Relaties
alle pijlers
Tienjarige relatie ten einde - tips en adviezen gezocht
maandag 3 september 2007 om 10:03
Dit is mijn eerste post hier, maar als man leek me dit een goede plek om wat nuttige tips en advies te krijgen.
De situatie is als volgt:
Een relatie van ruim 10 jaar is min of meer ten einde. We zijn beide zo'n beetje elkaars eerste (27 allebei)
en wonen sinds 5 jaar samen. Hebben ups en downs gehad waarbij het een keer eerder uit is geweest zo'n 7 jaar
terug toen ik plots klap verliefd op een ander werd. Dit werd verder niks en was een bevlieging en sinds
zo'n 6 jaar zijn we dus weer samen.
Sinds een klein jaar zijn er echter wat twijfels bij mijn vriendin gekomen, ze mist een aantal dingen in
mijn persoon/karakter (ik ben vrij introvert en terughoudend en zij extrovert en impulsief).
Dit is nog eens verstrekt doordat ze een jaar terug is begonnen met toneel en daar mensen ontmoeten die
juist wel heel extrovert en impulsief zijn en precies de dingen hebben die ze bij mij mist.
Dit heeft haar aan het denken gezet en een half jaar geleden is ze op een van die jongens min of meer
verliefd geworden (wat ze ook verteld heeft aan me).
Verder heeft ze momenteel heel erg de behoefte aan ruimte voor zichzelf om dingen uit te zoeken, ze is
heel erg bang dat ze dingen mist en omdat we zo'n beetje elkaar eerste zijn, vraagt ze zich constant af of
dit nu een goede relatie is of dat het misschien nog wel veel beter kan (ze is redelijk perfectionistisch).
Ook werk ik sinds begin dit jaar thuis, wat ervoor zorgt dat ik meer thuis ben en wat dus haar ruimte voor
zichzelf weer beperkt.
2 maanden terug hebben we dus besloten dat het zo niet langer kan en dat ze gewoon even een tijdje op zichzelf
moeten wonen en wat dingen moet uitvinden. Eerst hadden we (ik misschien vooral) nog de naieve gedachte dat
het dan nog wel gewoon aan kon blijven, maar sinds 2 weken beseffen ik dat dat niet gaat lukken en dus
hebben we er een punt achter gezet. ze heeft nog steeds verliefde gevoelens voor die jongen en sinds dit
weekend weet ik dat het wederzijds is zeg maar...
Het vreemde aan dit alles is dat ze nog steeds aangeeft dat ze enorm van me houdt en het allemaal ook niet weet
,maar gewoon die laatste '30%' mist, die ze dus juist heel erg bij die ander vindt.
Ik ben nu echt bang dat ze op iemand anders is gevallen vooral omdat hij wat dingen heeft die ik niet of
minder heb. Mijn pluspunten ziet ze als vanzelfsprekend en zijn minpunten zal ze nog niet eens gezien hebben,
een redelijk kansloze strijd voor mij dus, tenminste zo voel ik dat.
Is een heel verhaal geworden en waarschijnlijk behoorlijk onsamenhangend.
De reden dat ik het hier post is dat ik het zeer kan waarderen als er wat tips en adviezen komen en misschien
heeft iemand anders ook wel ervaring met een soortgelijke situatie.
En denken jullie verder dat dit een opvlieging van haar kan zijn (net als bij mij 7 jaar terug) of lijkt het toch wel erg definitief zo?
Ik hoor het graag,
Groeten een man die wel wat advies kan gebruiken...
De situatie is als volgt:
Een relatie van ruim 10 jaar is min of meer ten einde. We zijn beide zo'n beetje elkaars eerste (27 allebei)
en wonen sinds 5 jaar samen. Hebben ups en downs gehad waarbij het een keer eerder uit is geweest zo'n 7 jaar
terug toen ik plots klap verliefd op een ander werd. Dit werd verder niks en was een bevlieging en sinds
zo'n 6 jaar zijn we dus weer samen.
Sinds een klein jaar zijn er echter wat twijfels bij mijn vriendin gekomen, ze mist een aantal dingen in
mijn persoon/karakter (ik ben vrij introvert en terughoudend en zij extrovert en impulsief).
Dit is nog eens verstrekt doordat ze een jaar terug is begonnen met toneel en daar mensen ontmoeten die
juist wel heel extrovert en impulsief zijn en precies de dingen hebben die ze bij mij mist.
Dit heeft haar aan het denken gezet en een half jaar geleden is ze op een van die jongens min of meer
verliefd geworden (wat ze ook verteld heeft aan me).
Verder heeft ze momenteel heel erg de behoefte aan ruimte voor zichzelf om dingen uit te zoeken, ze is
heel erg bang dat ze dingen mist en omdat we zo'n beetje elkaar eerste zijn, vraagt ze zich constant af of
dit nu een goede relatie is of dat het misschien nog wel veel beter kan (ze is redelijk perfectionistisch).
Ook werk ik sinds begin dit jaar thuis, wat ervoor zorgt dat ik meer thuis ben en wat dus haar ruimte voor
zichzelf weer beperkt.
2 maanden terug hebben we dus besloten dat het zo niet langer kan en dat ze gewoon even een tijdje op zichzelf
moeten wonen en wat dingen moet uitvinden. Eerst hadden we (ik misschien vooral) nog de naieve gedachte dat
het dan nog wel gewoon aan kon blijven, maar sinds 2 weken beseffen ik dat dat niet gaat lukken en dus
hebben we er een punt achter gezet. ze heeft nog steeds verliefde gevoelens voor die jongen en sinds dit
weekend weet ik dat het wederzijds is zeg maar...
Het vreemde aan dit alles is dat ze nog steeds aangeeft dat ze enorm van me houdt en het allemaal ook niet weet
,maar gewoon die laatste '30%' mist, die ze dus juist heel erg bij die ander vindt.
Ik ben nu echt bang dat ze op iemand anders is gevallen vooral omdat hij wat dingen heeft die ik niet of
minder heb. Mijn pluspunten ziet ze als vanzelfsprekend en zijn minpunten zal ze nog niet eens gezien hebben,
een redelijk kansloze strijd voor mij dus, tenminste zo voel ik dat.
Is een heel verhaal geworden en waarschijnlijk behoorlijk onsamenhangend.
De reden dat ik het hier post is dat ik het zeer kan waarderen als er wat tips en adviezen komen en misschien
heeft iemand anders ook wel ervaring met een soortgelijke situatie.
En denken jullie verder dat dit een opvlieging van haar kan zijn (net als bij mij 7 jaar terug) of lijkt het toch wel erg definitief zo?
Ik hoor het graag,
Groeten een man die wel wat advies kan gebruiken...
maandag 3 september 2007 om 10:11
Of het definitief is weet je natuurlijk nooit .... al is er een punt achter zetten en eigen woonruimte zoeken niet echt hoopgevend .
Je kunt er niets aan doen om haar tegen te houden én in te laten zien dat wat jullie hadden goed was ; dat kan ze hooguit zelf ontdekken .
Ze vindt die 30 % bij anderen.......vindt ze daar ook die 70 % die jij had ?
Misschien is het een kwestie van wilde haren kwijtraken , als jullie zo'n beetje elkaars eerste echte waren en gaat ze alsnog vreselijk spijt krijgen van de breuk. De vraag is dan natuurlijk of jij nog beschikbaar bent tegen die tijd .....
Je kunt er niets aan doen om haar tegen te houden én in te laten zien dat wat jullie hadden goed was ; dat kan ze hooguit zelf ontdekken .
Ze vindt die 30 % bij anderen.......vindt ze daar ook die 70 % die jij had ?
Misschien is het een kwestie van wilde haren kwijtraken , als jullie zo'n beetje elkaars eerste echte waren en gaat ze alsnog vreselijk spijt krijgen van de breuk. De vraag is dan natuurlijk of jij nog beschikbaar bent tegen die tijd .....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 3 september 2007 om 10:19
maandag 3 september 2007 om 10:39
Bedankt voor de steun en tips.
Voorlopig is het inderdaad zeker definitief. We hebben er veel over gepraat, maar andere opties dan een alleen wonen en dingen uitvinden en misschien wat wilde haren kwijt raken zien we niet.
Ze heeft nu eenmaal die drang om op zoek te gaan naar het onbekende en tegen houden heeft dus geen zin.
Ik dacht altijd dat de perfecte partner niet bestond, maar misschien moet ik ook maar eens op zoek gaan
Voorlopig is het inderdaad zeker definitief. We hebben er veel over gepraat, maar andere opties dan een alleen wonen en dingen uitvinden en misschien wat wilde haren kwijt raken zien we niet.
Ze heeft nu eenmaal die drang om op zoek te gaan naar het onbekende en tegen houden heeft dus geen zin.
Ik dacht altijd dat de perfecte partner niet bestond, maar misschien moet ik ook maar eens op zoek gaan
maandag 3 september 2007 om 10:47
De perfecte partner ? tsja ...... mijn definitie is zo'n beetje dat de perfecte partner diegene is die het liefst bij jou is en waarvan jij het liefst bij hem/haar bent ... maar niet noodzakelijk diegene die voor 99,9999999 % jouw hobby's / karaktereigenschappen etc deelt . Maar goed, dat zal voor iedereen verschillend zijn.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 3 september 2007 om 11:43
ik denk eerder dat dit een weloverwogen besluit van je ex is. ze zat er waarschijnlijk al een tijdje mee en hoeveel ze ook van je houd ik denk eerder dat ze van je is gaan houden als een goede vriend??? het probleem is vaak dat. die 70 procent kan wel voor jullie vriendschap en intimiteit staan terwijl die 30 procent ja dat is het avontuur, de nieuwe dingen inzichten de heftige verliefdheidsgevoelens ja die zoekt ze waarschijnlijk weer.
Je hebt best kans dat ze weer eens bij je komt aankloppen, maar laat je hart niet breken door een vrouw met hang naar de good ol times. als jullie echt belangrijk voor elkaar zijn dan zou ik de vriendschap en herrineringen met haar koesteren en zelf ook maar gaan genieten van het vrije avontuur. sterkte
Je hebt best kans dat ze weer eens bij je komt aankloppen, maar laat je hart niet breken door een vrouw met hang naar de good ol times. als jullie echt belangrijk voor elkaar zijn dan zou ik de vriendschap en herrineringen met haar koesteren en zelf ook maar gaan genieten van het vrije avontuur. sterkte
maandag 3 september 2007 om 11:55
Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten als je vriendin. Ook een tienjarige relatie verbroken, ondermeer om de redenen die je in je openingspost opnoemt. Is inmiddels alweer een tijdje geleden, en de moeilijkste beslissing uit mijn leven geweest. Kan je niet echt advies geven (waar wil je eigenlijk advies over: hoe je haar weer terug kan krijgen? Hoe je nu verder moet?), kan alleen uit mijn ervaring spreken. Ik ben niet op mijn beslissing teruggekomen, heb geen spijt gehad. Ik hou nog steeds van mijn ex, hij is ook nog steeds een belangrijk persoon in mijn leven, maar ik zou geen relatie meer met hem willen. Bij ons was de liefde omgeslagen in vriendschap, en gelukkig zijn we op zo'n manier uit elkaar gegaan dat die vriendschap er nog steeds is. Hoe we dat gedaan hebben? Door met elkaar te blijven praten, door elkaars grenzen te accepteren in de mate waarin en de manier waarop we contact hadden/hebben, door eerlijk tegen elkaar te zijn, door elkaar geen verwijten te maken en door het te zien als een andere manier van met elkaar verder gaan. Heel veel sterkte de komende tijd, het zal niet makkelijk zijn, maar geloof me, je komt er bovenop (en er ligt weer een hele wereld voor je open!). Leg de schuld niet teveel bij jezelf, er is niks met introvert zijn. Ik heb de problemen bij ons altijd gezien als een wisselwerking tussen ons. Dus niet zijn schuld, of niet mijn schuld, maar onze gezamenlijke schuld.
maandag 3 september 2007 om 12:13
Geen idee wat ik nu eigenlijk precies voor advies wil.
Het is ook een kwestie van mijn verhaal kwijt kunnen en eens horen hoe derden er tegen aan kijken. Hoe haar terug te krijgen is nu even geen prioriteit, omdat ze volgens mij gewoon ruimte wil en zeker geen zin heeft in opdringerig gedrag van mijn kant.
Het is ook een kwestie van mijn verhaal kwijt kunnen en eens horen hoe derden er tegen aan kijken. Hoe haar terug te krijgen is nu even geen prioriteit, omdat ze volgens mij gewoon ruimte wil en zeker geen zin heeft in opdringerig gedrag van mijn kant.
maandag 3 september 2007 om 12:29
hoi hoi,
Tja, misschien overbodig mijn reactie hoor. Maar toch. Ik had zoiets van: ik heb niet veel anders te melden, maar om gewoon mee te lezen en niet te reageren vind ik ook niet oke.
Ik weet nog dat ik een hele tijd nadien (al jaren geleden) best veel spijt heb gehad van het verbreken van mijn relatie. En toen ik er op terug wilde komen hoefde het van hem niet meer. Ik wilde ook vrijheid, wilde lekker los etc etc. Hetzelfde eigenlijk als je vriendin. En niet bij nagedacht dat ik toch wel een enorme schat liet lopen daardoor.
Inmiddels heb ik ingezien dat het toch niet zou werken op de lange termijn met die relatie, omdat er toch wel wat irritatiepuntjes waren welke blijven storen. Nu ben ik heel gelukkig getrouwd met een andere man en hebben we zelfs kinderen. Een happy end dus, met een ander.
Blijf niet op d'r wachten, probeer fijn contact te houden, en begin zelf ook aan een leventje voor jezelf, het leventje van jullie samen is voorbij. Lekker even alleen aan jezelf denken!
Toi toi toi.
Tja, misschien overbodig mijn reactie hoor. Maar toch. Ik had zoiets van: ik heb niet veel anders te melden, maar om gewoon mee te lezen en niet te reageren vind ik ook niet oke.
Ik weet nog dat ik een hele tijd nadien (al jaren geleden) best veel spijt heb gehad van het verbreken van mijn relatie. En toen ik er op terug wilde komen hoefde het van hem niet meer. Ik wilde ook vrijheid, wilde lekker los etc etc. Hetzelfde eigenlijk als je vriendin. En niet bij nagedacht dat ik toch wel een enorme schat liet lopen daardoor.
Inmiddels heb ik ingezien dat het toch niet zou werken op de lange termijn met die relatie, omdat er toch wel wat irritatiepuntjes waren welke blijven storen. Nu ben ik heel gelukkig getrouwd met een andere man en hebben we zelfs kinderen. Een happy end dus, met een ander.
Blijf niet op d'r wachten, probeer fijn contact te houden, en begin zelf ook aan een leventje voor jezelf, het leventje van jullie samen is voorbij. Lekker even alleen aan jezelf denken!
Toi toi toi.
