Sunny31 bij iemand blijft vanwege het geld, want ze voelt zich wel enorm op haar pik getrapt;
b) dat hier wel heel erg wordt aangenomen dat de meeste vrouwen met pijn in hun hart, al dan niet huilend, hun werk opofferen om voor de kinderen te zorgen, terwijl de meeste vrouwen dit maar wat graag doen. Vrouwen zonder kinderen willen nieteens fulltime werken, laat staan degene met;
c) dat vrij veel vrouwen vanwege het geld bij hun man blijven. Misschien niet alleen vanwege het geld, maar het is wel een enorme drempel. Bij mijn moeder was dit ook zo (al heeft die nu niets te klagen). Niet zozeer het geld, als wel het geregel en het uitzoeken. Mijn vader regelde alles, ze had geen idee. Nu nog kan ze reuze in de stress schieten over kleine dingen die even geregeld moeten worden. Overigens is zij van een generatie waarbij ik het nog iets vanzelfsprekender vind dat je afhankelijk van je man was. Maar het is nog steeds zo dat na een scheiding een man er ongeveer 30% in inkomen op vooruit gaat en een vrouw 30% achteruit (gemiddeld, voordat nu de verhalen over geldslurpende exen van huidige partners komen). Dus ja, als je dan drie kinderen hebt.....
a) dat Sunny31 bij iemand blijft vanwege het geld, want ze voelt zich wel enorm op haar pik getrapt;
b) dat hier wel heel erg wordt aangenomen dat de meeste vrouwen met pijn in hun hart, al dan niet huilend, hun werk opofferen om voor de kinderen te zorgen, terwijl de meeste vrouwen dit maar wat graag doen. Vrouwen zonder kinderen willen nieteens fulltime werken, laat staan degene met;
c) dat vrij veel vrouwen vanwege het geld bij hun man blijven. Misschien niet alleen vanwege het geld, maar het is wel een enorme drempel. Bij mijn moeder was dit ook zo (al heeft die nu niets te klagen). Niet zozeer het geld, als wel het geregel en het uitzoeken. Mijn vader regelde alles, ze had geen idee. Nu nog kan ze reuze in de stress schieten over kleine dingen die even geregeld moeten worden. Overigens is zij van een generatie waarbij ik het nog iets vanzelfsprekender vind dat je afhankelijk van je man was. Maar het is nog steeds zo dat na een scheiding een man er ongeveer 30% in inkomen op vooruit gaat en een vrouw 30% achteruit (gemiddeld, voordat nu de verhalen over geldslurpende exen van huidige partners komen). Dus ja, als je dan drie kinderen hebt.....
anoniem_9073 wijzigde dit bericht op 27-10-2007 00:38
Reden: pik niet pikt
Reden: pik niet pikt
% gewijzigd
zaterdag 27 oktober 2007 om 01:10
alimentatie? Pfff walgelijk!! Prima dat zoiets tijdelijk kan om te zorgen dat beide partijen zich kunnen reorganiseren oid.
Mijn moeders tweede man betaald nu zo'n 25 jaar alimentatie aan zijn ex-vrouw die geen thuiswonende kids meer heeft en niet gehandicapt is op wat voor wijze dan ook.
Als hij opslag krijgt moet hij dit verplicht vermelden aan haar. Als hij dat doet start zij direct een rechtzaak (in het verleden steeds gebeurd) en moet hij van zijn opslag haar NOG meer betalen terwijl het al een enorm bedrag is dat idioot is opgelopen in 25 jaar.
Straks gaat hij met pensioen... en krijgt zij een deel van zijn pensioen... alsof zij ook maar IETS te maken heeft gehad met zijn afgelopen 25 jaar werken!
Een rechtzaak aanspannen klinkt leuk maar als mevrouw dan in armoedige kleding met tranen bij de rechter komt heeft ze tot nog toe steeds weer gewonnen. Zij heeft geen geld, kan rechtzaken ondernemen wat ze wil allemaal pro deo. De man van mijn moeder betaald zich scheel aan een advocaat en daarna dus weer meer alimentatie per maand omdat de rechter weer heeft beslist dat deze vrouw het toch niet alleen kan redden en dat haar ex man die het zo goed is haar best kan steunen.
Vergeet ik er ff bij te vertellen dat ze al jaren zwart werkt en gewoon een vriend heeft maar bewust niet samenwoont of trouwt.
Jaaaa je hebt er walgelijke tantes bij hoor.
En ikzelf werk 3 dagen en zou daarvan kunnen rondkomen. En als het toch te krap zou blijken ga ik natuurlijk gewoon meer werken.
Mijn moeders tweede man betaald nu zo'n 25 jaar alimentatie aan zijn ex-vrouw die geen thuiswonende kids meer heeft en niet gehandicapt is op wat voor wijze dan ook.
Als hij opslag krijgt moet hij dit verplicht vermelden aan haar. Als hij dat doet start zij direct een rechtzaak (in het verleden steeds gebeurd) en moet hij van zijn opslag haar NOG meer betalen terwijl het al een enorm bedrag is dat idioot is opgelopen in 25 jaar.
Straks gaat hij met pensioen... en krijgt zij een deel van zijn pensioen... alsof zij ook maar IETS te maken heeft gehad met zijn afgelopen 25 jaar werken!
Een rechtzaak aanspannen klinkt leuk maar als mevrouw dan in armoedige kleding met tranen bij de rechter komt heeft ze tot nog toe steeds weer gewonnen. Zij heeft geen geld, kan rechtzaken ondernemen wat ze wil allemaal pro deo. De man van mijn moeder betaald zich scheel aan een advocaat en daarna dus weer meer alimentatie per maand omdat de rechter weer heeft beslist dat deze vrouw het toch niet alleen kan redden en dat haar ex man die het zo goed is haar best kan steunen.
Vergeet ik er ff bij te vertellen dat ze al jaren zwart werkt en gewoon een vriend heeft maar bewust niet samenwoont of trouwt.
Jaaaa je hebt er walgelijke tantes bij hoor.
En ikzelf werk 3 dagen en zou daarvan kunnen rondkomen. En als het toch te krap zou blijken ga ik natuurlijk gewoon meer werken.
zaterdag 27 oktober 2007 om 10:12
Twompie, voor zover ik weet heeft die ex alleen recht op een deel van zijn pensioen over de periode die zijn huwelijk met haar geduurd heeft. Stel hij is nu alweer 20 jaar met je moeder getrouwd, dan heeft je moeder recht op pensioen over de jaren van hun huwelijk.
Evenzogoed gaan mij de haren recht overeind staan bij dit soort verhalen, want ik vind het niet kunnen dat je als vrouw zo afhankelijk blijft van een ex.
En in bepaalde gevallen vind ik partnerallimentatie echt van de pot gerukt. Stel: man werkt zich het schompes, vrouw heeft een klein baantje. Vrouw verveelt zich en zoekt het buiten de deur. Man ontdekt dat hij wordt belazerd en vraagt scheiding aan. Vervolgens moet hij wel gaan betalen voor het levensonderhoud van de ex, die hem besodemieterd heeft. Lijkt me heel, heel erg zuur voor zo'n man! Ook erg trouwens als het omgekeerde zou gebeuren...
Evenzogoed gaan mij de haren recht overeind staan bij dit soort verhalen, want ik vind het niet kunnen dat je als vrouw zo afhankelijk blijft van een ex.
En in bepaalde gevallen vind ik partnerallimentatie echt van de pot gerukt. Stel: man werkt zich het schompes, vrouw heeft een klein baantje. Vrouw verveelt zich en zoekt het buiten de deur. Man ontdekt dat hij wordt belazerd en vraagt scheiding aan. Vervolgens moet hij wel gaan betalen voor het levensonderhoud van de ex, die hem besodemieterd heeft. Lijkt me heel, heel erg zuur voor zo'n man! Ook erg trouwens als het omgekeerde zou gebeuren...
