Relaties
alle pijlers
Trampoline
woensdag 27 oktober 2021 om 12:53
Hoi,
Een man hier. 43 jaren jong en ik zit met een existentieel vraagstuk waar ik niet echt uit kom.
Hier, in de min of meer anonimiteit, zijn er wellicht mensen met wie ik van gedachten kan wisselen hierover. En hopelijk kan ik wat verhelderende inzichten verkrijgen. Ik overweeg naar een therapeut te gaan (alweer), maar hoop het, mede met de hopelijk hier verkregen inzichten, grotendeels zelf te kunnen doen.
Mijn probleem is het volgende:
Ik ben 43 jaar, nu bijna drie jaar single. Mijn laatste relatie was er één in een reeks kortere en langere relaties, die allen startten met de intentie dat het serieus en voor de lange termijn zou zijn. Daar is dus duidelijk niets van gekomen. Een deel van het probleem is duidelijk: ik heb geen kinderwens. En zodra het de dames duidelijk werd dat ik écht niet van mijn standpunt af te brengen was, gingen ze er vandoor. Ergens snap ik dat wel, maar vind het ook niet eerlijk. Maar dat is een hele andere discussie.
Uiteindelijk is het met alle vrouwen in mijn leven na korte of langere tijd op niets uitgelopen. Mijn langste relatie tot nu toe duurde iets langer dan twee jaar. Na een tijdje slaat de onrust toe en komen we beiden tot de conclusie dat we niet het beste in elkaar naar boven halen, of iets van die strekking.
Maar het meest stuitende vind ik het gegeven dat al die dames vrij vlot na hun “reis" met mij, lijken te vinden wat ze aanvankelijk zochten. Stuk voor stuk zijn ze beland in relaties met de vader van hun kinderen - letterlijk. Geen uitzondering.
Nu geloof ik heilig in de uitspraak “als je blijft doen wat je altijd hebt gedaan, blijf je krijgen wat je altijd hebt gekregen”. Ik kan dus eigenlijk alleen maar de hand in eigen boezem steken. Maar hoe vind ik uit welk aspect aan mij of mijn gedrag steeds hiertoe heeft geleid?
Ik heb geen kinderwens en dat verandert niet. Maar dat lijkt me geen reden om als niets meer dan een trampoline “dienst te doen”, wel…?
Iets over mezelf en mijn leven:
Het grootste deel van mijn leven ben ik alleen geweest. Ik heb niet heel veel vrienden, maar wel hele goede, nauwe en trouwe vriendschappen. Kwaliteit over kwantiteit. Mijn sociale leven speelt zich voornamelijk af in twee dansscholen (salsa en zouk) en de feesten waar ik vaak naar toe probeer te gaan en enkele uren fitness (solo) in de week. Uit die sociale kring heb ik nog nooit echt betekenisvolle contacten overgehouden. Een enkele date, maar dat bloedde al na één of twee keer dood. Ik heb best een leuk leven met wat mooie contacten, toffe mensen en een klein groepje hele goede vrienden. Maar een duurzame, diepe (fysieke) connectie met intimiteit ontbreekt. En alle leuke activiteiten en mensen ten spijt, ervaar ik dat toch echt als een zekere leegte die ik maar niet gevuld krijg. Tinder, e-matching, Badoo, PaiQ etcetera leveren me niets op dan tijdverspilling en teleurstelling.
Nu geef ik meteen toe dat ik wat mensen betreft niet heel makkelijk ben: ik kan best makkelijk praten, ben ook vrij open. Maar ik laat niet (meer) snel iemand emotioneel dichtbij komen. Veel interesse van vrouwen heb ik nooit gehad, wellicht wel gehad maar gewoon niet opgemerkt. Als een vrouw in mijn kring komt en blijft, gewoon vriendelijk is, ga ik me al vrij snel afvragen of ze misschien niet op zoek is naar meer. Maar actie onderneem ik niet echt, in de veronderstelling dat ik het verkeerd zie. Immers is niet elke vrouw die vriendelijk doet naar mij op zoek naar meer met mij. Na een tijdje verdwijnen ze meestal weer, wat mij me doet afvragen of ik het dan toch mis had… Hard to get spelen heb ik nooit begrepen. Eerlijk gezegd vind ik mezelf ook te oud voor dergelijke spelletjes. Mysterieus zou ik mezelf niet willen noemen; ik ben vooral gewoon duidelijk en recht door zee. Zeker geen type "bad boy".
Het “gewoon leuk en gezellig" hebben met iemand is voor mij absoluut niet voldoende voor een relatie. Ik zoek connectie op mentaal, emotioneel en fysiek niveau. Iemand (na verloop van tijd) door en door begrijpen door enkel een blik of intonatie - evenals min of meer dezelfde toekomstvisie. Dat is erg schaars, heb ik gemerkt. Maar gelukkig heb ik drie keer op die basis een relatie gehad. Helaas allemaal van korte duur en allemaal zijn de dames weer verder gegaan. Meer dan een “dit is het niet voor mij” (samengevat) krijg ik er niet uit.
Wat zorgt er nu voor dat de mannen na mij blijkbaar alles in huis hebben wat ze bij mij missen (behalve de kinderwens)?
Het is op basis hiervan voor een buitenstaander wellicht heel lastig er een vinger op te leggen wat er nu steeds mis gaat. Trek ik aan wie ik ben? Met andere woorden: zijn de vrouwen die ik aantrek net zo kritisch over connectie (en net zo beschadigd/terughoudend geworden) als ikzelf? Beweeg ik in de verkeerde kringen? Zijn alle echt bijzondere vrouwen al lang en breed van de markt (no offense aan alle meelezende vrouwen)?
In mijn eigen bescheiden mening heb ik een hoop te bieden als mens. Maar onderhand voelt het alsof niemand erop zit te wachten - in ieder geval niet de vrouwen die mij oprecht leuk en interessant lijken. Ik ben niet iemand die zichzelf graag en luidruchtig in de etalage zet. En onderhand is mijn vertrouwen in de liefde en in de integriteit van vrouwen voor wat betreft de omgang met mijn hart en emoties, tot een dieptepunt gedaald. Ik word er cynisch van, het is niet goed voor mijn zelfbeeld en onbevangen nieuwe mensen tegemoet treden wordt door onbewuste zelfbeschermingmechanismes knap lastig.
Herkent iemand dit en hoe ging je er mee om? Wat heeft dat je gebracht?
PS: sorry voor de lap tekst
Een man hier. 43 jaren jong en ik zit met een existentieel vraagstuk waar ik niet echt uit kom.
Hier, in de min of meer anonimiteit, zijn er wellicht mensen met wie ik van gedachten kan wisselen hierover. En hopelijk kan ik wat verhelderende inzichten verkrijgen. Ik overweeg naar een therapeut te gaan (alweer), maar hoop het, mede met de hopelijk hier verkregen inzichten, grotendeels zelf te kunnen doen.
Mijn probleem is het volgende:
Ik ben 43 jaar, nu bijna drie jaar single. Mijn laatste relatie was er één in een reeks kortere en langere relaties, die allen startten met de intentie dat het serieus en voor de lange termijn zou zijn. Daar is dus duidelijk niets van gekomen. Een deel van het probleem is duidelijk: ik heb geen kinderwens. En zodra het de dames duidelijk werd dat ik écht niet van mijn standpunt af te brengen was, gingen ze er vandoor. Ergens snap ik dat wel, maar vind het ook niet eerlijk. Maar dat is een hele andere discussie.
Uiteindelijk is het met alle vrouwen in mijn leven na korte of langere tijd op niets uitgelopen. Mijn langste relatie tot nu toe duurde iets langer dan twee jaar. Na een tijdje slaat de onrust toe en komen we beiden tot de conclusie dat we niet het beste in elkaar naar boven halen, of iets van die strekking.
Maar het meest stuitende vind ik het gegeven dat al die dames vrij vlot na hun “reis" met mij, lijken te vinden wat ze aanvankelijk zochten. Stuk voor stuk zijn ze beland in relaties met de vader van hun kinderen - letterlijk. Geen uitzondering.
Nu geloof ik heilig in de uitspraak “als je blijft doen wat je altijd hebt gedaan, blijf je krijgen wat je altijd hebt gekregen”. Ik kan dus eigenlijk alleen maar de hand in eigen boezem steken. Maar hoe vind ik uit welk aspect aan mij of mijn gedrag steeds hiertoe heeft geleid?
Ik heb geen kinderwens en dat verandert niet. Maar dat lijkt me geen reden om als niets meer dan een trampoline “dienst te doen”, wel…?
Iets over mezelf en mijn leven:
Het grootste deel van mijn leven ben ik alleen geweest. Ik heb niet heel veel vrienden, maar wel hele goede, nauwe en trouwe vriendschappen. Kwaliteit over kwantiteit. Mijn sociale leven speelt zich voornamelijk af in twee dansscholen (salsa en zouk) en de feesten waar ik vaak naar toe probeer te gaan en enkele uren fitness (solo) in de week. Uit die sociale kring heb ik nog nooit echt betekenisvolle contacten overgehouden. Een enkele date, maar dat bloedde al na één of twee keer dood. Ik heb best een leuk leven met wat mooie contacten, toffe mensen en een klein groepje hele goede vrienden. Maar een duurzame, diepe (fysieke) connectie met intimiteit ontbreekt. En alle leuke activiteiten en mensen ten spijt, ervaar ik dat toch echt als een zekere leegte die ik maar niet gevuld krijg. Tinder, e-matching, Badoo, PaiQ etcetera leveren me niets op dan tijdverspilling en teleurstelling.
Nu geef ik meteen toe dat ik wat mensen betreft niet heel makkelijk ben: ik kan best makkelijk praten, ben ook vrij open. Maar ik laat niet (meer) snel iemand emotioneel dichtbij komen. Veel interesse van vrouwen heb ik nooit gehad, wellicht wel gehad maar gewoon niet opgemerkt. Als een vrouw in mijn kring komt en blijft, gewoon vriendelijk is, ga ik me al vrij snel afvragen of ze misschien niet op zoek is naar meer. Maar actie onderneem ik niet echt, in de veronderstelling dat ik het verkeerd zie. Immers is niet elke vrouw die vriendelijk doet naar mij op zoek naar meer met mij. Na een tijdje verdwijnen ze meestal weer, wat mij me doet afvragen of ik het dan toch mis had… Hard to get spelen heb ik nooit begrepen. Eerlijk gezegd vind ik mezelf ook te oud voor dergelijke spelletjes. Mysterieus zou ik mezelf niet willen noemen; ik ben vooral gewoon duidelijk en recht door zee. Zeker geen type "bad boy".
Het “gewoon leuk en gezellig" hebben met iemand is voor mij absoluut niet voldoende voor een relatie. Ik zoek connectie op mentaal, emotioneel en fysiek niveau. Iemand (na verloop van tijd) door en door begrijpen door enkel een blik of intonatie - evenals min of meer dezelfde toekomstvisie. Dat is erg schaars, heb ik gemerkt. Maar gelukkig heb ik drie keer op die basis een relatie gehad. Helaas allemaal van korte duur en allemaal zijn de dames weer verder gegaan. Meer dan een “dit is het niet voor mij” (samengevat) krijg ik er niet uit.
Wat zorgt er nu voor dat de mannen na mij blijkbaar alles in huis hebben wat ze bij mij missen (behalve de kinderwens)?
Het is op basis hiervan voor een buitenstaander wellicht heel lastig er een vinger op te leggen wat er nu steeds mis gaat. Trek ik aan wie ik ben? Met andere woorden: zijn de vrouwen die ik aantrek net zo kritisch over connectie (en net zo beschadigd/terughoudend geworden) als ikzelf? Beweeg ik in de verkeerde kringen? Zijn alle echt bijzondere vrouwen al lang en breed van de markt (no offense aan alle meelezende vrouwen)?
In mijn eigen bescheiden mening heb ik een hoop te bieden als mens. Maar onderhand voelt het alsof niemand erop zit te wachten - in ieder geval niet de vrouwen die mij oprecht leuk en interessant lijken. Ik ben niet iemand die zichzelf graag en luidruchtig in de etalage zet. En onderhand is mijn vertrouwen in de liefde en in de integriteit van vrouwen voor wat betreft de omgang met mijn hart en emoties, tot een dieptepunt gedaald. Ik word er cynisch van, het is niet goed voor mijn zelfbeeld en onbevangen nieuwe mensen tegemoet treden wordt door onbewuste zelfbeschermingmechanismes knap lastig.
Herkent iemand dit en hoe ging je er mee om? Wat heeft dat je gebracht?
PS: sorry voor de lap tekst
woensdag 27 oktober 2021 om 13:01
Hele lap tekst inderdaad, maar denk dat het toch grotendeels aan de kinderwens ligt. Die is bij veel vrouwen erg sterk.
Op papier lijk je erg op m'n man, precies mijn type. Snap dat het lastig is, maar er loopt vast ergens iemand voor je rond die er net zo in staat als jij. Maargoed, nu nog diegene vinden.
Op papier lijk je erg op m'n man, precies mijn type. Snap dat het lastig is, maar er loopt vast ergens iemand voor je rond die er net zo in staat als jij. Maargoed, nu nog diegene vinden.
woensdag 27 oktober 2021 om 13:02
Als ze allemaal, stuk voor stuk, na jouw de vader van hun kinderen ontmoetten en daarbij blijven, ligt het toch aan niets anders dan je gebrek aan kinderwens?
Overigens vind ik je wel veeleisend klinkt in wat je van een relatie verwacht. Heb je wel begrip voor een afwijkende mening, of als iemand je niet direct begrijpt? Leuk dat je iemand wilt die elke blik en intonatie snapt, maar dat komt vaak pas met de jaren. Kun je een gewoon gesprek voeren over koetjes en kalfjes, en het respectvol oneens zijn met je partner over dingen die niet cruciaal zijn in je levensvisie?
Overigens vind ik je wel veeleisend klinkt in wat je van een relatie verwacht. Heb je wel begrip voor een afwijkende mening, of als iemand je niet direct begrijpt? Leuk dat je iemand wilt die elke blik en intonatie snapt, maar dat komt vaak pas met de jaren. Kun je een gewoon gesprek voeren over koetjes en kalfjes, en het respectvol oneens zijn met je partner over dingen die niet cruciaal zijn in je levensvisie?
woensdag 27 oktober 2021 om 13:06
Een deel van het probleem is duidelijk: ik heb geen kinderwens. En zodra het de dames duidelijk werd dat ik écht niet van mijn standpunt af te brengen was, gingen ze er vandoor. Ergens snap ik dat wel, maar vind het ook niet eerlijk. Maar dat is een hele andere discussie.
Waarom vind je het niet eerlijk dat vrouwen niet bij je blijven als jullie toekomstperspectieven op zo'n cruciaal punt verschillen? Het lijkt me in je afgelopen relaties dé reden waarom het misging. Zij wilden kinderen, jij niet. Dan zit er dus niets anders op dan uit elkaar te gaan. Waarom zou je daar hard en cynisch van worden? Jij wil vermoedelijk net zo min tegen je zin met een kind opgescheept zitten, als zij tegen hun zin kinderloos willen blijven. Zo gaat het leven.
woensdag 27 oktober 2021 om 13:06
Zo te lezen lukt het daten en relaties opbouwen wel, alleen loopt het stuk op de kinderwensen. Een niet matchende kinderwens is vrij essentieel, dus ik denk dat het dan toch daar in zit. Misschien toch (nog) eerder een serieus gesprek hierover aangaan. Aangeven dat je geen energie meer wilt stoppen in een relatie met iemand die stiekem toch een kinderwens heeft. Want als je met iemand date die stiekem toch die kinderwens heeft, dan loopt het hoe dan ook dood. En dan kan dat maar beter zo snel mogelijk zijn.
Here am I in my little bubble
woensdag 27 oktober 2021 om 13:14
woensdag 27 oktober 2021 om 13:17
Dat alleen bijzondere vrouwen zijn ingenomen, daar zou ik als ik jou was niet te veel mee etaleren, vooral als je van te voren zegt wel interesse te hebben in vrouwen waar je uit angst niet mee doet/niet dichtbij durft te laten komen. Komt een beetje sneu over en de teleurstelling spat er eerlijk gezegd vanaf en dat is nooit aantrekkelijk.
wij slapen nooit.
woensdag 27 oktober 2021 om 13:20
Wat heet veeleisend? Als het goed voelt, voelt het goed. En zo niet, dan niet. Als ik de connectie niet voel, werkt het voor mij niet. Ik kan zeker wel op de oppervlakte blijven en over koetjes en kalfjes praten. Als het dat niveau niet ontstijgt, laat dan maar.PogingTwee schreef: ↑27-10-2021 13:02Als ze allemaal, stuk voor stuk, na jouw de vader van hun kinderen ontmoetten en daarbij blijven, ligt het toch aan niets anders dan je gebrek aan kinderwens?
Overigens vind ik je wel veeleisend klinkt in wat je van een relatie verwacht. Heb je wel begrip voor een afwijkende mening, of als iemand je niet direct begrijpt? Leuk dat je iemand wilt die elke blik en intonatie snapt, maar dat komt vaak pas met de jaren. Kun je een gewoon gesprek voeren over koetjes en kalfjes, en het respectvol oneens zijn met je partner over dingen die niet cruciaal zijn in je levensvisie?
Waarom ik het als oneerlijk ervaar dat een vrouw weg gaat als de kinderwens niet overeenkomt:
Ze weet wat ze met mij heeft: een in de basis hele fijne vriendschap en relatie, vertrouwen, etc. Het hele plaatje. Maar dan kiest uiteindelijk voor een kind wat ze nog niet heeft en waarvan ook niet zeker is of die er wel ooit gaat komen. Het is niet iedereen gegeven, tenslotte. En dan moet je liefst ook nog een man zien te vinden met wie je voldoende vertrouwen kunt opbouwen om die stap te willen zetten. Het is ze kennelijk gelukt.
Ik begrijp echt wel dat je als man die discussie nooit gaat winnen. Maar je snapt hopelijk dat ik het als lijdend voorwerp vrij lastig vind om aan de kant gezet te worden voor een droom.
Ik kan het zeker wel respectvol oneens zijn over niet-essentiële zaken.
En misschien ben ik inderdaad wel veeleisend en kritisch. Maar wees eerlijk: zijn jullie (vrouwen én mannen) dat niet als het gaat over met wie je mogelijk de rest van je leven gaat doorbrengen? Je wilt toch zeker niet de eerste de beste?
anoniem_653bff52acf46 wijzigde dit bericht op 27-10-2021 13:25
8.89% gewijzigd
woensdag 27 oktober 2021 om 13:26
jamesblond schreef: ↑27-10-2021 13:20Wat heet veeleisend? Als het goed voelt, voelt het goed. En zo niet, dan niet. Als ik de connectie niet voel, werkt het voor mij niet. Ik kan zeker wel op de oppervlakte blijven en over koetjes en kalfjes praten. Als het dat niveau niet ontstijgt, laat dan maar.
Waarom ik het als oneerlijk ervaar dat een vrouw weg gaat als de kinderwens niet overeenkomt:
Ze weet wat ze met mij heeft: een in de basis hele fijne vriendschap en relatie, vertrouwen, etc. Het hele plaatje. Maar dan kiest uiteindelijk voor een kind wat ze nog niet heeft en waarvan ook niet zeker is of die er wel ooit gaat komen. Het is niet iedereen gegeven, tenslotte. En dan moet je liefst ook nog een man zien te vinden met wie je voldoende vertrouwen kunt opbouwen om die stap te willen zetten. Het is ze kennelijk gelukt.
Ik begrijp echt wel dat je als man die discussie nooit gaat winnen. Maar je snapt hopelijk dat ik het als lijdend voorwerp vrij lastig vind om aan de kant gezet te worden voor droom.
Er zijn ook heus vrouwen die geen kinderen willen (daar ben ik er zelf een van).
Het is wel een beetje sneu als je jezelf als lijdend voorwerp bestempelt. Zoveel mensen zoveel wensen. Het is nou niet zo dat jij doelbewust slachtoffer wordt gemaakt van de kinderwens van een ander. Ik denk echt dat je bij aanvang van daten/relatie veel duidelijker moet zijn.
Here am I in my little bubble
woensdag 27 oktober 2021 om 13:26
Ik dring me niet erg op, als dat is wat je bedoelt.Poloppie schreef: ↑27-10-2021 13:14Je lijkt nogal afwachtend of klopt dat niet?
Ik stel me ook wel vragen bij die diepere connectie die je een aantal keer wel voelde als je nadien alleen maar als antwoord krijgt, "dit is het niet voor mij". Dat antwoord lijkt ook wel los te staan van die kinderwens.
woensdag 27 oktober 2021 om 13:27
Ben je duidelijk over het niet hebben van een kinderwens? Of ben je daar vaag over of zeg je daar helemaal niets over? En wordt het pas duidelijk op het moment dat de vrouw er klaar voor is, dat je niet wilt?
Daarnaast, heel lullig, maar vaak hoor je als de vrouw wel een kind wil en de man niet, dat hij nog wel bij zal draaien of dat je hem tijd moet geven om er aan te wennen of (de ergste) begin er gewoon aan want als het kind er is, vindt hij het wel leuk. Dus tja, doordat er gedaan wordt alsof elke man die niet wil een twijfelaar is die overgehaald moet worden, zullen er vrouwen zijn die jouw niet aanwezige wens niet gelijk serieus zullen nemen. Niet fair, helaas wel de praktijk.
En het kan gewoon zijn dat karakters niet matchen. Soms merk je dat gelijk en soms duurt het even. Voor sommige mensen lijkt het makkelijker om iemand te vinden en voor sommigen is het gewoon zo. En een kinderwens is voor veel mensen gewoon heel belangrijk. Ik begrijp wel dat als je dat graag wilt, dat je er dan voor gaat.
Maar vrouwen zullen je niet bewust gebruiken als 'trampoline'. Ze gaan een relatie/date aan omdat ze denken dat jullie matchen. Blijkbaar is dit niet zo en dan vinden ze iemand anders die blijkbaar wel goed matcht.
Daarnaast, heel lullig, maar vaak hoor je als de vrouw wel een kind wil en de man niet, dat hij nog wel bij zal draaien of dat je hem tijd moet geven om er aan te wennen of (de ergste) begin er gewoon aan want als het kind er is, vindt hij het wel leuk. Dus tja, doordat er gedaan wordt alsof elke man die niet wil een twijfelaar is die overgehaald moet worden, zullen er vrouwen zijn die jouw niet aanwezige wens niet gelijk serieus zullen nemen. Niet fair, helaas wel de praktijk.
En het kan gewoon zijn dat karakters niet matchen. Soms merk je dat gelijk en soms duurt het even. Voor sommige mensen lijkt het makkelijker om iemand te vinden en voor sommigen is het gewoon zo. En een kinderwens is voor veel mensen gewoon heel belangrijk. Ik begrijp wel dat als je dat graag wilt, dat je er dan voor gaat.
Maar vrouwen zullen je niet bewust gebruiken als 'trampoline'. Ze gaan een relatie/date aan omdat ze denken dat jullie matchen. Blijkbaar is dit niet zo en dan vinden ze iemand anders die blijkbaar wel goed matcht.
dianaf wijzigde dit bericht op 27-10-2021 13:31
21.85% gewijzigd
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 27 oktober 2021 om 13:28
jamesblond schreef: ↑27-10-2021 13:20Waarom ik het als oneerlijk ervaar dat een vrouw weg gaat als de kinderwens niet overeenkomt:
Ze weet wat ze met mij heeft: een in de basis hele fijne vriendschap en relatie, vertrouwen, etc. Het hele plaatje. Maar dan kiest uiteindelijk voor een kind wat ze nog niet heeft en waarvan ook niet zeker is of die er wel ooit gaat komen. Het is niet iedereen gegeven, tenslotte. En dan moet je liefst ook nog een man zien te vinden met wie je voldoende vertrouwen kunt opbouwen om die stap te willen zetten. Het is ze kennelijk gelukt.
Ik begrijp echt wel dat je als man die discussie nooit gaat winnen. Maar je snapt hopelijk dat ik het als lijdend voorwerp vrij lastig vind om aan de kant gezet te worden voor droom.
Nee, dat begrijp ik niet. Je wil in een relatie 'Iemand (na verloop van tijd) door en door begrijpen door enkel een blik of intonatie - evenals min of meer dezelfde toekomstvisie.' Jij en je relaties hadden een compleet andere toekomstvisie: eentje mèt en eentje zónder kinderen. Dan zou jij, met je wens voor een gedeelde toekomstvisie, toch bij uitstek moeten begrijpen dat jullie relatie geen enkele kans van slagen had?
woensdag 27 oktober 2021 om 13:29
Geen relatie, dus geen dringende reden voor, momenteel. Maar ben het zeker aan het overwegen.
woensdag 27 oktober 2021 om 13:30
Zou ik wel doen voordat je een vrouw hebt die zogenaamd aan de pil is en zwanger raakt.jamesblond schreef: ↑27-10-2021 13:29Geen relatie, dus geen dringende reden voor, momenteel. Maar ben het zeker aan het overwegen.
woensdag 27 oktober 2021 om 13:30
Je zegt veeleisend en kritisch te zijn maar papt wel aan met vrouwen die een kinderwens hebben? Hoe verhoudt dat zich volgens jou met elkaar? Of was die wens er bij je exen eerst niet en werd dat later pas gevormd? In dat geval kun je er niets aan doen, maar in alle andere gevallen is het onverstandig om een connectie aan te gaan met vrouwen die een kinderwens hebben terwijl jij er absoluut geen hebt. Iedereen weet dat dat vragen is om problemen.
wij slapen nooit.
woensdag 27 oktober 2021 om 13:38
Nog enkele jaren en dan ben je over de leeftijd heen dat vrouwen een vader zoeken in een man. Dan gaat het bij hen simpelweg niet meer lukken. Als je tenminste naar vrouwen zoekt in je eigen leeftijdscategorie. Je zou zeggen dat het probleem zich daardoor zelf oplost.
Verder klinkt het inderdaad wel erg 'hoog van de toren' over je connectie en iemand met één blik begrijpen etc. Ik heb noch die woorden gebruikt noch ooit in die termen gedacht. Ik werd verliefd, vaak ging dat weer over bij één van beiden en toen werd ik verliefd op mijn man, en hebben we al bijna veertien jaar een fijne relatie. We kunnen het erg met elkaar oneens zijn en elkaar met één blik precies verkeerd begrijpen, maar zijn wel gelukkig samen.
Verder klinkt het inderdaad wel erg 'hoog van de toren' over je connectie en iemand met één blik begrijpen etc. Ik heb noch die woorden gebruikt noch ooit in die termen gedacht. Ik werd verliefd, vaak ging dat weer over bij één van beiden en toen werd ik verliefd op mijn man, en hebben we al bijna veertien jaar een fijne relatie. We kunnen het erg met elkaar oneens zijn en elkaar met één blik precies verkeerd begrijpen, maar zijn wel gelukkig samen.
aureel wijzigde dit bericht op 27-10-2021 13:53
0.55% gewijzigd
woensdag 27 oktober 2021 om 13:42
Het werd over het algemeen in een vroeg stadium besproken, waarbij zij zeiden het nog niet zeker te weten. Ik ben altijd vrij duidelijk geweest met een “reken er maar niet op”. Inmiddels is dat zeker weten nee (leeftijd speelt ook mee).alongwiththesunshine schreef: ↑27-10-2021 13:30Je zegt veeleisend en kritisch te zijn maar papt wel aan met vrouwen die een kinderwens hebben? Hoe verhoudt dat zich volgens jou met elkaar? Of was die wens er bij je exen eerst niet en werd dat later pas gevormd? In dat geval kun je er niets aan doen, maar in alle andere gevallen is het onverstandig om een connectie aan te gaan met vrouwen die een kinderwens hebben terwijl jij er absoluut geen hebt. Iedereen weet dat dat vragen is om problemen.
Overigens: dat ik mezelf als “lijdend voorwerp” bestempel, is uiteraard figuurlijk bedoeld. Ik vind mezelf echt geen kneus, hooguit een pechvogel.
woensdag 27 oktober 2021 om 13:43
"Ze" kiest voor de káns op een leven met kind(eren), want of dat gaat lukken is inderdaad geen zekerheid. Een kinderwens kan eenmaal erg sterk zijn, dat heeft weinig van doen met oneerlijkheid denk ik. Het zou oneerlijk zijn als bijv. iemand je ermee gaat chanteren of stiekem probeert zwanger te worden.jamesblond schreef: ↑27-10-2021 13:20
Waarom ik het als oneerlijk ervaar dat een vrouw weg gaat als de kinderwens niet overeenkomt:
Ze weet wat ze met mij heeft: een in de basis hele fijne vriendschap en relatie, vertrouwen, etc. Het hele plaatje. Maar dan kiest uiteindelijk voor een kind wat ze nog niet heeft en waarvan ook niet zeker is of die er wel ooit gaat komen. Het is niet iedereen gegeven, tenslotte. En dan moet je liefst ook nog een man zien te vinden met wie je voldoende vertrouwen kunt opbouwen om die stap te willen zetten. Het is ze kennelijk gelukt.
Ik begrijp echt wel dat je als man die discussie nooit gaat winnen. Maar je snapt hopelijk dat ik het als lijdend voorwerp vrij lastig vind om aan de kant gezet te worden voor een droom.
En vanwaar zou je als man zijnde deze discussie niet winnen? Welke discussie eigenlijk en wat valt hier überhaupt te winnen? Ten tweede, vrouwen worden er in het algemeen volgens mij toch nog steeds meer op aangekeken dan mannen, als zij geen kinderen willen.
woensdag 27 oktober 2021 om 13:44
Nee, dat snap ik oprecht niet. Jullie wensen voor het leven verschillen. Het enkele feit dat jouw wens ook de huidige status quo is (er zijn nu geen kinderen), betekent niet dat de ander er dan gelukkig mee moet blijven. En dat het jou dan dus aangedaan wordt dat ze je verlaten. Je wilt gewoon iets anders en jullie kunnen elkaar niet de leefstijl bieden die je wilt. Overigens is dat andersom hetzelfde: als de man graag kinderen wil en de vrouw niet dan is de discussie niet anders. Dus waarom je dat 'als man' niet zou winnen is me een raadsel.jamesblond schreef: ↑27-10-2021 13:20Wat heet veeleisend? Als het goed voelt, voelt het goed. En zo niet, dan niet. Als ik de connectie niet voel, werkt het voor mij niet. Ik kan zeker wel op de oppervlakte blijven en over koetjes en kalfjes praten. Als het dat niveau niet ontstijgt, laat dan maar.
Waarom ik het als oneerlijk ervaar dat een vrouw weg gaat als de kinderwens niet overeenkomt:
Ze weet wat ze met mij heeft: een in de basis hele fijne vriendschap en relatie, vertrouwen, etc. Het hele plaatje. Maar dan kiest uiteindelijk voor een kind wat ze nog niet heeft en waarvan ook niet zeker is of die er wel ooit gaat komen. Het is niet iedereen gegeven, tenslotte. En dan moet je liefst ook nog een man zien te vinden met wie je voldoende vertrouwen kunt opbouwen om die stap te willen zetten. Het is ze kennelijk gelukt.
Ik begrijp echt wel dat je als man die discussie nooit gaat winnen. Maar je snapt hopelijk dat ik het als lijdend voorwerp vrij lastig vind om aan de kant gezet te worden voor een droom.
Ik kan het zeker wel respectvol oneens zijn over niet-essentiële zaken.
En misschien ben ik inderdaad wel veeleisend en kritisch. Maar wees eerlijk: zijn jullie (vrouwen én mannen) dat niet als het gaat over met wie je mogelijk de rest van je leven gaat doorbrengen? Je wilt toch zeker niet de eerste de beste?
En je zegt 'Ze weet wat ze met mij heeft: een in de basis hele fijne vriendschap en relatie, vertrouwen, etc. Het hele plaatje.'. Maar dat is het nou juist: voor haar is dat hele plaatje niet genoeg, omdat er geen kind bij zit.
woensdag 27 oktober 2021 om 13:49
Alleen OP gelezen.
Ik heb ook ooit eens gedate met een man die geen kinderen wilde.
Ik was daar nog niet over uit.
Hij was door schade en schande wijs geworden en heeft me echt gezegd: ik wil het niet. Ook niet als je denkt dat je nu heel leuk of lief moet doen, er is niets wat mijn overtuiging aan het wankelen brengt.
Tegelijkertijd zie ik dat jij nog niet uit het vraagstuk kinderen bent. Dan ga ik ervan uit dat je ze wel wilt gaan krijgen. En dat sluit de deur voor ons, want ik wil niet de boeman zijn die je valse hoop geeft. Dus hier blijft het bij.
Ik denk echt dat je er zo in moet staan, zowel voor jezelf als voor de vrouw. En zodra je twijfel bespeurt, echt stoppen, want het leidt alleen maar tot teleurstellingen.
Ik heb ook ooit eens gedate met een man die geen kinderen wilde.
Ik was daar nog niet over uit.
Hij was door schade en schande wijs geworden en heeft me echt gezegd: ik wil het niet. Ook niet als je denkt dat je nu heel leuk of lief moet doen, er is niets wat mijn overtuiging aan het wankelen brengt.
Tegelijkertijd zie ik dat jij nog niet uit het vraagstuk kinderen bent. Dan ga ik ervan uit dat je ze wel wilt gaan krijgen. En dat sluit de deur voor ons, want ik wil niet de boeman zijn die je valse hoop geeft. Dus hier blijft het bij.
Ik denk echt dat je er zo in moet staan, zowel voor jezelf als voor de vrouw. En zodra je twijfel bespeurt, echt stoppen, want het leidt alleen maar tot teleurstellingen.
woensdag 27 oktober 2021 om 13:52
Nou.. dan komt hij in de leeftijd dat vrouwen wel kinderen hebben, maar gescheiden zijn. Als je geen kinderen wil, heb je volgens mij ook geen zin om de stiefpapa uit te hangenAureel schreef: ↑27-10-2021 13:38Nog enkele jaren en dan ben je over de leeftijd heen dat vrouwen een vader zoeken in een man. Dan gaat het bij hen simpelweg niet meer lukken. Als je tenminste naar vrouwen zoekt in je eigen leeftijdscategorie. Je zou zeggen dat het probleem zich daardoor zelf oplost.
Verder klinkt het inderdaad wel erg 'hoog van de toren' over je connectie en iemand met één blik begrijpen etc. Ik heb noch die woorden gebruikt noch ooit in die termen gedacht. Ik werd verliefd, vaak ging dat weer over bij één van beiden en toen werd ik verliefd mijn en hebben we al bijna veertien jaar een fijne relatie. We kunnen het erg met elkaar oneens zijn en elkaar met één blik precies verkeerd begrijpen, maar zijn wel gelukkig samen..
