Relaties
alle pijlers
Terecht gepikeerd of niet?
maandag 12 oktober 2020 om 18:22
Hoi allemaal,
Ik wil graag even jullie kijk op de volgende situatie en een beetje stoom afblazen. Ik ben momenteel erg gepikeerd en soms heb ik ook even een spiegel nodig
Binnenkort begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Na een ongelukkige periode bij mijn vorige werkgever en flink wat solliciteren kan ik gelukkig ergens beginnen waar ik het (denk ik) erg naar mijn zin ga hebben. Nu het volgende. Ik ga namelijk van 40 uur naar 36 uur. Ook wordt er volledig thuisgewerkt bij volgend bedrijf, dus dat betekent dat ik ook thuis ingewerkt wordt. Mijn vriend daarentegen zit 3 van de 5 dagen wel op kantoor. Dat is vijf kwartier hiervandaan, dus hij zit met wat reistijd. Daarnaast werkt hij 40 uur. We hebben een tijdje terug al besproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen omdat ik simpelweg meer tijd heb. Nu moet ik bekennen dat ik me daar een beetje op heb verkeken. Want de was doen, boodschappen doen, koken, het huis poetsen, bed verschonen, de vaatwasser in- en uitruimen; dat kost best wat tijd bij elkaar. Ondertussen heb ik dan ook het gevoel dat ik vrij veel commentaar krijg op dingen. Het eten smaakt niet, zijn favoriete trui is niet gewassen, als we ergens zijn geweest en ik op de terugweg nog even langs de supermarkt wil (hij kan gewoon in de auto blijven wachten) krijg ik een diepe zucht want “heb je dat dan niet besteld met de boodschappen”… Dat ik soms echt denk: doe het dan lekker zelf allemaal. Dat zeg ik ook wel eens, maar dan is de reactie “dit is hoe we het af hebben gesproken en ik geef je alleen feedback” alsof ik een kleuter ben.
Afijn. Het begint me enorm te irriteren. Ik heb namelijk het idee dat hij denkt dat ik echt hele dagen de tijd heb om het huis van top tot teen schoon te hebben nu ik vrij ben. Dat ik ook nog naar de sportschool ga, af en toe een kopje koffie drink met een vriendin, langs mijn ouders ga of soms even niets wil doen, dat gaat er niet in. Ja, ik heb meer tijd, maar ik vind het ook fijn om even wat tijd voor mezelf te nemen soms. Als hij thuis werkt en ik ben ook thuis (aan het werk, of in dit geval vrij) wordt er ook verwacht dat de tafel is gedekt en de lunch klaarstaat om 12 uur. Het begint gewoon energie te vreten. Ik vind het zo makkelijk vanuit hem om telkens maar commentaar te leveren terwijl hij zelf niets hoeft te doen.
Sorry voor het lange verhaal. Kortom: ik vind hem eerlijk gezegd een beetje een verwend kind worden op deze manier. Niets doen maar wel commentaar leveren. En als we er een discussie over krijgen ligt het ook standaard aan mij of is het geen commentaar, maar “feedback”.
Hoe zien jullie dit? Ik vind het terecht dat ik meer in het huishouden doe, maar dat hij nou bepaalt wanneer ik wat doe en ook nog commentaar hebben begint me nu echt te irriteren.
Ik wil graag even jullie kijk op de volgende situatie en een beetje stoom afblazen. Ik ben momenteel erg gepikeerd en soms heb ik ook even een spiegel nodig
Binnenkort begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Na een ongelukkige periode bij mijn vorige werkgever en flink wat solliciteren kan ik gelukkig ergens beginnen waar ik het (denk ik) erg naar mijn zin ga hebben. Nu het volgende. Ik ga namelijk van 40 uur naar 36 uur. Ook wordt er volledig thuisgewerkt bij volgend bedrijf, dus dat betekent dat ik ook thuis ingewerkt wordt. Mijn vriend daarentegen zit 3 van de 5 dagen wel op kantoor. Dat is vijf kwartier hiervandaan, dus hij zit met wat reistijd. Daarnaast werkt hij 40 uur. We hebben een tijdje terug al besproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen omdat ik simpelweg meer tijd heb. Nu moet ik bekennen dat ik me daar een beetje op heb verkeken. Want de was doen, boodschappen doen, koken, het huis poetsen, bed verschonen, de vaatwasser in- en uitruimen; dat kost best wat tijd bij elkaar. Ondertussen heb ik dan ook het gevoel dat ik vrij veel commentaar krijg op dingen. Het eten smaakt niet, zijn favoriete trui is niet gewassen, als we ergens zijn geweest en ik op de terugweg nog even langs de supermarkt wil (hij kan gewoon in de auto blijven wachten) krijg ik een diepe zucht want “heb je dat dan niet besteld met de boodschappen”… Dat ik soms echt denk: doe het dan lekker zelf allemaal. Dat zeg ik ook wel eens, maar dan is de reactie “dit is hoe we het af hebben gesproken en ik geef je alleen feedback” alsof ik een kleuter ben.
Afijn. Het begint me enorm te irriteren. Ik heb namelijk het idee dat hij denkt dat ik echt hele dagen de tijd heb om het huis van top tot teen schoon te hebben nu ik vrij ben. Dat ik ook nog naar de sportschool ga, af en toe een kopje koffie drink met een vriendin, langs mijn ouders ga of soms even niets wil doen, dat gaat er niet in. Ja, ik heb meer tijd, maar ik vind het ook fijn om even wat tijd voor mezelf te nemen soms. Als hij thuis werkt en ik ben ook thuis (aan het werk, of in dit geval vrij) wordt er ook verwacht dat de tafel is gedekt en de lunch klaarstaat om 12 uur. Het begint gewoon energie te vreten. Ik vind het zo makkelijk vanuit hem om telkens maar commentaar te leveren terwijl hij zelf niets hoeft te doen.
Sorry voor het lange verhaal. Kortom: ik vind hem eerlijk gezegd een beetje een verwend kind worden op deze manier. Niets doen maar wel commentaar leveren. En als we er een discussie over krijgen ligt het ook standaard aan mij of is het geen commentaar, maar “feedback”.
Hoe zien jullie dit? Ik vind het terecht dat ik meer in het huishouden doe, maar dat hij nou bepaalt wanneer ik wat doe en ook nog commentaar hebben begint me nu echt te irriteren.
zondag 25 oktober 2020 om 14:32
Ja, hij wil dingen met jou. Op zijn manier. Hij staat niet náást jou, hij staat bóven jou. Waarom denk ik dat?
Het klinkt wat verheven dat hij al “drie stappen verder is in zijn hoofd”, en het lijkt alsof hij denkt dat hij jou alleen nog maar even moet meekrijgen in zijn zienswijze. Dat klinkt niet erg veelbelovend. Communicatie is niet duidelijk maken wat één van de twee bedoelt. Het is vooral luisteren. Naar de ander. Naar jou.
Ik vind het heel naar voor je.
Het klinkt wat verheven dat hij al “drie stappen verder is in zijn hoofd”, en het lijkt alsof hij denkt dat hij jou alleen nog maar even moet meekrijgen in zijn zienswijze. Dat klinkt niet erg veelbelovend. Communicatie is niet duidelijk maken wat één van de twee bedoelt. Het is vooral luisteren. Naar de ander. Naar jou.
Ik vind het heel naar voor je.
zondag 25 oktober 2020 om 15:10
Mermedina schreef: ↑25-10-2020 14:32Ja, hij wil dingen met jou. Op zijn manier. Hij staat niet náást jou, hij staat bóven jou. Waarom denk ik dat?
Het klinkt wat verheven dat hij al “drie stappen verder is in zijn hoofd”, en het lijkt alsof hij denkt dat hij jou alleen nog maar even moet meekrijgen in zijn zienswijze. Dat klinkt niet erg veelbelovend. Communicatie is niet duidelijk maken wat één van de twee bedoelt. Het is vooral luisteren. Naar de ander. Naar jou.
Ik vind het heel naar voor je.
Mee eens. In een goede relatie beslis je deze dingen samen.
Ik vind het heel goed dat je hem nu tegengas geeft en eerlijk bent geweest. Ik snap dat je blij bent omdat het nu even lijkt dat hij zich meer om je gaat bekommeren, maar ik heb er een hard hoofd in. Een vos verliest niet zijn streken...
De vraag die over blijft is: jullie hebben beide erkend dat het niet echt lekker loopt. In de meeste gevallen is het zo dat als een relatie nu al zo moeizaam gaat, dat na verloop van tijd alleen maar moeilijker gaat. Tenzij je een marionet wordt. Hoe ver moet het gaan voordat je inziet dat het niets wordt?
Maar alles natuurlijk op zijn tijd, en we hebben hier makkelijk praten. Ga door met kritisch zijn.
zondag 25 oktober 2020 om 15:17
Dankjewel. Je reactie is volkomen terecht. Ik zie steeds meer in dat het niets wordt. Maar ik heb er gewoon nog even wat tijd voor nodig. Het is niet makkelijk voor me. Maar het komt goed. Ik voel dat ik sterker word. En jullie reacties helpen me.Blijenvrij schreef: ↑25-10-2020 15:10Mee eens. In een goede relatie beslis je deze dingen samen.
Ik vind het heel goed dat je hem nu tegengas geeft en eerlijk bent geweest. Ik snap dat je blij bent omdat het nu even lijkt dat hij zich meer om je gaat bekommeren, maar ik heb er een hard hoofd in. Een vos verliest niet zijn streken...
De vraag die over blijft is: jullie hebben beide erkend dat het niet echt lekker loopt. In de meeste gevallen is het zo dat als een relatie nu al zo moeizaam gaat, dat na verloop van tijd alleen maar moeilijker gaat. Tenzij je een marionet wordt. Hoe ver moet het gaan voordat je inziet dat het niets wordt?
Maar alles natuurlijk op zijn tijd, en we hebben hier makkelijk praten. Ga door met kritisch zijn.
zondag 25 oktober 2020 om 16:23
Goed dat het gesprek steeds meer op gang komt en dat je je grenzen gaat ontdekken en aangeven. Fijn dat je wat aan mijn post hebt gehad. Mijn belangrijkste boodschap was en is eigenlijk nog steeds: probeer voor jezelf op een rijtje te zetten wat jíj wil. Probeer je de meest ideale situatie voor te stellen zonder enige beperkingen. Het zou mooi zijn als je je gaat realiseren dat jij en je wensen en dromen ertoe doen. Dat je gaat voor waar jij gelukkig van wordt. Daarna pas kun je kijken of je partner (deze en iedere volgende) aansluit bij dat plaatje. Of jullie dezelfde toekomst voor jullie zien en of jullie dezelfde ideeën hebben en hetzelfde belangrijk vinden (of in elk geval daarin voor een groot deel op 1 lijn liggen). Vind jezelf belangrijk genoeg om dat uit te zoeken.
Je vertelt dat hij nog steeds graag zijn droomhuis wil bezichtigen. Jij hebt heel goed aangegeven dat je dat nu niet wil. Omdat jullie relatie niet stabiel is en omdat het een grote verbintenis is die je aangaat. Maar dat zijn praktische redenen. Heb je hem ook uitgelegd dat jouw wensen mbt wonen heel anders zijn? Dat je helemaal niet wil verhuizen naar zo'n groot huis een eind verder weg? Want dat is namelijk waar hij in geïnteresseerd in zou moeten zijn en wat je samen moet ontdekken. Wat wil jij en wat wil hij? Kun je elkaar daarin vinden of ligt het ver uit elkaar? En is het belangrijk voor jullie of hecht je er niet zoveel waarde aan en zou je er een compromis in kunnen sluiten. Oftewel; door dat gesprek te voeren ga je ontdekken of deze relatie het waard is om je tijd en energie in te steken, of dat jullie simpelweg andere dingen willen in het leven en je dus beter je eigen weg kunt gaan.
Veel succes met de ontdekkingstocht. En vergeet jezelf niet!
Je vertelt dat hij nog steeds graag zijn droomhuis wil bezichtigen. Jij hebt heel goed aangegeven dat je dat nu niet wil. Omdat jullie relatie niet stabiel is en omdat het een grote verbintenis is die je aangaat. Maar dat zijn praktische redenen. Heb je hem ook uitgelegd dat jouw wensen mbt wonen heel anders zijn? Dat je helemaal niet wil verhuizen naar zo'n groot huis een eind verder weg? Want dat is namelijk waar hij in geïnteresseerd in zou moeten zijn en wat je samen moet ontdekken. Wat wil jij en wat wil hij? Kun je elkaar daarin vinden of ligt het ver uit elkaar? En is het belangrijk voor jullie of hecht je er niet zoveel waarde aan en zou je er een compromis in kunnen sluiten. Oftewel; door dat gesprek te voeren ga je ontdekken of deze relatie het waard is om je tijd en energie in te steken, of dat jullie simpelweg andere dingen willen in het leven en je dus beter je eigen weg kunt gaan.
Veel succes met de ontdekkingstocht. En vergeet jezelf niet!
zondag 25 oktober 2020 om 16:43
Dat ultimatum is belangrijk is mijn ervaring. Ik heb dat ultimatum destijds uitgesproken naar mijn ex-man, ik zei daar ook bij ik zeg het tegen jou maar het is een afspraak die ik met mezelf gemaakt hebt. En zo voelde dat ook echt.rainonyourparade schreef: ↑25-10-2020 11:56Hoi allemaal, ik wilde weer even van me afschrijven en een update geven (voor degenen die nog benieuwd zijn).
Mikaelson, wat een goede post. Ik heb deze de afgelopen dagen vaak gelezen. Dank hiervoor.
De afgelopen week hebben we veel gepraat, maar heeft ook voor meer discussie gezorgd. Omdat ik inzie dat ik me niet als sloofje moet laten behandelen en me daarom ook anders heb opgesteld de laatste dagen. Dit zorgde bij hem denk ik voor wat verwarring.
Vanochtend hebben we eens écht gepraat. Hij is namelijk nog steeds bezig met zijn droomhuis en hij dringt er telkens op aan om dat samen te gaan bezichtigen. Ik heb hem gevraagd of hij dit met mij wil of een financieringspartner zoekt. En ik heb het ook met hem gehad over het 'perfecte plaatje' voor de buitenwereld. Hier was hij gepikeerd door. Het interesseert hem namelijk niet wat anderen denken, het zijn de dingen die HIJ graag wil. Met mij. Ik heb hem gevraagd of hij zich realiseert wat voor verbintenis we met elkaar aangaan als we een samen een huis kopen. En dat hij niet de ene dag kan roepen dat ik weg moet gaan en alleen moet wonen, om de volgende dag met een bezichtingsvoorstel te komen. Ik heb ook gezegd dat ik het nu niet wil. Dat onze relatie niet stabiel is en dat er voor mij nog meerdere redenen zijn waarom het niet verstandig is om dit op korte termijn te doen en dat ik het idee heb dat hij dat niet inziet.
Hij gaf toen ook aan dat we veel botsen de laatste tijd. En dat hij me hartstikke lief en leuk vindt, maar me soms wel achter het behang kan plakken. Dit is wederzijds. En de irritaties die er spelen hebben we ook naar elkaar uitgesproken. Hij kwam zelf ook met dingen waar hij aan moet werken. Maar gaf aan dat hij soms in zijn hoofd al drie stappen verder is en die stappen in de communicatie naar mij toe overslaat.
Ik geloof dat hij wel langzaam in begint te zien dat hij niet altijd even leuk en aardig is. Hij lijkt zachter en warmer naar mij toe en bewuster in zijn communicatie.
Hoe dan ook. Ik heb aangegeven dat we beide telkens proberen om dit te laten werken, maar dat er gewoon structureel iets moet veranderen want anders wordt dit gewoon niet wat. Ondertussen heb ik nog steeds mijn twijfels of ik hier nog 100% voor wil geven. Natuurlijk geef ik dit de tijd en wil ik zien hoe dit zich ontwikkelt. Maar ik heb mezelf wel een soort van ultimatum gegeven. Een tijdsbestek waarin ik het ook echt wil voelen. En als dat niet verandert, ga ik weg.
Toen het zich aandiende kon ik er ook niet meer onderuit. Niet vanwege hem, maar omdat ik die afspraak met mijzelf had gemaakt.
Ik vind de lange post hier een aantal posts boven ook een hele goede.
Het gaat inderdaad over echte verbinding in de relatie. Die mist. Hij noemt dat 3 stappen voor zijn, ik noem het gebrek aan inlevingsvermogen en gebrek aan wederkerigheid. Bij sommige mensen zit dat er niet in, dan kun je op je kop gaan staan maar je kunt dat er niet inrammen.
Met die kennis zou ik de ak periode dan ook je relatie bezien, samen met de afspraken die jullie hebben gemaakt.
Neem daar je tijd voor, zet in de tussentijd zeker geen definitieve stappen naar bijv een koopwoning samen, houd die achterdeur open.
En blijf jezelf trouw als de afspraak die je met jezelf hebt gemaakt duidelijk wordt. Niet weer je ogen sluiten nu!
Dan heb je er alles aan gedaan en dan mag je dat ook toegeven dat het niet is gelukt. Lik dan je wonden, maar ga dan ook, tbv je eigen zelfbehoud.
Wens je veel wijsheid..
zondag 25 oktober 2020 om 17:46
En dit lijkt me de kern van het probleem. Zie je waar het hem om gaat? Het gaat erom wat HIJ graag wil en jij moet er in mee. Het gaat hem er niet om wat jij graag wil en wat jullie samen willenrainonyourparade schreef: ↑25-10-2020 11:56
Het interesseert hem namelijk niet wat anderen denken, het zijn de dingen die HIJ graag wil. Met mij.
zondag 25 oktober 2020 om 19:42
Mermedina, Mikaelson, Peertjes en e_g123: wát een goede, rake, stof tot nadenken gevende bijdragen, meiden. Schouderklopje voor jullie. Ik gun het TO zo dat ze jullie woorden nog een keer of tien naleest en laat bezinken. Want wat hebben jullie het mooi omschreven en wat hebben jullie gelijk: de vriend van TO is nog altijd alleen maar bezig met wat HIJ wil. En TO is ook nog altijd hoofdzakelijk bezig met wat HIJ wil. Zodra hij er in een bijzin aan toevoegt "met jou" lijkt ze al meer tevreden. Lieve TO, zet jezelf op de eerste plaats. Een ander doet dat niet voor je en jouw vriend al helemaal niet.
Kom op, meis, je bent zoveel meer waard dan dit!
Om met Mikaelson te spreken:
Kom op, meis, je bent zoveel meer waard dan dit!
Om met Mikaelson te spreken:
Veel succes met de ontdekkingstocht. En vergeet jezelf niet!
zondag 25 oktober 2020 om 22:12
Mooi om te lezen...en dit is het forum op zijn best, vind ik. Een plaats waar vrouwen steun, begrip en kracht geven en vinden.
Voel me een beetje emo vandaag, maar ik vind dat mooi!
Rain, je komt er wel. Ik denk dat er een moment komt dat het in je hoofd gaat van: nee, ik hoef dit niet. Als je er nood aan hebt, ventileer, reflecteer hier maar.
Voel me een beetje emo vandaag, maar ik vind dat mooi!
Rain, je komt er wel. Ik denk dat er een moment komt dat het in je hoofd gaat van: nee, ik hoef dit niet. Als je er nood aan hebt, ventileer, reflecteer hier maar.
maandag 26 oktober 2020 om 17:21
Eens!Poloppie schreef: ↑25-10-2020 22:12Mooi om te lezen...en dit is het forum op zijn best, vind ik. Een plaats waar vrouwen steun, begrip en kracht geven en vinden.
Voel me een beetje emo vandaag, maar ik vind dat mooi!
Rain, je komt er wel. Ik denk dat er een moment komt dat het in je hoofd gaat van: nee, ik hoef dit niet. Als je er nood aan hebt, ventileer, reflecteer hier maar.
maandag 26 oktober 2020 om 20:38
Ik heb het idee dat zo een droomhuis voor veel afleiding zorgt. In hoeverre heb je hem gevraagd wat de achterliggend reden is van dat incident met die ovenschaal. Jou bewust vragen om te koken en dan zo reageren. Wat zit daar voor motivatie achter?
Dat lijkt mij namelijk een veel zinvoller gesprek.
Ik had laatst problemen met een client en die relatie is geklapt. Ik had zelf het idee dat ik echt mijn best had gedaan voor die persoon. Hij heeft mij eerst bedankt voor de goede zorg, maar achter af gedreigd om een klacht tegen mij in te dienen. IK ben door mijn werkgever van de zaak afgehaald. Terwijl ik vond dat ik inhoudelijk goed advies had gegeven en ea ook goed had uitgelegd.
Later is iemand er bij de klant op terug gekomen en die heeft toegeven dat het dreigen met de klacht pesterij was. Hij was wel tevreden maar heeft iets anders afgereageerd,.
Het praten over materiele zaken leidt enorm af van waar het nu echt om gaat. Hij treitert jou door je klusjes te geven en deze acheraf af te kraken. Je denkt elke keer dat je een goed gesprek hebt gehad, maar het getreiter van hem wordt nooit echt ter sprake gebracht. Hij is niet zo lief, kan wel wat aardiger doen...maar dit gaat echt veel verder dan een keer chaggi zijn. Het is bewust de ander kleineren.
Waarom spreek je dat niet uit?
Het blijven zo allemaal onderstromen. Je bespreekt de gevolgen voor jou maar niet wat er echt aan de hand is.
Dat lijkt mij namelijk een veel zinvoller gesprek.
Ik had laatst problemen met een client en die relatie is geklapt. Ik had zelf het idee dat ik echt mijn best had gedaan voor die persoon. Hij heeft mij eerst bedankt voor de goede zorg, maar achter af gedreigd om een klacht tegen mij in te dienen. IK ben door mijn werkgever van de zaak afgehaald. Terwijl ik vond dat ik inhoudelijk goed advies had gegeven en ea ook goed had uitgelegd.
Later is iemand er bij de klant op terug gekomen en die heeft toegeven dat het dreigen met de klacht pesterij was. Hij was wel tevreden maar heeft iets anders afgereageerd,.
Het praten over materiele zaken leidt enorm af van waar het nu echt om gaat. Hij treitert jou door je klusjes te geven en deze acheraf af te kraken. Je denkt elke keer dat je een goed gesprek hebt gehad, maar het getreiter van hem wordt nooit echt ter sprake gebracht. Hij is niet zo lief, kan wel wat aardiger doen...maar dit gaat echt veel verder dan een keer chaggi zijn. Het is bewust de ander kleineren.
Waarom spreek je dat niet uit?
Het blijven zo allemaal onderstromen. Je bespreekt de gevolgen voor jou maar niet wat er echt aan de hand is.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 26 oktober 2020 om 21:23
TO
Lees je OP nog eens.
Jouw vriend heeft je laten zien wie hij is als partner. Waarom geloof je hem dan niet?
"Ik heb hem gevraagd of hij zich realiseert wat voor verbintenis we met elkaar aangaan als we een samen een huis kopen. En dat hij niet de ene dag kan roepen dat ik weg moet gaan en alleen moet wonen, om de volgende dag met een bezichtingsvoorstel te komen."
De vraag is niet of hij het zich realiseert, maar of jij het je realiseert. Het gaat er niet om of hij de ene dag kan roepen dat je weg moet en alleen moet wonen en dat later weer intrekt. Het gaat er om dat jij de ernst inziet van wat hij roept en dat heel serieus neemt en de enige conclusie trekt die er te trekken valt.
Je hebt mannen die hun vriendin als sloof behandelen. Die constant over grenzen heen gaan, en niet uit zichzelf stoppen. Jij zal constant opnieuw je grenzen moeten aangeven. Hij zal er steeds weer overheen gaan. Dit is wie hij is. Waarom zou je daar nou voor kiezen? Een ultimatum doet er niks aan af. Hij heeft zijn oog op de prijs, wil dat huis. Als hij dat huis extreem graag wil, en als hij iemand is die krijgt wat hij wil, dan gaat hij nu even met je mee in jouw behoefte (een gelijkwaardige relatie). Als hij zelf de behoefte heeft aan een gelijkwaardige relatie dan had je dit topic niet hoeven openen.
Stop met wensen en hopen, accepteer de realiteit.
Lees je OP nog eens.
Jouw vriend heeft je laten zien wie hij is als partner. Waarom geloof je hem dan niet?
"Ik heb hem gevraagd of hij zich realiseert wat voor verbintenis we met elkaar aangaan als we een samen een huis kopen. En dat hij niet de ene dag kan roepen dat ik weg moet gaan en alleen moet wonen, om de volgende dag met een bezichtingsvoorstel te komen."
De vraag is niet of hij het zich realiseert, maar of jij het je realiseert. Het gaat er niet om of hij de ene dag kan roepen dat je weg moet en alleen moet wonen en dat later weer intrekt. Het gaat er om dat jij de ernst inziet van wat hij roept en dat heel serieus neemt en de enige conclusie trekt die er te trekken valt.
Je hebt mannen die hun vriendin als sloof behandelen. Die constant over grenzen heen gaan, en niet uit zichzelf stoppen. Jij zal constant opnieuw je grenzen moeten aangeven. Hij zal er steeds weer overheen gaan. Dit is wie hij is. Waarom zou je daar nou voor kiezen? Een ultimatum doet er niks aan af. Hij heeft zijn oog op de prijs, wil dat huis. Als hij dat huis extreem graag wil, en als hij iemand is die krijgt wat hij wil, dan gaat hij nu even met je mee in jouw behoefte (een gelijkwaardige relatie). Als hij zelf de behoefte heeft aan een gelijkwaardige relatie dan had je dit topic niet hoeven openen.
Stop met wensen en hopen, accepteer de realiteit.
They call me the Wild Rose, but my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
dinsdag 27 oktober 2020 om 06:08
Jullie problemen gaan niet over geld, niet over een huis kopen en ook niet over verbintenissen. Hij wordt echt niet ineens wel lief wanneer je hem zijn zin geeft. Dat zal hij je wel voorspiegelen door te zeggen met een diepe zucht dat hij dan wel iets aardig zal doen. Hij weet dat hij niet aardig doet, hij weet dondersgoed wat hij doet.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 27 oktober 2020 om 15:26
dinsdag 27 oktober 2020 om 15:35
Ellerlilalinne schreef: ↑26-10-2020 21:23Je hebt mannen die hun vriendin als sloof behandelen. Die constant over grenzen heen gaan, en niet uit zichzelf stoppen. Jij zal constant opnieuw je grenzen moeten aangeven. Hij zal er steeds weer overheen gaan. Dit is wie hij is. Waarom zou je daar nou voor kiezen? Een ultimatum doet er niks aan af. Hij heeft zijn oog op de prijs, wil dat huis. Als hij dat huis extreem graag wil, en als hij iemand is die krijgt wat hij wil, dan gaat hij nu even met je mee in jouw behoefte (een gelijkwaardige relatie). Als hij zelf de behoefte heeft aan een gelijkwaardige relatie dan had je dit topic niet hoeven openen.
Stop met wensen en hopen, accepteer de realiteit.
Mee eens.
dinsdag 27 oktober 2020 om 22:58
TO, Ik heb in een soortgelijke relatie gezeten en bwn het eens met veel wat hier al is gezegd en geadviseerd.
Zelfs onze financieel adviseur stelde hem dezelfde vragen die ik telkens stelde en mijn ex bleef bij zijn standpunt: wat ik wilde was onredelijk. Net al alles wat ik zei of deed. Toen heb ik duidelijk gezegd: als we geen eerlijke afspraken maken, kun je alleen in je nieuwe koophuis gaan wonen (want mijn naam kon om allerlei redenen niet op de akte).
Hoewel hij in minder uren vele malen meer verdiende dan ik, moest alles 50/50, behalve het huishouden natuurlijk, "want dat is voor de vrouw". Mijn vrienden bekritiseerden zijn gedrag, mijn vriendinnen lachten hem vierkant in zijn gezicht uit om zijn ouderwetse en oneerlijke bullsh*t. Mijn familie dacht dat ik overdreef, totdat verschillende mensen zelf wat akkefietjes met hem hadden meegemaakt. Hij dacht dat zijn hoge salaris en mijn kinderwens mij over de streep zouden trekken. Niet dus. Hij is lang in shock geweest dat ik niet op zijn 'aanlokkelijke' aanbod ben ingegaan en zelfs niet vrienden wilde blijven. Op de valreep probeerde hij in mijn familie met een leugen tweedracht te zaaien en kwam hij met...een belachelijk Excelsheet. Veel wederzijdse vrienden hebben net als ik het contact met hem rigoreus verbroken en achteraf vertelde een vriend nog meer bagger over hem waar ik niets over wist. Ik had er wel onderbuikgevoelens over.
Mijn advies zou zijn: de relatie verbreken en gelukkig worden.
Zelfs onze financieel adviseur stelde hem dezelfde vragen die ik telkens stelde en mijn ex bleef bij zijn standpunt: wat ik wilde was onredelijk. Net al alles wat ik zei of deed. Toen heb ik duidelijk gezegd: als we geen eerlijke afspraken maken, kun je alleen in je nieuwe koophuis gaan wonen (want mijn naam kon om allerlei redenen niet op de akte).
Hoewel hij in minder uren vele malen meer verdiende dan ik, moest alles 50/50, behalve het huishouden natuurlijk, "want dat is voor de vrouw". Mijn vrienden bekritiseerden zijn gedrag, mijn vriendinnen lachten hem vierkant in zijn gezicht uit om zijn ouderwetse en oneerlijke bullsh*t. Mijn familie dacht dat ik overdreef, totdat verschillende mensen zelf wat akkefietjes met hem hadden meegemaakt. Hij dacht dat zijn hoge salaris en mijn kinderwens mij over de streep zouden trekken. Niet dus. Hij is lang in shock geweest dat ik niet op zijn 'aanlokkelijke' aanbod ben ingegaan en zelfs niet vrienden wilde blijven. Op de valreep probeerde hij in mijn familie met een leugen tweedracht te zaaien en kwam hij met...een belachelijk Excelsheet. Veel wederzijdse vrienden hebben net als ik het contact met hem rigoreus verbroken en achteraf vertelde een vriend nog meer bagger over hem waar ik niets over wist. Ik had er wel onderbuikgevoelens over.
Mijn advies zou zijn: de relatie verbreken en gelukkig worden.
melaniev wijzigde dit bericht op 27-10-2020 23:03
Reden: Typefout en aanvulling
Reden: Typefout en aanvulling
2.43% gewijzigd
Dr. Dre, don't just stand there, operate! (Eminem)
woensdag 28 oktober 2020 om 06:18
Het is een exact kopie van dit verhaal....Ellerlilalinne schreef: ↑27-10-2020 23:50Wat heftig zeg. Gelukkig heb je zelf op tijd de stekker eruit getrokken.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 28 oktober 2020 om 08:25
Het was zeker heftig, maar het moest gewoon.Ellerlilalinne schreef: ↑27-10-2020 23:50Wat heftig zeg. Gelukkig heb je zelf op tijd de stekker eruit getrokken.
Dr. Dre, don't just stand there, operate! (Eminem)
woensdag 28 oktober 2020 om 18:47
Ja, en dat komt niet vaak genoeg voor. Vooral niet op dit forum, dat valt mij soms echt tegen. Maar ik ben ook blij met te lezen dat er hier unaniem gereageerd wordt.
woensdag 28 oktober 2020 om 20:51
Dit is hoe het bij mij is gebeurd. Ik heb soortgelijke verhalen/topics gelezen (vooral over hypotheekaktes en het huishouden) en daar ook gereageerd. Dit komt dus vaker voor dan je denkt. Het is misschien ook een bepaald type man (gericht op geld/status/uiterlijk/'mannelijkheid' bewijzen, niet zo geëmancipeerd etc.) en de verkeerde match als je dat als vrouw minder belangrijk vindt.
Het type dat je privé een Tikkie stuurt (bestond toen nog niet) en in het bijzijn van anderen lekker vrijgevig is, van jouw geld dus.
Ik ken vrouwen die dit gedrag geen probleem vinden en dan geeft dat geen frictie, maar ik vond het problematisch en mijn familie en vrienden ook.
Dr. Dre, don't just stand there, operate! (Eminem)
donderdag 29 oktober 2020 om 18:59
Hij begon weer over een huis kopen.
Ik heb gezegd dat ik geen huis met hem wil kopen en dat ik ook niet begrijp waarom hij dit een goed idee vindt. Want los van het feit dat ik niet eens een vast contract heb en het voor mij onzekere tijden zijn (geweest), is onze relatie absoluut niet stabiel. Dit heb ik toegelicht. Zijn eerste reactie was: "Ik heb geen zin om nog twee jaar (bij wijze van) een lange reistijd te hebben". Toen zei ik "Dan koop je het huis alleen" en dat meende ik ook. Toen gesprek gehad over onze relatie en hoe ik tegen dingen aankijk. Dat ik verbetering zie, maar we er nog niet zijn (bijvoorbeeld: hij doet meer in het huishouden zonder dat ik het vraag!) En dat ik hoop dat we deze lijn blijven vasthouden, maar dat nu samen een huis kopen een recept voor ongeluk is. En dat ik hem die toezegging niet wil doen. Uiteindelijk begreep hij het.. Maar zei wel "ik heb ook bepaalde wensen en verlangens". En toen zei ik "ik ook, en die zijn minstens zo belangrijk als de jouwe" en ik had het gevoel dat hij toen wel echt luisterde naar wat ik te zeggen had. Uiteindelijk zei hij "oké, we zetten het nu on hold, maar...." en toen kwam het. Door zijn reistijd komt hij gewoon niet aan bepaalde dingen in het huishouden toe. En toen heb ik gezegd dat hij het of moet accepteren dat ik niet alles doe, of we nemen een werkster. En anders heeft ie pech want als ie alleen is moet ie t ook zelf doen.
Dat was het eigenlijk. Gemengde gevoelens, maar het geeft mij een goed gevoel dat ik voor mijzelf ben opgekomen en mijn poot stijf heb gehouden. Paar maanden geleden was ik waarschijnlijk meegegaan in zijn huizenverhaal. Maar jullie hebben mijn ogen geopend.
Ik heb gezegd dat ik geen huis met hem wil kopen en dat ik ook niet begrijp waarom hij dit een goed idee vindt. Want los van het feit dat ik niet eens een vast contract heb en het voor mij onzekere tijden zijn (geweest), is onze relatie absoluut niet stabiel. Dit heb ik toegelicht. Zijn eerste reactie was: "Ik heb geen zin om nog twee jaar (bij wijze van) een lange reistijd te hebben". Toen zei ik "Dan koop je het huis alleen" en dat meende ik ook. Toen gesprek gehad over onze relatie en hoe ik tegen dingen aankijk. Dat ik verbetering zie, maar we er nog niet zijn (bijvoorbeeld: hij doet meer in het huishouden zonder dat ik het vraag!) En dat ik hoop dat we deze lijn blijven vasthouden, maar dat nu samen een huis kopen een recept voor ongeluk is. En dat ik hem die toezegging niet wil doen. Uiteindelijk begreep hij het.. Maar zei wel "ik heb ook bepaalde wensen en verlangens". En toen zei ik "ik ook, en die zijn minstens zo belangrijk als de jouwe" en ik had het gevoel dat hij toen wel echt luisterde naar wat ik te zeggen had. Uiteindelijk zei hij "oké, we zetten het nu on hold, maar...." en toen kwam het. Door zijn reistijd komt hij gewoon niet aan bepaalde dingen in het huishouden toe. En toen heb ik gezegd dat hij het of moet accepteren dat ik niet alles doe, of we nemen een werkster. En anders heeft ie pech want als ie alleen is moet ie t ook zelf doen.
Dat was het eigenlijk. Gemengde gevoelens, maar het geeft mij een goed gevoel dat ik voor mijzelf ben opgekomen en mijn poot stijf heb gehouden. Paar maanden geleden was ik waarschijnlijk meegegaan in zijn huizenverhaal. Maar jullie hebben mijn ogen geopend.
