Relaties
alle pijlers
The winner takes it all (behalve het geld dan)
vrijdag 19 juli 2024 om 09:53
Dames, ik loop helemaal vast en hoop op wat ervaringswijsheid. Morele steun mag ook...
Na een relatie van 10 jaar zijn wij uit elkaar. We vonden allebei dat de koek op was. Er was vooral ruzie of sleur. Omdat we niet getrouwd waren, ging het allemaal supersnel. En omdat we allebei een goede baan hebben, hadden we ook in no time een huis. Een wonder in deze huizenmarkt.
Alleen... ik ben er toen helemaal aan onderdoor gegaan: het verdriet, de stress van een verbouwing, opeens co-ouderschap van ons kind en vooral het idee alles alleen te moeten doen. En nu, een paar maanden later, is het nog steeds heel broos: bij het minste of geringste zit ik al te huilen.
Mijn ex daarentegen was opgelucht dat het hoge woord eruit was: hij bleek al een tijdje (geen idee hoe lang) de relatie te willen verbreken maar 'zocht een moment'. Hij is dol op verbouwingen, zag dat echt als zijn nieuwe start en heeft nu een nieuwe vriendin. (Nee, die was zeker niet in de picture toen wij uit elkaar gingen). Ik neem hem zoveel kwalijk maar nu vooral dat hij niet kon wachten met een nieuwe vriendin en dat ook meteen aan ons kind gaat vertellen als hij in de vakantie daar is. En dan vooral mijn angst hoe ons kind hier op zal reageren.
Doordat het bij hem zo makkelijk gaat, voel ik me zo'n loser. Ik ben niet goed in flirten, ben niet de knapste en niet de jongste. Wel heel leuk, slim en grappig, maar dat betekent dat ik mijn liefdes meestal al lang kende voor er iets groeide. Ik ben zo bang voor altijd alleen te blijven. Ik heb zat om dankbaar voor te zijn, zeker als ik de verhalen hier soms zo lees, maar ik kom er maar niet uit. Dat ik aan het kijken ben welke vriendin ik nu nog eens kan bellen voor wat afleiding. Maar ja, de meesten zijn op vakantie en ik wil ook niet alleen maar huilend aan de lijn hangen.
In mijn omgeving zijn verrassend weinig scheidingen. Iedereen leeft met me mee maar ik zoek een beetje licht aan het eind van de tunnel.
Of tips wat jullie hebben gedaan om je draai weer te vinden?
O ja, mijn POH kon er weinig mee: omdat ik al zoveel analyseer en pieker, leek een psycholoog nu niet de juiste oplossing. Ik heb nu wel sinds kort een haptonoom. Als ik bij haar geweest ben, voel ik me even prima maar een paar uur later ben ik alweer een vaatdoekje.
Na een relatie van 10 jaar zijn wij uit elkaar. We vonden allebei dat de koek op was. Er was vooral ruzie of sleur. Omdat we niet getrouwd waren, ging het allemaal supersnel. En omdat we allebei een goede baan hebben, hadden we ook in no time een huis. Een wonder in deze huizenmarkt.
Alleen... ik ben er toen helemaal aan onderdoor gegaan: het verdriet, de stress van een verbouwing, opeens co-ouderschap van ons kind en vooral het idee alles alleen te moeten doen. En nu, een paar maanden later, is het nog steeds heel broos: bij het minste of geringste zit ik al te huilen.
Mijn ex daarentegen was opgelucht dat het hoge woord eruit was: hij bleek al een tijdje (geen idee hoe lang) de relatie te willen verbreken maar 'zocht een moment'. Hij is dol op verbouwingen, zag dat echt als zijn nieuwe start en heeft nu een nieuwe vriendin. (Nee, die was zeker niet in de picture toen wij uit elkaar gingen). Ik neem hem zoveel kwalijk maar nu vooral dat hij niet kon wachten met een nieuwe vriendin en dat ook meteen aan ons kind gaat vertellen als hij in de vakantie daar is. En dan vooral mijn angst hoe ons kind hier op zal reageren.
Doordat het bij hem zo makkelijk gaat, voel ik me zo'n loser. Ik ben niet goed in flirten, ben niet de knapste en niet de jongste. Wel heel leuk, slim en grappig, maar dat betekent dat ik mijn liefdes meestal al lang kende voor er iets groeide. Ik ben zo bang voor altijd alleen te blijven. Ik heb zat om dankbaar voor te zijn, zeker als ik de verhalen hier soms zo lees, maar ik kom er maar niet uit. Dat ik aan het kijken ben welke vriendin ik nu nog eens kan bellen voor wat afleiding. Maar ja, de meesten zijn op vakantie en ik wil ook niet alleen maar huilend aan de lijn hangen.
In mijn omgeving zijn verrassend weinig scheidingen. Iedereen leeft met me mee maar ik zoek een beetje licht aan het eind van de tunnel.
Of tips wat jullie hebben gedaan om je draai weer te vinden?
O ja, mijn POH kon er weinig mee: omdat ik al zoveel analyseer en pieker, leek een psycholoog nu niet de juiste oplossing. Ik heb nu wel sinds kort een haptonoom. Als ik bij haar geweest ben, voel ik me even prima maar een paar uur later ben ik alweer een vaatdoekje.
zaterdag 20 juli 2024 om 00:20
Ocherrum schreef: ↑19-07-2024 18:12
Helaas heeft boos worden tegen hem geen zin: hij ziet zijn eigen aandeel helemaal niet en kan niets met mijn boosheid. Ik kan toch ook gewoon verder? Voor degenen die reageren op dat het vast heel moeilijk is om ongelukkig te zijn in de relatie: ik ben vooral ook heel boos omdat ik het idee had dat WE samen zouden werken aan de relatie en hij ondertussen met zijn hoofd al buiten de deur was. Geen rekening met mij hield, steeds meer plannen zonder mij. En ondertussen wel steun zoeken als hij een moeilijke dag had. En ik voelde dat het niet goed zat, dat er iets was maar er was nooit iets. Tot ik hem klem zette en het hoge woord eruit kwam. En tegen die tijd was mijn liefde ook wel over. Maar ja, hij was inderdaad verder in het proces. En dat zei hij ook heel trots tegen mij. Hij bedoelde het misschien troostend maar het is een van de meest kwetsende dingen die hij heeft gezegd. En dat snapt hij echt niet. En ik had gehoopt dat mijn gevoelens nog wel iets belangrijk waren voor hem ook al houden we niet meer van elkaar maar ik ben gewoon weggegumd.
Boos op hem worden heeft ook geen zin. Dat de relatie zo gelopen is, is ook niet alleen zijn schuld. Dat het over is was een keuze van beiden toch?! Je kan er niks mee dat hij het al eerder heeft los gelaten en nu het over is hoeft hij ook niks meer met jouw deel. Jullie zijn nu ieder verantwoordelijk voor jullie eigen geluk. Ik snap best dat het allemaal heel rot en vervelend is dat jullie als gezin uit elkaar zijn maar het is zoals het is, pak jezelf bijeen. Verdrietig zijn om.de situatie mag, maar boos zijn omdat hij verder gegaan is met zijn leven is niet eerlijk.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
