Twee liefdes vervolg

houvanjezelf,

ja, dat is een fijne situatie als je daar samen achterstaat, mijn nr1 stelde dit ook voor, maar dat heeft bij mij de liefde voor hem de das omgedaan!!!

Het spijt me, maar ik zoek echte liefde, iemand die mij niet wil delen, en ik wil hem niet delen, vandaar dat er een nr2 is gekomen, wij houden heel veel van elkaar, succes allemaal

@houvanjezelf, ik heb het hem, n.a.v. datgeen er was gebeurt wel voorzichtig voorgesteld. In eerste instantie was hij niet direct afwijzend maar gaande het praten kwam hij er achter er geen behoefte aan te hebben, bang mij toch kwijt te raken, toch het risico te lopen verliefd te worden op een ander.... enz. Het is dus voor hem geen optie. Jammer, ja echt wel, ik had graag samen met hem die mogelijkheid onderzocht. Zolang het maar niet stiekem gaat. Ik stond/ sta daar best voor open maar je zult daar wel samen achter moeten staan.

Daar komt denk ik bij dat ik min of meer een relatie ben aangegaan met nr 2 en dat lijkt me zelfs in een open relatie toch ook niet de bedoeling.

Ik zie het ook niet als een bedreiging voor de liefde die je voor elkaar hebt.

@Yoaska, Ik heb er echt nooit spijt van gehad. Ik leefde echt in een roes, had energie voor 10.000 kreeg complimentjes omdat ik zo straalde en voelde me super. Wel heb ik bewust gekozen om voor m'n huwelijk te vechten. Ik moet dat doen om uiteindelijk te weten of we echt met elkaar verder kunnen, of we het dynamisch kunnen houden enz. Ik weiger om in te dutten en op een dag wakker te worden met spijt omdat ik niet eerder voor mezelf (en voor hem) heb gekozen en weg ben gegaan. Ik ben ervan overtuigd dat als je niet gelukkig bent in je relatie, je ook je partner het geluk ontneemt.

Zoals je hebt kunnen lezen heb ik nog wel mail kontakt met hem. Dit gaat echter meestal over ditjes en datjes, de diepere zaken hebben we besproken en elkaar ook aangegeven niet bij onze nr 1 weg te gaan. We weten hoe we over elkaar denken, en dat is voldoende.

Ik heb 'm nu ruim een week niet gehoord en in 1e instantie miste ik hem vreselijk, nu geeft het me kracht om door te gaan met waar het echt om gaat, m'n nr 1. Er is inmiddels al veel veranderd in mijn huwelijk, positief hoor!!!

@bestaat, weet je wat echt helpt tegen het smsen, een ander nummer nemen. Kan hij je niet meer bereiken, ik weet het afkicken is gruwelijk en verdrietig maar je krijgt er zoveel voor terug!



Allemaal weer het allerbeste en de verdrietige onder ons een dikke *;

Kom op hoor, 't is mooi weer buiten, laat die nr 2 de rambam krijgen

Mysterie opgelost: simkaart = stuk.

Ik voel me zo'n puber dat ik hier onzeker van wordt! Bah!



Ik lees alles echt, heb alleen geen tijd om te reageren, moet door met werken.

Goedemorgen...



Ik denk niet dat ik een open relatie aan zou durven gaan, bij de huidige situatie heb ik nog het gevoel de boel in handen te hebben. Als mijn nr. 1 ook gaat 'rommelen' dan kunnen dingen wel eens heel anders uitpakken. Denk dat dit ook tegelijkertijd aangeeft hoe onzeker ik ben mbt ons huwelijk. Want blijkbaar wil ik niet dat hij iets dergelijks aangaat met een ander, angst om hem dan te verliezen? Hoe egoistisch kan je zijn...



@Bestaat, heb je inmiddels wat gehoord? Wiens sim kaart was nu stuk?



Verder weinig nieuws. Wel een piepklein smsje ontvangen. Het klopt zo wat jullie schrijven over dat sms contact!! Ik heb rust en ik word wat onverschilliger. Ik kijk nog wel vaak op mijn gsm hoor maar gisteren helemaal had ik het gevoel dat hij heel ver van me af stond. Alsof ik al verwerkt heb dat het uit is terwijl er (nog) niets is uitgesproken.

Het rare is dat ik schrok van mijn gevoel en dat ik toen weer krampachtig aan hem begon te denken om te kijken of ik hem echt niet mis. Gevolg is dat hij weer in mijn hoofd zat. Wat kan een mens toch raar in elkaar zitten he... Toch denk ik nog steeds dat ik op de goede weg zit ;)

Dit weekend komt hij weer thuis, ben benieuwd....



Fijne dag allemaal!!

Ik sta wel open voor een open relatie maar ik denk dat de buitenwereld er niets van zal begrijpen.



Telefoon van hem was stuk. Heb heel even (3 regels) op de msn met hem gesproken gisteren. Ik heb zo'n behoefte om hem te zien! Maar hij is onbereikbaar op dit moment.



Ik ben inmiddels wel weer een rustig en heb de zaken ook weer beter op de rit.



Ander nummer nemen is geen optie voor mijn situatie Daan, maar dank je wel voor je lieve woorden!

Yoaska, hou je jezelf voor de gek om zo de dagen door te komen dat hij op vakantie is? Of ga je echt stoppen? *;

@Bestaat, nr. 2 was heel erg gek op me en ik op hem. Na verloop van tijd merkte ik dat hij een beetje afstand begon te nemen terwijl ik alleen maar gekker op hem werd. Waarschijnlijk een soort zelfbehoud. Hij had geen last van schuldgevoel van voelde zich toch niet altijd even prettig met dit gedoe.

Mijn collega verklaarde dat destijds door uit te leggen hoe mannen dit over het algemeen ervaren en er mee omgaan en ik kan me er wel in vinden. Vrouwen ontwikkelen veel sneller een gevoel van verliefdzijn terwijl bij de mannen het veelal een lichamelijk iets is. Hoewel hij gek op me was hoor, dat kon ik wel merken. Maar blijkbaar kan hij makkelijker afstand nemen.



Voor mezelf heb ik nu besloten dat ik even afwacht wat hij gaat doen. Als hij me niet smst nadat hij thuis is gekomen dan laat ik ook sowieso niets horen. Als hij wel wat stuurt dan probeer ik de toon daarin te herkennen. Omdat ik nu al een week verder ben en eigenlijk heel goed er mee om kan gaan om geen contact te hebben wil ik dit vasthouden om niet weer terug te vallen.

Ik besef drommels goed dat als hij mij nu een smsje zou sturen dat hij het niet meer ziet zitten ik daar waarschijnlijk kapot van ben. En dat komt omdat die vakantie een voldongen feit was van geen contact. Maar goed, afwachten dus.

Ingewikkeld allemaal maar ik bedoel er eigenlijk mee te zeggen dat als hij straks weer in gewone doen is, ik dus benieuwd ben of hij mij gaat missen.

Ben echt heel benieuwd hoe en of hij gaat reageren...



Op dit moment sta ik 100% achter wat ik schrijf en ik hoop nog steeds dat dat zo blijft.



Yoaska

Heb nu even tijd om wat te schrijven, ik heb mijn stoute shcoenen aangetrokken ben bij zijn werk langsgeweest (=mijn exwerk) . Omdat hij maar niet belde en ik ook niet wilde bellen en ik toch wilde weten waar ik aan toe was.

Nou, precies zoals ik hem ken: met geen woord erover natuurlijk en maar om de hete brij heendraaien. Leuk met hem gekletst over van alles, behalve over wat er drie weken terug gebeurd is.

Ik weet nu bijna zeker dat hij van zichzelf geschrokken is en niet verder wil gaan. Dat geeft mij veel rust want ik zat er maar mee in mijn maag.

Want als hij verder zou willen gaan, kan ik geen weerstand bieden, dat weet ik gewoon van mezelf.

Dus ondanks dat er niks wezenlijks gezegd is, heb ik nu wel duidelijkheid. Hij wil contact houden, wil ook dingen voor me blijven regelen, maar voelt zich opgelaten als hij denkt aan wat er gebeurd is.

Toch prettig dat die lieve jongen zo gemakkelijk te lezen is. ;)

Dus ik heb weer rust in mijn koppie, en mijn telefoon hoeft ook niet meer als een winnend staatslot bewaakt te worden. (prachtige uitdrukking, Marlies! Die houden we erin!)



Groetjes Sas

Voor mezelf heb ik nu besloten dat ik even afwacht wat hij gaat doen. Als hij me niet smst nadat hij thuis is gekomen dan laat ik ook sowieso niets horen. Als hij wel wat stuurt dan probeer ik de toon daarin te herkennen. Omdat ik nu al een week verder ben en eigenlijk heel goed er mee om kan gaan om geen contact te hebben wil ik dit vasthouden om niet weer terug te vallen.

Ik besef drommels goed dat als hij mij nu een smsje zou sturen dat hij het niet meer ziet zitten ik daar waarschijnlijk kapot van ben. En dat komt omdat die vakantie een voldongen feit was van geen contact. Maar goed, afwachten dus.

Ingewikkeld allemaal maar ik bedoel er eigenlijk mee te zeggen dat als hij straks weer in gewone doen is, ik dus benieuwd ben of hij mij gaat missen.

Ben echt heel benieuwd hoe en of hij gaat reageren...



Op dit moment sta ik 100% achter wat ik schrijf en ik hoop nog steeds dat dat zo blijft.



Yoaska

Hi Yoaska,



Ik begrijp helemaal wat je bedoelt denk maar volgens mij laat je het toch nog teveel afhangen van wat hij zal doen.... Als je echt tevreden bent met hoe het deze week en je wilt echt van deze situatie af dan kun je beter voor jezelf stellen hoe je gaat reageren onafhankelijk van zijn reactie.... Ik ben bang dat het anders een paar lieve smsjes van hem en de situatie is weer zoals voor zijn vakantie.... Nu heb je er een week opzitten is het gemakkelijker om het door te zetten maar dan moet je wel sterk zijn en het ECHT willen.... laat hem niet bepalen hoe jij reageerd...

Ik weet dat ik makkelijk praten heb.... ik wens je heel veel succes!



Snoepje

@Saskia, lekker voor je dat je nu wat rust in je hoofd hebt, dan kan je nu verder met waar je mee bezig was zonder die verwarrende gedachten steeds. Raar eigenlijk dat HET onderwerp dan niet wordt besproken he?



@Snoepje. Je hebt geljk. Volledig... Ik ben alleen niet zo'n held waar het gaat om dit soort dingen. Hij heeft me gisteren een smsje gestuurd dat hij veel aan me denkt en op dat moment denk ik dan: mooi, weet jij ook eens hoe het is. Maar tegelijkertijd vind ik het dan weer lullig om straks niets te laten horen omdat hij eigenlijk alleen maar lieve dingen heeft gestuurd en ik in mijn hoofd al veel verder ben. En tuurlijk moet ik voor mezelf opkomen en ben ik al zo ver met die 1e, moeilijkste, paar dagen maar het is gewoon heel erg moeilijk...

Aan de andere kant, voor hetzelfde geld is hij straks de 1e die het wel aandurft om er een streep onder te zetten en daar sta je dan met je goede gedrag. Maar nogmaals, je hebt helemaal gelijk en misschien antwoord ik hem wel met een oppervlakkig smsje, kijken hoe hij daar op reageert.

Wordt vervolgd :P



Hoe is het verder met jullie, Anna, Marlies, Bestaat en wie ik nog vergeet????



Yoaska

Hey meiden, @ Yoaska, ik heb alles gelezen, maar even geen puf om te reageren/ Komt morgen vast wel, dan heb ik meer tijd (en energie)! Sorry, hoor!!!!Even laten weten dat we hier enkele zeer heftige dagen achter de rug hebben... Man heeft zich altijd vrij goed gehouden, kon alles wel zo'n beetje een plaatsje geven maar enkele dagen geleden heeft hij echt een grote terugslag gekregen. Hij had het heel moeilijk, voelde zich ontzettend ellendig en twijfelde of het misschien toch niet beter was om uit elkaar te gaan. Ik moest elke dag werken en iedere ochtend en avond hebben we moeilijke gesprekken gehad, dus ik ben echt 'op' nu... Ik vind het zoooo erg om hem zo verdrietig te zien, dit wil ik niet. Tot overmaat van ramp neemt nr2 nu juist steeds meer contact op en wordt het wel duidelijk dat hij echt (nog) verliefd op me is... Ik heb nr2 gisteren gebeld en voor het eerst aangegeven dat het ZO niet verder kan, dat ik het niet meer trek op deze manier. Voor mijn relatie met nr1 is het ontzettend stresserend en ook nr2 begint het stilaan moe te worden op deze manier (we zien elkaar amper en ik neem maar geen beslissing over wat ik wil). En ook ik trek het niet meer, ik wil niet meer dat dit m'n leven zo blijft beheersen... Twee opties: ofwel volledig stoppen met nr2 ofwel blijven we een seksuele relatie hebben zonder méér. Manlief kan zich (naar eigen zeggen) allang met beide opties verzoenen als er maar een knoop wordt doorgehakt en het duidelijk wordt voor iedereen. Ook de derde optie is besproken (met nr1 en nr2): uit elkaar gaan (en dan al dan niet verder met nr2), maar mijn gevoel spreekt dit tegen, ik hou echt nog van nr1 en ben niet bereid hem en mijn leven te verliezen....... Ook nr2 is wel realistisch genoeg om te beseffen dat ik niet zomaar bij hem kom (wonen). Hij gaf gisteren aan dat ik nu vooral aan mezelf moet denken en voor mezelf moet beslissen wat ik wil, los van nr1 en van nr2... Maar hoe doe je dat???Moet straks nog werken... jee, wat een chaos is het toch geworden zeg, mijn leven....Als ik heel eerlijk ben, weet ik wel dat er eigenlijk maar 1 optie is: stoppen met nr2.... Ik hoop dat ik sterk genoeg zal zijn om die knoop nu voor eens en voor altijd door te hakken!!!!!Liefs en tot later,Marlies

Hoi meiden, van nr 2 al bijna 1 1/2 week niets meer gehoord, is vrij abrupt gestopt, elkaar gewoon gedag gezegd en daarna niets meer. Vreemd dat wel maar ik merk dat het afstand nemen nu veel makkelijker is. Ik vermoed trouwens dat ik hem binnenkort toch wel weer hoor. (we hebben eigenlijk maar 1 manier om elkaar te bereiken en als die mogelijkheid voor een van beide afvalt wordt het dus stil)

Met nr 1 gaat het eigenlijk net zo als bij Mar1ies, tijden gaat het goed en dan ineens een mega dip en die twijfel, en dan maar weer praten, praten, praten......... inderdaad, tot je echt leeg bent.



Hoop dat het verder met allemaal goed gaat,

Grz Daantje

Marlies en Daantje, dikke knuffel en veel sterkte en wijsheid *;

Marlies, jij hebt het al een keer eerder meegemaakt dus als ik je een wijze raad mag geven. Geef nr. 1 een kans....Zo tussen de regels door en aan het eind zeg je het zelf. Voel je niet verplicht om op mijn postings te reageren, alleen het schrijven al werkt voor mij therapeutisch!



Daantje ook... hoop voor jou dat het even rustig blijft tussen jou en nr. 2 zodat je zaak op een rijtje kan krijgen voor jezelf.



Nu ik nog... wat een rust zal dat geven!!



Liefs Yoaska

Meiden mag ik even mijn gal spuien over nr. 1?

Wat kan die man ongezellig en bot zijn. Soms denk ik: geen wonder dat ik verliefd ben geworden op een ander.

Vandaag was hij zo erg dat ik mijn trouwring van mijn vinger heb gerukt en in een hoek gesmeten. Ik was zo kwaad dat ik bijna in staat was het te zeggen, van nr. 2, gewoon om hem wakker te schudden, dat hij op deze manier niet door kan gaan.

Hij zegt dat hij van me houdt, maar gedraagt zich daar totaal niet naar.

Zoals je wel eens van vrouwen hoort die niks meer aan zichzelf doen als ze eenmaal getrouwd zijn, zo is hij ook.Hij doet totaal geen moeite meer voor me. Ik doe nog wel moeite voor hem. Zo ook vandaag. Hij was de hele dag weg geweest en ineens scheen hij terug te zijn. Dat wil zeggen, ik zat achter in de tuin een boekje te lezen, en hij kwam mij pas begroeten nadat hij onder de douche was geweest. De kinderen had hij wel begroet. Naar de tuin lopen was kennelijk teveel moeite.

Maar goed, ik dacht na het eten, laten we gezellig in de tuin thee drinken met zijn allen, koekje erbij, vuurkorf aan want het koelt al een beetje af, kaarsje aan, leuk muziekje. Ik wil heus mijn best doen om het een beetje gezellig te maken.

Wat doet meneer, gaat zonder een woord in de woonkamer zitten, in het donker, zonder lichten aan, doet de radio uit die ik net had aangezet en zet stomweg de TV aan, alsof hij helemaal niet had gemerkt dat ik buiten de boel gezellig had gemaakt. En hij vond dat de kinderen maar naar bed moesten.

Daar zat ik dan, met mijn vuurkorf, kaarsjes en thee met koekjes. Ik voelde de tranen in mijn ogen springen en dat was dus het mometn dat ik mijn ring van mijn vinger rukte.

Uiteindelijk heb ik hem nog naar buiten gekregen, waar hij met overduidelijke tegenzin en met een stramme rug maar liefst vijf minuten bij ons heeft gezeten, voortdurend klagend over de rook die van de vuurkorf kwam en dat dat maar gevaarlijk was met die kinderen er bij, en thee hoefde hij niet, hij hoefde niks. Toen ging hij weer naar binnen, ging voor zichzelf een cappucchino maken en zette de TV weer aan.



En dit is geen uitzondering, zulke dingen gebeuren om de haverklap. Ik wil echt wat maken van mijn gezin, maar op zulke momenten denk ik: hoe moet ik het de rest van mijn leven met deze man uithouden? Als je zo'n leven hebt is het toch bijna logisch dat je er een minnaar bij neemt? Ja echt, zo ga ik dan denken, en daar schaam ik me dan weer voor.

Hij is niet meer de man met wie ik ooit getrouwd ben. Zo was hij niet, maar langzaamaan is hij in deze stugge engerd veranderd. En soms, heel soms, zie ik ineens de man terug van wie ik hield, en op zulke momenten vergeet ik nr. 2 op slag.

Maar zulke momenten zijn zo zeldzaam. Hij trekt zich terug in onsociale hobby's, wordt steeds meer een eenling en gaat er ook steeds vaker in zijn eentje op uit, zoals vandaag.

En nr. 2, ik heb al eerder gezegd, nr. 1 en nr.2 verschillen niet wezenlijk van elkaar en zijn een zelfde type man, maar nr. 2 bezit wél al die eigenschappen die nr.1 in het verleden ook had en waar ik zo op viel. Nr. 2 lijkt op de man op wie ik achttien jaar geleden verliefd werd, op de man met wie ik trouwde. Nr. 1 niet meer.:(.

En daarom denk ik dat ik verliefd werd op nr.2. Omdat hij mij dat gevoel geeft dat ik zo vreselijk gemist heb.

Wat moet ik nu toch doen? Ik wil dat nr.1 weer wordt zoals-ie was! Voor ik echt niet meer van hem houd en het in een scheiding uitmondt. Dat wil ik mijn kinderen besparen.

(Hij weet trouwens niet dat ik die ring van mijn vinger trok, maar op dat moment knelde dat ding me zo, ik moest wel. Inmiddels heb ik hem weer om.

Niet dat jullie denken dat hij daarom zo onwillig in de tuin kwam zitten)

Zou hij zelf geen nr. 2 hebben????

Hee Saskia



Beetje kunnen slapen?

Moet je eerlijk zeggen dat ik ook gelijk dacht bij het lezen van jouw verhaal: waar was hij dan de hele dag... ? Vertelt hij dat?



Ik kan je maar een advies geven: PRATEN!!!

Het is iets waar mijn nr. 1 ook nog nooit van gehoord heeft maar ik denk dat als wij meer zouden bespreken ik nooit zo ver was gekomen.

Voor je het weet leef je compleet langs elkaar heen en ben je continu op zoek naar geluk buitenshuis. En inderdaad wil je op die manier dan oud worden met elkaar?



Sterkte...

Yoaska

Wat betreft mijn nr. 2, ik word iedere dag sterker. Het doet me allemaal niet zo veel meer. Heel langzaam is dit aan het doodbloeden. Precies wat ik wilde.



Gisteravond op een bepaald moment miste ik hem ineens heel erg, normaal zou ik hem dan een smsje sturen dat ik hem mis en iets dergelijks terugkrijgen. Heb nu het gevoel weggeduwd en er verder niets mee gedaan.

Ook ik word eindelijk verstandig ;)

Als ik me zo sterk voel, waarom ben dan al een uur bezig een flinke huilbui te onderdrukken... ;(

Och meiden, wat een gedoe is het toch allemaal, hé..........



@ Yoaska, meid, als je kan, huil eens flink! Dat lucht wel eens op.. Deze middag ben ik alleen thuis en ik verwacht me dan ook wel weer aan een flinke huilbui, dus is zal solidair zijn ;) Petje af dat het het zo goed volhoudt om afstand te nemen van nr2. Komt hij vandaag terug thuis? Verwacht je hem dan te horen/zien?



@ Saskia, het zit hem in de kleine dingen, hé... Je voelt je frustratie en ongenoegen gewoon van het scherm afspatten. Je wilt zo graag dat jullie het gezellig en fijn hebben samen, maar in je eentje lukt dat natuurlijk niet... Als je man vroeger anders was, kan je hem daar dan niet op aanspreken? Samen een etentje plannen (zodat hij niet weg kan), zonder kids en dan eens echt praten over hoe en wat verder...? Lijkt me hoogtijd om aan de alarmbel te trekken, hoor!





Hier is het nog steeds erg moeilijk... Ik ben zo moe en zo op. Vanmiddag alleen thuis (man moet werken) en ik ga m'n huisje schoonmaken (werkt voor mij een beetje therapeutisch) en een lekker warm bad nemen. Ik zou liefst met een pil in bed kruipen en eens enkele uren echt nergens aan denken, maar dat doe ik toch maar niet...      



Man twijfelt er echt over om uit elkaar te gaan en hoewel ik dat niet wil, vraag ik me ook wel af of we ooit weer écht gelukkig worden met elkaar? Er is zoveel gebeurd (en nog steeds aan het gebeuren)... Waarom kan ik niet gewoon dankbaar zijn om wat ik heb??? Ik wil méér, maar als ik niet oplet, sta ik straks helemaal met lege handen....... :(



Tot later meiden. Zucht.

@Marlies, zit er midden in op dit moment. Jij ook?

Hoop dat je er uit komt met nr. 1, welke kant het ook op gaat. Vervelend allemaal.



Zit midden in een half schoongemaakt huis, de tranen blijven maar komen. Boos op de kinderen omdat ze ruzie maken, ik was net zo boos dat ik riep dat ik wegga en nooit meer terug kom. Dat ze maar een andere moeder moeten zoeken die dat geruzie van ze de baas kan.

Boos op mijn nr. 2 omdat hij niets laat horen. Boos op nr. 1 omdat hij niet thuis is. Boos op mezelf omdat ik zo diep heb kunnnen zinken.

Heb het echt helemaal gehad.

Nr. 2 is gisteren laat thuisgekomen en neemt niet de moeite iets te laten horen. Dit zou voor mij een goede aanleiding moeten zijn om het hierbij te laten maar nu voel ik me weer zo aan de kant gezet en gebruikt. Als hij maar een greintje voor me voelt dan is een smsje toch niet zo veel gevraagd???

On top of it all heb ik ook nog een verjaardag vanmiddag. Ik zie er niet uit...

Ah meis..... *;  Ik ben net gestart met schoonmaken en heb gelukkig geen andere plannen deze middag. Hoe me niet op te maken of 'mooi' te zijn, hoef even niemand te zien. Nr1 is net vertrokken en leek zich al iets beter te voelen dan de afgelopen dagen, maar ik besef nu wel dat een (meer) open relatie niet haalbaar is, als hij nu al zo verdrietig is... We worstelen vooral met de angst dat we elkaar ongelukkig kunnen maken door samen te blijven (want dan blijf ik met een 'gemis' zitten of hij komt in een situatie terecht van 'gedwongen toestemmen' in iets dat hij niet wil). Vandaar de overweging blijven we samen of niet...? Moeilijk, hoor...



Zucht!



Ik leef met je mee..... Zorg je wel goed voor jezelf? Vanmiddag even alle gedachten afschakelen en gewoon verjaardag vieren, hoor... Soms is het juist goed om even gedwongen te worden er niet aan te denken....



Sterkte!

Marlies

Ooooooooow, weet je wat, meiden????



Ik heb besloten om toch echt helemaal weer voor nr1 te gaan..........!!!! Hij is nu werken, maar als hij vanavond thuiskomt, wil ik er een gezellige, romantische avond van maken!!! Huisje aan kant, lekker koken, tafel dekken met kaarsjes en dan zeggen dat ik helemaal voor hem ga en echt stop met nr2!!! Er is gewoon geen andere optie!



Ik wil die rust terug, het gevoel van 'wij', zonder meer. De energie die ik in me heb op m'n man en onze relatie weer gaan richten. Ik wil dit ook uitspreken tegen nr2 en ik weet dat hij zich er wel zal bij neerleggen en mijn besluit zal respecteren (en me dus met rust zal laten). Daarna is het gewoon een kwestie van tijd om het te laten slijten. Ik ben er wel achter dat het blijft aanslepen omdat ik dat toelaat, omdat ik het gevoel blijf voeden.......



Als ons huwelijk niet meer zou werken, dan moet dat zijn omdat het tussen ONS niet meer werkt, niet omdat er een nr2 'standby' staat....



Ik wil het echt proberen... zal het misschien soms nog wel moeilijk hebben, maar hé, dat is 't (volwassen) leven, toch?



Steunen jullie me?????



Liefs,

Marlies

Marlies *; denk dat je het enige juiste besluit neemt. Ga er voor dan kan je jezelf nooit iets verwijten later! Wens je alle succes, fijn dat jij in ieder geval dit op een goede manier kan sturen!



Ik zit nog steeds te huilen het gaat maar door. Ga niet naar de verjaardag.



Heb al 3 smsjes gemaakt om het officieel te beeindigen maar die opgeslagen in mijn concepten omdat ik hem het op dit moment niet eens waard vind om iets te sturen. Een ding weet ik zeker, als mijnheer eindelijk bedenkt om mij iets te laten horen dan kan hij heel lang wachten op antwoord. Maar dat zal hij wel niet eens in de gaten hebben.

Waarom ben ik zo verdrietig om zo'n kl...zak.

Hoi Marlies :R

Mag ik even een liefdevolle doch kritische noot plaatsen?

Even voor enen geef je aan dat een open relatie niet haalbaar is, en dat je weet dat je elkaar ongelukkig blijft maken. En ook dat je vandaag niet mooi hoeft te zijn omdat je vandaag even niets meer hoeft of wil....

Nog geen 20 min. later besluit je radicaal voor je relatie te gaan, alle schepen achter je te verbranden, en je huis, jezelf en je mood (en de zijne hopelijk) op te kalefateren.

Het is je van harte gegund allemaal lieverd, maar vandaag lijkt me niet echt de dag (als ik dat zo lees) om grote beslissingen te nemen. Volgens mij word je van hot naar her gesleurd met je gevoel. Dat geeft naar hem toe ook geen eerlijke indruk als je daar vanavond zit met je lipgloss en je Chardonay

Blijf bij jezelf! En geef het de tijd. Er hoeft niets vandaag....