Tweede leg

Onlangs een stukje gelezen van een man van zijn vrouw is gaan scheiden en een jongere vriendin heeft gevonden.
Met deze jongere vriendin kreeg hij 1 kind.
Achteraf baalde hij dat hij als 56 jarige weer bij de basisschool aan de poort stond.
Vond hij het kind veels te druk, hij kon er niet meer tegen, envond hij dat hij weinig gemeen had met zijn veel jongere vrouw.
Zowel interesses als gespreksonderwerpen verschilden doordat ze uit een geheel andere generatie kwamen.
Hij miste zijn ex, die een gemoedelijk leven had in haar huin zijn huidige relatie, die vurig en gepassioneerd begon, was de passie ver weg en het gebruikelijke houden van/ genegenheid was er niet voor in de plaats gekomen.
En als hij het van te voren had geweten was hijer nooit aan begonnen.

Ik zie het rondom mij ook veel.
Vroeger vriendinnen die een "oudere vent" hadden, met volwassen kinderen. Inmiddels hebben ze ook kinderen samen en zijn ze gescheiden, want hij wil heel andere dingen dan zij.

Of inmiddels oudere vrienden die een jonge meid aan de haak slaan en plots hip doen. Hippe schoenen, hippe muziek, jointje.

Vrouwen die alleen achter blijven met of zonder inmiddels puberende kinderen.

Ik vraag mij af; wat vinden de mensen die dit aan gaat er zelf van?
Dus je jongere vriendin (of vriend), de oudere man (of vrouw) en de achter geblevene.
Hoe kijken ze ertegenaan? Hebben ze stiekem weleens spijt?

Ik wil hier verder niets mee. Gewoon eens horen hoe dat is.