Relaties
alle pijlers
Teveel accepteren door verlatingsangst?
zaterdag 25 augustus 2007 om 00:48
Ik merkte bij mezelf dat ik in de loop van mijn leven partners over bepaalde grenzen liet gaan die niet gezond zijn met andere woorden dat ik teveel accepteerde.Ook bij andere vrouwen en mannen zag ik al dat sommige behoorlijk over zich heen laten lopen (geweld,bedrog,profiteren) en erg veel moeite hebben om een destructieve relatie te verlaten.
In mijn jeugd had ik bijna geen familie en deze die ik wel had die mishandelden mij dus misschien heb ik daardoor verlatingsangst?Wat kan je daar aan doen?Hoe leer je niet over je grenzen te laten gaan?Hoe leer je een scheiding aan te kunnen zonder dat het voelt alsof het het einde van de wereld is?
In mijn jeugd had ik bijna geen familie en deze die ik wel had die mishandelden mij dus misschien heb ik daardoor verlatingsangst?Wat kan je daar aan doen?Hoe leer je niet over je grenzen te laten gaan?Hoe leer je een scheiding aan te kunnen zonder dat het voelt alsof het het einde van de wereld is?
zaterdag 25 augustus 2007 om 01:56
Misschien moet jij ook eens lezen op het topic "Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5" Whitewing, zou een echte eyeopener voor je kunnen zijn! Echt, dat jij je laat slaan vind ik onbegrijpelijk, is dat liefde? Nee, dat is mishandeling en geen respect of liefde.....in de verste verte niet. Hoe oud ben je Whitewing, als ik vragen mag?
Lees a.u.b. dat topic wat ik noem, zal ook een stuk herkenning voor jou in zitten.
Lees a.u.b. dat topic wat ik noem, zal ook een stuk herkenning voor jou in zitten.
zaterdag 25 augustus 2007 om 02:03
Ik ga dat zeker lezen dank je voor de tip , ik durf niet veel persoonlijk te zeggen zoals mijn leeftijd op een openbaar forum want onze wereld is erg klein en als hij ooit zou weten dat ik hier schrijf dan gaat die misschien heel erg gekwetst en boos zijn en ik hoop dat we nu een rustige periode tegemoet gaan en ik ondertussen hulp kan zoeken.
zaterdag 25 augustus 2007 om 02:15
zaterdag 25 augustus 2007 om 02:21
Heel erg bedankt ja en ik heb zeker het plan mijzelf te redden , ik ga stiekem een therapeut zoeken enzo en ik hoop op rustige dagen de komende tijd want was erg ziek de laatste weken , heel fijn dat je mij zoveel steun gaf thousand times thx:
Ik hoop dat je hulp gaat zoeken Whitewing, want dit gaat niet alleen om verlatingsangst maar om veel meer. Lees dat topic maar als je er de tijd voor hebt, er staan verhalen waar je van moet janken....maar ik hoop van harte dat jij er wakker van wordt!
zaterdag 25 augustus 2007 om 10:31
Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat je er aan hebt om je eigen gedrag te verklaren door het te benoemen als verlatingsangst. Het lijkt in sommige gevallen wel een excuus: ik kan er iets aan doen want ik heb verlatingsangst. Vervolgens blijf je bij een kerel die roept "be silent woman" en je mishandelt. Zo'n man is regelrecht gevaarlijk. Daar moet je onmiddellijk en definitief bij weg (en aangifte tegen doen).
Als je dat niet inziet dan kan ik slechts hopen dat jij niet één van degenen zult worden die haar relatie letterlijk met de dood zal bekopen.
Als je dat niet inziet dan kan ik slechts hopen dat jij niet één van degenen zult worden die haar relatie letterlijk met de dood zal bekopen.
zaterdag 25 augustus 2007 om 12:42
Ik begrijp idd dat het voor mensen die niet in zo een situatie zitten heel erg vreemd moet overkomen dat wij niet weggaan , vroeger had ik een vriendin en die werd regelmatig het ziekenhuis ingeramd , dat had ze gebroken ribben , neus e.d
Ze liep dan weg maar dan kwam hij steeds weer smeken en volgden er een paar maanden van rust.Nu bij hem gebeurde dit wel alleen als hij gedronken had .Na 7jaar is zij dan weggegaan en is hij weer komen smeken en dan is hij gaan ontwennen in zo een ontwenningskliniek en sindien slaat hij niet meer , drie jaar nu dus zij is wel blij nu dat ze is gebleven maar idd voor het zelfde geld had ze een keer een verkeerde klap gekregen en was zij er nu niet meer.In die tijd had ik er ook helemaal geen begrip voor ik had zoiets van dat kan toch niet dat je dit pikt?Ik had ook nooit gedacht zelf in zo een situatie terecht te komen , misschien relativeer ik zijn gedrag omdat hij zich steeds heroept over wat hij meemaakte(de folteringen)en ook omdat ik denk door zijn familietradities waar vrouwen onderdanig zijn weet hij misschien niet beter.Maar natuurlijk boven alles is misschien wel de hoofdreden dat je blijft de goede en rustige periodes als ze lief tegen je zijn en zich als een droomprins gedragen dan is het ook bijna niet te geloven dat ze die andere kant hebben en schrik je als die zich opeens weer manifesteerd .In ieder geval : voor mij persoonlijk ga ik dus stiekem een psycholoog zoeken en wat eigen zekerheden buiten de relatie opbouwen om op terug te vallen zoals bevoorbeeld niet meer hem alle inzicht in mijn financieen geven door stiekem wat voor mezelf te sparen zodat ik wat heb om op terug te vallen , ook terug wat meer met vriendinnen omgaan enzo,enfin proberen stiekem op allerlei manieren wat minder afhankelijk te worden zodat niet zoals nu mijn hele wereld instort als hij wegvalt
anoniem_53963 wijzigde dit bericht op 25-08-2007 12:43
Reden: typfout
Reden: typfout
% gewijzigd
zaterdag 25 augustus 2007 om 12:51
Ik wil jullie wel zeggen dat ik heel erg dankbaar ben voor jullie reacties en steun en begrip want echt vorige week zat ik zo diep dat ik niks meer kon dan huilen , ik verviel van woedebuien in huilbuien en werd ver gek.Jullie aanwezigheid en steun heeft me wel enorm veel geholpen.En weet je wat ook zo raar is , als je dan zo ziek bent en je zegt tegen hem dat het door hem komt (hij vroeg waaron ik zo ziek was en ik zei dus dat ik er gek van werd niet te weten waar hij al die tijd was enzo) dan zegt das niet mijn fout dat is omdat JIJ een mentaal probleem hebt.Zoals toen hij had geslagen en ik ging naar de dokter zei hij ``jij weet niet wat slaan is je steld je aan en ging maar om aandacht te vragen naar de dokter en om mij slecht te maken``.Maar dat was helemaal niet zo ik ging naar de dokter omdat het heel erg pijn deed en ja de spieren waren alleen gekneust maar ja ik was gewoon ongerust doordat ik zo een pijn had , daarom ging ik naar de dokter niet om hem slecht te maken en het kwetst mij dan dat hij zo denkt want zo lijkt het precies alsof hij het gevoel heeft dat ik tegen hem ben wat helemaal niet zo is want ik zou graag hebben dat hij zich goed voelt
anoniem_53963 wijzigde dit bericht op 25-08-2007 12:52
Reden: typfout
Reden: typfout
% gewijzigd
zaterdag 25 augustus 2007 om 12:55
Het spijt me, het oorzakelijke verband tussen verlatingsangst en in een destructieve relatie blijven hangen zie ik niet. Er is een verschil tussen verlaten worden en zelf iemand verlaten. Als je blijft bij een kerel die jou mishandelt ben je in mijn ogen bang om hem in de steek te laten, misschien zelfs bang om alleen te zijn. Daar kan wat aan gedaan worden, met of zonder hulp van deskundigen. Zolang je blijft vasthouden aan "ik heb nou eenmaal verlatingsangst en dat is de verklaring waarom ik me zo gedraag en zal blijven gedragen" gebeurt er natuurlijk helemaal niks.
Daarnaast vraag ik me af waarom iemand zich zo sterk door emoties laat leiden. Waarom niet gezegd: ik ben bang om alleen te zijn en toch gebruik ik mijn gezonde verstand en ga ik bij hem weg; alles beter dan een man die me mishandelt? Ik vraag me af: waar blijft de ratio in dit alles?
Daarnaast vraag ik me af waarom iemand zich zo sterk door emoties laat leiden. Waarom niet gezegd: ik ben bang om alleen te zijn en toch gebruik ik mijn gezonde verstand en ga ik bij hem weg; alles beter dan een man die me mishandelt? Ik vraag me af: waar blijft de ratio in dit alles?
zaterdag 25 augustus 2007 om 13:02
Je hebt een groot punt in wat je zegt en soms neem je dan ook die verstandelijke keuze en zet je met pijn in je hart idd die stap , alleen hier is er een ander addertje , namelijk je bent niet alleen ...op een aktie(weggaan) komt ook een reaktie...hij die dan achter je aankomt .En net daardoor omdat hij dan doorzet ga je bij jezelf denken ``als hij zo achter mij aankomt dan moet hij toch van mij houden`` en dan geef je dus weer toe omdat je eigenlijk diep in je hart niks liever wil dan dat het goedkomt he
zaterdag 25 augustus 2007 om 13:15
Hij komt achter je aan omdat hij bang is dat zijn geldbron opdroogt, niet omdat hij van je houdt. Is hij misschien ook nog afhankelijk van jou als het gaat om huisvesting of een verblijfsvergunning? Reken dan maar dat hij achter je aan zal blijven komen. En stel nou dat hij verknipt is geraakt door zijn eigen verleden en dat zijn opvattingen over man-vrouw verhoudingen voorkomen uit zijn cultuur. Nou én? Daar lopen er meer van rond en die moeten maar fijn hun eigen problemen eerst oplossen.
Je hoeft hem niet te redden hoor. Ga jij eerst jezelf maar eens redden.
Je hoeft hem niet te redden hoor. Ga jij eerst jezelf maar eens redden.
zaterdag 25 augustus 2007 om 13:45
Je zegt heel veel zinnigs , nu momenteel ga ik beginnen om stiekem een eiegn sociaal nieuw netwerk op te bouwen want zonder vrienden is eenzaam , hij wou dat ik geen contact meer had met vrienden wat ik een hele tijd toegaf en daardoor nu alleen sta maar ik ga stiekemproberen die vriendschappen terug aan te halen of nieuwe te vinden.Verder ga ik ook proberen financieel wat veilig te stellen en voor de emotionele brok ga ik deze week een psychologe zoeken .
Wat je zegt over dat geld daar kan wat inzitten ja , verblijfsvergunning enzo niet.
Er zit erg veel in wat je zegt en toch veel dingen al zie ik ze voor mijn neus gebeuren zijn mij vreemd zoals dat iemand vanuit een ander motief een relatie zou aangaan dan liefde, maar dat is misschien teveel van jezelf uitgaan is mij al eens gezegd , maar ja natuurlijk verwacht je dat nooit van iemand waar je zelf een relatie mee hebt.Zoals een vriendin die was ooit maandenlang zonder het te weten door haar vriend bedrogen en toen ze er dan eindelijk achterkwam was zij helemaal in schok en kon niet begrijpen hoe hij zo wreed kon zijn haar zo te kwetsen en dan antwoordde ik er zijn ook mensen geweest zoals dutroux en andere engerds , die bestaan wel degelijk,alleen je verwacht die natuurlijk nooit te ontmoeten .
Het is altijd zo als je feiten neutraal vanaf een afstand bekijkt dat je denkt dit gaat mij nooit overkomen.Zo stond ook in een artikel in flair een tijdje geleden het verhaal van een politie-agente die ook verzijld was geraakt in een relatie met partnergeweld , zij schaamde zich rot natuurlijk , ik trouwens ook , wij allemaal wel denk ik want je verwacht nooit dit mee te maken en ook niet dat je dan zelf zo slap bent , dan je dan zelf zo wordt als vrouwen waar je vroeger op neerkeek
zaterdag 25 augustus 2007 om 15:12
Wing, je bent mijn vertrouwen kwijt...Je bent niet jezelf, je verzint verhalen, verandert posts en bent alleen maar begaan met je eigen verhalen die uit je duim gezogen worden...Als mensen aan je beginnen twijfelen ga je dingen wijzigen, topics laten sluiten....
Het is erg kwetsend voor mensen zoals ik, die wel echt een probleem hebben....
Het is erg kwetsend voor mensen zoals ik, die wel echt een probleem hebben....
zaterdag 25 augustus 2007 om 17:22
Volgens mij is whitewing alleen maar bang dat haar vriend deze verhalen ontdekt en dat hij dan kwaad zal worden, met alle gevolgen van dien. En het lijkt zelfs een beetje alsof ze zich schuldig voelt tegenover hem, hij heeft haar blijkbaar al zo gehersenspoeld dat ze denkt dat het allemaal aan haar ligt.
Ik ben nog wel geneigd haar verhalen serieus te nemen.
Ik ben nog wel geneigd haar verhalen serieus te nemen.
zaterdag 25 augustus 2007 om 21:05
Inderdaad zo is het , ik ben bang dat hij het zou ontdekken met alle gevolgen vandien.Ik kan wel begrijpen als sommige mensen het verhaal vreemd vinden en gelukkig komt het hier in onze 'beshaafde landen' niet zo vaak voor.In het begin dat ik mijn partner zijn verhaal vond , (want hij sprak er nooit over door het veel te extreme trauma ) was ik meer dan verbaasd ook ja.Want opeens waren de gruwels die je in kranten leest voor mij een realiteit in die zin dat degene waarmee ik een relatie had dit overkwam.De reactie van mijn eiegen omgeving was dan ook ''Na de extreme dingen die deze man heeft meegemaakt is hij vast erg zwaar beschadigd en lijkt ons een gezonde relatie niet evident" bij mij had dit juist het omgekeerd effect , ik had zoiets van hij heeft al zoveel meegemaakt dat hij nu wel recht heeft op een goede relatie .Wat ik wel niet had ingecaluleerd was dat door dat trauma ikzelf ook heel wat ging meemaken , de diagnoses in zijn medisch dossier werden voor mij dagdagelijkse werkelijkheid.
Ik vind het jammer dat sommige mensen denken dat dit fake is want dat is het zeker niet en kwetsen wil ik absoluut niet,integendeel ik had en heb veel aan jullie reacties.
Wat wel misschien naif was van mij is mensen te belasten die dit soort extreme situaties misschien(gelukkig) niet gewend zijn.
Ik zeg je voor mij was het ook iets dat ik maar heel langzaam kon bevatten , maar mijn huisarts was niks verbaasd toen ik haar zijn verhaal vertelde , zij zei "hier in ons brave westen is dat "vreemd" maar een paar duizend kilometer is wat jouw partner meemaakte helaas dagelijkse kost .
Hier kennen wij de democratie en de mensenrechten , maar dat is niet de omgeving waar hij vandaan komt, en ik zou nu in detail kunnen gaan maar dat wil ik niet doen want het is niet prettig te kijken naar wat er gebeurd achter de deur van onze veilige westerse wereld.
Toen ik hier de topic plaatste was dat een beetje in de hoop een persoon te vinden die misschien een soortgelijke ervaring had meegemaakt, een medelotgenoot die misschien al eruit was of verderstond dan ik nu.
Maar blijkt dat deze situatie erg zelden voorkomt en ik er moeilijk een zal vinden wat een beetje een teleurstelling is maar me anderzijds een goed gevoel heeft want dat wil zeggen dat anderen niet zo moeten lijden
anoniem_53963 wijzigde dit bericht op 25-08-2007 21:10
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
zaterdag 25 augustus 2007 om 21:11
[quote]:
[...]
De reactie van mijn eiegen omgeving was dan ook ''Na de extreme dingen die deze man heeft meegemaakt is hij vast erg zwaar beschadigd en lijkt ons een gezonde relatie niet evident"
Waar woon jij dat ze in je omgeving zo praten ?
Waarom zou je trouwens stiekum in therapie gaan ?
[...]
De reactie van mijn eiegen omgeving was dan ook ''Na de extreme dingen die deze man heeft meegemaakt is hij vast erg zwaar beschadigd en lijkt ons een gezonde relatie niet evident"
Waar woon jij dat ze in je omgeving zo praten ?
Waarom zou je trouwens stiekum in therapie gaan ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 25 augustus 2007 om 21:13
Omdat hij er zeker zal tegen zijn en ik geen zin heb in nog meer ruzies , ik wou dat we gewoon happy waren:
[quote]:
[...]
De reactie van mijn eiegen omgeving was dan ook ''Na de extreme dingen die deze man heeft meegemaakt is hij vast erg zwaar beschadigd en lijkt ons een gezonde relatie niet evident"
Waar woon jij dat ze in je omgeving zo praten ?
Waarom zou je trouwens stiekum in therapie gaan ?
zaterdag 25 augustus 2007 om 22:53
Whitewing, ik heb je verhaal verder niet gelezen, want dat had je al verwijderd, maar ik vraag me af waarom jij je geroepen voelt om je vriend gelukkig te maken vanwege zijn verleden.
Misschien dat het boek 'als hij maar gelukkig is' van Robin Norwood iets voor je is? Dat hij een trauma heeft is heel erg voor hem, maar dat rechtvaardigt absoluut niet zijn gedrag tegenover jou. Het is iets waar hij aan zal moeten werken en dat kan alleen als hij doorkrijgt dat hij niet met zijn gedrag wegkomt.
Sommige mensen ontwikkelen zo'n soort overlevingsstrategie en menen als ze iets ergs hebben meegemaakt dat ze alles kunnen maken, want zij hebben al genoeg meegemaakt en dat zal hen niet weer overkomen. Ze slaan hierin dus door naar een negatieve kant.
Er zijn ook mensen die anders reageren en juist vinden dat ze zich vooral stil moeten houden, hen is geleerd dat zij geen recht hebben op hun eigen mening.
Ik kan me zo voorstellen dat jij ook het één en ander hebt meegemaakt in je jeugd. Jij hebt een andere strategie ontwikkelt en denkt dat je je vriend gelukkig kunt maken door te doen wat hij zegt. Je vergeet alleen dat je hier zelf niet gelukkig van wordt en daar gaat het nu juist wel om, want het gaat hier om jouw leven, het is niet de bedoeling dat je voor hem leeft, maar voor jezelf.
Misschien dat het boek 'als hij maar gelukkig is' van Robin Norwood iets voor je is? Dat hij een trauma heeft is heel erg voor hem, maar dat rechtvaardigt absoluut niet zijn gedrag tegenover jou. Het is iets waar hij aan zal moeten werken en dat kan alleen als hij doorkrijgt dat hij niet met zijn gedrag wegkomt.
Sommige mensen ontwikkelen zo'n soort overlevingsstrategie en menen als ze iets ergs hebben meegemaakt dat ze alles kunnen maken, want zij hebben al genoeg meegemaakt en dat zal hen niet weer overkomen. Ze slaan hierin dus door naar een negatieve kant.
Er zijn ook mensen die anders reageren en juist vinden dat ze zich vooral stil moeten houden, hen is geleerd dat zij geen recht hebben op hun eigen mening.
Ik kan me zo voorstellen dat jij ook het één en ander hebt meegemaakt in je jeugd. Jij hebt een andere strategie ontwikkelt en denkt dat je je vriend gelukkig kunt maken door te doen wat hij zegt. Je vergeet alleen dat je hier zelf niet gelukkig van wordt en daar gaat het nu juist wel om, want het gaat hier om jouw leven, het is niet de bedoeling dat je voor hem leeft, maar voor jezelf.
zondag 26 augustus 2007 om 07:56
"Ik merkte bij mezelf dat ik in de loop van mijn leven partners over bepaalde grenzen liet gaan die niet gezond zijn met andere woorden dat ik teveel accepteerde."
En dat is wel het understatement , ik zit/zat in precies dezelfde situatie en ik kan je vertellen het vreet je helemaal op van binnen. Tot het niveau dat je alle keuzes baseerd op wat de ander het leukste zou vinden.
Whitewing ik heb je een PB gestuurd, ik weet precies wat je schrijft en wat het is. En ik kan je vertellen ik had het kunnen schrijven, er vanaf/eruit komen is heel erg moeilijk
En dat is wel het understatement , ik zit/zat in precies dezelfde situatie en ik kan je vertellen het vreet je helemaal op van binnen. Tot het niveau dat je alle keuzes baseerd op wat de ander het leukste zou vinden.
Whitewing ik heb je een PB gestuurd, ik weet precies wat je schrijft en wat het is. En ik kan je vertellen ik had het kunnen schrijven, er vanaf/eruit komen is heel erg moeilijk
