Relaties
alle pijlers
Teleurstelling in vriendin
vrijdag 30 september 2022 om 02:00
Ik ben even van mijn stuk, hopelijk kunnen jullie even de kluwen in mijn gedachten helpen ontwarren. De uiteindelijke oplossing weet ik zelf wel, het gesprek aangaan en laten weten wat de situatie met mij geeft gedaan. Maar ik vind het lastig om zo’n gesprek aan te gaan als de emotie redelijk hoog zit.
Sinds een jaar of 5 ga ik veel om met een vriendin, na collega’s te zijn geweest waarbij we enorm goed klikten, hebben we het contact voort gezet en spenderen we regelmatig tijd met elkaar met winkelen, avondjes netflixen, koffie-afspraakjes… Zij is een stukje ouder dan ik, wat nooit in de weg heeft gestaan. Ik ben nog steeds werkzaam, zij zit al geruime tijd in de bijstand. Als we ergens heen gaan, pik ik haar vaak op, zij heeft geen rijbewijs, of ik neem iets mee voor tijdens de filmavond zodat zij niet alles hoeft te betalen als ik een paar keer bij haar zit ‘s avonds ( ik heb zelf geen Netflix).
Nu zijn we eergisteren met een kortingsactie naar de dierentuin geweest in Antwerpen, met de trein. Zij is jarig geweest en ik heb haar mee uit eten genomen na de dierentuin. Vond ze een ontzettend leuk idee, en we kwamen al snel uit bij iets bijzonders: Ethiopisch. Heerlijk gegeten, na het hoofdgerecht vertelde zij dat de Ethiopische koffie niet te versmaden was en dat ik die echt moest proberen. Het duurde even voordat de restanten van het hoofdgerecht werden afgeruimd, ondertussen bleek dat het eigenlijk best gunstig was om binnen niet al te lange tijd richting station te gaan om de trein te halen die 1 eer per uur gaat. Compromis…afrekenen en een koffie bij de Starbucks halen op het station. Afrekenen ging niet zo vlot, en eenmaal buiten, zette vriendin de spurt erin met de woorden: “ Nu wel snel, want ik ga geen uur wachten en we moeten nog helemaal daarheen lopen.” Ze draafde werkelijk door de straat. Met een volle maag probeerde ik bij te benen, wat al snel eindigde in een hevig opgeblazen gevoel met al beginnende speekselvloed. Uiteraard was het me niet waard om te gaan spugen, ik liep heus wel door maar niet zo snel als zij. Eenmaal bij het station, werkelijk nog geen twee minuten later want we waren er vlak achter gaan eten, hebben we even een peukje gedaan, ook niet van gekomen na het eten. Ze gaf nog aan dat het meeviel, ze dacht dat het verder was. Na de peuk, gingen we het station binnen, het bleek dat het perron gewisseld was van spoor 21 naar spoor 22, prima. Maar acuut beende ze richting roltrap, steeds omkijkend of ik wel kwam, Starbucks voorbij, nou ja…We vonden prima de weg, hadden ook nog ruim 10 minuten. Onderwijl op de roltrap nog zeggend “ de roltrappen gaan ook niet zo snel, om 10 voor rijdt ie wel weg hoor.” Koffie kiosk op de etage eronder werd ook straal voorbij gebeend, ze bleef in zeer hoog tempo doordraven. Op het juiste perron hadden we nog 6 minuten, de trein was er nog niet eens. Ze verklaarde zichzelf: “ Ik ben een beetje spastisch hierin, maar ik sta dan liever te wachten op de juiste plek.” Ik zei er wel even achteraan:” nou, ik heb nog geen koffie.” Ze schrok en wees me op een gesloten kiosk op het perron. Met als conclusie: “ dan haal je op Roosendaal maar koffie.” Er zat vanalles tegen, de trein deed er langer over dan gepland. Het zou spannen om een trein richting huis 3 over herl of 8 over heel. We waren de trein nog niet uit, of ze begon al: “. Nou, ik nerm wel even een spurt hoor als ik de intercity kan galen, de sprinter van 8 over doet er een kwartier langer over.” Ik, nog steeds hopend op een kopje koffie, reageerde met : “ nou, we hebben nou wel genoeg gejaagd.” 3 over was al niet haalbaar, dan maar naar perron voor die van 8 over. ( ieder half uur vertrekt er een trein richting onze bestemming.). Zonder terug te komen op de koffie, begon de volgende spurt richting perron voor de trein van 8 over. Die redde we…alleen ik heb maar niet weer het woord koffie gebruikt. Wel was ik erg geïrriteerd, waarom die haast, we staan niet in Niemandsland, er gaan nog treinen genoeg. In de trein zei ze ineens: Dan krijg je bij mij thuis wel koffie. Ik was er inmiddels zo klaar mee, ik had in de trein mijn zoon inmiddels geappt of hij de koffie klaar wilde hebben om 21:10. Ik had totaal geen zin meer om bij haar koffie te gaan drinken, ik wilde nu echt zelf de regie hebben dat mijn bakkie kwam en ik rustig koffie kon drinken.
Uiteraard gaat het niet om een kopje koffie, maar om het geheel. Er wordt tot drie keer toe een moment gepland om even een bakkie te halen, heerlijk na het eten, en zij beslist wel even dat het toch echt niet gaat gebeuren, zo voelt het. Ik heb haar nog nooit zo dwingend meegemaakt, ze is juist altijd erg begripvol en meelevend met iedereen.
Ik zat er thuis echt mee, voelde me zo niet gehoord,.Neem ik haar mee voor een etentje, eindigt het zo gehaast met alleen een hoofdgerecht. Daarbij komen dan gedachtes dat ik altijd rijd, haar altijd meeneem zonder er een cent voor te vragen, nog een etentje cadeau doen. Maar mijn wens om na het eten te genieten van een bakkie is teveel gevraagd. Ik voel het echt alsof er volledig over me is heengewalst,. Ik spreek haar zaterdag weer, eigenlijk geen zin in, maar wel nodig om mijn teleurstelling bespreekbaar te maken..
Hoe zouden jullie beginnen? Wat is een juiste toon die wel duidelijk is maar niet veroordelend? Ik vind dit lastig. Alvast bedankt!
Sinds een jaar of 5 ga ik veel om met een vriendin, na collega’s te zijn geweest waarbij we enorm goed klikten, hebben we het contact voort gezet en spenderen we regelmatig tijd met elkaar met winkelen, avondjes netflixen, koffie-afspraakjes… Zij is een stukje ouder dan ik, wat nooit in de weg heeft gestaan. Ik ben nog steeds werkzaam, zij zit al geruime tijd in de bijstand. Als we ergens heen gaan, pik ik haar vaak op, zij heeft geen rijbewijs, of ik neem iets mee voor tijdens de filmavond zodat zij niet alles hoeft te betalen als ik een paar keer bij haar zit ‘s avonds ( ik heb zelf geen Netflix).
Nu zijn we eergisteren met een kortingsactie naar de dierentuin geweest in Antwerpen, met de trein. Zij is jarig geweest en ik heb haar mee uit eten genomen na de dierentuin. Vond ze een ontzettend leuk idee, en we kwamen al snel uit bij iets bijzonders: Ethiopisch. Heerlijk gegeten, na het hoofdgerecht vertelde zij dat de Ethiopische koffie niet te versmaden was en dat ik die echt moest proberen. Het duurde even voordat de restanten van het hoofdgerecht werden afgeruimd, ondertussen bleek dat het eigenlijk best gunstig was om binnen niet al te lange tijd richting station te gaan om de trein te halen die 1 eer per uur gaat. Compromis…afrekenen en een koffie bij de Starbucks halen op het station. Afrekenen ging niet zo vlot, en eenmaal buiten, zette vriendin de spurt erin met de woorden: “ Nu wel snel, want ik ga geen uur wachten en we moeten nog helemaal daarheen lopen.” Ze draafde werkelijk door de straat. Met een volle maag probeerde ik bij te benen, wat al snel eindigde in een hevig opgeblazen gevoel met al beginnende speekselvloed. Uiteraard was het me niet waard om te gaan spugen, ik liep heus wel door maar niet zo snel als zij. Eenmaal bij het station, werkelijk nog geen twee minuten later want we waren er vlak achter gaan eten, hebben we even een peukje gedaan, ook niet van gekomen na het eten. Ze gaf nog aan dat het meeviel, ze dacht dat het verder was. Na de peuk, gingen we het station binnen, het bleek dat het perron gewisseld was van spoor 21 naar spoor 22, prima. Maar acuut beende ze richting roltrap, steeds omkijkend of ik wel kwam, Starbucks voorbij, nou ja…We vonden prima de weg, hadden ook nog ruim 10 minuten. Onderwijl op de roltrap nog zeggend “ de roltrappen gaan ook niet zo snel, om 10 voor rijdt ie wel weg hoor.” Koffie kiosk op de etage eronder werd ook straal voorbij gebeend, ze bleef in zeer hoog tempo doordraven. Op het juiste perron hadden we nog 6 minuten, de trein was er nog niet eens. Ze verklaarde zichzelf: “ Ik ben een beetje spastisch hierin, maar ik sta dan liever te wachten op de juiste plek.” Ik zei er wel even achteraan:” nou, ik heb nog geen koffie.” Ze schrok en wees me op een gesloten kiosk op het perron. Met als conclusie: “ dan haal je op Roosendaal maar koffie.” Er zat vanalles tegen, de trein deed er langer over dan gepland. Het zou spannen om een trein richting huis 3 over herl of 8 over heel. We waren de trein nog niet uit, of ze begon al: “. Nou, ik nerm wel even een spurt hoor als ik de intercity kan galen, de sprinter van 8 over doet er een kwartier langer over.” Ik, nog steeds hopend op een kopje koffie, reageerde met : “ nou, we hebben nou wel genoeg gejaagd.” 3 over was al niet haalbaar, dan maar naar perron voor die van 8 over. ( ieder half uur vertrekt er een trein richting onze bestemming.). Zonder terug te komen op de koffie, begon de volgende spurt richting perron voor de trein van 8 over. Die redde we…alleen ik heb maar niet weer het woord koffie gebruikt. Wel was ik erg geïrriteerd, waarom die haast, we staan niet in Niemandsland, er gaan nog treinen genoeg. In de trein zei ze ineens: Dan krijg je bij mij thuis wel koffie. Ik was er inmiddels zo klaar mee, ik had in de trein mijn zoon inmiddels geappt of hij de koffie klaar wilde hebben om 21:10. Ik had totaal geen zin meer om bij haar koffie te gaan drinken, ik wilde nu echt zelf de regie hebben dat mijn bakkie kwam en ik rustig koffie kon drinken.
Uiteraard gaat het niet om een kopje koffie, maar om het geheel. Er wordt tot drie keer toe een moment gepland om even een bakkie te halen, heerlijk na het eten, en zij beslist wel even dat het toch echt niet gaat gebeuren, zo voelt het. Ik heb haar nog nooit zo dwingend meegemaakt, ze is juist altijd erg begripvol en meelevend met iedereen.
Ik zat er thuis echt mee, voelde me zo niet gehoord,.Neem ik haar mee voor een etentje, eindigt het zo gehaast met alleen een hoofdgerecht. Daarbij komen dan gedachtes dat ik altijd rijd, haar altijd meeneem zonder er een cent voor te vragen, nog een etentje cadeau doen. Maar mijn wens om na het eten te genieten van een bakkie is teveel gevraagd. Ik voel het echt alsof er volledig over me is heengewalst,. Ik spreek haar zaterdag weer, eigenlijk geen zin in, maar wel nodig om mijn teleurstelling bespreekbaar te maken..
Hoe zouden jullie beginnen? Wat is een juiste toon die wel duidelijk is maar niet veroordelend? Ik vind dit lastig. Alvast bedankt!
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
vrijdag 30 september 2022 om 02:14
Ik zou proberen het niet te persoonlijk te nemen. Zij wordt kennelijk wat opgefokt van met de trein reizen en jij hield dwangmatig aan je koffie vast. Je beschrijft het prachtig beeldend, maar ook een tikje dramatisch met koffiesmachtende blikken op gesloten kiosken. 
En hoe lief je het ook bedoelt en ondanks dat ik je wel een beetje begrijp… het is niet helemaal eerlijk om dingen te geven als gift, maar er impliciet wel “gehoorzaamheid” voor terug te wensen. De volgende keer van te voren afspreken wat je van elkaar verwacht en wat je belangrijk vindt.
Als de vriendschap verder naar tevredenheid is, zou zo’n irritatie ook snel gerelativeerd kunnen/moeten worden.
En hoe lief je het ook bedoelt en ondanks dat ik je wel een beetje begrijp… het is niet helemaal eerlijk om dingen te geven als gift, maar er impliciet wel “gehoorzaamheid” voor terug te wensen. De volgende keer van te voren afspreken wat je van elkaar verwacht en wat je belangrijk vindt.
Als de vriendschap verder naar tevredenheid is, zou zo’n irritatie ook snel gerelativeerd kunnen/moeten worden.
Everything is fluid
vrijdag 30 september 2022 om 02:24
Heel eerlijk? Wat een drama om niets zeg. Ze heeft je ‘gehoord’ met haar aanbod om bij haar koffie te drinken. Ik zou ook liever doorlopen dan een half uur op een perron zitten met een bak gore stationskoffie. En als ik echt, echt dringend toe ben aan een shotje cafeïne (wat ik mij levendig kan voorstellen als fervent koffiedrinker) dan had ik ter hoogte van die Starbucks ‘de regie’ genomen door te zeggen: ‘Truus, was gezellig, maar ik ga nu echt koffie halen, we zien ons zaterdag weer!’
Je schrijft dat dit de eerste keer is dat je haar zo dwingend mee hebt gemaakt. Is het dan echt nodig om dan nog eens over die koffie te beginnen zaterdag? Bedenk hoe belangrijk het nu werkelijk voor je is.
Je schrijft dat dit de eerste keer is dat je haar zo dwingend mee hebt gemaakt. Is het dan echt nodig om dan nog eens over die koffie te beginnen zaterdag? Bedenk hoe belangrijk het nu werkelijk voor je is.
vrijdag 30 september 2022 om 02:30
Het is niet mijn gedachte om iets terug te verwachten, al snap ik jouw zin wel als ik mijn verhaal zo teruglees. Het is inderdaad meer een verwachtingspatroon van hoe ik graag een etentje afsluit, zeker als het een best bijzonder buitenlands restaurant is. Een hap-snap pizzeria zou mijn verwachting al een eind naar beneden bijstellen. We waren het er vooraf echt over eens om echt lekker te gaan eten en niet even snel iets wat we op eigen dorp ook zouden kunnen scoren. Dan is rustig uitbuiken in mijn beleving wel gepast, nu was van het ene op het andere moment alles zo ontzettend gehaast en ongeduldig, onnodig ook want we hadden echt tijd genoeg.Cauvechront schreef: ↑30-09-2022 02:14Ik zou proberen het niet te persoonlijk te nemen. Zij wordt kennelijk wat opgefokt van met de trein reizen en jij hield dwangmatig aan je koffie vast. Je beschrijft het prachtig beeldend, maar ook een tikje dramatisch met koffiesmachtende blikken op gesloten kiosken.
En hoe lief je het ook bedoelt en ondanks dat ik je wel een beetje begrijp… het is niet helemaal eerlijk om dingen te geven als gift, maar er impliciet wel “gehoorzaamheid” voor terug te wensen. De volgende keer van te voren afspreken wat je van elkaar verwacht en wat je belangrijk vindt.
Als de vriendschap verder naar tevredenheid is, zou zo’n irritatie ook snel gerelativeerd kunnen/moeten worden.
Ik ben heel benieuwd hoe ze er zelf op terugkijkt.
Mijn verwarring ontstond mede omdat ze in de trein richting Nederland zelf ook aangaf dat als de trein van 3 over niet zou lukken door het oponthoud, en misschien zelfs die van 8 over ook niet, er geen man over boord was want de trein gaat toch ieder half uur.
Hier staan we waarschijnlijk anders in. Ik heel relaxed dat we prima thuis komen met welke trein dan ook, en zij met het idee joe sneller hoe liever….
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
vrijdag 30 september 2022 om 02:33
Dat kan, en is ook niks mis mee. Tenzij inderdaad goed afgestemd. Zelf zie ik het punt niet, het is geen straf om een uur te wachten in Antwerpen, er zat een Ierse pub op het plein voor het station. En ja…ik had met alle liefde mijn portemonnee getrokken en het drankje betaald, geen probleem. We zijn een leuke dag weg, geen stress…Metallover schreef: ↑30-09-2022 02:15Oh, ik denk dat ik zoals haar had gereageerd: liever geen koffie dan een uur moeten wachten op een volgende trein. Zou dan ook gewoon een bakkie thuis doen.
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
vrijdag 30 september 2022 om 05:31
Ik denk dat je wat aan je koffieverslaving moet doen, klinkt erg dwangmatig.
En, niet meer voor haar betalen. Hoe zeer je het ook niet zo bedoelt, je zegt zelf dat er een verwachtingspatroon naar boven komt (ook wel logisch). Dat maakt de vriendschap ongelijkwaardig en dat gaat ooit knallen. Je kunt dan beter gewoon dingen samen gaan doen die geen geld kosten.
(Ik zat in een zelfde situatie waarin ik degene was met uitkering, we deden gewoon 50/50 tenzij vooraf duidelijk was dat het om een cadeautje ging vanwege een bijzondere gelegenheid oid).
En, niet meer voor haar betalen. Hoe zeer je het ook niet zo bedoelt, je zegt zelf dat er een verwachtingspatroon naar boven komt (ook wel logisch). Dat maakt de vriendschap ongelijkwaardig en dat gaat ooit knallen. Je kunt dan beter gewoon dingen samen gaan doen die geen geld kosten.
(Ik zat in een zelfde situatie waarin ik degene was met uitkering, we deden gewoon 50/50 tenzij vooraf duidelijk was dat het om een cadeautje ging vanwege een bijzondere gelegenheid oid).
vrijdag 30 september 2022 om 06:10
En zij had er misschien wel stress om. Je schrijft dat je het punt niet ziet, ik zie het punt niet van 'teleurgesteld' zijn en al helemaal niet van een zeer gedetailleerd topic openen.caretta_01 schreef: ↑30-09-2022 02:33Dat kan, en is ook niks mis mee. Tenzij inderdaad goed afgestemd. Zelf zie ik het punt niet, het is geen straf om een uur te wachten in Antwerpen, er zat een Ierse pub op het plein voor het station. En ja…ik had met alle liefde mijn portemonnee getrokken en het drankje betaald, geen probleem. We zijn een leuke dag weg, geen stress…
Ik geef haar groot gelijk.
vrijdag 30 september 2022 om 06:26
Ik ben fervent koffiedrinker én gestreste treinreiziger, dus ik snap jullie allebei wel.
Maar ik vind toch dat je het wel dramatiseert.
Maar als het jou zo dwars zit moet jij voor jezelf bedenken hoe zwaar dat weegt.
Voor mij klinkt het als een detail in een verder leuke dag, dus ik zou er geen woorden meer aan vuil maken.
Maar voor jou klinkt het groter.
En als je het dan zou willen bespreken op een niet veroordelende manier hou je het bij jezelf: ik vond het vervelend dat jij zo gehaast was en ik daardoor geen koffie had.
Maar ik vind toch dat je het wel dramatiseert.
Maar als het jou zo dwars zit moet jij voor jezelf bedenken hoe zwaar dat weegt.
Voor mij klinkt het als een detail in een verder leuke dag, dus ik zou er geen woorden meer aan vuil maken.
Maar voor jou klinkt het groter.
En als je het dan zou willen bespreken op een niet veroordelende manier hou je het bij jezelf: ik vond het vervelend dat jij zo gehaast was en ik daardoor geen koffie had.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 30 september 2022 om 06:34
Ze heeft een treinmisfobie denk ik. En jij hebt niet duidelijk genoeg gezegd dat je last krijgt van je maag als je je meteen gaat inspannen na het eten. Dus jullie waren even niet compatibel met elkaar. Zij heeft niet duidelijk genoeg gezegd dat ze ruim op tijd wil zijn voor de trein en jij hebt je te vol gegeten.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 30 september 2022 om 06:46
Waar wil je op terugkomen bij haar? Dat je niet duidelijk genoeg was in dat je koffie wilde of dat je niet wil rennen voor openbaar vervoer? Of op feit dat jij vaak betaalt en vindt dat ze daaraan voorbij gaat in zich ondergeschikt aan je wensen maken?
Je herhaalt dat je degene bent die meer betaalt. Ga bij jezelf na wat dat betekent. Je klinkt een beetje van het principe "wie betaalt, bepaalt"... en dat is niet zo'n leuke basis voor vriendschap.
Ik zou ook liever een uur eerder thuis zijn en daar genieten van een koffie.
Je herhaalt dat je degene bent die meer betaalt. Ga bij jezelf na wat dat betekent. Je klinkt een beetje van het principe "wie betaalt, bepaalt"... en dat is niet zo'n leuke basis voor vriendschap.
Ik zou ook liever een uur eerder thuis zijn en daar genieten van een koffie.
vrijdag 30 september 2022 om 06:58
Dit.yourlocalhero schreef: ↑30-09-2022 06:36Is dit een druppel of iets?
Want als dit niet het geval is snap ik de drama niet.
Mens doe niet zo moeilijk.
vrijdag 30 september 2022 om 06:59
vrijdag 30 september 2022 om 07:13
vrijdag 30 september 2022 om 07:13
Dit leest voor mij als een spannend verhaal, ik moest er ook om lachen! Compliment!
Maar ik ga toch herhalen wat anderen hiervan zeggen: Waarom maak je je zo druk om die koffie? Ik denk dat zij reizen met het OV stressvol vindt en zo snel mogelijk daarmee klaar wil zijn.
Ik heb een vriend die me aan jou doet denken: hij is best traag, in ieder geval een stuk trager dan ik. En om de zoveel tijd is hij enorm toe aan een bak koffie, krijgt hij dat niet dan kakt hij volledig in.
Zie dit als een ervaring waardoor je elkaar nog beter hebt leren kennen en houd er in de toekomst rekening mee.
Maar ik ga toch herhalen wat anderen hiervan zeggen: Waarom maak je je zo druk om die koffie? Ik denk dat zij reizen met het OV stressvol vindt en zo snel mogelijk daarmee klaar wil zijn.
Ik heb een vriend die me aan jou doet denken: hij is best traag, in ieder geval een stuk trager dan ik. En om de zoveel tijd is hij enorm toe aan een bak koffie, krijgt hij dat niet dan kakt hij volledig in.
Zie dit als een ervaring waardoor je elkaar nog beter hebt leren kennen en houd er in de toekomst rekening mee.
vrijdag 30 september 2022 om 07:19
Niet over praten met haar, dit gaat nergens over. Nooit geweten dat een kop koffie zo belangrijk voor iemand kan zijn.
Maar dat geren om de trein te halen en dat gestress met volle maag zou ik geen zin in hebben, dat snap ik wel.
Je zult zien dat nu je er een nacht over geslapen hebt, er anders over denkt. Maar voor jou was dat gestress even een domper op een fijne avond.
Bekijk eens of jullie vriendschap in balans is en of er iets is wat je dwars zit.
Maar dat geren om de trein te halen en dat gestress met volle maag zou ik geen zin in hebben, dat snap ik wel.
Je zult zien dat nu je er een nacht over geslapen hebt, er anders over denkt. Maar voor jou was dat gestress even een domper op een fijne avond.
Bekijk eens of jullie vriendschap in balans is en of er iets is wat je dwars zit.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
