Relaties
alle pijlers
Twee liefdes vervolg
vrijdag 13 oktober 2006 om 14:01
Maar ff een nieuwe geopend :) Brokenheart ik denk dat je het jezelf op deze manier heel erg moeilijk maakt. Ze kiest niet voor je en zal dat waarschijnlijk ook niet doen. Jij kan zo geen toekomst opbouwen als je hierin blijft hangen. Ook ik heb geproneerd (en probeer ik nu nog) om de situatie te accepteren zoals hij is. Maar dat gaat zo tegen je gevoel in. Soms heb ik dagen dat het prima gaat maar meestal voel ik me er gewoon ellendig onder. Stoppen is de enige optie maar ja het isssss zoooo moeilijk.
zondag 6 mei 2007 om 16:37
Dag Dames,@ Yoaska, meid, gaat het wel weer een beetje??? Ik weet ook niet waarom je zo verslingerd kunt raken aan iemand die het (misschien?) helemaal niet waard is, maar ik weet alleen dat het losraken heeeeeeeel moeilijk is.... Denk aan je!!!@ VeryCherry, bedankt voor je reactie en je raad! Weet je wat zo moeilijk is? Ik kan NOOIT een beslissing nemen! Ik kon het gisteren niet, vorig jaar niet en morgen waarschijnlijk ook niet. Ik liep deze middag door m'n huis, keek naar enkele foto's en daarmee naar ons hele verleden en besefte ineens dat ik net zo goed vandaag de knoop kan doorhakken. Ik kom er maar niet uit, al zoveel maanden niet. En iedereen (ook nr1 en nr2!) zegt: 'wees in de eerste plaats eerlijk naar jezelf toe, luister naar jezelf!', maar wat als ik mezelf niet meer kan horen? Als ik zelf niet meer weet wat ik wil???? Ik wil de liefde, zekerheid en het vertrouwde geluk van mijn huwelijk, van mijn man. Maar ik wil liefst ook die allesoverheersende passie en spanning van nr2... Jammer genoeg kan ik niet alles hebben en als ik dan toch MOET kiezen, dan liever kiezen voor nr1. Hij is m'n basis, m'n rots, m'n man en maatje. Voor nr2 voel ik een hevige verliefdheid, sterke aantrekking en (seksuele) spanning, maar ik zie me niet echt een stabiel leven op te bouwen met hem, zeker niet met deze situatie als basis... Ik hoop maar dat ik over vele jaren geen spijt krijg, of steeds met een gemis moet leven. Maar de kans dat ik veel spijt krijg als ik de bruggen met nr1 opblaas, is ook erg groot.... Eigenlijk is er gewoon geen oplossing. Kiezen is verliezen, maar zelfs door geen keuze te maken, ben ik al heel wat verloren.....Ik wou dat ik meer levenswijsheid had, dat ik de waarheid in pacht had, maar ik zal moeten springen in het diepe en maar hopen dat ik leer zwemmen voor ik verdrink....Marlies
zondag 6 mei 2007 om 23:24
hoi Ladies,
Ik lees al een tijdje me omdat....natuurlijk ook ik verzeild ben geraakt tussen 2 liefdes. Nr 1 mijn onvoorwaardelijke man en Nr 2 die mijn knieeen laat bibberen en dingen in mij los maakt waarvan ik dacht dat het er "niet meer was/nodig had". Bij de eerste ziekte-symptonen, want zo kan ik het wel noemen, alles open gegooid naar Nr 1, omdat ik niet anders kan. Begrip van zijn kant maar wel met duidelijke grenzen, natuurlijk! Alles vanaf het begin gedoemd te mislukken, want waar moet je heen met al die verwarrende gevoelens. Nr 2 ook een relatie....pffffffff wat een ellende. Dit alles heeft in de heftigheid een 6 maanden geduurd ( ik ken hem al jaren ) Vandaag besloten om voor Nr 1 te gaan, want ik heb te veel te verliezen en als ik realistisch ben weinig tot niets te winnen............als alleen het kwetsen van mensen waar ik van hou. Ik kan alleen maar hopen dat mijn keuze ook goed voor mij is... en zoals Marlies al zegt: niet kiezen is ook kiezen. Marlies ik voel met je mee, was geraaakt door je laatste post. Voel me nu alleen en verdrietig, ik neem afscheid van een droom...
Ik lees al een tijdje me omdat....natuurlijk ook ik verzeild ben geraakt tussen 2 liefdes. Nr 1 mijn onvoorwaardelijke man en Nr 2 die mijn knieeen laat bibberen en dingen in mij los maakt waarvan ik dacht dat het er "niet meer was/nodig had". Bij de eerste ziekte-symptonen, want zo kan ik het wel noemen, alles open gegooid naar Nr 1, omdat ik niet anders kan. Begrip van zijn kant maar wel met duidelijke grenzen, natuurlijk! Alles vanaf het begin gedoemd te mislukken, want waar moet je heen met al die verwarrende gevoelens. Nr 2 ook een relatie....pffffffff wat een ellende. Dit alles heeft in de heftigheid een 6 maanden geduurd ( ik ken hem al jaren ) Vandaag besloten om voor Nr 1 te gaan, want ik heb te veel te verliezen en als ik realistisch ben weinig tot niets te winnen............als alleen het kwetsen van mensen waar ik van hou. Ik kan alleen maar hopen dat mijn keuze ook goed voor mij is... en zoals Marlies al zegt: niet kiezen is ook kiezen. Marlies ik voel met je mee, was geraaakt door je laatste post. Voel me nu alleen en verdrietig, ik neem afscheid van een droom...
maandag 7 mei 2007 om 00:33
Ha lieve allemaal!
@Saskia... jeetje wat een vervelende situatie. Heb je nr. 1 al wel een gezegd dat hij zo veranderd is en dat dat voor een "probleem" is? Ik denk echt dat praten de beste oplossing is. Het opgaan in een nr.2 maakt de thuissituatie alleen maar moeilijker volgens mij... ga een goed gesprek met hem aan... boek een weekendje weg met zn tweeen en maak duidelijk wat je dwars zit zodat hij er iets mee kan...
@ Yoaska... ik denk echt dat je op de goede weg zit... ik hoop dat je het volhoud... het is een moeilijke weg.. ik weet er alles van... maar uiteindelijk wordt je er echt gelukkiger van.... ben sterk en kies voor jezelf! Dat is het beste wat je kunt doen denk ik. En dan kun je later ook eerlijk tegen jezelf zeggen dat het JOUW bewuste keuze is geweest en dat je ECHT voor nr. 1 wilt gaan ,.. en niet omdat nr, 2 er een punt achter heeft gezet. Hou vol meid: je kunt het!
@ Marlies... ik denk dat je DE juiste beslissing hebt genomen! Alleen op deze manier kun je nr. 1 een echte eerlijke kans geven... krijg jij weer veel meer rust.. en weet je uiteindelijk zeker wat je wilt. Mocht het uiteindelijk toch niet werken met nr. 1 dan heb je er iig geen punt achter gezet vanwege iemand anders... het is moeilijk en er zullen nog moeilijke momenten komen maar je kunt het. En je zult ook zien dat het thuis ook weer gezelliger wordt als jij je helemaal open stelt voor nr. 1! Het wordt alleen maar beter......! Sterkte en natuurlijk steunen wij je!
@ Lunasol: sterkte meid! Goede beslissing denk ik!
Volgens mij worden we toch allemaal verstandig hier.... in ieder geval pogingen tot! Sterkte allemaal en ik kan jullie zeggen dat het echt heerlijk is om weer "rust" te hebben, geen msn loeren, oprecht nr.1 in de ogen kunnen kijken en een geweldige herinnering aan een nr.2!
Liefs,
Snoepje
@Saskia... jeetje wat een vervelende situatie. Heb je nr. 1 al wel een gezegd dat hij zo veranderd is en dat dat voor een "probleem" is? Ik denk echt dat praten de beste oplossing is. Het opgaan in een nr.2 maakt de thuissituatie alleen maar moeilijker volgens mij... ga een goed gesprek met hem aan... boek een weekendje weg met zn tweeen en maak duidelijk wat je dwars zit zodat hij er iets mee kan...
@ Yoaska... ik denk echt dat je op de goede weg zit... ik hoop dat je het volhoud... het is een moeilijke weg.. ik weet er alles van... maar uiteindelijk wordt je er echt gelukkiger van.... ben sterk en kies voor jezelf! Dat is het beste wat je kunt doen denk ik. En dan kun je later ook eerlijk tegen jezelf zeggen dat het JOUW bewuste keuze is geweest en dat je ECHT voor nr. 1 wilt gaan ,.. en niet omdat nr, 2 er een punt achter heeft gezet. Hou vol meid: je kunt het!
@ Marlies... ik denk dat je DE juiste beslissing hebt genomen! Alleen op deze manier kun je nr. 1 een echte eerlijke kans geven... krijg jij weer veel meer rust.. en weet je uiteindelijk zeker wat je wilt. Mocht het uiteindelijk toch niet werken met nr. 1 dan heb je er iig geen punt achter gezet vanwege iemand anders... het is moeilijk en er zullen nog moeilijke momenten komen maar je kunt het. En je zult ook zien dat het thuis ook weer gezelliger wordt als jij je helemaal open stelt voor nr. 1! Het wordt alleen maar beter......! Sterkte en natuurlijk steunen wij je!
@ Lunasol: sterkte meid! Goede beslissing denk ik!
Volgens mij worden we toch allemaal verstandig hier.... in ieder geval pogingen tot! Sterkte allemaal en ik kan jullie zeggen dat het echt heerlijk is om weer "rust" te hebben, geen msn loeren, oprecht nr.1 in de ogen kunnen kijken en een geweldige herinnering aan een nr.2!
Liefs,
Snoepje
maandag 7 mei 2007 om 09:41
Hi Meiden, ik denk ook dat er hier verstandig gepraat wordt. Ik probeer het mezelf ook te vertellen dat ik mijn energie in mijn huwelijk moet steken.
Ik had gisteravond laat een sms'je gestuurd dat ik hem telefonisch wou spreken. Vanochtend kreeg ik een sms'je terug dat hij net wakker was, maar dat hij niet kon bellen omdat zijn vrouw nog thuis was. Hij zou bellen zo gauw zij de deur uit was. Ik voel me dan gewoon slecht en gemeen. En dit allemaal zonder dat er ook maar iets is voor evallen of uitgesproken tussen ons. Ik kan nog steeds beweren dat het gewoon vriendschap is.....
Ik had gisteravond laat een sms'je gestuurd dat ik hem telefonisch wou spreken. Vanochtend kreeg ik een sms'je terug dat hij net wakker was, maar dat hij niet kon bellen omdat zijn vrouw nog thuis was. Hij zou bellen zo gauw zij de deur uit was. Ik voel me dan gewoon slecht en gemeen. En dit allemaal zonder dat er ook maar iets is voor evallen of uitgesproken tussen ons. Ik kan nog steeds beweren dat het gewoon vriendschap is.....
maandag 7 mei 2007 om 11:06
Hallo,
lees ook al een tijdje mee en zit dus ook gevangen in een web vol gevoelens. Ben getrouwd, maar hopeloos verliefd op mijn nr 2. Het is iets zonder toekomst, ik geef mijn nr 1 niet op en hij ook niet. We hebben niet echt heel veel contact, maar afgelopen vrijdag dus een hele dag samen geweest. Ik had me zolang verheugd op die dag en nu is het alweer voorbij. Zit dus alweer dagen in een dip. Ik ben ook elke keer bang dat het de laatste keer is. Dat hij ermee wil stoppen. Niet dat hij dit heeft gezegd, maar toch blijft die angst, terwijl ik weet dat het beter is. 3 jaar geleden hebben we kort iets gehad, toen was ik net getrouwd en had hij net een nieuwe relatie. Ik heb toen op een gegeven moment het contact verbroken, omdat ik het niet aan kon. Daar heb ik zo veel verdriet van gehad, dat ik dat niet nog een keer wil. Ik weet dat we samen geen toekomst hebben en dat mijn gevoel naar hem misschien wel dieper zit dan andersom.
Ik vraag me af wat er in zijn hoofd omgaat. Hebben jullie dat niet? Dat je als vrouw er toch dieper inzit qua gevoel? Moeilijk hoor. Ik moest gewoon even van me af schrijven.
lees ook al een tijdje mee en zit dus ook gevangen in een web vol gevoelens. Ben getrouwd, maar hopeloos verliefd op mijn nr 2. Het is iets zonder toekomst, ik geef mijn nr 1 niet op en hij ook niet. We hebben niet echt heel veel contact, maar afgelopen vrijdag dus een hele dag samen geweest. Ik had me zolang verheugd op die dag en nu is het alweer voorbij. Zit dus alweer dagen in een dip. Ik ben ook elke keer bang dat het de laatste keer is. Dat hij ermee wil stoppen. Niet dat hij dit heeft gezegd, maar toch blijft die angst, terwijl ik weet dat het beter is. 3 jaar geleden hebben we kort iets gehad, toen was ik net getrouwd en had hij net een nieuwe relatie. Ik heb toen op een gegeven moment het contact verbroken, omdat ik het niet aan kon. Daar heb ik zo veel verdriet van gehad, dat ik dat niet nog een keer wil. Ik weet dat we samen geen toekomst hebben en dat mijn gevoel naar hem misschien wel dieper zit dan andersom.
Ik vraag me af wat er in zijn hoofd omgaat. Hebben jullie dat niet? Dat je als vrouw er toch dieper inzit qua gevoel? Moeilijk hoor. Ik moest gewoon even van me af schrijven.
maandag 7 mei 2007 om 12:04
Leeuw, ik vind het heel herkenbaar. Ik denk ook dat vrouwen emotioneel veel eerder belang hechten aan Nr2 dan mannen dat doen. Met mijn colllega is dat ook zo, aan de ene kant zijn we gewoon vrienden ( vlgs hem) maar hij kan me niet bellen als zijn vrouw thuis is, wist mijn sms'jes meteen nadat hij ze gelezen heeft, zegt dat we "te ver" gaan door samen uit eten te gaan etc. Heel tegenstrijdig vind ik het.
maandag 7 mei 2007 om 12:25
Hey lieverds,jee, wat wordt er hier veel geschreven eigenlijk.... En er komen nog altiijd nieuwe mensen bij: welkom!!!! Ik heb alles gelezen en het blijft allemaal zoooo herkenbaar....Heel even snel over mezelf (lekker ego...): de lucht is hier weer wat opgeklaard en nr1 vind dat ik nu ook echt met nr2 moet gaan praten. Niet te lang uitstellen, liefst vandaag nog, hoe sneller het achter de rug is, hoe beter. Ik heb nr2 net een smsje gestuurd met de vraag of ik hem vanavond even kan zien, maar nog geen reactie (is niet zo uitzonderlijk, hij kan meestal niet onmiddellijk reageren). Ik ben benieuwd.... Vind het erg spannend dat ik hem waarschijnlijk vandaag zal zien en ik ben benieuwd hoe het zal lopen. De bedoeling blijft om ermee te stoppen, maar ik wil vooral een gesprek met hem over de hele situatie nu. Ik ben benieuwd.... Spannend, hoor!!!!!!Liefs,Marlies
maandag 7 mei 2007 om 12:58
Succes Marlies vanavond.
heb ook vooral op momenten dat ik me rot voel, zoals vandaag, het gevoel van: ik ga met hem afspreken om te zeggen dat het moet stoppen. Ik zou dit dan doen uit angst, omdat ik bang ben dat hij er mee wil stoppen. Snappen jullie dit, vind het lastig om onder woorden te brengen.
Eigenlijk wil ik er niet mee stoppen, maar aan de andere kant weet ik dat het moet en dat het niet zo door kan gaan. Mijn nr 2 heeft me vrijdag verteld dat hij volgend jaar gaat trouwen. Ik weet dat hij haar nooit zou verlaten en dat wil ik ook niet, maar het stak toch even.
Nou ja, het is in ieder geval fijn om te weten dat ik niet de enige ben. Het is ook zo moeilijk omdat het allemaal geheim is en dat je het aan niemand kwijt kunt. Gelukkig hier wel.
Liefs Leeuw76
heb ook vooral op momenten dat ik me rot voel, zoals vandaag, het gevoel van: ik ga met hem afspreken om te zeggen dat het moet stoppen. Ik zou dit dan doen uit angst, omdat ik bang ben dat hij er mee wil stoppen. Snappen jullie dit, vind het lastig om onder woorden te brengen.
Eigenlijk wil ik er niet mee stoppen, maar aan de andere kant weet ik dat het moet en dat het niet zo door kan gaan. Mijn nr 2 heeft me vrijdag verteld dat hij volgend jaar gaat trouwen. Ik weet dat hij haar nooit zou verlaten en dat wil ik ook niet, maar het stak toch even.
Nou ja, het is in ieder geval fijn om te weten dat ik niet de enige ben. Het is ook zo moeilijk omdat het allemaal geheim is en dat je het aan niemand kwijt kunt. Gelukkig hier wel.
Liefs Leeuw76
maandag 7 mei 2007 om 13:17
@ Ow Yoaska.... kom hier: *;
Ik ben erg benieuwd naar je verhaal... Als je het liever niet op het forum post, mag je gerust mijn mailadres vragen aan de viva-angel, hoor! Ik hoop dat je het een beetje redt vandaag. Sterkte!!!!
@ Leeuw, ik ben ook wel nieuwsgierig geworden naar meer over jouw situatie.. Hoe heb je nr2 eigenlijk leren kennen? En hoe lang is het nu bezig? Hoe vaak zien jullie elkaar? Heeft je nr1 iets door of niet??? Misschien heb je één en ander al geschreven, hoor, maar dan heb ik erover gelezen, sorry!
En inderdaad, op 'zwakke' momenten of als je je rot voelt, heb je veel meer die neiging om alles te stoppen. Ik herken het gevoel wel van hem 'voor' te willen zijn, IK wil degene zijn die het stopt als het dan echt moet stoppen... Het klopt in mijn situatie niet dat ik er als vrouw gevoelsmatig verder inzit, eerder omgekeerd. Nr2 is juist heel erg verliefd op me en zou liefst hebben dat ik voor hem kies, terwijl ik er altijd duidelijk in ben geweest dat ik van nr1 hou...
Hoewel we niet zo veel contact hebben, weet ik dat nr2 veel met me bezig is en stiekem hoopt dat ik uiteindelijk voor hem zal gaan... Ook dat is een reden om ermee te stoppen, ik wil hem niet aan het lijntje houden en ik wil hem de ruimte in zijn hoofd geven om met een ander gelukkig te worden...
Heb nog steeds geen reactie gekregen op mijn vraag om af te spreken. Het kan best dat hij pas later deze middag reageert, maar het kan net zo goed dat hij de bui ziet hangen en eruit 'chickent', de confrontatie wil vermijden (of uitstellen).
Spannende dag hier... Ik hou jullie op de hoogte!!!
Marlies
Ik ben erg benieuwd naar je verhaal... Als je het liever niet op het forum post, mag je gerust mijn mailadres vragen aan de viva-angel, hoor! Ik hoop dat je het een beetje redt vandaag. Sterkte!!!!
@ Leeuw, ik ben ook wel nieuwsgierig geworden naar meer over jouw situatie.. Hoe heb je nr2 eigenlijk leren kennen? En hoe lang is het nu bezig? Hoe vaak zien jullie elkaar? Heeft je nr1 iets door of niet??? Misschien heb je één en ander al geschreven, hoor, maar dan heb ik erover gelezen, sorry!
En inderdaad, op 'zwakke' momenten of als je je rot voelt, heb je veel meer die neiging om alles te stoppen. Ik herken het gevoel wel van hem 'voor' te willen zijn, IK wil degene zijn die het stopt als het dan echt moet stoppen... Het klopt in mijn situatie niet dat ik er als vrouw gevoelsmatig verder inzit, eerder omgekeerd. Nr2 is juist heel erg verliefd op me en zou liefst hebben dat ik voor hem kies, terwijl ik er altijd duidelijk in ben geweest dat ik van nr1 hou...
Hoewel we niet zo veel contact hebben, weet ik dat nr2 veel met me bezig is en stiekem hoopt dat ik uiteindelijk voor hem zal gaan... Ook dat is een reden om ermee te stoppen, ik wil hem niet aan het lijntje houden en ik wil hem de ruimte in zijn hoofd geven om met een ander gelukkig te worden...
Heb nog steeds geen reactie gekregen op mijn vraag om af te spreken. Het kan best dat hij pas later deze middag reageert, maar het kan net zo goed dat hij de bui ziet hangen en eruit 'chickent', de confrontatie wil vermijden (of uitstellen).
Spannende dag hier... Ik hou jullie op de hoogte!!!
Marlies
maandag 7 mei 2007 om 14:20
Hallo allemaal,
Yoaska*; sterkte meisje, nu in het verdriet, maar je komt er sterker uit hoor, weet dat je daar nu niet veel aan hebt, maar ik geloofde het ook niet in het begin, maar het geeft je zoveel rust op den duur, laat je verdriet maar gaan,
en de anderen, wat goed van jullie dat jullie zelf besluiten te stoppen nu, en het is net als snoepje zegt, straks toch een fijne herinnering, ik kon er eerst alleen maar om huilen als ik terugdacht aan onze dagjes uit en mooie momenten, maar het is nu een zoete pijn, nu helpt het natuurlijk dat ik hem heel af en toe nog zie en elke dag nog sms met hem, ik hou echt van die man, sterkte
Yoaska*; sterkte meisje, nu in het verdriet, maar je komt er sterker uit hoor, weet dat je daar nu niet veel aan hebt, maar ik geloofde het ook niet in het begin, maar het geeft je zoveel rust op den duur, laat je verdriet maar gaan,
en de anderen, wat goed van jullie dat jullie zelf besluiten te stoppen nu, en het is net als snoepje zegt, straks toch een fijne herinnering, ik kon er eerst alleen maar om huilen als ik terugdacht aan onze dagjes uit en mooie momenten, maar het is nu een zoete pijn, nu helpt het natuurlijk dat ik hem heel af en toe nog zie en elke dag nog sms met hem, ik hou echt van die man, sterkte
maandag 7 mei 2007 om 14:50
he allemaal....
Heel herkanbaar alle verhalen en emoties die jullie doormaken.
Ik heb dit zelf nl. ook meegemaakt, 14 maanden een buitenechtelijke affaire met een collega. Wat heb ik in het begin geworsteld met mijn gevoelens.
Uiteindelijk bewust mijzelf in het avontuur gestort. En niet zoiets van het overkwam me. In eerste instantie nog getracht zijn kus af te breken, maar was daar gevoelsmatig niet meer toe in staat.
In het begin was ik er werkelijk van overtuigd dat deze affaire mijn huwelijk niet kon schaden (hoe naief kan je zijn) en dat ik mijn gevoelens onder controle had.
Ik zou mijzelf nl. niet in hem verliezen. Hij gaf echter vrij snel aan dat hij met zijn vrouw niet oud wilde worden en dat ze al meerder malen uit elkaar waren geweest. Het gevoel wat hij met mij had kende hij niet en bla, bla, bla.
Prachtige sms berichten en emails volgenden...wat voelde ik me geweldig en op en top vrouw!. Terwijl ik mij terdege bewust was van het feit, dat deze affaire mij uiteindelijk een hoop pijn en ellende zou geven!.
Maar ik kon en wilde er niet mee stoppen!
En zo kabbelde de hele affair voort. Ik die aan hem aangaf dat ik e.e.a. prima kan scheiden en mijn huwelijk niet wilde opgeven.
Tot het moment dat hij mij mailde dat hij niet lekker in zijn vel zat en een periode van rust nodig had. Of ik a.u.b. e.e.e. kon begrijpen, hij wilde zich richten op dingen die juist voor hem waren. En onze realatie was tenslotte niet juist. Hij gaf aan niet lekker in zijn vel te zitten en had tijd nodig om beslissingen te nemen.
Na de zomervakantie (ik had hetm 6 weken niet gezien) gaf mijnheer doodleuk aan gevoelens voor iemand anders te hebben! Inmiddels was hij al bij zijn vriendin weg.
Tja, dat had ik dus echt niet verwacht. Of mijn wereld instortte.
Hij had het idee dat ik geen gevoelens voor hem had en was dan ook zeer verbaasd toen ik aangaf deze wel te hebben.
Hij gaf aan in het begin wel gevoelens gehad te hebben maar nu niet meer.
Ik was een mooie vrouw, en ik was getrouwd en hij had een realatie...
Of hij wat met zijn gevoelens voor die andere vrouw ging doen, wist hij niet?!?
Vrij snel na dit bericht, ging hij elders werken.
Achteraf bleek hij iets te hebben met een oud collega (die 5 maanden eerder was vertrokken). Hij had wel de moeite genomen om dit in vertouwen aan ander collegae te vertellen.
Wat was ik gekwetst en wat had ik mij in hem vergist!
Nog een keer heb ik toen gepoogd hem een email te sturen, met de vraag hoe het met hem ging in zijn nieuwe baan..
Natuurlijk, geen reaktie....
Inmiddels ligt deze geschiedenis zo een half jaar achter me en heb ik het ene plaats kunnen geven.
Ik heb het niet kunnen opbrengen om dit aan mijn man te vertellen en heb ook besloten dit nooit te gaan doen.
Ik realiseer me dat ik met vuur heb gespeeld om iets waar ik heel anders in stond dan mijn collega!
Ik heb het gevoel dat hij gewoon op zoek is geweest naar een leuke vervangster voor zijn vriendin. Dat ik een leuk tussendoortje was en dat hij mij pas heeft gedumpt bij het vinden van een andere vrouw.
Maar ik ben dus wel verliefd op hem geworden en heb gevoelens voor hem ontwikkeld. Wschl. heb ik al die tijd een roze bril van min 10 opgehad.
Inmiddels gaat het een stuk beter in mijn huwelijk. Ik probeer er echt voor te gaan en ik ben zo blij dat dit niet is uitgekomen!
Heel herkanbaar alle verhalen en emoties die jullie doormaken.
Ik heb dit zelf nl. ook meegemaakt, 14 maanden een buitenechtelijke affaire met een collega. Wat heb ik in het begin geworsteld met mijn gevoelens.
Uiteindelijk bewust mijzelf in het avontuur gestort. En niet zoiets van het overkwam me. In eerste instantie nog getracht zijn kus af te breken, maar was daar gevoelsmatig niet meer toe in staat.
In het begin was ik er werkelijk van overtuigd dat deze affaire mijn huwelijk niet kon schaden (hoe naief kan je zijn) en dat ik mijn gevoelens onder controle had.
Ik zou mijzelf nl. niet in hem verliezen. Hij gaf echter vrij snel aan dat hij met zijn vrouw niet oud wilde worden en dat ze al meerder malen uit elkaar waren geweest. Het gevoel wat hij met mij had kende hij niet en bla, bla, bla.
Prachtige sms berichten en emails volgenden...wat voelde ik me geweldig en op en top vrouw!. Terwijl ik mij terdege bewust was van het feit, dat deze affaire mij uiteindelijk een hoop pijn en ellende zou geven!.
Maar ik kon en wilde er niet mee stoppen!
En zo kabbelde de hele affair voort. Ik die aan hem aangaf dat ik e.e.a. prima kan scheiden en mijn huwelijk niet wilde opgeven.
Tot het moment dat hij mij mailde dat hij niet lekker in zijn vel zat en een periode van rust nodig had. Of ik a.u.b. e.e.e. kon begrijpen, hij wilde zich richten op dingen die juist voor hem waren. En onze realatie was tenslotte niet juist. Hij gaf aan niet lekker in zijn vel te zitten en had tijd nodig om beslissingen te nemen.
Na de zomervakantie (ik had hetm 6 weken niet gezien) gaf mijnheer doodleuk aan gevoelens voor iemand anders te hebben! Inmiddels was hij al bij zijn vriendin weg.
Tja, dat had ik dus echt niet verwacht. Of mijn wereld instortte.
Hij had het idee dat ik geen gevoelens voor hem had en was dan ook zeer verbaasd toen ik aangaf deze wel te hebben.
Hij gaf aan in het begin wel gevoelens gehad te hebben maar nu niet meer.
Ik was een mooie vrouw, en ik was getrouwd en hij had een realatie...
Of hij wat met zijn gevoelens voor die andere vrouw ging doen, wist hij niet?!?
Vrij snel na dit bericht, ging hij elders werken.
Achteraf bleek hij iets te hebben met een oud collega (die 5 maanden eerder was vertrokken). Hij had wel de moeite genomen om dit in vertouwen aan ander collegae te vertellen.
Wat was ik gekwetst en wat had ik mij in hem vergist!
Nog een keer heb ik toen gepoogd hem een email te sturen, met de vraag hoe het met hem ging in zijn nieuwe baan..
Natuurlijk, geen reaktie....
Inmiddels ligt deze geschiedenis zo een half jaar achter me en heb ik het ene plaats kunnen geven.
Ik heb het niet kunnen opbrengen om dit aan mijn man te vertellen en heb ook besloten dit nooit te gaan doen.
Ik realiseer me dat ik met vuur heb gespeeld om iets waar ik heel anders in stond dan mijn collega!
Ik heb het gevoel dat hij gewoon op zoek is geweest naar een leuke vervangster voor zijn vriendin. Dat ik een leuk tussendoortje was en dat hij mij pas heeft gedumpt bij het vinden van een andere vrouw.
Maar ik ben dus wel verliefd op hem geworden en heb gevoelens voor hem ontwikkeld. Wschl. heb ik al die tijd een roze bril van min 10 opgehad.
Inmiddels gaat het een stuk beter in mijn huwelijk. Ik probeer er echt voor te gaan en ik ben zo blij dat dit niet is uitgekomen!
maandag 7 mei 2007 om 14:58
Even kort mijn verhaal:
3 jaar geleden leren kennen. Na wat geflirt heen en weer, heb ik hem gebeld en ben die avond naar hem toe gegaan (nr 1 was weg). Die avond niet veel gebeurd, maar veel gepraat.
Na een paar weken heeft hij er een punt achtergezet. Hij had net een nieuwe relatie na zijn scheiding en ik was net getrouwd en daar wilde hij niet tussen zitten. Wel contact gehouden, maar ik kon het niet aan om hem elke week te zien. Ik heb toen aan mijn nr1 verteld over mijn gevoelens en had vlak daarvoor het contact met nr 2 verbroken. Ik heb hier zo’n verdriet van gehad, vond het vreselijk dat ik geen contact meer met hem had. Ik denk dat het meer dan een jaar heeft geduurd, voordat ik niet elke dag meer aan hem dacht.
3 jaar later kwam ik hem dus weer tegen (dit was in okt 2006). Hij had nog steeds mijn nummer en wilde wel weer een keer afspreken. Ik heb natuurlijk sterk getwijfeld gezien het verdriet dat ik al om hem had gehad. Hij zat toen in een moeilijke periode omdat zijn vader ernstig ziek was en uiteindelijk is overleden. Ik heb hem veel gesteund in die periode. Toen ook veel contact gehad via sms en persoonlijk, maar nog niet intiem. Nadat zijn vader is overleden hebben we contact gehouden en die aantrekkingskracht van 3 jaar terug was er nog steeds. Deze keer hebben we er dus niet tegen gevochten, maar eraan toegegeven. Sindsdien zien we elkaar dus af en toe. Vaak maar een paar uurtjes, ongeveer 1 x per maand en soms ook met anderen erbij. Ik zie hem af en toe op mijn werk en ik zie hem af toen op zijn werk (sport). Afgelopen vrijdag zijn we dus een hele dag samen geweest en het was heerlijk om zo een dag met hem samen te zijn. Zonder dat hij het uitgesproken heb ik toch het gevoel dat er binnenkort een einde komt aan onze verhouding. Dat gevoel maakt me zo onzeker. Ik verwacht hem deze week nog wel te zien. Afwachten maar weer. Ik probeer in ieder geval even geen contact met hem op te nemen. Heb nu even rust nodig.
Marlies ben benieuwd of je nog iets van hem hoor of al gehoord hebt misschien en Yoaska, ik kom nog maar net kijken maar toch sterkte.
Liefs
3 jaar geleden leren kennen. Na wat geflirt heen en weer, heb ik hem gebeld en ben die avond naar hem toe gegaan (nr 1 was weg). Die avond niet veel gebeurd, maar veel gepraat.
Na een paar weken heeft hij er een punt achtergezet. Hij had net een nieuwe relatie na zijn scheiding en ik was net getrouwd en daar wilde hij niet tussen zitten. Wel contact gehouden, maar ik kon het niet aan om hem elke week te zien. Ik heb toen aan mijn nr1 verteld over mijn gevoelens en had vlak daarvoor het contact met nr 2 verbroken. Ik heb hier zo’n verdriet van gehad, vond het vreselijk dat ik geen contact meer met hem had. Ik denk dat het meer dan een jaar heeft geduurd, voordat ik niet elke dag meer aan hem dacht.
3 jaar later kwam ik hem dus weer tegen (dit was in okt 2006). Hij had nog steeds mijn nummer en wilde wel weer een keer afspreken. Ik heb natuurlijk sterk getwijfeld gezien het verdriet dat ik al om hem had gehad. Hij zat toen in een moeilijke periode omdat zijn vader ernstig ziek was en uiteindelijk is overleden. Ik heb hem veel gesteund in die periode. Toen ook veel contact gehad via sms en persoonlijk, maar nog niet intiem. Nadat zijn vader is overleden hebben we contact gehouden en die aantrekkingskracht van 3 jaar terug was er nog steeds. Deze keer hebben we er dus niet tegen gevochten, maar eraan toegegeven. Sindsdien zien we elkaar dus af en toe. Vaak maar een paar uurtjes, ongeveer 1 x per maand en soms ook met anderen erbij. Ik zie hem af en toe op mijn werk en ik zie hem af toen op zijn werk (sport). Afgelopen vrijdag zijn we dus een hele dag samen geweest en het was heerlijk om zo een dag met hem samen te zijn. Zonder dat hij het uitgesproken heb ik toch het gevoel dat er binnenkort een einde komt aan onze verhouding. Dat gevoel maakt me zo onzeker. Ik verwacht hem deze week nog wel te zien. Afwachten maar weer. Ik probeer in ieder geval even geen contact met hem op te nemen. Heb nu even rust nodig.
Marlies ben benieuwd of je nog iets van hem hoor of al gehoord hebt misschien en Yoaska, ik kom nog maar net kijken maar toch sterkte.
Liefs
maandag 7 mei 2007 om 15:37
Even in delen reageren: Yoaska: wat is er gebeurd? Heb jij het uitgemaakt, of hij?Veel liefs voor jou, ik hoop dat het goed met je gaat!Thea: ik denk dat mannen er zeker wel mee bezig zijn, maar veel minder dan wij vrouwen. Wij hebben meer behoefte aan een bevestiging. Ik heb me er maar bij neergelegd. Zo is het en zo zal het altijd zijn, helaas.Lieve Marlies, heb je al iets gehoord?
maandag 7 mei 2007 om 15:40
Heb een half uur geleden een sms terug gekregen. We spreken om 16u af... ik moet dus zo vertrekken.... spannend, hoor!!!!!! Man blijft gewoon thuis en lijkt zich echt wel goed te houden. Het moet gewoon eens gebeuren, ik moet die confrontatie aangaan.... Ben benieuwd hoe het zal lopen....Kus en tot later,Marlies
maandag 7 mei 2007 om 15:43
Heftig verhaal Vissen! Ik ben wel blij te lezen dat het wel een goed einde heeft. Zo jammer dat je je zo kwetsbaar hebt opgesteld to iemand die het achteraf totaal niet waard is. Anna: ik vind jouw verhaal echt zo verdrietig! Omdat jullie echt van elkaar houden, maar nu niet de keuze voor elkaar kunnen maken.
maandag 7 mei 2007 om 15:52
Leeuw: ook jouw verhaal en jouw reacties komen overeen met alles verhalen hier.Je voelt je even sterker door bewust afstand te nemen, maar eigenlijk wil je het tegenovergestelde. Ik hoop dat je sterk genoeg bent, ik hoop dat we allemaal sterk zullen zijn.Hier gaat het wel weer goed. Ik ben minder 'emotioneel' met hem bezig, maar wil hem lichamelijk des te meer! Maar hij mij ook, en ik ben een beetje aan het spelen. Het is voor mijzelf duidelijk waar hij staat in mijn leven. En ik ben er bijna uit waar ik sta in zijn leven, al is dat nooit met zekerheid te zeggen, zijn leven veranderd steeds door omstandigheden. Maar ik weet zeker dat hij blijft komen. Tenzij ik het echt niet zou willen.Het is al bijna een maand geleden dat ik hem voor het laatst alleen gezien heb, ik heb daar wel behoefte aan!
maandag 7 mei 2007 om 17:00
Bestaat, dat is idd zo, heb net bijna 2 uur! met hem aan de telefoon gezeten, zo fijn, en hij is het waard om op te wachten, heb er nu vrede mee, het vlammetje even laagzetten, en af en toe op laten laaien,
Ben benieuwd hoe het Marlies vergaat nu, of ze echt afscheid kan nemen,
en dat er zoveel mensen eigenlijk in zo'n situatie zitten dat steunt wel he,
groetjes Anna
Ben benieuwd hoe het Marlies vergaat nu, of ze echt afscheid kan nemen,
en dat er zoveel mensen eigenlijk in zo'n situatie zitten dat steunt wel he,
groetjes Anna
maandag 7 mei 2007 om 17:33
Thea, ik denk dat hij drommels goed voelt wat er tussen jullie speelt en daarom op zijn hoede is...
Marlies, vertel het ons! Ben benieuwd of je nu weer wankelt of dat je een besluit hebt kunnen nemen!
Anna, fijn dat jullie elkaar hebben gesproken en dat je batterij weer opgeladen is. Het blijft een aparte situatie...
Leeuw, jouw verhaal kon mijn verhaal zijn. Het voelt inderdaad goed om zelf het heft in handen te nemen. Dat heeft bij mij te maken met het feit dat ik kan laten zien dat mijn grens is bereikt. Heel veel zaken werden nl. door hem bepaald, bijv. de frequentie van elkaar zien.
Vissen, ik kan me jouw verhaal heel goed herinneren. Goed om te horen dat het goed gaat met jou en je nr. 1. Helaas is jouw verhaal geen uitzondering daarom is het goed dat je het opschrijft....
Heel snel even over mij.... ik stuurde hem vanmorgen een sms dat ik best wel begrijp dat hij druk is (2 dagen niets gehoord) maar wat wil hij nu eigenlijk? Toen stuurde hij terug dat het best complex is en dat het niets met mij te maken had of wellicht juist wel maar dat hij tijd nodig heeft om zijn relatie weer op de rails te krijgen.
Ik antwoordde dat we dan maar beter kunnen stoppen en daar achteraan dat ik hem erg zou missen want hij is een fantastische minnaar en dat ik hoopte dat het goed zou gaan met hem.
Voor mij was het afgedaan, snelle traan bij mijn collega die van ons af weet en op tijd naar huis.
Maar toen belde hij en dat hij was geschrokken want hij wil me niet kwijt. Nee, ik ook niet maar zo doorgaan heeft ook geen nut. Hele tijd gepraat en om een lang verhaal kort te maken (ik schaam me diep hier voor - hoe ver kan je gaan) maar we hebben elkaar gezien en sex gehad als nooit van tevoren. En nu... ik weet het niet meer. Heb hem wel een smsje gestuurd dat dit niets aan de situatie verandert maar oh wat voelt het goed om hem weer te zien en te zoenen en zijn armen om me heen te voelen en oh wat voelt het fout om weer de fout in te gaan...
Liefs van een verwarde Yoaska
*; allemaal...
Marlies, vertel het ons! Ben benieuwd of je nu weer wankelt of dat je een besluit hebt kunnen nemen!
Anna, fijn dat jullie elkaar hebben gesproken en dat je batterij weer opgeladen is. Het blijft een aparte situatie...
Leeuw, jouw verhaal kon mijn verhaal zijn. Het voelt inderdaad goed om zelf het heft in handen te nemen. Dat heeft bij mij te maken met het feit dat ik kan laten zien dat mijn grens is bereikt. Heel veel zaken werden nl. door hem bepaald, bijv. de frequentie van elkaar zien.
Vissen, ik kan me jouw verhaal heel goed herinneren. Goed om te horen dat het goed gaat met jou en je nr. 1. Helaas is jouw verhaal geen uitzondering daarom is het goed dat je het opschrijft....
Heel snel even over mij.... ik stuurde hem vanmorgen een sms dat ik best wel begrijp dat hij druk is (2 dagen niets gehoord) maar wat wil hij nu eigenlijk? Toen stuurde hij terug dat het best complex is en dat het niets met mij te maken had of wellicht juist wel maar dat hij tijd nodig heeft om zijn relatie weer op de rails te krijgen.
Ik antwoordde dat we dan maar beter kunnen stoppen en daar achteraan dat ik hem erg zou missen want hij is een fantastische minnaar en dat ik hoopte dat het goed zou gaan met hem.
Voor mij was het afgedaan, snelle traan bij mijn collega die van ons af weet en op tijd naar huis.
Maar toen belde hij en dat hij was geschrokken want hij wil me niet kwijt. Nee, ik ook niet maar zo doorgaan heeft ook geen nut. Hele tijd gepraat en om een lang verhaal kort te maken (ik schaam me diep hier voor - hoe ver kan je gaan) maar we hebben elkaar gezien en sex gehad als nooit van tevoren. En nu... ik weet het niet meer. Heb hem wel een smsje gestuurd dat dit niets aan de situatie verandert maar oh wat voelt het goed om hem weer te zien en te zoenen en zijn armen om me heen te voelen en oh wat voelt het fout om weer de fout in te gaan...
Liefs van een verwarde Yoaska
*; allemaal...
