Relaties
alle pijlers
Twijfels over (lange) relatie
maandag 26 november 2007 om 12:20
Hey,
ik ben 5 jaar en 8 maanden bij m'n vriend. Ik was bijna 18 toen we wat kregen, we zijn nu allebei 23. Eigenlijk gaat alles goed tussen ons. Hij is erg lief, respectvol, alles wat je maar wil.
Als ik bij hem ben voel ik me goed, maar als ik weer thuis ben begin ik na te denken. Dan krijg ik het gevoel "is dit het nu?". Ik weet niet goed wat ik met deze gevoelens aanmoet.
Ik kan er eigenlijk met niemand over praten. Het zou voor iedereen echt als een donderslag bij heldere hemel komen. We zijn zowat het toonbeeld van "de liefde" in onze vriendengroep. We passen ook erg goed bij elkaar, hij maakt me aan het lachen en als we samen dingen doen, is het altijd wel leuk.
Over 2 jaar kunnen we gaan samenwonen, maar ik heb helemaal niet dat "happy" gevoel dat daar volgens mij moet bijhoren. Maar ik weet niet of het ligt aan "samenwonen met hem", of dat ik gewoon nog niet klaar ben om uit huis te gaan. Verder is er nu ook een andere jongen waar ik soms aan denk. Ik heb hem nog maar 3x gezien en 1x mee gepraat. Ik weet dat dat nooit wat kan worden (hij is 3 jaar jonger dan ik en echt een heel ander type), maar aandacht krijgen is soms wel leuk...
Ik heb subtiel al eens willen praten met een vriendin hierover, en zij zei dat ik het dan misschien moest uitmaken. Maar een relatie van bijna 6 jaar verbreek je niet zomaar, en dat wil ik ook niet...
Ik hoop dat dit slechts een fase is, omdat ik het momenteel ook druk heb voor school.
Iemand ervaring hiermee of tips?
ik ben 5 jaar en 8 maanden bij m'n vriend. Ik was bijna 18 toen we wat kregen, we zijn nu allebei 23. Eigenlijk gaat alles goed tussen ons. Hij is erg lief, respectvol, alles wat je maar wil.
Als ik bij hem ben voel ik me goed, maar als ik weer thuis ben begin ik na te denken. Dan krijg ik het gevoel "is dit het nu?". Ik weet niet goed wat ik met deze gevoelens aanmoet.
Ik kan er eigenlijk met niemand over praten. Het zou voor iedereen echt als een donderslag bij heldere hemel komen. We zijn zowat het toonbeeld van "de liefde" in onze vriendengroep. We passen ook erg goed bij elkaar, hij maakt me aan het lachen en als we samen dingen doen, is het altijd wel leuk.
Over 2 jaar kunnen we gaan samenwonen, maar ik heb helemaal niet dat "happy" gevoel dat daar volgens mij moet bijhoren. Maar ik weet niet of het ligt aan "samenwonen met hem", of dat ik gewoon nog niet klaar ben om uit huis te gaan. Verder is er nu ook een andere jongen waar ik soms aan denk. Ik heb hem nog maar 3x gezien en 1x mee gepraat. Ik weet dat dat nooit wat kan worden (hij is 3 jaar jonger dan ik en echt een heel ander type), maar aandacht krijgen is soms wel leuk...
Ik heb subtiel al eens willen praten met een vriendin hierover, en zij zei dat ik het dan misschien moest uitmaken. Maar een relatie van bijna 6 jaar verbreek je niet zomaar, en dat wil ik ook niet...
Ik hoop dat dit slechts een fase is, omdat ik het momenteel ook druk heb voor school.
Iemand ervaring hiermee of tips?
maandag 26 november 2007 om 12:30
Hoi No_Name,
Hoe cliché het ook is, ik zou erover praten met je vriend. Grote kans dat hij hetzelfde gevoel heeft. Ik ben ongeveer even oud als jij en heb ongeveer net zolang een vriend. Ik denk dat het een beetje bij de 'tijd' hoort, je hoort het tenminste erg veel. Volgens mij komt het omdat je al vrij jong bij elkaar was, het lang duurt voordat je echt samen bent en iedereen om je heen single, gelukkig en vrij lijkt te zijn. Ik heb erover gesproken met mijn vriend en dat resulteerde in een knallende ruzie op straat, met een heerlijke vrijpartij erna en nu letten we extra op om het leuk te houden. Bij ons zaten er stiekem ook een aantal andere redenen achter, en erover praten was het allerbeste! Ik zie dan ook nu helemaal niet meer op tegen samenwonen.
Hoe cliché het ook is, ik zou erover praten met je vriend. Grote kans dat hij hetzelfde gevoel heeft. Ik ben ongeveer even oud als jij en heb ongeveer net zolang een vriend. Ik denk dat het een beetje bij de 'tijd' hoort, je hoort het tenminste erg veel. Volgens mij komt het omdat je al vrij jong bij elkaar was, het lang duurt voordat je echt samen bent en iedereen om je heen single, gelukkig en vrij lijkt te zijn. Ik heb erover gesproken met mijn vriend en dat resulteerde in een knallende ruzie op straat, met een heerlijke vrijpartij erna en nu letten we extra op om het leuk te houden. Bij ons zaten er stiekem ook een aantal andere redenen achter, en erover praten was het allerbeste! Ik zie dan ook nu helemaal niet meer op tegen samenwonen.
dinsdag 27 november 2007 om 00:04
Hey,
het is mijn eerste serieuze vriend. Voor hem heb ik 2 hele korte relaties gehad (maximum 2 maanden). Ook wel gezoend met een aantal jongens.
Ik weet niet of ik ervaring met anderen mis, ik ben zowiezo niet het type voor seks voor 1 nacht... Maar ik mis wel een beetje de spanning, zoals het moment voor een eerste kus, het afwachten voor een sms'je, ... Het is logisch dat deze spanning afneemt als je langer bij elkaar bent. Maar ergens vind ik dit zo jammer...
het is mijn eerste serieuze vriend. Voor hem heb ik 2 hele korte relaties gehad (maximum 2 maanden). Ook wel gezoend met een aantal jongens.
Ik weet niet of ik ervaring met anderen mis, ik ben zowiezo niet het type voor seks voor 1 nacht... Maar ik mis wel een beetje de spanning, zoals het moment voor een eerste kus, het afwachten voor een sms'je, ... Het is logisch dat deze spanning afneemt als je langer bij elkaar bent. Maar ergens vind ik dit zo jammer...
dinsdag 27 november 2007 om 21:46
Hoi,
Heel herkenbaar gevoel. Ik had ook een relatie van 6 jaar en merkte toen eigenlijk dat ik wat miste. Ook t gevoel van: "Is dit nu alles?" Mn leven was al bijna helemaal uitgestippeld, samenwonen, trouwen, kinderen. Het scheelde bij mij ook wel denk ik dat mn vriend 13 jaar ouder was. Ondertussen ben ik meer dan n jaar single, en ik heb t er in t begin wel moeilijk mee gehad, maar ben nu reuze blij dat ik weg ben gegaan. Ik heb nu van anderen al zoveel meer aandacht en liefde gekregen die ik bij hem nooit zou hebben gehad.
Ik kan alleen maar zeggen, praat erover met elkaar. Probeer voor jezelf erachter te komen of dit iets is wat blijft en dat je dus echt wat mist, of dat het t n fase is. Ik miste echt duidelijk wat in mn relatie kwam ik achter.
Het is en blijft n moeilijke beslissing, denk er goed over na.
Sterkte
Heel herkenbaar gevoel. Ik had ook een relatie van 6 jaar en merkte toen eigenlijk dat ik wat miste. Ook t gevoel van: "Is dit nu alles?" Mn leven was al bijna helemaal uitgestippeld, samenwonen, trouwen, kinderen. Het scheelde bij mij ook wel denk ik dat mn vriend 13 jaar ouder was. Ondertussen ben ik meer dan n jaar single, en ik heb t er in t begin wel moeilijk mee gehad, maar ben nu reuze blij dat ik weg ben gegaan. Ik heb nu van anderen al zoveel meer aandacht en liefde gekregen die ik bij hem nooit zou hebben gehad.
Ik kan alleen maar zeggen, praat erover met elkaar. Probeer voor jezelf erachter te komen of dit iets is wat blijft en dat je dus echt wat mist, of dat het t n fase is. Ik miste echt duidelijk wat in mn relatie kwam ik achter.
Het is en blijft n moeilijke beslissing, denk er goed over na.
Sterkte
woensdag 28 november 2007 om 21:13
Dit verhaal komt ook mij bekend voor, misschien kan je daarom iets met m'n verhaal? Had 6 en een half jaar een relatie die begonnnen was op m'n 16e. Hij was een schat en ik hield heel veel van hem, maar ik werd verliefd op iemand anders(ik miste denk ik echt bewonderd worden en de sapnning ook miss). Een bevlieging bleek later, maar wel voor mij een teken om eens na te denken over wat we nog hadden. Ik kon het niet doen met wat er nog was en ook hij was moe. Ik denk dat we moe van elkaar waren. Dus een lastige break-up volgde. Ik heb heel veel verdriet gehad en ben daarna voor het eerst eigelijk een poosje single geweest. En na dat het gewend was, vond ik het heel fijn. Maar langzaam begon ik hem te missen, hij hoorde blijkbaar toch echt bij me. Pas na een half jaar. We hebben elkaar weer opgezocht, veel gepraat en gedate ook weer. En nu gaan we alsnog samenwonen. Ik vind het doodeng, maar ook wel heel leuk...
Conclusie: volg je hart, je leeft waarschijnlijk maar een keer en hoe lang weet niemand, dus wees bij de mensen van wie je gelukkig wordt. En dut niet in in een relatie, wees vol overtuiging bij iemand die ook vol overtuiging bij jou is, of probeer het anders een poosje alleen. En weet wel dat die eerste echte spanning (kippenvel etc) niet eeuwig duurt...ook je 'vlam' wordt na een poosje weer een echte man:)
Succes!
Conclusie: volg je hart, je leeft waarschijnlijk maar een keer en hoe lang weet niemand, dus wees bij de mensen van wie je gelukkig wordt. En dut niet in in een relatie, wees vol overtuiging bij iemand die ook vol overtuiging bij jou is, of probeer het anders een poosje alleen. En weet wel dat die eerste echte spanning (kippenvel etc) niet eeuwig duurt...ook je 'vlam' wordt na een poosje weer een echte man:)
Succes!
zondag 23 december 2007 om 15:12
Een kleine update: mijn twijfels zijn wel sterk verminderd... Het gaat wel goed tussen ons, maar stiekem mis ik de aandacht van anderen...
Vrijdag zijn we uitgeweest, mijn vriend was aan het snookeren, en ik stond met een vriendin te dansen. Opeens komt die jongen (waar ik in mijn eerste post over sprak) heel close met me dansen. En ik vond het gewoon echt leuk !! Op dat moment stond ik er niet zo bij stil, mijn vriend zei er ook helemaal niks van, hij gaf zelfs zijn goedkeuring... Maar als ik er nu aan terugdenk, voel ik me een beetje schuldig, omdat ik het zo leuk vond (en die jongen is ook wel gewoon echt leuk !!). Ik ben niet verliefd op die jongen ofzo, hij danste met mijn vriendin ook. Hij wilde haar ook zoenen, en ik denk dat hij mij ook wel had willen zoenen als mijn vriend er niet was bij geweest. Ik zou daar nooit in meegaan, maar ik voel me nu ook schuldig omdat het wel leuk lijkt om te zoenen met hem. Ik was stiekem ook een beetje "jaloers" toen hij zo close deed met m'n vriendin... Volgen jullie nog??
Ik had die jongen 3 weken niet gezien, en nu opeens was het contact zo close (wel met de nodige alcohol). Nu twijfel ik weer een beetje, omdat het me niet echt normaal lijkt dat ik zo denk over andere jongens, eigenlijk enkel bij deze bepaalde jongen... Maar ik weet dat dit nooit iets kan worden, als hij zo 'probeert' bij eender wie. Wat ik met mijn vriend heb opgebouwd in die 5 jaar, is zoveel meer waard dan een stomme kus met een leuke jongen. Maar waarom denk ik dan zulke dingen?
Vrijdag zijn we uitgeweest, mijn vriend was aan het snookeren, en ik stond met een vriendin te dansen. Opeens komt die jongen (waar ik in mijn eerste post over sprak) heel close met me dansen. En ik vond het gewoon echt leuk !! Op dat moment stond ik er niet zo bij stil, mijn vriend zei er ook helemaal niks van, hij gaf zelfs zijn goedkeuring... Maar als ik er nu aan terugdenk, voel ik me een beetje schuldig, omdat ik het zo leuk vond (en die jongen is ook wel gewoon echt leuk !!). Ik ben niet verliefd op die jongen ofzo, hij danste met mijn vriendin ook. Hij wilde haar ook zoenen, en ik denk dat hij mij ook wel had willen zoenen als mijn vriend er niet was bij geweest. Ik zou daar nooit in meegaan, maar ik voel me nu ook schuldig omdat het wel leuk lijkt om te zoenen met hem. Ik was stiekem ook een beetje "jaloers" toen hij zo close deed met m'n vriendin... Volgen jullie nog??
Ik had die jongen 3 weken niet gezien, en nu opeens was het contact zo close (wel met de nodige alcohol). Nu twijfel ik weer een beetje, omdat het me niet echt normaal lijkt dat ik zo denk over andere jongens, eigenlijk enkel bij deze bepaalde jongen... Maar ik weet dat dit nooit iets kan worden, als hij zo 'probeert' bij eender wie. Wat ik met mijn vriend heb opgebouwd in die 5 jaar, is zoveel meer waard dan een stomme kus met een leuke jongen. Maar waarom denk ik dan zulke dingen?
zondag 23 december 2007 om 21:05
hey no name, het is echt heel stom maar ik herken zo veel in je verhaal! ik heb een relatie van 5 jaar en woon bijna 2 jaar samen en ben nu 24. nu woont er een jongen bij mij in de buurt die al bijna een half jaar geleden heeft laten weten dat ie me leuk vindt, en hij is pas 19! slaat eigenlijk nergens op maar ik vind hem ook leuk en dat komt vast gewoon door de aandacht en de spanning die je dan ineens weer beleefd. ik heb het met mijn vriend ook altijd wel naar mijn zin maar spanning is er niet meer, het wordt zo gewoon. ik denk wel dat je daar zelf aan mee kunt werken maar ik ben nu ook zo in de war door die andere jongen. bij mij is het wel al iets erger omdat ik regelmatig met hem sms en hem wel 2 keer per week tegenkom (vaak is mijn vriend dan ook wel in de buurt, hij kent hem ook). nou gaat deze jongen binnenkort een tijdje naar t buitenland dus ik wacht maar even af hoe mijn gevoel voor mijn vriend dan is maar anders... weet t ook niet. maar ja ik zou tegen jou willen zeggen wacht het misschien ook nog even af. als je al zo lang een relatie hebt geef je dat ook niet zomaar van de een op andere dag op. en gelukkig woon jij nog niet samen, want dat houdt me ook zeker tegen, zo'n heel huis met z'n twee...
succes
succes
maak je niet te druk
zondag 23 december 2007 om 23:51
Hey,
ik denk dat jouw verhaal inderdaad wel overeen komt met dat van mij. Die jongen is net 20, en helemaal niet mijn type ofzo. Hij is alleen zooooo knap, en gaf aandacht op de juiste momenten. Mijn vriend danst nooit zo close met me, eigenlijk danst hij nooit (naar discotheken ga ik meestal met vriendinnen). Dus ik vond het erg spannend allemaal.
Verder is hij niet echt geïnteresseerd in me ofzo. Hij had er gewoon wel zin in die avond, dus hij deed niet alleen bij mij zo (ook bij mijn vriendin, grr). Ik zei hem dat hij moest laten weten als hij nog eens naar een wedstrijd van zijn broertje zou komen (daar zie ik hem ook soms, onze broertjes voetballen samen). Hij zei "dan moet je je nummer eens geven... Of nee, ik vraag je vriend zijn nummer wel, anders is hij misschien jaloers".
Ik ben beginnen twijfelen toen ik hem die eerste keer heb gezien, en toen zag ik hem 3 weken niet. Toen gingen m'n twijfels langzaam weg en was ik weer "blij" met m'n vriend. Maar sinds hij zo deed vrijdag, ben ik hele tijd aan hem aan het denken. Ook al kan het helemaal niks worden... Het is een player, 3 jaar jonger, heeft zijn middelbare school niet afgemaakt, ... Helemaal fout dus !! Ik hoop idd dat het de spanning is...
ik denk dat jouw verhaal inderdaad wel overeen komt met dat van mij. Die jongen is net 20, en helemaal niet mijn type ofzo. Hij is alleen zooooo knap, en gaf aandacht op de juiste momenten. Mijn vriend danst nooit zo close met me, eigenlijk danst hij nooit (naar discotheken ga ik meestal met vriendinnen). Dus ik vond het erg spannend allemaal.
Verder is hij niet echt geïnteresseerd in me ofzo. Hij had er gewoon wel zin in die avond, dus hij deed niet alleen bij mij zo (ook bij mijn vriendin, grr). Ik zei hem dat hij moest laten weten als hij nog eens naar een wedstrijd van zijn broertje zou komen (daar zie ik hem ook soms, onze broertjes voetballen samen). Hij zei "dan moet je je nummer eens geven... Of nee, ik vraag je vriend zijn nummer wel, anders is hij misschien jaloers".
Ik ben beginnen twijfelen toen ik hem die eerste keer heb gezien, en toen zag ik hem 3 weken niet. Toen gingen m'n twijfels langzaam weg en was ik weer "blij" met m'n vriend. Maar sinds hij zo deed vrijdag, ben ik hele tijd aan hem aan het denken. Ook al kan het helemaal niks worden... Het is een player, 3 jaar jonger, heeft zijn middelbare school niet afgemaakt, ... Helemaal fout dus !! Ik hoop idd dat het de spanning is...