Relaties
alle pijlers
Vader grijpt mijn dochtertje bij haar haren.
vrijdag 6 mei 2022 om 13:55
Hoi allemaal,
Heel graag wil ik mijn verhaal delen met meer mensen. Met vrienden durf ik het er niet over te hebben omdat ik me teveel schaam.
VOrige week waren we een midweekje weg met de familie. Mijn moeder, broertje, zijn vriendin en hun kinderen en ik met mijn dochtertje.
Mijn dochtertje is, al zeg ik het zelf oprecht, gewoon een makkelijk kind dat prima luistert. Ze is wel een actief kind dat beweging nodig heeft. SOms, als ze moe is, dan is ze wat heftiger in haar emoties. Ze kan dan wat langer blijven hangen in verdriet, maar ook in blijdschap en soms in boosheid. Ik weet precies hoe ik met zo’n moment (wat gemiddeld eens per 3 maanden voorkomt) om moet gaan. Ik stel grenzen, maar sus haar ook en dan valt ze daarna vrij rap in slaap. Op de eerste avond op vakantie had ze zo’n moment. Ze was duidelijk oververmoeid, moest naar bed maar wilde nog opblijven. DAt mocht niet van mij, waarop ze boos reageerde. Ze liet de stoel omvallen en riep ‘ wat een stomme dag!’. DAarna bleef ze huilen en pakweg 10 minuten boos zijn omdat ze moest slapen. Ik heb haar daarna op bed gelegd. Maar, terwijl ik haar op bed legde, hoorde ik mijn vader en familie fluisteren. Mijn vader zei dingen als ‘ik zou haar een pak voor de broek geven’. ‘Ik zou het anders doen’ etc. Dat vond ik al erg vervelend, dat er achter mijn rug om over mijn aanpak werd gefluisterd. Helemaal omdat dit een punt is wat eerder terug is gekomen. Mijn vader vindt dat ik, als ze zo boos is, strenger moet zijn. Dat een kind onderdrukt moet worden en moet weten wie de baas is. Ik echter, stel zeker grenzen (geen mensen slaan, geen dingen kapot maken, geen grote mond), maar van mij mag ze ook even gewoon voelen wat ze voelt. Juist als ze zo in die emotie zit helpt het niet om tegen haar te schreeuwen of erin mee te gaan.
Mijn dochter was weer inmiddels weer rustig, ik liep terug naar de kamer en vroeg waarom ze over mijn opvoeding fluisterden. Mijn vader begon te vertellen, maar had zeer duidelijk al alcohol gedronken. En dat triggerde mij. De afgelopen jaren kan ik wel stellen dat mijn vader een probleem met drank heeft. Hij drinkt, verbergt blikken bier voor mijn moeder, valt soms om als hij dronken is, heeft op mijn moeders verjaardag de hele avond laveloos op bed gelegen en is al een aantal keren agressief geworden als hij dronken was (gegooid met dingen in de tuin, geschreeuwd, ook tegen mij). Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik altijd bang of gespannen ben als hij drinkt, hij veranderd dan. Zelf vindt hij dat hij geen probleem met alcohol heeft.
Hoe dan ook; hij begon dronken te vertellen dat hij het anders zou doen. Waarop ik door het gefluister van eerder, zijn dronken (en vind ik) afkeurende blik maakten dat ik gewoon even weg moest om rustig te worden in mijn hoofd. Dus ik ging naar buiten. Toen ik terug kwam, na 1 minuut al, hoorde ik mijn broertje schreeuwen “Niet Tanja! (Naam van mijn kind)” . Ik was geschrokken, rende de slaapkamer van mijn dochtertje aan en trof haar daar totaal in paniek, huilend en schreeuwend “waarom doet opa dit? Gaat opa mij doodmaken?”. Plukjes haar vielen uit haar hoofd. Ondertussen hoorde ik op de gang mijn vader en broertje vechten, het blijkt dat mijn broertje mijn vader het huisje uitgezet had. Mijn vader had in zijn boosheid mijn moeder ook nog geduwd voordat hij mijn dochtertje bij haar haren had gegrepen.
Mijn eerste instinct was om mijn spullen te pakken en te vertrekken. Maar tegelijkertijd dacht ik ook dat ik daarmee alles nog erger zou maken voor mijn dochtertje. Mijn vader was al vertrokken, mijn broertje ging achter hem aan om te kijken of alles wel ok met hem was (en hij zichzelf bv niks aan zou doen). Toen de rust iets teruggekeerd was heb ik gehoord wat er gebeurde; toen ik even weg was ging het gesprek blijkbaar nog over mijn dochtertje. Mijn dochtertje hoorde dat, kwam naar buiten en zei dat ze het niet leuk vond dat er over haar gepraat werd. Toen heeft mijn vader, die al boos en dronken was, haar bij haar haren gegrepen en terug de slaapkamer in getrokken. Tegelijkertijd wilde mijn broertje mijn dochtertje beschermen, en heeft hij mijn vader weggetrokken.
De volgende dag was mijn prioriteit om mijn dochter zich veilig te laten voelen. Sochtends begon ze er weer over, maar nadat ik uitgelegd heb dat opa haar geen pijn wilde doen leek ze dit te geloven en heeft ze de rest van de dag met haar neefjes en nichtjes gespeeld. AL met al lijkt zij het vrij snel weer te zijn vergeten.
Maar ik kan het niet vergeten. Het is al de derde keer dat mijn vader zo bozig doet tegen mijn dochter, maar de eerste keer dat hij haar daadwerkelijk pijn doet. Hij zegt dat hij getriggerd wordt door haar boze gedrag. Maar ik vindt het onvergeeflijk dat hij haar bij haar haren gegrepen heeft, ook op zon manier dat er plukjes haren uit haar hoofd vielen.
Voor nu wil ik mijn vader niet meer alleen bij mijn dochter. Maar ik ben überhaupt huiverig om haar bij hem in de buurt te hebben, ook als ik erbij ben. Ik ben vooral heel boos en verdrietig. Ik weet niet hoe ik hem dit moet vergeven. Ik gun mijn dochter vooral een lieve en betrokken opa, bij wie ze veilig is, ook als hij een biertje op heeft. Ik weet niet goed hoe ik nu verder moet. Ik heb al een gesprek met hem gehad hierover, waarin hij wel gezegd heeft dat hij dit absoluut niet gewild heeft. Ik blijf alleen maar telkens dat beeld van mijn dochtertje zien, haar verdriet. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, ik denk vooral mijn verhaal kwijt.. Alvast bedankt voor jullie reacties!
Heel graag wil ik mijn verhaal delen met meer mensen. Met vrienden durf ik het er niet over te hebben omdat ik me teveel schaam.
VOrige week waren we een midweekje weg met de familie. Mijn moeder, broertje, zijn vriendin en hun kinderen en ik met mijn dochtertje.
Mijn dochtertje is, al zeg ik het zelf oprecht, gewoon een makkelijk kind dat prima luistert. Ze is wel een actief kind dat beweging nodig heeft. SOms, als ze moe is, dan is ze wat heftiger in haar emoties. Ze kan dan wat langer blijven hangen in verdriet, maar ook in blijdschap en soms in boosheid. Ik weet precies hoe ik met zo’n moment (wat gemiddeld eens per 3 maanden voorkomt) om moet gaan. Ik stel grenzen, maar sus haar ook en dan valt ze daarna vrij rap in slaap. Op de eerste avond op vakantie had ze zo’n moment. Ze was duidelijk oververmoeid, moest naar bed maar wilde nog opblijven. DAt mocht niet van mij, waarop ze boos reageerde. Ze liet de stoel omvallen en riep ‘ wat een stomme dag!’. DAarna bleef ze huilen en pakweg 10 minuten boos zijn omdat ze moest slapen. Ik heb haar daarna op bed gelegd. Maar, terwijl ik haar op bed legde, hoorde ik mijn vader en familie fluisteren. Mijn vader zei dingen als ‘ik zou haar een pak voor de broek geven’. ‘Ik zou het anders doen’ etc. Dat vond ik al erg vervelend, dat er achter mijn rug om over mijn aanpak werd gefluisterd. Helemaal omdat dit een punt is wat eerder terug is gekomen. Mijn vader vindt dat ik, als ze zo boos is, strenger moet zijn. Dat een kind onderdrukt moet worden en moet weten wie de baas is. Ik echter, stel zeker grenzen (geen mensen slaan, geen dingen kapot maken, geen grote mond), maar van mij mag ze ook even gewoon voelen wat ze voelt. Juist als ze zo in die emotie zit helpt het niet om tegen haar te schreeuwen of erin mee te gaan.
Mijn dochter was weer inmiddels weer rustig, ik liep terug naar de kamer en vroeg waarom ze over mijn opvoeding fluisterden. Mijn vader begon te vertellen, maar had zeer duidelijk al alcohol gedronken. En dat triggerde mij. De afgelopen jaren kan ik wel stellen dat mijn vader een probleem met drank heeft. Hij drinkt, verbergt blikken bier voor mijn moeder, valt soms om als hij dronken is, heeft op mijn moeders verjaardag de hele avond laveloos op bed gelegen en is al een aantal keren agressief geworden als hij dronken was (gegooid met dingen in de tuin, geschreeuwd, ook tegen mij). Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik altijd bang of gespannen ben als hij drinkt, hij veranderd dan. Zelf vindt hij dat hij geen probleem met alcohol heeft.
Hoe dan ook; hij begon dronken te vertellen dat hij het anders zou doen. Waarop ik door het gefluister van eerder, zijn dronken (en vind ik) afkeurende blik maakten dat ik gewoon even weg moest om rustig te worden in mijn hoofd. Dus ik ging naar buiten. Toen ik terug kwam, na 1 minuut al, hoorde ik mijn broertje schreeuwen “Niet Tanja! (Naam van mijn kind)” . Ik was geschrokken, rende de slaapkamer van mijn dochtertje aan en trof haar daar totaal in paniek, huilend en schreeuwend “waarom doet opa dit? Gaat opa mij doodmaken?”. Plukjes haar vielen uit haar hoofd. Ondertussen hoorde ik op de gang mijn vader en broertje vechten, het blijkt dat mijn broertje mijn vader het huisje uitgezet had. Mijn vader had in zijn boosheid mijn moeder ook nog geduwd voordat hij mijn dochtertje bij haar haren had gegrepen.
Mijn eerste instinct was om mijn spullen te pakken en te vertrekken. Maar tegelijkertijd dacht ik ook dat ik daarmee alles nog erger zou maken voor mijn dochtertje. Mijn vader was al vertrokken, mijn broertje ging achter hem aan om te kijken of alles wel ok met hem was (en hij zichzelf bv niks aan zou doen). Toen de rust iets teruggekeerd was heb ik gehoord wat er gebeurde; toen ik even weg was ging het gesprek blijkbaar nog over mijn dochtertje. Mijn dochtertje hoorde dat, kwam naar buiten en zei dat ze het niet leuk vond dat er over haar gepraat werd. Toen heeft mijn vader, die al boos en dronken was, haar bij haar haren gegrepen en terug de slaapkamer in getrokken. Tegelijkertijd wilde mijn broertje mijn dochtertje beschermen, en heeft hij mijn vader weggetrokken.
De volgende dag was mijn prioriteit om mijn dochter zich veilig te laten voelen. Sochtends begon ze er weer over, maar nadat ik uitgelegd heb dat opa haar geen pijn wilde doen leek ze dit te geloven en heeft ze de rest van de dag met haar neefjes en nichtjes gespeeld. AL met al lijkt zij het vrij snel weer te zijn vergeten.
Maar ik kan het niet vergeten. Het is al de derde keer dat mijn vader zo bozig doet tegen mijn dochter, maar de eerste keer dat hij haar daadwerkelijk pijn doet. Hij zegt dat hij getriggerd wordt door haar boze gedrag. Maar ik vindt het onvergeeflijk dat hij haar bij haar haren gegrepen heeft, ook op zon manier dat er plukjes haren uit haar hoofd vielen.
Voor nu wil ik mijn vader niet meer alleen bij mijn dochter. Maar ik ben überhaupt huiverig om haar bij hem in de buurt te hebben, ook als ik erbij ben. Ik ben vooral heel boos en verdrietig. Ik weet niet hoe ik hem dit moet vergeven. Ik gun mijn dochter vooral een lieve en betrokken opa, bij wie ze veilig is, ook als hij een biertje op heeft. Ik weet niet goed hoe ik nu verder moet. Ik heb al een gesprek met hem gehad hierover, waarin hij wel gezegd heeft dat hij dit absoluut niet gewild heeft. Ik blijf alleen maar telkens dat beeld van mijn dochtertje zien, haar verdriet. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, ik denk vooral mijn verhaal kwijt.. Alvast bedankt voor jullie reacties!
vrijdag 6 mei 2022 om 17:22
Hij raakte getriggerd door haar boosheid terwijl hijzelf agressieproblemen heeft? Beetje hypocriet. Hij mag wel boosheid hebben maar jouw dochter niet? Hij begreep niet waarom je dochter boos deed terwijl het toch begrijpelijk is dat een kind op vakantie sneller overprikkeld kan raken dan thuis met zoveel indrukken. Ik vraag me af hoezo hij bang is dat je dochter ooit jou de baas zal zijn. Heeft hij zelf een te lieve moeder gehad en liep hij over haar heen? Het lijkt me duidelijk dat je vader therapie nodig heeft voor zijn drank en agressieprobleem en wellicht onverwerkt trauma wat hij nu misschien op jou en je dochter projecteert. Ik zou het een redelijke eis vinden dat hij je dochter alleen nog mag zien als hij in therapie gaat voor zijn problemen én niks meer drinkt in haar bijzijn. Dat je boosheid voelt dat hij weigert te stoppen met drinken begrijp ik helemaal want de kans dat hij weer extreem uitvalt naar je dochter is dan natuurlijk reëel..Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 17:00Bedankt allemaal voor jullie reacties. Het voelt zo fijn om het er gewoon over te kunnen hebben en dat mensen meedenken.
Ik kan niet op elke reactie individueel reageren, maar ik zal toch proberen zo breed mogelijk op vragen in te gaan. Stel je vraag gerust nog een keer als ik er geen antwoord op heb gegeven.
Waarom ik toch gebleven ben: eigenlijk vooral om mijn dochtertje niet NOG verdrietiger te maken. Mijn vader was thuis, is naar huis gegaan. Mijn dochter had zich echt al maaaaanden op dit uitje verheugd. Ik wilde het niet nog erger maken door ook nog eens naar huis te gaan na zo’n verdrietige situatie. En omdat mn vader thuis was, voelde het veilig. Ook dacht ik: als ze morgen lekker met haar neefjes en nichtjes kan spelen heeft ze tenminste afleiding en een leuke tijd.
Ik ben naar mijn ouders’s huis geweest nadat mijn dochtertje inmiddels druk aan het spelen was om met hem te praten.
Hij zei dat hij beseft dat dit echt niet kan, dat hij zich er ook heel slecht (en volgens mij noemde hij ook verdrietig, maar dat weet ik niet zeker meer) over voelde. Hij zei dat hij getriggerd werd door haar boosheid. Dat hij niet begreep waarom ze zo boos tegen mij deed nadat ik zo ‘mijn best had gedaan voor haar’ (wat ik niet zo zie, Marloes). Dat hij bang is dat zij mij ooit ‘de baas zal zijn’ en hij bang is dat haar boosheid mij stress oplevert. Wat er dus blijkbaar gebeurd is dat hij mijn dochter op een best aparte en zieke manier, ziet als een stressor voor mij. En dat terwijl ik echt altijd in control ben bij mijn dochter, weet wat ik moet doen en waar ze goed op reageert. Hij heeft daar dus echt een vervormd beeld van.
Hij zei dat mijn dochtertje bozig de slaapkamer uitkwam toen ik weg was. Dat ze zei dat ze het niet leuk vond dat ze over haar praatten en dat mijn vader haar als het ware wilde stoppen en niet wilde laten dat ze ‘haar agressie op anderen ging uitten’ (en dat laatste is nogal scheef, want hij uit vervolgens wel zijn agressie op haar’. We hebben uitgebreid besproken dat mijn visie op opvoeding anders is, dat dit voor mij absoluut een grens over ging en dat dit niet kan. Hij is het daarmee eens. Hij zei dat hij, als mijn dochtertje weer een keer zo doet, wel helemaal weg zal gaan tijdelijk.
Opzich was het een goed gesprek. Maar toch blijf ik boos en verdrietig. Ook om zijn alcoholprobleem. We hebben daarna nog uitgebreid met hem gesprek. Wij allemaal. Mijn broertje, mijn schoonzusje. We hebben hem gevraagd te stoppen met drinken, omdat wij allemaal vinden dat hij veranderd als hij drinkt. Hij ziet dat niet zo. Wil zijn gedrag als hij gedronken heeft best beter ‘monitoren’ maar gaat niet stoppen met drinken. Ook daarover zit bij mij nog irritatie.
Maar bovenal heb ik het gevoel dat mijn vader zich gewoon aan mijn dochter irriteert. Hij zegt dat hij van haar houdt, dat hij ‘90 tot 95% van de tijd’ haar leuk vindt en van haar houdt, maar dat hij alleen veel moeite heeft met die momenten waarop ze dus oververmoeid is en in emotie blijft hangen of heftige emotie vertoont.
Het moeilijke is ook: mijn vader is totaal anders als hij niet drinkt. Dan is het een rustige, lieve en bescheiden man die je er prima bij kunt hebben. Wel wat op de achtergrond, maar absoluut niet agressief. Daarom vertrouw(de) ik hem ook alleen met mijn dochtertje, heel vaak. Als hij drinkt verandert hij echt. Dan wordt hij dus onvoorspelbaar, agressief.
vrijdag 6 mei 2022 om 17:22
Ik vind dit toch wel een bijzondere manier van doen, net alsof je iedereen maar te vriend wil houden inclusief je dochter.Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 17:00Waarom ik toch gebleven ben: eigenlijk vooral om mijn dochtertje niet NOG verdrietiger te maken. Mijn vader was thuis, is naar huis gegaan. Mijn dochter had zich echt al maaaaanden op dit uitje verheugd. Ik wilde het niet nog erger maken door ook nog eens naar huis te gaan na zo’n verdrietige situatie. En omdat mn vader thuis was, voelde het veilig. Ook dacht ik: als ze morgen lekker met haar neefjes en nichtjes kan spelen heeft ze tenminste afleiding en een leuke tijd.
Ik ben naar mijn ouders’s huis geweest nadat mijn dochtertje inmiddels druk aan het spelen was om met hem te praten.
Je maakt het hiermee voor een kind heel moeilijk.
Hoe kan je nu nog zeggen "zij had zich hierop verheugd"? Ja ze had zich erop verheugd EN ze werd fysiek aangevallen haar straalbezopen grootvader. Daar had ze niet voor ingetekend volgens mij. Maar dit is schijnbaar onderdeel van een weekendje weg, kan zomaar gebeuren.
Je kind was niet "verdrietig," je kind heeft letterlijk een doodsangst ervaren in een omgeving die voor haar veilig zou moeten zijn.
Dit is waar mensen altijd zeggen "kinderen zijn veerkrachtig," ja dat zijn ze. Omdat ze alles internaliseren. Zij leert nu: de mensen die zeggen dat ze van je houden kunnen je zomaar pijn doen als je voor je behoeftes opkomt en daar moet je je bij neerleggen. Niemand zal je beschermen.
En als ik je zo lees is hetzelfde jou ook overkomen. Over je grenzen laten gaan is voor jou normaal geworden en iets wat je achteraf kan bespreken, waar jij zelf ook nog eens initiatief in neemt. Wat bezielt je? Het is al eerder gebeurd en nu wordt er weer onderhandeld: pa zal wel weggaan als hij je kind irritant vindt. Want in 95% van de tijd houdt hij van zijn kleindochter.
Van iemand houden als ze exact doen wat jij wil is makkelijk. Volgens mij maak je als ouder/verzorger JUIST het verschil in die 5% van de tijd dat je ze zat bent.
Jij bent de enige die hier een grens in zal trekken, en ik vraag me af of dat gaat gebeuren of dat je wat jou is overkomen nu ook weer aan je kind gaat overdragen. Ik heb het gevoel dat het allemaal niet zo tot je doordringt wat hier gebeurt.
bijtie wijzigde dit bericht op 06-05-2022 17:23
4.73% gewijzigd
vrijdag 6 mei 2022 om 17:31
Mijn dochtertje is 6 trouwens. Ik reageer vanavond even verder
vrijdag 6 mei 2022 om 17:36
Mijn vader betrap ik ook wel eens op de uitspraak: “jongens, wees lief voor jullie moeder”
Ik stoor me eraan. Hij impliceert dat mijn mannen niet lief voor me zijn. Tegelijk vind ik het lief bedoeld. Ik blijf zijn kind, hij houdt van me en heeft het beste met me voor.
Zo’n gevoel kan best de basis zijn voor zijn visie op de chemie tussen jou en je dochter. Liefde en bescherming voor jou. Het is echter totaal verknipt om op die manier naar een kind van 6 te kijken.
Komt er nog een gesprek met jouw dochter; gaat hij zijn excuses aan haar aanbieden, zonder dat hij iets over haar gedrag gaat zeggen?
Ik stoor me eraan. Hij impliceert dat mijn mannen niet lief voor me zijn. Tegelijk vind ik het lief bedoeld. Ik blijf zijn kind, hij houdt van me en heeft het beste met me voor.
Zo’n gevoel kan best de basis zijn voor zijn visie op de chemie tussen jou en je dochter. Liefde en bescherming voor jou. Het is echter totaal verknipt om op die manier naar een kind van 6 te kijken.
Komt er nog een gesprek met jouw dochter; gaat hij zijn excuses aan haar aanbieden, zonder dat hij iets over haar gedrag gaat zeggen?
vrijdag 6 mei 2022 om 17:36
Wat een vervelende situatie, Tomatenbakje.
Ik zie veel berichten over aangifte, maar ik heb zelf ook nooit aangifte durven doen van een situatie van zwaar huiselijk geweld door een familielid, ondanks dat ik er destijds door in het ziekenhuis ben beland. Als je luistert naar je verstand weet je dat er wel degelijk een strafbaar feit gepleegd is, maar zo'n stap is heel moeilijk te zetten.
Verder ben ik het wel eens met een aantal mensen in dit topic dat je harde grenzen zou moeten stellen. Óf je vader drinkt niet als jouw dochter er ook is, óf jullie komen niet/hij is niet welkom. Er klinken in het verhaal veel verslaafdensmoesjes.
Jouw dochter moet zich veilig kunnen voelen en het gevoel hebben dat er rekening met haar gehouden wordt. Jij gunt haar een leuke opa, maar dat kan alleen als jouw vader zich daarvoor inzet.
Misschien deze regel ook een voorleggen aan jouw broer? Ik kan me niet voorstellen dat hij zijn kinderen wel graag in de buurt van jullie dronken vader heeft. Zo zouden jullie meer druk op jullie vader kunnen zetten in het belang van jullie kinderen.
Ik zie veel berichten over aangifte, maar ik heb zelf ook nooit aangifte durven doen van een situatie van zwaar huiselijk geweld door een familielid, ondanks dat ik er destijds door in het ziekenhuis ben beland. Als je luistert naar je verstand weet je dat er wel degelijk een strafbaar feit gepleegd is, maar zo'n stap is heel moeilijk te zetten.
Verder ben ik het wel eens met een aantal mensen in dit topic dat je harde grenzen zou moeten stellen. Óf je vader drinkt niet als jouw dochter er ook is, óf jullie komen niet/hij is niet welkom. Er klinken in het verhaal veel verslaafdensmoesjes.
Jouw dochter moet zich veilig kunnen voelen en het gevoel hebben dat er rekening met haar gehouden wordt. Jij gunt haar een leuke opa, maar dat kan alleen als jouw vader zich daarvoor inzet.
Misschien deze regel ook een voorleggen aan jouw broer? Ik kan me niet voorstellen dat hij zijn kinderen wel graag in de buurt van jullie dronken vader heeft. Zo zouden jullie meer druk op jullie vader kunnen zetten in het belang van jullie kinderen.
vrijdag 6 mei 2022 om 17:39
Ik zou trouwens trots zijn op de dochter dat ze voor zichzelf opkwam. (Ze zei dat ze het niet leuk vond dat ze zo lelijk over haar praatten.) Ze voelde dat dat over haar grens ging en gaf haar grens aan en dat vind ik sterk op zo'n jonge leeftijd. Dat opa haar daarop vervolgens strafte door haar aan haar haren te sleuren/trekken is niet alleen grensoverschrijdend en mishandelend maar leert haar ook dat ze dus niet haar grenzen mag aangeven. Dat er later gezegd wordt: "Hij wilde je niet echt pijn doen" is ontzettend verwarrend en slecht voor haar intuïtie en leert haar dat ze niet op haar intuïtie kan vertrouwen. Hij wilde haar wél pijn doen. En je dochter heeft dat heel goed opgemerkt want ze was in doodsangst en vroeg: "Gaat opa mij doodmaken?"
stoutekiwi wijzigde dit bericht op 06-05-2022 18:00
8.74% gewijzigd
vrijdag 6 mei 2022 om 17:41
Ik ben geen psycholoog maar je agressief gedragen naar je kleinkind uit liefde voor de moeder wil er bij mij niet zo in. Dit gaat om hem. Om de problemen die hij heeft met zichzelf en de alcohol. Die man moet hele grote excuses maken en beterschap beloven en werken aan zichzelf. En om hem zo ver te krijgen moet je dus heel duidelijk zijn. Dit gedraai en halfzacht gedoe zal hem niet laten inzien dat hij de grenzen al ver over is gegaan en überhaupt blij mag zijn dat hij zijn kleindochter mag zien.sosofie schreef: ↑06-05-2022 17:36Mijn vader betrap ik ook wel eens op de uitspraak: “jongens, wees lief voor jullie moeder”
Ik stoor me eraan. Hij impliceert dat mijn mannen niet lief voor me zijn. Tegelijk vind ik het lief bedoeld. Ik blijf zijn kind, hij houdt van me en heeft het beste met me voor.
Zo’n gevoel kan best de basis zijn voor zijn visie op de chemie tussen jou en je dochter. Liefde en bescherming voor jou. Het is echter totaal verknipt om op die manier naar een kind van 6 te kijken.
Komt er nog een gesprek met jouw dochter; gaat hij zijn excuses aan haar aanbieden, zonder dat hij iets over haar gedrag gaat zeggen?
♥
vrijdag 6 mei 2022 om 17:45
Daarom zeg ik ook: het is totaal verknipt om zo naar het gedrag van een zesjarige te kijken.Jillian69 schreef: ↑06-05-2022 17:41Ik ben geen psycholoog maar je agressief gedragen naar je kleinkind uit liefde voor de moeder wil er bij mij niet zo in. Dit gaat om hem. Om de problemen die hij heeft met zichzelf en de alcohol. Die man moet hele grote excuses maken en beterschap beloven en werken aan zichzelf. En om hem zo ver te krijgen moet je dus heel duidelijk zijn. Dit gedraai en halfzacht gedoe zal hem niet laten inzien dat hij de grenzen al ver over is gegaan en überhaupt blij mag zijn dat hij zijn kleindochter mag zien.
vrijdag 6 mei 2022 om 17:46
Vooralsnog enkel de OP gelezen.
Iemand die een drankprobleem heeft is en blijft onbetrouwbaar.
Om heel eerlijk te zijn zou ik dezelfde avond mijn spullen hebben gepakt en was ik met mijn kind per direct vertrokken.
Ik zou voor eens en voor altijd duidelijk hebben gemaakt dat aan mijn kind niemand komt, en dat ik kind met hand en tand bescherm.
Heel heel heel erg goed dat je broer het voor jouw kind opnam! Jouw broer waardeer ik enorm.
Onvergeeflijk wat jouw vader heeft gedaan. Onvergeeflijk wanneer zijn vrouw, jouw moeder, hem hiermee laat wegkomen.
Voor mij zou dit de laatste keer zijn dat mijn vader de kans had om iets te doen wat onvergeeflijk is in mijn bijzijn met mij of mijn kind.
En wat zijn drankprobleem betreft. Iemand die verslaafd is ontkent, verloochent, liegt, bedriegt. De enige manier om hiermee te dealen is hem uit jouw leven en dat van je dochter te verbannen. De wens voor een fijn, warm, liefhebbend gezin is niet altijd haalbaar en dat valt jou niet aan te rekenen. Wel kun jij paal en perk stellen aan iemands gedrag.
En dat is niet gemakkelijk, en dat is pijnlijk. Maar dat is wel de enige manier om jou en je kind te beschermen.
Iemand die een drankprobleem heeft is en blijft onbetrouwbaar.
Om heel eerlijk te zijn zou ik dezelfde avond mijn spullen hebben gepakt en was ik met mijn kind per direct vertrokken.
Ik zou voor eens en voor altijd duidelijk hebben gemaakt dat aan mijn kind niemand komt, en dat ik kind met hand en tand bescherm.
Heel heel heel erg goed dat je broer het voor jouw kind opnam! Jouw broer waardeer ik enorm.
Onvergeeflijk wat jouw vader heeft gedaan. Onvergeeflijk wanneer zijn vrouw, jouw moeder, hem hiermee laat wegkomen.
Voor mij zou dit de laatste keer zijn dat mijn vader de kans had om iets te doen wat onvergeeflijk is in mijn bijzijn met mij of mijn kind.
En wat zijn drankprobleem betreft. Iemand die verslaafd is ontkent, verloochent, liegt, bedriegt. De enige manier om hiermee te dealen is hem uit jouw leven en dat van je dochter te verbannen. De wens voor een fijn, warm, liefhebbend gezin is niet altijd haalbaar en dat valt jou niet aan te rekenen. Wel kun jij paal en perk stellen aan iemands gedrag.
En dat is niet gemakkelijk, en dat is pijnlijk. Maar dat is wel de enige manier om jou en je kind te beschermen.
vrijdag 6 mei 2022 om 17:47
vrijdag 6 mei 2022 om 17:49
Ja, als dat zo zou zijn, is dat verknipt. Maar ik geloof niet dat dit zo is, ik vind dat iig totaal onaannemelijk en denk dat die man de boel gewoon recht probeert te lullen. Dit komt vanuit hemzelf niet uit beschermingsdrang. Denk ik omdat dat bijna altijd zo is.
♥
vrijdag 6 mei 2022 om 17:52
Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 17:31Mijn dochtertje is 6 trouwens. Ik reageer vanavond even verder
Je tweede posting maakt het er niet beter op TO, integendeel. Je dochter komt - heel sterk en goed van haar, zeker voor een 6-jarige - voor zichzelf op, en jij bagatelliseert het gedrag van je vader en valt voor zijn (nogal rare) smoezen. Ik heb medelijden met je dochter.
vrijdag 6 mei 2022 om 17:53
Inderdaad, voor mij klinkt het ook alsof hij beschermingsdrang verzint om de schuld niet bij zichzelf te hoeven zoeken maar de schuld bij een 6-jarig kind neerlegt (wat natuurlijk belachelijk is! Het is een kind!) en een excuus probeert te maken om niet in therapie te hoeven gaan en niet te hoeven stoppen met drinken. Eens met wat iemand hierboven schreef: "Mensen die verslaafd zijn aan alcohol zijn niet te vertrouwen, liegen en bedriegen."Jillian69 schreef: ↑06-05-2022 17:49Ja, als dat zo zou zijn, is dat verknipt. Maar ik geloof niet dat dit zo is, ik vind dat iig totaal onaannemelijk en denk dat die man de boel gewoon recht probeert te lullen. Dit komt vanuit hemzelf niet uit beschermingsdrang. Denk ik omdat dat bijna altijd zo is.
vrijdag 6 mei 2022 om 17:54
Hoe langer ik hier over nadenk hoe bozer het me overigens maakt.
Je dochter heeft zich onveilig gevoeld, je dochter was onveilig. Dat wil je nooit meer voor je kind.
Ik vraag mij af of een aangifte mogelijk is.
Hoewel ik eerlijk gezegd vermoed dat ik die man diezelfde avond op dat specifieke moment al in zijn nek was gesprongen, ik zou het hier niet bij laten. Ik zou het hier niet bij kunnen laten. Gewoon echt niet.
Nu komt dit onderwerp bij mij extra hard binnen vanwege mijn eigen jeugd, maar kom op……dit kan en mag niet gebeuren!
Je dochter heeft zich onveilig gevoeld, je dochter was onveilig. Dat wil je nooit meer voor je kind.
Ik vraag mij af of een aangifte mogelijk is.
Hoewel ik eerlijk gezegd vermoed dat ik die man diezelfde avond op dat specifieke moment al in zijn nek was gesprongen, ik zou het hier niet bij laten. Ik zou het hier niet bij kunnen laten. Gewoon echt niet.
Nu komt dit onderwerp bij mij extra hard binnen vanwege mijn eigen jeugd, maar kom op……dit kan en mag niet gebeuren!
vrijdag 6 mei 2022 om 17:57
En nu is het jouw taak om jouw dochter te beschermen. Dat MOET je doen, TO. Als dit nog gaat voorkomen is het jouw schuld en gaat dat je dochter enorm beschadigen. Als dat al niet het geval is. Jouw dochter is belangrijker dan jouw vader. Zij kan zichzelf niet beschermen.
Die man zou geen seconde meer bij mijn kind in de buurt mogen komen. Knettergek. Dat gesprek zegt alles.
Die man zou geen seconde meer bij mijn kind in de buurt mogen komen. Knettergek. Dat gesprek zegt alles.
Life is short. Eat dessert first.
vrijdag 6 mei 2022 om 18:01
Je hebt je dochter echt tekort gedaan door het gedrag van opa te bagatelliseren.
Kind dacht dat opa haar dood zou maken en jij zegt dat hij haar geen pijn wilde doen
vrijdag 6 mei 2022 om 18:01
Stoutekiwi schreef: ↑06-05-2022 17:53Inderdaad, voor mij klinkt het ook alsof hij beschermingsdrang verzint om de schuld niet bij zichzelf te hoeven zoeken maar de schuld bij een 6-jarig kind neerlegt en een excuus probeert te maken om niet in therapie te hoeven gaan en niet te hoeven stoppen met drinken. Eens met wat iemand hierboven schreef: "Mensen die verslaafd zijn aan alcohol zijn niet te vertrouwen, liegen en bedriegen."
Hij heeft wel al eerder gezegd dat hij aan dat kind irriteerde en aan de opvoedstijl van moeder, het neerleggen van de verantwoording bij hen voor zijn gedrag is lulkoek. Maar wat jullie nu doen klopt ook niet. Hij maakt niet achteraf excuses. Hij vind kind en moeder echt vervelend en was zich gewoon al aan het irriteren en had ook aan gegeven dat hij wel even dat anders zou doen.
vrijdag 6 mei 2022 om 18:06
Hoe reageer jij overall op agressie, harde stem, verbaal en lichamelijk geweld, verslaving?
Het is wel een dingetje wanneer je zelf ook bent opgegroeid daarmee.
Ik merk bijvoorbeeld aan mezelf dat ik niet snel ergens van schrik. Alsof ik afgehard ben wat dat soort dingen betreft. Te vaak meegemaakt, te vaak er middenin gezeten. Ik raak er niet zo snel van uit balans wanneer het mezelf betreft.
Anderzijds heb ik in het verleden wel heel duidelijk de grens getrokken bij de bejegening van mijn kind.
Dat laatste zou jij in het belang van je kind ook moeten doen!
Het is wel een dingetje wanneer je zelf ook bent opgegroeid daarmee.
Ik merk bijvoorbeeld aan mezelf dat ik niet snel ergens van schrik. Alsof ik afgehard ben wat dat soort dingen betreft. Te vaak meegemaakt, te vaak er middenin gezeten. Ik raak er niet zo snel van uit balans wanneer het mezelf betreft.
Anderzijds heb ik in het verleden wel heel duidelijk de grens getrokken bij de bejegening van mijn kind.
Dat laatste zou jij in het belang van je kind ook moeten doen!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
