Twijfel de twijfel, blijven voor de kinderen?

aubergientje donderdag 16 mei 2024 om 15:07

Korte samenvatting van het geheel; al > 20 jaar samen, en (pleeg)kinderen samen (stabiele situatie al jaren). Partner is 2x vreemdgegaan, laatste keer bijna 3 jaar geleden. Ik ben gebleven omdat ik de kinderen een stabiele situatie met 2 ouders in 1 huis gun. We hebben relatie therapie gehad, ook beiden apart ondersteuning. Het punt is dat het redelijk ok gaat zo in het dagelijks leven qua gezin, ip geen ruzie/weinig gedoe en zitten op 1 lijn rondom de kinderen. Ik heb in de afgelopen jaren nooit actief besloten 'ik blijf' maar vooral 'ik ga nu niet weg ivm de kinderen'. Ik merk vooral aan mezelf dat ik het niet (meer) kan opbrengen om in onze relatie te investeren. Ik ben niet meer verliefd. Ik vind hem een goede vader. Maar als partner vertrouw ik hem niet (meer). Het basisvertrouwen is weg en daarmee het gevoel ook. Als we samen iets doen is dat prima, maar dat is het dan ook.
Ik weet niet zo goed wat ik moet/wil. Toch nu uit elkaar? Toch weer relatietherapie? Tijd uitzingen tot kinderen uit huis zijn? Ik heb geen ander/behoefte aan een andere relatie. Nooit een lange relatie gehad voor deze, vond het altijd wel prima alleen. Ben financieel volledig onafhankelijk. Ik zit een beetje vast...

Eve donderdag 16 mei 2024 om 17:48

Dat je een relatie niet opgeeft die goed genoeg is dat snap ik. Ik geloof zelf ook niet zo in perfecte relaties. Die bestaan volgens mij alleen als je als buitenstaander er naar kijkt.

Maar geen vertrouwen hebben in je partner. Ik vind dat echt wel het minimale.

Na 3 jaar zal dat ook niet meer terugkomen lijkt mij zo. Dus ik zou in jouw schoenen gaan plannen hoe je het beste uit elkaar kan gaan.

Anoniem_672bb4a395dd7 donderdag 16 mei 2024 om 17:59

Enige reden om te blijven is dat je misschien nooit meer zin hebt in een samenleefpartner? Terwijl je zegt goed alleen te kunnen zijn.

Anoniem_672bb4a395dd7 donderdag 16 mei 2024 om 18:01

Bbubbels schreef: ↑
16-05-2024 17:40
Ik lees eigenlijk geen enkele liefdevolle reden dat jouw man nog bij jou wil zijn. Het is wel praktisch dat jij alles regelt en je verdient leuk. Nou nou, ik loop over van liefde. En je hebt seks met hem omdat hij dan gezelliger is? En het boeit je eigenlijk niet als hij weer vreemdgaat?

Ik zie vanuit jouw geen enkele meerwaarde van man. Hij is kennelijk een lieve vader maar dat kan hij ook als co-ouder zijn. En jij regelt toch al alles, dus er komt waarschijnlijk niet veel meer op jouw bordje dan je nu al hebt. Bij hem daarentegen…

Oke dan, wat doe je jezelf aan?

Wissewis donderdag 16 mei 2024 om 18:02

Ik zou me om te beginnen niet blindstaren op "tot de kinderen het huis uit zijn".
Anno 2024 en met de huizencrisis kan het zijn dat je dan nog minstens 15 jaar bezig bent voor de laatste de deur uit is.

Is het een optie om een open huwelijk te bekijken? Jullie doen elk wat jullie willen, maar blijven (voorlopig) wel onder één dak wonen.

Daarnaast zou ik incalculeren - hoe hij nu al moeilijk doet over 4 dagen dat jij weg bent - dat hij best wel een leuke vader kan zijn als hij thuis is, maar dat co-ouderschap met deze man niets wordt.
Ik zou erop rekenen dat het iets van een "flexibel co-ouder" wordt of 10/4-systeem ofzo.

Het is ook niet verboden om nu te kiezen om samen onder één dak te blijven en over 2 jaar toch iets anders te beslissen.

Hoe zeker ben je trouwens dat hij nu niet meer vreemd gaat?
Bij een man die zo'n beetje elke week 's avonds weg is en zelfs als jij niet thuis bent 4 dagen geen enkele afspraak kan verzetten zou ik toch écht mijn vragen hebben.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

aubergientje donderdag 16 mei 2024 om 18:30

"Enige reden om te blijven is dat je misschien nooit meer zin hebt in een samenleefpartner? Terwijl je zegt goed alleen te kunnen zijn."

Ik bedoel hiermee dat ik vooral de relatie wil verbreken omdat ik deze relatie niet meer zie zitten. Ik verbreek het niet met het idee dat er dan weer mogelijkheid is tot een eventuele nieuwe partner, daar ben ik echt niet mee bezig. Ik denk juist eerder dat als ik deze relatie verbreek er geen nieuwe partner meer komt.

aubergientje donderdag 16 mei 2024 om 18:32

@wissewis; daarom wil ik ook bij uit elkaar gaan een 'relatietherapeut' om dit goed te doen; hij zal bij alles gaan zeggen dat het niet kan/lastig is/aan mij ligt. Dat was ook met het vreemdgaan. Ik vond het fijnste van de relatietherapeut dat hij aan partner ging uitleggen dat mijn gedrag volslagen normaal was...

S-Groot donderdag 16 mei 2024 om 18:53

Hoe meer ik lees, hoe minder ik het idee krijg dat de kinderen een gezond en veilig voorbeeld krijgen op deze manier. Het voor de kinderen bij elkaar blijven ben ik groot voorstander van als een vriendelijk verstandshuwelijk een optie is, maar daar is wat mij betreft hier echt geen sprake van. Dus ik hoop dat je daar echt heel goed naar gaat kijken en voelen: is het nu echt zo fijn voor de kinderen of besef je dat ze toch heel wat spanning meekrijgen en de reden die jij bedacht hebt om te blijven toch niet echt een/de reden is?

Anoniem_672bb4a395dd7 donderdag 16 mei 2024 om 19:35

aubergientje schreef: ↑
16-05-2024 18:30
"Enige reden om te blijven is dat je misschien nooit meer zin hebt in een samenleefpartner? Terwijl je zegt goed alleen te kunnen zijn."

Ik bedoel hiermee dat ik vooral de relatie wil verbreken omdat ik deze relatie niet meer zie zitten. Ik verbreek het niet met het idee dat er dan weer mogelijkheid is tot een eventuele nieuwe partner, daar ben ik echt niet mee bezig. Ik denk juist eerder dat als ik deze relatie verbreek er geen nieuwe partner meer komt.

Ahh, ik dacht al.

Lijkt me dus heel veel zeggend.

meisje85 donderdag 16 mei 2024 om 20:00

Ik vind het wel interessant dat je nu al zegt misschien wel alleen te willen blijven. Dat leest bijna alsof je jezelf niets gunt (geen liefde, geen intimiteit, geen maatje, warmte, iemand die jou leuk vindt), zoals je jezelf in je huwelijk nu eigenlijk ook niets gunt.

Ik denk zelf dat je zo'n beslissing voor jezelf moet nemen. Je moet niet weggaan voor de kinderen, maar evenmin moet je voor hen blijven. Zij moeten dat niet dragen. Het is hun verantwoordelijkheid niet, het is niet eerlijk als je het voor hen doet. Zeker niet in de situatie waarin jij zit, waarin van een vriendelijk verstandshuwelijk niet eens sprake lijkt te zijn. Jullie halen die lat volgens mij niet eens. Áls je voor hen blijft, dan zou je ze in ieder geval later toch moeten kunnen uitleggen waarom je voor hen in een kuthuwelijk bleef zitten. Het lijkt me onmogelijk uit te leggen en nog lastiger te begrijpen.

Anoniem_670e3ef0ebfff donderdag 16 mei 2024 om 20:00

Volgens mij haal je hier zelf echt helemaal niets meer uit. Je man klinkt ook echt niet aardig naar jou toe. Laat staan berouw- of begripvol over de impact van zijn handelen. Of blij voor je zijn dat je iets leuks gaat doen. En hij heeft alleen maar voordelen bij de situatie.

anoniem_670e3ef0ebfff wijzigde dit bericht op 16-05-2024 20:05

9.96% gewijzigd

justagirly donderdag 16 mei 2024 om 20:02

aubergientje schreef: ↑
16-05-2024 16:56
naarmate jullie meer vragen stellen, vind ik het steeds genanter om de eerlijke antwoorden te typen....

Ik had exact hetzelfde.
Ben blij het eens van een ander te kunnen lezen. Sommige dingen kan ik zelf amper zo verwoorden. Herkenning is fijn.
Ik ben jarenlang af en aan belazerd, 3 kinderen samen. Te lang verhaal maar ik had jouw verhaal kunnen typen, behalve dan dat de man van jou leuker en normaler klinkt dan mijn gestoorde nu ex en dat ik wel goed, maar niet echt heel erg goed verdien, zoals jij, haha helaas.
Maar het is gewoon echt heel kut.
Ja toch?
Sterkte, hou je taai, een hele dikke knuffel en .... je bent niet alleen.

justagirly donderdag 16 mei 2024 om 20:04

Maar belangrijk!!
Ik voel me echt rustiger, beter, kalmer, meer ontspannen, mezelf weer worden nu ik niet meer bij hem ben.
En dat is nog geen lange tijd, maar alles in mij geeft aan dat ik niet meer bij hem in de buurt kan wezen. Te lang. Zelfs niet als ik zou willen. Tis echt finaal op.
Ik had veel eerder weg moeten gaan....
Cliché maar waar.

Wissewis donderdag 16 mei 2024 om 20:12

meisje85 schreef: ↑
16-05-2024 20:00
Ik vind het wel interessant dat je nu al zegt misschien wel alleen te willen blijven. Dat leest bijna alsof je jezelf niets gunt (geen liefde, geen intimiteit, geen maatje, warmte, iemand die jou leuk vindt), zoals je jezelf in je huwelijk nu eigenlijk ook niets gunt.

Ik denk zelf dat je zo'n beslissing voor jezelf moet nemen. Je moet niet weggaan voor de kinderen, maar evenmin moet je voor hen blijven. Zij moeten dat niet dragen. Het is hun verantwoordelijkheid niet, het is niet eerlijk als je het voor hen doet. Zeker niet in de situatie waarin jij zit, waarin van een vriendelijk verstandshuwelijk niet eens sprake lijkt te zijn. Jullie halen die lat volgens mij niet eens. Áls je voor hen blijft, dan zou je ze in ieder geval later toch moeten kunnen uitleggen waarom je voor hen in een kuthuwelijk bleef zitten. Het lijkt me onmogelijk uit te leggen en nog lastiger te begrijpen.

En waarom zou je dat later persé in geuren en kleuren* moeten uitleggen?
Als ze ooit vragen zouden hebben kan je toch perfect zeggen dat de liefde tussen jullie twee gewoon op was op 't moment dat je ging scheiden?

Het klinkt op dit moment niet alsof de kinderen zo immens veel last hebben of het op dit moment zien als een kut-huwelijk.
Hoogstens als een huwelijk waarin mam nogal veel praktische zaken regelt. Zoals in wel meer huishoudens.

*Ik zou niet gaan liegen als ze ooit te weten komen dat pap mam bedrogen heeft en ernaar vragen.
Maar ik zou het als ze straks 25 zijn en het is iets van toen ze 8 waren ook weer niet zelf gaan vertellen.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Bulbul donderdag 16 mei 2024 om 20:46

Dat tegenwicht geven aan de stellige mening van je man hè, dat kun je ook als jullie uit elkaar zijn. Sterker nog, waarschijnlijk gaat dat dan veel beter.

Ik vind het zó fijn dat mijn dochter sinds de scheiding ziet dat er meer meningen mogelijk zijn dan die van haar vader, dat niet altijd vaders wil wet is, dat ze zelf langzaamaan ook leert nadenken zonder klakkeloos de mening van haar vader over te nemen (of die van mij hoor!) en vooral dat ze haar moeder leert kennen als individu met een eigen karakter en een eigen set normen en waarden. En dat lukte echt pas toen ik niet meer met haar vader in één huis woonde.

Ik weet niet of dit precies op jouw situatie van toepassing is, maar ik herkende in die opmerking van jou wel wat.

BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds

aubergientje donderdag 16 mei 2024 om 20:47

ik moet het even laten bezinken. dank voor alle antwoorden en feedback tot nu toe.

Bulbul donderdag 16 mei 2024 om 21:47

BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds

S-Groot donderdag 16 mei 2024 om 23:09

justagirly schreef: ↑
16-05-2024 20:04
Maar belangrijk!!
Ik voel me echt rustiger, beter, kalmer, meer ontspannen, mezelf weer worden nu ik niet meer bij hem ben.
En dat is nog geen lange tijd, maar alles in mij geeft aan dat ik niet meer bij hem in de buurt kan wezen. Te lang. Zelfs niet als ik zou willen. Tis echt finaal op.
Ik had veel eerder weg moeten gaan....
Cliché maar waar.

Fijn dat je de stap hebt weten te zetten. Ik weet van de afgelopen jaren nog wel dat je het hier besprak en het echt niet goed klonk. Hopelijk vind je steeds meer ontspanning en zal je stressreactie in zijn buurt ook steeds iets meer mogen afnemen.

coderood donderdag 16 mei 2024 om 23:19

aubergientje schreef: ↑
16-05-2024 15:45
Mijn man wil absoluut niet uit elkaar. Hij vindt dat we ons best moeten doen om er iets van te maken. En wil dan vaker samen dingen doen. Ik merk vooral dat ik daar eigenlijk geen zin meer in heb, ik ben gewoon uitgecheckt. Maar moet ik mezelf dan een schop onder m'n kont geven en toch nog beter mn best doen, of het maar een beetje laten waaien?

Je lijkt van jezelf te moeten blijven. Terwijl je eigenlijk weg wilt. Je mag echt weg. Je hebt alles geprobeerd om het vertrouwen weer terug te krijgen. Het is niet gelukt. Dan moet je niet nog harder je best doen. Het is wat het is. En dat komt niet doordat jij de stekker er uit trekt. Dat komt omdat hij vreemd ging.
Dus geef jezelf toestemming om te gaan.

coderood wijzigde dit bericht op 16-05-2024 23:32

0.57% gewijzigd

coderood donderdag 16 mei 2024 om 23:26

aubergientje schreef: ↑
16-05-2024 16:51
ja we hebben nog seks, maar mijn seksdrive is ver te zoeken op dit moment. Ik doe het niet per se tegen mijn zin, maar ik heb wel veel tijd nodig om zin te maken. Komt zeker niet vanzelf. klinkt ook lekker he...

Waarom zou je in godsnaam zin maken?
Vind je dat dat hoort?
Waarom ben je zo hard tegen je zelf en wil je je zelf zo graag opofferen?
Wil je je kinderen echt meegeven dat een huwelijk zelfopoffering is?

coderood donderdag 16 mei 2024 om 23:26

aubergientje schreef: ↑
16-05-2024 16:55
soms heb ik zelf zin, meestal niet bij start, ik doe het ook omdat ik weet dat hij het belangrijk vind (en dan gezelliger is). En dat hij het ergens anders zou gaan zoeken, kan me eigenlijk niet eens meer schelen.

Gatverdamme. Ga alsjeblieft weg voor je jezelf een seksueel trauma aan doet.

Mariamoon vrijdag 17 mei 2024 om 08:31

Na enige twijfel toch maar gepost:

Mijn zoon heeft een beste vriend Jan, en zijn ouders zijn gescheiden. Ze gaan vriendschappelijk met elkaar om, dus niks aan de hand denk je. Zijn moeder heeft een nieuwe vriend en zijn vader is getrouwd en heeft met haar weer een kindje. Iedereen blij toch?
En laatst was Jan bij ons, en hoorde ik hem tegen mijn zoon zeggen dat hij wilde dat zijn ouders weer bij elkaar kwamen.
Dat zijn moeder veel werkt en hij vaak alleen is, en zijn vader alleen nog aandacht heeft voor zijn nieuwe zusje/broertje. Hij moest zelfs huilen.
Het lijkt alsof alles happy is, maar de waarheid is anders.

Ik wil alleen maar zeggen dat ik denk dat zijn ouders dit niet eens weten, en dat ik sindsdien toch anders aankijk tegen al die mensen die zeggen dat het voor de kinderen ook maar beter is dat ouders gaan scheiden, want dan is mama/papa gelukkiger.
En als het echt niet gaat dan houdt het op, maar de kinderen zijn toch vaak de dupe.
(Ik moet dan ook altijd denken aan het stukje van Richard Groenendijk over scheiden).

"De meeste mensen deugen"

Olea vrijdag 17 mei 2024 om 09:06

In het specifieke geval van TO vind ik echter wel zwaar meewegen dat haar partner echt niet respectvol met haar omgaat. Dan heb ik het niet eens over het vreemdgaan, maar vooral over de manier waarop hij met haar communiceert, op haar reageert, de tijd die hij (niet) aan de kinderen en het gezin wil besteden, niet met TO meedenkt over wat voor háár fijn is en haar - ondanks dat ik me niet kan voorstellen dat hij haar nog wel als zijn liefdespartner ziet - wel nog seks met haar heeft.

Ik lees die vraag "hebben jullie nog wel seks" vaak in topics over huwelijkscrises en heb het idee dat daar vaak mee wordt bedoeld "als het antwoord ja is, dan is het goed" maar ik vind het in het geval van TO absoluut niet klinken als iets positiefs.

Zeemeermin84 vrijdag 17 mei 2024 om 09:41

Mariamoon schreef: ↑
17-05-2024 08:31
Na enige twijfel toch maar gepost:

Mijn zoon heeft een beste vriend Jan, en zijn ouders zijn gescheiden. Ze gaan vriendschappelijk met elkaar om, dus niks aan de hand denk je. Zijn moeder heeft een nieuwe vriend en zijn vader is getrouwd en heeft met haar weer een kindje. Iedereen blij toch?
En laatst was Jan bij ons, en hoorde ik hem tegen mijn zoon zeggen dat hij wilde dat zijn ouders weer bij elkaar kwamen.
Dat zijn moeder veel werkt en hij vaak alleen is, en zijn vader alleen nog aandacht heeft voor zijn nieuwe zusje/broertje. Hij moest zelfs huilen.
Het lijkt alsof alles happy is, maar de waarheid is anders.

Ik wil alleen maar zeggen dat ik denk dat zijn ouders dit niet eens weten, en dat ik sindsdien toch anders aankijk tegen al die mensen die zeggen dat het voor de kinderen ook maar beter is dat ouders gaan scheiden, want dan is mama/papa gelukkiger.
En als het echt niet gaat dan houdt het op, maar de kinderen zijn toch vaak de dupe.
(Ik moet dan ook altijd denken aan het stukje van Richard Groenendijk over scheiden).

Wat iemand anders ook al schreef... ik ben ook voorstander van bij elkaar blijven voor de kinderen. Uit onderzoek blijkt dat kinderen er meestal slechter uitkomen bij een scheiding.
Maar dan wel MITS die ouders normaal met elkaar omgaan, elkaar wat gunnen en respectvol zijn enzo. Dat is hier niet het geval.

meisje85 vrijdag 17 mei 2024 om 09:43

Mariamoon schreef: ↑
17-05-2024 08:31
Na enige twijfel toch maar gepost:

Mijn zoon heeft een beste vriend Jan, en zijn ouders zijn gescheiden. Ze gaan vriendschappelijk met elkaar om, dus niks aan de hand denk je. Zijn moeder heeft een nieuwe vriend en zijn vader is getrouwd en heeft met haar weer een kindje. Iedereen blij toch?
En laatst was Jan bij ons, en hoorde ik hem tegen mijn zoon zeggen dat hij wilde dat zijn ouders weer bij elkaar kwamen.
Dat zijn moeder veel werkt en hij vaak alleen is, en zijn vader alleen nog aandacht heeft voor zijn nieuwe zusje/broertje. Hij moest zelfs huilen.
Het lijkt alsof alles happy is, maar de waarheid is anders.

Ik wil alleen maar zeggen dat ik denk dat zijn ouders dit niet eens weten, en dat ik sindsdien toch anders aankijk tegen al die mensen die zeggen dat het voor de kinderen ook maar beter is dat ouders gaan scheiden, want dan is mama/papa gelukkiger.
En als het echt niet gaat dan houdt het op, maar de kinderen zijn toch vaak de dupe.
(Ik moet dan ook altijd denken aan het stukje van Richard Groenendijk over scheiden).

Maar is de denkfout hier niet dat het niet zozeer de scheiding is, maar hoe de ouders er vervolgens mee omgaan? Want het is natuurlijk idioot dat hij zich alleen voelt en zijn vader hem überhaupt geen aandacht geeft. Ik snap dat ouders weer bij elkaar dan ineens een goed alternatief lijkt, maar wat hij vooral niet wil, is hoe zijn ouders nu doen, toch?

Mariamoon vrijdag 17 mei 2024 om 10:11

meisje85 schreef: ↑
17-05-2024 09:43
Maar is de denkfout hier niet dat het niet zozeer de scheiding is, maar hoe de ouders er vervolgens mee omgaan? Want het is natuurlijk idioot dat hij zich alleen voelt en zijn vader hem überhaupt geen aandacht geeft. Ik snap dat ouders weer bij elkaar dan ineens een goed alternatief lijkt, maar wat hij vooral niet wil, is hoe zijn ouders nu doen, toch?

Tja, maar een en ander is wel het gevolg van de scheiding, en ik snap dat het voor hem wel zo voelt.

"De meeste mensen deugen"

Actieve topics