Uit elkaar gaan of niet?

20-08-2023 21:52 45 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hi allemaal,

Bijna 7 jaar samen met mijn parner. We zijn beiden nog vrij jong, hebben 2 jonge kids.

Nu is het zo dat onze relatie een beetje “dood” lijkt te gaan. Mijn gevoel is weg, voel geen aantrekkingskracht momenteel (dit weet hij). Ik heb hulp van de psycholoog en we hebben relatietherapie, maar het lijkt niet echt wat te doen voor ons.

We hebben geen ruzies, maar nutteloze discussies en veel irritaties om niks.

Onze kinderen zijn echt jong, een baby en een peuter. Maar met de oudste volgen wij een medisch traject ivm zijn grove motoriek waarmee hij flink achterloopt. Hiervoor zijn we onder behandeling van het Radboud.

Algemeen bekend met kinderen zijn de tropenjaren. Neem daarbij de zorgen van onze zoon en de korte nachten en je hebt een zeer gezellige relatie.

We proberen ook zo nu en dan wat te doen samen, maar dit lijkt ook niet echt iets te doen.

Dit is een beetje een zeer kort samengevat verhaal. Maar we staan soms echt op het punt om er een einde aan te maken, aan de relatie. Maar dat is niet wat we willen, diep van binnen. Maar we lijken nu echt broer en zus zoals we met elkaar omgaan.

Ik weet dat jullie geen glazen bol hebben, maar ik ben toch benieuwd wat jullie denken. Zijn het de tropenjaren?

Uit elkaar gaan levert zoveel gezeik op met het huis en de kinderen ook…
Alle reacties Link kopieren Quote
Tropenjaren kunnen zeker impact hebben. Aan de andere kant heeft elke kinderfase wel zijn tropen volgens mij.

Ik zou in ieder geval niet te snel opgeven. Het gras is niet altijd groener aan de ander kant.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ben je nog wel een team voor de kinderen? In dat geval zou ik zeker proberen om er weer iets van te maken. Het alternatief is dat je de helft van de week beiden de (complexe) zorg voor je kinderen alleen hebt. Zo groen lijkt me dat gras niet….
Alle reacties Link kopieren Quote
7 jaar is niet héél lang. Zijn de kinderen en de zorgen daar over de oorzaak? Of zijn er andere dingen gebeurd?

Voor dat de kinderen er waren, was het toen helemaal oké? Ik vraag dit omdat soms mensen aan kinderen beginnen omdat een relatie aan het doodbloeden is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk ook dat de tropenjaren veel invloed hebben op je relatie. Daar komt nog eens extra zorgen op medisch vlak voor jullie bij.

Het is dan lastig om elkaar weer terug te vinden. Je bent namelijk samen een soort (gezins)bedrijf geworden.

Nog te veel mensen denken dat het tegenovergestelde van liefde irritatie/ruzie/ discussie is. Ik denk dat het tegenovergestelde onverschilligheid is. Datlaatste lees ik niet in jouw OP.
Only dead fish go with the flow
Alle reacties Link kopieren Quote
Er wordt wel eens gezegd nooit grote relatie beslissingen te nemen tot de jongste vier is, daar zit denk ik veel waarheid in, tenzij er ernstige dingen aan de hand zijn.
Ik zou t echt de tijd geven, want de kans dat je op korte termijn gelukkiger word van een scheiding lijkt me klein.
Alle reacties Link kopieren Quote
slekire schreef:
21-08-2023 08:57
Er wordt wel eens gezegd nooit grote relatie beslissingen te nemen tot de jongste vier is, daar zit denk ik veel waarheid in, tenzij er ernstige dingen aan de hand zijn.
Ik zou t echt de tijd geven, want de kans dat je op korte termijn gelukkiger word van een scheiding lijkt me klein.
Dit denk ik ook inderdaad.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dreamglasses schreef:
21-08-2023 08:56

Nog te veel mensen denken dat het tegenovergestelde van liefde irritatie/ruzie/ discussie is. Ik denk dat het tegenovergestelde onverschilligheid is.
Dat denk ik ook.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ms zitten jullie allebei momenteel alleen nog maar in de vader en moeder rol en niet meer als partners/geliefden. Probeer elkaar zo te blijven zien en op dat niveau ook dingen te ondernemen en gesprekken te voeren. Een partner die je alleen nog maar in de ouderrol ziet vind ik ook niet aantrekkelijk.
Is dit de beruchte seven year itch?
Op dit moment, met een baby en een peuter, lijkt het me niet echt een handige beslissing om uit elkaar te gaan. Tenzij er heftige problematiek is, maar dat lees ik niet.
Is het een idee om het even een jaar of twee te parkeren? En dan in die tijd natuurlijk wel blijven investeren in elkaar als stel, maar geen drastische beslissingen nemen in die periode? Dat geeft misschien wat rust.
Ik vind het nogal heftig om er nu de stekker uit te trekken.
Ben je verder gezond? Misschien een rare vraag, maar ik bleek zelf in de 'tropenjaren' een vitamine B12 tekort te hebben. Daar kreeg ik hele rare symptomen van, die er zo subtiel ingeslopen zijn dat het echt even duurde voor ik begreep dat er iets mis was. Onder die symptomen hoorde ook depressieve gevoelens. Ook naar mijn relatie toe, ik zag het meermaals echt niet meer zitten en ik zag het allemaal heel zwart. Bleek achteraf een symptoom. Na behandeling, ik krijg nu jaren later nog steeds injecties, is dat compleet verdwenen.
Ik bedenk me nog wel eens, stel je voor dat ik in die staat gescheiden zou zijn! Dat zou echt een grote fout zijn geweest.
Libelle44 schreef:
21-08-2023 09:39
Ms zitten jullie allebei momenteel alleen nog maar in de vader en moeder rol en niet meer als partners/geliefden. Probeer elkaar zo te blijven zien en op dat niveau ook dingen te ondernemen en gesprekken te voeren. Een partner die je alleen nog maar in de ouderrol ziet vind ik ook niet aantrekkelijk.
Nee, helemaal waar. Maar met een baby en een peuter hebben ze zichzelf daar niet bepaald even rustig de tijd voor gegeven. Dat moet ook even groeien, je nieuwe draai vinden als ouders en partners. Zonde om meteen de handdoek in de ring te gooien.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kunt ook eens een aantal weken proefscheiden. Kijk eens hoe je dat bevalt en of je de ander mist. Ik zei op een gegeven moment in elke ruzie IK WIL SCHEIDEN uit frustratie en onmacht.. Mij heeft dit heel veel inzicht gegeven een aantal weken apart wonen met mijn kind. Ik vond het vreselijk en ben blij dat ik weer terug kon naar mijn partner. Ik waardeer het gezin nu veel meer omdat ik de pijn en eenzaamheid van scheiden even heb gevoeld. Ook de gedachten om mijn kind dagen en nachten te moeten missen kon ik niet verdragen. Ik wil nu nog meer voor de relatie gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn man en ik hadden het in de periode van 2 kinderen onder de 4 jaar ook moelijk. Het huishouden, de 'nachtdienst' met de baby, het geregel met afspraken etc. Het voelde soms als overleven en er waren volop irritaties naar elkaar.
Ik heb regelmatig aan scheiden gedacht in die tijd .

Gelukkig voel ik dat nu helemaal niet meer en houd ik meer dan ooit van hem. Het omslagpunt kwam rond de tijd dat je jongste 3 jaar werd. Toen werd eigenlijk alles makkelijker. Wat vermoeidheid en stress met je doet is niet te onderschatten.

Als je de mogelijkheid hebt misschien eens een oppas regelen zodat jullie tijd en aandacht aan elkaar kunnen besteden?
Alle reacties Link kopieren Quote
slekire schreef:
21-08-2023 08:57
Er wordt wel eens gezegd nooit grote relatie beslissingen te nemen tot de jongste vier is, daar zit denk ik veel waarheid in, tenzij er ernstige dingen aan de hand zijn.
Ik zou t echt de tijd geven, want de kans dat je op korte termijn gelukkiger word van een scheiding lijkt me klein.
Dit klinkt mij wel als een heel goed advies!
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn ervaring is dat als je veel zorgen en weinig slaap hebt dat je in een soort overlevingsmodus komt waarin al je gevoel een beetje afgevlakt wordt. Dat betekent niet dat de liefde weg is
Alle reacties Link kopieren Quote
slekire schreef:
21-08-2023 08:57
Er wordt wel eens gezegd nooit grote relatie beslissingen te nemen tot de jongste vier is, daar zit denk ik veel waarheid in, tenzij er ernstige dingen aan de hand zijn.
Ik zou t echt de tijd geven, want de kans dat je op korte termijn gelukkiger word van een scheiding lijkt me klein.
Wat een goede raad! Nooit eerder gehoord, maar die hou ik er ook in.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou nu zeker nog niet uit elkaar gaan. Het lijkt echt iets van de laatste tijd ingegeven door de omstandigheden. Ik neem tenminste aan dat het goed zat toen jullie besloten voor nog een baby te gaan.

Het lijkt me niet heel vreemd dat de romantiek op een laag pitje staat. Als je zo moe bent en constant bezig bent met zorgen voor en om de kinderen, is dat misschien het laatste waar je zin in hebt. Of is het heel specifiek dat je hem niet meer aantrekkelijk vindt en (een) ander(en) wel?
Alle reacties Link kopieren Quote
andnowwedance schreef:
21-08-2023 13:47
Ik zou nu zeker nog niet uit elkaar gaan. Het lijkt echt iets van de laatste tijd ingegeven door de omstandigheden. Ik neem tenminste aan dat het goed zat toen jullie besloten voor nog een baby te gaan.

Het lijkt me niet heel vreemd dat de romantiek op een laag pitje staat. Als je zo moe bent en constant bezig bent met zorgen voor en om de kinderen, is dat misschien het laatste waar je zin in hebt. Of is het heel specifiek dat je hem niet meer aantrekkelijk vindt en (een) ander(en) wel?
Er is verder niks gebeurd. Maar mijn gevoel lijkt echt compleet verdwenen te zijn.. ik loop ook al bij een psycholoog (heeft nog niet het gewenste effect), en ik heb wel structureel B12 en D tekort.

Ikzelf heb er in 2022 een diagnose bijgekregen wat ons seksleven ook weer flink bemoeilijkt en door dit alles staan we steeds verder van elkaar..

We willen beide eigenlijk niet, en we denken ook dat het alleen maar moeilijker en slechter zal zijn als we uit elkaar gaan. Veel gedoe ook.

Maar je wilt allebei wel gelukkig zijn natuurlijk. Maar ik heb veel goede adviezen gelezen hier, dankjulliewel daarvoor!❤️
Alle reacties Link kopieren Quote
Zijn deze problemen er altijd geweest? En weten jullie ook wat de problemen precies zijn? Ik bedoel je hebt al enige tijd hulp dus ik mag hopen dat je weet waar het fout gaat.

En als er ook nog eens seksuele problemen zijn helpt dat niet mee. Is het een idee de relatie te openen zodat er wat minder druk komt te staan op de partner die dit nu niet kan? Of kan de ander accepteren dat het voorlopig geen optie is.

Bedenk ook dat naast de tropenjaren jullie blijkbaar ook heel jong zijn en nog enorm in ontwikkeling. Jullie veranderen beiden nog steeds. En de kans dat je uiteindelijk nog steeds bij elkaar past is niet altijd groot. Het uitzitten tot de kinderen 18 zijn is dan te lang. Kijk of je kunt werken aan je problemen.
Alle reacties Link kopieren Quote
evelien2010 schreef:
21-08-2023 15:42
Zijn deze problemen er altijd geweest? En weten jullie ook wat de problemen precies zijn? Ik bedoel je hebt al enige tijd hulp dus ik mag hopen dat je weet waar het fout gaat.

En als er ook nog eens seksuele problemen zijn helpt dat niet mee. Is het een idee de relatie te openen zodat er wat minder druk komt te staan op de partner die dit nu niet kan? Of kan de ander accepteren dat het voorlopig geen optie is.

Bedenk ook dat naast de tropenjaren jullie blijkbaar ook heel jong zijn en nog enorm in ontwikkeling. Jullie veranderen beiden nog steeds. En de kans dat je uiteindelijk nog steeds bij elkaar past is niet altijd groot. Het uitzitten tot de kinderen 18 zijn is dan te lang. Kijk of je kunt werken aan je problemen.
Ik weet niet of het echt specifieke problemen zijn.. het begon met mijn gevoel die veranderde, ik voel niks meer en heb weinig tot geen aantrekkingskracht. Daardoor snel irritaties over en weer, kunnen niks hebben van elkaar.
Qua kinderen zijn we oprecht een goed team! Maar ik denk dat communicatie en tijd voor elkaar een beetje de kwelpunten zijn geworden. In combinatie met een druk, jong gezin.

Ja, we zijn jong, en ja, we kunnen beide als persoon nog veranderen en niet bij elkaar passen. Maar toch denk ik, ondanks alles dat we wél goed bij elkaar passen. We hebben ook heel veel meegemaakt samen (ja, wie niet) dus wil dat ook echt niet zomaar opgeven en dat wil hij ook niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
evelien2010 schreef:
21-08-2023 15:42
Zijn deze problemen er altijd geweest? En weten jullie ook wat de problemen precies zijn? Ik bedoel je hebt al enige tijd hulp dus ik mag hopen dat je weet waar het fout gaat.

En als er ook nog eens seksuele problemen zijn helpt dat niet mee. Is het een idee de relatie te openen zodat er wat minder druk komt te staan op de partner die dit nu niet kan? Of kan de ander accepteren dat het voorlopig geen optie is.

Bedenk ook dat naast de tropenjaren jullie blijkbaar ook heel jong zijn en nog enorm in ontwikkeling. Jullie veranderen beiden nog steeds. En de kans dat je uiteindelijk nog steeds bij elkaar past is niet altijd groot. Het uitzitten tot de kinderen 18 zijn is dan te lang. Kijk of je kunt werken aan je problemen.
Ik zou een relatie openen eigenlijk nooit doen als de relatie in de basis niet goed zit. Volgens mij kan dat alleen werken met een heel stevig fundament en njet als redmiddel.
Alle reacties Link kopieren Quote
evelien2010 schreef:
21-08-2023 15:42
En als er ook nog eens seksuele problemen zijn helpt dat niet mee. Is het een idee de relatie te openen zodat er wat minder druk komt te staan op de partner die dit nu niet kan? Of kan de ander accepteren dat het voorlopig geen optie is.
Aangezien die relatie zo goed als dood is bedoel je eigenlijk al op zoek gaan naar de volgende partner terwijl ze nog samen zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sowieso is het ook niet zo dat je ineens wild van bil kunt als ouder van twee kinderen met slaaptekort en weinig tijd, ook niet als dat buiten je relatie mag. Dus ook dat gras is niet perse groener, en ik denk inderdaad vooral ook een groot risico in deze situatie.

TO, toen ik heel erg twijfelde wat ik met mijn relatie moest (geen kinderen) heb ik een moment in de verre toekomst aangewezen, samen met vriend, waarop we moesten beslissen. Dat gaf rust, want niet de mogelijkheid om voor altijd te blijven twijfelen, maar ook niet de noodzaak om nu meteen te kiezen voor iets. Daardoor konden we veel beter rustig te opties verkennen. Er was een soort rustpauze, waarin niet elke actie onder druk stond (want niet elke ruzie kon het einde betekenen, niet elk weekendje weg moest fantastisch zijn, etc).
Alle reacties Link kopieren Quote
dan2329 schreef:
21-08-2023 15:48
Ik weet niet of het echt specifieke problemen zijn.. het begon met mijn gevoel die veranderde, ik voel niks meer en heb weinig tot geen aantrekkingskracht. Daardoor snel irritaties over en weer, kunnen niks hebben van elkaar.
Qua kinderen zijn we oprecht een goed team! Maar ik denk dat communicatie en tijd voor elkaar een beetje de kwelpunten zijn geworden. In combinatie met een druk, jong gezin.

Ja, we zijn jong, en ja, we kunnen beide als persoon nog veranderen en niet bij elkaar passen. Maar toch denk ik, ondanks alles dat we wél goed bij elkaar passen. We hebben ook heel veel meegemaakt samen (ja, wie niet) dus wil dat ook echt niet zomaar opgeven en dat wil hij ook niet.
Zijn er over andere dingen nog wel een enthousiast gevoel? Het kan natuurlijk ook zijn dat je gevoel door wat voor iets dan ook momenteel gewoon wat plat ligt…

En dat advies om tot de jongste 4 is niks te doen lijkt me prima. Want als er verder geen ruzie is kun je ook als vrienden deze tropenjaren door. Scheelt een hoop gedoe!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven