Relaties
alle pijlers
Teleurgesteld in hem. terecht?
dinsdag 15 januari 2008 om 15:03
Hallo allemaal, heb eigenlijk een kwestie waar ik zelf heel erg mee zit en waar ik niet meer uit kom...
Heb bijna een jaar een hele leuke relatie.
Eigenlijk vanaf het moment dat we wat kregen er beide vol voor gegaan.
Meteen nadat we wat kregen ben ik voor 4 maanden naar het buitenland gegaan. 2 maanden hem niet gezien, maar allebei gingen we ervoor en na 2 maanden toen hij bij me was daar hebben we een superleuke, romantische tijd gehad...Helemaal geweldig...
Tot aan de dag van vandaag zijn we eigenlijk nooit langer dan 1 nachtje niet bij elkaar en het gaat allemaal natuurlijk....
Eerst had ik nog geen huisje, dus bij terugkomst in NL 2,5 maand bij hem gewoond, en nu is zijn nieuwe huisje nog niet klaar dus woont hij al ruim 2,5 maand bij mij....Met al zijn kleding, spulletjes en noem maar op...
Ik vind het Heerlijk als ik thuiskom dat hij er is, en geniet er echt van...
Van mij hoeft hij nooit meer weg....
Maar nu is zijn huisje klaar...
Worden de spullen ingepakt en wil hij ineens meteen verhuizen...
Kijk er ontzettend tegenop omdat ik er zo'n vreselijk k*t gevoel van krijg dat hij vertrekt....
Omdat het van mij helemaal niet hoeft...
Probeer me sterk te houden, onafhankelijk te doen maar hij weet dondersgoed dat ik het stiekum niet leuk vind...
Maar hij wil nog niet samenwonen. ( te jong, te grote stap, bindingsangst)
Heb daarom gister alle voors en tegens opgeschreven en weet rationeel wel dat het veel beter is als hij zijn eigen plekje heeft, maar het gevoel dat ik elke keer moet huilen zodra ik het ZIE doet me zo'n pijn...Alsof hij er niet meer zo zeker van is. Het maakt me een beetje onzeker dat hij niet elke dag bij mij wil zijn....
Dus ik WEET wel dat het ok is, beter is en voor ons misschien alleen nog maar leuker, maar dat verdrietige gevoel blijft, want het hoeft van mij niet...Ik ben wel zeker van hem...En hij volgens mij ook wel....
Daarom vraag ik, hoe kan ik het beste omgaan met dit gevoel? Zonder dat ik mijn vriendje het gevoel geef dat ik hem wil claimen, want zo is het helemaal niet....
Heb bijna een jaar een hele leuke relatie.
Eigenlijk vanaf het moment dat we wat kregen er beide vol voor gegaan.
Meteen nadat we wat kregen ben ik voor 4 maanden naar het buitenland gegaan. 2 maanden hem niet gezien, maar allebei gingen we ervoor en na 2 maanden toen hij bij me was daar hebben we een superleuke, romantische tijd gehad...Helemaal geweldig...
Tot aan de dag van vandaag zijn we eigenlijk nooit langer dan 1 nachtje niet bij elkaar en het gaat allemaal natuurlijk....
Eerst had ik nog geen huisje, dus bij terugkomst in NL 2,5 maand bij hem gewoond, en nu is zijn nieuwe huisje nog niet klaar dus woont hij al ruim 2,5 maand bij mij....Met al zijn kleding, spulletjes en noem maar op...
Ik vind het Heerlijk als ik thuiskom dat hij er is, en geniet er echt van...
Van mij hoeft hij nooit meer weg....
Maar nu is zijn huisje klaar...
Worden de spullen ingepakt en wil hij ineens meteen verhuizen...
Kijk er ontzettend tegenop omdat ik er zo'n vreselijk k*t gevoel van krijg dat hij vertrekt....
Omdat het van mij helemaal niet hoeft...
Probeer me sterk te houden, onafhankelijk te doen maar hij weet dondersgoed dat ik het stiekum niet leuk vind...
Maar hij wil nog niet samenwonen. ( te jong, te grote stap, bindingsangst)
Heb daarom gister alle voors en tegens opgeschreven en weet rationeel wel dat het veel beter is als hij zijn eigen plekje heeft, maar het gevoel dat ik elke keer moet huilen zodra ik het ZIE doet me zo'n pijn...Alsof hij er niet meer zo zeker van is. Het maakt me een beetje onzeker dat hij niet elke dag bij mij wil zijn....
Dus ik WEET wel dat het ok is, beter is en voor ons misschien alleen nog maar leuker, maar dat verdrietige gevoel blijft, want het hoeft van mij niet...Ik ben wel zeker van hem...En hij volgens mij ook wel....
Daarom vraag ik, hoe kan ik het beste omgaan met dit gevoel? Zonder dat ik mijn vriendje het gevoel geef dat ik hem wil claimen, want zo is het helemaal niet....
dinsdag 15 januari 2008 om 15:12
Hey,
heb je hem verteld dat je in de knoop zit met je gevoel? Dat je het rationeel gezien met hem eens bent, maar wel gek op hem bent en het er moeilijk mee hebt dat hij weer weggaat. Als jullie al bijna een jaar samen zjin moeten dat soort dingen toch wel bespreekbaar zijn? Niet claimerig van 'ik wil dat je hier blijft want ik kan niet zonder je', want dat schrikt idd af, maar gewoon je gevoel uitleggen.
En wie weet, mist hij jou straks als hij weg is zo erg dat hij niks liever wil dan weer terugkomen!
SD
heb je hem verteld dat je in de knoop zit met je gevoel? Dat je het rationeel gezien met hem eens bent, maar wel gek op hem bent en het er moeilijk mee hebt dat hij weer weggaat. Als jullie al bijna een jaar samen zjin moeten dat soort dingen toch wel bespreekbaar zijn? Niet claimerig van 'ik wil dat je hier blijft want ik kan niet zonder je', want dat schrikt idd af, maar gewoon je gevoel uitleggen.
En wie weet, mist hij jou straks als hij weg is zo erg dat hij niks liever wil dan weer terugkomen!
SD
dinsdag 15 januari 2008 om 15:14
Misschien moet je je vriend het uitleggen zoals je het hierboven beschrijft. Dat je rationeel heel goed snapt waarom hij weer alleen gaat wonen, hier ook achter kan staan, maar dat je het er qua gevoel wel moeilijk mee hebt en dat je er onzeker van wordt. Dan weet je vriend wat er in je omgaat, zonder dat hij het gevoel heeft dat jij er niet kan achterstaan dat hij weer op zichzelf gaat wonen.
En misschien ook bespreken hoeveel je elkaar dan gaat zien als jullie alleen wonen? Hoe hij dat ziet? Een stukje meer duidelijkheid maakt het misschien gemakkelijker voor je.
En misschien ook bespreken hoeveel je elkaar dan gaat zien als jullie alleen wonen? Hoe hij dat ziet? Een stukje meer duidelijkheid maakt het misschien gemakkelijker voor je.
dinsdag 15 januari 2008 om 15:27
Heb het er ook wel met hem over gehad, en vraag hem ook wel hoe hij het dan ziet. Maar dan weet hij zelf ook niet zo goed een antwoord...Dan zegt hij "ja tuurlijk slapen we nog elke nacht bij elkaar" We wonen ook nog eens 2 straten van elkaar vandaan straks. En ik werk elke dag van 7.00 tot 19.00 uur
Dus dan zie ik hem net zoveel als nu zegt hij....
en dat is het vage, dan denk ik "wat heeft het dan voor zin als je weg gaat? "
We kunnen er prima over praten, alleen hij wil dat sowieso, waar ik nu woon kunnen we ook niet samen wonen voor altijd. Maar het gevoel is anders dan het verstand, en daar kan hij ook niets aan veranderen zegt hij....
En dat klopt ook wel....
Dus dan zie ik hem net zoveel als nu zegt hij....
en dat is het vage, dan denk ik "wat heeft het dan voor zin als je weg gaat? "
We kunnen er prima over praten, alleen hij wil dat sowieso, waar ik nu woon kunnen we ook niet samen wonen voor altijd. Maar het gevoel is anders dan het verstand, en daar kan hij ook niets aan veranderen zegt hij....
En dat klopt ook wel....
dinsdag 15 januari 2008 om 15:50
Hij wil nog niet samenwonen.
Dan kun je wel gaan zitten beredeneren dat je dat stom vindt, en allerlei argumenten gaan lopen aanvoeren waarom jullie toch zouden moeten samenwonen, maar waarom accepteer je zijn standpunt niet gewoon?
Hij wil nog niet samenwonen. Lijkt me hartstikke duidelijk.
Wees blij dat je verder zo'n leuke en gezellige relatie hebt. Kan trouwens snel veranderen hoor, als je je mening door gaat drukken. Dus accepteer gewoon hoe hij zich voelt. Het is toch veel fijner als hij over een paar jaar echt met jou wil samenwonen, in plaats van dat je hem nu dwingt en hij zich zo beknot voelt dat hij gillend bij je wegrent?
Dan kun je wel gaan zitten beredeneren dat je dat stom vindt, en allerlei argumenten gaan lopen aanvoeren waarom jullie toch zouden moeten samenwonen, maar waarom accepteer je zijn standpunt niet gewoon?
Hij wil nog niet samenwonen. Lijkt me hartstikke duidelijk.
Wees blij dat je verder zo'n leuke en gezellige relatie hebt. Kan trouwens snel veranderen hoor, als je je mening door gaat drukken. Dus accepteer gewoon hoe hij zich voelt. Het is toch veel fijner als hij over een paar jaar echt met jou wil samenwonen, in plaats van dat je hem nu dwingt en hij zich zo beknot voelt dat hij gillend bij je wegrent?
dinsdag 15 januari 2008 om 15:51
Maar zijn huisje is klaar!!!!!!!
Dan is het toch logisch dat hij daar intrekt, maar er verder niks hoeft te veranderen aan jullie relatie?? Hij heeft zoiets van, mijn huis is klaar dus ik moet daar intrekken. Anders staat het leeg en dan?? Je zegt zelf dat je niet voor altijd kunt samenwonen in jouw huis, dan is het toch logisch dat hij voor zijn eigen huisje kiest. Jullie wonen harstikke dicht bij elkaar. Je kunt daar lijkt mij gewoon de deur plat lopen als je wilt. Dat deed ik ook bij mijn man (sinds kort zijn we getrouwd). Aan het begin durfde ik niet zo goed op eigen houtje zijn huisje te betreden, maar hij gaf me een sleutel en wilde dat ik zelf wist wanneer ik daar was.
Ik woonde ook nog bij mijn ouders, dus dat is misschien dan nog iets anders. Dan ben je toch meer bij hem als hij bij jou...
Je moet gewoon even wennen...
Is zijn huis wel groot genoeg om daar samen te wonen??
Dan is het toch logisch dat hij daar intrekt, maar er verder niks hoeft te veranderen aan jullie relatie?? Hij heeft zoiets van, mijn huis is klaar dus ik moet daar intrekken. Anders staat het leeg en dan?? Je zegt zelf dat je niet voor altijd kunt samenwonen in jouw huis, dan is het toch logisch dat hij voor zijn eigen huisje kiest. Jullie wonen harstikke dicht bij elkaar. Je kunt daar lijkt mij gewoon de deur plat lopen als je wilt. Dat deed ik ook bij mijn man (sinds kort zijn we getrouwd). Aan het begin durfde ik niet zo goed op eigen houtje zijn huisje te betreden, maar hij gaf me een sleutel en wilde dat ik zelf wist wanneer ik daar was.
Ik woonde ook nog bij mijn ouders, dus dat is misschien dan nog iets anders. Dan ben je toch meer bij hem als hij bij jou...
Je moet gewoon even wennen...
Is zijn huis wel groot genoeg om daar samen te wonen??
donderdag 17 januari 2008 om 21:29
Onderdezon, ik lees helemaal niet dat zij zijn standpunt niet accepteert of allerlei argumenten aandraagt waarom ze toch moeten gaan samenwonen!
Zij begrijpt hem donders goed maar zit wel met dat onderbuikgevoel!
Dat gevoel zegt gewoon dat het heel goed zit bij jou en hem nu al mist bij het idee dat hij dadelijk niet meer dagelijks bij jou thuis is! Dat is ook positief en mooi, dat je achter dit gevoel bent gekomen, dat je weet dat je deze man 24/7 om je heen kan hebben! Misschien helpt het om het zo te zien! Niet als een negatief gevoel wat je overlaad maar een bevestiging van jouw liefde naar hem! Ik kan mij voorstellen dat het voor hem iets anders is en dat heeft te maken met het feit dat hij zijn éigen huisje krijgt, waar hij natuurlijk ook naar uitkijkt! Nu zit hij toch in jouw huis en is toch minder zijn eigen plekje, ondanks hij het wel heel fijn kan hebben met je en graag bij je wil zijn.
Misschien moet je niet zozeer proberen over dit gevoel heen te komen maar accepteren dat je je rot voelt en dat dit voortkomt uit het feit dat je hem zo lief hebt! Persoonlijk als mijn vriend dit soort gevoelens zou hebben als ik weg zou gaan, zou mij dat enorm ontroeren dus ik zou zoals voorgaande adviezen hem zeker vertellen wat je voelt. En je weet maar nooit, misschien wanneer hij straks in zijn huisje zit en jij in de avond vertrekt naar je eigen huis, hij dezelfde gevoel van leegte ervaart en jullie alsnog binnen no time gaan samenwonen!:-)
Liefs Nicknaampje
Zij begrijpt hem donders goed maar zit wel met dat onderbuikgevoel!
Dat gevoel zegt gewoon dat het heel goed zit bij jou en hem nu al mist bij het idee dat hij dadelijk niet meer dagelijks bij jou thuis is! Dat is ook positief en mooi, dat je achter dit gevoel bent gekomen, dat je weet dat je deze man 24/7 om je heen kan hebben! Misschien helpt het om het zo te zien! Niet als een negatief gevoel wat je overlaad maar een bevestiging van jouw liefde naar hem! Ik kan mij voorstellen dat het voor hem iets anders is en dat heeft te maken met het feit dat hij zijn éigen huisje krijgt, waar hij natuurlijk ook naar uitkijkt! Nu zit hij toch in jouw huis en is toch minder zijn eigen plekje, ondanks hij het wel heel fijn kan hebben met je en graag bij je wil zijn.
Misschien moet je niet zozeer proberen over dit gevoel heen te komen maar accepteren dat je je rot voelt en dat dit voortkomt uit het feit dat je hem zo lief hebt! Persoonlijk als mijn vriend dit soort gevoelens zou hebben als ik weg zou gaan, zou mij dat enorm ontroeren dus ik zou zoals voorgaande adviezen hem zeker vertellen wat je voelt. En je weet maar nooit, misschien wanneer hij straks in zijn huisje zit en jij in de avond vertrekt naar je eigen huis, hij dezelfde gevoel van leegte ervaart en jullie alsnog binnen no time gaan samenwonen!:-)
Liefs Nicknaampje
