Tips, trics en eventuele behandeling

12-05-2021 09:06 40 berichten
Alle reacties Link kopieren
Goedemorgen,

Ik lees al langer mee en trek nu de stoute schoenen aan. Ook wel eng, want de reacties zijn hier soms niet voor de poes.

Zo kort mogelijk: ik ben in handen gevallen van een loverboy toen ik 17 jaar oud was, nu 46 jaar. Relaties daarna zijn altijd misgelopen, geen idee over een verband is. Het stuklopen heeft verschillende redenen, maar een terugkerend patroon is mijn onzekerheid en mijn verlatingsangst, maar ook vreemdgaan door de partner en ik die dat dan 'accepteert'. Mijn onzekerheid en verlatingsangst (mijn eigen diagnose) uit zich in jaloezie, achterdocht, wantrouwen, controledrang, onrust, zo erg dat het mijn normale functioneren soms in de weg staat. Dit speelt trouwens alleen als ik iemand ontmoet heb, als ik single ben dan heb ik alles lekker op de rit.
Nu heb ik dus ook contact met iemand en ik merk dat ik door dit ook dingen zelf verpest. Ik kan door dit niet meer genieten van de leuke momenten die er zeker zijn. Ik zie overal 'gevaar' van andere vrouwen en denk elke keer dat hij er nu wel een punt achter zal zetten. Het zal niet lang duren of deze man rent heel hard weg (en ik zou het hem niet eens kwalijk nemen). Ik wil er nu iets aan gaan doen, niet voor hem, maar voor mezelf, want ook al rent hij hard weg, bij een eventuele volgende loop ik weer tegen hetzelfde aan.

Wie heeft suggesties? Welke eventuele therapie zou kunnen werken? In theorie weet ik het allemaal wel, maar in de praktijk loop ik dan vast.

Ik ben aan het werk vandaag, dus ik zal niet gelijk overal op kunnen reageren, maar ik doe mijn best tussendoor. Alvast bedankt voor de reacties!
Alle reacties Link kopieren
Kimvandam schreef:
12-05-2021 20:33

Ik ben door huisarts doorverwezen naar de praktijkondersteuner. Ik moet nog even geduld hebben, want ze zijn druk. Helemaal prima. Ik ga die tijd gebruiken om de hulpvraag te concretiseren en alvast wat beter voor mezelf zorgen.
Met alle respect voor de praktijkondersteuners hoor....ik denk dat je meer baat hebt bij een traject bij een psycholoog
Alle reacties Link kopieren
@kamperfoelie
Ik begrijp dat de praktijkondersteuner samen met mij gaat kijken naar een passend traject. Ik werd al gelijk gewaarschuwd voor wachtlijsten.

Het boek is hier sinds vandaag ook binnen, nog niet mee begonnen.

Ik ben wel begonnen in een schrift met opschrijven op welke momenten deze gevoelens mij overvallen.

Verder heb ik veel gehoord over EMDR. Ik dacht altijd dat dit voor verwerking was van een duidelijk trauma, dat je een gebeurtenis in gedachte mort nemen tijdens zo'n sessie. Ik zou bij mij geen duidelijke gebeurtenis kunnen aangeven, het is een hele reeks/periode. Maar als EMDR het advies is, ga ik dat zeker aan.

Al gebeurt er nog niks, afspraak praktijkondersteuner kon pas 4 juni, heb ik toch een goed gevoel. Er is iets in beweging gezet.
Kijken welk traject er nodig is lijkt me in jouw geval niet nodig, jij heb gewoon een psycholoog nodig en dat gaat er ook vast uitkomen. Ik denk dat je dan ook weer te maken krijgt met wachtlijsten en dan moet je er ook nog maar één treffen die bij je past. Als je een andere wil moet je misschien weer wachten.

Geen idee hoe het werkt met kosten als je zelf een psycholoog neemt, maar als je de mogelijkheid hebt om het op die manier te doen heb je wel meer in de hand. Ik denk zelfs dat er wel psychologen zijn die gespecialiseerd zijn in jouw specifieke problematiek. Ik denk dat dat wel iets toe zou kunnen voegen voor jou. Is er via je werk geen mogelijkheid om dit te regelen? Dat kan via de bedrijfsarts.

Je lijkt me ook wel iemand die de tijd heeft en inzicht om zelf actief mee te denken aan oplossingen en het is niet acuut. Wat ik me wel afvraag is of je niet ook op andere vlakken tegen problemen aanloopt. Je klinkt als iemand die er heel goed mee om kan gaan, maar ik kan me bijna niet voorstellen dat je er niet vaker mee geconfronteerd wordt. Kan ook zijn op een andere manier en een andere plek dan met mannen.

Wat je in de tussentijd kan doen en wat echt helpt is om zelf te zorgen dat je je hulpvraag heel concreet probeert te krijgen. Soms hebben dingen meer met je gedaan dan je zelf denkt en daar is bij jou denk ik wel sprake van. Door er nu mee bezig te zijn zal je dat misschien wel gaan merken. Dat sluit niet uit dat je er toch heel goed en praktisch mee om kan leren gaan en volgens mee heeft dat te maken met open en eerlijk naar jezelf zijn volgens mij. Dus lief waar lief nodig is en hard als hard nodig is. Ik denk dat jij ook wel eens te weinig aan jezelf denkt en te hard voor jezelf bent. Klinkt stom, maar dan is houden van een ander lastig en niet het eerste om aan te denken.

Ik heb wel het idee dat het je gaat lukken. Probeer te sturen waar je kan bij het vinden van een behandelaar zou ik zeggen en wees kritisch, het gaat om jou en je bent "cliënt " zoals dat tegenwoordig heet. Veel succes!
Ik zou hier kijken

https://slachtofferwijzer.nl/hulppagina ... -loverboy/

En verder een therapeut zoeken en ermee aan de slag. De rest van je leven single zou ik niet perse kiezen.
Alle reacties Link kopieren
@in-tenebris
Thank again, op een of andere manier lijk je precies te weten hoe of wat.

Ik heb mij denk een soort overlevingsstand aangemeten, eentje waarbij ik prima functioneer. Maar wel heel gecontroleerd qua emoties. Mensen vinden mij altijd heel stabiel.

Op andere gebieden zou ik nu gelijk nee zeggen, geen problemen, maar ik zal daar dieper over na moeten denken en onderzoeken.

Voor komende weken heel veel me-time gepland, even leuke dingen voor mezelf.

Ik zal eens kijken naar therapeuten die rechtstreeks te benaderen zijn. Qua kosten hebben ik niet de illusie dat er zaken vergoed worden en dat is ook prima.

@naamloosjes
Ik ga de site bekijken, bedankt!
Kimvandam schreef:
15-05-2021 08:26
@in-tenebris
Thank again, op een of andere manier lijk je precies te weten hoe of wat.

Ik heb mij denk een soort overlevingsstand aangemeten, eentje waarbij ik prima functioneer. Maar wel heel gecontroleerd qua emoties. Mensen vinden mij altijd heel stabiel.

Ik herken dingen van mezelf in je verhaal. Niet de oorzaak, maar dat een probleem onbedoeld terugkomt in je leven. Ik functioneerde ook gewoon goed verder tot er een rijtje aan gebeurtenissen volgde en ik depressief werd. Jij komt er nu op deze manier achter dat je toch iets niet verwerkt hebt. Dat was bij mij ook het geval en ik had eigenlijk ook geen zin om alles op te rakelen, vooral niet omdat ik geen zin had in emoties die dan komen. Sommige zaken moet je alleen wel erkennen voor jezelf omdat het anders lastig wordt om van jezelf te houden. Ik heb vooral moeten leren om niet te hard te zijn voor mezelf, sommige dingen had ik zelfs niet door dat het hard was.
Alle reacties Link kopieren
@in_tenebris
Ik vind je reacties fijn omdat je precies de dingen aankaart zoals ze nu zijn. Ik vind het vervelend om te lezen dat je dit zo goed weet omdat je zelf de ervaring hebt. Ik hoop dat het met jou nu beter gaat.

Ik wist/weet dat er onverwerkt zeer zit. Jaren geleden al eens een signaal gehad dat ik iets moest. Maar ik heb ook altijd geroepen dat ik niet op een bank wil liggen praten bij een psycholoog en dingen wil oprakelen. Bang dat het allemaal eerst heel heftig wordt voordat het beter wordt. Maar ik weet nu ook dat dit wel moet omdat het anders terug blijft komen.
Het gaat nu goed met mij, ik ben niet meer depressief geweest en ik heb geleerd om anders om te gaan met dingen. Dat wil niet zeggen dat dat vanzelf gaat, ik heb ook wel eens het gevoel dat een gevecht is omdat ik op sommige zaken moet blijven letten. Dat is natuurlijk ook een gevolg van gedrag wat je je eigen hebt gemaakt en wat je al jaren hebt.

Wat jij beschrijft en hoe je er mee om bent gegaan is herkenbaar en de manier waarop je nu naar een oplossing zoekt. Dat oprakelen zat ik om dezelfde reden niet op te wachten. Ik had vooral ook geen zin om zielig gevonden te worden, ik wilde vooral van het gedoe af. Dat is uiteindelijk ook niet gebeurd door alles naar boven te halen, een paar dingen kunnen al een indicatie geven. Er is als het ware een hoofdlijn te ontdekken in wat er gebeurd is. In jouw geval misbruik en ( geestelijke ) mishandeling en misschien nog wat andere dingen misschien. Ik denk dat jij nooit voor jezelf hebt erkend wat het met je gedaan heeft en niet goed ziet hoe dit je veranderd heeft. Dat jij wantrouwend bent begrijp ik wel, je hebt het slechtste van mensen gezien, ook waar je het niet van verwachtte. Die onrust kan komen omdat je onbewust altijd op je hoede bent. Dat bedoel ik eigenlijk als ik zeg dat je dat ook in andere dingen kan komen.

Wat mij erg geholpen heeft is dat ik het voor mezelf vrij duidelijk had waar ik mee geholpen wilde worden en ik heb me ook echt ingezet door actief op de gesprekken te reageren met mails en ook opdrachtjes gewoon uit te voeren. Moet ook zeggen dat ik een goede klik had met mijn psycholoog. Ik denk dat als ik dat niet had gehad het lastig zou zijn geworden, iemand moet je toch ook wel een beetje aanvoelen.

Dat jij sterk bent heb je wel bewezen en je hebt ook een goed verstand en ik denk dat je je probleem goed kan verwoorden. Een behandeling zal je echt gaan helpen, je moet het alleen niet zien als een gebroken arm. Als je eenmaal goed snapt hoe sommige dingen werken, bijvoorbeeld jaloers worden, kan je ook een hoop zelf doen om daar goed mee om te gaan. Dat zal niet betekenen dat je niet jaloers meer kan zijn. Ik denk wel dat als je weer echt in staat bent om iemand te vertrouwen dat minder is of verdwijnt.
Alle reacties Link kopieren
@in_tenebris
Dank je wel voor je openheid en je mooie en wijze woorden. Ze zijn een extra zetje de goede richting in.

De tijd is gekomen! :thumbsup:
Alle reacties Link kopieren
Even een update!

Via de praktijkondersteuner doorverwezen naar een psychologenpraktijk. Intake gehad en als behandelplan stellen ze voor om schematherapie te doen, individueel en in een groep. Ik schrok van het groepsidee, maar ik ga er toch voor. Geen idee wanneer het kan starten, maar ik ben er klaar voor.

Als tip kreeg ik het boek "Patronen doorbreken" van Hannie van Genderen. Misschien heeft iemand anders daar ook wat aan.
Alle reacties Link kopieren
Succes, kan mij voorstellen dat het best even slikken was groepsidee maar mogelijk helpt het juist dat je ook hoort hoe anderen ermee omgaan.
Alle reacties Link kopieren
Ik lees nu je topic voor het eerst maar wilde even zeggen dat schema therapie in een groep mij heel erg heeft geholpen. Ik vond het heel spannend maar het leverde mij heel veel op. Knap dat je het aangaat!
Alle reacties Link kopieren
Kimvandam schreef:
20-07-2021 10:41
Even een update!

Via de praktijkondersteuner doorverwezen naar een psychologenpraktijk. Intake gehad en als behandelplan stellen ze voor om schematherapie te doen, individueel en in een groep. Ik schrok van het groepsidee, maar ik ga er toch voor. Geen idee wanneer het kan starten, maar ik ben er klaar voor.

Als tip kreeg ik het boek "Patronen doorbreken" van Hannie van Genderen. Misschien heeft iemand anders daar ook wat aan.
Goed nieuws, ik denk dat het een goede stap is!
Alle reacties Link kopieren
https://www.bibliotheek.nl/catalogus/ti ... na-trauma/

Het is misschien iets om de eerste 7 hoofdstukken van dit boek te lezen. Dit boek vertelt heel duidelijk wat trauma met je brein en je gehechtheid doet. Gaat dieper in op het overspoeld worden door gevoelstoestanden van vroeger en hoe zich dat verhoudt tot je normaal doorlevende zelf.

Mooie voorbereiding op je groep en individueel.
Alle reacties Link kopieren
Dank jullie voor de wederom positieve reacties!

Groep was zeker even slikken, maar ik heb niets te verliezen dus waarom ook niet.

Het boek zal ik bekijken. Nav dit topic al diverse boeken gevonden.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven