Relaties
alle pijlers
The winner takes it all (behalve het geld dan)
vrijdag 19 juli 2024 om 09:53
Dames, ik loop helemaal vast en hoop op wat ervaringswijsheid. Morele steun mag ook...
Na een relatie van 10 jaar zijn wij uit elkaar. We vonden allebei dat de koek op was. Er was vooral ruzie of sleur. Omdat we niet getrouwd waren, ging het allemaal supersnel. En omdat we allebei een goede baan hebben, hadden we ook in no time een huis. Een wonder in deze huizenmarkt.
Alleen... ik ben er toen helemaal aan onderdoor gegaan: het verdriet, de stress van een verbouwing, opeens co-ouderschap van ons kind en vooral het idee alles alleen te moeten doen. En nu, een paar maanden later, is het nog steeds heel broos: bij het minste of geringste zit ik al te huilen.
Mijn ex daarentegen was opgelucht dat het hoge woord eruit was: hij bleek al een tijdje (geen idee hoe lang) de relatie te willen verbreken maar 'zocht een moment'. Hij is dol op verbouwingen, zag dat echt als zijn nieuwe start en heeft nu een nieuwe vriendin. (Nee, die was zeker niet in de picture toen wij uit elkaar gingen). Ik neem hem zoveel kwalijk maar nu vooral dat hij niet kon wachten met een nieuwe vriendin en dat ook meteen aan ons kind gaat vertellen als hij in de vakantie daar is. En dan vooral mijn angst hoe ons kind hier op zal reageren.
Doordat het bij hem zo makkelijk gaat, voel ik me zo'n loser. Ik ben niet goed in flirten, ben niet de knapste en niet de jongste. Wel heel leuk, slim en grappig, maar dat betekent dat ik mijn liefdes meestal al lang kende voor er iets groeide. Ik ben zo bang voor altijd alleen te blijven. Ik heb zat om dankbaar voor te zijn, zeker als ik de verhalen hier soms zo lees, maar ik kom er maar niet uit. Dat ik aan het kijken ben welke vriendin ik nu nog eens kan bellen voor wat afleiding. Maar ja, de meesten zijn op vakantie en ik wil ook niet alleen maar huilend aan de lijn hangen.
In mijn omgeving zijn verrassend weinig scheidingen. Iedereen leeft met me mee maar ik zoek een beetje licht aan het eind van de tunnel.
Of tips wat jullie hebben gedaan om je draai weer te vinden?
O ja, mijn POH kon er weinig mee: omdat ik al zoveel analyseer en pieker, leek een psycholoog nu niet de juiste oplossing. Ik heb nu wel sinds kort een haptonoom. Als ik bij haar geweest ben, voel ik me even prima maar een paar uur later ben ik alweer een vaatdoekje.
Na een relatie van 10 jaar zijn wij uit elkaar. We vonden allebei dat de koek op was. Er was vooral ruzie of sleur. Omdat we niet getrouwd waren, ging het allemaal supersnel. En omdat we allebei een goede baan hebben, hadden we ook in no time een huis. Een wonder in deze huizenmarkt.
Alleen... ik ben er toen helemaal aan onderdoor gegaan: het verdriet, de stress van een verbouwing, opeens co-ouderschap van ons kind en vooral het idee alles alleen te moeten doen. En nu, een paar maanden later, is het nog steeds heel broos: bij het minste of geringste zit ik al te huilen.
Mijn ex daarentegen was opgelucht dat het hoge woord eruit was: hij bleek al een tijdje (geen idee hoe lang) de relatie te willen verbreken maar 'zocht een moment'. Hij is dol op verbouwingen, zag dat echt als zijn nieuwe start en heeft nu een nieuwe vriendin. (Nee, die was zeker niet in de picture toen wij uit elkaar gingen). Ik neem hem zoveel kwalijk maar nu vooral dat hij niet kon wachten met een nieuwe vriendin en dat ook meteen aan ons kind gaat vertellen als hij in de vakantie daar is. En dan vooral mijn angst hoe ons kind hier op zal reageren.
Doordat het bij hem zo makkelijk gaat, voel ik me zo'n loser. Ik ben niet goed in flirten, ben niet de knapste en niet de jongste. Wel heel leuk, slim en grappig, maar dat betekent dat ik mijn liefdes meestal al lang kende voor er iets groeide. Ik ben zo bang voor altijd alleen te blijven. Ik heb zat om dankbaar voor te zijn, zeker als ik de verhalen hier soms zo lees, maar ik kom er maar niet uit. Dat ik aan het kijken ben welke vriendin ik nu nog eens kan bellen voor wat afleiding. Maar ja, de meesten zijn op vakantie en ik wil ook niet alleen maar huilend aan de lijn hangen.
In mijn omgeving zijn verrassend weinig scheidingen. Iedereen leeft met me mee maar ik zoek een beetje licht aan het eind van de tunnel.
Of tips wat jullie hebben gedaan om je draai weer te vinden?
O ja, mijn POH kon er weinig mee: omdat ik al zoveel analyseer en pieker, leek een psycholoog nu niet de juiste oplossing. Ik heb nu wel sinds kort een haptonoom. Als ik bij haar geweest ben, voel ik me even prima maar een paar uur later ben ik alweer een vaatdoekje.
vrijdag 19 juli 2024 om 09:59
Ik begrijp je topic titel niet echt. Zie je je ex als de winnaar, die er met alles vandoor gaat? Dat is jammer, want er is geen winnaar hier. Alleen een gestrande relatie. Hij bouwt zijn leven weer op, en dat ga jij ook doen. Je hebt alleen, terecht, even hersteltijd nodig. Je vindt echt je draai weer, maar jouw leven vergelijken met dat van hem is heel erg contraproductief. Probeer dat niet te doen. Hoe jij weer opkrabbelt en je leven weer opnieuw vormgeeft, staat los van je ex.
vrijdag 19 juli 2024 om 10:10
Je hebt het over "een paar maanden later", wees eens iets liever en minder streng voor jezelf en geef jezelf de tijd om langzaam aan je nieuwe leven te wennen.
Het kan best zijn dat hij al langer klaar was met de relatie en in zijn hoofd al verder gegaan is. Het leven is toch geen wedstrijd?
Wat zou je leuk vinden om te doen om jezelf te vermaken? Leren piano spelen, nieuwe recepten uitproberen, gaan sporten, lange wandeling maken?
Hoe stom het ook klinkt, ik ben blij met mijn huisdier, dan kom ik niet thuis in een leeg huis.
Het kan best zijn dat hij al langer klaar was met de relatie en in zijn hoofd al verder gegaan is. Het leven is toch geen wedstrijd?
Wat zou je leuk vinden om te doen om jezelf te vermaken? Leren piano spelen, nieuwe recepten uitproberen, gaan sporten, lange wandeling maken?
Hoe stom het ook klinkt, ik ben blij met mijn huisdier, dan kom ik niet thuis in een leeg huis.
vrijdag 19 juli 2024 om 10:14
Is de relatie door jullie samen beëindigd? Of heeft één van de twee hierin het voortouw genomen?
Toen mijn vorige relatie werd beëindigd (op mijn initiatief) was ik in mijn hoofd eigenlijk al heel lang klaar met die relatie. Ik durfde alleen de stekker er nog niet uit te trekken omdat ik niet wist wat ik ervoor terug zou krijgen. En ook omdat ik hem geen pijn wilde doen.
Toch uiteindelijk voor mezelf gekozen, met in mijn achterhoofd dat ik zin had in de nieuwe uitdaging. Lekker nieuw huisje helemaal voor mezelf en dan een beetje rondfladderen en dan gewoon van het leven genieten zonder mijn ex.
Ik keek mijn nieuwe leven vol vertrouwen tegemoet en ik had de insteek: als ik de rest van mijn leven alleen blijf is het ook prima.
En toen kwam ik binnen anderhalve week mijn huidige vriend tegen. Het klikte zo erg dat we al heel snel een relatie kregen en zelfs heel snel zijn gaan samenwonen.
Het klinkt een beetje of dit alles ook zo geldt voor jouw ex-partner.
Die was al veel langer klaar met de relatie dan jij.
Mijn ex is nog heel lang boos op mij geweest omdat ik zo snel weer iemand anders had. Dat zijn gevoelens die je ook niet kunt negeren. Ik vond dat voor hem heel erg vervelend. Maar ik had op dat moment wel heel sterk het gevoel: Er is maar één iemand die mijn leven leidt... en dat ben ik. En ik heb er maar eentje (leven dus) en dan wil ik wel happy zijn.
Ik weet natuurlijk niet hoe lang jullie uit elkaar zijn, maar ik denk zelf dat jij minder klaar was met de relatie dan je ex. Geef het tijd en hou jezelf voor dat het ook prima is om alleen te zijn. En vind je zelf leuk! Dat scheelt ook veel.
Toen mijn vorige relatie werd beëindigd (op mijn initiatief) was ik in mijn hoofd eigenlijk al heel lang klaar met die relatie. Ik durfde alleen de stekker er nog niet uit te trekken omdat ik niet wist wat ik ervoor terug zou krijgen. En ook omdat ik hem geen pijn wilde doen.
Toch uiteindelijk voor mezelf gekozen, met in mijn achterhoofd dat ik zin had in de nieuwe uitdaging. Lekker nieuw huisje helemaal voor mezelf en dan een beetje rondfladderen en dan gewoon van het leven genieten zonder mijn ex.
Ik keek mijn nieuwe leven vol vertrouwen tegemoet en ik had de insteek: als ik de rest van mijn leven alleen blijf is het ook prima.
En toen kwam ik binnen anderhalve week mijn huidige vriend tegen. Het klikte zo erg dat we al heel snel een relatie kregen en zelfs heel snel zijn gaan samenwonen.
Het klinkt een beetje of dit alles ook zo geldt voor jouw ex-partner.
Die was al veel langer klaar met de relatie dan jij.
Mijn ex is nog heel lang boos op mij geweest omdat ik zo snel weer iemand anders had. Dat zijn gevoelens die je ook niet kunt negeren. Ik vond dat voor hem heel erg vervelend. Maar ik had op dat moment wel heel sterk het gevoel: Er is maar één iemand die mijn leven leidt... en dat ben ik. En ik heb er maar eentje (leven dus) en dan wil ik wel happy zijn.
Ik weet natuurlijk niet hoe lang jullie uit elkaar zijn, maar ik denk zelf dat jij minder klaar was met de relatie dan je ex. Geef het tijd en hou jezelf voor dat het ook prima is om alleen te zijn. En vind je zelf leuk! Dat scheelt ook veel.
vrijdag 19 juli 2024 om 10:19
Hele vreemde titel inderdaad. Wie is de winner? En krijg jij dan het geld?
Het klinkt alsof je tijd nodig hebt, heel veel tijd. Tijd om te herstellen, tijd om je ex te vergeven en tijd om je draai te gaan vinden als single moeder. Je hoeft nog niet bezig te zijn met een nieuwe relatie, je mag je eerst focussen op je eigen beste vriendin worden.
Ik kwam gelukkig niet heel beschadigd uit mijn scheiding maar waar ik wel behoefte aan had was me-time en die claimde ik dan ook. Ik ging daten via second love (maar dat is natuurlijk niet iedereen gegeven) en ik probeerde te accepteren dat dit nu mijn leven was, terugkeren in een stil huis na mijn werk en mezelf vertellen dat dat prima was, dat ik niemand nodig had in die zin.
Mijn woonkamer en slaapkamer schilderen en opnieuw inrichten heb ik overigens ook als zeer louterend ervaren.
En ik hield een goede band met mijn ex. Daar hebben we ons allebei voor ingezet.
Het klinkt alsof je tijd nodig hebt, heel veel tijd. Tijd om te herstellen, tijd om je ex te vergeven en tijd om je draai te gaan vinden als single moeder. Je hoeft nog niet bezig te zijn met een nieuwe relatie, je mag je eerst focussen op je eigen beste vriendin worden.
Ik kwam gelukkig niet heel beschadigd uit mijn scheiding maar waar ik wel behoefte aan had was me-time en die claimde ik dan ook. Ik ging daten via second love (maar dat is natuurlijk niet iedereen gegeven) en ik probeerde te accepteren dat dit nu mijn leven was, terugkeren in een stil huis na mijn werk en mezelf vertellen dat dat prima was, dat ik niemand nodig had in die zin.
Mijn woonkamer en slaapkamer schilderen en opnieuw inrichten heb ik overigens ook als zeer louterend ervaren.
En ik hield een goede band met mijn ex. Daar hebben we ons allebei voor ingezet.
.
vrijdag 19 juli 2024 om 10:19
Neem de tijd om te herstellen.
Ga kijken of je nieuwe interesses kan ontwikkelen. Doe iets wat je nog niet eerder hebt gedaan.
Kijk eens of je een dagje alleen op pad kunt gaan, immers niet iedereen is altijd beschikbaar om mee te gaan.
Kijk naar je eigen mogelijkheden, niet naar waar je ex nu staat. Weet jij veel hoe hij zich echt voelt? Is die vriendin serieus? of een rebound?
Je weet het niet, probeer de focus op je eigen nieuwe leven en dat van jullie kind te leggen.
En het is nog pril he, wees lief voor jezelf stel geen eisen aan de tijd die je nodig hebt om hier ( sterker) uit te komen.
Je hebt een woonplek, bedenk dat je dat maar mooi zelf geflikt heb, juist in deze moeilijke huizenmarkt.
Verwen je zelf met iets dat kan een boek een mooie bos bloemen en lekkere badschuim zijn.
Jij mag nu echt wel even jezelf poederen en pamperen.
Ga kijken of je nieuwe interesses kan ontwikkelen. Doe iets wat je nog niet eerder hebt gedaan.
Kijk eens of je een dagje alleen op pad kunt gaan, immers niet iedereen is altijd beschikbaar om mee te gaan.
Kijk naar je eigen mogelijkheden, niet naar waar je ex nu staat. Weet jij veel hoe hij zich echt voelt? Is die vriendin serieus? of een rebound?
Je weet het niet, probeer de focus op je eigen nieuwe leven en dat van jullie kind te leggen.
En het is nog pril he, wees lief voor jezelf stel geen eisen aan de tijd die je nodig hebt om hier ( sterker) uit te komen.
Je hebt een woonplek, bedenk dat je dat maar mooi zelf geflikt heb, juist in deze moeilijke huizenmarkt.
Verwen je zelf met iets dat kan een boek een mooie bos bloemen en lekkere badschuim zijn.
Jij mag nu echt wel even jezelf poederen en pamperen.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
vrijdag 19 juli 2024 om 10:27
Vervelend, TO. Wat open deuren die ik even ga intrappen, omdat ze wel helpen, als je ze naleeft, zoals 'let veel meer op jezelf en veel minder op je ex', 'wees lief over jezelf, wees lief voor jezelf', 'ga eropuit', 'zoek een (sport)clubje dat bij je past'. Wat dat laatste betreft: de drempel lijkt altijd hoger dan hij is en in de praktijk geeft het je vervolgens een tijdsbesteding op vaste momenten met daarbovenop nieuwe contacten.
En verder is onze geest heel goed te foppen, dus door een zelfverzekerde houding aan te nemen, voel je je ook zekerder van jezelf. Hoofd omhoog, schouders naar achteren, ribben zacht. Jij kan dit!
En verder is onze geest heel goed te foppen, dus door een zelfverzekerde houding aan te nemen, voel je je ook zekerder van jezelf. Hoofd omhoog, schouders naar achteren, ribben zacht. Jij kan dit!
vrijdag 19 juli 2024 om 10:46
Zo , dat gaat snel! En alle goede raad weet ik natuurlijk ook wel, maar het is zo zwaar om er elke keer de energie/zin voor op te brengen. En dat doe ik wel, maar het lijkt nog niet veel effect te hebben. Ik ben voor deze relatie jarenlang alleen geweest dus ik weet wat het is.
En voor de rare titel: dat is precies het probleem: rationeel gezien weet ik wel dat het geen wedstrijd is, maar ik word telkens met mijn neus op de feiten gedrukt dat hij het in alle opzichten nu beter voor elkaar heeft. En door een gezamenlijk kind, kan ik ook niet de afstand nemen die ik zou willen. Er moet contact zijn, hoe minimaal ook. En dan is hij helemaal relaxed en blij en ik probeer ook maar vrolijk en aardig te zijn, maar zou het liefste de deur in zijn gezicht dichtgooien. En eerlijk is eerlijk: ik kan mezelf hier helemaal in verliezen. Ik denk er veel te veel aan ('zwelgje')
En Yraatje: dat is ook de situatie hier. En ik neem het hem kwalijk dat hij het in het comfort van het gezin een plek heeft kunnen geven en voorbereiden en ik toen opeens alles in mijn eentje kon doen.
En voor de rare titel: dat is precies het probleem: rationeel gezien weet ik wel dat het geen wedstrijd is, maar ik word telkens met mijn neus op de feiten gedrukt dat hij het in alle opzichten nu beter voor elkaar heeft. En door een gezamenlijk kind, kan ik ook niet de afstand nemen die ik zou willen. Er moet contact zijn, hoe minimaal ook. En dan is hij helemaal relaxed en blij en ik probeer ook maar vrolijk en aardig te zijn, maar zou het liefste de deur in zijn gezicht dichtgooien. En eerlijk is eerlijk: ik kan mezelf hier helemaal in verliezen. Ik denk er veel te veel aan ('zwelgje')
En Yraatje: dat is ook de situatie hier. En ik neem het hem kwalijk dat hij het in het comfort van het gezin een plek heeft kunnen geven en voorbereiden en ik toen opeens alles in mijn eentje kon doen.
vrijdag 19 juli 2024 om 11:01
Ocherrum...
Veroordeel jezelf niet dat je zit te zwelgen en jaloers zit te zijn, het is volkomen logisch dat je je een loser voelt nu. Maar dat komt puur door de situatie, niet doordat je een loser bent. Je zelfvertrouwen is alleen naar de klote nu, maar je kan het weer opbouwen.
Ik herken de obsessie, heb het ook lang gehad na een relatiebreuk. Hij pakte snel de draad weer op en leeft nu een perfect leven, ze kunnen zo in de Center Parks brochure. Ik ben eerst helemaal afgegleden, moest in therapie, raakte mijn baan kwijt, heb wat foute relaties gehad. Ik ben zeker de loser van ons tweeën. Maar nu voel ik daar al lang niets meer van.
Het focussen op de ander is ook een soort zelfbescherming om niet je diepere pijn te voelen. En dat is helemaal ok. Je zal niet op je 65e nog steeds zo erbij zitten.
Dus: zwelg gewoon, wees zielig, wees kinderachtig, kwaad, jaloers, het hoort er allemaal bij.
Veroordeel jezelf niet dat je zit te zwelgen en jaloers zit te zijn, het is volkomen logisch dat je je een loser voelt nu. Maar dat komt puur door de situatie, niet doordat je een loser bent. Je zelfvertrouwen is alleen naar de klote nu, maar je kan het weer opbouwen.
Ik herken de obsessie, heb het ook lang gehad na een relatiebreuk. Hij pakte snel de draad weer op en leeft nu een perfect leven, ze kunnen zo in de Center Parks brochure. Ik ben eerst helemaal afgegleden, moest in therapie, raakte mijn baan kwijt, heb wat foute relaties gehad. Ik ben zeker de loser van ons tweeën. Maar nu voel ik daar al lang niets meer van.
Het focussen op de ander is ook een soort zelfbescherming om niet je diepere pijn te voelen. En dat is helemaal ok. Je zal niet op je 65e nog steeds zo erbij zitten.
Dus: zwelg gewoon, wees zielig, wees kinderachtig, kwaad, jaloers, het hoort er allemaal bij.
vrijdag 19 juli 2024 om 11:07
Oh ja, ik werd ook nog eens flink zwaarder na de breuk, ik kreeg een rare huidaandoening in mijn gezicht en nog wat mankementen, hij werd Mr. Fitness en vies rijk 
Maar ik kon wel afstand nemen omdat we niets meer deelden toen eenmaal alles afgerond was. Lijkt me heel moeilijk voor jou dat je altijd met hem verbonden zal blijven. Hopelijk verliezen jullie niet het respect voor elkaar als ouders.
Maar ik kon wel afstand nemen omdat we niets meer deelden toen eenmaal alles afgerond was. Lijkt me heel moeilijk voor jou dat je altijd met hem verbonden zal blijven. Hopelijk verliezen jullie niet het respect voor elkaar als ouders.
vrijdag 19 juli 2024 om 11:13
Het klinkt een beetje dat je vervalt in verdriet omdat je je boosheid niet durft te voelen. Het is allemaal in alle redelijkheid geregeld. Je probeert je groot te houden omdat je uiteraard je kind ervoor wil hoeden om negativiteit mee te krijgen.
Maar ja het is wel kut allemaal natuurlijk. Jij bent toch wel zekerheden kwijt geraakt en moet nu opnieuw opkrabbelen. Dat zal op termijn ook wel lukken, maar voor nu is dat gewoon niet tof. En misschien heb je je eigen aandeel, maar het is hem ook aan te rekenen en toch lijkt het hem niet te deren.
Het is af en toe juist heel lekker om eens onredelijk boos te worden. Boek een wreck-room en ga eens iets te lijf met een hamer daar. En ga daar maar eens goed bij schreeuwen. Uit boosheid haal je meer energie dan uit verdriet - dat laatste mag er ook zijn, maar het klinkt alsof je daar nu in blijft hangen.
Voor mij persoonlijk was een fijne FWB ook een oplossing in die fase. Geen verplichtingen qua gevoelens, maar wel af en toe fysieke ontlading.
En het grote cliché: tijd heelt alle wonden. Vertrouwen houden dat het over een maand, over een jaar, over twee jaar er helemaal anders zal uitzien.
Maar ja het is wel kut allemaal natuurlijk. Jij bent toch wel zekerheden kwijt geraakt en moet nu opnieuw opkrabbelen. Dat zal op termijn ook wel lukken, maar voor nu is dat gewoon niet tof. En misschien heb je je eigen aandeel, maar het is hem ook aan te rekenen en toch lijkt het hem niet te deren.
Het is af en toe juist heel lekker om eens onredelijk boos te worden. Boek een wreck-room en ga eens iets te lijf met een hamer daar. En ga daar maar eens goed bij schreeuwen. Uit boosheid haal je meer energie dan uit verdriet - dat laatste mag er ook zijn, maar het klinkt alsof je daar nu in blijft hangen.
Voor mij persoonlijk was een fijne FWB ook een oplossing in die fase. Geen verplichtingen qua gevoelens, maar wel af en toe fysieke ontlading.
En het grote cliché: tijd heelt alle wonden. Vertrouwen houden dat het over een maand, over een jaar, over twee jaar er helemaal anders zal uitzien.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
vrijdag 19 juli 2024 om 11:17
Nou, het lijkt mij anders behoorlijk verschrikkelijk om in een relatie te zitten waar ik ongelukkig in ben. Misschien is dat helemaal niet zo makkelijk. Jij kunt nu lekker rustig alleen voluit verdrietig zijn.
vrijdag 19 juli 2024 om 11:35
Als je veel aan het overdenken bent en vast blijft zitten in de emoties is een mindfulness training misschien wat voor je.
Dan ga je trainen om je gedachten te laten voor wat ze zijn en je emoties juist toe te laten.
Emoties eisen dat je ze doorvoelt voordat ze weggaan. Door met je hoofd in 'het verhaal' te blijven hangen kom je niet verder.
Het verhaal van de scheiding doet er niet toe. Het verhaal is er, gaat niet veranderen, stop met vechten.
Je blijft nu hangen in: wat je is aangedaan, wat je zelf fout hebt gedaan, boosheid/jaloezie dat hij wel verder gaat en steeds maar te denken aan alles wat je niet wil.
Mindfulness heeft mij erg geholpen om dingen te accepteren. In het begin voelt het onmogelijk en dacht ik dat ik de emoties niet aan zou kunnen. Het tegendeel bleek waar.
En gebruik je vrienden niet meer als therapeut, want ze zijn geen therapeut. Ze luisteren naar je, maar kunnen je niet verder helpen. Ze kunnen niets oplossen
Dan ga je trainen om je gedachten te laten voor wat ze zijn en je emoties juist toe te laten.
Emoties eisen dat je ze doorvoelt voordat ze weggaan. Door met je hoofd in 'het verhaal' te blijven hangen kom je niet verder.
Het verhaal van de scheiding doet er niet toe. Het verhaal is er, gaat niet veranderen, stop met vechten.
Je blijft nu hangen in: wat je is aangedaan, wat je zelf fout hebt gedaan, boosheid/jaloezie dat hij wel verder gaat en steeds maar te denken aan alles wat je niet wil.
Mindfulness heeft mij erg geholpen om dingen te accepteren. In het begin voelt het onmogelijk en dacht ik dat ik de emoties niet aan zou kunnen. Het tegendeel bleek waar.
En gebruik je vrienden niet meer als therapeut, want ze zijn geen therapeut. Ze luisteren naar je, maar kunnen je niet verder helpen. Ze kunnen niets oplossen
vrijdag 19 juli 2024 om 11:39
Ja mindfulness, voelen wat er te voelen is en het oordeel eraf, heeft mij ook het meest geholpen.
De pijn gaat niet weg maar komt juist harder aan, maar daardoor ga je er sneller doorheen en raak je niet verbitterd.
Combineer het met goed (laten) zorgen voor jezelf maar ook als dat niet lukt, is niet erg. Beter 2 maanden als een rottende kluizenaar dan 2 jaar vastzittende emoties, vind ik zelf dan.
De pijn gaat niet weg maar komt juist harder aan, maar daardoor ga je er sneller doorheen en raak je niet verbitterd.
Combineer het met goed (laten) zorgen voor jezelf maar ook als dat niet lukt, is niet erg. Beter 2 maanden als een rottende kluizenaar dan 2 jaar vastzittende emoties, vind ik zelf dan.
vrijdag 19 juli 2024 om 12:00
Ach lieve TO, wat heb ik met je te doen. Wat anderen hier ook al zeggen; jouw ex was er in zijn hoofd al langer aan toe dan jij en gaat daarom sneller door. Dat is wrang, maar iedereen bewandelt zijn eigen pad. Ik vind wel dat je POH een raar advies geeft; ik pieker al mijn hele leven obsessief en bij mij werkt een psych heel goed om dat te tackelen.
Ik denk dat het belangrijk is om uit je hoofd te komen. Niet dat je je zorgen moet negeren; maar je moet wel met jezelf afspreken hoe lang en wanneer je je zorgen maakt. Anders neemt het de overhand. Ook bekend: wees lief voor jezelf. Zou het lukken om te sporten (ivm je kind)? Een yogales in de week, of even de sportschool in? Als je fysiek bezig bent heb je namelijk geen mogelijkheid om te denken.
Verder; welke hobby/activiteit deed je voordat je samen was met je ex? Pak dat weer eens op. Zo werk je weer aan je eigen identiteit.
Het gaat er denk ik niet om dat je meteen het juiste pad bewandelt, als je maar gaat wandelen. Beschouw deze periode desnoods als een tussenfase; straks komen er betere tijden aan, maar nu even doorkomen. Ik hoop dat je in ieder geval niet vast blijft zitten in je hoofd. Wat dat betreft heeft Bijtje ook een punt; beter 2 maanden als een rottende kluizenaar dan 2 jaar vastzittende emoties.
Ik denk dat het belangrijk is om uit je hoofd te komen. Niet dat je je zorgen moet negeren; maar je moet wel met jezelf afspreken hoe lang en wanneer je je zorgen maakt. Anders neemt het de overhand. Ook bekend: wees lief voor jezelf. Zou het lukken om te sporten (ivm je kind)? Een yogales in de week, of even de sportschool in? Als je fysiek bezig bent heb je namelijk geen mogelijkheid om te denken.
Verder; welke hobby/activiteit deed je voordat je samen was met je ex? Pak dat weer eens op. Zo werk je weer aan je eigen identiteit.
Het gaat er denk ik niet om dat je meteen het juiste pad bewandelt, als je maar gaat wandelen. Beschouw deze periode desnoods als een tussenfase; straks komen er betere tijden aan, maar nu even doorkomen. Ik hoop dat je in ieder geval niet vast blijft zitten in je hoofd. Wat dat betreft heeft Bijtje ook een punt; beter 2 maanden als een rottende kluizenaar dan 2 jaar vastzittende emoties.
vrijdag 19 juli 2024 om 12:31
Dat idee had ik al inderdaad. Het is ook gewoon KUT. En dat mag je ook zo voelen.Ocherrum schreef: ↑19-07-2024 10:46Zo , dat gaat snel! En alle goede raad weet ik natuurlijk ook wel, maar het is zo zwaar om er elke keer de energie/zin voor op te brengen. En dat doe ik wel, maar het lijkt nog niet veel effect te hebben. Ik ben voor deze relatie jarenlang alleen geweest dus ik weet wat het is.
En voor de rare titel: dat is precies het probleem: rationeel gezien weet ik wel dat het geen wedstrijd is, maar ik word telkens met mijn neus op de feiten gedrukt dat hij het in alle opzichten nu beter voor elkaar heeft. En door een gezamenlijk kind, kan ik ook niet de afstand nemen die ik zou willen. Er moet contact zijn, hoe minimaal ook. En dan is hij helemaal relaxed en blij en ik probeer ook maar vrolijk en aardig te zijn, maar zou het liefste de deur in zijn gezicht dichtgooien. En eerlijk is eerlijk: ik kan mezelf hier helemaal in verliezen. Ik denk er veel te veel aan ('zwelgje')
En Yraatje: dat is ook de situatie hier. En ik neem het hem kwalijk dat hij het in het comfort van het gezin een plek heeft kunnen geven en voorbereiden en ik toen opeens alles in mijn eentje kon doen.
Heb je dat ook al eens tegen hem gezegd, wat je voelt? Mijn ex zei het wel tegen mij. Ik kon er uiteraard niets aan veranderen (want ik wilde nooit meer terug naar die relatie), maar ik probeerde wel rekening met zijn gevoelens te houden.
Ik weet natuurlijk niet hoelang de relatie al over is, maar geef het ook een beetje tijd. Hij heeft zich lang kunnen voorbereiden (heeft hij ook de stekker eruit getrokken?) en voor jou begint dat proces nu pas. Logisch dat je boos en verdrietig bent. Je begint niet aan een relatie of gezin om uiteindelijk daarmee te stoppen (mijn ex en ik hebben geen kinderen trouwens, dus dat was wat dat betreft een geluk).
En dan kan het in alle gevallen beter zijn, dat is niet altijd wat je gevoel je vertelt. Dus zwelgen mag best even. Als je er maar oplet dat het uiteindelijk niet je eigen geluk in de weg staat.
vrijdag 19 juli 2024 om 12:39
Ik denk juist dat hij ongelukkiger was dan jij in die periode. Dus hoezo comfort?Ocherrum schreef: ↑19-07-2024 10:46Zo , dat gaat snel! En alle goede raad weet ik natuurlijk ook wel, maar het is zo zwaar om er elke keer de energie/zin voor op te brengen. En dat doe ik wel, maar het lijkt nog niet veel effect te hebben. Ik ben voor deze relatie jarenlang alleen geweest dus ik weet wat het is.
En voor de rare titel: dat is precies het probleem: rationeel gezien weet ik wel dat het geen wedstrijd is, maar ik word telkens met mijn neus op de feiten gedrukt dat hij het in alle opzichten nu beter voor elkaar heeft. En door een gezamenlijk kind, kan ik ook niet de afstand nemen die ik zou willen. Er moet contact zijn, hoe minimaal ook. En dan is hij helemaal relaxed en blij en ik probeer ook maar vrolijk en aardig te zijn, maar zou het liefste de deur in zijn gezicht dichtgooien. En eerlijk is eerlijk: ik kan mezelf hier helemaal in verliezen. Ik denk er veel te veel aan ('zwelgje')
En Yraatje: dat is ook de situatie hier. En ik neem het hem kwalijk dat hij het in het comfort van het gezin een plek heeft kunnen geven en voorbereiden en ik toen opeens alles in mijn eentje kon doen.
vrijdag 19 juli 2024 om 13:54
Ik herken wel het gevoel van frustratie met je eigen verdriet - de hoop hebben dat je je nu echt weer beter gaat voelen, en je dan extra kut voelen als dat niet zo is, bovenop het verdriet dat je al hebt.
Kan het zijn dat je iemand bent die geneigd is heel streng voor zichzelf te zijn? Moeite om lief naar jezelf te zijn? Ik denk dat dat namelijk een voedingsbodem voor frustratie over verdriet is: het gevoel dat je jezelf een schop onder je kont wil geven, maar dat dat niet lukt.
En die schop onder je kont heb je waarschijnlijk ook helemaal niet nodig, eerder compassie. Maar mij lukt het ook nog steeds zelden om dat ook echt in de praktijk om te zetten.
Je mag je kut voelen, echt waar. Sneller er overheen zijn is geen achievement. En het helpt ook niet, als het niet is wat je echt voelt. Dan is het alleen maar een loodzwaar masker om op te hebben naar de buitenwereld én jezelf.
Kan het zijn dat je iemand bent die geneigd is heel streng voor zichzelf te zijn? Moeite om lief naar jezelf te zijn? Ik denk dat dat namelijk een voedingsbodem voor frustratie over verdriet is: het gevoel dat je jezelf een schop onder je kont wil geven, maar dat dat niet lukt.
En die schop onder je kont heb je waarschijnlijk ook helemaal niet nodig, eerder compassie. Maar mij lukt het ook nog steeds zelden om dat ook echt in de praktijk om te zetten.
Je mag je kut voelen, echt waar. Sneller er overheen zijn is geen achievement. En het helpt ook niet, als het niet is wat je echt voelt. Dan is het alleen maar een loodzwaar masker om op te hebben naar de buitenwereld én jezelf.
vrijdag 19 juli 2024 om 14:26
Het is toch ook gewoon heel erg balen? Dat het er nou uitziet alsof hij nergens last van heeft wil ik wel even relativeren. Hij zegt vanalles en door het beetje wat je ziet lijkt ook alsof zijn leven een vlucht neemt, maar het kan ook best een vlucht zijn. Over 6 maanden zal het er ook weer heel anders uitzien. Zowel voor jou als voor hem. De eerste vlinders weg, de eerste lekkages in het nieuwe huis en wie weet wat het kaarten huis doet en jouw hand gaat zijn.
Lorem Ipsum
vrijdag 19 juli 2024 om 16:20
Ik denk dat hij er al veel eerder klaar mee was en nu de kogel door de kerk is verder gaat met zijn leven. Het heeft geen zin daar boos op te worden/zijn jullie gaan nu nl ieder je eigen weg en hebben deze keuze ook samen gemaakt toch? Het is nu tijd je op jezelf te richten ipv op je ex, dat heeft ecbtvtitaal geen zin en zal niks aan de situatie gaan veranderen. Door dat los te laten kom je ook zelf weer verder.
nanouk wijzigde dit bericht op 19-07-2024 16:29
0.24% gewijzigd
vrijdag 19 juli 2024 om 16:27
Probeer jezelf te doorzien. Alleen het ego spreekt van winnen en verliezen. Ego wil zoveel mogelijk in stand blijven door “het perfect plaatje” na te leven maar dit is uiteraard niet de essentie van het leven. Het is gebakken lucht.
Probeer naar binnen te keren en te voelen welke levenslessen nu voor jou te leren zijn. Doorvoel je emoties zonder oordeel. Doorbreek patronen en ontmantel (coping)mechanismes die niet meer dienen. Rouw om wat je verloren hebt en Vind jezelf opnieuw uit. Volg je eigen levenspad!
Probeer naar binnen te keren en te voelen welke levenslessen nu voor jou te leren zijn. Doorvoel je emoties zonder oordeel. Doorbreek patronen en ontmantel (coping)mechanismes die niet meer dienen. Rouw om wat je verloren hebt en Vind jezelf opnieuw uit. Volg je eigen levenspad!
vrijdag 19 juli 2024 om 18:12
Veel goede teksten en zelfs tips, dank! Ik ben nu helemaal gefascineerd door het idee van een wreck room maar kan helaas tot nu toe alleen grappig bedoelde groepsuitjes vinden. Maar ik ben ook gewoon boos en kan daar moeilijk ruimte voor maken met mijn kind en mijn werk. Toch dat abonnement op de sportschool maar eens afstoffen. En die online training mindfulness dan eindelijk eens starten...belgali schreef: ↑19-07-2024 11:13
Maar ja het is wel kut allemaal natuurlijk. Jij bent toch wel zekerheden kwijt geraakt en moet nu opnieuw opkrabbelen. Dat zal op termijn ook wel lukken, maar voor nu is dat gewoon niet tof. En misschien heb je je eigen aandeel, maar het is hem ook aan te rekenen en toch lijkt het hem niet te deren.
Het is af en toe juist heel lekker om eens onredelijk boos te worden. Boek een wreck-room en ga eens iets te lijf met een hamer daar. En ga daar maar eens goed bij schreeuwen.
Helaas heeft boos worden tegen hem geen zin: hij ziet zijn eigen aandeel helemaal niet en kan niets met mijn boosheid. Ik kan toch ook gewoon verder? Voor degenen die reageren op dat het vast heel moeilijk is om ongelukkig te zijn in de relatie: ik ben vooral ook heel boos omdat ik het idee had dat WE samen zouden werken aan de relatie en hij ondertussen met zijn hoofd al buiten de deur was. Geen rekening met mij hield, steeds meer plannen zonder mij. En ondertussen wel steun zoeken als hij een moeilijke dag had. En ik voelde dat het niet goed zat, dat er iets was maar er was nooit iets. Tot ik hem klem zette en het hoge woord eruit kwam. En tegen die tijd was mijn liefde ook wel over. Maar ja, hij was inderdaad verder in het proces. En dat zei hij ook heel trots tegen mij. Hij bedoelde het misschien troostend maar het is een van de meest kwetsende dingen die hij heeft gezegd. En dat snapt hij echt niet. En ik had gehoopt dat mijn gevoelens nog wel iets belangrijk waren voor hem ook al houden we niet meer van elkaar maar ik ben gewoon weggegumd.
Maar goed, ik ga proberen hem minder tijd in mijn gedachten te geven. Misschien / hopelijk reageer ik hier dan ook minder want dan wil ik er gewoon niet aan denken. Dan is deze TO niet gevlucht van het topic maar gevlucht in leuke activiteiten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
